1. ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
Μετά από 14 μήνες που έχει γραφτεί αυτό το θέμα, πρέπει να κάνω και τις σχετικές ενημερώσεις σε εκείνους που μπαίνουν και διαβάζουν τα παλιά σχόλια.
Τα 341 οικισμοί, χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις της Μεσσηνίας έχουμε κάνει όλη ή σχεδόν όλη την καταγραφή τους και τα αναρτούμε κατά Δήμο. Έχουμε κάνει αναρτήσεις του Δήμου Καλαμάτας, της Μεσσήνης, της Οιχαλίας, της Πυλίας, της Τριφυλίας και τέλος του Δήμου Δυτικής Μάνης.
Βεβαίως, δεν έχουμε περιοριστεί μόνο στην καταγραφή και αναφορά μόνο των ονομασιών έχουμε κάνει και περιγραφή αυτών, μαζί με φωτογραφικό υλικό, έχουμε επίσης μπει και καταγράψει και άλλα πολλά θέματα της παράδοσης και λαογραφίας της Μεσσηνίας και πρόσφατα αρχίσαμε να κάνουμε και αφιερώματα σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας. Κάναμε την αρχή με ένα αφιέρωμα στην Αλαγονία του Ταϋγέτου που όπως πάντα βάζουμε και το σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Σας ευχαριστούμε όλους
2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Εδώ είμαστε και πάλι να γυρίσουμε για μια ακόμη φορά στα χωριά της Μεσσηνίας. Αυτή τη φορά έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο, αφού τα χωριά που έχουμε βρεί, έχουμε καταγράψει και περιγράψει έφτασαν αισίως τα 340 !!! Ναι 340 χωριά, οικισμοί, με ελάχιστους κατοίκους αλλά και ακατοίκητα. Μου είπαν ότι όλα αυτά τα χωριά στο σύνολό τους φτάνουν τα 500, επομένως έχουμε μπροστά μας πολύ καιρό για να ολοκληρώσουμε την έρευνα που έχουμε ξεκινήσει.
Αυτό που μου δίνει κουράγιο και συνεχίζω την έρευνα όχι μόνο για τα χωριά, αλλά και τις Μεσσηνιακές λέξεις και την παράδοση, και τα τραγούδια και τους χορούς που ετοιμάζω, είναι ότι πολλοί έχουν βοηθήσει στην έρευνα, αλλά κάποιοι έχουν βοηθήσει περισσότερο. Να θυμηθώ το μπαρμπα Γιώργη τον Πανταζόπουλο από τη Γλυφάδα (Καραμανώλη) της Πυλίας, τη Μαρία την Πίκουλα από την Καλαμάτα και πολλούς άλλους που αυτό που ξεκίνησα και συνεχίζω το έχουν πάρει στα ζεστά και με τη βοήθειά τους θα το ολοκληρώσουμε.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ όσους έχουν στείλει έστω και μια πληροφορία και έχουν επικοινωνήσει μαζί μου. Ένα έχω να τους υποσχεθώ, κάποια στιγμή αυτό που ξεκίνησα και συνεχίζουμε όλοι μαζί ΘΑ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ! Με την ευκαιρία καλώ όσους επισκέπτονται στο blog και διαβάζουν όλα αυτά τα λαογραφικά, ας βοηθήσουν και αυτοί να κάνουμε κάτι πιο σωστό. Ας μη ξεχνάμε πολλοί από τους αναγνώστες μου έχουν διορθώσει αρκετές ανακρίβιες που είχα αναρτήσει.
ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣΕίναι ιδιαίτερη η χαρά μας όταν βλέπουμε ότι το blog το επισκέπτονται ομογενείς Μεσσήνιοι από δεκάδες χώρες όλου του κόσμου. Είναι μεγαλύτερη δε, η χαρά όταν μας στέλνουν μηνύματα άλλοι για τα χωριά τους, άλλοι για τις Μεσσηνιακές λέξεις, αφού 2 Μεσσήνιοι από τις ΗΠΑ και Αυστραλία, μας έστειλαν μηνύματα που μας έδιναν Μεσσηνιακές λέξεις λέγοντάς μας ότι αυτές είναι οι λέξεις τις πατρίδας μας και δεν τις αλλάζουμε με τίποτα. Εμείς θα πούμε ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ και θα συμπληρώσουμε ότι ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ !
4. ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στο Internet.
Κάποια στιγμή μας ήλθε η ιδέα να κάνουμε μια σελίδα του blog ένα φωτογραφικό Μουσείο.Την ιδέα αυτήτη θεωρήσαμε σαν μια πολύ καλή ιδέα και έτσι είπαμε να την προχωρήσουμε. H αλήθεια είναι ότι αρχικά η ανταπόκριση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Τι είχαμε ζητήσει ; Είχαμε πεί όσοι έχουν κάποιοες φωτογραφίες είτε αυτές απεικόνιζαν περιοχές, είτε μεταφορικά μέση παλαιότερων εποχών, είτε άτομα από το 19ο αιώνα μέχρι και το τέλος της 10ετίας του ’60, είτε αυτές απικόνιζαν γλέντια χορούς κλπ είτε δραστηριότητες (αγροτικές, γενικά επαγγελματικές, είτε μαθητές από σχολεία, να μας τις έστελναν σκαναρισμένες (όσοι δεν είχαν το μηχάνημα θα τις σκανάραμε εμείς) και πάλι δικές τους θα ήταν.
Στις αρχές όταν το αναγγείλαμε μέσω Face Book πάρα πολλοί το θεώρησαν ως μια από τις καλύτερες ιδέες. Στη συνέχεια το πράγμα πάγωσε και έμεινε έτσι. Δεν απογοητευόμαστε όμως το ξαναφέρνουμε στην επιφάνεια. Αυτή τη φορά θέλουμε το ενδιαφέρον σας. Όλοι στο σπίτι, στο χωριό έχετε κάποιες φωτογραφίες, τις φέρνετε, τις σκανάρουμε, τις ανεβάζουμε και πάλι τις τοποθετείτε στις θέσεις τους. Δεν είναι τίποτε το δύσκολο. Σκεφθείτε να συγκεντρωθεί ένα τέτοιο αρχείο με παλιές φωτογραφίες από όλη τη Μεσσηνία ? Δεν έχετε παρά να μας τηλεφωνήσετε στο 6938 332788 ή να επικοινωνήσετε μαζί μας μέσω e-mai: agsaouti@gmail.com
4. Η ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Σ’ αυτην την ανάρτυση δεν θα αναφερθούμε καθόλου για τη σύσταση του κράτους και του νομού, αλλά θα μπούμε κατ’ ευθείαν στα χωριά μας, με την παλιά ονομασία τους, την περιγραφή, την ιστορία και οτιδήποτε άλλο που θα σας ενδιαφέρει. Σύντομα θα αναρτήσουμε συμπληρωματικά και αυτό, το οποίο άλλωστε έχουμε δημοσιεύσει σε παλαιότερη ανάρτυση.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 341 ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.
ΑΝ ΟΧΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΧΕΤΕ.
1. ΑΒΡΑΜΙΟΥ. Το Αβραμιού είναι ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία. Απέχει 10 χλμ. από την Μεσσήνη, 5,5 από την παραλία και 19 χλμ. από την Καλαμάτα. Χτίστηκε γύρω στο 1816 και τότε είχε 32 οικογένειες. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό της επαρχίας Κορώνης. Το 1835 το Αβραμιού έγινε κομάτι της επαρχίας Μεσσήνης και κεφαλοχώρι του Δήμου Λευκοθέας. Τον Αύγουστο του 1840 προσχώρησε στον δήμο Αριστομένους. Το 1846 το Αβραμιού καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από σεισμούς. Λίγα χρόνια μετά, το 1860 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. 10 χρόνια μετά το Αβραμιού εγινε το κεφαλοχώρι του δήμου Αριστομένους. Σήμερα είναι χωριό του δήμου Μεσσήνης. Το δημοτικό διαμέρισμα του Αβραμιού περιλαμβάνει επίσης το Δρακονέρι, τον Αγ. Αυγουστίνο και φυσικά το ίδιο το χωριό. Μαζί με αυτά τα χωριά ο πληθυσμός του Δ.Δ. ανέρχεται σε 591 κατοίκους.
2.ΑΒΙΑ. Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα η Παλιόχωρα τοποθετείται από τους ιστορικούς και από τους αρχαιολόγους η ομηρική πόλη Ιρή, την οποία ο Όμηρος αποκαλεί «ποιήεσσα», δηλαδή πολύχλοη, κατάφυτη και εύφορη (Ιλιάδα Ι:150 και Ι:292). Ο περιηγητής Παυσανίας μας πληροφορεί ότι στους ιστορικούς χρόνους η πόλη μετονομάστηκε σε Αβία, από το όνομα της τροφού του Γλήνου, υιού του Ηρακλέους και της Διηάνειρας, η οποία κατέφυγε στην περιοχή διωκόμενη από τους Αχαιούς για να σώσει το βρέφος.
3.ΑΓΑΛΙΑΝΗ ΤΡΙΦΥΛ. =ΑΓΑΛΙΑΝΗ Το χωριό της Αγαλιανής ευρίσκεται στο βορειότερο άκρο της επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας σε υψόμετρο 404 μ.Τα παλαιότερα γραπτά στοιχεία (σωζόμενα και γνωστά - ως σήμερα τουλάχιστον-) είναι τα απογραφικά δελτία της Βενετικής Διοίκησης του έτους 1689 - οι Βενετοί το έτος αυτό υπό τη διοίκηση του προνοητή Κόρνερ, διενήργησαν μερική απογραφή της Πελοποννήσου (περισσότερες λεπτομέρειες στο κεφάλαιο για την πληθυσμιακή εξέλιξη) όπου συναντάται οικισμός με το όνομα Αγαλιανή με 29 κατοίκους. Η Αγαλιανή - πριν από αυτή τη χρονολογία έδρα ενός ή δύο Αγάδων; Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη ότι ο Αγάς ήταν αδύνατος, λεπτός = λιανός άρα Αγά-λιανός = Αγαλιανή. Η δεύτερη ότι το δεύτερο συνθετικό της λέξης λιανή στα Τούρκικα σημαίνει το στέκι, το κονάκι, η εξοχική κατοικία του Αγά. Κατά άλλη άποψη κατά το 1200-1300 Μεγάλοι γαιοκτήμονες εκείνης της εποχής άφησαν το όνομά τους στα τοπωνύμια της περιοχής όπως: Γαργαλιάνοι, Αγαλλιανού, Λαγγουβάρδου, Κούντουρα, Ρωμανού, Χανδρινού κλπ.πιθανόν το χωριό να πήρε από εκεί το όνομάτου.
4. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = ΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός της Πυλίας που η παλιά ονομασία του ήταν Μπαλί και την πήρε το 1956. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Πύλου – Νέστορος.
5. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ = ΓΟΥΡΝΙΤΣΑ. Η Γούρνιτσα ήταν οικισμός της πρώην κοινότητας Καρδαμύλης. Μετονομάσθηκε σε Αγία Σοφία το 1956.
6. ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ = ΠΕΤΑ. Μικρό χωριό (οικισμός του Πανιπερίου). Βρίσκεται στις ανατολικές - βορειοανατολικές πλευρές του Λυκόδημου (ή Μαθία), βουνού που δεσπόζει στην Πυλία με 945μ υψόμετρο Είναι οικισμός του Πανιπερίου με 90 μόνιμους κατοίκους. Παλαιότερα ανήκε στην Κοινότητα Πανιπερίου, στη συνέχεια εντάχθηκε στον Καποδιστριακό Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης Το χωριό έχει προέλθει, από μετακίνηση των κατοίκων του παλιού χωριού Πέρα, στις πεδινότερες και αρδευόμενες ιδιοκτησίες τους, γύρω από ένα μικρό ξωκλήσι τότε, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος - από εκεί και το σύγχρονο όνομα. Η νέα περιοχή βρισκόταν πιο κοντά στους οδικούς άξονες και στα εμπορικά κέντρα (Μεσσήνη, Πεταλίδι, κλπ.). Το Πέρα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τα τέλη της δεκαετίας του '70, παρόλα αυτά μερικά σπίτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι εξαιρετικής πέτρινης αρχιτεκτονικής. Η μεταφορά του χωριού δεν έγινε μαζικά, αλλά κράτησε αρκετές δεκαετίες. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, τα καλοκαιρινά σπίτια των Περαίων (τα συκόσπιτα) σιγά - σιγά, μετατράπηκαν σε μόνιμες κατοικίες, με αποτέλεσμα, το σημερινό χωριό, να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και διεσπαρμένο, σε όλη σχεδόν την αρδευόμενη Περαίϊκη περιοχή. Τον οικιστικό ιστό της σύγχρονης Αγίας Σωτήρας συμπληρώνουν και ορισμένοι κάτοικοι από το επίσης εγκαταλελειμμένο διπλανό χωριό Πολιστάρι, οι οποίοι για τους ίδιους λόγους με τους Περαίους, εγκατέλειψαν σταδιακά το χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Αγίας Σωτήρας σήμερα είναι εβδομήντα έως ογδόντα άτομα. Οι κατοικίες του χωριού είναι περίπου εβδομήντα πέντε, πρόσφατα ανακατασκευασμένες ή νεόκτιστες οι περισσότερες. Δηλαδή πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι εποχικές ή εξοχικές κατοικίες των Περαίων της Αθήνας, της Καλαμάτας ή του εξωτερικού.
Πηγή : www.pera.gr
7. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Είναι ένας οικισμός 1-2 χλμ πριν την Κορώνη, με λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, αλλά όμως έχει αρκετές παραθεριστικές κατοικίες και πολύ κοντά ωραία θάλασσα.
8. ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ = ΤΑΚΑΙΪΚΑ. Ένα χωριό της Τριφυλίας και συγκεκριμένα του Δωρίου το οποίο μετά τη μετονομασία του Κάτω Σουλιμά σε Δώριο, πολλοί οικισμοί ανάμεσά τους και ο Αγ. Αθανάσιος δημιούργησαν ξεχωριστή κοινότητα με έδρα τον Άγιο Γεώργιο, από το 1927 μέχρι το 1939. Στη συνέχεια το 1998 ο Καποδιστριακός νόμος έκανε το Δώριο Δήμο και ο Αγιος Αθανάσιος όπως και άλλοι οικισμοί εντάχθηκαν στο Δήμο Δωρίου, για να έλθει το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης και να ενταχθούν στο Δήμο Τριφυλίας.
9.ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΓΓΑ Είναι η παραλία του χωριού Λογγά που ήταν έδρα του πρώην Δήμου Αίπειας και νύν του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Εχει πολύ ωραία παραλία με ξενοδοχεία εστιατόρια, μια μικρή Μαρίνα όπου ελλιμενίζονται μικρά σκάφη και είναι πάρα πολύ ωραίο και γραφικό χωριό.
10. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Ένας ακόμη οικισμός που είναι πρίν την Κορώνη και δίπλα στην Αγ. Τριάδα.που έχει και αυτός λιγοστούς κατοίκους και αρκετές παραθεριστικές κατοικίες.
11. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ = ΣΕΛΙΝΙΤΣΑ ΜΑΝΗΣ. Χαρακτηριστικό ψαροχώρι της Μεσσηνιακής Μάνης δίπλα στη Στούπα, με όλη την δράση γύρω από το λιμάνι. Απίθανα κλασικά κτίσματα ,νεόκτιστες βίλες με παραδοσιακό στυλ και γραφικά δρομάκια, συνθέτουν το όμορφο Μανιατοχώρι. Ονομάζεται και Σελίνιτσα.Το όνομα Σελίνιτσα προέρχεται από τη μικρή Σελήνη ή μικρή Ελένη, σύμφωνα με το: «Σελινίτσα, στ’ άκουσμα σου ριγ’ η Σελήνη, καθώς ο Πάρις θωπεύει την Ελένη».
Στο χωριό βρίσκεται μια μικρή γραφική παραλία με ψιλή άμμο, δίπλα στις εκβολές του Παμίσου ή ποτάμι της Μηλιάς, όπου υπήρχε η αρχαία Πέφνος και απέναντί της το νησάκι Πέφνος, τόπος γέννησης των Διόσκουρων.
12. ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ = ΧΡΗΣΤΕΪΚΑ ΜΑΝΗΣ. Ένα ακόμη παραλιακό γραφικό Μανιατοχώρι, που βρίσκεται ΝΑ (δίπλα) στον Αγ. Νικολάο (Σελίνιτσα), στη θέση της αρχαίας Πέφνου, με το βραχονήσι της. Στην Πέφνο, σύμφωνα με τη Μυθολογία, γεννήθηκαν μέσα από ένα αυγό οι Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, που ήταν ημίθεοι, προστάτες των ναυτιλλομένων και αδελφοί της Ωραίας Ελένης. Το αυγό αυτό ήταν το αποτέλεσμα του έρωτα του Δία, ο οποίος είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο και της πανέμορφης Λήδας, κόρης του Γλαύκου, που για να τον αποφύγει είχε και αυτή μεταμορφωθεί σε χήνα. Από τον Παυσανία λέγεται ότι στη Πέφνο υπήρχε βασίλειο με βασιλέα τον Τυνδάρεω, πατέρα της Ωραίας Ελένης, βασίλισσας της Σπάρτης και της Κλυταιμνήστρας, βασίλισσας των Μυκηνών. Στον Άγιο Δημήτριο άραξε ο Πάρις με τα πλοία του και έγινε η επιβίβαση της Ωραίας Ελένης και τωναπαγωγέων της με προορισμό τη Τροία. Στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.
13. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝΑΣ = ΠΟΛΙΑΝΑ. Η Πολιάνα αποτελεί την παλαιότερη ονομασία του τελευταίου χωριού της Έξω (Μεσσηνιακής) Μάνης, το οποίο σήμερα φέρει το όνομα Άγιος Νίκων. Ο Άγιος Νίκων αποτελούσε την ομώνυμη κοινότητα και κατόπιν των μεταρρυθμίσεων του νόμου "Ιωάννης Καποδίστριας" αποτελεί πλέον κοινοτικό διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου Μεσσηνίας έχοντας περίπου 30 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι φτάνουν τους 150 κατά τη θερινή περίοδο. Κατά την απογραφή του 2001, ο πληθυσμός του χωριού ήταν 146 άτομα.
Γεωγραφικά αποτελεί το τελευταίο χωριό της Μεσσηνίας που συναντούμε κινούμενοι επί της
επαρχιακής οδού Καλαμάτας-Αρεόπολης, ενώ απέχει 64 χιλιόμετρα από την πρώτη. Η περιοχή
χαρακτηρίζεται ημιορεινή, βρισκόμενη σε υψόμετρο 400 περίπου μέτρων σε δυτική πλαγιά του
όρους Ταΰγετος Από το χωριό υπάρχει άποψη του Μεσσηνιακού Κόλπου, ενώ -με καθαρό τον
ορίζοντα- είναι εμφανείς οι ανατολικές περιοχές του πρώτου άκρου της Πελοποννήσου (Κορώνη
κ.α.). Η πρόσβαση στην θάλασσα είναι εφικτή σε περίπου 20 λεπτά με οδικά μέσα. Ιστορικά, το χωριό υφίσταται περισσότερο από 200 χρόνια. Η αρχική του ονομασία (Πολιάνα), έχει σλάβικες ρίζες και σημαίνει ξέφωτο, επίπεδο μέρος. Η ονομασία αυτή αποδίδεται στη φυσιολογία της περιοχής, λόγος που την έκανε να αποτελέσει βοσκότοπο προτού κατοικηθεί. Η σημερινή ονομασία (Άγιος Νίκων) αποδίδεται στον Αγίο Νίκωνα τον Μετανοείτε ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή στα τέλη του 10ου αιώνα ως ιεροκήρυκας του Χριστιανισμού. Το χωριό δεν προσφέρει εγκαταστάσεις διαμονής ή εστίασης, όμως τα δύο μικρά καφενεία στην πλατεία του χωριού και τα στενά δρομάκια γύρω από αυτή μπορούν να αποτελέσουν μια ευχάριστη στάση μιας οδικής περιήγησης στη Μάνη. Το μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς που επισκέπτεται το χωριό είναι το ΚΤΕΛ Μεσσηνίας με 4 δρομολόγια από Καλαμάτα καθημερινά. Από την Πολιάνα κατάγοτανται ο πρώην αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ Νίκων Αρκουδέας καθώς επίσης και ο πρώην αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Κωνσταντίνος Αρκουδέας.
14. ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ = ΓΟΥΒΑΛΑΡΙΑ. Είναι χωριό με Αρβανίτικες ρίζες που εντάσσεται στα Σουλιμοχώρια (Αρβανιτοχώρια του Α. Δωρίου) που κατοικούσαν οι Ντρέδες υπερήφανη φυλή που αγάπησαν αυτόν τον τόπο και έδωσαν αγώνες για την απελευθέρωση του 1821. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Το όνομα Άγ. Πέτρος το πήρε 1956.
15. ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ. Ο 'Aγιος Φλώρος είναι ένα χωριό 294 κατοίκων με πανέμορφη βλάστηση, 20 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας και μόνο 3 χλμ βορειοδυτικά του Αρφαρά, χτισμένο στις όχθες του ποταμού Παμίσου. Είναι πεδινή περιοχή με έκταση 820 στρεμμάτων. Οι κάτοικοι του χωριού είναι 294. Λίγα χωριά στη Μεσσηνία είναι τόσο γνωστά όσο ο 'Aγιος Φλώρος. Το πρώτο μεγάλο χωριό στο κατέβασμα για Μεσσηνία πέρασμα - σταθμός. Εκεί οι πηγές του Παμίσου, εκεί το ιστορικό πλατάνι του. Ένα χωριό που σχεδόν αγνοούμε το εσωτερικό του.
16. ΑΓΝΑΝΤΙΟ = ΔΡΑΓΚΑ ή ΣΟΥΜΠΑΛΙ. Ένα χωριό που βρίσκεται κάτω από το όρος Λυκόδημο στην περιοχή του Πεταλιδίου.
17.ΑΓΡΙΛΗΣ = Πιθανότατα πήρε το όνομά του από τις πολλές άγριες ελιές που υπήρχαν εκεί παλαιότερα. Ήταν κατοικημένος και στην εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πράγμα που γίνεται φανερό από την ανακάλυψη διαφόρων τάφων με το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό "κονίαμα".
18. ΑΓΡΙΛΟΒΟΥΝΟ. Χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας. Το χωριό το κατοικούν 122 κάτοικοι.
19. ΑΓΡΙΛΟΣ = ΑΓΡΙΛΙ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ. Ο Άγριλος ή Αγρίλι είναι ένας μικρός οικισμός του δήμου Φιλιατρών, στη δυτική ακτή του Μεσσηνίας. Εξελίσσεται σε παραθαλάσσιο θέρετρο με ωραία αμμουδιά και αρκετά εξοχικά κέντρα.
20. ΑΓΡΙΛΙΑ = ΑΪΔΙΝΙ. Είναι ένα μικρό χωριό κοντά στην Ανδρούσα του νέου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
21. ΑΔΡΙΑΝΗ. Ημιορεινό χωριό του πρώην Δήμου Αίπειας και του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλησίον του χωριού Λογγά και έχει περί τους 100 κατοίκους.
22. ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Οικισμός του χωριού Διόδια που ανήκει σήμερα στον Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Το παλιό όνομα του χωριού καταργήθυκε από το 1927.
23. ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ = ΚΟΠΑΝΟΙ To Ακρογιάλι είναι παραθαλάσσιο χωριό του Καποδιστριακού Δήμου Αβίας και του νυν Δήμου Δ. Μάνης του νομού Μεσσηνίας που περιλαμβάνει τους οικισμούς Παλιόχωρα, Αρχοντικό και Ακρογιάλι.
24. ΑΛΑΓΟΝΙΑ = ΣΙΤΣΟΒΑ. Ένα από τα πανέμορφα χωριά του Ταϋγέτου. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Καλαμάτας.
25. ΑΛΤΟΜΙΡΑ. Τα Αλτομιρά βρίσκονται στο12ο χιλιόμετρο του δρόμου Κάμπου-Καλαμάτας, σε ανηφορικό δρόμο προς το Ταΰγετο, αμφιθεατρικά κτισμένα σε μια βουνοπλαγιά. Αποτελoύσε Δημοτικό Διαμέρισμα του τ. Δήμου Αβίας, αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.. Σύμφωνα με τοπική παράδοση το χωριό οφείλει το όνομά του σε κάποιο ληστή ή φυγάδα, που ονομαζόταν Αλτόμορος και είχε καταφύγει στην περιοχή. Το ορεινό του έδαφος αποτελούσε καταφύγιο των κλεφτών επί Τουρκοκρατίας και ανήκε στην καπετανία και εξαρχία της Ζαρνάτας. Στη περιοχή υπάρχει παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι που άρχιζε στο Κάμπο με προορισμό το Μυστρά. Ενδιάμεσα είναι το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, της Μαρβίνιτσας, τα Αλτομιρά και τα Πηγάδια. Η περιοχή αυτή ήταν υπό τον έλεγχο των Καπετανάκηδων, που είχαν έδρα τη Τρικότσοβα, όπου υπάρχει ερειπωμένο φρουριακό συγκρότημα. Οι Αλτομιριανοί έλαβαν μέρος στη μάχη της Βέργας εναντίον του Ιμπραήμ στις 22 Ιουνίου 1826. Ο παλαίμαχος αγωνιστής της Βέργας γιατρός Α. Μαυρογένης γράφει για τη συμμετοχή των Αλτομιριανών στη μάχη κατά του Ιμπραήμ: «Οι Καπετανάκαι κυρίως δια των γενναίων Σελιτσιάνων, Αλτομιριανών και άλλων Αβιατών έκτισαν την Βέργαν…και κατέλαβαν τα επικινδυνώτερα σημεία». Το χωριό είναι ακατοίκητο, παρ’ όλο που στην πρόσφατη απογραφή απογράφησαν 92 κάτοικοι. Μερικοί κτηνοτρόφοι παραμένουν μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου και κατόπιν κατεβαίνουν χαμηλότερα σε άλλα χωριά για να ξεχειμωνιάσουν και επανέρχονται την Άνοιξη.
Τα Αλτομιρά έχουν παλιά πέτρινα σπίτια εξαίρετα δείγματα της Μανιάτικης αρχιτεκτονικής, εκ των οποίων αρκετά έχουν αναπαλαιωθεί. Το 1999 κηρύχθηκε διατηρητέος οικισμός από το Υπουργείο Πολιτισμού. Έχει εκκλησίες με θαυμάσιες τοιχογραφίες, ενώ ονομαστό είναι το διπλό πέτρινο γεφύρι στο Μπίλιοβο, στο φαράγγι του Ριντόμου.
Πηγή www.mani.org.gr
26.ΑΛΛΩΝΙΑ = ΓΚΟΡΤΖΟΓΛΙ. Είναι χωριό της Μεσσηνίας 17 χλμ από την Καλαμάτα.
27.ΑΜΜΟΣ = ΜΠΑΛΙΑΓΑΣ. Η παλιά ονομασία του χωριού αναφέρεται στις απογραφές των Ενετών κατακτητών της Πελοποwήσου, το 1689 και το 1700. Σ' αυτές αναφέρονται (στην Ιταλική γλώσσα), τα σπίτια, οι οικογένειες, οι κάτοικοι, τα γεωγραφικά όρια του χωριού και τα ζώα που διατηρούσαν οι κάτοικοι του Baliaga (όπως το γράφουν), προκειµένου οι «πολιτισµένοι» κατακτητές, να φορολογήσουν συστηµατικά και επακριβώς τους τότε κατοίκους του χωριού. Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης του χωριού δεν είναι γνωστή. Πιθανολογούµενη περίοδος οικισµού του Άµµου, είναι µετά το 1204 και πριν το 1460 (επί Φραγκοκρατίας και Παλαιολόγων), πριν δηλαδή την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας του Μωάµεθ (1460 - 1685). Το χωριό δηλαδή µετράει περίπου 600 - 700 χρόνια ζωής.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν έγγραφα στοιχεία που να τεκµηριώνουν απολύτως τα προαναφερόµενα. Τα ίδια ισχύουν και για τα υπόλοιπα χωριά της οµοιογενούς συστάδας οικισµών, Άρι, Αριοχώρι, Ανεµόµυλο, Ασπροπουλιά, Αλώνια και Πλατύ. Επί πρώτης Τουρκοκρατίας, το χωριό µας πήρε το όνοµα Μπαλιάγας, από τον στρατιωτικό Τούρκο διοικητή του, φεουδάρχη Μπαλή Αγά. Αυτό το όνοµα το διατήρησε επί 470 περίπου χρόνια, µέχρι το 1927, οπότε και µετωvοµάσθηκε σε Άµµο. Ο τότε Πρόεδρος του χωριού Αντώνιος Γ. Κοσµόπουλος και το Κοινοτικό Συµβούλιο ζήτησαν τη γνώµη του δασκάλου και λογοτέχνη Κουτσούλη Αντώνη του Νικολάου. Αυτός τότε µε τη µαγκούρα του χάραξε κάτω στο χώµα τη λέξη «ΑΜΜΟΣ». Έτσι έγινε ο νονό ς του νέου ονόµατος του χωριού µας.
Πηγή πληροφοριών από το ammosmessinias.gr
28.ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ = ΑΓΟΡΕΛΙΤΣΑ. Το Αμπελόφυτο είναι ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Χώρας Τριφυλίας και το όνομά του το πήρε από τα πολλά αμπέλια όπου παραγόταν ένα υπέροχο κρασί. σήμερα δεν παράγεται η ποσότητα που παραγόταν άλλοτε. Εκεί έγινε στα νεότερα χρόνια η περίφημη μάχη της Αγορέλιτσας το 1944 μεταξύ Ελλήνων ανταρτών και των Γερμανών κατακτητών
29. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΙΤΖΩΡΗ. Η Ανάληψη είναι συνδυασμός του γαλάζιου και του πράσινου, της καυτής άμμου και της δροσερής θαλάσσιας αύρας, του ολόλαμπρου ήλιου και του καθάριου έναστρου ουρανού…
Για κάποιους ο κόσμος όλος, για άλλους, αγαπημένος τόπος προορισμού των καλοκαιρινών διακοπών τους, τόπος ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης και περισυλλογής ενίοτε ή τόπος νοσταλγίας για τους ξενιτεμένους.
Για τους περισσότερους όμως είναι μια άνευ σημασίας μαύρη κουκίδα στον χάρτη. (Μέρος αποσπάσματος Ιστορικό κείμενο του αείμνηστου καθηγητή Ευστάθιου Γ. Σταθόπουλου.)
30. ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ = ΝΕΡΙΝΤΑ. Είναι ένας από τους οικισμούς των Γαϊτσών που αποτελούσαν την ομώνυμη πρώην κοινότητα και μετέπειτα Δήμο Αβίας. Σήμερα ο οικισμός αυτός, που είναι πλοησίον του υπέροχου φαραγιού του Ριντόμου, ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης.
31. ΑΝΔΡΟΥΣΑ = ΑΝΔΡΟΥΣΑ. Πρόκειται για περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν αφού αποτέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών ακόμα και των Ναβαρραίων εξαιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το Κάστρο της Ανδρούσας(σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο Ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινα Μεσσηνιακά μνημεία) Η Ανδρούσα υπήρξε έδρα Μητρόπολης, έδρα του πρώην Καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσας. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
32.ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ = ΓΛΕΙΑΤΑ Ενα μικρό χωριό που είναι κοντά στο πλατύ του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας, πριν το 2010 ανήκε στον Καποδιστριακό Δήμο Αριος. 33.ΑΝΔΡΙΑΝΗ = ΡΕΜΟΥΣΤΑΦΑ. Ημιορεινός οικισμός σε υψόμετρο 340μ. 45 ΧΛΜ. Νοτιοδυτικά της Καλαμάυας της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Είναι μέσα στο πράσινο (από ελιές και φυσικό δάσος) με ξηρό κλίμα και απέχει μόνο 5 Χλμ από τη θάλασσα.
34. ΑΝΘΟΥΣΑ = ΖΕΖΑ ή ΔΕΡΕ (παλαιότερα)Το Ζέζα είναι Αλβανική λέξη και σημαίνει μαύρος από το χρώμα του χώματος της περιοχής. Η χωμένη στα άνθη και στους πορτοκαλεώνες της, Ανθούσα, στα ριζά της πρώτης τσούκας και στη σκιά του Βουλκάνου, απέχει μισή ώρα από την Καλαμάτα (2 χλμ. από Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα) και βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων. Αρχικά το χωριό λεγόταν Δέρε και οι τρεις τσούκες του (λόφοι) λέγονταν λόφοι των Δερών. Εκεί έγιναν οι μάχες μεταξύ Μεσσηνίων και Σπαρτιατών. Αργότερα ονομάστηκε Ζέζα από τον Τούρκο Ζεζέ Αγά που είχε εκεί το κονάκι του. Το 1927, με το διάταγμα 4-11-1927 μετονομάστηκε σε Ανθούσα. Υπάρχει περιοχή που λέγεται Τούρκους, διότι εκεί κάποιος Κοράτσης σκότωσε για λόγους τιμής 5-6 Τούρκους.
35. ΑΝΤΙΚΑΛΑΜΟΣ = ΑΖΙΖΑΓΑ ή Αϊζαγα. Μετονομάσθηκε το 1867. Φεύγοντας από την Καλαμάτα είναι το αμέσως επόμενο χωριό μετά το Ασπρόχωμα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
36. ΑΝΩ ΒΟΥΤΕΝΑ. 45 km απο την Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!
Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία, του Σωτήρη και του Δήμου. Ότι καλό μπορείτε να το βρείτε εκεί.
Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.
37. ΑΝΩ ΔΩΡΙΟ = ΣΟΥΛΙΜΑ. Το χωριό που μετονομάσθηκε το 1927, προέρχεται από τους 1600 Τσάμηδες και 200 γυναικόπαιδα που εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1600 μχ στην ορεινή Τριφυλία. Οι σημερινοί κάτοικοι ποτέ δεν δέχθηκαν τη νέα ονομασία Ανω Δώριο και το αποκαλούν ακόμα και σήμερα Σουλιμά, όπως επίσης μέχρι και σήμερα ομιλούν την Αρβανίτικη διάλεκτο.
38. ΑΝΩ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Είναι ο ορεινός οικισμός του παραθαλάσσιου Καλού Νερού. Έχει 69 κατοίκους και ανήκει στον τέως Δήμο Αυλώνος, σημερινό Δήμο Τριφυλίας.
39. ΑΜΜΟΥΔΕΡΟ = ΧΑΜΟΥΖΑ. Πρόκειται για ερειπωμένο χωριό. Το 1942 αριθμούσε 3 κατοίκους και μετά εγκαταλείφθηκε, έτσι σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Το χωριό βρισκόταν στην περιοχή του Δήμου Αριστομένη. Αν υπήρχε σήμερα θα ήταν στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
40. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΩΜΟΒΡΥΣΗ Τη σημερινή ονομασία την πήρε το 1957.
41. ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ. Η Αμπελιώνα είναι ορεινό χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Το χωριό περιβάλλεται από απίστευτη φύση, με επίκεντρο το προστατευόμενο Καστανόδασος. Με μία βόλτα στο δάσος ηρεμείς αυτόματα και ξεχνάς την Αθήνα ή τα άλλα αστικά κέντρα, τις έγνοιες και το καυσαέριο. Το χωριό καθαυτό είναι εξαιρετικά φροντισμένο, με όμορφα σπίτια, καινούριους δρόμους, μέχρι και Κέντρο Υγείας με 2 μόνιμους γιατρούς. Βασικό σημείο συνάντησης στο χωριό είναι το Μαγαζάκι του Σπύρου, που είναι καφενείο, ταβερνάκι, παντοπωλείο και γενικώς στέκι, όλα σε ένα. Στην ευρύτερη περιοχή συναντά κανείς τον ποταμό Νέδα που είναι ο μοναδικός ποταμός με θηλυκό όνομα. Εκεί κοντά βρίσκεται και ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα. Στην Αμπελιώνα υπάρχει ένα πολύ ωραίος Ξενώνας της οικογένειας Αγγελόπουλου της Ξενοδοχειακής εταιρίας ALDEMAR.
42. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ = ΜΙΝΑΓΙΑ. Είναι χωριό της Πυλίας και συγκεκριμένα του σημερινού Δήμου Πύλου – Νέστορος. Μέχρι τις 28/8/1940 ονομαζόταν Μινάγια και από τότε μέχρι σήμερα ονομάζεται Αμπελόκηποι
43. ΑΙΠΕΙΑ = ΦΑΡΜΙΣΙ Χωριό που είναι πάνω στην Ε.Ο. Καλαμάτας Τσακώνας 8 χλμ από την Καλαμάτα.
44. ΑΙΘΑΙΑ = ΝΤΕΛΙΜΕΜΙ. Είναι και αυτό ένα χωριό που είναι δίπλα στα χωριά Αίπεια και Άνθεια
45. ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ = ΓΡΙΖΙ Παλιός οικισμός που δεν τον έχτισαν τυχαία, αφού βρίσκεται ανάμεσα στα κάστρα Κορώνης και Μεθώνης. Αν και είναι ενα ορεινό χωριό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα της Λούτσας όπου εκεί μπορεί κανείς να πάει ακόμα και με τα πόδια καθώς η απόσταση είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα. Επίσης η θέα προς τη θάλασσα είναι...ανεκτίμητης αξίας και εντυπωσιάζει με τη πρώτη ματιά!
Τα τελευταία χρόνια γίνετε μια προσπάθεια έτσι ώστε αυτό το μέρος να γίνει όλο και πιο ελκυστικό και αναβαθμίζεται με γοργούς ρυθμούς!
Αξίζει σίγουρα να επισκεφτεί κανείς το Ακριτοχώρι (ή αλλιώς Γρίζι ) γιατί σίγουρα θα το λατρέψει από τη πρώτη κιόλας στιγμή.
46.ΑΝΘΕΙΑ = ΒΕΪΖΑΓΑ Γειτονικό χωριό της Αίπειας, που βρίσκεται επί της σημερινής Εθνικής Οδού Καλαμάτας – Τσακώνας.
47. ΑΝΥΔΡΟ = ΛΕΣΟΒΙΤΙ. Στο δρόμο που πηγαίνει από το Σελλά προς το Καλογερέσι, συναντάμε το μικρό οικισμό Άνυδρο ή Λεσοβίτι της Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Κάποτε ήταν και αυτό ένα από τα μικρά χωριά του τόπου μας. Σήμερα όμως, έχει λίγα σπίτια. Δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ μεγάλο χωριό.
Το χωριουδάκι αυτό αποτελούνταν από καμιά δεκαριά οικογένειες. Ήτανε λίγοι, αλλά λίγο σκληροί. Δεν είχανε αγαθές σχέσεις ο ένας με τον άλλον, όλο και προστριβές είχανε.
Σήμερα οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 5-6.
Το χωριό αυτό υπαγόταν στην πρώην κοινότητα Τριπύλης και σήμερα στο Δήμο Τρυφυλίας.
Πηγή : www.tripilis.gr
48. ΑΡΑΠΟΧΩΡΙ = ΛΙΝΑΡΔΕΝΑ. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι στο δρόμο από τον Αγ. Ανδρέα προς τη Λογγά του πρ. Δήμου Αίπειας και του νυν Δήμου Μεσσήνης.
Πηγή : Βικιπαίδεια.
49. ΑΡΑΧΟΒΑ. Ένα πολύ μικρό χωριό στην περιοχή του Ελαιοχωρίου πριν τη Μονή Δημιόβης. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και έχει 33 κατοίκους.
50.ΑΡΙΟΧΩΡΙ = ΓΑΪΔΟΥΡΟΧΩΡΙ, ΒΛΑΧΑΤΑΓΑ Η σημερινή ονομασία δόθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1927. Και αυτό το χωριό αποτελεί τη συστάδα των χωριών Ασπροπουλιά, Πλατύ, Άμμος, Ανεμόμυλος, Αλώνια κλπ Βρίσκεται πάνω στο Εθνικό δρόμο Καλαμάτα – Τσακώνα.
51. ΑΡΙΣ = ΑΣΛΑΝΑΓΑ ή ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ. Στο τέλος της Τουρκοκρατίας και στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 το χωριό ονομαζόταν Ασλάναγα (προφανώς από τον επικεφαλής Αγά που λεγόταν Ασλάν). Μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους μετονομάστηκε σε Μεσοποταμία. Η ονομασία αυτή ήταν προφανώς εμπνευσμένη από το ότι το χωριό ήταν κτισμένο μεταξύ δύο ποταμών, του Άριος και του Πάμισου. Στη συνέχεια το χωριό άλλαξε εκ νέου όνομα, μετονομαζόμενο σε Άρι, από τον παρακείμενο ποταμό. Ο Άρις παράγει κυρίως ελαιόλαδο και ελιές, αλλά και ποικίλα οπωροκηπευτικά προϊόντα. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της κεντρικής εκκλησίας του χωριού, κατασκευασμένο από Ηπειρώτες καλλιτέχνες, τον 19ο αιώνα. Το υδροηλεκτρικό φράγμα του Πάμισου συγκρατεί τα νερά του ποταμού. Τα αργοκινούμενα και άφθονα νερά του συγκρατημένου ποταμού ευνοούν την ανάπτυξη πλούσιας χλωρίδας και πανίδας στις όχθες του. Ο παραδοσιακός σαϊτοπόλεμος και το Κάψιμο του Ιούδα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τη Δευτέρα του Πάσχα στον Άρι, προσελκύοντας θεατές από όλο το Νομό.
52.ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ = ΜΟΥΣΤΑΦΑΠΑΣΑ. Ημιορεινός οικισμός στη κεντρική Μεσσηνία Είναι έδρα του Δήμου Αριστομένους με 620 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001. Ο Δήμος περιελάμβανε 11 χωριά Αριστομένης, Βούταινα, Διόδια, Κεφαλόβρυσο, Κουτήφαρη, Μάνεσι, Πελεκανάδα, Πλατανόβρυση, Πουλίτσι, Στέρνα, Στρέφι, (3.413 κάτοικοι). Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871. Την κοινότητα Αριστομένη την αποτελούσαν 4 οικισμοί. Ο οικισμός Αριστομένους, ο οικισμός Ζαπάντι που μετονομάσθηκε σε Καρυόβρυση το 1927 και σήμερα είναι ακατοίκητο, τον οικισμό Κουτήφαρι που έγινε ανεξάρτητη Κοινότητα το 1919, τον οικισμό Χαμούζα-Αμμουδερό. Έδρα του Δήμου ορίσθηκε το 1836 μέχρι το 1842 που η εδρα μεταφέρθηκε στην Πόλαινα μέχρι το 1848. Το 1848 η έδρα μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι μέχρι το 1863 που έγινε πάλι έδρα ο Αριστομένης. Το όνομα του το οφείλει στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άριστος + μένος και σημαίνει "ο ανδρειότατος".
Ο Αριστομένης ήταν ο Ήρωας των Μεσσηνιακών πολέμων, ιδιαίτερα στο Β΄ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 πχ – 668 πχ).
53. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ. Ανήκει στον Καποδιστριακό Δήμο Ιθώμης Στην περιοχή του Αριστοδημείου υπάρχουν τρεις τεχνικοί χωματόλοφοι. Πιστεύεται ότι ο ένας από τους τρεις είναι ο τάφος του Αριστοδήμου ο οποίος από απελπισία, τύψεις και πόνο σκότωσε την κόρη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί οι Μεσσήνιοι δεν απελευθερώθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχει διατηρητέο κτίσμα με εντοιχισμένα πιθάρια, πολεμίστρες, καμάρες και θόλους. Ο Ιμπραήμ στο κτίσμα αυτό το 1825 είχε στήσει το στρατηγείο του, που ήταν το κονάκι του τοπάρχη Χασάν πασά.
Το χωριό που μετονομάσθηκε το 1927, προέρχεται από τους 1600 Τσάμηδες και 200 γυναικόπαιδα που εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1600 μχ στην ορεινή Τριφυλία. Οι σημερινοί κάτοικοι ποτέ δεν δέχθηκαν τη νέα ονομασία Ανω Δώριο και το αποκαλούν ακόμα και σήμερα Σουλιμά, όπως επίσης μέχρι και σήμερα ομιλούν την Αρβανίτικη διάλεκτο.
54. ΑΡΜΕΝΙΟΙ. Σε απόσταση 4 χλμ ΝΑ της Κυπαρισσίας, βρίσκεται ένα ιστορικό και γραφικό χωριό οι Αρμενιοί. Ανατολικά του χωριού δεσπόζει το βουνό Γεράνιο. Πλούσια είναι η Λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού. Υπάρχουν διάφορες εικασίες για την ονομασία του χωριού, αλλά καμία δεν αποδεικνύει την πραγματική πηγή της ονομασίας.
Ο υπολογισμός της ώρας από τους κατοίκους γινόταν ως εξής: Στη μέση περίπου του ύψους του βουνού Γεράνιου υπάρχουν γυμνά βράχια. Όταν οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν στα βράχια αυτά, τότε υπολόγιζαν ότι η ώρα ήταν περίπου 12 με 1 το μεσημέρι. Τα βράχια ονομάστηκαν και παραμένουν έως σήμερα με την ονομασία «Ρολόϊ».
55.ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ = ΤΣΕΡΝΙΤΣΑ ή ΤΖΕΡΝΙΤΖΑ. Στα Σλάβικα σημαίνει περιοχή με πολλές μουριές, που υπήρχαν τότε στην περιοχή. Η Αρτεμισία βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Μετά την εφαρμογή του νόμου Καποδίστρια, αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καλαμάτας με 310 κατοίκους στην Ελληνική απογραφή 2001 και 339 κατοίκους στην απογραφή του 1991. Παλιότερα, αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα, η οποία από το 1835 μέχρι το 1912 ανήκε στον Δήμο Αλαγονίας με το όνομα Τσερνίτσα, κατά καιρούς αποτελώντας την έδρα του Δήμου όταν ο Δήμαρχος ήταν από την Τσερνίτσα, εναλλασσόμενη με την Σίτσοβα, με δικαστήριο, ληξιαρχείο, αστυνομία και πολλά πανδοχεία.Τα έξι χωριά που αποτελούσαν τον τέως δήμο Αλαγονίας ήταν τα εξής: Αλαγονία Καλαμάτας / Σίτσοβα, Αρτεμισία / Τσερνίτσα, Καρβέλι / Κουτσαβά, Λαδά / Κουτσαβά , Νέδουσα / Μεγάλη Αναστάσοβα, Πηγές / Μικρή Αναστάσοβα Είναι χτισμένη στην θέση της αρχαίας Δενθαλιάτιδας με αξιόλογα ιστορικά μνημεία, όπως ο Ναός της Λιμνάτιδας Αρτέμιδας στο Βόλιμνο, το μοναστήρι του Μελέ με το ομώνυμο Κάστρο και η Κάτω Χώρα. Το μοναστήρι του Μελέ στέγασε τη Μεσαιωνική Σχολή Μελέ και τα Εκπαιδευτήρια του εθνικού ευεργέτη Πέτρου Δημάκη, ο οποίος έφτασε στην περιοχή από το εξωτερικό το 1854 και στα ιδρύματα του οποίου μαθήτευσαν αξιόλογα μέλη της διοίκησης της αναπτυσσόμενης μετά την απελευθέρωση Καλαμάτας. Η Αρτεμισία είναι το μεγαλύτερο χωριό σε γεωγραφική έκταση μαζί με τα χωράφια σιταριού του Πέρα, της Ρογκοζωνίτσας και του Βόλιμνου, καλύπτοντας έκταση 38.797 στρεμμάτων, λίγο μικρότερη από αυτή της Καλαμάτας και σχεδόν διπλάσια των άλλων χωριών. Βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο του δήμου, περιτριγυρισμένη από τα άλλα πέντε χωριά. Το όνομά της μετά την κάθοδο των Σλάβων έγινε Τσερνίτσα, που σημαίνει περιοχή με πολλές μουριές, αφού είχε αναπτυγμένη σηροτροφία, και η παλιότερη θέση της ήταν στην Κάτω Χώρα, θέση της αρχαίας Δενθαλιάτιδας, στην οποία σήμερα βρίσκουμε μόνον κήπους και ερείπια. Τα κτίσματα της ιστορικής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Μελέ απέχουν 800 μέτρα ασφαλτοστρωμένου δρόμου από το χωριό, όπου υπάρχουν ερείπια από τη Μεσαιωνική σχολή Μελέ και τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια, στα οποία δίδαξαν σπουδαίοι καθηγητές και ιεράρχες και φοίτησαν μεγάλα ονόματα όπως ο Μπενάκης, ο Μελετόπουλος κ.ά. Κατάλοιπο εκείνων των εκπαιδευτηρίων είναι το σημερινό σχολείο της Αρτεμισίας, στο οποίο πλέον δε φοιτούν μαθητές και χρησιμοποιείται για διάφορες εκδηλώσεις.
56.ΑΡΤΙΚΙΟΝ = ΑΡΤΙΚΙ . Πρόκειται για ένα μικρό χωριό του τέως δήμου Αετού πλησίον του Κοπανακίου. Κοινότητα έγινε το 1912. Το Αρτίκι έχει δύο[2] συνοικισμούς, το Κρίτσι και την Παναγιά που απέχουν περίπου 7 και 5 χιλιόμτερα, αντίστοιχα, με τα πόδια από το Αρτίκι και που σήμερα είναι και οι δύο ακατοίκητοι. Το Κρίτσι, από το 1956, έχει μετονομασθεί σε Άγιο Νικόλαο. Το Κρίτσι έχει σύνδεση οδική με αυτοκίνητο (Χωματόδρομο) από το Σελά, την Σαρακινάδα (το τωρινό Κρυονέρι], την Παναγιά και το Αρτίκι.
57.ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΙΑ = ΜΠΙΣΜΠΑΡΔΙ. Η Ασπροπουλιά είναι ένα χωριό του τέως Δήμου Άριος.Βρίσκεται στον μεσσηνιακό κάμπο δίπλα στον ποταμό Άρι και περίπου 12 χιλιομέτρων απόσταση από την Καλαμάτα. Και αυτό το χωριό άλλαξε το παλιό του όνομα το 1927. Το χωριό εορτάζει πανηγυρικά στις 20 Ιουλίου ημέρα του προφήτη Ηλία ενώ κύριος ναός είναι αυτός της Ζωοδόχου Πηγής.
58. ΑΣΟΥΤΕΝΑ = ΠΑΛΑΙΑ ΒΡΥΣΗ Το τελευταίο χωριό προς τα νότια της Κοινότητος Τριπύλης, εκεί που ανοίγεται ένα πέρασμα για την άλλη Μεσσηνία, είναι η Παλαιά Βρύση (ή Ασούτενα, όπως την ξέρουν οι περισσότεροι).
Είναι χωριό ορεινό. Είχε πάντα μεγάλη κτηνοτροφία, διότι το επέτρεπε το μέρος που είναι σε πολύ ορεινή ζώνη. Ήταν πάντα ένα μικρό χωριουδάκι με πληθυσμό γύρω στις 20 οικογένειες.
Η Ασούτενα δεν είχε ποτέ δική της Κοινότητα. Στα 1912, προσκολλήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου.
Στα 1927, προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Ραφτόπουλου στην οποία ανήκε μέχρι το 1998. Το 1930, μετονομάσθηκε σε Παλαιά Βρύση.
Πηγή : http://www.tripilis.gr/
59. ΑΥΛΩΝΑ = ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ. Χωριό της Τριφυλίας 28 χλμ από την Κυπαρισσία, σε υψόμετρο 635μ. ιστορία του αρχίζει από το 1500 -1600 μ.χ. περίπου με το όνομα Καραμούσταφα. Ήταν έδρα του Τούρκου αγά Καρα-Μουσταφά, από τον οποίο πήρε το όνομα. Αρχικά με το όνομα αυτό δηλωνόταν όλη η περιοχή του τσιφλικιού του αγά από τη Λώζαινα μέχρι του Μάρκου. Αργότερα το όνομα έμεινε μόνο για το χωριό. Μετονομάστηκε το 1922. Είναι χτισμένο σε δυο ομαλούς λόφους των Νομίων Ορέων, 20 χλμ βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας.
60. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ = ΣΙΜΟΥ. Είναι χωριό της περιοχής Πεταλιδίου. Αναφέρεται τουλάχιστον 500 πριν, ενώ στις 25 Απριλίου του 1825 έγινε η μάχη του Σίμου. Η συμμετοχή του χωριού στα οικονομικά της επανάστασης του 1821 ήταν σημαντική. Το 1842 ιδρύεται το πρώτο σχολείο. Την περίοσο 1968 - 1973 λειτούργησε ως 2θέσιο και μετά το σχολείο καταργήθηκε. Το σημερινό χωριό είναι κοντά στη θάλασσα.
61. ΒΛΑΣΗ = ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ Το όνομα το χρωστάει στο Γεροβλάση αρχηγό της μεγάλης Αρκαδικής οικογένειας, ο οποίος ίδρυσε το χωριό αφού έδειρε ένα Τούρκο που προσπάθησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. Επρόκειτο για οικογένεια τσοπαναραίων.
62. ΒΑΛΤΑ = Η Βάλτα Τριφυλίας βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας ανάμεσα στις πόλεις των Φιλιατρά και Γαργαλιάνοι σε υψόμετρο 237. Είναι δημοτικό διαμέρισμα του τέως, πλέον, δήμου Γαργαλιάνων, και νύν Τριφυλίας με πληθυσμό 284 κατοίκων.
63. ΒΑΛΥΡΑ = ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ Η Βαλύρα αποτελεί κωμόπολη της Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ιερού όρους της Ιθώμης, όπου βρίσκεται και η έδρα του ομώνυμου καποδιστριακού Δήμου, σε μια παραγωγική κοιλάδα η οποία περιβρέχεται από τους ποταμούς Πάμισο και Μαυροζούμενα, με 1.005 κατοίκους στην απογραφή του 2001.
64. ΒΑΣΙΛΑΔΑ. Χωριό που είναι πλησίον της Ανδρούσας, που ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης.
65. ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΩΡΙΟΥ. Το έτος 1901 πέρασε το πρώτο τρένο των Σ.Π.Α.Π. και έγινε ο σταθμός. Με την πάροδο λίγων ετών κατέβηκαν από τα γύρω χωριά Μήλα, Σούλι, Άνω Βασιλικό και έγινε μικρό χωριό. Οι κάτοικοι αποφάσισαν να κτίσουν εκκλησία και με την βοήθεια του πατέρα μου με δωρεά οικοπέδου έκτισαν την Αγία Τριάδα την μικρή τότε Αγία Τριάδα, η οποία πήρε φωτιά από ξεχασμένα αναμμένα κεριά και καταστράφηκε. Το χωριό έκτισε τη νέα Αγία Τριάδα, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.
Αυτό αναφέρεται στο vasiliko.gr
Μέχρι το 2010 το Βασιλικό ανήκε στο Δήμο Δωρίου, σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας. Το χωριό βρίσκεται επάνω στο δρόμο Τσακώνας καλού Νερού.
66. ΒΑΣΙΛΙΤΣΙ. Η Ακριτική λωρίδα, κορφιάζει 27χιλ. ζηλευτές και ποικίλες ακτές με άμμο, βοτσαλάκι ή σπηλιές. Από το βουνό στη θάλασσα, και από το Γκουλέ στον Ακρίτα με πανοραμικές εκπλήξεις είναι κι αίνιγμα ιστορίας. Μας φθάνουν αφηγήματα των ιστορικών, μπλέκονται με άλλα νεοτέρων, και τα ερείπια στην εκκλησία Φανερωμένης σιωπηλά αδυναμούν να μας πληροφορήσουν πράγματι η αρχαία Ασίνη ήταν εδώ. Το Βασιλίτσι με παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, στη καρδιά του χωριού, ή στους οικισμούς της Φανερωμένης και Λιβαδάκια αριθμεί 640 κατοίκους, απόγονους Αρκάδων, που μετοίκησαν εδώ και πολλές γενιές. Ασχολούνται κυρίως με τη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας λαδιού και σταφίδας
67. ΒΕΛΙΚΑ Πεδινός οικισμός (υψομ.35μ.,310 κατ.)που βρισκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του
νομού Μεσσηνίας, κοντά στην ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου, 20χλμ. νοτιοδυτικά της Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μεσσήνης. Η Βελίκα δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα κατά την μετακίνηση πληθυσμών από την τοποθεσία Φιλιππάκι. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.Το όνομα της το πήρε από κάποιον Τούρκο στρατηγό που διέμενε εκεί ο οποίος ονομάζονταν Βελίκ Αγάς.
68. ΒΕΡΓΑ = ΣΕΛΙΤΣΑ. Βέργα, κάποτε κοινότητα με το όνομα Σέλιτσα, σημέρα αποτέλει δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καλαμάτας, στη Μεσσηνία. Παλιότερο όνομαζόταν Σέλιτσα και οι κάτοικοί του Σελιτσάνοι. Βρίσκεται χτισμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι, το οποίο αποτελεί τμήμα του ευρύτερου ορεινού όγκου του Ταϋγέτου. Υπάρχει και η Άνω Βέργα (πάνω χωριό ή Άνω Σέλιτσα) χτισμένο αρκετά ψηλότερα, ενώ ψηλά βράχια χωρίζουν τα δύο χωριά, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη διαδρομή για να φθάσουμε εκεί παίρνοντας από το χωριό Σωτηριάνικα. Βόρεια της Βέργας βρίσκεται το Ελαιοχώρι (η αρχαία πόλη Καλάμαι), ενώ Δυτικά πέρα από τον Αλμυρό και τα Γιανιτσάνικα, απλώνεται η Πόλη της Καλαμάτας και νοτιότερα ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Οι κάτοικοι του διαμερίσματος ασχολούνται παραδοσιακά κυρίως με τη καλλιέργεια της ελιάς και την παραγωγή ελαιολάδου, ενώ πρόσφατα έχουν αναπτύξει τουριστικές δραστηριότητες. Τα τελευταία χρόνια (και ιδιαίτερα μετά τους καταστρεπτικούς σεισμού του 1986), η περιοχή γνωρίζει αξιόλογη ανάπτυξη στον οικιστικό και τουριστικό τομέα. Κάθε καλοκαίρι η παραλία του Αλμυρού γίνεται πόλος έλξης πλήθους τουριστών αλλά και ντόπιων Καλαματιανών, ενώ πολλοί Καλαματιανοί, Αθηναίοι και ξένοι, χτίζουν σπίτια και μαγαζιά διασκέδασης στην βουνοπλαγιά, επεκτείνοντας την πόλη της Καλαμάτας με ραγδαίους ρυθμούς. Η Βέργα, όπου έγινε η ιστορική μάχη της Βέργας, μια μάχη που όπως είναι γνωστό οι Μανιάτες κατατρόπωσαν τους ιππείς του Ιμπραήμ όταν αυτός προσπάθησε να αλώσει την «αδούλωτη» Μάνη. Μάλιστα σήμερα υπάρχει στημένο μνημείο στη μνήμη των αγωνιστών Μανιατών. Επίσης σώζεται και το τείχος, όπου διακρίνονται και οι πολεμίστρες του, απ’ όπου πολεμούσαν οι Μανιάτες. Υπάρχει δε μια εκδοχή που λέει ότι το τείχος που σήμερα φαίνεται χτίστηκε μετά την ιστορική μάχη για να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ σε μια νέα επίθεσή του για την κατάληψη της Μάνης. Κάθε χρόνο του Σωτήρος (την 6η Αυγούστου), η εικόνα της Παναγίας ξεκινάει από το μοναστήρι της Δίμιοβας που βρίσκεται βόρεια από το Ελαιοχώρι, κατεβαίνει στην Αγία Σιών (Αγιασώ) και πριν από τον δεκαπενταύγουστο επανέρχεται στο μοναστήρι για την μεγάλη γιορτή και το γνωστό πανηγύρι.
69. ΒΙΓΛΑ. Μικρό χωριό πλησίον των Χράνων του πρώην Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Πολύ κοντά στο χωριό περνάει και ένα πανέμορφο φαράγκι που ξεκινάει από το όρος Λυκόδημο και καταλήγει στη θάλασσα πλησίον των Χράνων.
70. ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Αίπειας και σημερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 37 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
71. ΒΛΑΣΑΔΑ, Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος στην Τριφυλία, που ανήκε στο Τ.Δ. Αγαλιανής του Δήμου Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
72.ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ = To Βλαχόπουλο είναι ένα χωριό στο κέντρο του Νομού Μεσσηνίας και έδρα του Δήμου Παπαφλέσσα. Το χωριό εκτείνεται στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς και βρίσκετε μόλις 20 km από την κοντινότερη παραλία. Ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στους 1.421 κατοίκους. Οι κάτοικοι ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία. Παράγουν (κυρίως) υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο. Επίσης καλλιεργούν αμπέλια και Κορινθιακή σταφίδα σε μικρή έκταση σήμερα, ενώ παλαιότερα η καλλιέργεια της σταφίδας ήταν η κυριότερη ασχολία.
Στο Βλαχόπουλο βρίσκεται μια από τις πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες της Μεσσηνίας, ο Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται στο νεκροταφείο του χωριού.
73. ΒΟΡΕΙΟ = ΜΠΡΙΝΤΑ. Ένας ακόμα οικισμός που αποτελούσε την πρώην κοινότητα Γαϊτσές που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης. Βρίσκεται πλησίον του Κάμπου που αποτελούσε την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας.
74. ΒΟΥΝΑΡΙΑ. Ξεκινώντας το μικρό μας οδοιπορικό στο 44χλμ της επαρχιακής οδού Καλαμάτας – Κορώνης συναντάμε το πανέμορφο χωριό Βουνάρια, κτισμένο πάνω στα ερείπια των αρχαίων Κολωνίδων και σε μια τοξοειδή σειρά αραιών καταπράσινων γήλοφων, με την καμπύλη της προς Νότο. Από τους γήλοφους αυτούς, Βουναλάκια, με ψηλότερους του Αι-Λιά και του Γουλά στο Ανατολικό μέρος από όπου πήρε και το όνομά του. Αυτό όμως που δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο χωριό Βουνάρια είναι το παραδοσιακό του χρώμα.
Τα σπίτια του όλα σχεδόν είναι πλινθόκτιστα με μπαλκόνι και στέγη από κεραμίδια. Εκείνο όμως που υπερέχει και λαμπρύνει το χωριό είναι ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας χτισμένος όλος από πέτρα σε Βυζαντινό ρυθμό του περασμένου αιώνα. Τα Βουνάρια δήλωσαν ζωηρά την παρουσία τους στους αγώνες του Έθνους. Στη λαϊκή τέχνη, κυρίως με την αγγειοπλαστική οι Βουναραίοι έγιναν πασίγνωστοι. Το χωριό αριθμεί σήμερα 226 κατοίκους. Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρουμε ότι από τα Βουνάρια καταγόταν ο ποιητής Γιάννης Καμβύσης.
75. ΒΡΑΧΟΣ. Οικισμός της Κάτω Μέλπειας του σημερινού Δήμου Οιχαλίας με 13 κατοίκους.
76.ΒΡΥΣΕΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ΒΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα Βρυσών, ριζωμένο στους πρόποδες του βουνού Άη Βλάσης με το ομώνυμο ξωκλήσι στην κορυφή του. Τα σπίτια του χωριού Βρύσες είναι χτισμένα ανάμεσα σε δένδρα και αγναντεύουν τον κάμπο και τη θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου. Το όνομά τους το πήραν από τις πολλές πηγές που ανάβλυζαν και αναβλύζουν πολύ νερό. Άλλωστε από εκεί ιδρεύεται η πόλη της Κυπαρισσίας.
77. ΒΡΥΣΟΥΛΑ. Η Βρυσούλα είναι ένα μικρό χωριό των 13 κατοίκων του πρώην Δημ. Διαμερίσματος Αγριλόβουνου του επίσης πρώην Δήμου Ανδανίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
79.ΓΙΑΛΟΒΑ ΠΥΛΟΥ.Χωριό της Πύλου που βρίσκεται σε ιστορική θέση λόγω της Ιστορικής Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό αιγιαλός - γιαλός και την Τούρκικη κατάληξη -όβα που σημαίνει ομαλός πεδιάδα, δηλαδή ομαλή ακτή.
80.ΓΛΥΚΟΡΡΥΖΙ = ΜΟΥΡΤΑΤΟΥ. Το Γλυκορρίζι βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Αετού. Ο πληθυσμός του χωριού αριθμεί περί τα 60 άτομα, ενώ τους θερινούς μήνες ανέρχεται σε διπλάσιο αριθμό.Μέχρι τις αρχές του 20 αιώνα, το χωριό ονομαζόταν Μουρτάτου.
Το χωριό κατοικείται αδιάκοπα από τουλάχιστον τον 17 αιώνα (βάσει Βενετικών αρχείων) ενώ κατά την προεπαναστατική περίοδο ο πληθυσμός της κοινότητας αυξήθηκε σταδιακά λόγω των πληθυσμιακών ανακατάξεων της εποχής.
81. ΓΛΥΦΑΔΑ = ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ. Χωριό της Πυλίας που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Βρίσκεται μετά το Σουληνάρι, μετά τα Κρεμμύδια και πριν το Κορυφάσιο και την Ίκλαινα.
82. ΔΑΡΑ =- ΝΤΑΡΑ. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης.
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης.
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Διότι όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά.
Πηγή : www.tripilis.gr
83. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Η Δάφνη είναι ελληνικό χωριό, που υπάγεται διοικητικά στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και νυν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Αριθμεί σήμερα περίπου 200 κατοίκους.
Η ονομασία Δάφνη είναι σχετικά νέα και προήλθε μετά από την απόφαση των κατοίκων του χωριού να αλλάξουν το παλιό όνομά του, «Καινούργιο Χωριό», λόγω του ότι στο Νομό υπάρχει και άλλο χωριό με το ίδιο όνομα. Απέχει 9 χλμ. από το Πεταλίδι και 24 χλμ. από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα του Νομού.
84. ΔΑΣΟΧΩΡΙ = ΛΥΚΟΥΡΕΣΙ. το Λυκουρέσι μετονομάσθηκε σε Δασοχώρι το 1927. Το 1928 είχε 218 κατοίκους, το 1940 234,το 1981 είχε 30 το 1991 είχε 39, το 2001 είχε 33 κατοίκους.
85. ΔΕΝΔΡΑ = Τα Δενδρά είναι ορεινό χωριό του νομού Μεσσηνίας. Είναι χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του Ταΰγετου σε υψόμετρο 1.160 μέτρων και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκουν στον δήμο Αβίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός τους είναι 54 κάτοικοι, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες ο πληθυσμός αυξάνεται. Συγχαριτήρια για την καταγραφή και περιγραφή του χωριού σας. Κάτι τέτοιο κάνουμε κι' εμείς στο blog της Μεσσηνίας το messiniaka.blogspot.com όπου καταγράφουμε όλα τα χωριά της Μεσσηνίας με τις παλιές ονομασίες του, περιγραφή των χωριών, ιστορία, ήθη και έθιμα, χορούς, πανηγύρια που γινόντουσα, τραγούδια και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με την παράδοση.
86. ΔΕΝΔΡΟΥΛΙΑ = ΓΙΑΤΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό που το σημερινό του όνομα το πήρε το 1927, αφού μέχρι τότε ονομαζόταν Γιαταπί.
87.ΔΕΣΥΛΛΑΣ Είναι χωρίο πλησίον του Διαβολιτσίου. Το όνομά του προέρχεται από τον οπλαρχηγό Δεσύλα. Σήμερα το χωριό έχει 200 μόνιμους κατοίκους.
88.ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ Είναι χωριό της Άνω Μεσσηνίας και ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας. Το χωριό αυτό είναι η γενέτειρα του Καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Εκεί μπορείτε να δείτε ένα θέατρο 300 περίπου θέσεων που είναι αφιερωμένο στη Σταθία Κωνσταντακοπούλου, μητέρας του καπετάν Βασίλη.
89. ΔΙΑΣΕΛΛΑ. Ένα ακόμα χωριό της περιοχής του Ελαιοχωρίου που είναι πριν τη Μονή Δημιόβης. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και έχει 19 κατοίκους.
90.ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ Είναι ένα χωριό του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.
91.ΔΟΛΟΙ ΑΝΩ και ΚΑΤΩ. Οι Δολοί είναι ένα χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που είναι αμέσως μετά τον Κάμπο που ανήκε στον Καποδιστριακό Δήμο Αβίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Η περιοχή των Δολών παρουσιάζει προϊστορική κατοίκηση, ενώ σε κοντινό σπήλαιο, στη θέση «Κότουλας», βρέθηκαν Νεολιθικά και Πρωτοελλαδικά όστρακα. Κατά το Μεσαίωνα η περιοχή των Δολών συγκέντρωνε μεγάλο πληθυσμό, με απλωμένα τα χωριά σε οχυρούς λόγους και σημαντική καλλιεργήσιμη έκταση, έχουν ακόμα το πλεονέκτημα να εποπτεύουν τη θάλασσα χωρίς να φαίνονται από αυτή. Οι Δολοί έχουν αξιόλογες εκκλησίες όπως είναι της Αγίας Παρασκευής, μοναστηριακός με διπλό τρούλο και ωραίες τοιχογραφίες του Παναγιώτη Μπενιζέλου του 1698, του Αγίου Νικολάου, στου Κετσέα το πύργο, με τοιχογράφηση του 1785, της Αγίας Τριάδος και της Παναγίας, του Αγίου Βασιλείου, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Βασιλείου. Ο μοναστηριακός ναός του Αγίου Νικήτα (όπου λειτουργούσε κρυφό σχολείο) είναι στους Άνω Δολούς και έχει ωραία αγιογράφηση του 1752. Στη περιοχή σώζεται και ο πύργος του Σαράβα. Εδώ γεννήθηκε ο καθηγητής και Ακαδημαϊκός Σωκράτης Κουγέας (1877-1966), με πλούσιο συγγραφικό έργο. Στους Δολούς λειτουργεί 1θέσιο Δημοτικό Σχολείο με 15 μαθητές, ενώ έντονη και ουσιαστική είναι η παρουσία του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου που δραστηριοποιείται σε θέματα τοπικής ανάπτυξης, πολιτιστικών εκδηλώσεων και σύσφιξης των μεταξύ των μελών του, σχέσεων ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Πηγή : www.mani.org.gr
92. ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Ένα όμορφο χωριά της Πυλίας που μετονομάσθηκε από Ζαϊμόγλι σε Δροσιά το 1959
93. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ (ΣΜΑΗΛΟΥ) Έτσι λεγόταν κατά την Τουρκοκρατία και μέχρι το 1927 το χωριό Δρακονέρι στο δήμο Αριστομένους της Επαρχίας Μεσσήνης που μετονομάστηκε μετά από τις 13 Νοεμβρίου 1927. Το 1830 μαζί με τα γειτονικά χωριά Λευκοθέα (Χάστεμη) Μάδαινα (Χατζαλή) έιχε συνολικά 76 οικογένειες σύμφωνα με τον αγωνιστή Πολυχρονόπουλο). Πηγή : www.drakoneri.gr
94. ΕΜΙΑΛΟΙ. Οικισμός του Ταϋγέτου με 10 κατοίκους που ανήκει στο χωριό Καρβέλι.
95.ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ = ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ. Το Ελαιοχώρι βρίσκεται ανατολικά σε σχέση με την Καλαμάτα σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του δυτικού Ταϋγέτου στο "Καλάθι". Το Ελαιοχώρι, βρίσκεται στη βορεινή πλαγιά λόφου, στο μέρος που ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη Καλάμαι. Ο λόφος προστάτευε την πόλη από την θέα των πειρατών από το λιμάνι της Καλαμάτας, ενώ από την κορυφή του φαίνεται ο Μεσσηνιακός κόλπος, απέναντι το Πεταλίδι και η Κορώνη ενώ μπροστά του απλώνεται η Μεσσηνική πεδιάδα (η "Μακαρία" όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες).
96. ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ = ΙΣΝΑ. Ένας ακόμα οικισμός της Μάνης και συγκεκριμένα της πρώην κοινότητας Καρυβουνίου (Αράχωβας), που άλλαξε ονομασία και από Ίσνα έγινε Ελαιοχώρι.
97. ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΓΡΑΠΑ. Το Ελαιόφυτο είναι χτισμένο ΒΑ της Πύλου, απέναντι της νήσου Σφακτηρίας και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα. Έχει μεγάλη θρησκευτική ιστορία αφού εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίτσας της Σγράπας. Σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της Γιάλοβας, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος γύρω από το Ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες κατοικούσαν 2 χιλιόμετρα δυτικά του Ναού, στη θέση που ονομάζεται Σούλι. Μετά την απελευθέρωση το 1828, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χώρο πλησίον του Ναού και το νέο αυτό χωριό ονομάστηκε Βουβαλοβορόν. Μέχρι το 1840 περίπου είχε αυτή την ονομασία. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός, περί το 1835, έκτισαν εκ νέου τον μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που είχε καταστραφεί από τον Ιμπραήμ. Επειδή, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων δεν βρέθηκε η εικόνα, ο τότε προεστώς Αναστάσιος Αλεξόπουλος δώρισε την εικόνα, την οποία εμείς σήμερα προσκυνούμε κατασκευασμένη από λίβανο, μαστίχα και κερί. Περί το 1845 οι κάτοικοι της Σγράπας, λόγω ελλείψεως ύδατος και της ελονοσίας της προερχόμενης εκ του έλους της Γιάλοβας, μεταφέρθηκαν υψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναού, και έκτισαν νέο χωριό, το οποίο ονόμασαν Σγράπα και το οποίο προ ολίγων ετών μετονομάσθηκε σε Ελαιόφυτο. Περί το 1890 κάτοικοι των διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήλθαν και κατοίκησαν την περιοχή πλησίον του χώρου του Ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα ποίμνιά τους. Μεταξύ αυτών ήλθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από την Μάκρη της Τριπόλεως, κατασκευάζοντας πρόχειρη κατοικία στο λόφο, βόρεια του παλαιού Ναού της Παναϊτσας για αυτούς και τα ποίμνιά τους. Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο λοφίσκο, όπου ήταν άλλοτε κτισμένος ο Ναός για να κόψει ξύλα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ποτέ και περισσότερο η, ηλικίας 32 ετών, Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. Αφού λοιπόν έκοψε ξύλα και ετοίμασε την ζαλιά της και την έδεσε στους ώμους της, μάταια προσπάθησε να σηκωθεί, αν και την βοήθησε ο γιος της, Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά μερικά ξύλα, δίχως αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία, έλυσε την ζαλιά από τους ώμους της, έβγαλε το σχοινί της ζαλιάς και έφυγε. Διηγήθηκε το συμβάν στον σύζυγο και τους γείτονες αλλά κανείς δεν την πίστευε, ενώ πολλοί την περιγέλασαν. Πέρασαν οκτώ ημέρες από τότε αγωνίας και στεναχώριας. Ο ύπνος της Αναστασίας και η διάθεση της ψυχής της είχαν μια άρρωστη εκδήλωση.Την όγδοη μέρα βρέθηκε σε αυτόν τον Άγιο τόπο, προκειμένου να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς. Κάποια στιγμή ακούει μια γυναικεία φωνή, σαν να έβγαινε κάτω από τα πόδια της και της είπε: «Διώξε το κορίτσι και κάθισε στην ζαλιά σου. Έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε το κορίτσι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας προς το σπίτι της. Έφθασε στο σπίτι της και, ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται από αυτό. Οπισθοδρόμησε, έκανε τον σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγιά μου». Με την προφορά της λέξης και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίσθηκαν. Η Αναστασία κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της την Παναγία η οπ’όια την πρόσταζε να πάει στην Ίκλαινα να βρει τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο να μαζέψει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή. Αφού του εξήσησε η Αναστασία γιατί πρέπει να γίνει αυτό, ο ιερέας ήταν δύσπιστος και δεν πίστευε ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αφού οι χωριανοί έσκαβαν ολόκληρη την ημέρα, η τσάπα ενός από αυτούς ανακάλυψε την εικόνα στις 23 Αυγούστου του έτους 1892, ημέρα όπου εορτάζει η εκκλησία του χωριού. Πηγή : www.romiosini.org.gr/panagia_sgrappas.
98. ΕΜΙΑΛΟΙ. Οικισμός του Ταϋγέτου με 10 κατοίκους που ανήκει στο χωριό Καρβέλι.
99. ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Ένα παραθαλάσσιο χωριό στο τουριστικό θέρετρο των Χράνων. Ανήκε στο Δήμο Αίπειας και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης με 140 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ενώ αυτοί αυξάνονται κατά πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες.
100. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ. Ένα χωριό του σημερινού Δήμου Μεσσήνης, του οποίου το παλιό όνομα μέχρι το 1927 ήταν Ναζήρι. Στην Εύα υπάρχει και σώζεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θεμελιώθηκε πριν 200 χρόνια, επί Τουρκοκρατίας δηλαδή.
101. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ = ΓΡΕΒΙΤΣΑ Ενα χωριό χωριό του τέως Δήμου Μεθώνης, του σημερινού Πύλου - Νέστωρος.
102. ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ Ονομάσθηκε Σάμαρι από την Αγ. Σαμαρίνα που είναι εκεί κοντά. Η σημερινή ονομασία πιθανόν να προήλθε από το εκκλησάκι του είναι πλησίον της κορυφής του βουνού ψωριάρη.
103. ΕΞΟΧΙΚΟ = ΒΑΛΤΟΥΚΑ.(Γαλλέϊκα) Το Εξοχικό -γνωστό ως Γαλλέικα- είναι ένα ημιορεινό χωριό σε υψόμετρο 300 μέτρων, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Διοικητικά ανήκει στο δήμο Κορώνης και έχει πληθυσμό 45 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.Απέχει 53 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Καλαμάτα,17 από την Κορώνη και 7 χιλ.από το γνωστό τουριστικό θέρετρο Φοινικούντα Μεσσηνίας. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Αρκάδες προερχόμενοι από το Ροεινό Αρκαδίας,το οποίο βρίσκεται κοντά στα κεφαλοχώρια Αλωνίσταινα και Χρυσοβίτσι. Ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και ο λόγος της καθόδου τους στη νότια Μεσσηνία ήταν η εξασφάλιση τροφής για τα αιγοπρόβατα τους.Αυτό γινόταν κατά τους χειμερινούς μήνες και για αρκετά χρόνια μέχρι που θα εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό.Είναι γνώστο ως ανεξάρτητο χωριό από το 1816 που κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ (Francois Pouguevill) είχε 12 οικογένειες. Η αρχική του ονομασία ήταν Βαλτούκα. Το 1956 θα μετονομαστεί σε Εξοχικό (ΦΕΚ 125/21/05/1956) που είναι και η επίσημη ονομασία του. Γαλλέικα έχει επικρατήσει λόγω του ότι οι κάτοικοι -σχεδόν στο σύνολο τους- φέρουν το επώνυμο Γάλλος.Λέγεται ότι είναι προσωνύμιο που «κόλλησαν» στους πρώτους κατοίκους από κάποια σχέση που πιθανότατα είχαν με τους Γάλλους στρατιώτες του στρατηγού Μαιζόν (Μαιζώνος). Πηγή : Βικιπαίδεια,
104. ΕΞΩΧΙΚΟ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ = ΚΑΤΣΙΜΑΛΗ. Το Εξοχικό είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 60 μέτρα, πληθυσμός 243 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 76 χλμ. από την πρωτεύουσα Καλαμάτα, και βόρεια και σε απόσταση 4 χλμ. από τα Φιλιατρά. Η ακτή απέχει λιγότερο από 2 χλμ στα δυτικά και εκεί βρίσκεται η παραλία Στομίου, στις εκβολές ποταμού. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Φιλιατρών και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Εξοχικού, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Κατσίμπαλη. Το 1950 αριθμούσε 240 κατοίκους, διέθετε δημοτικό σχολείο και τηλέφωνο, και αποτελούσε ιδία κοινότητα της επαρχίας Τριφυλίας. Για την παλιά του ονομασία υπάρχουν δύο ερμηνείες: η πρώτη υποστηρίζει ότι πήρε το όνομά του από τον Τούρκο τοπικό αγά Κατσίμπαλη, ενώ η δεύτερη από ένα πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη που λεγόταν Κατσίμπαλης. Το Εξοχικό είναι οικισμός των μέσων του 19ου αιώνα και ιδρύθηκε από Αρκάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήρθαν από την Αλωνίσταινα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (ελαιοκομία, άλλες δενδροκαλλιέργειες, θερμοκήπια). Πηγή : Βικιπαίδεια
105. ΖΑΧΑΡΙΑ = ΛΙΜΠΟΧΟΒΟ. Μνιατοχώρι ή καλύτερα Μανιάτικος οικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια, η οποία σήμερα ανήκει στον Δήμο Δυτικής Μάνης που έχει έδρα την Καρδαμύλη.
106. ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ Το Ζευγολατιό, στο μέσο του κάμπου της άνω Μεσσηνίας (4 χλμ. Β. του Μελιγαλά και 36 από Καλαμάτα) ανάμεσα στα δυο ποτάμια του Χάραδρα και Αμφίτα, με την χαρακτηριστική τρικέφαλη σιδηροδρομική γραμμή, βρίσκεται σε υψόμετρο 50 μέτρων. Το τοπωνύμιο έχει βυζαντινή προέλευση και προήλθε από το σύστημα εγγείου φορολογίας του Βυζαντινού κράτους, σύμφωνα με το οποίο η γη διαιρείται σε τεμάχια αξίας 1000 νομισματικών μονάδων, κάθε μία από τις οποίες έφερε το όνομα Ζευγάριον ή Ζευγολατείον. Σε αυτές τις μονάδες βασιζόταν το κράτος για να ορίσει την φορολογία των ιδιοκτητών των αναφερομένων περιοχών (όταν δεν πλήρωναν τους φόρους και η έκταση περνούσε σε άλλο ιδιοκτήτη, περνούσαν μαζί και όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτόν). Επί Ενετοκρατίας ήταν κέντρο εμπορίου.
107. ΗΛΕΚΤΡΑ = ΓΛΙΑΤΑ. Η Ηλέκτρα είναι ένα χωριό πλησίον του άρι το οποίο μετονομάσθηκε σε Ηλέκτρα το 1927. Ανήκε στην πρώην επαρχία Μεσσήνης και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
108. ΘΑΛΑΜΑΙ = ΚΟΥΤΗΦΑΡΙ. Ήταν η έδρα της τότε κοινότητας Κουτήφαρι της Μάνης. Ορεινό παραδοσιακό χωριό της έξω Μάνης, 58 χλμ. από τη Καλαμάτα και 15 από την Αρεόπολη, κτισμένο σε υψόμετρο 157 μ. στη θέση που ήταν η ομώνυμη προϊστορική πόλη. Σε απόσταση είκοσι χιλ. βόρεια του Οιτύλου βρισκόταν η αρχαία πολιτεία Θαλάμαι (Κουτήφαρι). Ήταν μια από τις πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων» και βρισκόταν στην περιοχή του σημερινού χωριού Θαλάμαι, του Δήμου Λεύκτρου, που κατά το Στράβωνα ονομαζόντουσαν «Βοιωτοί». Στη κλασσική εποχή είχε 7.500 κατοίκους. Εκεί στο δρόμο από το Οίτυλο προς τις Θαλάμες βρισκόταν το ιερό Μαντείο της θεάς των ναυτιλομένων της Ινούς. Οι χρησμοί του μαντείου, που ζητούσαν οι περαστικοί και οι καταφεύγοντες σ’ αυτό για να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνονται από τη θεά στον ύπνο τους με τη μορφή ονείρου, την ώρα που κοιμόντουσαν μέσα στο Ναό. Το Μαντείο είχε γίνει πανελλήνια γνωστό και μία φορά το χρόνο καταφεύγανε σ' αυτό και οι «παντοδύναμο» Έφοροι της Σπάρτης. Έξω από το Ναό της Ινούς ήταν δύο χάλκινα αγάλματα, ένα της Πασιφάης (Σελήνης) και το άλλο του Ήλιου. Μέσα στο Ναό βρισκόταν και άλλο άγαλμα καλυμμένο από αφιερώματα και στεφάνια. Κοντά στο Ιερό ήταν η Ιερή πηγή απ’ όπου ανάβλυζε γλυκό νερό. Η πόλη κάλυπτε μεγάλη περιοχή και στη θέση που σήμερα βρίσκεται το χωριό Νομιτσή, βρισκόταν τότε η Νομική και τα Δικαστήρια της εποχής. Μερικοί όμως αμφιβάλουν για την τοποθεσία των Θαλαμών στο Κουτήφαρι και την τοποθετούν στη θέση «Παλιόχωρα» λίγο έξω από το χωριό. Στις Θαλάμες, λένε, ότι κατοίκησε και ο Τυνδάρεω πατέρας της ωραίας Ελένης και των Διόσκουρων, Κάστορα και Πολυδεύκη. Στην περιοχή έχουν βρεθεί επιγραφές που αναφέρουν ότι οι κάτοικοι των Θαλαμών θεωρούσαν προστάτες τους, τους αυτοκράτορες της Ρώμης Μάρκο Αυρήλιο, Αντώνιο και Ανδριανό. Στο κεντρικό δρόμο Καλαμάτας – Αρεόπολης που διασχίζει τις Θαλάμες, δίπλα από το πηγάδι, βρίσκεται σήμερα βάθρο αγάλματος με αφιερωματική επιγραφή προς το Μάρκο Αυρήλιο και στην επάνω πλευρά παρατηρούμε τα αποτυπώματα των ποδιών, όπου στηριζόταν το άγαλμα. Η επιγραφή αναφέρει: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΑΙΣΑΡΑ ΜΑΡΚΟΝ ΑΥΡΗΛΙΟΝ ΑΝΤΩΝΙΝΩΝ ΣΕΒΑΣΤΟΝ Η ΠΟΛΙΣΗ ΘΑΛΑΜΑΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΣΑΜΕ ΝΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΩΝΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ. Ο αδελφός του Οσίου Νίκωνα, Δήμος που ήταν ζωγράφος, ήλθε εδώ, παντρεύτηκε και παρέμεινε και ονομάστηκε Δημάγγελος. Οι απόγονοί του ήταν ζωγράφοι και αξιόλογοι τεχνίτες και δημιούργησαν σχολή αγιογραφίας. Αγιογράφοι της σχολής του Κουτήφαρη (Θαλάμες) ήταν ακόμη οι Γεννηματάδες, οι Φασσαίοι, ο Ιερομόναχος Διονύσης, οι Κορογόνες, ο Σελεμπερδάκης, ο Μπουρλέτος, ο Παν. Μπενιζέλος και ο Γ. Αναγνώστης Μακρομάλλης. Το πυργόσπιτο του Σταυριανέα στέκει αντίκρυ, καθώς και η οικία του Λεβή (1856) με ανάγλυφο εξωτερικό διάκοσμο. Εδώ βρίσκεται η κατοικία του πατέρα του Γιώργου Γεννηματά με ανάγλυφα και λαϊκές προτομές. Από τις Θαλάμες ήταν η καταγωγή του αείμνηστου πολιτικού και ο Δήμος Λεύκτρου τον τίμησε, με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, σε συνεργασία με τον γνωστό Όμιλο «Γιώργος Γεννηματάς». Πηγή : www.mani.org.gr
109. ΘΟΥΡΙΑ = ΦΡΟΥΤΖΑΛΑ Είναι ένα χωριό «κόμβος» σε απόσταση 8 χιλιόμετρων από την Καλαμάτα. Παλαιότερα αποτελούσε την έδρα του Δήμου Θουρίας. Η Θουρία προέρχεται από τη συνένωση των χωρών Φρουτζάλα και Καμάρι και έτσι έγινε η Θουρία. Σήμερα η Θουρία υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Καλαμάτας.
110. ΙΚΛΑΙΝΑ Η Ίκλαινα είναι ένα ιστορικό χωριό στο Δήμο Πύλου του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται περίπου 14 χλμ βόρειο-ανατολικά της σύγχρονης πόλης της Πύλου και 2 χλμ Νοτιοανατολικά της εθνικής Πύργου - Κυπαρισσίας - Πύλου - Μεθώνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 190 μέτρων. Στην περιοχή έχουν παρουσιαστεί στο φως σημαντικά αρχαιολογικά υπολείμματα της Εποχής του Χαλκού (περίπου 1600-1100 Π.Χ.) μέσω των ανασκαφών και της επιφανειακής έρευνας από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και το πανεπιστήμιο του Μισσούρι-ST Louis υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Μιχάλη Κοσμόπουλου. Επίσης στην Ίκλαινα υπάρχει ένα ακόμη εύρημα της Ενετικής εποχής, υπάρχει μια βρύση που ακόμη και σήμερα τρέχει νερό.
111.ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μα οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.Η ονομασία προέρχεται απο παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού.
112. ΚΑΚΚΑΒΑ. Οικισμός του Δ.διαμερίσματος Καλού Νερού του τέως Δήμου Αυλώνος και του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
113. ΚΑΚΑΛΕΤΡΙ . Χωριό του τ. Δήμου Είρας. Εκεί κοντά είναι το φαράγκι του ποταμού Νέδα που είναι το μοναδικό ποτάμι στην Ελλάδα που έχει θηλυκό όνομα. Η Νέδα πηγάζει από το όρος Λύκαιο, ανάμεσα στα χωριά Κακαλέτρι και Πέτρα της ορεινής Μεσσηνίας, πολύ κοντά στην Ανδρίτσαινα. Τα νερά της ακολουθούν μία διαδρομή φυσικού πλούτου 32 χιλιομέτρων και καταλήγουν στο Ιόνιο, στη θέση Ελαία, λίγο έξω από την Κυπαρισσία.
114. ΚΑΛΑΜΑΡΑ. Ο Καλαμαράς ή το Καλαμαρά είναι ένα μικρό χωριό του τέως Δήμου Ανδρούσας και σημερινού Δήμου Μεσσήνης.
115.ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Το Καλό Νερό είναι ένα παραλιακό χωριό κοντά στην Κυπαρισσία που βλέπει στη καταγάλανη θάλασσα του Ιονίουο Πελάγους. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τεράστια τουριστική ανάπτυξη και έχει εξελιχθεί σε έναν δημοφιλή προορισμό. Διαθέτει υπέροχες αμμουδερές παραλίες και γι’ αυτό δικαιολογείτε η τουριστική ανάπτυξη του χωριού.
116.ΚΑΡΒΟΥΝΙ. Το Καρβούνι είναι χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Πρόκειται για ένα χωριό χτισμένο ολόκληρο πάνω σε λόφο με θέα στον Κυπαρισσιακό κόλπο. Στη σημερινή του θέση φαίνεται να ήρθαν οι κάτοικοί του στις αρχές του 1900. Η τοποθεσία Παλιό Καρβούνι κατά την παράδοση φιλοξένησε τους πρώτους κατοίκους του, που έφθασαν από τη Μάνη και την Αρκαδία. Στη θέση αυτή που είναι κρυμμένη σε ρεματιά με νερά και πλατάνια, βρίσκονται ερείπια σπιτιών, ενώ ο γειτονικός λόφος φέρει το όνομα του Αγίου Νικολάου από την ομώνυμη εκκλησία που υπήρχε. Το όνομά του το οφείλει κατά την παράδοση στις μεγάλες ποσότητες κάρβουνου που έβγαζαν από τα δασωμένα βουνά του ή την απειλή του Ιμπραήμ Πασά ότι θα κάνει το χωριό "κάρβουνο", κάτι που δεν έγινε. Στην απογραφή του 1941 αριθμούσε 133 κατοίκους. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία αλλά και η καλλιέργεια κηπευτικών. Μείωση πληθυσμού έφερε η μετανάστευση τόσο προς το εξωτερικό, όσο και εντός Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Μοναστήρι της Παναγίας Κατσιμικάδας Στο χωριό ανήκει το μοναστήρι της Παναγιάς Κατσιμικάδας. Χτισμένο στο βουνό Αιγάλεω ή Ψυχρό -όπως το λένε οι ντόπιοι-σε υψόμετρο 650μ. έχει θέα για περισσότερα από 1000 χρόνια το Ιόνιο πέλαγος. Η ονομασία προέρχεται από την κατσικούλα που βρήκε την εικόνα της Παναγιάς στη ρεματιά που έπινε νερό. Το μοναστήρι κάηκε από τον Ιμπραήμ μαζί με τους 40 καλόγερους. Σήμερα, έχει έναν ιερομόναχο, ενώ γιορτάζει στις 8 Σεπτέμβρη.
117. ΚΑΚΟΡΡΕΥΜΑ. Το Κακόρρευμα είναι χωριό του τ.Δήμου Αίπειας και νύν Δήμου Μεσσήνης Μεσσηνίας που βρίσκεται σε ύψος περίπου 300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση 1.5 χλμ από αυτήν. Υπάγεται στο δημοτικό διαμέρισμα Χράνων του καποδιστριακού Δήμου Αιπείας Μεσσηνίας. Άγνωστη παραμένει η ημερομηνία ίδρυσής του. Αναφέρεται στα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως μεταξύ των ετών 1840-1842, υπό το όνομα "Κακόρευμα Κορώνης Πυλίας". Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με αυτές η ονομασία προέρχεται από το παρακείμενο φαράγγι, που κατά το παρελθόν σε μεγάλη κακοκαιρία είχε παρασύρει άλογα από τις δυτικές ορεινές περιοχές του όρους Λυκόδημο, ή από τον αρκετά ισχυρό δυτικό άνεμος που φυσά αρκετές ημέρες το χρόνο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοί του προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία περί τους χρόνους της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη δεκαετία του 1970 η πλειονότητα των κατοίκων μετακινήθηκε στον τότε οικισμό Χράνοι που ήταν κοντά στην θάλασσα και τις συγκοινωνίες. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας και έδρα μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που συγκέντρωνε παιδιά και από τα γύρω χωριά πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Το σχολείο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεταφερόμενο στους Χράνους. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα υπολείμματα από χριστιανικούς ναΐσκους που χρησιμοποιούνταν επί τουρκοκρατίας. Μέσα στον οικισμό του χωριού βρίσκονται σήμερα δύο ναοί: ο Άγιος Βασίλειος σε ρυθμό απλής βασιλικής χτισμένος το 1894 από τους κατοίκους του χωριού που είναι η έδρα της ενορίας που καλύπτει το δημοτικό διαμέρισμα Χράνων και ο Άγιος Δημήτριος μικρός ναός σε ρυθμό βασιλικής, χτισμένος κατά την Τουρκοκρατία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοιμητηρίου του χωριού
118. ΚΑΜΠΟΣ ΑΒΙΑΣ = Μανιάτικη Κωμόπολη που σύμφωνα με τους αρχαιολόγους εκεί ήταν χτισμένη η Ομηρική πόλη Ενόπη. Την Ενόπη διαδέχθηκε η Γερήνια που ήταν μέλος στο «κοινό των ΕλευθεροΛακώνων. Ο Κάμπος μέχρι και το 2010 ήταν η έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Αβίας. Είναι ίσως από τα μεγαλύτερα χωριά του νέου Δήμου Δυτικής Μάνη;
119. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ. Πρόκειται για ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής του Πεταλιδίου. Είναι παραλιακό με πολύ ωραία παραλία, υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ Και το Καλλαμάκι είναι ένας ακομα τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας. Σήμερα είναι ενταγμένο στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
120. ΚΑΛΑΜΙ. Μικρό χωριό του Δήμου Καλαμάτας που βρίσκεται μετά το Ασπρόχωμα και πριν την Σπερχογεία με 135 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
121. ΚΑΛΛΙΑΝΕΪΚΑ. Οικισμός του Δημοτικού διαμερίσματος Δολών. Απέχει γύρω στα 20 χιλιόμετρα από Καλαμάτα και για να φθάσει κάποιος εκεί μπορεί να ακολουθήσει τη διαδρομή Καλαμάτα - Σταυροπήγιο - Δολοί ή Καλαμάτα - Κιτριές. Η παλιότερη οικογένεια – οικιστής έφερε το όνομα Καλλιάνης, που είναι ο γενάρχης αρκετών σημερινών οικογενειών, ενώ το όνομα το συναντάμε και στη Καλαμάτα. Μετά από πολλά χρόνια επανήλθαν, αφού είχαν μεταναστεύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι από τους νέους οικισμούς της Μάνης. Δημιουργήθηκε πιθανόν τον 19ο αιώνα και διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια ότι το 1928 είχε 115 κατοίκους, λειτουργούσε σχολείο και παρήγαγε σύκα, λάδι και εξαιρετικής ποιότητας κρασί από αμπέλια που καλλιεργούντο σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους (πεζούλες). Το Βυζαντινού τύπου εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (11ου-13ου αι.) μονοκάμαρο με τρούλο, βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ Δολών και Καλλιανέϊκων, που πρόσφατα συντηρήθηκε και αναστηλώθηκε από την Εφορεία Βυζαντινών Μνημείων (Κλιμάκιο Καλαμάτας). Σημαντικά μνημεία κοσμούν το γύρω χώρο, όπως το ιστορικό Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία ιδιόκτητο της οικογένειας Ρουσάκη, με τρούλο, υπέροχο καμπαναριό και αγιογραφίες του 1758. Η Ζωοδόχος Πηγή, το καθολικό, στην κεντρική πλατεία του χωριού, που εορτάζει την Παρασκευή του Πάσχα και γίνεται μεγάλο πανηγύρι με τη προσέλευση πλήθους κόσμου.1 χλμ. από το χωριό είναι ο Προφήτης Ηλίας Στη περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος των Δολών, πάνω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στο δρόμο Καλιανέϊκα-Καλαμάτα, βρίσκεται το σπήλαιο «Λυκούργου». Η τοποθεσία είναι μαγευτική σε κτήμα, ιδιοκτησίας του κ. Λυκούργου Γαϊτανάρου, το οποίο δώρισε στη πρώην κοινότητα και γι’ αυτό ονομάζεται Σπήλαιο Λυκούργου. Πηγή :http://www.mani.org.gr/
122. ΚΑΛΛΙΤΣΑΙΝΑ. Μικρό χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας.
123. ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΠΥΛΙΑΣ = ΜΕΜΕΡΙΖΙ. Η Καλιθέα είναι χωριό της Πυλίας, που ανήκε στο τ. Δήμο Μεθώνης και τώρα είναι στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
124. ΚΑΛΛΙΡΟΗ = ΜΠΟΥΓΑ 8 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα, αριστερά και δεξιά του δρόμου Κυπαρισσία-Τσακώνα, χωμένη στο πράσινο σε υψόμετρο 130 μέτρων, βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα χωριά της Μεσσηνίας, η Καλλιρόη. Ονομαζόταν αρχικά Μπούγα. Χτίστηκε 8 αιώνες πριν και το πρώτο σπίτι είχε σκεπή από πλάκες και κορμούς ασφάκας (δένδρο με στριφτό ξύλο που δεν σπάζει). Το 1928, με το διάταγμα υπ’αρ. Α 156/28 μετονομάστηκε σε Καλλιρόη, κατά μία εκδοχή από την καλή ροή του λαδιού της και κατά μία άλλη από την πηγή του χωριού Μουντρά που είχε καλή ροή. Με το όνομα Καλλιρόη άλλωστε, υπήρχε και πηγή της περιοχής στην αρχαιότητα. Από ανασκαφές το 1929, προκύπτει ότι οι Σπαρτιάτες είχαν εδώ φυλάκιο για να φορολογούν τους διερχόμενους, διότι ήταν διάβαση από την Ανατολική στην Δυτική Πελοπόννησο. Γι’ αυτό και οι Τούρκοι είχαν εκεί φρουρά και στρατό. Φαίνεται ότι η σημερινή Καλλιρόη βρίσκεται εκεί που άλλοτε υπήρχε η προέκταση της αρχαίας πόλης Ανδανίας (2600-2200 π.Χ.) Πηγή : Face Book Καλλιρόη (Μπούγα) Μεσσηνίας
125.ΚΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΒΟΥΡΝΑΖΙ Είναι ένα χωριό (οικισμός) πλησίον του Αριστοδημείου της περιοχής Μεσσήνης. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
126. KΑΛΟΓΕΡΕΣΙ. Το Καλογερέσι, είναι το ακραίο χωριό της πρώην Κοινότητας Τριπύλης και νυν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο, από πολύ παλιά, σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου. Είναι το πιο μακρινό χωριό από την Κυπαρισσία, γι αυτό είναι κάπως απομονωμένο.
Ο πληθυσμός του χωριού, δεν ξεπέρασε ποτέ τις 50 οικογένειες. Είναι παραγωγικό χωριό από γεωργικής πλευράς, κτηνοτροφικό και ντυμένο με χαμόκλαδα, πουρνάρια και άλλα δέντρα.
Ο δρόμος που ανηφορίζει από το Σελλά, περνάει από το Λεσοβίτι (Άνυδρο) και καταλήγει στο Καλογερέσι. Ο ίδιος δρόμος αν τον συνεχίσεις περνάει από τα χωριά Χρυσότοπος (Χρύσοβα), Ρευματιά (Λούμι), Κεφαλληνού, Ζερμπίσια και καταλήγει στο κεφαλοχώρι Μελιγαλάς κι από εκεί στην Καλαμάτα.
Το Καλογερέσι, μετά την κατάργηση του τέως Δήμου Τριπύλης, που έγινε το 1912, απετέλεσε κοινή Κοινότητα, μαζί με το χωριό Τριπύλα. Στα 1919, το χωριό Τριπύλα προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου και στα 1933, το Καλογερέσι αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή Κοινότητα. Πίσω από τις σκεπασμένες με θάμνους βουνοκορφές του, είναι τα χωριά της πρώην επαρχίας Μεσσήνης.
127.ΚΑΛΥΒΕΣ ΜΑΝΗΣ. (...το κρυμμένο Ευαγγέλιο) Βρίσκεται 4 χιλιόμετρα από το Προσήλιο προς την Καρδαμύλη και είναι χτισμένο το 1600 από τον Κατσίρη της Χώρας Ανδρουβίτσας στην κορυφή ενός λόφου. Υπάρχει η Εκκλησία του Αγίου Μάμα που χτίστηκε το 1750 από την οικογένεια Κατσιρέων και ανακαινίστηκε από τον απόγονο τους Βασίλη το 1824 με εικόνες που έφερε από την Οδησσό. Στο φαράγγι του Βυρού υπάρχει το Μοναστήρι του Σωτήρος στο οποίο ανήκει, Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστή Λουκά και φυλάσσεται σε σίγουρο μέρος.
128. ΚΑΜΑΡΙ. Δημοτικό Διαμέρισμα Καμαρίου με έδρα το Καμάρι του τέως δήμου Αετού, που σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.
129. ΚΑΠΛΑΝΙ = Βρίσκεται λίγο πριν φτάσουμε στην Κορώνης και στα Τούρκικα σημαίνει τίγρις και κατ’ επέκταση πολεμικός, ανδρείος, αιμοβόρος άνδρας.
130.ΚΑΡΒΕΛΙ =ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΚΑΡΒΕΛΙ. Το Καρβέλι ή παλιότερα Κουτσαβά Καρβέλι είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, έχει χαρακτηριστεί Δημοτικό διαμέρισμα της Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Παλαιότερα αποτελούσε αυτόνομη κοινότητα και ακόμα πιο παλιά χωριό του τέως Δήμου Αλαγονίας με το όνομα Κουτζαβά Καρβέλι. Σε απόσταση 1,5 χιλιόμετρο από το Καρβέλι με τις παραδοσιακές βρύσες, βρίσκεται το περίφημο Μοναστήρι της Σιδερόπορτας, το οποίο μαζί με τα άλλα μοναστήρια (Μαρδάκι, Μελέ και Βελανιδιά, αποτέλεσαν φωτεινούς φάρους της πορείας του ελληνισμού.
131. ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ = ΣΚΑΡΔΑΜΟΥΛΑ. Πανέμορφη, με μεγάλη ποικιλία τοπίων και αυστηρά παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Καρδαμύλη θεωρείται και είναι το κέντρο της Μεσσηνιακής Μάνης. Γραφικά λιμανάκια , παραλίες, λιθόστρωτα δρομάκια, παραδοσιακοί ξενώνες, ελιές, λυγαριές και δάφνες συνθέτουν το σκηνικό αυτής της Μανιάτικης γης. Σπάνια ένας τόπος συνδυάζει τόσες εικόνες μεσογειακής ομορφιάς και έντονων αντιθέσεων όπως η Καρδαμύλη. Η γαλήνια διάφανη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου ενώνεται με το απότομο μεγαλείο του Ταΰγετου, οι πλούσιοι ελαιώνες μπλέκονται με κυπαρίσσια και βουκαμβίλιες, ο ένας κολπίσκος διαδέχεται τον άλλον σε κάθε στροφή του δρόμου και οι μανιάτικοι πύργοι δηλώνουν μέσα από την ιστορία της πέτρας τους την φύση και την ψυχή των ανθρώπων που κατοικούν εδώ. Προσανατολισμένη δυτικά και απλωμένη σε μια ομαλή αγκαλιά γης και θάλασσας, προστατεύεται από τον Ταΰγετο που υψώνεται σχεδόν σε ορθή γωνία πίσω της και την καθιστά απλώς μοναδική. Όντας τμήμα της Μάνης, έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της σπάνιας γης: το εξαιρετικό φως, τις μυρωδιές του θυμαριού και της αλμύρας, την πέτρα, την ελιά και το απέραντο γαλάζιο. Η μαγική παλιά πόλη με το κάστρο, τα πέτρινα ερείπια και την ιδιαίτερη εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά, ενώνεται πια με την νέα πόλη που κι αυτή διατηρεί την πέτρα στην κατασκευή της αλλά την πλουτίζει με ανθισμένες αυλές και κάτι από την ατμόσφαιρα των νησιών στο γραφικό λιμανάκι και στα δρομάκια της. Μέσα στους ελαιώνες της και στα κυπαρίσσια, διάσπαρτες ωραίες κατοικίες και αρχοντικά δηλώνουν πόσο δημοφιλής τόπος διακοπών είναι η Καρδαμύλη και πόσο μοναδικό είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες της. Γι' αυτό πολλοί άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης. Η Καρδαμύλη είναι στο κέντρο μιας υπέροχης ακτογραμμής με εξαιρετικές παραλίες, λιμανάκια και κολπίσκους, όπου το πράσινο σχεδόν κατεβαίνει ως την θάλασσα σε πολλά σημεία, όπου απότομοι βράχοι και μικρονήσια στολίζουν τα γαλαζοπράσινα νερά, όπου η αμμουδιά εναλλάσσεται με τα βότσαλα και τις φυσικές πέτρινες εξέδρες. Ωραιότερες παραλίες είναι τα Ριτσά, ο Φονέας, τα Δελφίνια, και λίγο πιο πέρα η Καλογριά στη Στούπα, η παραλία της Στούπας, ο Αγιος Νικόλαος, ο Αγιος Δημήτριος, το Καταφύγι, προς την Καλαμάτα υπάρχει η Σάντοβα, Το Ακρογιάλι και η Μ. Μαντίνεια, προς την Λακωνική Μάνη μέχρι την Αρεόπολη το Νέο Οίτυλο κλπ.
132. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό στο Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 529 κατοίκους.
133. ΚΑΡΝΑΣΙ = ΤΣΟΡΩΤΑ. Ορεινό χωριό της Άνω Μεσσηνίας που είναι στα σύνορα με την Αρκαδία πολύ κοντά στην Αγ. Θεοδώρα. Το όναμά του το πήρε το 1927. Ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
134. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό στο Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 529 κατοίκους.
135. ΚΑΡΥΕΣ = ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ. Είναι ένα μικρό χωριό (οικισμός) της Τριφυλίας του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
136. ΚΑΡΥΟΒΟΥΝΙ = ΑΡΑΧΩΒΑ. Η Αράχοβα της Δυτικής Μάνης που αποτελούσε Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου του σημερινού Δήμου δυτικής Μάνης. μαζί με τον οικισμό Δρυόπη. Είναι ένα από τα ορεινά χωριά της περιοχής Λεύκτρου και βρίσκεται 55χιλ. νότια της Καλαμάτας και 10 χιλ. ανατολικά της Στούπας. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο ανάμεσα σε δυο πλαγιές που σχηματίζουν ρέμα, σε υψόμετρο 500 μ. και διακρίνουμε τον ερειπωμένο πύργο του Γουδέλη και τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, του Προφήτη Ηλία, της Παναγίας της Γιάτρισσας. Ο ποιητής Νικήτας Νιφάκος (1748-1818) στα στιχουργήματά του για τα χωριά της Μάνης γράφει για το Καρυοβούνι:
"Να έλθω στην Αράχωβα
την πολυξακουσμένη
που μες στο στενολάγκαδο
ευρίσκεται κτισμένη"
137. ΚΑΡΥΟΒΡΥΣΗ = ΖΑΠΑΝΤΙ. Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσου (Χαλβάτσου, συναντάμε τον οικισμό της Καρυόβρυσης που παλαιότερα είχε την ονομασία Ζαπάντι. Το όμορφο αυτό χωριό σήμερα είναι ακατοίκητο.
138. ΚΑΣΤΑΝΙΑ Η Καστάνια ή Καστανέα ή Μεγάλη Καστάνια είναι ορεινό χωριό του νομού Μεσσηνίας και ανήκε στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Λεύκτρου, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μεσσηνίας. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων στους πρόποδες του Ταϋγέτου από την πλευρά της Μεσσηνίας και ανήκει στην περιοχή της ιστορικής Μάνης, ενίσχυσε την επανάσταση του '21 με τετρακόσιους άντρες (τετρακόσια όπλα όπως αναφέρεται σε ορισμένα βιβλία) ενώ στον πύργο του Δουράκη, που υπάρχει στο χωριό έχει μείνει και ο οπλαρχηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Στο χωριό υπάρχουν αρκετές εκκλησίες του 14ου αιώνα και η μία από τις δύο διώροφες χριστιανικές εκκλησίες της Ευρώπης. Προστάτης του χωριού είναι η Παναγία και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου με δοξολογία και πανηγύρι έμπροσθεν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πλατεία του χωριού. Το χωριό είναι προορισμός δροσιάς τους καλοκαιρινούς μήνες και κυνηγιού το χειμώνα.
139. ΚΑΤΣΑΡΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό του Δήμου Καλαμάτας που βρίσκεται πλησίον των Λαιίκων και έχει 119 κατοίκους.
140. ΚΑΤΣΑΡΟΥ O Κατσαρός ή "Κατσαρού" είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Βρίσκεται στα ΝοτιοΔυτικά όρια του Δήμου. Η ονομασία του χωριού οφείλεται μάλλον σε ονομασία Τούρκου προύχοντα της περιοχής Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του ονόματος βρίσκεται στο φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αριθμός 80 (παράρτημα) της 28ης Δεκεμβρίου 1836. Βρίσκεται μέσα στον ενιαίο ελαιώνα της Άνω Μεσσηνίας που εκτείνεται Βορειοανατολικά του Νομού έως τα όρια αυτού με το Νομό Αρκαδίας και τις παρυφές της οροσειράς του Ταϋγέτου. Βασική ασχολία των κατοίκων του χωριού υπήρξε για πολλά χρόνια η καλλιέργεια της Ελιάς και η παραγωγή λαδιού. Αυτό μαρτυρά άλλωστε και η ύπαρξη παλαιών αλλά και σύγχρονων ελαιοτριβείων. Άλλες παραδοσιακές ασχολίες του χωριού υπήρξαν η καλλιέργεια του σύκου, της σταφίδας και η παραγωγή κρασιού. Στα προπολεμικά χρόνια υπήρξε και εκτεταμένη σηροτροφία πράγμα το οποίο μαρτυρά και ο μεγάλος αριθμός δέντρων μουριάς παντού γύρω και μέσα στον οικισμό. Έχει πρόσβαση μέσω τριών ασφαλτοστρωμένων επαρχιακών οδών από την Εθνική Οδό Τριπόλεως – Καλαμάτας. Η κεντρική του εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη των Αγίων Θεοδώρων ενώ πλήθος μικρών εκκλησιών και εξωκκλησιών βρίσκονται διάσπαρτα στην ευρύτερη περιοχή του χωριού. Η κεντρική, ευρύχωρη πλακοστρωμένη πλατεία του έχει πλήθος μαγαζιά (παντοπωλεία, κρεοπωλεία, καφενεία και ταβέρνες) ενώ λίγα χρόνια πριν θα εύρισκε κανείς αστυνομικό τμήμα, γραφείο τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομικό αντιπρόσωπο. Σήμερα, η γεωργία στην ευρύτερη περιοχή έχει πολύ περιοριστεί και ελάχιστοι είναι οι επαγγελματίες αγρότες που διαμένουν στο χωριό. Οι περισσότεροι εκ των νέων δουλεύουν στις γύρω κωμοπόλεις (Μελιγαλά, Καλαμάτα, κλπ.) και πόλεις ενώ πολλοί επίσης εργάζονται στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη Στην επανάσταση του 1821, ο οπλαρχηγός Ιωάννης Καρακίτσος,καταγόμενος από το χωριό Κατσαρού, αναφέρεται ως ένας από τους πρωτεργάτες και ως ο πρώτος που άρχισε τις εχθροπραξίες έναντι των Τούρκων.
141. KATΣΙΚΟΒΟ. Είναι ένας οικισμός πλησίον του Ασπροχώματος με 37 κατοίκους. Ανήκει στον ευρύτερο Δήμο Καλαμάτας.
142.ΚΑΤΩ ΚΑΡΒΕΛΙ =ΧΑΝΑΚΙΑ Το Κάτω Καρβέλι ή παλιότερα Χανάκια είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, ανήκει στο Δημοτικό διαμέρισμα του Καρβελίου στον Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας. Βρίσκεται βόρει- ανατολικά της Καλαμάτας κρυμμένο πίσω από λόφο, όπως και τα χωριά Ελαιοχώρι και Κουταλά και πάνω από τον λόφο, όπου πρόσφατα έχουν κάνει εκκλησία του Προφήτη Ηλία και χώρο πανηγυριού, βλέπει ολόκληρο τον Μεσσηνιακό κόλπο και την Μεσσηνιακή Πεδιάδα. Ανατολικά εφάπτεται με τις άκρες του Ελαιοχωρίου και Νοτιο-Δυτικά μέχρι τον δρόμο Καλαμάτας - Σπάρτης και τον ποταμό Νέδοντα.Παλαιότερα αποτελούσε αυτόνομη κοινότητα και ακόμα πιο παλιά ανήκε στο Κουτσαβά Καρβέλι. Στο χωριό υπάρχει παλιά εκκλησία και παλιά αρχοντικά. Στο χωριό ανήκει και το ιστορικό εκκλησάκι Άγιος Σώστης που βρίσκεται στο τελευταίο σημείο της διαδρομής που φαίνεται η Καλαμάτα πριν μπούμε στα Διπόταμα και στον Ταΰγετο.
143.ΚΑΤΩ ΜΕΛΠΕΙΑ = (Γαλαζιον-Γαράτζα-Μπογάζι-Μέλπεια) Το χωριό μέχρι και το 2010 άνήκε στο Δήμο Ανδανίας με έδρα το Διαβολίτσι.332 κάτοικοι. Σήμερα ανήκει στον ευρύτερο Δήμο Οιχαλίας με πρωτεύουσα το Μελιγαλά.
144 ΚΑΦΟΥ. Το Καφού είναι ένας μικρός οικισμός του τ. Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Έχει μόνο 6 μόνιμους κατοίκους.
145. ΚΕΝΤΡΙΚΟ = Κ. ΚΟΥΡΤΑΓΑ Το Κεντρικό ανήκε στον τ. δήμο Ανδανίας. Με την απογραφή του 2001 έχει πληθυσμό 98 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Κεντρικό είναι ένα από τα 14 δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Ανδανίας. Ο Δήμος Ανδανίας Βρίσκεται στο ΒΑ τμήμα του νομού Μεσσηνίας.
Το χωριό μετονομάστηκε σε Κεντρικόν στις 4/11/1927 (ΦΕΚ 306/1927), κατόπιν απόφασης της τότε κυβέρνησης να μετονομαστούν όλοι οι οικισμοί που είχαν τουρκόφωνα ονόματα. Το όνομα Κεντρικό επιλέχθηκε από τους κατοίκους με το σκεπτικό πως βρισκόταν στο κέντρο του βόρειου τμήματος της πεδιάδας της Στενυκλάρου. Μέχρι τότε ονομαζόταν Κάτω Κούρταγα ή το συνηθέστερο Κούρταγα. Άνω Κούρταγα ονομάζονταν τα Παραδείσια του Ν. Αρκαδίας.
Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες το χωριό προϋπήρχε της επανάστασης του 1821. Επίσης η επικρατούσα άποψη υποστηρίζει προς ονομάστηκε Κούρταγα από κάποιον Τούρκο αξιωματούχο, ίσως Αγά, στον οποίο πιθανώς άνηκε η γη που καταλαμβάνει σήμερα η κοινότητα. Αυτός ίσως να λεγόταν Κούρτ και να ήταν Αγάς ή να λεγόταν Κούρταγας και να είχε κάποιον άλλο τίτλο. Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός πως η λέξη κουρτ στα τουρκικά σημαίνει λύκος, ενώ στη σημερινή Τουρκία υπάρχει το επώνυμο Κούρταγα (Kurtaga).
146. ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ = ΜΠΙΛΙΟΒΑ Είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης πλησίον του Κάμπου Αβίας της Δυτικής Μάνης. Εκεί μπορεί κανείς να περπατήσει στο απολαυστικό μονοπάτι της Μπίλιοβας. μαζί με τους οικισμούς Βόρειο (ή Μπρίντα), Ανατολικό (ή Νερίντα) και η Χώρα, αποτελούσε κοινότητα και σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αβίας. Είναι σε οχυρή θέση που το 17ο αιώνα γνώρισε καταστροφές από τους Τούρκους. Έχει αξιόλογους ναούς, όπως του Αγίου Νικολάου (14ου αι.), Προφήτη Ηλία και Παναγίας Χελμού. Από εδώ είναι ο αγιογράφος Χαϊδεμένος που το 1752 τοιχογράφησε τον Άγιο Νικήτα στους Άνω Δολούς. Δίπλα από το Κέντρο παρατηρούμε το υπέροχο φαράγγι του Ριντόμου.
147. ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ. Ένα μικρό χωριό της Άνω Μεσσηνίας με πολύ πράσινο και πολλά νερά. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Καψάλα. Χρονολογείται από τον 11ο – 12ο αιώνα μχ χτιστηκε από ένα Νορμανδό τσιφλικά που λεγόταν Κεφαληνός απ’ όπου πήρε και το όνομα. Τη ζωή του χωριού την γνωρίζουν από το 1770 – 1780 και αυτό συνάγεται από τα σπίτια εκείνων που πολέμησαν στο Μανιάκι.και που σώθηκαν μέχρι την εποχή μας. Το Κεφαλληνού είναι ένα ακόμη χωριό της Άνω Μεσσηνίας που πλέον είναι ακατοίκητο. Είναι πανέμορφο ημιορεινό που η βλάστηση οργιάζει. Πηγή : kefalinou.blogspot.com
148. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΡΙΠΕΣΙ είναι χωριό που βρίσκεται στην περιοχή του ΑΕΤΟΥ Τριφυλίας πλησίον του Κοπανακίου με 158 κατοίκους.
149. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟΥ. Το χωριό Κεφαλοβρυσο ή Χαλβατσου βρίσκεται στο
βορειότερο προς τα δυτικά άκρο του κεντρικού τμήματος του νομού Μεσσηνιας (επαρχία
Μεσσήνης), σε υψόμετρο 600 μ.στα όρια με την επαρχία Τριφυλίας. Διοικητικά ανήκει στην
επαρχία Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας και μαζί με το συνοικισμό Κουλκάδα, που βρίσκεται 2 χμ. δυτικά απ' αυτό, αποτελούσε από το 1912 και ως το 1997 ιδιαίτερη κοινότητα, αρχικά με την επωνυμία «Κοινότητα Χαλβάτσου» και από το 1956 «Κοινότητα Κεφαλόβρυσου». Μέχρι το 2010 ανήκε στον επανασυσταθέντα Δήμο Αριστομένη, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
150. ΚΙΤΡΙΕΣ. Ο οικισμός των Κιτριών ανήκε στο Δημοτικό Διαμέρισμα Δολών του πρώην Δήμου Αβίας και τωρινού Δήμου Δυτικής Μάνης και απέχει από την Καλαμάτα γύρω στα 15 χιλιόμετρα. Είναι παραθαλάσσιος οικισμός με πλούσια βλάστηση και φανταστική παραλία, που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στα χρόνια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Μέχρι τον 19ο αιώνα που κατασκευάστηκε το λιμάνι της Καλαμάτας, οι Κιτριές ήταν το μοναδικό λιμάνι του Μεσσηνιακού Κόλπου, στην ανατολική πλευρά του κόλπου. Είχαν γίνει ένα σπουδαίο θαλασσινό κέντρο με εξωτερικό εμπόριο από προϊόντα όπως το λάδι, βελανίδι, πρινοκόκκι και μετάξι. Εδώ το 1659 εμφανίστηκε με ισχυρό στόλο ο Χασάν-Μπαμπά, ο οποίος ζήτησε την φόρου υποτέλεια της Μάνης, με αυτοδιοίκηση από τοπικό άρχοντα (Μπέη) που θα διόριζε η Υψηλή Πύλη, τη μη συμμετοχή των Μανιατών σε άλλες πολεμικές ενέργειες και τη παράδοση νεαρών ομήρων από όλες τις ισχυρές οικογένειες ιδίως των Μεδίκων και Στεφανόπουλων. Οι όροι εξόργισαν τους Μανιάτες, που επετέθησαν, κούρσεψαν και κατέστρεψαν τον στόλο του Χασάν - Μπαμπά στις Κιτριές και ετοιμάστηκαν για άλλον έναν μακροχρόνιο πόλεμο με τους Τούρκους. Στις Κιτριές το 1805 παρεδόθη στο Σερεμέτ Μπέη το κεφάλι του προεπαναστατικού ήρωα Καπετάν Ζαχαριά, που δολοφονήθηκε με δόλο, για να μεταφερθεί στη Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε επίνειο της Ζαρνάτας και έδρα των Μπέηδων της Μάνης.Η περιοχή ήταν η έδρα των πέντε από τους οκτώ ηγεμόνες της Μάνης και συγκεκριμένα: Τζανέτμπεης Κουτήφαρης, Μιχάλμπεης Τρουπάκης, Παναγιώτης Κουμουντουράκης, Αντώνμπεης Γρηγοράκης και Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Από τη περιοχή των Κιτριών ξεκίνησε η εξόρμηση των Μανιατών στις 23 Μαρτίου 1821 για την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τους Τούρκους. Σήμερα οι Κιτριές, όπου καταλήγει το φαράγγι της Σάντοβας, παραμένουν ένα πανέμορφο και ιδανικό λιμανάκι και αποτελεί ένα αξιόλογο μέρος για ήσυχες διακοπές. Υπάρχουν ερείπια από Πύργους και ο ναός Κωνσταντίνου και Ελένης του 1730, με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Η εκκλησία των Αγίου Κων/νου και Ελένης πρόσφατα ανακαινισθείσα, είναι συνδεδεμένη με γεγονότα και καταστάσεις παλιότερων εποχών. Εκεί έγινε, κατά το 1825, η χειροτονία των τεσσάρων αντικανονικών επισκόπων της Μάνης από τον Μητροπολίτη Ζαρνάτας Γαβριήλ Φραγκούλη για τις χηρεύουσες επισκοπές, τον Άνθιμο για την επισκοπή Πλάτσας, τον Ιωαννίκιο για την επισκοπή Μηλέας και Καστάνιας, τον Ιωσήφ για την επισκοπή Μαΐνης και τον Προκόπιο για την επισκοπή Ανδρούβιστας. Οι Κιτριές ήταν ο τόπος των Προεπαναστατικών διαβουλεύσεων και αποφάσεων. Εκεί έγινε στις 8 Μαρτίου 1821 η υπογραφή του Εθνικού Συμβολαίου, με τον Πετρόμπεη να αναλαμβάνει αρχηγός του αγώνα, μετά την απόφαση που έλαβαν οι συγκεντρωθέντες Μανιάτες οπλαρχηγοί και πρόκριτοι. Πηγή : www.mani.org.gr
151. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αίπειας, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, πλησίον του χωριού Αδριανή με 67 κατοίκους.
152. ΚΛΩΝΙ. Βαδίζοντας από το Ραφτόπουλο στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας της κυκλικής κοιλάδας της Τριπύλης, σε υψόμετρο 520 μέτρων, συναντάει κανείς το συνοικισμό του Κλωνί. Στην άκρη του δρόμου η μικρή εκκλησία του, αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Και δεξιότερα τα λιγοστά σπίτια του συνοικισμού. Ύστερα το δάσος με τα άγρια δέντρα και τους θάμνους που δασώνουν την περιοχή. Το 1912 το χωριό δεν μπορούσε να κάνει τη δική του κοινότητα και έτσι μαζί με την Ασούτενα προσχώρησαν στην κοινότητα Λυκουδεσίου. Το χωριό κατοικούσαν κτηνοτρόφοι οι οποίοι σιγά – σιγά όμως το εγκατέλειψαν και σήμερα είναι ακατοίκητο.
Πηγή: www.tripilis.gr
153. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ. ‘Ενας μικρός οικισμός του νέου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
154. ΚΟΚΛΑ = ΒΗΔΥΣΟΒΑ Το χωριό Κόκλας (κατ'άλλους Κόκλα) ανήκει στο Δήμο Δωρίου
Μεσσηνίας και είναι το μικρότερο σε έκταση και πληθυσμό χωριό του συγκεκριμένου τοπικού
διαμερίσματος. Ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται περίπου στα 150-200 άτομα.
Παλαιότερα, το χωριό Κόκλας δεν ήταν τίποτα περισσότερο απο μια έρημη έκταση, η οποία
περιελάμβανε όμως δύο χάνια για τους ταξιδιώτες. Το κεντρικό χωριό βρισκόταν στην περιοχή
Δροσοπηγή -σημερινός Βηδύσοβας-. Για άγνωστους ακόμα λόγους, οι κάτοικοι της Δροσοπηγής αναγκάστηκαν να "μεταναστεύσουν" και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό. Η Δροσοπηγή διασώζεται και σήμερα.
155. ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ ή Απάνω Κοντογόνι είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας, στους πρόποδες του βουνού Κουφιέρου του ημιορεινού συμπλέγματος Κοντοβουνίων και υπάγεται στο δήμο Παπαφλέσσα. Έχει πληθυσμό περίπου 47 κατοίκους. Mαζί με τον Παπαφλέσσα Μεσσηνίας ή Κάτω Κοντογόνι παλαιότερα αποτελούσαν κοινότητα. Από την τοποθεσία <<Αγνάντιο>> υπάρχει θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο, την Καλαμάτα και τον Ταΰγετο. Κτηνοτροφικό χωριό παλαιότερα, ακολουθεί τα τελευταία χρόνια χρόνια την φθίνουσα πορεία των ορεινών οικισμών.
156. ΚΟΜΠΟΙ. Μετά τα Βουνάρια συνεχίζοντας το μικρό οδοιπορικό μας συναντάμε το χωριό
Κόμποι. Συσχετίζεται το όνομα του χωριού από το γεγονός ότι οι κάτοικοι του προετοίμαζαν
σχοινιά με κόμπους κι ανεμόσκαλες για την επίθεση του Τουρκοκρατούμενου Κάστρου της Κορώνης. Ο στενός αγροτικός δρόμος διασχίζει το απλοϊκό χωριό με 114 κατοίκους φυλαγμένο σα μυστικό κόσμημα μες την αρμαθιά ελαιώνων κι αμπελιών και σε ο¬ δηγεί στο φυσικό μεγαλούργημα της ειδυλλιακής ξανθής του αμμουδιάς. Με την πανέμορφη φυσική τους όψη οι Κόμποι πως θα ήταν δυνατό να ξεφύγουν από το κύμα καινούργιων κατακτητών, πλάσματα τουρισμού. Και το μικρό χωριό αναπτύσσεται ραγδαία με οικοδομές εδώ και εκεί που χωνιάζουν και προσαρμόζονται επιτυχημένα στο φυσικό περιβάλλον. Ευχή μας η ανάπτυξη να συνεχιστεί σωστά μέσα σ' αυτά τα πλαίσια και το κύμα να μη μεταβληθεί σε ρεύμα που μπορεί να παρασύρει.
157.ΚΟΡΥΦΑΣΙΟ = ΟΥΣΜΑΝΑΓΑ. Το χωριό αυτό βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Πυλίας, Απέχει 12 χλμ από την Πύλο και 9 χλμ από τη Χώρα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το αρχαίο Κορυφάσιο, έναν αρχαίο οικισμό, χτισμένο σε διαφορετική θέση από το σημερινό. Στον αρχαίο εκείνο οικισμό υπήρχε ο ναός και το άγαλμα της Κορυφασίας Αθηνάς. Σήμερα το χωριό αριθμεί περί τους 500 μόνιμους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι υπολογίζεται ότι διπλασιάζοναται. Στον κεντρικό δρόμο του χωριού υπάρχουν καφετέριες, ταβέρνες κλπ οι οποίες συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου. Κοντινά χωριά είναι η Ικλαινα, η Γλυφάδα κλπ.
158.ΚΟΡΩΝΗ. Η μικρή πανέμορφη παραλιακή κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η γόησα του Μεσσηνιακού Κόλπου.
Έχει περί τους 1668 κατοίκους και βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καλαμάτας απ' όπου απέχει 52 χιλιόμετρα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.
Είναι τόσο γραφική που εύκολα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει σαν νησοακρωτήρι, ή ακόμα και με νησί των Κυκλάδων.
Eύκολα επίσης μπαίνει κανείς στον πειρασμό να περπατήσει τα γραφικά ασβεστωμένα σοκάκια της πόλης όπου συναντάει παλιά, διώροφα αρχοντικά σπίτια χτισμένα σύμφωνα με το μεσαιωνικό ρυθμό.
Το λιμάνι. Το «γοητευτικό» λιμάνι της Κορώνης, σχεδόν πάντα κοσμείται με τα ιστιοφόρα, τα ψαροκάικα, τα ταχύπλοα και άλλα σκάφη, συνθέτοντας πάντα ένα, απαράμιλλης ομορφιάς, γραφικό λιμανάκι που από την αρχή γοητεύει τον επισκέπτη της Κορώνης.
Κάστρο. Η επόμενη ματιά που θα ρίξει ο επισκέπτης είναι το επιβλητικό Ενετικό Κάστρο που δεσπόζει αρχοντικά στο πέρασμα των αιώνων πάνω από το λιμάνι. Ένα κάστρο πολύ σημαντικό, που μάλιστα κατοικείται ακόμη και σήμερα. Αν επισκεφθείτε το κάστρο θα διαπιστώσετε ότι όλος ο Μεσσηνιακός κόλπος απλώνεται στα πόδια σας και είναι τόση η ομορφιά που αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτήν την επίσκεψη. Μπορούμε να πούμε μοιάζει να πλέει στη θάλασσα, σε αρμονία με τον οικισμό που ακουμπά τα τείχη του.
Ονομασία.Το όνομα της Κορώνης προήλθε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα που βρέθηκε τότε που έσκαβαν για να κατασκευάσουν τα τείχη της πόλης.
Λέγεται επίσης ότι το αρχικό όνομα ήταν «Κορώνεια» και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη, με τόπο καταγωγής τη βοιωτική Κορώνεια. Οι κάτοικοι όμως της «Κορώνειας» το απλοποίησαν και το έκαναν Κορώνη.
Φαγητό – ταβέρνες. Μετά από μια βόλτα, καταγοητευμένη από τις μεθυστικές ομορφιές του τόπου ή μετά το μπάνιο σας στις καταγάλανες παραλίες, μπορείτε να απολαύσετε τις εκπληκτικές γεύσεις των μαγαζιών που υπάρχουν στο γραφικό λιμάνι ή στις παραλίες Ζάγκα και Μεμί μέχρι το Βασιλίτσι. Στο λιμάνι με τα κρεμασμένα «λιόκαυτα» χταπόδια θα απολαύσετε εκπληκτικούς μεζέδες. Ιστορία. Η σημερινή Κορώνη χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ασίνης κατά τον 5ο ή 6ο αι. μ.Χ. και αναφέρεται στο ιουστινιάνειο «Συνέκδημον» με το όνομα Κορώνια. Την Κορώνη αναφέρει στη θέση Πεταλίδι και ο γεωγράφος Στράβων. Επίσης την αναφέρει και ο Όμηρος με την ονομασία “ Αμπελόεσσαν Πήδασον”. Εδώ τοποθετείται η μεσσηνιακή αρχαία Ασίνη και ταυτίστηκε με την ομηρική Αίπεια, μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας υποσχέθηκε στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου. Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία κ.α που το επιβεβαιώνουν.
Από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα η Κορώνη γνώρισε μεγάλη ακμή και μαζί με τη Μεθώνη αποτελούσε λιμάνι κλειδί για το εμπόριο από και προς την Ανατολή. Όσο η Κορώνη όσο και η Μεθώνη ήταν ευρέως γνωστές με την ονομασία τα "μάτια της Βενετίας" στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η άνθηση της οικονομίας της συνεχίστηκε με συνέπεια να αποτελεί κέντρο εμπορίου και βιοτεχνίας. Δυστυχώς όμως αυτό το πανέμορφο κάστρο είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο από όλα όσα υπάρχουν στην Πελοπόννησο.
Έχω μπάρμπα στην Κορώνη. Η φράση αυτή που λέγεται σε όλη την Ελλάδα έχει επικρατήσει από τις παρακάτω εικασίες. Επί Τουρκοκρατίας όταν κάποιος Πασάς της Τρίπολης σε αναγνώριση ευγνωμοσύνης προς ένα θείο του που τον είχε βοηθήσει στις σπουδές του, τον προσδιόρισε σαν μπέη στην Κορώνη. Άνθρωπος ήπιος ο θείος θέλοντας να εξυπηρετήσει τους Κορωναίους που του ζητούσαν κάποια χάρη, έδινε συστατικά γράμματα προς τον πασά της Τρίπολης και υποθέσεις των Κορωναίων τακτοποιούνταν. Μια άλλη εκδοχή λέει: Ο Διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη ένα στενό συγγενή του Σουλτάνου.Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπάγονταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι. Έτσι, όποιος είχε καμία σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα, κατέφευγε σ’αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων.
Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσάς και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε.
Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλίτσες του.
Μεσογειακή διατροφή
Εκπρόσωπος - πρεσβευτής της Μεσογειακής Διατροφής για την Ελλάδα είναι η πόλη της Κορώνης, για την Ιταλία το Σιλέντο, για την Ισπανία η Σορία και για το Μαρόκο το Σεφ Χάουεν. Η Μεσογειακή Διατροφή αποτελεί ουσιαστικά το παράδειγμα, τρόπου ζωής στον κόσμο. Δεν την αποτελεί μόνο το κομμάτι των τροφίμων, αλλά συνδέεται με τα ήθη και έθιμα των χωρών της Μεσογειακής Λεκάνης, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των υπολοίπων χωρών του πλανήτη. Οι τέσσερις πόλεις και οι αντίστοιχες χώρες προέβλεψαν αυτή τη δυναμική που δίνει η έννοια της Μεσογειακής Διατροφής, γι’ αυτό η UNESCO αναγνωρίσε τις 4 πιο πάνω πόλεις πρέσβειρες της ως προς την Μεσογειακή διατροφή.
159. ΚΟΥΒΕΛΑ. Είναι ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Τριφυλλίας με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά, αφού είναι κοντά στη Νέδα. Προσφέρεται για πεζοπορίες, ποδηλασία και άλλα σπορ,
160. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ. Η Κουκουνάρα είναι χωριό της Πυλίας δίπλα στη Στενωσιά. Πρόκειται για ένα χωριό που το όνομά του το κρατάει από αρχαιοτάτων χρόνων, μάλιστα το αναφέρει και ο Όμηρος. Στο χωριό έχουν βρεθεί πάρα πολλά αρχαία της Μυκηναϊκής εποχής γι’ αυτό έχει ιστορία και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
161. ΚΟΥΛΚΑΔΑ. Οικισμός του Δήμου Αριστομένους των 25 κατοίκων, που μαζί με το Κεφαλόβρυσο αποτελούσαν το Τοπ. Διαμέρισμα Κεφαλοβρύσου του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης.
162. ΚΟΥΡΗΣ. Μικρός οικισμός του τ.δ Σωτηριάνικων του πρώην Δήμου Αβίας και νυν Δυτικής Μάνης. Οικάτοικοι του οικισμού είναι 54
163. ΚΟΥΡΤΑΚΙ,χωριό της Μεσσηνίας, που ανήκε μέχρι 31.12.2010,στον Δήμο Βουφράδος και τώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.Στοιχεία για το χωριό βρίσκουμε από το 1833 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, και ανήκε στον Δήμο Βίαντος, που ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε και τα χωριά του συγχωνεύθηκαν στο τότε Δήμο ΒΟΥΦΡΑΣΟΥ. Το 1912 γίνεται αυτοτελής κοινότητα. Στην απογραφή του Ελληνικού κράτους το 1911 βρίσκουμε τα εξής στοιχεια. 195 κάτοικοι και απείχε από το Χατζή 1 ώρα και 15 λεπτά με τα πόδια. Επίσης υπάρχουν μερικά διάσπαρτα στοιχεία ακόμα για την προ του 1821 εποχή και απ’ το 1912 μέχρι και το 1965. Αυτά οταν επαληθευτούν θα αναρτηθούν.
164. ΚΟΥΤΑΛΑ = ΚΑΟΥΤΑΛΑΣ. Ένα χωριό της Καλαμάτας σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Δυτικού Ταϋγέτου. Με την απογραφή του 2001 είχε 18 κατοίκους. Θέση. Βρίσκεται βόρεια σε σχέση με την Καλαμάτα, σκαρφαλωμένο στις πλαγιές που χαρακτηρίζοντα Δυτικός Ταΰγετος. Χτίστηκε στο βορεινό μέρος λόφου, ο οποίος προστάτευε το χωριό από την θέα προς το λιμάνι της Καλαμάτας για να μην φαίνεται από τους πειρατές, ενώ από την κορυφή του φαίνεται ο ολόκληρος ο Μεσσηνιακός κόλπος και η Μεσσηνική πεδιάδα. Με τον ίδιο τρόπο (πίσω από αντίστοιχο λόφο) είναι χτισμένα και άλλα χωριά της Καλαμάτας, όπως Κάτω Καρβέλι, Ελαιοχώρι κλπ. Βορειοανατολικά του βρίσκονται οι ορεινές αγροτικές περιοχές που ανήκουν στο δ.Δ της Αρτεμισίας με το όνομα Ρογκοζωνίτσα και Βόλιμνος. Ανατολικά φθένει με την περιοχή της Βελανιδιάς, νότια με την περιοχή του Προφήτη Ηλία και δυτικά με το Ασπρόχωμα και την Θουρία.
Ιστορία. Η ιστορία του συνδέεται με την ιστορία των χωριών της Αλαγονίας και ιδιαίτερα της Αρτεμισίας και της Βελανιδιάς, με τις οποίες είχε ιδιαίτερη επαφή, αφού η οπτική του επαφή με την Καλαμάτα και το Κάστρο, είναι καταπληκτική.
Διαδρομή. Η διαδρομή από την Καλαμάτα σήμερα γίνεται με ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ο οποίος περανά από την περιοχή του Προφήτη Ηλία και φθάνουμε στο χωριό, ενώ θαυμάζουμε προς την Καλαμάτα, τον κάμπο και την θάλλασα με αεροπορική θέα.
Πηγή : www.hellenica.de
165. ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ - ΦΟΥΡΤΖΙ = ΦΟΥΡΤΖΟΚΡΕΜΜΥΔΑ. Χωριό της Πυλίας που βρίσκεται μετά το Σουληνάρι και πριν τη Γλυφάδα(Καραμανώλη).
166. ΚΡΥΟΠΗΓΗ = ΣΑΡΑΚΗΝΑΔΑ. Οικισμός στην Τιφυλία
167. ΚΡΥΟΝΕΡΙ. Ένας ακόμη οικισμός του πρώην Δήμου Αετού της Τριφυλίας με 79 κατοίκους.
168. ΚΥΒΕΛΕΙΑ ΜΗΛΕΑΣ ΜΑΝΗΣ = ΓΑΡΜΠΕΛEΑ. Τα Κυβέλεια αποτελούν έναν από τους οικισμούς της Μηλέας Μεσσηνίας, με πληθυσμό 34 άτομα (απογραφή 2001). Άλλοι οικισμοί είναι τα Φαγριάνικα, Ξανθιάνικα, Σεκουριάνικα και Κάτω Χώρα. Η ονομασία του οικισμού συνδέεται με τη θεότητα της μυθολογίας Κυβέλη. Ο οικισμός αναφέρεται και ως Γαρμπελιά από τους ντόπιους, που είναι η παλιά του ονομασία (μετονομάστηκε το 1956). Στο χωριό έχει βρεθεί μυκηναϊκός θολωτός βασιλικός τάφος, ο οποίος χρονολογείται γύρω στο 1250 π.Χ. και παραμένει σε καλή κατάσταση[2].Στο χωριό γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, ο πύργος της οικογένειας του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα,
171. ΛΑΓΚΑΔΑ ΜΑΝΗΣ. Ένα γνήσιο χωριό της Έξω (Δυτικής ή Μεσσηνιακής) Μάνης, πιστό στην Μανιάτικη αρχιτεκτονική. Το χωριό είναι κτισμένο σε ένα λαγκάδι, από το οποίο πήρε και την ονομασία του. Η ιστορία της φαίνεται να ξεκινά το 68 μχ όπου επί Μάρκου Αυρηλίου οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την διπλανή πόλη που ανήκε στην Σπάρτη του Μενελάου, τις Θαλάμες . Στην λαγκάδα εγκατέστησαν τους σταύλους τους και στα σημερινά Σωματιανά κατέλυσε η σωματοφυλακή τους εξ ου και η ονομασία αυτού του οικισμού. Ετσι η περιοχή έγινε σιγά σιγά οικισμός με πρώτους κατοίκους Ρωμαίους πολίτες τα ονόματα των οποίων εξελληνίστηκαν κρατώντας την λατινική ρίζα μέχρι σήμερα. Αξιοθέατα της περιοχής είναι ο παλιός ναός της Γιάτρισσας με το μεγαλύτερο μοναστήρι της Λακωνικής χερσονήσου που κάποτε είχε 300 μοναχούς, τον ηγούμενο τον οποίον εμύησε στην Φιλική Εταιρία ο Κολοκοτρώνης και στήριξε οικονομικά την επανάσταση. Επίσης τα βυζαντινά εκκλησάκια Φανερωμένης και Αγίας Μαρίνας αγιογραφημένα από τον μοναχό Ανδρόνικο Παλαιολόγο αδελφό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Στη Λαγκάδα πέθανε ο εκχριστιανιστής της Μάνης, Αρμένιος στην καταγωγή, Νίκων ο Μετανοείτε, τα οστά του οποίου βρίσκονται σε λάρνακα στην εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου.
172. ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟ. Παραλιακό χωριουδάκι των Γαργαλιάνων είναι η παραλία του Λαγκουβάρδου, μια σμαραγδένια παραλία που η χρυσή άμμος της απλώνεται σε μια έκταση 2χμ.
173. ΛΑΔΑ = ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΛΑΔΑ. Το Λαδά ή παλιότερα Κουτσαβά Λαδά είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, έχει χαρακτηριστεί Δημοτικό διαμέρισμα της Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Βρίσκεται στους βοριοδυτικούς πρόποδες του Ταϋγέτου σε υψόμετρο 680 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, 4 χιλιόμετρα μετά και απέναντι από το Καρβέλι στην πλαγιά του Λυκούριου ή Βουνού του Αγιώργη, πάνω στο οποίο βρίσκεται και ο Κουτσαβίτικος Αγιάννης. Πίσω ακριβώς από του Λαδά βρίσκεται η Αρτεμισία πρώην Τσερνίτσα και παλιότερα Δενθαλιάτιδα και πέραν αυτής οι Πηγές, η Αλαγονία και η Νέδουσα. Ανατολικά φθάνει μέχρι την κορυφή του Ταϋγέτου και Δυτικά μέχρι το ποτάμι της Καλαμάτας τον Νέδοντα.
174. ΛΑΪΝΑ. Η Λάϊνα είναι ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας που ήταν ενταγμένο στον πρώην Δήμο Αίπειας, και ρώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Συγκεκριμένα βρίσκεται 2 χλμ πριν τον Αγ.Ανδρέα Λογγά.
175. ΛΑΧΑΝΑΔΑ Ένα χωριό πάνω από τη Φοινικούντα, στο οποίο οι κάτοικοί του είναι Κρητικής καταγωγής. Ο Μεσσήνιος ιστορικός συγγραφέας Δικαίος Β. Βαγιακάκος στη μελέτη του "Κρήτες πρόσφυγες εις την Πελοπόννησον επί Καποδίστρια", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μνημοσύνη" (τόμος Α', 1967, σελ. 41-70) υποστηρίζει ότι το 1831 εγκαταστάθηκαν Κρητικοί και στη Λαχανάδα. Γράφει: "Λαχανάδα. Ενταύθα εγκατεστάθησαν οι τελευταίοι Κρήτες πρόσφυγες εξ Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου υπό τον στρατηγόν Τσουδερόν και τον Στρατήν Δεληγιαννάκην. Μεταξύ τούτων ήσαν πολλά γυναικόπαιδα, τα οποία μετακινήθησαν κανονικώς δια πλοίων της Ύδρας. Ο διοικητής των Μεσσηνιακών Φρουρίων ανέφερεν ότι τα διανεμηθέντα στρέμματα ήσαν 3.500 αξίας 28.000 φοινίκων.
176.ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ Η Λάμπαινα είναι χωριό του τέως Δήμου Ιθώμης και νυν Μεσσήνης. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από την αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 /6/ 1921.
177. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΗ. Τον Αύγουστο του 1912 πρωτοσυστάθηκε σαν κοινότητα με την επωνυμία Χάστεμη. Στη συνέχεια το 1927 μετονομάσθηκε σε κοινότητα Λευκοχώρας. Σήμερα είναι χωριό του Δήμου Μεσσήνης.
178. ΛΥΚΟΤΡΑΦΟ Το "Λυκότραφο" είναι ένα ημιορεινό χωριό το οποίο ανήκει στο "Νομό
Μεσσηνίας", υπάγεται στο "Δήμο Μεσσήνης" και απέχει περίπου 245χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της
"Αθήνας".Οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι 197 ντόπιοι και 16 αλλοδαποί, ασχολούνται κυρίως
με την γεωργία . Οι βασικές καλλιέργειες των γεωργών είναι το λάδι και η κορινθιακή σταφίδα.
179. ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ = ΧΡΥΣΙΚΟ. Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της τέως Κοινότητας Τριπύλης και σημερινό Δήμο Τριφυλίας, στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι.
180. ΜΑΓΟΥΛΑ ΜΕΛΙΓΑΛΑ Παραμένει η ίδια ονομασία. Η Μαγούλα, είναι σλαβική λέξη άλλα η ετυμολογία της ανάγεται στην λατινική γλώσσα (magules-μάγουλο, μικρός λοφίσκος).
181. ΜΑΔΕΝΑ. Το χωριό είναι σχετικά νέο αφού ιδρύθηκε το 1912 και από οικισμός έγινε κοινότητα. Απλά αρχικά γραφόταν Μάδαινα και στη συνέχεια έγινε Μάδενα. Το 1997 περιήλθε στον Καποδιστριακό Δήμο Μεσσήνης όπου παραμένει και στον Καλλικρατικό Δήμο. Με την απογραφή του 2001 είχε 143 κατοίκους.
182. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ. Η Μαθία είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Λυκόδημος. Ανήκει στον τέως Δήμο Πεταλιδίου και νύν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας, 7 περίπου χιλιόμετρα από την ακτή της θάλασσας. Την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, αναφερόταν με την ονομασία Δράγκα, η ονομασία του οποίου άλλαξε το 1971 Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσσα καταστρέψανε την αρχική τοποθεσία του οικισμού. Στην επανάσταση του 1821, ο θρυλικός Καπετάν Νταβής Τριανταφυλλόπουλος με τα παλικάρια του συνέτριψαν τον Τουρκικό στρατό. Το μνημείο τους βρίσκεται στην είσοδο του χωριού για να θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το γεγονός.
183. ΜΑΚΡΕΝΑ. Ένας οικισμός 54 κατοίκων που βρίσκεται στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βούτενας του τέως Δήμου Αριστομένους, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
184. ΜΑΛΘΗ = ΜΠΟΝΤΙΑ. Σαν κοινότητα δημιουργήθηκε το 1912 με την κατάργηση του Δήμου Αετού, Το όνομα της τότε κοινότητας ήταν Μποντιά. Το 1927 ΄με την έναρξη των ανασκαφών του Αρχαίου Δωρίου μετονομάσθηκε σε κοινότητα Μάλθης. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
185. MΑΛΤΑ. Η Μάλτα είναι Μανιάτικο Πυργοχώρι, όπου υπάρχει ο ιστορικός πύργος των Κουτήφαρη-Αλούπηδων. Στη περιοχή δεσπόζει σε κοντινό λόφο ο πύργος του Μαυρίκου (1814). Μετά από ένα χιλιόμετρο απόσταση οδηγούμεθα στη γυναικεία μονή Ανδρουμπεβίτσας, βυζαντινό κτίσμα με στοιχεία μανιάτικης αρχιτεκτονικής. Στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σώζονται μερικές σπουδαίες τοιχογραφίες του 13ου αιώνα. Σήμερα η Μάλτα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Δυτικής Μάνης με 105 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
Πηγή : www.mani.org.gr
186. ΜΑΝΕΣΙ. το χωριό Μάνεσι, το 1835 με τη δημιουργία των Δήμων, ανήκε στο δήμο Υάμειας, που καταργήθηκε το 1840 και ενσωματώθηκε στον Δημο Ιθώμης. το 1911 είχε 294 κατοίκους, απείχε με τα πόδια από το Μαυρομάττι 2 ώρες και 15 λεπτά. Είχε γραμματοδιδασκαλείο. το 1912 με το φεκ 262 Α /1912,31.8.1912.-ανεγνωρίσθη αυτοτελής Κοινοτητα. Αρχικά η κοινότητα είχε 2 οικισμούς. τον οικισμό Μάνεσι και τον οικισμό Νταλακλή ή Δαλακλή. Ο οικισμός Δαλακλί το 1927 μετονομάσθη σε Πολύλοφο και το 1950 αναγνωρίσθη αυτοτελής Κοινότητα. Το χωριό το 1928 είχε 466 κατ. το 1950 είχε 498 κατ.το 1981 είχε το 477, το 1991 είχε 456 κατ., το 2001 είχε 312 κατ. ανήκε στο Δήμο Αριστομένη και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Έχει 2 Βυζαντινές εκκλησίες. τον Αϊγιαννάκη και των Πέτρου και Παύλου. Έχει πλούσια βλάστηση.
187. ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ = ΜΑΡΑΘΟΣ. τη χώρα των θαυμάτων, στο λύχνο του πολιτισμού κάθε σπιθαμή έχει κάτι ιδιαίτερο και συναρπαστικό, έτσι και στην Πελοπόννησο χαμηλά στο νότο, στη Μεσσηνία με βλέμμα που κοιτά στη δύση στέκει η Μαραθούπολη, ανέμελα, θωρώντας το αιώνιο δροσιστικό γαλάζιο του Ιονίου. Αντικριστά της ο Θεός έχει χτίσει ένα φυσικό κυμματοθραύστη, την Νήσο Πρώτη, προστατεύοντας την απο την οργισμένη διάθεση του Ποσειδώνα. Είναι σίγουρο ότι η επίσκεψη σας στη Μαραθούπολη θα σας φορτώσει την δική σας κάρτα μνήμης, με αναμνήσεις που ποτέ δε θα θελήσετε να κάνετε ντιλήτ. Η Μαραθούπολη βρίσκεται σε σημείο στρατηγικής τουριστικής σημασίας, αφού είναι τοποθετημένη σε ισοσκελείς αποστάσεις απο διάφορα μέρη που αξίζει να τα επισκεφθείτε, 15 χλμ. Απο τα ανάκτορα του θρυλικού βασιλιά Νέστορα της αρχαίας Ελλάδας και το μουσείο της μυκηναϊκής περιόδου στη Χώρα. 15 χλμ. Απο την πανέμορφη Πύλο με το ενετικό κάστρο, 25 χλμ. Απο την Μεθώνη με ένα απο τα μεγαλύτερα κάστρα της μεσογείου, 40 χλμ. Απο την ονομαστή Κορώνη, 55 χλμ. Απο την αρχαία Ιθώμη, 30 χλμ. Απο την απολαυστική Κυπαρισσία, 40 χλμ. Απο τους «καταρράκτες »του Νέδα. πέναντι στο Μάραθο, στο νησάκι Πρώτη, μια μικρή ημερήσια κρουαζιέρα θα σας ταξιδέψει στο αέναο παρελθόν των θρύλων.
Οι ξενοδόχοι πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι θα σας παραχωρήσουν άρτια φιλοξενία. Ολημερίς τα εστιατόρια σας προσκαλούν να γευτείτε εκλεκτές παραδοσιακές συνταγές με αρώματα από γη και θάλασσα. Από το πρωί έως το βράδυ μπορείτε να απολαμβάνετε τον καφέ και το ποτό σας στα φιλόξενα cafe. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα δύο προϊόντα για τα οποία φημίζεται ο τόπος τούτος, το ελαιόλαδο και το κρασί. Πηγή : marathoupoli.com.gr
188. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΠΑΜΙΣΟΥ. Είναι ένα όμορφο χωριό δίπλα στην πόλη της Μεσσήνης με 388 κατοίκους. Η κύρια εργασία των κατοίκων είναι Αγροτικές εργασίες. Το χωριό ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
189. ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΧΑΤΖΗ. Όμορφος οικισμός το Ματαράγκα που βρίσκεται κοντά στο Χατζή. Εκεί κάθε χρόνο γίνεται η αναπαράσταση του Αλωνίσματος που τελικά έχει γίνει θεσμός. Μετά την αναπαράσταση συνήθως ακολουθεί γλέντι.
190. ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΑΝΩ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ ή ΑΝΩ ΧΩΡΑ Η Μεγάλη Μαντίνεια είναι ημιορεινός οικισμός του δημοτικού διαμερίσματος τ. Δήμου Αβίας του Δήμου Αβίας και του νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης του Νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 200 μ. Ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2001 έφτανε τους 180 κατοίκους. Η οικονομία του οικισμού στηρίζεται κυρίως στην ελαιοπαραγωγή και τον τουρισμό.
191. ΜΕΘΩΝΗ = ΜΟΘΩΝΗ. Η Μεθώνη είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δήμου, ενώ σήμερα είναι σημαντική παραθαλάσσια , τουριστική περιοχή του Δήμου Πύλου Νέστορος. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 1.149 κατοίκους . Λέγεται και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα). Στα ομηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Άκμασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το μεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονομάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της. Στον καιρό της Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο με το όνομα Modon. Το 1500 έπεσε στα χέρια των Τούρκων που κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον πληθυσμό της. Το 16ο αιώνα βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι. Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα: εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις. Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα. Η Μεθώνη σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.
192. ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ Μάλλον οικοδομήθηκε μεταξύ 1045-1100 και αναπτύχθηκε κυρίως το Μεσαίωνα. Στα χρόνια των Φράγκων και των Ενετών, άλλα και των Τούρκων ήταν σημαντική πολίχνη και μικρό εμπορικό κέντρο διακινήσεως των προϊόντων της πεδιάδας της Μεσσηνίας (μέχρι και σήμερα, γίνεται παζάρι στην κεντρική πλατεία του Δ.Δ. Μελιγαλά). Υπάρχουν καταγραφές του ονόματος ως εξής: το 1700 Meli-Gala, το 1704 και το 1805 Meligala, και το 1836 στην πρώτη επίσημη εμφάνιση των οικισμών του ελεύθερου κράτους, το Μελιγαλά είναι καταγεγραμμένο ως Μελιγαλάς. Έκτοτε, επικρατεί λανθασμένα ο τύπος σε ονομαστική πτώση. Ο Μελιγαλάς έδωσε έντονα το παρόν το 1821 και βοήθησε αργότερα στην αποκατάσταση της ομαλότητας, όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης. Τέλος ο Μελιγαλάς είναι γνωστός για την Πηγάδα που ήταν ένα γεγονός του εμφυλίου πολέμου μετά την απελευθέρωση από το Γερμανικό ζυγό. Σήμερα είναι η έδρα του νέου Καλλικρατικού Δήμου Ανδανίας.
193. ΜΕΜΙ = ΜΙΜΙ για τους ντόπιους αποτελεί οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Κυπαρισσίας του τέως Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας. Βρίσκεται βόρεια της Κυπαρισσίας και σε απόσταση 4 χιλιόμετρα από αυτήν.Το Μεμί είναι παραλιακός οικισμός. Διαθέτει τρεις κοντινές παραλίες στις οποίες συναντάται και η χελώνα Καρέτα-Καρέτα. Η περιοχή γύρω από τον οικισμό καλύπτεται κυρίως από ελαιώνες. Η περιοχή τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της αμεσότητας με την πόλη της Κυπαρισσίας και φιλοξενεί δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ, ταβέρνα και καφενείο.Σε απόσταση 1,5 χλμ ο παραλιακός οικισμός του Καλού Νερού διαθέτει καταστήματα που εξυπηρετούν και το Μεμί.
194. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ. Το χωριό αυτό αρχικά λεγόταν Κ. Βελή ή Βελή πέρα. Το 1919 γίνεται σύσταση της Κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Βελή ή Βελή Πέρα από την Κοινότητα Χαλαμπρέζης και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας. Το 1927 ο οικισμός Βελή ή Βελή Πέρα της Κοινότητας μετονομάζεται σε Πέραν και η κοινότητα σε κοινότητα Πέραν. Ο οικισμός Πέραν της κοινότητας μετονομάζεται σε Μεσοπόταμος το 1929 και η κοινότητα παίρνει το όνομα Κοινότητα Μεσοποτάμου. Το 1997 η κοινότητα με τον Νόμο Καποδίστρια καταρεγείται και εντάσεται στο Δήμο Χιλιοχωρίων, ενώ σήμερα είναι στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
195.ΜΕΣΟΧΩΡΙ. Μεσοχώρι. Ενα μικρό γραφικό χωριό που το όνομα του προήλθε από το
παλαιό κεφαλοχώρι Μεσοχώρα. Μεσοχώρα ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν στο κέντρο πολλών
μικρών χωριών. Πήδασος, Κυνηγού, Παλιό Νερό, Βαράκες, Καινούργιο Χωριό. Το ότι ήταν
μεγάλο κεφαλοχώρι το αποδεικνύουν και οι πολλές εκκλησίες που είχε. Πολλές διατηρούνται
ακόμα σε καλή κατάσταση. Υπάρχουν στο χωριό και γίνονται λειτουργίες η Κοίμηση της Θεοτόκου,
Ο Αγιος Γεώργιος της Σωτήρος, Ο Αγιος Θεόδωρος, Ο Αγιος Παντελεήμων, Ο Αγιος Γιάννης.
196. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ = ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ. Ή Μεταμόρφωση Μεσσηνίας το παλιό Σκάρμιγκα όσο μικρό και άγνωστο χωριό είναι σήμερα ,έχει τη δική του ιστορία, από την εποχή του Νέστορα,στο διάβα των αιώνων έως σήμερα. Την ιστορία του μικρού αυτού χωριού των 300 σημερινών κατοίκων, οι περισσότεροι την αγνοούν και κανένας έως τώρα δεν ασχολήθηκε για αυτή όπως συμβαίνει άλλωστε στα περισσότερα χωριά της πατρίδας μας που έχουν μεγάλη ιστορία. Το χωριό Μεταμόρφωση (πρώην Σκάρμιγκα) βρίσκεται στην Βορειοδυτική πλευρά της Πυλιακής Γης. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νόμου Μεσσηνίας την Καλαμάτα, και 25 χιλιόμετρα από την Πύλo. Ανήκε στον καποδιστριακό Δήμο Παπαφλέσσα του οποίου και αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 400, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται εντυπωσιακά.
197. ΜΗΛΕΑ = ΦΑΓΡΙΑΝΙΚΑ . Έτσι μετονομάσθηκε ο συνοικισμός και ή τότε κοινότητα Φαγριάνικων που μετονομάστηκε το 1912. Η Μηλέα προϋπήρχε ως συνοικισμός, αλλά η έδρα ήταν ο συνοικισμός Φαγριάνικα, που μετονομάσθηκαν.
198. ΜΗΛΙΤΣΑ και ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΗΛΊΤΣΑ. Ανήκουν στον πρώην Δήμο Αίπειας.
Σήμερα ανήκουν στο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και τα δύο χωριά μαζί έχουν 269 κατοίκους. Tο 1824 στη Μηλίτσα δόθηκαν πολύωρες μάχες κατά του
Ιμπραήμ που έδωσαν με τα παλικάρια τους Ο Ντρίνης, ο Δαρειώτης, και ο Πιλάφας.
199. ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ή ΜΥΛΟΙ Η Μικρή Μαντίνεια είναι η παραλιακή Μαντίνεια που υπάγεται στο Δήμο Καλαμάτας (οικισμοί: Μικρή Μαντίνεια και Παλιό Χωριό).
Από το 1914 ως το 1998 τα δυο παραπάνω διαμερίσματα συγκροτούσαν ανεξάρτητες κοινότητες, ενώ κατά το 19ο αιώνα η Μεγάλη και η Μικρή Μαντίνεια (το Παλιό Χωριό) αποτελούσαν σημαντικούς οικισμούς του τότε Δήμου Αβίας. Οι υπόλοιποι οικισμοί είχαν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Η Μ. Μαντίνεια με τις ωραίες και πεντακάθερες παραλίες της, αποτελεί ένα ακόμη τουριστικό προορισμό της Μεσσηνίας.
200. ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ = ΜΑΝΗ. Με την ονομασία «Μάνη» Η Μικρομάνη περιήλθε στα μέσα του 15ου αιώνα στην κυριαρχία των δεσποτών (ηγεμόνων) του Μιστρά) και ύστερα από επιθυμία του αδερφού του, τού Θεοδώρου Παλαιολόγου δεσπότη του Μιστρά, (1407-1443) , περιήλθαν, μεταξύ άλλων περιοχών της Ν. Πελοποννήσου στην κατοχή του Κωνσταντίνου (1443 - 1448) τα εντός της Πελοποννήσου: Ανδρούσα, Καλαμάτα, Μαντίνεια, Γιάννιτσα, Πήδημα, Μάνη (σημερ. Μικρομάνη) Νησίον (σημερ. Μεσσήνη) και Σπητάλια.
Βρίσκεται στη ΝΑ άκρη της Μεσσηνίας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας, χωρίς να έχει εδαφική επαφή με τη Δυτική ή "Αποσκιαδερή" Μάνη . Κατά την περίοδο της Β΄ Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο (1715-1821) συστάθηκε απο τους Τούρκους με δική τους επιλογή ο καζάς (επαρχία) της Κιουτζιουκμάνης (Μικρής Μάνης),για να διακρίνεται ως; Τοπωνύμιο από τη Μεγάλη Μάνη του Ζυγού ή Πενταδάκτυλου (Ταΰγετος). Η Μικρομάνη δεν είχε κάποιον αγά για κάτοχό της, ήταν ανεξάρτητη και είχε μόνον οικονομική εξάρτηση από τον πασά των Πατρών ("Μικρομάνη", σελ. 24). Δεν είχε αγά, όπως το χωριοό Ασλάγας > ασλάν = λιοντάρι) ή κάποιον τούρκο στρατιωτικό όπως ο Κουρττσαούσι, Κουρτ= λύκος και τσαούσης = λοχίας),σήμ. Σπερχογεία (η) .Μονον το 1815 βρίσκουμε στην Κιουτζιούκ Μάνη έναν ζαπτιέ (ζαπίτη )τον Μπεΐκ Αγά.
Σήμερα η Μικρομάνη ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο της Καλαμάτας και απέχει 10 χλμ από τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, είναι πλησίον της Θουρίας και είναι γνωστή Πανελληνίως από την παραγωγή αγκινάρας και το φεστιβάλ αγκινάρας που γίνεται κάθε χρόνο τον Ιούλιο.
201. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΝ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας και τώρα του Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας.
202. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ. Το Μοναστήρι τεως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.
Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄. Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες.
203. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου. Ανήκει σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης και έχει περί τους 70 κατοίκους.
204. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες.
205. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.
206. ΝΕΔΑ = ΜΠΕΡΕΚΛΑ. Η Νέδα Μεσσηνίας είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος και ανήκε διοικητικά στο Δήμο Είρας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Η Νέδα είναι κτισμένη στη νοτιοδυτική παρυφή του Λυκαίου όρους. Βρίσκεται κοντά στην Ανδρίτσαινα Ηλείας και στον Αρχαίο Ναό του
207. ΝΕΔΟΥΣΑ = ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ Η Νέδουσα είναι ένα χωριό στον Ταϋγετο, πνιγμένο στο πράσινο, σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και στην εποχή των Καποδιστριακών Δήμων και τώρα στον τωρινή εποχή του Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Στη Νέδουσα γεννήθηκε ο ήρωας του 1821 Νικήτας Σταματόπουλος, γνωστός ως Νικηταράς. Τρία χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται η ιστορική Μονή Μαρδακίου που χτίστηκε το 1504.
Κάθε χρόνο την Καθαρή Δευτέρα, γίνεται το Καρναβάλι. Πρόκειται για ένα αυθεντικό αγροτικό δρώμενο παρεμφερές με αυτά που τελούνται κάθε χρόνο την ίδια περίοδο στη Βόρεια Ελλάδα. Το αγροτικό καρναβάλι της Νέδουσας είναι ένα είδος "λαϊκού θεάτρου" και αποτελείται από μια σειρά πράξεων, τις οποίες "πράττει" ένας όμιλος μεταμφιεσμένων, και έχει πρωταρχικό σκοπό την εξασφάλιση της ευετηρίας (καλοχρονιάς) και της γονιμότητας
208. ΝΕΡΑΪΔΟΒΡΥΣΗ = ΚΟΥΤΣΟΜΑΔΙ. Πρόκειται για ένα οικισμό της πρώην κοινότητας Αδριανής, της πρώην επαρχίας Πυλίας. Μετά τη διάλυση της επαρχίας Πυλίας και τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας μέχρι το τέλος του 2010, σήμερα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Δεν μπορέσαμε να βρούμε αν σήμερα το 2011 υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι.
Η Νεραϊδόβρυση που το παλιό της όνομα ήταν Κουτσομάδι, βρίσκεται Νότια του όρους Λυκόδημο σε υψόμετρο 360 μ. το όνομα Κουτσομάδι προέρχεται από το Τούρκικο κουτσού μέτη που πιθανόν να αναφέρεται σε Τούρκο κάτοικο της περιοχής. Ενώ το εξελληνισμένο όνομα Νεραϊδόβρυση προήλθε από πηγή του οικισμού που οι ντόπιοι νόμιζαν ότι εμφανίζονται νεράιδες.
211. ΝΕΡΑΤΖΙΑ = ΠΑΣΑΛΙΝΑ. Έίναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται μεταξύ Αγ. Ανδρέα και Λογγά.
212. ΞΑΓΝΑΝΤΟ ΧΑΤΖΑΛΙ. Ένας οικισμός της περιοχής Μεσσήνης. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.
213. ΞΗΡΟΚΑΜΠΙ. Μικρό χωριό της Καλαμάτας που είναι πλησίον των Λαιίκων. Με την απογραφή του 2001 έχουν 119 κατοίκους.
214. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στο Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.
215. ΟΡΟΒΑΣ. Οικισμός του χωριού Κάμπος του πρώην Δήμου Αβίας της Μάνης. Ο οικισμός έχει 39 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
216. ΠΑΛΑΙΑ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Εγκαταλελειμμένο χωριό από το 1967. Το έτος 1957 υπέστη καταστροφές από τυφώνα που το έπληξε. Επίκεντρα ήταν η Χώρα, η Παλαιά Αετοφωλιά και η Ελληνοεκκλησιά (Σιάμαρι). Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια από τα περισσότερα πέτρινα σπίτια. Σώζεται η εκκλησία του, ο Άγιος Γεώργιος (διατηρητέο μνημείο) και δύο πηγάδια του (το ένα έχει κυρηχθεί διατηρητέο μνημείο). Από το σημείο που είναι χτισμένο μπορεί κανείς να δει όλον τον Μεσσηνιακό κάμπο.
Πηγή : http://wikimapia.org/
217. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ Το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά στο Τρίκορφο. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε μάλλον από το Παλιό κάστρο (Σαφλαούρο) που είναι στο βουνό πάνω από το χωριό.
218. ΠΑΝΙΠΕΡΙ. Χωριό του τέως Δήμου Πεταλιδίου και νύν Μεσσήνης. Σήμερα έχει περίπου τους 200 κατοίκους.
219. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001
220. ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ = ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ. Τα ωραία πράγματα και οι όμορφες στιγμές είναι δίπλα μας αλλά συνήθως δεν τα βλέπουμε και δεν τα εκτιμούμε. Από αυτό τον κανόνα, δυστυχώς δεν εξαιρείται κι ένα υπέροχο μέρος στο Παραπούγκι.
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο και ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και αγριολούλουδα, εκατό περίπου μέτρα από τον κεντρικό δρόμο στο Παραπούγκι, ανάμεσα στο Διαβολίτσι και στο Δεσύλλα, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος στην κυριολεξία.
Το όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, οδηγεί στις πηγές και στον μεγάλο καταρράκτη. Αξίζει να ειπωθεί ότι ο καταρράκτης βρίσκεται εντός ενός φυσικού κοιλώματος που μοιάζει με σπηλιά. Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, την άνοιξη και το καλοκαίρι, συγκεντρώνονται εκεί εκατοντάδες αηδόνια που μαζί με τους ήχους του νερού δημιουργούν μια μοναδική παραδείσια ατμόσφαιρα.
Πηγή : meropitopik.blogspot.com
221. ΠΕΔΙΝΟ = ΚΑΤΣΙΜΑΡΕΪΚΑ. Συνοικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια. Η μετονομασία έγινε το 1956. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης.
222. ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ = ΒΙΑΝΤΟΣ. Η Πελεκανάδα ειναι ενα όμορφο μικρό ημιορεινό χωριό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και ανοίκει στο Δημο Αριστομένους.Υπάρχουν τρείς εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει πως επι τουρκοκρατίας ο φερόμενος ως Πελεκάν-Αγάς έδωσε το όνομά του στο χωριό(Πελεκανάγα) περνόντας απο εκεί.Στην πορεία το όνομά άλλαξε και έμεινε ως Πελεκανάδα Η δεύτερη αναφέρει πως κάθε χρόνο πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο σε βάλτους και λίμνες της περιοχής καθώς αποδημούσαν. Η Τρίτη που φαίνεται ως η περισσότερο πιστευτή, είναι πως το χωριό πήρε το όνομά του από τους πολλούς πελεκητές πέτρας που κατοικούσαν στο χωριό.
223. ΠΕΛΕΚΗΤΟ. Ένα μικρό χωριό 12 χλμ από τα Αρφαρά που με την απογραφή του 2001 είχε 13 κατοίκους.
224. ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ = ΡΑΔΟΥ. Οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένη του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλέον ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους.
225. ΠΕΡΔΙΚΟΝΕΡΙ = ΠΟΔΟΓΟΡΑ Είναι ένα χωριό της Τριφυλίας. Το όνομά του σε Περδικονέρι είναι από το 1916
226. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ. Μικρό χωριό της πρωην κοινότητας ελαιοχωρίου του σημερινού Δήμου Καλαμάτας στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπου ζουν 205 κάτοικοι. Είναι ένα χωριό στο οποίο οι κάτοικοι ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
227. ΠΕΤΑΛΙΔΙ= Το σημερινό Πεταλίδι έχει περίπου 1350 κατοίκους, βρίσκεται στη Δυτική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και απέχει 26 χλμ. από την Kαλαμάτα. Xτισμένο στο μυχό του ομώνυμου όρμου, είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσσηνίας. Μέχρι το τέλος του 2010 ήταν αυτόνομος Δήμος, τώρα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η όμορφη κωμόπολη του Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα ιδανικό τρόπο. Διαθέτει δε, σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Ιστορία.Στο Πεταλίδι βρίσκεται η ομηρική Αίπεια, όπου αργότερα (365 π.Χ.) χτίστηκε η Κορώνη. Είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Αρτέμιδα, στον Ασκληπιό και στο Διόνυσο, ενώ το ορειχάλκινο άγαλμα του Διός Σωτήρος κοσμούσε την αγορά του.
Βόρεια του Πεταλιδίου, που ανοικοδομήθηκε το 1830, βρίσκεται το ανάκτορο των Νιχωρίων. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα της πρωτοελλαδικής, καθώς και με κτίσματα της μεσοελλαδικής εποχής και των μυκηναϊκών χρόνων.
Εγκατάσταση Μανιατών. Πολλοί από τους κατοίκους του Πεταλιδίου είναι Μανιάτικης καταγωγής.Με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια τον Αύγουστο του 1830, αποφασίστηκε υπό του συνταγματάρχου Νικολάου Πιερράκου - Μαυρομιχάλη εγκατάστασις Μανιατών μετά την δημιουργίαν του νέου Ελληνικού κράτους. Η εγκατάσταση αυτή έγινε για να ευχαριστήση ο Ι. Καποδίστριας τους Μανιάτες, διαθέτοντάς τους δημόσια Γη. Για το λόγο αυτό συναντάμε ονόματα Μανιάτικης καταγωγής όπως πχ Τρουπάκης, Αυγουλέας, Γριβέας, Λιέας, Τσιτομενέας, Γιαννακάκος, Γιδάκος, Κουράκος, Ξαρχάκος, Παρασκευάκος, Στεφανάκος, Δαμήλος, Τσακάκος, Γρουσουζάκος, Δαιμονάκος κ.λπ
Γενικά. Το οδικό δίκτυο από Καλαμάτα είναι άσφαλτος αλλά έχει αρκετές στροφές. Διαθέτει Αστυνομικό τμήμα, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Τραπέζες, 3 ξενοδοχεία,15 μονάδες Ενοικιαζομένων δωματίων - studios, 2 camping. Rent a Car, rent a Bike, ψαροταβέρνες ψησταριές, διάφορα Καφέ. Λιμάνι για κότερα- ιστιοφόρα και ψαροκαίκα , Τεράστιες αμμουδερές παραλίες και πεντακάθαρες ακτές για πολύωρο κολύμπι.και σέρφινκ .
228. ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ. Το χωριό Πετράλωνα Ιθώμης ,είναι οικισμός της άλλοτε Κοινότητας Μαυροματίου Ιθώμης στην Επαρχία Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Είναι κτισμένο επάνω σε ένα μικρό λόφο και βρίσκεται Δυτικά - Νοτιοδυτικά της ιστορικής κωμόπολης του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περί τα 350 μ
Ανατολικά βρίσκονται τα βουνά. Ταίτσα και Νοτιοανατολικά ο Ψωριάρης πίσω δε από την Ταίτσα είναι το μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Μεσσηνίας είναι το όρος Ιθώμη από το οποίο πήρε και το όνομα της η περιοχή , (στα χωριά μας το ονομάζομε Βουλκάνο) Δυτικά του χωριού είναι το βουνό Μικροβουνάκι και πίσω από αυτό το μεγαλύτερο βουνό Ζυγός, Βορειοδυτικά είναι το βουνό Παναγιά και λέγεται έτσι γιατί στην Κορυφή του υπάρχει ένα εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά και γιορτάζει στις 31 Αυγούστου , κατάθεση της τίμιας ζώνης της Παναγιάς. Βόρεια του χωριού είναι ένα μικρό βουνό, ο Αη-Λιας. Στη θέση του σημερινού χωριού και στο ψηλότερο σημείο, για να το πιάνουν οι αέρηδες ,είχαν φτιάξει δύο πέτρινα αλώνια, όπου αλώνιζαν τα δημητριακά ,κυρίως σιτάρι, βρώμη και κριθάρι.
Λόγω του ότι εκεί κοντά υπήρχε και νερό , άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από τη βρύση και τα αλώνια.Έτσι ιδρύθηκε σιγά - σιγά το χωριό, το οποίο ονομάστηκε Πετράλωνα [πληθυντικός και όχι Πετράλωνο όπως και σήμερα το ονομάζουν μερικοί] επειδή στο κέντρο της περιοχής ήταν φτιαγμένα δύο πέτρινα αλώνια και όχι ένα. Πηγή:http://petralona.webnode.com του Γ.Κ. Κρόμπα.
229. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ. Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Αρναούταλη. Αν και
υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η περιοχή και ο οικισμός πριν οι Τούρκοι δώσουν το όνομα Αρναούταλη και επί βυζαντινής εποχής λεγόταν και πάλι Πετρίτσι. Μάλιστα ή ονομασία Πετρίτσι είναι βυζαντινή ονομασία. Ο Φ. Α. Κομπορόζος σε άρθρο του με τίτλο "Μεσσηνιακά τοπωνύμια", αναφέρει σχετικά με την ονομασία "Πετρίτσι" ότι το χωριό ονομαζόταν έτσι και είχε πάρει το όνομα Αρναούταλι «Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό επώνυμο Πετρίτζης (Πετρίτσης), που θα ανήκε στον κτήτορα του τόπου. Στου Πετρίτση (το κτήμα) -στο (χωριό) Πετρίτσι -το Πετρίτσι". Το 1927, με το Διάταγμα της 4ης Νοεμβρίου 1927 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 306/1927, το χωριό μετονομάστηκε από Αρναούταλη σε Πετρίτσι. Μέχρι το 2010 το Πετρίτσι ανήκε στον τέως Δήμο Βουφράδος.
230. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
231. ΠΕΥΚΟ = ΜΠΑΛΑ. Το Πεύκο (πρώην Μπάλα) είναι μικρό ορεινό χωριό (υψ.520μ) του Νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Πρώτη επίσημη γραπτή μαρτυρία του ονόματος «Μπάλα» υπάρχει στα Οθωμανικά Αρχεία που βρίσκονται στα Πρωθυπουργικά Αρχεία της Κωσταντινούπολης και εμφανίζουν το Μπάλα (Βala)το 1570 περίπου να έχει 3 σπίτια και να πληρώνει φόρο -χαράτσι- 801 άσπρα ( τούρκικο νόμισμα ). Επίσης αργότερα 200 περίπου χρόνια, στην απογραφή των Ενετών στα 1700 μ.χ αναγράφεται ως Βalla με 16 οικογένειες και 53 κατοίκους, ανήκε δε τότε στην επαρχία Λεονταρίου. Στη Γαλλική απογραφή του 1829-30 αναγράφεται επίσης ως Βalla με 85 κατοίκους. Πιθανόν οι πρώτοι κάτοικοι να εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μετά το 1500 μ.χ δηλαδή μετά την πτώση του κάστρου του γαρδικίου ή Κάστρο της Ωριάς ή Κόκκαλα, στους Τούρκους (Μωάμεθ Β΄). Το κάστρο αυτό του οποίου ίχνη υπάρχουν και σήμερα βρίσκεται βόρεια του χωριού Πεύκου (πρώην Μπάλα) και σε απόσταση 5ΚΜ περίπου.
232. ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΑΫΓΕΤΟΥ. Ένα όμορφο χωριό του Ταϋγέτου όπου σήμερα είναι ακατοίκητο
233. ΠΗΓΕΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ = ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ. Είναι ένα ορεινό χωριό του Δυτικού Ταϋγέτου, το οποίο ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
234. ΠΗΓΗ = ΛΟΣΝΑ. Ήταν συνοικισμός της πρώην κοινότητας Πλάτσας η οποία μετονομάσθηκε το 1912. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
235. ΠΗΓΗ. Οικισμός της Άνω Μέλπειας με 22 κατοίκους, του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
236. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
237. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ. O οικισμός Κούρταλι όπως ήταν η αρχική ονομασία του χωριού προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Καρτερολίου, αργότερα το χωριό πήρε το σημερινό όνομά του Πιλαλίστρα και έγινε ανεξάρτητη κοινότητα, μέχρι που ο Καποδιστριακός νόμος το ενέταξη στο Δήμο Μεσσήνης, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα.
238. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΠΟΛΑΙΝΑ Παλιός οικισμός που βρίσκεται Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσο ή Χαλβάτσου.
239. ΠΛΑΤΑΝΑ. Οικισμός πλησίον του χωριού Κωνσταντίνοι. Του πρώην Δήμου Ανδανίας και σημερινού Δήμου Οιχαλίας, που έχει 17 κατοίκους.
240. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης. «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα, και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.» Το χωριό βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.
Πηγή : www.avlona-messinias.gr
241. ΠΛΑΤΑΝΟΣ = ΣΒΙΝΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλάμαι (Κουτήφαρι) του νυν Δήμου Δυτικής Μάνης.
242. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ.. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.
243.ΠΛΑΤΥ = ΜΠΑΣΤΑ. Χωριό του τ. Δήμου Άριος πλησίον των χωριών Αριοχώρι, Αρις, Ασπροπουλιά Πήδημα κλπ Μετονομάσθηκε το 1927.
244. ΠΛΑΤΩΜΑ = ΠΛΗΡΩΜΑ ή ΚΑΜΙΝΑ ΜΑΛΤΣΙΝΑ. Οικισμός του Κάμπου Αβίας και νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός αυτός έχει 50 κατοίκους.
245.ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους.
Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.
Αλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο.
246. ΠΟΛΙΧΝΗ 10 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα, δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας. Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το 93 π.Χ.) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των «Καρνασίων Μυστηρίων». Οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν την σημερινή πηγή του Διβαριού (κοντά στην Πολίχνη) με την πηγή πλησίον του αγάλματος εκ της οποίας «ύδωρ αναβλύζει» κατά τον Παυσανία. Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστιανικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν το «Καρνάσιο Δάσος», τόπος εκτελέσεως των «Καρνασίων Μυστηρίων». Σήμερα η Πλύχνη είναι ένα μικρό χωριό, τόσο που δεν έχει ούτε ένα καφενείο. Ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
247. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΝΤΑΛΑΚΛΗ. Tο όνομά του οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στους πολλούς λοφίσκους που υπάρχουν στην περιοχή και αντικατέστησε το προηγούμενο Δαλακλή (Νταλακλή) με το Δ. 4-11-1927 (ΦΕΚ Α 306/1927). Η θέση του είναι νοτιότερα των συνοικισμών Πάνω Νταλακλή και Κάτω Νταλακλή για τους οποίους υπάρχουν αναφορές από την περίοδο της Β΄Τουρκοκρατίας (1715-1821), από στοιχεία έρευνας της Γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνα (1829-1830) και από επίσημα έγγραφα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1835, υπάγονται στους δήμους Εύας (Ναζήρι, Καλαμαρά, Ανδρούσα, Αλουποχώρι, Δρουμάσι, Βασιλάδα, Αέζι, Χασάμπασα, Μπουρνάζι, Πάνω Νταλακλή ) και Υάμειας (Πεντιά, Κλήμα, Μαγγανιακό, Δραίνα, Ζαγάραινα, Κυνηγού, Ξεροκάσι, Ράδου, Πουλίτσι, Μάνεσι, Κάτω Νταλακλή).Οι παραπάνω δήμοι ήταν 2 από τους 14 της τότε επαρχίας Μεσσήνης με έδρα την Ανδρούσα. Στα όριά του βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων Πέτρου & Παύλου (κτίστηκε το 1491) στα θεμέλια του οποίου αναβλύζουν οι ομώνυμες πηγές, από όπου υδρεύονται 10 δημοτικά διαμερίσματα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και ο ομώνυμος καταρράκτης. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι λειτούργησε ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας προς το Μανιάκι το 1825. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργική παραγωγή (σύκα, λάδι, ελιές, σταφίδα).
Πηγή : www.polylofos.gr
248.ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΝΤΗΛΙΣΚΕΡΙ, Βρίσκεται και ανήκει στην πρώην κοινότητα Χανδρινού Πυλίας.
249.ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ. Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι.
250. ΠΟΥΛΙΤΣΙ. Ένας ακόμα οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης. Το Πουλίτσι μαζί με την Περδικόβρυση έκαναν την πρώην κοινότητα Πουλιτσίου που αργότερα έγιναν Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αριστομένους. Από την Καλαμάτα απέχει 40 χλμ.
251.ΠΡΟΑΣΤΙΟ = ΠΡΑΣΤΕΙΟ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 230μ., μετά τη Καρδαμύλη, ανατολικά και αριστερά του δρόμου, ενώ απέχει 43 χλμ. από τη Καλαμάτα. Μαζί με τους οικισμούς Λάκκο και το παραθαλάσσιο Νέο Προάστιο (ή Πόρτο Καλαμίτσι), αποτελούσαν κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου και νυν Δ. Δυτικής Μάνης. Το Προάστιο είναι από τους παλαιότερους και σημαντικότερους οικισμούς της περιοχής. Το 1479 αναφέρονται 4 χωριά της περιφέρειας η Χώρα ή και Ανδρούβιστα, η Καρδαμύλη, το Λεπτίνι και το Προάστιο. Στο Προάστιο βλέπουμε τους πύργους των Περδικέα και Χιουρέα, την ανακαινισμένη Κρήνη των Μελισσηνών του 1643, τον Άγιο Νικόλαο, τη Κοίμηση της Θεοτόκου (1790), το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων (13ος αι.) και ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς είναι και το ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι του Βατσινήδη ή Βοτσινίδη, κοντά στο Προάστιο, που στο εσωτερικό του υπάρχουν ωραιότατες μικρές λίμνες, αλλά είναι αναξιοποίητο.
252. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.
Στην απογραφή του 2001 εμφανίζεται με 62 κατοίκους. Είναι μια περιοχή που αναπτύσσεται μετά τους σεισμούς της Καλαμάτας του 1986.
Γεωγραφική θέσηΗμιορεινή περιοχή βόρεια της Καλαμάτας. Από εκεί φαίνεται ολόκληρη η Καλαμάτα και ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Ανεβαίνοντας στην πλαγιά βορειότερα από την περιοχή Προφήτης Ηλίας πηγαίνουμε στο ορεινό χωριό Κουταλά. Και αυτή η περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Δυτικός Ταΰγετος. Προς τα Δυτικά βρίσκεται το Ασπρόχωμα και προς τα Ανατολικά τα Λέικα και το μοναστήρι της Βελανιδιάς.
Ιστορία.Η περιοχή είναι πολύ γνωστή από το άσυλο ανιάτων, σανατόρειο ή "τρελάδικο", όπως το λέγανε οι Καλαματιανοί. Αποτελεί σταθμό της διαδρομής για το χωριό Κουταλά και για τα βουνά της Ρογκοζωνίτσας που ανήκουν στην Αρτεμισία. Πηγή : www.hellenica.de
256. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Πηγή : http://www.avlona-messinias.gr/
257. ΠΥΛΑ. Είναι χωριό που βρίσκεται στην «είσοδο» της Πύλου. Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικό χρόνια. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο με την ίδια ονομασία: Pila ή και Pilla.
258. ΠΥΛΟΣ = ΝΙΟΚΑΣΤΡΟΝ = ΝΑΥΑΡΙΝΟ Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ως Δήμος της επαρχίας Μεθώνης. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος. Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό. Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας. Για την ανάπτυξη του τουρισμού της Πύλου, βασικότατο ρόλο έπαιξε η δημιουργία της τουριστικής μονάδας KOSTA NAVARINO του μακαρίτη, πλέον, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που είναι το «καμάρι» της περιοχής και είναι η μεγαλύτερη τουριστική μονάδα της Μεσογείου.
259. ΠΥΡΓΑΚΙ = ΡΑΧΗ ΣΚΕΦΕΡΗ. Ένα χωριό της Τριφυλίας και συγκεκριμένα του Δωρίου το οποίο μετά τη μετονομασία του Κάτω Σουλιμά σε Δώριο, πολλοί οικισμοί ανάμεσά τους και το Πυργάκι δημιούργησαν ξεχωριστή κοινότητα με έδρα τον Άγιο Γεώργιο, από το 1927 μέχρι το 1939. Στη συνέχεια το 1998 ο Καποδιστριακός νόμος έκανε το Δώριο Δήμο και όλοι αυτοί οι οικισμοί ενταχθηκαν στο Δήμο Δωρίου, για να έλθει το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης και να ενταχθούν στο Δήμο Τριφυλίας.
260. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.
Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.
261. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα, (κατά την παράδοση), ήτανε Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο. «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ.
Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας.
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Πηγή : www.tripilis.gr
262. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.
263.ΡΕΥΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ. Η Ρευματιά είναι ένα χωριό που ανήκει στον πρήν δήμο Ιθώμης και
και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. αποτελούσε έδρα του δημοτικού
Στο διαμέρισμα ανήκει και ο οικισμός Χρυσότοπος (Χρύσοβα).
Η Ρευματιά είναι παλαιός οικισμός. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα (μεταξύ 1348-1405) στη θέση που
ήταν η αρχαία Είρα του Αριστομένη. Στην απογραφή του 2001 είχε 102 κατοίκους.
264. ΡΙΖΑΝΑ. Είναι ένας οικισμός του Τ.δ. Πηγαδίων σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ταϋγέτου κοντά στο χωριό Πηγάδια. Οι κάτοικοι είναι περι τους 65 με την απογραφή του 2001.
265. ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.
Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr
266. ΣΑΝΤΑΒΑ. Μια παραλιακή περιοχή μεταξύ των χωριών Ακρογιάλι και Κιτριές. Ηταν περιοχή που ανήκε στο πρώην Δήμο Αβίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Η Σάνταβα έχει μια πανέμορφη παραλία που την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι λουόμενοι. Στην περιοχή υπάρχουν Beach Bar, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στη Σάνταβα καταλήγει το, εκπληκτικής ομορφιάς, φαράγκι του Ριντόμου.
267. ΣΑΪΔΟΝΑ. Η Σαϊδόνα είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που απέχει 54 χλμ από την Καλαμάτα, 13 χλμ. από τη Στούπα, και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 600 μ περίπου στη ΝΔ πλευρά του όρους Σωτηρίτσα. Διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Λεύκτρου μέχρι και το 2010. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μανης ή έξω Μάνης ή Μεσσηνιακής Μάνης. Οι πρώτοι κάτοικοι υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Τούρκους. Αυτό αποδεικνύεται από ερείπια σπιτιών και κυρίως από την ύπαρξη δύο μοναστηριών. Το πρώτο χτίστηκε από το μοναχό Σαμουήλ που κατά την παράδοση είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και είναι γνωστό ως Σαμουήλι. Το δεύτερο χτίστηκε την ίδια περίπου χρονική περίοδο, όπως φαίνεται από εικόνες και κειμήλια που σώζονται, γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και λέγεται Βαϊδενίτσα. Το 1829 στην εκλογή αντιπροσώπου για τη Δ΄ Εθοσυνέλευση που έγινε στην Ανδρούβιστα υπήρχε εκπρόσωπος της Σαϊδόνας. Το χωριό πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη άποψη, από την ομορφιά του τοπίου και από την ύπαρξη πολλών αηδονιών (Αϊδόνα- Σαν αϊδόνα-Σαϊδόνα). Οι Σαϊδονίτες, όπως αναφέρει η παράδοση αλλά και όπως φαίνεται από γραπτά κείμενα, ήταν προοδευτικοί άνθρωποι που αγωνίζονταν για το γενικό συμφέρον και συμμετείχαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία, Εμφύλιος, Δικτατορία). Αποκορύφωμα της συμμετοχής της Σαϊδόνας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αποτελεί το έπος του 1940. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντίστασης, ένα από τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκαν οι εισβολείς του Μουσολίνι προέρχεται από το μικρό αυτό ορεινό χωριό (1942). Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Σαϊδονίτες συνέχισαν τον αγώνα από τις γραμμές του ΕΑΜ μέχρι και τη λήξη της κατοχής. Συγκυρίες όμως αρνητικές τους υποχρέωσαν να επιστρέψουν στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μετά τον εμφύλιο, οι Σαϊδονίτες επέστρεψαν στο χωριό τους και όταν η πολιτεία το 1984 αναγνώρισε την αντιστασιακή τους δράση ανήγειραν στη είσοδο του χωριού μνημείο για τα θύματα τους. Αργότερα στα ονόματα αυτά προστέθηκαν και τα ονόματα θυμάτων της ευρύτερης περιοχής και κάθε χρόνο, την Κυριακή πριν το Δεκαπενταύγουστο, τελείται στο χώρο αυτό μνημόσυνο.
268. ΣΒΙΝΑ = ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Η Σβίνα είναι ένας οικισμός του χωριού Θαλάμαι της Μάνης. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν αρχαία όπως ψευδόστομοι αμφορείς Μυκηναϊκής εποχής, λίθινες αξίνες και εργαλεία κλπ που μαρτυρούν ότι εκεί υπήρχε αρχαίος πολιτισμός.
269. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει 7 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885
270. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.
271. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 150 περίπου κατοίκους, έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος. Αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.
Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών.
272. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιως με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου.
273. ΣΚΑΛΑ = ΠΑΛΟΥΚΟΡΑΧΗ Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Άνω Μεσσηνίας, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας. Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700. Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.
274. ΣΚΛΗΡΟΥ = ΣΚΛΗΡΟ Σκληρού Μεσσηνίας 890 υψόμετρο στις ρίζες των βουνών κατσικόποδα, πυργάκι, ράχη. Είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκε στο Δήμο Είρας ενώ τώρα ανήκει στο νεοσυσταθέντα Δήμο Τριφυλίας.
275. ΣΟΥΛΗΝΑΡΙ. Ένα ακόμη χωριό της Πυλίας που είναι κόμβος αφού είναι πάνω στο δρόμο που οδηγεί προς την Πύλο. Ακολουθώντας όμως τη δεξιά οδό της διασταύρωσης, ο δρόμος αυτός οδηγεί στα χωριά Κρεμμύδια, Γλυφάδα, Παπούλια, Κορυφάσιο κλπ
276. ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑ = ΚΟΥΡΤΣΑΟΥΣΙ Είναι χωριό που απέχει 7 χλμ από την Καλαμάτα, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το Νέο Νοσοκομείο της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Σήμερα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του νέου Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Δεν έχει διευκρινησθεί ακόμη από που προέρχεται και το όνομα Σπερχογεία και το όνομα Κουρτσαούσι. Λέγεται ότι από το χωριό αυτό υπάρχει ένα τούνελ που φτάνει μέχρι την Καλαμάτα στο ύψος της Υπαπαντής. Μάλιστα σε κάποιο σημείο, αυτόπτες μάρτυρες που έχουν μπει στο τούνελ αυτό, βεβαιώνουν ότι υπάρχουν σταλακτίτες που το σχήμα τους κάνουν ένα επιτάφιο. Υπάρχει μαρτυρία που λέει ότι η λέξη Κουρτσαούσι προέρχεται από τις Τούρκικες λέξεις Κουρτ= λύκος και τσαούς = λοχίας). Άλλη εκδοχή λέει ότι προέρχεται από το κουτσός Τσαούς.
277. ΣΠΙΤΑΛΙ. Το Σπιτάλι βρίσκεται 17 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και 6,5 βόρεια από τη Μεσσήνη. Το χωριό αυτό έχει περί τους 120 κατοίκους και κατά βάση ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Ησημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ιταλική λέξη Οspitale. Το χωριό σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οι κάτοικοι έχουν δημοπυργήσει πολιτιστικό σύλλογο και προσπαθούν να αναδείξουν το χωριό τους.
278. ΣΤΑΜΑΤΙΝΟΥ. Είναι ένα μικρό χωριό των 105 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα Αρφαρά και ανήκε στον τέως Δήμο Αρφαρών και νυν Δήμο Καλαμάτας
Έχει υψόμετρο 90μ. και έκταση 5τ.χιλ. με έδαφος πεδινό που καλύπτεται : 2200 στρέμματα καλλιεργήσιμα, 2700 βοσκότοποι και 200 στρέμματα σπίτια κτλ. Δυστυχώς αναξιοποίητη. Πρόσφατα μιστέρεψε η ατελείωτη πηγή του Αη Γιάννη και ένας φοίνικας στο κέντρο της πλατείας τσακίστηκε από κάποιον προφανώς βιαστικό οδηγό, πριν προλάβει να μεγαλώσει. Παράγει λάδι, καλαμπόκι, κηπευτικά και κριθάρι.
281.ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους και λέγεται ότι οι κάτοικοι προέρχονται είτε από τους Τσιγγάνους, είτε είναι Αραβικής καταγωγής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι απορρίπτουν και τις 2 εκδοχές και υποστηρίζουν ότι απλά είναι μελαμψοί.
282.ΣΤΕΡΝΑ. Η Στέρνα βρίσκεται στην κεντρική Μεσσηνία. δεν έχει παλαιότερο όνομα.
Το σημερινό του όνομα το χωριό το έχει πάρει από τη μεγάλη πηγή που δημιουργούσε στέρνα στο κέντρο του σημερινού χωριού. Είναι σχετικά νέο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στην περιοχή δεσπόζει παλιόπυργα (συνδετικό παρατηριτήριο, βάρδια, της Πύλου με την αρχαία Μεσσήνη). Στο κέντρο του χωριού περνάει ποτάμι και υπάρχει λειτουργικό Ενετικό γεφύρι.
283. ΣΤΟΥΠΑ = Η Στούπα είναι ένα νεόδμητο χωριουδάκι, που εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ένα φημισμένο παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, η περιοχή της Στούπας σφύζει από κόσμο και ζωντάνια. Οι πρώτοι κάτοικοι της Στούπας προέρχονταν από το Λεύκτρο, ένα μικρό χωριό, που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση. Στη Στούπα έζησαν ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Αλέξης Ζορμπάς. Δούλευαν στα εγκαταλελειμμένα σήμερα ορυχεία της Πραστοβάς στο Νέο Προάστιο, όπου και γνωρίστηκαν. Εδώ εμπνεύστηκε και έγραψε ο μεγάλος συγγραφέας το μοναδικό αριστούργημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά».
284. ΣΤΡΕΦΙ. Το Στρέφι είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι,27 χλμ μακριά από την Καλαμάτα, κτισμένο πάνω σε λόφους, διαμορφωμένο σε γειτονιές με πληθυσμό 557 κατοίκων και περικλείεται από δύο ποτάμια, που μετά από μικρή διαδρομή ενώνονται και καταλήγουν στην παραλία της Βελίκας. Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή αυτή ιδιαίτερα συναρπαστική και προκλητική για κάθε πεζοπόρο κ όχι μόνο. Ο κόσμος είναι πρόθυμος, φιλικός κ γελαστός με τον εκάστοτε ταξιδιώτη. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του χωριού διαδραματίζουν οι νέοι του οι οποίοι είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι με όραμα και φιλοδοξίες για το τόπο τους. Σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Στρέφι είναι, το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστο μετά την λειτουργία στο Ιερό Εξωκλήσσι της Παναγίας( Παναγίτσα), καθώς και κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνεται χορός στις αποθήκες του χωριού.
285. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πλούσια ιστορία του, που αρχίζει το 425 π.Χ. με τον αποκλεισμό και τελικά την παράδοση των Σπαρτιατών που είχαν αποκλεισθεί από τους Αθηναίους.
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.
Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr
286. ΣΩΤΗΡΙΑΝΙΚΑ = Είναι χωριό της Μεσσηνιακής (Δυτικής) Μάνης. Κατά την παράδοση, το
χωριό πήρε την ονομασία του από τον Σωτήρη Μενούση, τον πρώτο οικιστή του, ο οποίος
καταγόταν από τα Ανώγεια της Σπάρτης.
Η περιοχή Μαυρινίτσα, σύμφωνα με το θρύλο, ονομάστηκε έτσι από την βασιλοπούλα
Μαυρινίτσα , η οποία δημιούργησε εκεί έναν ολόκληρο οικισμό και παράλληλα έχτισε τον ναό της
Αγίας Κυριάκης περί τα τέλη του 13ου αιώνα. Στα Σωτηριάνικα παρατηρήθηκε Μυκηναϊκή κατοίκηση. Το 1938 βρέθηκαν τυχαία χρυσά κτερίσματα σε λάρνακα, σκαλισμένη σε βράχο, δηλαδή: δίωτο κύπελλο (δακρυχόος) ολόχρυσο βάρους 338 γρ., που έφερε στο πλάϊ ανάγλυφες παραστάσεις δέντρων, άλλο δίωτο, ολόχρυσο κύπελλο με έκτυπες παραστάσεις, χρυσός αμφορέας, χρυσός δίσκος, ένα ολόχρυσο ημικυκλικό διάδημα κ.α. Πηγή: mani.org.gr
287. ΤΟΥΜΠΙΑ. Μικρός οικισμός του Κάμπου την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός έχει 4 κατοίκους.
288. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπ’εροχο χωριό με θέα κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει περί τους 110 κατοίκους.
289. ΤΡΑΧΗΛΑ ΜΑΝΗΣ. Το όνομά της το πήρε από το σχήμα του κάβου που βρίσκεται δίπλα της και έχει σχήμα τραχήλου. Πρωτοαναφέρεται σε ένα έγγραφο του 1700 ,ότι απ αυτή επιβιβάστηκε ένα μέρος από τους Μανιάτες που πήγαν στην Κορσική ,ύστερα από σύγκρουση στο Οίτυλο με τον Λυμπεράκη Γερακάρη. Σήμερα κατοικείτε κυρίως από συνταξιούχους και το Καλοκαίρι προσθέτονται και οι μετανάστες που επιστρέφουν στην γενέτειρά τους. Σημείο αναφοράς για τον τόπο αυτό είναι το τριώροφο σπήλαιο Καταφύγγι με μεγαλόπρεπο στολισμό και τεράστιες κολώνες από σταλαγμικό υλικό. Υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν ότι το σπήλαιο κατοικείτο. Η εξερεύνησή του έγινε από τον Γιάννη και την Αννα Πετρόχειλου. Ιδιαίτερη κίνηση έχει το χωριό το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα που γίνεται με φαντασμαγορικό τρόπο το κάψιμο του Ιούδα στο τοπικό πανηγύρι του Αη Γιαννιού το Σεπτέμβριο.
290. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ. Το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Γνωστό και ως Πεντιάς, που αποτελούσε μια από τις λίγες εναπομείνουσες κοινότητες στη χώρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Καποδίστριας. Μετά τον Καποδίστρια όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα ελαιοκάρπων. Επίσης, λαμβάνει χώρα παραγωγή ελαιόλαδου και σύκων. Από την πρώην κοινότητα Τρίκορφου καταγόταν ο πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος, Λεωνίδας Δαμουράς,απο τους ιδρυτες της Συκικης.
Το Τρίκορφο είναι ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της Μεσσηνίας με εργατικούς κατοίκους, αποτελούν δε πάνω από το 50% της παραγωγής της βρώσιμης ελιάς στη Μεσσηνία. Είναι άλλωστε γνωστή σε όλη τη Μεσσηνία η γιορτή της ελιάς που γίνεται στο χωριό κάθε Αύγουστο.
291. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της Κοινότητας Τριπύλης.
Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης.
292.ΤΣΕΡΙΑ ΜΑΝΗΣ. Βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο (600- 750 μ.) από τα κατοικήσιμα χωριά της Μάνης και αποτελούνται από 6 οικισμούς ,τα Τσέρια, τα Γιατρέϊκα, τον Ζαχαριά, το Καταφύγγιο, το Πεδινό και το Λεπτίνι. Στο σύνολό τους κατοικού 190 άτομα μόνομα. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι προέρχεται από τα τσεράτσια ,δηλαδή τα ξυλοκέρατα, που αφθονούν εκεί. Ηταν κέντρο φημισμένων πετρομαστόρων γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία. Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη των οικισμών για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολη η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Μελανό σημείο του χωριού αυτού, ήταν η δολοφονία του κορυφαίου κλεφταρματωλού Ζαχαρία Μπαρμπιτσιώτη στον Πύργο του κουμπάρου του Κουγέα. Σήμερα διασώζεται ο Πύργος και έξω βρίσκεται η προτομή του ήρωα.
293. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού. Στον οικισμό αυτό κατοικούν 39 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
294.ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ = ΣΚΑΛΟΡΙΖΑ. Ή αλλιώς το μικρό Παρίσι όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συνδυάζει βουνό αλλά και κάμπο και είναι εύκολα προσβάσιμο στον επισκέπτη, λόγω της θέσης του επί του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας-Αθηνών. Βρίσκεται 6 χλμ. ΝΑ του Μελιγαλά και 24 από Καλαμάτα, σε υψόμετρο 100 μέτρων. Υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης (οχυρό τείχος, όστρακα). Κατά πάσα πιθανότητα πήραν το όνομα τους από τους πρώτους οικιστές, ονόματι Τσουκαλά. Οι πρώτοι οικιστές έφτιαξαν τα παλιά Τσουκαλαίικα πάνω στο βουνό Τρύπες. Από εκεί κατέβηκαν στην σημερινή θέση τους το 1800.
295. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 136 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.
296.ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώμα τερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων. Απόδη μοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.
297. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.
298. ΦΙΛΙΑ = ΔΟΓΑΤΖΗΔΕΣ Η πρώην κοινότητα Φίλια που το 1927 μετονομάσθηκε από Δογατζήδες σε φίλια. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
299. ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Τα Φιλιατρά είναι η έδρα του τέως ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Τριφυλίας. Η ζωή της ως πόλεως χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής. Την ονομασία της η πόλη, σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που έχουν διατυπωθεί, οφείλει στα πολλά πηγάδια που υπήρχαν, δηλ. από την εξέλιξη της λέξεως φρέαρ φρήαρ - φρηρ - φλητρόν - φλεατρόν - φιλιατρόν. Και στον πληθυντικό Φιλιατρά. Μετά την απελευθέρωση και αποκατάσταση του μικρού βασιλείου της Ελλάδος,το 1833, ο Δήμος Εράνης, δηλ. ο σημερνός Δήμος Φιλιατρών και ως το 1886, που μέγας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, είχε γνωρίσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ακμή. Μετά το σεισμό η πόλη ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Καποδιστρίου, με το υπέροχο Βενετσιάνικο σιντριβάνι, τους ευκαλύπτους και το γνωστό και ιστορικό ρολόι, χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, αποτελεί το κέντρο συνάντησης των Φιλιατρινών κάθε ηλικίας. Από τα Φιλιατρά καταγόταν ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του μεγάλου ζωγράφου Κων/νου Μπρουμίδη (προτομή του βρίσκεται στο χώρο του Δημαρχείου), που είχε αποκληθεί «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου» εκ του γεγονότος ότι οι τοιχογραφίες του κοσμούν το Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον. Στην περιοχή των Φιλιατρών σώζονται αρκετά μεσαιωνικά και ιδίως βυζαντινά μνημεία. Η μονή του Αγίου Χριστοφόρου, ο ιστορικός ναός της Παναγίας Βλαχέρνας, ο Άγιος Διονύσιος Μόραινας, ο ναός της Αναλήψεως, που είναι ο αρχαιότερoς σταυρεπίστεγος, ναός του κόσμου (120ς αι.), η ιερά μονή Ευαγγελίστριας και ο ιερός ναός της Παναγίας της Αγριλιώτισσας τον Αγρίλη. Ο Άγιος Χαράλαμπος είναι πολιούχος της πόλεως. Την 10η Φεβρουαρίου τελείται μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις με συρροή χιλιάδων προσκυνητών. Επίσης το Δεκαπενταύγουστο μεγάλη γιορτή γίνεται στον Αγρίλη, της Παναγίας, της «Κυράς της Αγριλιώτισσας». Στον Αγρίλη, το Στόμιο, στην Αγία Κυριακή και στο Λαγγούβαρδο υπάρχουν μαγευτικές παραλίες με αμμουδιά και κατακάθαρη θάλασσα. Τα Φιλιατρά έχουν μεγάλη παράδοση στον πολιτισμό. Από την εποχή της ακμής τους η πραγματοποίηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έθεσε τα θεμέλια της πολιτιστικής ακμής. Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Φιλιατρών, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών από το 1991, πρωτοπόρος από της ιδρύσεώς του (1926) με το σχολείο Μουσικής και τη Φιλαρμονική, έχει δημιουργήσει μουσική και πολιτιστική παράδοση στην πόλη, ενώ το χορευτικό του έχει μεγάλη συμβολή στη διατήρηση και τη διάδοση των παραδοσιακών ελληνικών χωρών. Το «ΒΟΡΡΕΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο και το Πάρκο της Βλαχέρνας είναι οι εστίες της δράσης του. « Τα Βλαχέρνια » η πιο αναδεδειγμένη και πρωτότυπη εκδήλωση του Συλλόγου (29/6-1/7) με συνάντηση Φιλαρμονικών. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Φιλιατρών «ο Πυρσός» από το 1958 με τη δραστηριότητα του έχει πλουτίσει την πολιτιστική παράδοση. Εστία του το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο, όπου λειτουργεί η κινηματογραφική του λέσχη και τελούνται οι άλλες του δραστηριότητες. Το Συγκρότημα Ελληνικών παραδοσιακών χορών που διαθέτει έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Το Φεστιβάλ χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων κάθε καλοκαίρι αποτελεί την αναδεδειγμένη του εκδήλωση. Το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» αποτελεί την έδρα και του Τριφυλιακού Ερασιτεχνικού Θεάτρου.
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr
300. ΦΙΛΙΠΠΑΚΙ. Το Φιλιππάκι ήταν ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου μετακινήθηκαν σιγά - σιγά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.
301. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και Πύργου Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες.
302. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
303. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ. Η Φοινικούντα, Φοινικούδα ή Φοινικούς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του κέντρου που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.
Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας.
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας
Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια,
εστιατόρια και ταβέρνες.
304. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων
Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.
305. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΓΡΟΥΣΤΕΣΙ . Η Χαραυγή βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και το
όνομα Χαραυγή το πήρε το 1957. Και νύν Πύλου-Νέστορος. Στο χωριό αυτό βρίσκεται και το
περίφημο Πολυλίμνιο μια από τις σπάνιες ομορφιές της Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν πολλές
λίμνες που λόγω του ανώμαλου εδάφους δημιουργούν καταράχτες.
306. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΤΡΙΚΟΤΣΟΒΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Σωτηριάνικων, του πρώην Δήμου Αβίας που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Χαρακτηριστικό του οικισμού ο Πύργος Καπετανάκη.
307. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το κεφαλοχώρι
Χαρακοπιό . Η έκφραση των ματιών στη προσπέλαση της κεντρικής πλατείας του χωριού ωθεί σε ανασκάλεμα. Με κυρίως αγροτική κίνηση, μαγαζιά, καφενεία, πλίθινα σπίτια, και
αρχοντόσπιτα, μετα¬δίδουν παρελθόν και παρουσία.
Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι,
αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα.
Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και
εμπόριο.
Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη
παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ. Τριάδα,
Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους.
308. ΧΑΤΖΗ = ΧΑΤΖΗ. Το Χατζή ήταν η πρωτεύουσα του Καποδιστριακού Δήμου Βουφράδος. Ο οποίος όπως είναι γνωστό καταργήθηκε και σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου. Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836. Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων.
Πηγή : Τα πιο πάνω τα βρήκαμε από την ιστοσελίδα xatzi-messinias.gr
309. ΧΟΡΕΥΤΡΑ. Οικισμός των 89 κατοίκων, του τ.δ. Αριστομένη Μεσσήνης
310.ΧΡΑΝΟΙ. Οι Χράνοι - Μεσσηνίας βρίσκονται νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας και είναι μόλις 35
χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Είναι ένα μικρό ονειρεμένο
παραθαλάσσιο χωριό με υπέροχες παραλίες, καθαρή θάλασσα και φιλόξενους
κατοίκους. Αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας
που επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες.
311. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12
χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
312. ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό των 49 κατοίκων που παλιά ανήκε στην κοινότητα Αγίου Φλώρου και το οποίο συναντάμε στη σημερινή Εθνική Οδό λίγο πριν φτάσουμε στον Αγιο Φλώρο.
313. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέα
του προς την θάλασσα ανεπανά¬ληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο
Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες
κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.
Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων
περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών
αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες
αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρο¬μές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη
μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και
σήμερα.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκε¬ται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί.
314. ΧΡΥΣΟΤΟΠΟΣ = ΧΡΥΣΟΒ0. Ο οικισμός αυτός ανήκει στην πρώην κοινότητα της Ρευματιάς, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2001 είχε 19 κατοίκους.,
315. ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ. Η χρυσοφόρα είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους που μαζί με το Στρέφι αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Στρφίου και μετά έκαναν το Δημ. Διαμέρισμα Στρεφίου. Η Χρυσοφόρα έχει 30 κατοίκους με την απογραφή του 2001.
316. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ. Ένα αντιπροσωπευτικό χωριό της Άνω Μεσσηνίας της τ.
Δήμου Δωρίου. Το Χρυσοχώρι το οποίο και απαντάται πρώτο στη διαδρομή από
το κεφαλοχώρι Ψάρι προς Κούβελα διακρίνεται για τα πολλά και παλιά σπίτια του. Σπίτια με
πέτρινους τοίχους και κεραμιδένιες στέγες που είναι καλοδιατηρημένα. Το χωριό έχει πολλά
νερά για αυτό και λεγόταν «Βλάκα».
και του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
319. ΨΑΡΙ ΑΝΩ ΨΑΡΙ. Το Ψάρι είναι ένα από τα περίφημα Σουλιμοχώρια ή
Αρβανιτοχώρια της ορεινής Τριφυλίας που πρωτοκατοικήθηκαν από τους περίφημους Ντρέδες, απογόνους των πανάρχαιων Ιλλυριών Ελλήνων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 220 μ. με ωραία θέα και ήπιο κλίμα και απέχει 5 περίπου χιλιόμετρα από το Δώριο. Η αρχική του θέση ήταν στο "Άνω Ψάρι", που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί του κατέβηκαν 4 χιλιόμετρα πιο κάτω στα πεδινά και δημιούργησαν το ''Κάτω Ψάρι".Κατά τον ιστορικό Κ. Σάθα (Μνημεία Ελληνικής ιστορίας) το χωριό Ψάρι, είναι από εκείνα τα οποία φέρουν το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη του.
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
320. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ
321. ΑΓΝΑΝΤΙΟ ΠΥΛΙΑΣ = ΣΟΥΜΑΛΗ
322. ΑΝΔΑΝΙΑ = ΣΑΝΔΑΝΙ
323. ΑΣΙΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΙ
324. ΑΡΣΙΝΟΗ = ΣΙMΙΖΑ
325. ΒΡΥΣΟΥΛΑ = ΓΙΑΖΑΡΑΚΙ
326. ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) ΠΕΡΙΒΟΛΆΚΙΑ Πυλίας
327. ΚΑΛΟΧΩΡΙ (Οικισμός Πυλίας) = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ
328. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ ή ΚΑΡΑΚΑΒΕΛΙ
329. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ (Μεσσήνης)
330. ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ = ΖΑΓΟΡΑΙΝΑ ή ΤΑΓΑΡΑΙΝΑ
331. ΚΥΝΗΓΟΣ = ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ
332. MANTZAΡΙ = ΜΑΝΤΖΑΡΙ
333. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΙΑ
334. ΟΙΧΑΛΙΑ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ & ΤΟΣΚΕΣΙ
335. ΠΑΝΑΙΪΚΑ (Οικισμός Πυλίας) = ΑΝΑΖΟΓΛΙ
336. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ = ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ
337. ΠΑΛ. ΛΟΥΤΡΟ = ΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ
338. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΛΙΣΚΗΡΙ
339 .ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΜΠΡΕΧΤΙ
340. ΤΡΙΚΗ = ΤΟΣΚΕΣΙ
341. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
Μετά από 14 μήνες που έχει γραφτεί αυτό το θέμα, πρέπει να κάνω και τις σχετικές ενημερώσεις σε εκείνους που μπαίνουν και διαβάζουν τα παλιά σχόλια.
Τα 341 οικισμοί, χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις της Μεσσηνίας έχουμε κάνει όλη ή σχεδόν όλη την καταγραφή τους και τα αναρτούμε κατά Δήμο. Έχουμε κάνει αναρτήσεις του Δήμου Καλαμάτας, της Μεσσήνης, της Οιχαλίας, της Πυλίας, της Τριφυλίας και τέλος του Δήμου Δυτικής Μάνης.
Βεβαίως, δεν έχουμε περιοριστεί μόνο στην καταγραφή και αναφορά μόνο των ονομασιών έχουμε κάνει και περιγραφή αυτών, μαζί με φωτογραφικό υλικό, έχουμε επίσης μπει και καταγράψει και άλλα πολλά θέματα της παράδοσης και λαογραφίας της Μεσσηνίας και πρόσφατα αρχίσαμε να κάνουμε και αφιερώματα σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας. Κάναμε την αρχή με ένα αφιέρωμα στην Αλαγονία του Ταϋγέτου που όπως πάντα βάζουμε και το σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Σας ευχαριστούμε όλους
2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Εδώ είμαστε και πάλι να γυρίσουμε για μια ακόμη φορά στα χωριά της Μεσσηνίας. Αυτή τη φορά έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο, αφού τα χωριά που έχουμε βρεί, έχουμε καταγράψει και περιγράψει έφτασαν αισίως τα 340 !!! Ναι 340 χωριά, οικισμοί, με ελάχιστους κατοίκους αλλά και ακατοίκητα. Μου είπαν ότι όλα αυτά τα χωριά στο σύνολό τους φτάνουν τα 500, επομένως έχουμε μπροστά μας πολύ καιρό για να ολοκληρώσουμε την έρευνα που έχουμε ξεκινήσει.
Αυτό που μου δίνει κουράγιο και συνεχίζω την έρευνα όχι μόνο για τα χωριά, αλλά και τις Μεσσηνιακές λέξεις και την παράδοση, και τα τραγούδια και τους χορούς που ετοιμάζω, είναι ότι πολλοί έχουν βοηθήσει στην έρευνα, αλλά κάποιοι έχουν βοηθήσει περισσότερο. Να θυμηθώ το μπαρμπα Γιώργη τον Πανταζόπουλο από τη Γλυφάδα (Καραμανώλη) της Πυλίας, τη Μαρία την Πίκουλα από την Καλαμάτα και πολλούς άλλους που αυτό που ξεκίνησα και συνεχίζω το έχουν πάρει στα ζεστά και με τη βοήθειά τους θα το ολοκληρώσουμε.
 |
| Ελιά και πέτρα στη Μάνη |
4. ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στο Internet.
Κάποια στιγμή μας ήλθε η ιδέα να κάνουμε μια σελίδα του blog ένα φωτογραφικό Μουσείο.Την ιδέα αυτήτη θεωρήσαμε σαν μια πολύ καλή ιδέα και έτσι είπαμε να την προχωρήσουμε. H αλήθεια είναι ότι αρχικά η ανταπόκριση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Τι είχαμε ζητήσει ; Είχαμε πεί όσοι έχουν κάποιοες φωτογραφίες είτε αυτές απεικόνιζαν περιοχές, είτε μεταφορικά μέση παλαιότερων εποχών, είτε άτομα από το 19ο αιώνα μέχρι και το τέλος της 10ετίας του ’60, είτε αυτές απικόνιζαν γλέντια χορούς κλπ είτε δραστηριότητες (αγροτικές, γενικά επαγγελματικές, είτε μαθητές από σχολεία, να μας τις έστελναν σκαναρισμένες (όσοι δεν είχαν το μηχάνημα θα τις σκανάραμε εμείς) και πάλι δικές τους θα ήταν.
Στις αρχές όταν το αναγγείλαμε μέσω Face Book πάρα πολλοί το θεώρησαν ως μια από τις καλύτερες ιδέες. Στη συνέχεια το πράγμα πάγωσε και έμεινε έτσι. Δεν απογοητευόμαστε όμως το ξαναφέρνουμε στην επιφάνεια. Αυτή τη φορά θέλουμε το ενδιαφέρον σας. Όλοι στο σπίτι, στο χωριό έχετε κάποιες φωτογραφίες, τις φέρνετε, τις σκανάρουμε, τις ανεβάζουμε και πάλι τις τοποθετείτε στις θέσεις τους. Δεν είναι τίποτε το δύσκολο. Σκεφθείτε να συγκεντρωθεί ένα τέτοιο αρχείο με παλιές φωτογραφίες από όλη τη Μεσσηνία ? Δεν έχετε παρά να μας τηλεφωνήσετε στο 6938 332788 ή να επικοινωνήσετε μαζί μας μέσω e-mai: agsaouti@gmail.com
4. Η ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Σ’ αυτην την ανάρτυση δεν θα αναφερθούμε καθόλου για τη σύσταση του κράτους και του νομού, αλλά θα μπούμε κατ’ ευθείαν στα χωριά μας, με την παλιά ονομασία τους, την περιγραφή, την ιστορία και οτιδήποτε άλλο που θα σας ενδιαφέρει. Σύντομα θα αναρτήσουμε συμπληρωματικά και αυτό, το οποίο άλλωστε έχουμε δημοσιεύσει σε παλαιότερη ανάρτυση.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 341 ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.
ΑΝ ΟΧΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΧΕΤΕ.
1. ΑΒΡΑΜΙΟΥ. Το Αβραμιού είναι ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία. Απέχει 10 χλμ. από την Μεσσήνη, 5,5 από την παραλία και 19 χλμ. από την Καλαμάτα. Χτίστηκε γύρω στο 1816 και τότε είχε 32 οικογένειες. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό της επαρχίας Κορώνης. Το 1835 το Αβραμιού έγινε κομάτι της επαρχίας Μεσσήνης και κεφαλοχώρι του Δήμου Λευκοθέας. Τον Αύγουστο του 1840 προσχώρησε στον δήμο Αριστομένους. Το 1846 το Αβραμιού καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από σεισμούς. Λίγα χρόνια μετά, το 1860 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. 10 χρόνια μετά το Αβραμιού εγινε το κεφαλοχώρι του δήμου Αριστομένους. Σήμερα είναι χωριό του δήμου Μεσσήνης. Το δημοτικό διαμέρισμα του Αβραμιού περιλαμβάνει επίσης το Δρακονέρι, τον Αγ. Αυγουστίνο και φυσικά το ίδιο το χωριό. Μαζί με αυτά τα χωριά ο πληθυσμός του Δ.Δ. ανέρχεται σε 591 κατοίκους.
2.ΑΒΙΑ. Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα η Παλιόχωρα τοποθετείται από τους ιστορικούς και από τους αρχαιολόγους η ομηρική πόλη Ιρή, την οποία ο Όμηρος αποκαλεί «ποιήεσσα», δηλαδή πολύχλοη, κατάφυτη και εύφορη (Ιλιάδα Ι:150 και Ι:292). Ο περιηγητής Παυσανίας μας πληροφορεί ότι στους ιστορικούς χρόνους η πόλη μετονομάστηκε σε Αβία, από το όνομα της τροφού του Γλήνου, υιού του Ηρακλέους και της Διηάνειρας, η οποία κατέφυγε στην περιοχή διωκόμενη από τους Αχαιούς για να σώσει το βρέφος.
3.ΑΓΑΛΙΑΝΗ ΤΡΙΦΥΛ. =ΑΓΑΛΙΑΝΗ Το χωριό της Αγαλιανής ευρίσκεται στο βορειότερο άκρο της επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας σε υψόμετρο 404 μ.Τα παλαιότερα γραπτά στοιχεία (σωζόμενα και γνωστά - ως σήμερα τουλάχιστον-) είναι τα απογραφικά δελτία της Βενετικής Διοίκησης του έτους 1689 - οι Βενετοί το έτος αυτό υπό τη διοίκηση του προνοητή Κόρνερ, διενήργησαν μερική απογραφή της Πελοποννήσου (περισσότερες λεπτομέρειες στο κεφάλαιο για την πληθυσμιακή εξέλιξη) όπου συναντάται οικισμός με το όνομα Αγαλιανή με 29 κατοίκους. Η Αγαλιανή - πριν από αυτή τη χρονολογία έδρα ενός ή δύο Αγάδων; Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη ότι ο Αγάς ήταν αδύνατος, λεπτός = λιανός άρα Αγά-λιανός = Αγαλιανή. Η δεύτερη ότι το δεύτερο συνθετικό της λέξης λιανή στα Τούρκικα σημαίνει το στέκι, το κονάκι, η εξοχική κατοικία του Αγά. Κατά άλλη άποψη κατά το 1200-1300 Μεγάλοι γαιοκτήμονες εκείνης της εποχής άφησαν το όνομά τους στα τοπωνύμια της περιοχής όπως: Γαργαλιάνοι, Αγαλλιανού, Λαγγουβάρδου, Κούντουρα, Ρωμανού, Χανδρινού κλπ.πιθανόν το χωριό να πήρε από εκεί το όνομάτου.
4. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = ΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός της Πυλίας που η παλιά ονομασία του ήταν Μπαλί και την πήρε το 1956. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Πύλου – Νέστορος.
5. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ = ΓΟΥΡΝΙΤΣΑ. Η Γούρνιτσα ήταν οικισμός της πρώην κοινότητας Καρδαμύλης. Μετονομάσθηκε σε Αγία Σοφία το 1956.
6. ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ = ΠΕΤΑ. Μικρό χωριό (οικισμός του Πανιπερίου). Βρίσκεται στις ανατολικές - βορειοανατολικές πλευρές του Λυκόδημου (ή Μαθία), βουνού που δεσπόζει στην Πυλία με 945μ υψόμετρο Είναι οικισμός του Πανιπερίου με 90 μόνιμους κατοίκους. Παλαιότερα ανήκε στην Κοινότητα Πανιπερίου, στη συνέχεια εντάχθηκε στον Καποδιστριακό Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης Το χωριό έχει προέλθει, από μετακίνηση των κατοίκων του παλιού χωριού Πέρα, στις πεδινότερες και αρδευόμενες ιδιοκτησίες τους, γύρω από ένα μικρό ξωκλήσι τότε, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος - από εκεί και το σύγχρονο όνομα. Η νέα περιοχή βρισκόταν πιο κοντά στους οδικούς άξονες και στα εμπορικά κέντρα (Μεσσήνη, Πεταλίδι, κλπ.). Το Πέρα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τα τέλη της δεκαετίας του '70, παρόλα αυτά μερικά σπίτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι εξαιρετικής πέτρινης αρχιτεκτονικής. Η μεταφορά του χωριού δεν έγινε μαζικά, αλλά κράτησε αρκετές δεκαετίες. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, τα καλοκαιρινά σπίτια των Περαίων (τα συκόσπιτα) σιγά - σιγά, μετατράπηκαν σε μόνιμες κατοικίες, με αποτέλεσμα, το σημερινό χωριό, να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και διεσπαρμένο, σε όλη σχεδόν την αρδευόμενη Περαίϊκη περιοχή. Τον οικιστικό ιστό της σύγχρονης Αγίας Σωτήρας συμπληρώνουν και ορισμένοι κάτοικοι από το επίσης εγκαταλελειμμένο διπλανό χωριό Πολιστάρι, οι οποίοι για τους ίδιους λόγους με τους Περαίους, εγκατέλειψαν σταδιακά το χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Αγίας Σωτήρας σήμερα είναι εβδομήντα έως ογδόντα άτομα. Οι κατοικίες του χωριού είναι περίπου εβδομήντα πέντε, πρόσφατα ανακατασκευασμένες ή νεόκτιστες οι περισσότερες. Δηλαδή πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι εποχικές ή εξοχικές κατοικίες των Περαίων της Αθήνας, της Καλαμάτας ή του εξωτερικού.
Πηγή : www.pera.gr
7. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Είναι ένας οικισμός 1-2 χλμ πριν την Κορώνη, με λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, αλλά όμως έχει αρκετές παραθεριστικές κατοικίες και πολύ κοντά ωραία θάλασσα.
8. ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ = ΤΑΚΑΙΪΚΑ. Ένα χωριό της Τριφυλίας και συγκεκριμένα του Δωρίου το οποίο μετά τη μετονομασία του Κάτω Σουλιμά σε Δώριο, πολλοί οικισμοί ανάμεσά τους και ο Αγ. Αθανάσιος δημιούργησαν ξεχωριστή κοινότητα με έδρα τον Άγιο Γεώργιο, από το 1927 μέχρι το 1939. Στη συνέχεια το 1998 ο Καποδιστριακός νόμος έκανε το Δώριο Δήμο και ο Αγιος Αθανάσιος όπως και άλλοι οικισμοί εντάχθηκαν στο Δήμο Δωρίου, για να έλθει το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης και να ενταχθούν στο Δήμο Τριφυλίας.
 |
| Αγ. Ανδρέας Λογγά |
10. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Ένας ακόμη οικισμός που είναι πρίν την Κορώνη και δίπλα στην Αγ. Τριάδα.που έχει και αυτός λιγοστούς κατοίκους και αρκετές παραθεριστικές κατοικίες.
 |
| Αγ. Νικόλαος Μάνης |
Στο χωριό βρίσκεται μια μικρή γραφική παραλία με ψιλή άμμο, δίπλα στις εκβολές του Παμίσου ή ποτάμι της Μηλιάς, όπου υπήρχε η αρχαία Πέφνος και απέναντί της το νησάκι Πέφνος, τόπος γέννησης των Διόσκουρων.
12. ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ = ΧΡΗΣΤΕΪΚΑ ΜΑΝΗΣ. Ένα ακόμη παραλιακό γραφικό Μανιατοχώρι, που βρίσκεται ΝΑ (δίπλα) στον Αγ. Νικολάο (Σελίνιτσα), στη θέση της αρχαίας Πέφνου, με το βραχονήσι της. Στην Πέφνο, σύμφωνα με τη Μυθολογία, γεννήθηκαν μέσα από ένα αυγό οι Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, που ήταν ημίθεοι, προστάτες των ναυτιλλομένων και αδελφοί της Ωραίας Ελένης. Το αυγό αυτό ήταν το αποτέλεσμα του έρωτα του Δία, ο οποίος είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο και της πανέμορφης Λήδας, κόρης του Γλαύκου, που για να τον αποφύγει είχε και αυτή μεταμορφωθεί σε χήνα. Από τον Παυσανία λέγεται ότι στη Πέφνο υπήρχε βασίλειο με βασιλέα τον Τυνδάρεω, πατέρα της Ωραίας Ελένης, βασίλισσας της Σπάρτης και της Κλυταιμνήστρας, βασίλισσας των Μυκηνών. Στον Άγιο Δημήτριο άραξε ο Πάρις με τα πλοία του και έγινε η επιβίβαση της Ωραίας Ελένης και τωναπαγωγέων της με προορισμό τη Τροία. Στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.
13. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝΑΣ = ΠΟΛΙΑΝΑ. Η Πολιάνα αποτελεί την παλαιότερη ονομασία του τελευταίου χωριού της Έξω (Μεσσηνιακής) Μάνης, το οποίο σήμερα φέρει το όνομα Άγιος Νίκων. Ο Άγιος Νίκων αποτελούσε την ομώνυμη κοινότητα και κατόπιν των μεταρρυθμίσεων του νόμου "Ιωάννης Καποδίστριας" αποτελεί πλέον κοινοτικό διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου Μεσσηνίας έχοντας περίπου 30 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι φτάνουν τους 150 κατά τη θερινή περίοδο. Κατά την απογραφή του 2001, ο πληθυσμός του χωριού ήταν 146 άτομα.
Γεωγραφικά αποτελεί το τελευταίο χωριό της Μεσσηνίας που συναντούμε κινούμενοι επί της
επαρχιακής οδού Καλαμάτας-Αρεόπολης, ενώ απέχει 64 χιλιόμετρα από την πρώτη. Η περιοχή
χαρακτηρίζεται ημιορεινή, βρισκόμενη σε υψόμετρο 400 περίπου μέτρων σε δυτική πλαγιά του
όρους Ταΰγετος Από το χωριό υπάρχει άποψη του Μεσσηνιακού Κόλπου, ενώ -με καθαρό τον
ορίζοντα- είναι εμφανείς οι ανατολικές περιοχές του πρώτου άκρου της Πελοποννήσου (Κορώνη
κ.α.). Η πρόσβαση στην θάλασσα είναι εφικτή σε περίπου 20 λεπτά με οδικά μέσα. Ιστορικά, το χωριό υφίσταται περισσότερο από 200 χρόνια. Η αρχική του ονομασία (Πολιάνα), έχει σλάβικες ρίζες και σημαίνει ξέφωτο, επίπεδο μέρος. Η ονομασία αυτή αποδίδεται στη φυσιολογία της περιοχής, λόγος που την έκανε να αποτελέσει βοσκότοπο προτού κατοικηθεί. Η σημερινή ονομασία (Άγιος Νίκων) αποδίδεται στον Αγίο Νίκωνα τον Μετανοείτε ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή στα τέλη του 10ου αιώνα ως ιεροκήρυκας του Χριστιανισμού. Το χωριό δεν προσφέρει εγκαταστάσεις διαμονής ή εστίασης, όμως τα δύο μικρά καφενεία στην πλατεία του χωριού και τα στενά δρομάκια γύρω από αυτή μπορούν να αποτελέσουν μια ευχάριστη στάση μιας οδικής περιήγησης στη Μάνη. Το μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς που επισκέπτεται το χωριό είναι το ΚΤΕΛ Μεσσηνίας με 4 δρομολόγια από Καλαμάτα καθημερινά. Από την Πολιάνα κατάγοτανται ο πρώην αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ Νίκων Αρκουδέας καθώς επίσης και ο πρώην αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Κωνσταντίνος Αρκουδέας.
14. ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ = ΓΟΥΒΑΛΑΡΙΑ. Είναι χωριό με Αρβανίτικες ρίζες που εντάσσεται στα Σουλιμοχώρια (Αρβανιτοχώρια του Α. Δωρίου) που κατοικούσαν οι Ντρέδες υπερήφανη φυλή που αγάπησαν αυτόν τον τόπο και έδωσαν αγώνες για την απελευθέρωση του 1821. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Το όνομα Άγ. Πέτρος το πήρε 1956.
15. ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ. Ο 'Aγιος Φλώρος είναι ένα χωριό 294 κατοίκων με πανέμορφη βλάστηση, 20 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας και μόνο 3 χλμ βορειοδυτικά του Αρφαρά, χτισμένο στις όχθες του ποταμού Παμίσου. Είναι πεδινή περιοχή με έκταση 820 στρεμμάτων. Οι κάτοικοι του χωριού είναι 294. Λίγα χωριά στη Μεσσηνία είναι τόσο γνωστά όσο ο 'Aγιος Φλώρος. Το πρώτο μεγάλο χωριό στο κατέβασμα για Μεσσηνία πέρασμα - σταθμός. Εκεί οι πηγές του Παμίσου, εκεί το ιστορικό πλατάνι του. Ένα χωριό που σχεδόν αγνοούμε το εσωτερικό του.
16. ΑΓΝΑΝΤΙΟ = ΔΡΑΓΚΑ ή ΣΟΥΜΠΑΛΙ. Ένα χωριό που βρίσκεται κάτω από το όρος Λυκόδημο στην περιοχή του Πεταλιδίου.
17.ΑΓΡΙΛΗΣ = Πιθανότατα πήρε το όνομά του από τις πολλές άγριες ελιές που υπήρχαν εκεί παλαιότερα. Ήταν κατοικημένος και στην εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πράγμα που γίνεται φανερό από την ανακάλυψη διαφόρων τάφων με το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό "κονίαμα".
18. ΑΓΡΙΛΟΒΟΥΝΟ. Χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας. Το χωριό το κατοικούν 122 κάτοικοι.
19. ΑΓΡΙΛΟΣ = ΑΓΡΙΛΙ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ. Ο Άγριλος ή Αγρίλι είναι ένας μικρός οικισμός του δήμου Φιλιατρών, στη δυτική ακτή του Μεσσηνίας. Εξελίσσεται σε παραθαλάσσιο θέρετρο με ωραία αμμουδιά και αρκετά εξοχικά κέντρα.
20. ΑΓΡΙΛΙΑ = ΑΪΔΙΝΙ. Είναι ένα μικρό χωριό κοντά στην Ανδρούσα του νέου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
21. ΑΔΡΙΑΝΗ. Ημιορεινό χωριό του πρώην Δήμου Αίπειας και του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλησίον του χωριού Λογγά και έχει περί τους 100 κατοίκους.
22. ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Οικισμός του χωριού Διόδια που ανήκει σήμερα στον Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Το παλιό όνομα του χωριού καταργήθυκε από το 1927.
24. ΑΛΑΓΟΝΙΑ = ΣΙΤΣΟΒΑ. Ένα από τα πανέμορφα χωριά του Ταϋγέτου. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Καλαμάτας.
25. ΑΛΤΟΜΙΡΑ. Τα Αλτομιρά βρίσκονται στο12ο χιλιόμετρο του δρόμου Κάμπου-Καλαμάτας, σε ανηφορικό δρόμο προς το Ταΰγετο, αμφιθεατρικά κτισμένα σε μια βουνοπλαγιά. Αποτελoύσε Δημοτικό Διαμέρισμα του τ. Δήμου Αβίας, αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.. Σύμφωνα με τοπική παράδοση το χωριό οφείλει το όνομά του σε κάποιο ληστή ή φυγάδα, που ονομαζόταν Αλτόμορος και είχε καταφύγει στην περιοχή. Το ορεινό του έδαφος αποτελούσε καταφύγιο των κλεφτών επί Τουρκοκρατίας και ανήκε στην καπετανία και εξαρχία της Ζαρνάτας. Στη περιοχή υπάρχει παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι που άρχιζε στο Κάμπο με προορισμό το Μυστρά. Ενδιάμεσα είναι το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, της Μαρβίνιτσας, τα Αλτομιρά και τα Πηγάδια. Η περιοχή αυτή ήταν υπό τον έλεγχο των Καπετανάκηδων, που είχαν έδρα τη Τρικότσοβα, όπου υπάρχει ερειπωμένο φρουριακό συγκρότημα. Οι Αλτομιριανοί έλαβαν μέρος στη μάχη της Βέργας εναντίον του Ιμπραήμ στις 22 Ιουνίου 1826. Ο παλαίμαχος αγωνιστής της Βέργας γιατρός Α. Μαυρογένης γράφει για τη συμμετοχή των Αλτομιριανών στη μάχη κατά του Ιμπραήμ: «Οι Καπετανάκαι κυρίως δια των γενναίων Σελιτσιάνων, Αλτομιριανών και άλλων Αβιατών έκτισαν την Βέργαν…και κατέλαβαν τα επικινδυνώτερα σημεία». Το χωριό είναι ακατοίκητο, παρ’ όλο που στην πρόσφατη απογραφή απογράφησαν 92 κάτοικοι. Μερικοί κτηνοτρόφοι παραμένουν μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου και κατόπιν κατεβαίνουν χαμηλότερα σε άλλα χωριά για να ξεχειμωνιάσουν και επανέρχονται την Άνοιξη.
Τα Αλτομιρά έχουν παλιά πέτρινα σπίτια εξαίρετα δείγματα της Μανιάτικης αρχιτεκτονικής, εκ των οποίων αρκετά έχουν αναπαλαιωθεί. Το 1999 κηρύχθηκε διατηρητέος οικισμός από το Υπουργείο Πολιτισμού. Έχει εκκλησίες με θαυμάσιες τοιχογραφίες, ενώ ονομαστό είναι το διπλό πέτρινο γεφύρι στο Μπίλιοβο, στο φαράγγι του Ριντόμου.
Πηγή www.mani.org.gr
26.ΑΛΛΩΝΙΑ = ΓΚΟΡΤΖΟΓΛΙ. Είναι χωριό της Μεσσηνίας 17 χλμ από την Καλαμάτα.
27.ΑΜΜΟΣ = ΜΠΑΛΙΑΓΑΣ. Η παλιά ονομασία του χωριού αναφέρεται στις απογραφές των Ενετών κατακτητών της Πελοποwήσου, το 1689 και το 1700. Σ' αυτές αναφέρονται (στην Ιταλική γλώσσα), τα σπίτια, οι οικογένειες, οι κάτοικοι, τα γεωγραφικά όρια του χωριού και τα ζώα που διατηρούσαν οι κάτοικοι του Baliaga (όπως το γράφουν), προκειµένου οι «πολιτισµένοι» κατακτητές, να φορολογήσουν συστηµατικά και επακριβώς τους τότε κατοίκους του χωριού. Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης του χωριού δεν είναι γνωστή. Πιθανολογούµενη περίοδος οικισµού του Άµµου, είναι µετά το 1204 και πριν το 1460 (επί Φραγκοκρατίας και Παλαιολόγων), πριν δηλαδή την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας του Μωάµεθ (1460 - 1685). Το χωριό δηλαδή µετράει περίπου 600 - 700 χρόνια ζωής.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν έγγραφα στοιχεία που να τεκµηριώνουν απολύτως τα προαναφερόµενα. Τα ίδια ισχύουν και για τα υπόλοιπα χωριά της οµοιογενούς συστάδας οικισµών, Άρι, Αριοχώρι, Ανεµόµυλο, Ασπροπουλιά, Αλώνια και Πλατύ. Επί πρώτης Τουρκοκρατίας, το χωριό µας πήρε το όνοµα Μπαλιάγας, από τον στρατιωτικό Τούρκο διοικητή του, φεουδάρχη Μπαλή Αγά. Αυτό το όνοµα το διατήρησε επί 470 περίπου χρόνια, µέχρι το 1927, οπότε και µετωvοµάσθηκε σε Άµµο. Ο τότε Πρόεδρος του χωριού Αντώνιος Γ. Κοσµόπουλος και το Κοινοτικό Συµβούλιο ζήτησαν τη γνώµη του δασκάλου και λογοτέχνη Κουτσούλη Αντώνη του Νικολάου. Αυτός τότε µε τη µαγκούρα του χάραξε κάτω στο χώµα τη λέξη «ΑΜΜΟΣ». Έτσι έγινε ο νονό ς του νέου ονόµατος του χωριού µας.
Πηγή πληροφοριών από το ammosmessinias.gr
28.ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ = ΑΓΟΡΕΛΙΤΣΑ. Το Αμπελόφυτο είναι ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Χώρας Τριφυλίας και το όνομά του το πήρε από τα πολλά αμπέλια όπου παραγόταν ένα υπέροχο κρασί. σήμερα δεν παράγεται η ποσότητα που παραγόταν άλλοτε. Εκεί έγινε στα νεότερα χρόνια η περίφημη μάχη της Αγορέλιτσας το 1944 μεταξύ Ελλήνων ανταρτών και των Γερμανών κατακτητών
29. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΙΤΖΩΡΗ. Η Ανάληψη είναι συνδυασμός του γαλάζιου και του πράσινου, της καυτής άμμου και της δροσερής θαλάσσιας αύρας, του ολόλαμπρου ήλιου και του καθάριου έναστρου ουρανού…
Για κάποιους ο κόσμος όλος, για άλλους, αγαπημένος τόπος προορισμού των καλοκαιρινών διακοπών τους, τόπος ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης και περισυλλογής ενίοτε ή τόπος νοσταλγίας για τους ξενιτεμένους.
Για τους περισσότερους όμως είναι μια άνευ σημασίας μαύρη κουκίδα στον χάρτη. (Μέρος αποσπάσματος Ιστορικό κείμενο του αείμνηστου καθηγητή Ευστάθιου Γ. Σταθόπουλου.)
30. ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ = ΝΕΡΙΝΤΑ. Είναι ένας από τους οικισμούς των Γαϊτσών που αποτελούσαν την ομώνυμη πρώην κοινότητα και μετέπειτα Δήμο Αβίας. Σήμερα ο οικισμός αυτός, που είναι πλοησίον του υπέροχου φαραγιού του Ριντόμου, ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης.
31. ΑΝΔΡΟΥΣΑ = ΑΝΔΡΟΥΣΑ. Πρόκειται για περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν αφού αποτέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών ακόμα και των Ναβαρραίων εξαιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το Κάστρο της Ανδρούσας(σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο Ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινα Μεσσηνιακά μνημεία) Η Ανδρούσα υπήρξε έδρα Μητρόπολης, έδρα του πρώην Καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσας. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
32.ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ = ΓΛΕΙΑΤΑ Ενα μικρό χωριό που είναι κοντά στο πλατύ του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας, πριν το 2010 ανήκε στον Καποδιστριακό Δήμο Αριος. 33.ΑΝΔΡΙΑΝΗ = ΡΕΜΟΥΣΤΑΦΑ. Ημιορεινός οικισμός σε υψόμετρο 340μ. 45 ΧΛΜ. Νοτιοδυτικά της Καλαμάυας της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Είναι μέσα στο πράσινο (από ελιές και φυσικό δάσος) με ξηρό κλίμα και απέχει μόνο 5 Χλμ από τη θάλασσα.
34. ΑΝΘΟΥΣΑ = ΖΕΖΑ ή ΔΕΡΕ (παλαιότερα)Το Ζέζα είναι Αλβανική λέξη και σημαίνει μαύρος από το χρώμα του χώματος της περιοχής. Η χωμένη στα άνθη και στους πορτοκαλεώνες της, Ανθούσα, στα ριζά της πρώτης τσούκας και στη σκιά του Βουλκάνου, απέχει μισή ώρα από την Καλαμάτα (2 χλμ. από Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα) και βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων. Αρχικά το χωριό λεγόταν Δέρε και οι τρεις τσούκες του (λόφοι) λέγονταν λόφοι των Δερών. Εκεί έγιναν οι μάχες μεταξύ Μεσσηνίων και Σπαρτιατών. Αργότερα ονομάστηκε Ζέζα από τον Τούρκο Ζεζέ Αγά που είχε εκεί το κονάκι του. Το 1927, με το διάταγμα 4-11-1927 μετονομάστηκε σε Ανθούσα. Υπάρχει περιοχή που λέγεται Τούρκους, διότι εκεί κάποιος Κοράτσης σκότωσε για λόγους τιμής 5-6 Τούρκους.
35. ΑΝΤΙΚΑΛΑΜΟΣ = ΑΖΙΖΑΓΑ ή Αϊζαγα. Μετονομάσθηκε το 1867. Φεύγοντας από την Καλαμάτα είναι το αμέσως επόμενο χωριό μετά το Ασπρόχωμα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
36. ΑΝΩ ΒΟΥΤΕΝΑ. 45 km απο την Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!
Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία, του Σωτήρη και του Δήμου. Ότι καλό μπορείτε να το βρείτε εκεί.
Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.
37. ΑΝΩ ΔΩΡΙΟ = ΣΟΥΛΙΜΑ. Το χωριό που μετονομάσθηκε το 1927, προέρχεται από τους 1600 Τσάμηδες και 200 γυναικόπαιδα που εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1600 μχ στην ορεινή Τριφυλία. Οι σημερινοί κάτοικοι ποτέ δεν δέχθηκαν τη νέα ονομασία Ανω Δώριο και το αποκαλούν ακόμα και σήμερα Σουλιμά, όπως επίσης μέχρι και σήμερα ομιλούν την Αρβανίτικη διάλεκτο.
38. ΑΝΩ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Είναι ο ορεινός οικισμός του παραθαλάσσιου Καλού Νερού. Έχει 69 κατοίκους και ανήκει στον τέως Δήμο Αυλώνος, σημερινό Δήμο Τριφυλίας.
39. ΑΜΜΟΥΔΕΡΟ = ΧΑΜΟΥΖΑ. Πρόκειται για ερειπωμένο χωριό. Το 1942 αριθμούσε 3 κατοίκους και μετά εγκαταλείφθηκε, έτσι σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Το χωριό βρισκόταν στην περιοχή του Δήμου Αριστομένη. Αν υπήρχε σήμερα θα ήταν στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
40. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΩΜΟΒΡΥΣΗ Τη σημερινή ονομασία την πήρε το 1957.
41. ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ. Η Αμπελιώνα είναι ορεινό χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Το χωριό περιβάλλεται από απίστευτη φύση, με επίκεντρο το προστατευόμενο Καστανόδασος. Με μία βόλτα στο δάσος ηρεμείς αυτόματα και ξεχνάς την Αθήνα ή τα άλλα αστικά κέντρα, τις έγνοιες και το καυσαέριο. Το χωριό καθαυτό είναι εξαιρετικά φροντισμένο, με όμορφα σπίτια, καινούριους δρόμους, μέχρι και Κέντρο Υγείας με 2 μόνιμους γιατρούς. Βασικό σημείο συνάντησης στο χωριό είναι το Μαγαζάκι του Σπύρου, που είναι καφενείο, ταβερνάκι, παντοπωλείο και γενικώς στέκι, όλα σε ένα. Στην ευρύτερη περιοχή συναντά κανείς τον ποταμό Νέδα που είναι ο μοναδικός ποταμός με θηλυκό όνομα. Εκεί κοντά βρίσκεται και ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα. Στην Αμπελιώνα υπάρχει ένα πολύ ωραίος Ξενώνας της οικογένειας Αγγελόπουλου της Ξενοδοχειακής εταιρίας ALDEMAR.
42. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ = ΜΙΝΑΓΙΑ. Είναι χωριό της Πυλίας και συγκεκριμένα του σημερινού Δήμου Πύλου – Νέστορος. Μέχρι τις 28/8/1940 ονομαζόταν Μινάγια και από τότε μέχρι σήμερα ονομάζεται Αμπελόκηποι
43. ΑΙΠΕΙΑ = ΦΑΡΜΙΣΙ Χωριό που είναι πάνω στην Ε.Ο. Καλαμάτας Τσακώνας 8 χλμ από την Καλαμάτα.
44. ΑΙΘΑΙΑ = ΝΤΕΛΙΜΕΜΙ. Είναι και αυτό ένα χωριό που είναι δίπλα στα χωριά Αίπεια και Άνθεια
45. ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ = ΓΡΙΖΙ Παλιός οικισμός που δεν τον έχτισαν τυχαία, αφού βρίσκεται ανάμεσα στα κάστρα Κορώνης και Μεθώνης. Αν και είναι ενα ορεινό χωριό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα της Λούτσας όπου εκεί μπορεί κανείς να πάει ακόμα και με τα πόδια καθώς η απόσταση είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα. Επίσης η θέα προς τη θάλασσα είναι...ανεκτίμητης αξίας και εντυπωσιάζει με τη πρώτη ματιά!
Τα τελευταία χρόνια γίνετε μια προσπάθεια έτσι ώστε αυτό το μέρος να γίνει όλο και πιο ελκυστικό και αναβαθμίζεται με γοργούς ρυθμούς!
Αξίζει σίγουρα να επισκεφτεί κανείς το Ακριτοχώρι (ή αλλιώς Γρίζι ) γιατί σίγουρα θα το λατρέψει από τη πρώτη κιόλας στιγμή.
46.ΑΝΘΕΙΑ = ΒΕΪΖΑΓΑ Γειτονικό χωριό της Αίπειας, που βρίσκεται επί της σημερινής Εθνικής Οδού Καλαμάτας – Τσακώνας.
47. ΑΝΥΔΡΟ = ΛΕΣΟΒΙΤΙ. Στο δρόμο που πηγαίνει από το Σελλά προς το Καλογερέσι, συναντάμε το μικρό οικισμό Άνυδρο ή Λεσοβίτι της Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Κάποτε ήταν και αυτό ένα από τα μικρά χωριά του τόπου μας. Σήμερα όμως, έχει λίγα σπίτια. Δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ μεγάλο χωριό.
Το χωριουδάκι αυτό αποτελούνταν από καμιά δεκαριά οικογένειες. Ήτανε λίγοι, αλλά λίγο σκληροί. Δεν είχανε αγαθές σχέσεις ο ένας με τον άλλον, όλο και προστριβές είχανε.
Σήμερα οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 5-6.
Το χωριό αυτό υπαγόταν στην πρώην κοινότητα Τριπύλης και σήμερα στο Δήμο Τρυφυλίας.
Πηγή : www.tripilis.gr
48. ΑΡΑΠΟΧΩΡΙ = ΛΙΝΑΡΔΕΝΑ. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι στο δρόμο από τον Αγ. Ανδρέα προς τη Λογγά του πρ. Δήμου Αίπειας και του νυν Δήμου Μεσσήνης.
Πηγή : Βικιπαίδεια.
49. ΑΡΑΧΟΒΑ. Ένα πολύ μικρό χωριό στην περιοχή του Ελαιοχωρίου πριν τη Μονή Δημιόβης. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και έχει 33 κατοίκους.
50.ΑΡΙΟΧΩΡΙ = ΓΑΪΔΟΥΡΟΧΩΡΙ, ΒΛΑΧΑΤΑΓΑ Η σημερινή ονομασία δόθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1927. Και αυτό το χωριό αποτελεί τη συστάδα των χωριών Ασπροπουλιά, Πλατύ, Άμμος, Ανεμόμυλος, Αλώνια κλπ Βρίσκεται πάνω στο Εθνικό δρόμο Καλαμάτα – Τσακώνα.
51. ΑΡΙΣ = ΑΣΛΑΝΑΓΑ ή ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ. Στο τέλος της Τουρκοκρατίας και στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 το χωριό ονομαζόταν Ασλάναγα (προφανώς από τον επικεφαλής Αγά που λεγόταν Ασλάν). Μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους μετονομάστηκε σε Μεσοποταμία. Η ονομασία αυτή ήταν προφανώς εμπνευσμένη από το ότι το χωριό ήταν κτισμένο μεταξύ δύο ποταμών, του Άριος και του Πάμισου. Στη συνέχεια το χωριό άλλαξε εκ νέου όνομα, μετονομαζόμενο σε Άρι, από τον παρακείμενο ποταμό. Ο Άρις παράγει κυρίως ελαιόλαδο και ελιές, αλλά και ποικίλα οπωροκηπευτικά προϊόντα. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της κεντρικής εκκλησίας του χωριού, κατασκευασμένο από Ηπειρώτες καλλιτέχνες, τον 19ο αιώνα. Το υδροηλεκτρικό φράγμα του Πάμισου συγκρατεί τα νερά του ποταμού. Τα αργοκινούμενα και άφθονα νερά του συγκρατημένου ποταμού ευνοούν την ανάπτυξη πλούσιας χλωρίδας και πανίδας στις όχθες του. Ο παραδοσιακός σαϊτοπόλεμος και το Κάψιμο του Ιούδα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τη Δευτέρα του Πάσχα στον Άρι, προσελκύοντας θεατές από όλο το Νομό.
52.ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ = ΜΟΥΣΤΑΦΑΠΑΣΑ. Ημιορεινός οικισμός στη κεντρική Μεσσηνία Είναι έδρα του Δήμου Αριστομένους με 620 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001. Ο Δήμος περιελάμβανε 11 χωριά Αριστομένης, Βούταινα, Διόδια, Κεφαλόβρυσο, Κουτήφαρη, Μάνεσι, Πελεκανάδα, Πλατανόβρυση, Πουλίτσι, Στέρνα, Στρέφι, (3.413 κάτοικοι). Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871. Την κοινότητα Αριστομένη την αποτελούσαν 4 οικισμοί. Ο οικισμός Αριστομένους, ο οικισμός Ζαπάντι που μετονομάσθηκε σε Καρυόβρυση το 1927 και σήμερα είναι ακατοίκητο, τον οικισμό Κουτήφαρι που έγινε ανεξάρτητη Κοινότητα το 1919, τον οικισμό Χαμούζα-Αμμουδερό. Έδρα του Δήμου ορίσθηκε το 1836 μέχρι το 1842 που η εδρα μεταφέρθηκε στην Πόλαινα μέχρι το 1848. Το 1848 η έδρα μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι μέχρι το 1863 που έγινε πάλι έδρα ο Αριστομένης. Το όνομα του το οφείλει στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άριστος + μένος και σημαίνει "ο ανδρειότατος".
Ο Αριστομένης ήταν ο Ήρωας των Μεσσηνιακών πολέμων, ιδιαίτερα στο Β΄ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 πχ – 668 πχ).
53. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ. Ανήκει στον Καποδιστριακό Δήμο Ιθώμης Στην περιοχή του Αριστοδημείου υπάρχουν τρεις τεχνικοί χωματόλοφοι. Πιστεύεται ότι ο ένας από τους τρεις είναι ο τάφος του Αριστοδήμου ο οποίος από απελπισία, τύψεις και πόνο σκότωσε την κόρη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί οι Μεσσήνιοι δεν απελευθερώθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχει διατηρητέο κτίσμα με εντοιχισμένα πιθάρια, πολεμίστρες, καμάρες και θόλους. Ο Ιμπραήμ στο κτίσμα αυτό το 1825 είχε στήσει το στρατηγείο του, που ήταν το κονάκι του τοπάρχη Χασάν πασά.
Το χωριό που μετονομάσθηκε το 1927, προέρχεται από τους 1600 Τσάμηδες και 200 γυναικόπαιδα που εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1600 μχ στην ορεινή Τριφυλία. Οι σημερινοί κάτοικοι ποτέ δεν δέχθηκαν τη νέα ονομασία Ανω Δώριο και το αποκαλούν ακόμα και σήμερα Σουλιμά, όπως επίσης μέχρι και σήμερα ομιλούν την Αρβανίτικη διάλεκτο.
54. ΑΡΜΕΝΙΟΙ. Σε απόσταση 4 χλμ ΝΑ της Κυπαρισσίας, βρίσκεται ένα ιστορικό και γραφικό χωριό οι Αρμενιοί. Ανατολικά του χωριού δεσπόζει το βουνό Γεράνιο. Πλούσια είναι η Λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού. Υπάρχουν διάφορες εικασίες για την ονομασία του χωριού, αλλά καμία δεν αποδεικνύει την πραγματική πηγή της ονομασίας.
Ο υπολογισμός της ώρας από τους κατοίκους γινόταν ως εξής: Στη μέση περίπου του ύψους του βουνού Γεράνιου υπάρχουν γυμνά βράχια. Όταν οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν στα βράχια αυτά, τότε υπολόγιζαν ότι η ώρα ήταν περίπου 12 με 1 το μεσημέρι. Τα βράχια ονομάστηκαν και παραμένουν έως σήμερα με την ονομασία «Ρολόϊ».
55.ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ = ΤΣΕΡΝΙΤΣΑ ή ΤΖΕΡΝΙΤΖΑ. Στα Σλάβικα σημαίνει περιοχή με πολλές μουριές, που υπήρχαν τότε στην περιοχή. Η Αρτεμισία βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Μετά την εφαρμογή του νόμου Καποδίστρια, αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καλαμάτας με 310 κατοίκους στην Ελληνική απογραφή 2001 και 339 κατοίκους στην απογραφή του 1991. Παλιότερα, αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα, η οποία από το 1835 μέχρι το 1912 ανήκε στον Δήμο Αλαγονίας με το όνομα Τσερνίτσα, κατά καιρούς αποτελώντας την έδρα του Δήμου όταν ο Δήμαρχος ήταν από την Τσερνίτσα, εναλλασσόμενη με την Σίτσοβα, με δικαστήριο, ληξιαρχείο, αστυνομία και πολλά πανδοχεία.Τα έξι χωριά που αποτελούσαν τον τέως δήμο Αλαγονίας ήταν τα εξής: Αλαγονία Καλαμάτας / Σίτσοβα, Αρτεμισία / Τσερνίτσα, Καρβέλι / Κουτσαβά, Λαδά / Κουτσαβά , Νέδουσα / Μεγάλη Αναστάσοβα, Πηγές / Μικρή Αναστάσοβα Είναι χτισμένη στην θέση της αρχαίας Δενθαλιάτιδας με αξιόλογα ιστορικά μνημεία, όπως ο Ναός της Λιμνάτιδας Αρτέμιδας στο Βόλιμνο, το μοναστήρι του Μελέ με το ομώνυμο Κάστρο και η Κάτω Χώρα. Το μοναστήρι του Μελέ στέγασε τη Μεσαιωνική Σχολή Μελέ και τα Εκπαιδευτήρια του εθνικού ευεργέτη Πέτρου Δημάκη, ο οποίος έφτασε στην περιοχή από το εξωτερικό το 1854 και στα ιδρύματα του οποίου μαθήτευσαν αξιόλογα μέλη της διοίκησης της αναπτυσσόμενης μετά την απελευθέρωση Καλαμάτας. Η Αρτεμισία είναι το μεγαλύτερο χωριό σε γεωγραφική έκταση μαζί με τα χωράφια σιταριού του Πέρα, της Ρογκοζωνίτσας και του Βόλιμνου, καλύπτοντας έκταση 38.797 στρεμμάτων, λίγο μικρότερη από αυτή της Καλαμάτας και σχεδόν διπλάσια των άλλων χωριών. Βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο του δήμου, περιτριγυρισμένη από τα άλλα πέντε χωριά. Το όνομά της μετά την κάθοδο των Σλάβων έγινε Τσερνίτσα, που σημαίνει περιοχή με πολλές μουριές, αφού είχε αναπτυγμένη σηροτροφία, και η παλιότερη θέση της ήταν στην Κάτω Χώρα, θέση της αρχαίας Δενθαλιάτιδας, στην οποία σήμερα βρίσκουμε μόνον κήπους και ερείπια. Τα κτίσματα της ιστορικής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Μελέ απέχουν 800 μέτρα ασφαλτοστρωμένου δρόμου από το χωριό, όπου υπάρχουν ερείπια από τη Μεσαιωνική σχολή Μελέ και τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια, στα οποία δίδαξαν σπουδαίοι καθηγητές και ιεράρχες και φοίτησαν μεγάλα ονόματα όπως ο Μπενάκης, ο Μελετόπουλος κ.ά. Κατάλοιπο εκείνων των εκπαιδευτηρίων είναι το σημερινό σχολείο της Αρτεμισίας, στο οποίο πλέον δε φοιτούν μαθητές και χρησιμοποιείται για διάφορες εκδηλώσεις.
56.ΑΡΤΙΚΙΟΝ = ΑΡΤΙΚΙ . Πρόκειται για ένα μικρό χωριό του τέως δήμου Αετού πλησίον του Κοπανακίου. Κοινότητα έγινε το 1912. Το Αρτίκι έχει δύο[2] συνοικισμούς, το Κρίτσι και την Παναγιά που απέχουν περίπου 7 και 5 χιλιόμτερα, αντίστοιχα, με τα πόδια από το Αρτίκι και που σήμερα είναι και οι δύο ακατοίκητοι. Το Κρίτσι, από το 1956, έχει μετονομασθεί σε Άγιο Νικόλαο. Το Κρίτσι έχει σύνδεση οδική με αυτοκίνητο (Χωματόδρομο) από το Σελά, την Σαρακινάδα (το τωρινό Κρυονέρι], την Παναγιά και το Αρτίκι.
57.ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΙΑ = ΜΠΙΣΜΠΑΡΔΙ. Η Ασπροπουλιά είναι ένα χωριό του τέως Δήμου Άριος.Βρίσκεται στον μεσσηνιακό κάμπο δίπλα στον ποταμό Άρι και περίπου 12 χιλιομέτρων απόσταση από την Καλαμάτα. Και αυτό το χωριό άλλαξε το παλιό του όνομα το 1927. Το χωριό εορτάζει πανηγυρικά στις 20 Ιουλίου ημέρα του προφήτη Ηλία ενώ κύριος ναός είναι αυτός της Ζωοδόχου Πηγής.
58. ΑΣΟΥΤΕΝΑ = ΠΑΛΑΙΑ ΒΡΥΣΗ Το τελευταίο χωριό προς τα νότια της Κοινότητος Τριπύλης, εκεί που ανοίγεται ένα πέρασμα για την άλλη Μεσσηνία, είναι η Παλαιά Βρύση (ή Ασούτενα, όπως την ξέρουν οι περισσότεροι).
Είναι χωριό ορεινό. Είχε πάντα μεγάλη κτηνοτροφία, διότι το επέτρεπε το μέρος που είναι σε πολύ ορεινή ζώνη. Ήταν πάντα ένα μικρό χωριουδάκι με πληθυσμό γύρω στις 20 οικογένειες.
Η Ασούτενα δεν είχε ποτέ δική της Κοινότητα. Στα 1912, προσκολλήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου.
Στα 1927, προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Ραφτόπουλου στην οποία ανήκε μέχρι το 1998. Το 1930, μετονομάσθηκε σε Παλαιά Βρύση.
Πηγή : http://www.tripilis.gr/
59. ΑΥΛΩΝΑ = ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ. Χωριό της Τριφυλίας 28 χλμ από την Κυπαρισσία, σε υψόμετρο 635μ. ιστορία του αρχίζει από το 1500 -1600 μ.χ. περίπου με το όνομα Καραμούσταφα. Ήταν έδρα του Τούρκου αγά Καρα-Μουσταφά, από τον οποίο πήρε το όνομα. Αρχικά με το όνομα αυτό δηλωνόταν όλη η περιοχή του τσιφλικιού του αγά από τη Λώζαινα μέχρι του Μάρκου. Αργότερα το όνομα έμεινε μόνο για το χωριό. Μετονομάστηκε το 1922. Είναι χτισμένο σε δυο ομαλούς λόφους των Νομίων Ορέων, 20 χλμ βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας.
60. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ = ΣΙΜΟΥ. Είναι χωριό της περιοχής Πεταλιδίου. Αναφέρεται τουλάχιστον 500 πριν, ενώ στις 25 Απριλίου του 1825 έγινε η μάχη του Σίμου. Η συμμετοχή του χωριού στα οικονομικά της επανάστασης του 1821 ήταν σημαντική. Το 1842 ιδρύεται το πρώτο σχολείο. Την περίοσο 1968 - 1973 λειτούργησε ως 2θέσιο και μετά το σχολείο καταργήθηκε. Το σημερινό χωριό είναι κοντά στη θάλασσα.
61. ΒΛΑΣΗ = ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ Το όνομα το χρωστάει στο Γεροβλάση αρχηγό της μεγάλης Αρκαδικής οικογένειας, ο οποίος ίδρυσε το χωριό αφού έδειρε ένα Τούρκο που προσπάθησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. Επρόκειτο για οικογένεια τσοπαναραίων.
62. ΒΑΛΤΑ = Η Βάλτα Τριφυλίας βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας ανάμεσα στις πόλεις των Φιλιατρά και Γαργαλιάνοι σε υψόμετρο 237. Είναι δημοτικό διαμέρισμα του τέως, πλέον, δήμου Γαργαλιάνων, και νύν Τριφυλίας με πληθυσμό 284 κατοίκων.
63. ΒΑΛΥΡΑ = ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ Η Βαλύρα αποτελεί κωμόπολη της Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ιερού όρους της Ιθώμης, όπου βρίσκεται και η έδρα του ομώνυμου καποδιστριακού Δήμου, σε μια παραγωγική κοιλάδα η οποία περιβρέχεται από τους ποταμούς Πάμισο και Μαυροζούμενα, με 1.005 κατοίκους στην απογραφή του 2001.
64. ΒΑΣΙΛΑΔΑ. Χωριό που είναι πλησίον της Ανδρούσας, που ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης.
65. ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΩΡΙΟΥ. Το έτος 1901 πέρασε το πρώτο τρένο των Σ.Π.Α.Π. και έγινε ο σταθμός. Με την πάροδο λίγων ετών κατέβηκαν από τα γύρω χωριά Μήλα, Σούλι, Άνω Βασιλικό και έγινε μικρό χωριό. Οι κάτοικοι αποφάσισαν να κτίσουν εκκλησία και με την βοήθεια του πατέρα μου με δωρεά οικοπέδου έκτισαν την Αγία Τριάδα την μικρή τότε Αγία Τριάδα, η οποία πήρε φωτιά από ξεχασμένα αναμμένα κεριά και καταστράφηκε. Το χωριό έκτισε τη νέα Αγία Τριάδα, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.
Αυτό αναφέρεται στο vasiliko.gr
Μέχρι το 2010 το Βασιλικό ανήκε στο Δήμο Δωρίου, σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας. Το χωριό βρίσκεται επάνω στο δρόμο Τσακώνας καλού Νερού.
66. ΒΑΣΙΛΙΤΣΙ. Η Ακριτική λωρίδα, κορφιάζει 27χιλ. ζηλευτές και ποικίλες ακτές με άμμο, βοτσαλάκι ή σπηλιές. Από το βουνό στη θάλασσα, και από το Γκουλέ στον Ακρίτα με πανοραμικές εκπλήξεις είναι κι αίνιγμα ιστορίας. Μας φθάνουν αφηγήματα των ιστορικών, μπλέκονται με άλλα νεοτέρων, και τα ερείπια στην εκκλησία Φανερωμένης σιωπηλά αδυναμούν να μας πληροφορήσουν πράγματι η αρχαία Ασίνη ήταν εδώ. Το Βασιλίτσι με παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, στη καρδιά του χωριού, ή στους οικισμούς της Φανερωμένης και Λιβαδάκια αριθμεί 640 κατοίκους, απόγονους Αρκάδων, που μετοίκησαν εδώ και πολλές γενιές. Ασχολούνται κυρίως με τη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας λαδιού και σταφίδας
67. ΒΕΛΙΚΑ Πεδινός οικισμός (υψομ.35μ.,310 κατ.)που βρισκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του
νομού Μεσσηνίας, κοντά στην ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου, 20χλμ. νοτιοδυτικά της Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μεσσήνης. Η Βελίκα δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα κατά την μετακίνηση πληθυσμών από την τοποθεσία Φιλιππάκι. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.Το όνομα της το πήρε από κάποιον Τούρκο στρατηγό που διέμενε εκεί ο οποίος ονομάζονταν Βελίκ Αγάς.
68. ΒΕΡΓΑ = ΣΕΛΙΤΣΑ. Βέργα, κάποτε κοινότητα με το όνομα Σέλιτσα, σημέρα αποτέλει δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καλαμάτας, στη Μεσσηνία. Παλιότερο όνομαζόταν Σέλιτσα και οι κάτοικοί του Σελιτσάνοι. Βρίσκεται χτισμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι, το οποίο αποτελεί τμήμα του ευρύτερου ορεινού όγκου του Ταϋγέτου. Υπάρχει και η Άνω Βέργα (πάνω χωριό ή Άνω Σέλιτσα) χτισμένο αρκετά ψηλότερα, ενώ ψηλά βράχια χωρίζουν τα δύο χωριά, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη διαδρομή για να φθάσουμε εκεί παίρνοντας από το χωριό Σωτηριάνικα. Βόρεια της Βέργας βρίσκεται το Ελαιοχώρι (η αρχαία πόλη Καλάμαι), ενώ Δυτικά πέρα από τον Αλμυρό και τα Γιανιτσάνικα, απλώνεται η Πόλη της Καλαμάτας και νοτιότερα ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Οι κάτοικοι του διαμερίσματος ασχολούνται παραδοσιακά κυρίως με τη καλλιέργεια της ελιάς και την παραγωγή ελαιολάδου, ενώ πρόσφατα έχουν αναπτύξει τουριστικές δραστηριότητες. Τα τελευταία χρόνια (και ιδιαίτερα μετά τους καταστρεπτικούς σεισμού του 1986), η περιοχή γνωρίζει αξιόλογη ανάπτυξη στον οικιστικό και τουριστικό τομέα. Κάθε καλοκαίρι η παραλία του Αλμυρού γίνεται πόλος έλξης πλήθους τουριστών αλλά και ντόπιων Καλαματιανών, ενώ πολλοί Καλαματιανοί, Αθηναίοι και ξένοι, χτίζουν σπίτια και μαγαζιά διασκέδασης στην βουνοπλαγιά, επεκτείνοντας την πόλη της Καλαμάτας με ραγδαίους ρυθμούς. Η Βέργα, όπου έγινε η ιστορική μάχη της Βέργας, μια μάχη που όπως είναι γνωστό οι Μανιάτες κατατρόπωσαν τους ιππείς του Ιμπραήμ όταν αυτός προσπάθησε να αλώσει την «αδούλωτη» Μάνη. Μάλιστα σήμερα υπάρχει στημένο μνημείο στη μνήμη των αγωνιστών Μανιατών. Επίσης σώζεται και το τείχος, όπου διακρίνονται και οι πολεμίστρες του, απ’ όπου πολεμούσαν οι Μανιάτες. Υπάρχει δε μια εκδοχή που λέει ότι το τείχος που σήμερα φαίνεται χτίστηκε μετά την ιστορική μάχη για να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ σε μια νέα επίθεσή του για την κατάληψη της Μάνης. Κάθε χρόνο του Σωτήρος (την 6η Αυγούστου), η εικόνα της Παναγίας ξεκινάει από το μοναστήρι της Δίμιοβας που βρίσκεται βόρεια από το Ελαιοχώρι, κατεβαίνει στην Αγία Σιών (Αγιασώ) και πριν από τον δεκαπενταύγουστο επανέρχεται στο μοναστήρι για την μεγάλη γιορτή και το γνωστό πανηγύρι.
69. ΒΙΓΛΑ. Μικρό χωριό πλησίον των Χράνων του πρώην Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Πολύ κοντά στο χωριό περνάει και ένα πανέμορφο φαράγκι που ξεκινάει από το όρος Λυκόδημο και καταλήγει στη θάλασσα πλησίον των Χράνων.
70. ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Αίπειας και σημερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 37 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
71. ΒΛΑΣΑΔΑ, Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος στην Τριφυλία, που ανήκε στο Τ.Δ. Αγαλιανής του Δήμου Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
Στο Βλαχόπουλο βρίσκεται μια από τις πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες της Μεσσηνίας, ο Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται στο νεκροταφείο του χωριού.
73. ΒΟΡΕΙΟ = ΜΠΡΙΝΤΑ. Ένας ακόμα οικισμός που αποτελούσε την πρώην κοινότητα Γαϊτσές που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης. Βρίσκεται πλησίον του Κάμπου που αποτελούσε την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας.
74. ΒΟΥΝΑΡΙΑ. Ξεκινώντας το μικρό μας οδοιπορικό στο 44χλμ της επαρχιακής οδού Καλαμάτας – Κορώνης συναντάμε το πανέμορφο χωριό Βουνάρια, κτισμένο πάνω στα ερείπια των αρχαίων Κολωνίδων και σε μια τοξοειδή σειρά αραιών καταπράσινων γήλοφων, με την καμπύλη της προς Νότο. Από τους γήλοφους αυτούς, Βουναλάκια, με ψηλότερους του Αι-Λιά και του Γουλά στο Ανατολικό μέρος από όπου πήρε και το όνομά του. Αυτό όμως που δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο χωριό Βουνάρια είναι το παραδοσιακό του χρώμα.
Τα σπίτια του όλα σχεδόν είναι πλινθόκτιστα με μπαλκόνι και στέγη από κεραμίδια. Εκείνο όμως που υπερέχει και λαμπρύνει το χωριό είναι ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας χτισμένος όλος από πέτρα σε Βυζαντινό ρυθμό του περασμένου αιώνα. Τα Βουνάρια δήλωσαν ζωηρά την παρουσία τους στους αγώνες του Έθνους. Στη λαϊκή τέχνη, κυρίως με την αγγειοπλαστική οι Βουναραίοι έγιναν πασίγνωστοι. Το χωριό αριθμεί σήμερα 226 κατοίκους. Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρουμε ότι από τα Βουνάρια καταγόταν ο ποιητής Γιάννης Καμβύσης.
75. ΒΡΑΧΟΣ. Οικισμός της Κάτω Μέλπειας του σημερινού Δήμου Οιχαλίας με 13 κατοίκους.
76.ΒΡΥΣΕΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ΒΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα Βρυσών, ριζωμένο στους πρόποδες του βουνού Άη Βλάσης με το ομώνυμο ξωκλήσι στην κορυφή του. Τα σπίτια του χωριού Βρύσες είναι χτισμένα ανάμεσα σε δένδρα και αγναντεύουν τον κάμπο και τη θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου. Το όνομά τους το πήραν από τις πολλές πηγές που ανάβλυζαν και αναβλύζουν πολύ νερό. Άλλωστε από εκεί ιδρεύεται η πόλη της Κυπαρισσίας.
77. ΒΡΥΣΟΥΛΑ. Η Βρυσούλα είναι ένα μικρό χωριό των 13 κατοίκων του πρώην Δημ. Διαμερίσματος Αγριλόβουνου του επίσης πρώην Δήμου Ανδανίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
78. ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ. Οι Γαργαλιάνοι είναι κωμόπολη στο δυτικό νομό Μεσσηνίας. Αποτελούσαν έδρα του ομώνυμου Δήμου μέχρι το 2010 οπότε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης εντάχθηκαν στον νέο διευρυμένο δήμο Τριφυλίας. Κατά την απογραφή του 2001 είχαν πραγματικό πληθυσμό 5.970 κατοίκων. Η περιοχή κατοικείται από το 3.000 π.χ. και κατά την αρχαιότητα υπαγόταν στο βασίλειο της Πύλου υπό τον Νέστορα. Κατά την Βενετοκρατία αναφέρονταν σαν Gargaliano, πιθανόν από το όνομα κάποιου Βενετού που έζησε στην περιοχή. Το χωριό συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση του 1821, κατά τη διάρκεια της οποίας και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, με πάνω από χίλιους εθελοντές που στρατολόγησε ο Μακρυγιάννης. Μετά την απελευθέρωση, αποτέλεσε σπουδαίο κέντρο παραγωγής σταφίδας μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα. Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων και απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη θάλασσα, 65 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα και 26 από την Πύλο. Επίνειό της αποτελεί η Μαραθόπολη, ενώ απέναντι από τους Γαργαλιάνους βρίσκεται το νησί Πρώτη Μεσσηνίας, που παλιά αποτελούσε ορμητήριο πειρατών. Στην πόλη λειτουργεί αθλητικό κέντρο, με στάδιο και κλειστό γυμναστήριο, αγροτικό ιατρείο, τρία δημοτικά σχολεία καθώς και Γυμνάσιο και Λύκειο. Η βασική αγροτική παραγωγή αφορά την ελιά και τα αμπέλια. Η πόλη είναι επίσης έδρα αρκετών πολιτιστικών, αναπτυξιακών και αθλητικών σωματείων, καθώς και της Μπρίσκειου Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Από τους Γαργαλιάνους καταγόταν ο γνωστός μακεδονομάχος Τέλλος Άγρας, προς τιμή του οποίου διοργανώνονται κάθε χρόνο στην πόλη τα Αγαπήνεια. Επίσης από εκεί καταγόταν και ο 39ος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σπύρο Άγκνιου και ο νυν πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος. Τέλος, εκεί δίδαξε, σε σχολείο που άνοιξε το 1812, ο λόγιος Καλλίνικος Καστόρχης.
Πηγή : wikipedia.org
80.ΓΛΥΚΟΡΡΥΖΙ = ΜΟΥΡΤΑΤΟΥ. Το Γλυκορρίζι βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Αετού. Ο πληθυσμός του χωριού αριθμεί περί τα 60 άτομα, ενώ τους θερινούς μήνες ανέρχεται σε διπλάσιο αριθμό.Μέχρι τις αρχές του 20 αιώνα, το χωριό ονομαζόταν Μουρτάτου.
Το χωριό κατοικείται αδιάκοπα από τουλάχιστον τον 17 αιώνα (βάσει Βενετικών αρχείων) ενώ κατά την προεπαναστατική περίοδο ο πληθυσμός της κοινότητας αυξήθηκε σταδιακά λόγω των πληθυσμιακών ανακατάξεων της εποχής.
81. ΓΛΥΦΑΔΑ = ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ. Χωριό της Πυλίας που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Βρίσκεται μετά το Σουληνάρι, μετά τα Κρεμμύδια και πριν το Κορυφάσιο και την Ίκλαινα.
82. ΔΑΡΑ =- ΝΤΑΡΑ. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης.
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης.
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Διότι όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά.
Πηγή : www.tripilis.gr
83. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Η Δάφνη είναι ελληνικό χωριό, που υπάγεται διοικητικά στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και νυν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Αριθμεί σήμερα περίπου 200 κατοίκους.
Η ονομασία Δάφνη είναι σχετικά νέα και προήλθε μετά από την απόφαση των κατοίκων του χωριού να αλλάξουν το παλιό όνομά του, «Καινούργιο Χωριό», λόγω του ότι στο Νομό υπάρχει και άλλο χωριό με το ίδιο όνομα. Απέχει 9 χλμ. από το Πεταλίδι και 24 χλμ. από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα του Νομού.
84. ΔΑΣΟΧΩΡΙ = ΛΥΚΟΥΡΕΣΙ. το Λυκουρέσι μετονομάσθηκε σε Δασοχώρι το 1927. Το 1928 είχε 218 κατοίκους, το 1940 234,το 1981 είχε 30 το 1991 είχε 39, το 2001 είχε 33 κατοίκους.
85. ΔΕΝΔΡΑ = Τα Δενδρά είναι ορεινό χωριό του νομού Μεσσηνίας. Είναι χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του Ταΰγετου σε υψόμετρο 1.160 μέτρων και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκουν στον δήμο Αβίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός τους είναι 54 κάτοικοι, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες ο πληθυσμός αυξάνεται. Συγχαριτήρια για την καταγραφή και περιγραφή του χωριού σας. Κάτι τέτοιο κάνουμε κι' εμείς στο blog της Μεσσηνίας το messiniaka.blogspot.com όπου καταγράφουμε όλα τα χωριά της Μεσσηνίας με τις παλιές ονομασίες του, περιγραφή των χωριών, ιστορία, ήθη και έθιμα, χορούς, πανηγύρια που γινόντουσα, τραγούδια και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με την παράδοση.
86. ΔΕΝΔΡΟΥΛΙΑ = ΓΙΑΤΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό που το σημερινό του όνομα το πήρε το 1927, αφού μέχρι τότε ονομαζόταν Γιαταπί.
87.ΔΕΣΥΛΛΑΣ Είναι χωρίο πλησίον του Διαβολιτσίου. Το όνομά του προέρχεται από τον οπλαρχηγό Δεσύλα. Σήμερα το χωριό έχει 200 μόνιμους κατοίκους.
88.ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ Είναι χωριό της Άνω Μεσσηνίας και ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας. Το χωριό αυτό είναι η γενέτειρα του Καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Εκεί μπορείτε να δείτε ένα θέατρο 300 περίπου θέσεων που είναι αφιερωμένο στη Σταθία Κωνσταντακοπούλου, μητέρας του καπετάν Βασίλη.
89. ΔΙΑΣΕΛΛΑ. Ένα ακόμα χωριό της περιοχής του Ελαιοχωρίου που είναι πριν τη Μονή Δημιόβης. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και έχει 19 κατοίκους.
90.ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ Είναι ένα χωριό του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.
91.ΔΟΛΟΙ ΑΝΩ και ΚΑΤΩ. Οι Δολοί είναι ένα χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που είναι αμέσως μετά τον Κάμπο που ανήκε στον Καποδιστριακό Δήμο Αβίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Η περιοχή των Δολών παρουσιάζει προϊστορική κατοίκηση, ενώ σε κοντινό σπήλαιο, στη θέση «Κότουλας», βρέθηκαν Νεολιθικά και Πρωτοελλαδικά όστρακα. Κατά το Μεσαίωνα η περιοχή των Δολών συγκέντρωνε μεγάλο πληθυσμό, με απλωμένα τα χωριά σε οχυρούς λόγους και σημαντική καλλιεργήσιμη έκταση, έχουν ακόμα το πλεονέκτημα να εποπτεύουν τη θάλασσα χωρίς να φαίνονται από αυτή. Οι Δολοί έχουν αξιόλογες εκκλησίες όπως είναι της Αγίας Παρασκευής, μοναστηριακός με διπλό τρούλο και ωραίες τοιχογραφίες του Παναγιώτη Μπενιζέλου του 1698, του Αγίου Νικολάου, στου Κετσέα το πύργο, με τοιχογράφηση του 1785, της Αγίας Τριάδος και της Παναγίας, του Αγίου Βασιλείου, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Βασιλείου. Ο μοναστηριακός ναός του Αγίου Νικήτα (όπου λειτουργούσε κρυφό σχολείο) είναι στους Άνω Δολούς και έχει ωραία αγιογράφηση του 1752. Στη περιοχή σώζεται και ο πύργος του Σαράβα. Εδώ γεννήθηκε ο καθηγητής και Ακαδημαϊκός Σωκράτης Κουγέας (1877-1966), με πλούσιο συγγραφικό έργο. Στους Δολούς λειτουργεί 1θέσιο Δημοτικό Σχολείο με 15 μαθητές, ενώ έντονη και ουσιαστική είναι η παρουσία του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου που δραστηριοποιείται σε θέματα τοπικής ανάπτυξης, πολιτιστικών εκδηλώσεων και σύσφιξης των μεταξύ των μελών του, σχέσεων ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Πηγή : www.mani.org.gr
92. ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Ένα όμορφο χωριά της Πυλίας που μετονομάσθηκε από Ζαϊμόγλι σε Δροσιά το 1959
93. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ (ΣΜΑΗΛΟΥ) Έτσι λεγόταν κατά την Τουρκοκρατία και μέχρι το 1927 το χωριό Δρακονέρι στο δήμο Αριστομένους της Επαρχίας Μεσσήνης που μετονομάστηκε μετά από τις 13 Νοεμβρίου 1927. Το 1830 μαζί με τα γειτονικά χωριά Λευκοθέα (Χάστεμη) Μάδαινα (Χατζαλή) έιχε συνολικά 76 οικογένειες σύμφωνα με τον αγωνιστή Πολυχρονόπουλο). Πηγή : www.drakoneri.gr
94. ΕΜΙΑΛΟΙ. Οικισμός του Ταϋγέτου με 10 κατοίκους που ανήκει στο χωριό Καρβέλι.
95.ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ = ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ. Το Ελαιοχώρι βρίσκεται ανατολικά σε σχέση με την Καλαμάτα σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του δυτικού Ταϋγέτου στο "Καλάθι". Το Ελαιοχώρι, βρίσκεται στη βορεινή πλαγιά λόφου, στο μέρος που ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη Καλάμαι. Ο λόφος προστάτευε την πόλη από την θέα των πειρατών από το λιμάνι της Καλαμάτας, ενώ από την κορυφή του φαίνεται ο Μεσσηνιακός κόλπος, απέναντι το Πεταλίδι και η Κορώνη ενώ μπροστά του απλώνεται η Μεσσηνική πεδιάδα (η "Μακαρία" όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες).
96. ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ = ΙΣΝΑ. Ένας ακόμα οικισμός της Μάνης και συγκεκριμένα της πρώην κοινότητας Καρυβουνίου (Αράχωβας), που άλλαξε ονομασία και από Ίσνα έγινε Ελαιοχώρι.
97. ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΓΡΑΠΑ. Το Ελαιόφυτο είναι χτισμένο ΒΑ της Πύλου, απέναντι της νήσου Σφακτηρίας και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα. Έχει μεγάλη θρησκευτική ιστορία αφού εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίτσας της Σγράπας. Σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της Γιάλοβας, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος γύρω από το Ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες κατοικούσαν 2 χιλιόμετρα δυτικά του Ναού, στη θέση που ονομάζεται Σούλι. Μετά την απελευθέρωση το 1828, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χώρο πλησίον του Ναού και το νέο αυτό χωριό ονομάστηκε Βουβαλοβορόν. Μέχρι το 1840 περίπου είχε αυτή την ονομασία. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός, περί το 1835, έκτισαν εκ νέου τον μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που είχε καταστραφεί από τον Ιμπραήμ. Επειδή, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων δεν βρέθηκε η εικόνα, ο τότε προεστώς Αναστάσιος Αλεξόπουλος δώρισε την εικόνα, την οποία εμείς σήμερα προσκυνούμε κατασκευασμένη από λίβανο, μαστίχα και κερί. Περί το 1845 οι κάτοικοι της Σγράπας, λόγω ελλείψεως ύδατος και της ελονοσίας της προερχόμενης εκ του έλους της Γιάλοβας, μεταφέρθηκαν υψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναού, και έκτισαν νέο χωριό, το οποίο ονόμασαν Σγράπα και το οποίο προ ολίγων ετών μετονομάσθηκε σε Ελαιόφυτο. Περί το 1890 κάτοικοι των διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήλθαν και κατοίκησαν την περιοχή πλησίον του χώρου του Ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα ποίμνιά τους. Μεταξύ αυτών ήλθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από την Μάκρη της Τριπόλεως, κατασκευάζοντας πρόχειρη κατοικία στο λόφο, βόρεια του παλαιού Ναού της Παναϊτσας για αυτούς και τα ποίμνιά τους. Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο λοφίσκο, όπου ήταν άλλοτε κτισμένος ο Ναός για να κόψει ξύλα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ποτέ και περισσότερο η, ηλικίας 32 ετών, Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. Αφού λοιπόν έκοψε ξύλα και ετοίμασε την ζαλιά της και την έδεσε στους ώμους της, μάταια προσπάθησε να σηκωθεί, αν και την βοήθησε ο γιος της, Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά μερικά ξύλα, δίχως αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία, έλυσε την ζαλιά από τους ώμους της, έβγαλε το σχοινί της ζαλιάς και έφυγε. Διηγήθηκε το συμβάν στον σύζυγο και τους γείτονες αλλά κανείς δεν την πίστευε, ενώ πολλοί την περιγέλασαν. Πέρασαν οκτώ ημέρες από τότε αγωνίας και στεναχώριας. Ο ύπνος της Αναστασίας και η διάθεση της ψυχής της είχαν μια άρρωστη εκδήλωση.Την όγδοη μέρα βρέθηκε σε αυτόν τον Άγιο τόπο, προκειμένου να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς. Κάποια στιγμή ακούει μια γυναικεία φωνή, σαν να έβγαινε κάτω από τα πόδια της και της είπε: «Διώξε το κορίτσι και κάθισε στην ζαλιά σου. Έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε το κορίτσι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας προς το σπίτι της. Έφθασε στο σπίτι της και, ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται από αυτό. Οπισθοδρόμησε, έκανε τον σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγιά μου». Με την προφορά της λέξης και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίσθηκαν. Η Αναστασία κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της την Παναγία η οπ’όια την πρόσταζε να πάει στην Ίκλαινα να βρει τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο να μαζέψει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή. Αφού του εξήσησε η Αναστασία γιατί πρέπει να γίνει αυτό, ο ιερέας ήταν δύσπιστος και δεν πίστευε ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αφού οι χωριανοί έσκαβαν ολόκληρη την ημέρα, η τσάπα ενός από αυτούς ανακάλυψε την εικόνα στις 23 Αυγούστου του έτους 1892, ημέρα όπου εορτάζει η εκκλησία του χωριού. Πηγή : www.romiosini.org.gr/panagia_sgrappas.
98. ΕΜΙΑΛΟΙ. Οικισμός του Ταϋγέτου με 10 κατοίκους που ανήκει στο χωριό Καρβέλι.
99. ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Ένα παραθαλάσσιο χωριό στο τουριστικό θέρετρο των Χράνων. Ανήκε στο Δήμο Αίπειας και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης με 140 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ενώ αυτοί αυξάνονται κατά πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες.
100. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ. Ένα χωριό του σημερινού Δήμου Μεσσήνης, του οποίου το παλιό όνομα μέχρι το 1927 ήταν Ναζήρι. Στην Εύα υπάρχει και σώζεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θεμελιώθηκε πριν 200 χρόνια, επί Τουρκοκρατίας δηλαδή.
101. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ = ΓΡΕΒΙΤΣΑ Ενα χωριό χωριό του τέως Δήμου Μεθώνης, του σημερινού Πύλου - Νέστωρος.
102. ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ Ονομάσθηκε Σάμαρι από την Αγ. Σαμαρίνα που είναι εκεί κοντά. Η σημερινή ονομασία πιθανόν να προήλθε από το εκκλησάκι του είναι πλησίον της κορυφής του βουνού ψωριάρη.
103. ΕΞΟΧΙΚΟ = ΒΑΛΤΟΥΚΑ.(Γαλλέϊκα) Το Εξοχικό -γνωστό ως Γαλλέικα- είναι ένα ημιορεινό χωριό σε υψόμετρο 300 μέτρων, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Διοικητικά ανήκει στο δήμο Κορώνης και έχει πληθυσμό 45 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.Απέχει 53 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Καλαμάτα,17 από την Κορώνη και 7 χιλ.από το γνωστό τουριστικό θέρετρο Φοινικούντα Μεσσηνίας. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Αρκάδες προερχόμενοι από το Ροεινό Αρκαδίας,το οποίο βρίσκεται κοντά στα κεφαλοχώρια Αλωνίσταινα και Χρυσοβίτσι. Ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και ο λόγος της καθόδου τους στη νότια Μεσσηνία ήταν η εξασφάλιση τροφής για τα αιγοπρόβατα τους.Αυτό γινόταν κατά τους χειμερινούς μήνες και για αρκετά χρόνια μέχρι που θα εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό.Είναι γνώστο ως ανεξάρτητο χωριό από το 1816 που κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ (Francois Pouguevill) είχε 12 οικογένειες. Η αρχική του ονομασία ήταν Βαλτούκα. Το 1956 θα μετονομαστεί σε Εξοχικό (ΦΕΚ 125/21/05/1956) που είναι και η επίσημη ονομασία του. Γαλλέικα έχει επικρατήσει λόγω του ότι οι κάτοικοι -σχεδόν στο σύνολο τους- φέρουν το επώνυμο Γάλλος.Λέγεται ότι είναι προσωνύμιο που «κόλλησαν» στους πρώτους κατοίκους από κάποια σχέση που πιθανότατα είχαν με τους Γάλλους στρατιώτες του στρατηγού Μαιζόν (Μαιζώνος). Πηγή : Βικιπαίδεια,
104. ΕΞΩΧΙΚΟ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ = ΚΑΤΣΙΜΑΛΗ. Το Εξοχικό είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 60 μέτρα, πληθυσμός 243 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 76 χλμ. από την πρωτεύουσα Καλαμάτα, και βόρεια και σε απόσταση 4 χλμ. από τα Φιλιατρά. Η ακτή απέχει λιγότερο από 2 χλμ στα δυτικά και εκεί βρίσκεται η παραλία Στομίου, στις εκβολές ποταμού. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Φιλιατρών και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Εξοχικού, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Κατσίμπαλη. Το 1950 αριθμούσε 240 κατοίκους, διέθετε δημοτικό σχολείο και τηλέφωνο, και αποτελούσε ιδία κοινότητα της επαρχίας Τριφυλίας. Για την παλιά του ονομασία υπάρχουν δύο ερμηνείες: η πρώτη υποστηρίζει ότι πήρε το όνομά του από τον Τούρκο τοπικό αγά Κατσίμπαλη, ενώ η δεύτερη από ένα πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη που λεγόταν Κατσίμπαλης. Το Εξοχικό είναι οικισμός των μέσων του 19ου αιώνα και ιδρύθηκε από Αρκάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήρθαν από την Αλωνίσταινα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (ελαιοκομία, άλλες δενδροκαλλιέργειες, θερμοκήπια). Πηγή : Βικιπαίδεια
105. ΖΑΧΑΡΙΑ = ΛΙΜΠΟΧΟΒΟ. Μνιατοχώρι ή καλύτερα Μανιάτικος οικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια, η οποία σήμερα ανήκει στον Δήμο Δυτικής Μάνης που έχει έδρα την Καρδαμύλη.
106. ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ Το Ζευγολατιό, στο μέσο του κάμπου της άνω Μεσσηνίας (4 χλμ. Β. του Μελιγαλά και 36 από Καλαμάτα) ανάμεσα στα δυο ποτάμια του Χάραδρα και Αμφίτα, με την χαρακτηριστική τρικέφαλη σιδηροδρομική γραμμή, βρίσκεται σε υψόμετρο 50 μέτρων. Το τοπωνύμιο έχει βυζαντινή προέλευση και προήλθε από το σύστημα εγγείου φορολογίας του Βυζαντινού κράτους, σύμφωνα με το οποίο η γη διαιρείται σε τεμάχια αξίας 1000 νομισματικών μονάδων, κάθε μία από τις οποίες έφερε το όνομα Ζευγάριον ή Ζευγολατείον. Σε αυτές τις μονάδες βασιζόταν το κράτος για να ορίσει την φορολογία των ιδιοκτητών των αναφερομένων περιοχών (όταν δεν πλήρωναν τους φόρους και η έκταση περνούσε σε άλλο ιδιοκτήτη, περνούσαν μαζί και όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτόν). Επί Ενετοκρατίας ήταν κέντρο εμπορίου.
107. ΗΛΕΚΤΡΑ = ΓΛΙΑΤΑ. Η Ηλέκτρα είναι ένα χωριό πλησίον του άρι το οποίο μετονομάσθηκε σε Ηλέκτρα το 1927. Ανήκε στην πρώην επαρχία Μεσσήνης και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
108. ΘΑΛΑΜΑΙ = ΚΟΥΤΗΦΑΡΙ. Ήταν η έδρα της τότε κοινότητας Κουτήφαρι της Μάνης. Ορεινό παραδοσιακό χωριό της έξω Μάνης, 58 χλμ. από τη Καλαμάτα και 15 από την Αρεόπολη, κτισμένο σε υψόμετρο 157 μ. στη θέση που ήταν η ομώνυμη προϊστορική πόλη. Σε απόσταση είκοσι χιλ. βόρεια του Οιτύλου βρισκόταν η αρχαία πολιτεία Θαλάμαι (Κουτήφαρι). Ήταν μια από τις πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων» και βρισκόταν στην περιοχή του σημερινού χωριού Θαλάμαι, του Δήμου Λεύκτρου, που κατά το Στράβωνα ονομαζόντουσαν «Βοιωτοί». Στη κλασσική εποχή είχε 7.500 κατοίκους. Εκεί στο δρόμο από το Οίτυλο προς τις Θαλάμες βρισκόταν το ιερό Μαντείο της θεάς των ναυτιλομένων της Ινούς. Οι χρησμοί του μαντείου, που ζητούσαν οι περαστικοί και οι καταφεύγοντες σ’ αυτό για να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνονται από τη θεά στον ύπνο τους με τη μορφή ονείρου, την ώρα που κοιμόντουσαν μέσα στο Ναό. Το Μαντείο είχε γίνει πανελλήνια γνωστό και μία φορά το χρόνο καταφεύγανε σ' αυτό και οι «παντοδύναμο» Έφοροι της Σπάρτης. Έξω από το Ναό της Ινούς ήταν δύο χάλκινα αγάλματα, ένα της Πασιφάης (Σελήνης) και το άλλο του Ήλιου. Μέσα στο Ναό βρισκόταν και άλλο άγαλμα καλυμμένο από αφιερώματα και στεφάνια. Κοντά στο Ιερό ήταν η Ιερή πηγή απ’ όπου ανάβλυζε γλυκό νερό. Η πόλη κάλυπτε μεγάλη περιοχή και στη θέση που σήμερα βρίσκεται το χωριό Νομιτσή, βρισκόταν τότε η Νομική και τα Δικαστήρια της εποχής. Μερικοί όμως αμφιβάλουν για την τοποθεσία των Θαλαμών στο Κουτήφαρι και την τοποθετούν στη θέση «Παλιόχωρα» λίγο έξω από το χωριό. Στις Θαλάμες, λένε, ότι κατοίκησε και ο Τυνδάρεω πατέρας της ωραίας Ελένης και των Διόσκουρων, Κάστορα και Πολυδεύκη. Στην περιοχή έχουν βρεθεί επιγραφές που αναφέρουν ότι οι κάτοικοι των Θαλαμών θεωρούσαν προστάτες τους, τους αυτοκράτορες της Ρώμης Μάρκο Αυρήλιο, Αντώνιο και Ανδριανό. Στο κεντρικό δρόμο Καλαμάτας – Αρεόπολης που διασχίζει τις Θαλάμες, δίπλα από το πηγάδι, βρίσκεται σήμερα βάθρο αγάλματος με αφιερωματική επιγραφή προς το Μάρκο Αυρήλιο και στην επάνω πλευρά παρατηρούμε τα αποτυπώματα των ποδιών, όπου στηριζόταν το άγαλμα. Η επιγραφή αναφέρει: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΑΙΣΑΡΑ ΜΑΡΚΟΝ ΑΥΡΗΛΙΟΝ ΑΝΤΩΝΙΝΩΝ ΣΕΒΑΣΤΟΝ Η ΠΟΛΙΣΗ ΘΑΛΑΜΑΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΣΑΜΕ ΝΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΩΝΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ. Ο αδελφός του Οσίου Νίκωνα, Δήμος που ήταν ζωγράφος, ήλθε εδώ, παντρεύτηκε και παρέμεινε και ονομάστηκε Δημάγγελος. Οι απόγονοί του ήταν ζωγράφοι και αξιόλογοι τεχνίτες και δημιούργησαν σχολή αγιογραφίας. Αγιογράφοι της σχολής του Κουτήφαρη (Θαλάμες) ήταν ακόμη οι Γεννηματάδες, οι Φασσαίοι, ο Ιερομόναχος Διονύσης, οι Κορογόνες, ο Σελεμπερδάκης, ο Μπουρλέτος, ο Παν. Μπενιζέλος και ο Γ. Αναγνώστης Μακρομάλλης. Το πυργόσπιτο του Σταυριανέα στέκει αντίκρυ, καθώς και η οικία του Λεβή (1856) με ανάγλυφο εξωτερικό διάκοσμο. Εδώ βρίσκεται η κατοικία του πατέρα του Γιώργου Γεννηματά με ανάγλυφα και λαϊκές προτομές. Από τις Θαλάμες ήταν η καταγωγή του αείμνηστου πολιτικού και ο Δήμος Λεύκτρου τον τίμησε, με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, σε συνεργασία με τον γνωστό Όμιλο «Γιώργος Γεννηματάς». Πηγή : www.mani.org.gr
 |
| Πλ. Θουρίας |
110. ΙΚΛΑΙΝΑ Η Ίκλαινα είναι ένα ιστορικό χωριό στο Δήμο Πύλου του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται περίπου 14 χλμ βόρειο-ανατολικά της σύγχρονης πόλης της Πύλου και 2 χλμ Νοτιοανατολικά της εθνικής Πύργου - Κυπαρισσίας - Πύλου - Μεθώνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 190 μέτρων. Στην περιοχή έχουν παρουσιαστεί στο φως σημαντικά αρχαιολογικά υπολείμματα της Εποχής του Χαλκού (περίπου 1600-1100 Π.Χ.) μέσω των ανασκαφών και της επιφανειακής έρευνας από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και το πανεπιστήμιο του Μισσούρι-ST Louis υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Μιχάλη Κοσμόπουλου. Επίσης στην Ίκλαινα υπάρχει ένα ακόμη εύρημα της Ενετικής εποχής, υπάρχει μια βρύση που ακόμη και σήμερα τρέχει νερό.
111.ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μα οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.Η ονομασία προέρχεται απο παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού.
112. ΚΑΚΚΑΒΑ. Οικισμός του Δ.διαμερίσματος Καλού Νερού του τέως Δήμου Αυλώνος και του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
113. ΚΑΚΑΛΕΤΡΙ . Χωριό του τ. Δήμου Είρας. Εκεί κοντά είναι το φαράγκι του ποταμού Νέδα που είναι το μοναδικό ποτάμι στην Ελλάδα που έχει θηλυκό όνομα. Η Νέδα πηγάζει από το όρος Λύκαιο, ανάμεσα στα χωριά Κακαλέτρι και Πέτρα της ορεινής Μεσσηνίας, πολύ κοντά στην Ανδρίτσαινα. Τα νερά της ακολουθούν μία διαδρομή φυσικού πλούτου 32 χιλιομέτρων και καταλήγουν στο Ιόνιο, στη θέση Ελαία, λίγο έξω από την Κυπαρισσία.
114. ΚΑΛΑΜΑΡΑ. Ο Καλαμαράς ή το Καλαμαρά είναι ένα μικρό χωριό του τέως Δήμου Ανδρούσας και σημερινού Δήμου Μεσσήνης.
115.ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Το Καλό Νερό είναι ένα παραλιακό χωριό κοντά στην Κυπαρισσία που βλέπει στη καταγάλανη θάλασσα του Ιονίουο Πελάγους. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τεράστια τουριστική ανάπτυξη και έχει εξελιχθεί σε έναν δημοφιλή προορισμό. Διαθέτει υπέροχες αμμουδερές παραλίες και γι’ αυτό δικαιολογείτε η τουριστική ανάπτυξη του χωριού.
116.ΚΑΡΒΟΥΝΙ. Το Καρβούνι είναι χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Πρόκειται για ένα χωριό χτισμένο ολόκληρο πάνω σε λόφο με θέα στον Κυπαρισσιακό κόλπο. Στη σημερινή του θέση φαίνεται να ήρθαν οι κάτοικοί του στις αρχές του 1900. Η τοποθεσία Παλιό Καρβούνι κατά την παράδοση φιλοξένησε τους πρώτους κατοίκους του, που έφθασαν από τη Μάνη και την Αρκαδία. Στη θέση αυτή που είναι κρυμμένη σε ρεματιά με νερά και πλατάνια, βρίσκονται ερείπια σπιτιών, ενώ ο γειτονικός λόφος φέρει το όνομα του Αγίου Νικολάου από την ομώνυμη εκκλησία που υπήρχε. Το όνομά του το οφείλει κατά την παράδοση στις μεγάλες ποσότητες κάρβουνου που έβγαζαν από τα δασωμένα βουνά του ή την απειλή του Ιμπραήμ Πασά ότι θα κάνει το χωριό "κάρβουνο", κάτι που δεν έγινε. Στην απογραφή του 1941 αριθμούσε 133 κατοίκους. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία αλλά και η καλλιέργεια κηπευτικών. Μείωση πληθυσμού έφερε η μετανάστευση τόσο προς το εξωτερικό, όσο και εντός Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Μοναστήρι της Παναγίας Κατσιμικάδας Στο χωριό ανήκει το μοναστήρι της Παναγιάς Κατσιμικάδας. Χτισμένο στο βουνό Αιγάλεω ή Ψυχρό -όπως το λένε οι ντόπιοι-σε υψόμετρο 650μ. έχει θέα για περισσότερα από 1000 χρόνια το Ιόνιο πέλαγος. Η ονομασία προέρχεται από την κατσικούλα που βρήκε την εικόνα της Παναγιάς στη ρεματιά που έπινε νερό. Το μοναστήρι κάηκε από τον Ιμπραήμ μαζί με τους 40 καλόγερους. Σήμερα, έχει έναν ιερομόναχο, ενώ γιορτάζει στις 8 Σεπτέμβρη.
117. ΚΑΚΟΡΡΕΥΜΑ. Το Κακόρρευμα είναι χωριό του τ.Δήμου Αίπειας και νύν Δήμου Μεσσήνης Μεσσηνίας που βρίσκεται σε ύψος περίπου 300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση 1.5 χλμ από αυτήν. Υπάγεται στο δημοτικό διαμέρισμα Χράνων του καποδιστριακού Δήμου Αιπείας Μεσσηνίας. Άγνωστη παραμένει η ημερομηνία ίδρυσής του. Αναφέρεται στα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως μεταξύ των ετών 1840-1842, υπό το όνομα "Κακόρευμα Κορώνης Πυλίας". Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με αυτές η ονομασία προέρχεται από το παρακείμενο φαράγγι, που κατά το παρελθόν σε μεγάλη κακοκαιρία είχε παρασύρει άλογα από τις δυτικές ορεινές περιοχές του όρους Λυκόδημο, ή από τον αρκετά ισχυρό δυτικό άνεμος που φυσά αρκετές ημέρες το χρόνο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοί του προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία περί τους χρόνους της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη δεκαετία του 1970 η πλειονότητα των κατοίκων μετακινήθηκε στον τότε οικισμό Χράνοι που ήταν κοντά στην θάλασσα και τις συγκοινωνίες. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας και έδρα μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που συγκέντρωνε παιδιά και από τα γύρω χωριά πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Το σχολείο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεταφερόμενο στους Χράνους. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα υπολείμματα από χριστιανικούς ναΐσκους που χρησιμοποιούνταν επί τουρκοκρατίας. Μέσα στον οικισμό του χωριού βρίσκονται σήμερα δύο ναοί: ο Άγιος Βασίλειος σε ρυθμό απλής βασιλικής χτισμένος το 1894 από τους κατοίκους του χωριού που είναι η έδρα της ενορίας που καλύπτει το δημοτικό διαμέρισμα Χράνων και ο Άγιος Δημήτριος μικρός ναός σε ρυθμό βασιλικής, χτισμένος κατά την Τουρκοκρατία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοιμητηρίου του χωριού
119. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ. Πρόκειται για ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής του Πεταλιδίου. Είναι παραλιακό με πολύ ωραία παραλία, υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ Και το Καλλαμάκι είναι ένας ακομα τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας. Σήμερα είναι ενταγμένο στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
120. ΚΑΛΑΜΙ. Μικρό χωριό του Δήμου Καλαμάτας που βρίσκεται μετά το Ασπρόχωμα και πριν την Σπερχογεία με 135 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
121. ΚΑΛΛΙΑΝΕΪΚΑ. Οικισμός του Δημοτικού διαμερίσματος Δολών. Απέχει γύρω στα 20 χιλιόμετρα από Καλαμάτα και για να φθάσει κάποιος εκεί μπορεί να ακολουθήσει τη διαδρομή Καλαμάτα - Σταυροπήγιο - Δολοί ή Καλαμάτα - Κιτριές. Η παλιότερη οικογένεια – οικιστής έφερε το όνομα Καλλιάνης, που είναι ο γενάρχης αρκετών σημερινών οικογενειών, ενώ το όνομα το συναντάμε και στη Καλαμάτα. Μετά από πολλά χρόνια επανήλθαν, αφού είχαν μεταναστεύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι από τους νέους οικισμούς της Μάνης. Δημιουργήθηκε πιθανόν τον 19ο αιώνα και διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια ότι το 1928 είχε 115 κατοίκους, λειτουργούσε σχολείο και παρήγαγε σύκα, λάδι και εξαιρετικής ποιότητας κρασί από αμπέλια που καλλιεργούντο σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους (πεζούλες). Το Βυζαντινού τύπου εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (11ου-13ου αι.) μονοκάμαρο με τρούλο, βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ Δολών και Καλλιανέϊκων, που πρόσφατα συντηρήθηκε και αναστηλώθηκε από την Εφορεία Βυζαντινών Μνημείων (Κλιμάκιο Καλαμάτας). Σημαντικά μνημεία κοσμούν το γύρω χώρο, όπως το ιστορικό Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία ιδιόκτητο της οικογένειας Ρουσάκη, με τρούλο, υπέροχο καμπαναριό και αγιογραφίες του 1758. Η Ζωοδόχος Πηγή, το καθολικό, στην κεντρική πλατεία του χωριού, που εορτάζει την Παρασκευή του Πάσχα και γίνεται μεγάλο πανηγύρι με τη προσέλευση πλήθους κόσμου.1 χλμ. από το χωριό είναι ο Προφήτης Ηλίας Στη περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος των Δολών, πάνω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στο δρόμο Καλιανέϊκα-Καλαμάτα, βρίσκεται το σπήλαιο «Λυκούργου». Η τοποθεσία είναι μαγευτική σε κτήμα, ιδιοκτησίας του κ. Λυκούργου Γαϊτανάρου, το οποίο δώρισε στη πρώην κοινότητα και γι’ αυτό ονομάζεται Σπήλαιο Λυκούργου. Πηγή :http://www.mani.org.gr/
122. ΚΑΛΛΙΤΣΑΙΝΑ. Μικρό χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας.
123. ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΠΥΛΙΑΣ = ΜΕΜΕΡΙΖΙ. Η Καλιθέα είναι χωριό της Πυλίας, που ανήκε στο τ. Δήμο Μεθώνης και τώρα είναι στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
124. ΚΑΛΛΙΡΟΗ = ΜΠΟΥΓΑ 8 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα, αριστερά και δεξιά του δρόμου Κυπαρισσία-Τσακώνα, χωμένη στο πράσινο σε υψόμετρο 130 μέτρων, βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα χωριά της Μεσσηνίας, η Καλλιρόη. Ονομαζόταν αρχικά Μπούγα. Χτίστηκε 8 αιώνες πριν και το πρώτο σπίτι είχε σκεπή από πλάκες και κορμούς ασφάκας (δένδρο με στριφτό ξύλο που δεν σπάζει). Το 1928, με το διάταγμα υπ’αρ. Α 156/28 μετονομάστηκε σε Καλλιρόη, κατά μία εκδοχή από την καλή ροή του λαδιού της και κατά μία άλλη από την πηγή του χωριού Μουντρά που είχε καλή ροή. Με το όνομα Καλλιρόη άλλωστε, υπήρχε και πηγή της περιοχής στην αρχαιότητα. Από ανασκαφές το 1929, προκύπτει ότι οι Σπαρτιάτες είχαν εδώ φυλάκιο για να φορολογούν τους διερχόμενους, διότι ήταν διάβαση από την Ανατολική στην Δυτική Πελοπόννησο. Γι’ αυτό και οι Τούρκοι είχαν εκεί φρουρά και στρατό. Φαίνεται ότι η σημερινή Καλλιρόη βρίσκεται εκεί που άλλοτε υπήρχε η προέκταση της αρχαίας πόλης Ανδανίας (2600-2200 π.Χ.) Πηγή : Face Book Καλλιρόη (Μπούγα) Μεσσηνίας
125.ΚΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΒΟΥΡΝΑΖΙ Είναι ένα χωριό (οικισμός) πλησίον του Αριστοδημείου της περιοχής Μεσσήνης. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
126. KΑΛΟΓΕΡΕΣΙ. Το Καλογερέσι, είναι το ακραίο χωριό της πρώην Κοινότητας Τριπύλης και νυν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο, από πολύ παλιά, σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου. Είναι το πιο μακρινό χωριό από την Κυπαρισσία, γι αυτό είναι κάπως απομονωμένο.
Ο πληθυσμός του χωριού, δεν ξεπέρασε ποτέ τις 50 οικογένειες. Είναι παραγωγικό χωριό από γεωργικής πλευράς, κτηνοτροφικό και ντυμένο με χαμόκλαδα, πουρνάρια και άλλα δέντρα.
Ο δρόμος που ανηφορίζει από το Σελλά, περνάει από το Λεσοβίτι (Άνυδρο) και καταλήγει στο Καλογερέσι. Ο ίδιος δρόμος αν τον συνεχίσεις περνάει από τα χωριά Χρυσότοπος (Χρύσοβα), Ρευματιά (Λούμι), Κεφαλληνού, Ζερμπίσια και καταλήγει στο κεφαλοχώρι Μελιγαλάς κι από εκεί στην Καλαμάτα.
Το Καλογερέσι, μετά την κατάργηση του τέως Δήμου Τριπύλης, που έγινε το 1912, απετέλεσε κοινή Κοινότητα, μαζί με το χωριό Τριπύλα. Στα 1919, το χωριό Τριπύλα προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου και στα 1933, το Καλογερέσι αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή Κοινότητα. Πίσω από τις σκεπασμένες με θάμνους βουνοκορφές του, είναι τα χωριά της πρώην επαρχίας Μεσσήνης.
127.ΚΑΛΥΒΕΣ ΜΑΝΗΣ. (...το κρυμμένο Ευαγγέλιο) Βρίσκεται 4 χιλιόμετρα από το Προσήλιο προς την Καρδαμύλη και είναι χτισμένο το 1600 από τον Κατσίρη της Χώρας Ανδρουβίτσας στην κορυφή ενός λόφου. Υπάρχει η Εκκλησία του Αγίου Μάμα που χτίστηκε το 1750 από την οικογένεια Κατσιρέων και ανακαινίστηκε από τον απόγονο τους Βασίλη το 1824 με εικόνες που έφερε από την Οδησσό. Στο φαράγγι του Βυρού υπάρχει το Μοναστήρι του Σωτήρος στο οποίο ανήκει, Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστή Λουκά και φυλάσσεται σε σίγουρο μέρος.
128. ΚΑΜΑΡΙ. Δημοτικό Διαμέρισμα Καμαρίου με έδρα το Καμάρι του τέως δήμου Αετού, που σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.
129. ΚΑΠΛΑΝΙ = Βρίσκεται λίγο πριν φτάσουμε στην Κορώνης και στα Τούρκικα σημαίνει τίγρις και κατ’ επέκταση πολεμικός, ανδρείος, αιμοβόρος άνδρας.
130.ΚΑΡΒΕΛΙ =ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΚΑΡΒΕΛΙ. Το Καρβέλι ή παλιότερα Κουτσαβά Καρβέλι είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, έχει χαρακτηριστεί Δημοτικό διαμέρισμα της Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Παλαιότερα αποτελούσε αυτόνομη κοινότητα και ακόμα πιο παλιά χωριό του τέως Δήμου Αλαγονίας με το όνομα Κουτζαβά Καρβέλι. Σε απόσταση 1,5 χιλιόμετρο από το Καρβέλι με τις παραδοσιακές βρύσες, βρίσκεται το περίφημο Μοναστήρι της Σιδερόπορτας, το οποίο μαζί με τα άλλα μοναστήρια (Μαρδάκι, Μελέ και Βελανιδιά, αποτέλεσαν φωτεινούς φάρους της πορείας του ελληνισμού.
 |
| Το νησί της Καρδαμύλης |
132. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό στο Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 529 κατοίκους.
133. ΚΑΡΝΑΣΙ = ΤΣΟΡΩΤΑ. Ορεινό χωριό της Άνω Μεσσηνίας που είναι στα σύνορα με την Αρκαδία πολύ κοντά στην Αγ. Θεοδώρα. Το όναμά του το πήρε το 1927. Ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
134. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό στο Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 529 κατοίκους.
135. ΚΑΡΥΕΣ = ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ. Είναι ένα μικρό χωριό (οικισμός) της Τριφυλίας του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
136. ΚΑΡΥΟΒΟΥΝΙ = ΑΡΑΧΩΒΑ. Η Αράχοβα της Δυτικής Μάνης που αποτελούσε Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου του σημερινού Δήμου δυτικής Μάνης. μαζί με τον οικισμό Δρυόπη. Είναι ένα από τα ορεινά χωριά της περιοχής Λεύκτρου και βρίσκεται 55χιλ. νότια της Καλαμάτας και 10 χιλ. ανατολικά της Στούπας. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο ανάμεσα σε δυο πλαγιές που σχηματίζουν ρέμα, σε υψόμετρο 500 μ. και διακρίνουμε τον ερειπωμένο πύργο του Γουδέλη και τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, του Προφήτη Ηλία, της Παναγίας της Γιάτρισσας. Ο ποιητής Νικήτας Νιφάκος (1748-1818) στα στιχουργήματά του για τα χωριά της Μάνης γράφει για το Καρυοβούνι:
"Να έλθω στην Αράχωβα
την πολυξακουσμένη
που μες στο στενολάγκαδο
ευρίσκεται κτισμένη"
137. ΚΑΡΥΟΒΡΥΣΗ = ΖΑΠΑΝΤΙ. Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσου (Χαλβάτσου, συναντάμε τον οικισμό της Καρυόβρυσης που παλαιότερα είχε την ονομασία Ζαπάντι. Το όμορφο αυτό χωριό σήμερα είναι ακατοίκητο.
138. ΚΑΣΤΑΝΙΑ Η Καστάνια ή Καστανέα ή Μεγάλη Καστάνια είναι ορεινό χωριό του νομού Μεσσηνίας και ανήκε στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Λεύκτρου, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μεσσηνίας. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων στους πρόποδες του Ταϋγέτου από την πλευρά της Μεσσηνίας και ανήκει στην περιοχή της ιστορικής Μάνης, ενίσχυσε την επανάσταση του '21 με τετρακόσιους άντρες (τετρακόσια όπλα όπως αναφέρεται σε ορισμένα βιβλία) ενώ στον πύργο του Δουράκη, που υπάρχει στο χωριό έχει μείνει και ο οπλαρχηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Στο χωριό υπάρχουν αρκετές εκκλησίες του 14ου αιώνα και η μία από τις δύο διώροφες χριστιανικές εκκλησίες της Ευρώπης. Προστάτης του χωριού είναι η Παναγία και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου με δοξολογία και πανηγύρι έμπροσθεν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πλατεία του χωριού. Το χωριό είναι προορισμός δροσιάς τους καλοκαιρινούς μήνες και κυνηγιού το χειμώνα.
139. ΚΑΤΣΑΡΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό του Δήμου Καλαμάτας που βρίσκεται πλησίον των Λαιίκων και έχει 119 κατοίκους.
140. ΚΑΤΣΑΡΟΥ O Κατσαρός ή "Κατσαρού" είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Βρίσκεται στα ΝοτιοΔυτικά όρια του Δήμου. Η ονομασία του χωριού οφείλεται μάλλον σε ονομασία Τούρκου προύχοντα της περιοχής Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του ονόματος βρίσκεται στο φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αριθμός 80 (παράρτημα) της 28ης Δεκεμβρίου 1836. Βρίσκεται μέσα στον ενιαίο ελαιώνα της Άνω Μεσσηνίας που εκτείνεται Βορειοανατολικά του Νομού έως τα όρια αυτού με το Νομό Αρκαδίας και τις παρυφές της οροσειράς του Ταϋγέτου. Βασική ασχολία των κατοίκων του χωριού υπήρξε για πολλά χρόνια η καλλιέργεια της Ελιάς και η παραγωγή λαδιού. Αυτό μαρτυρά άλλωστε και η ύπαρξη παλαιών αλλά και σύγχρονων ελαιοτριβείων. Άλλες παραδοσιακές ασχολίες του χωριού υπήρξαν η καλλιέργεια του σύκου, της σταφίδας και η παραγωγή κρασιού. Στα προπολεμικά χρόνια υπήρξε και εκτεταμένη σηροτροφία πράγμα το οποίο μαρτυρά και ο μεγάλος αριθμός δέντρων μουριάς παντού γύρω και μέσα στον οικισμό. Έχει πρόσβαση μέσω τριών ασφαλτοστρωμένων επαρχιακών οδών από την Εθνική Οδό Τριπόλεως – Καλαμάτας. Η κεντρική του εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη των Αγίων Θεοδώρων ενώ πλήθος μικρών εκκλησιών και εξωκκλησιών βρίσκονται διάσπαρτα στην ευρύτερη περιοχή του χωριού. Η κεντρική, ευρύχωρη πλακοστρωμένη πλατεία του έχει πλήθος μαγαζιά (παντοπωλεία, κρεοπωλεία, καφενεία και ταβέρνες) ενώ λίγα χρόνια πριν θα εύρισκε κανείς αστυνομικό τμήμα, γραφείο τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομικό αντιπρόσωπο. Σήμερα, η γεωργία στην ευρύτερη περιοχή έχει πολύ περιοριστεί και ελάχιστοι είναι οι επαγγελματίες αγρότες που διαμένουν στο χωριό. Οι περισσότεροι εκ των νέων δουλεύουν στις γύρω κωμοπόλεις (Μελιγαλά, Καλαμάτα, κλπ.) και πόλεις ενώ πολλοί επίσης εργάζονται στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη Στην επανάσταση του 1821, ο οπλαρχηγός Ιωάννης Καρακίτσος,καταγόμενος από το χωριό Κατσαρού, αναφέρεται ως ένας από τους πρωτεργάτες και ως ο πρώτος που άρχισε τις εχθροπραξίες έναντι των Τούρκων.
141. KATΣΙΚΟΒΟ. Είναι ένας οικισμός πλησίον του Ασπροχώματος με 37 κατοίκους. Ανήκει στον ευρύτερο Δήμο Καλαμάτας.
142.ΚΑΤΩ ΚΑΡΒΕΛΙ =ΧΑΝΑΚΙΑ Το Κάτω Καρβέλι ή παλιότερα Χανάκια είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, ανήκει στο Δημοτικό διαμέρισμα του Καρβελίου στον Νομό Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας. Βρίσκεται βόρει- ανατολικά της Καλαμάτας κρυμμένο πίσω από λόφο, όπως και τα χωριά Ελαιοχώρι και Κουταλά και πάνω από τον λόφο, όπου πρόσφατα έχουν κάνει εκκλησία του Προφήτη Ηλία και χώρο πανηγυριού, βλέπει ολόκληρο τον Μεσσηνιακό κόλπο και την Μεσσηνιακή Πεδιάδα. Ανατολικά εφάπτεται με τις άκρες του Ελαιοχωρίου και Νοτιο-Δυτικά μέχρι τον δρόμο Καλαμάτας - Σπάρτης και τον ποταμό Νέδοντα.Παλαιότερα αποτελούσε αυτόνομη κοινότητα και ακόμα πιο παλιά ανήκε στο Κουτσαβά Καρβέλι. Στο χωριό υπάρχει παλιά εκκλησία και παλιά αρχοντικά. Στο χωριό ανήκει και το ιστορικό εκκλησάκι Άγιος Σώστης που βρίσκεται στο τελευταίο σημείο της διαδρομής που φαίνεται η Καλαμάτα πριν μπούμε στα Διπόταμα και στον Ταΰγετο.
143.ΚΑΤΩ ΜΕΛΠΕΙΑ = (Γαλαζιον-Γαράτζα-Μπογάζι-Μέλπεια) Το χωριό μέχρι και το 2010 άνήκε στο Δήμο Ανδανίας με έδρα το Διαβολίτσι.332 κάτοικοι. Σήμερα ανήκει στον ευρύτερο Δήμο Οιχαλίας με πρωτεύουσα το Μελιγαλά.
144 ΚΑΦΟΥ. Το Καφού είναι ένας μικρός οικισμός του τ. Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Έχει μόνο 6 μόνιμους κατοίκους.
145. ΚΕΝΤΡΙΚΟ = Κ. ΚΟΥΡΤΑΓΑ Το Κεντρικό ανήκε στον τ. δήμο Ανδανίας. Με την απογραφή του 2001 έχει πληθυσμό 98 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Κεντρικό είναι ένα από τα 14 δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Ανδανίας. Ο Δήμος Ανδανίας Βρίσκεται στο ΒΑ τμήμα του νομού Μεσσηνίας.
Το χωριό μετονομάστηκε σε Κεντρικόν στις 4/11/1927 (ΦΕΚ 306/1927), κατόπιν απόφασης της τότε κυβέρνησης να μετονομαστούν όλοι οι οικισμοί που είχαν τουρκόφωνα ονόματα. Το όνομα Κεντρικό επιλέχθηκε από τους κατοίκους με το σκεπτικό πως βρισκόταν στο κέντρο του βόρειου τμήματος της πεδιάδας της Στενυκλάρου. Μέχρι τότε ονομαζόταν Κάτω Κούρταγα ή το συνηθέστερο Κούρταγα. Άνω Κούρταγα ονομάζονταν τα Παραδείσια του Ν. Αρκαδίας.
Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες το χωριό προϋπήρχε της επανάστασης του 1821. Επίσης η επικρατούσα άποψη υποστηρίζει προς ονομάστηκε Κούρταγα από κάποιον Τούρκο αξιωματούχο, ίσως Αγά, στον οποίο πιθανώς άνηκε η γη που καταλαμβάνει σήμερα η κοινότητα. Αυτός ίσως να λεγόταν Κούρτ και να ήταν Αγάς ή να λεγόταν Κούρταγας και να είχε κάποιον άλλο τίτλο. Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός πως η λέξη κουρτ στα τουρκικά σημαίνει λύκος, ενώ στη σημερινή Τουρκία υπάρχει το επώνυμο Κούρταγα (Kurtaga).
146. ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ = ΜΠΙΛΙΟΒΑ Είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης πλησίον του Κάμπου Αβίας της Δυτικής Μάνης. Εκεί μπορεί κανείς να περπατήσει στο απολαυστικό μονοπάτι της Μπίλιοβας. μαζί με τους οικισμούς Βόρειο (ή Μπρίντα), Ανατολικό (ή Νερίντα) και η Χώρα, αποτελούσε κοινότητα και σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αβίας. Είναι σε οχυρή θέση που το 17ο αιώνα γνώρισε καταστροφές από τους Τούρκους. Έχει αξιόλογους ναούς, όπως του Αγίου Νικολάου (14ου αι.), Προφήτη Ηλία και Παναγίας Χελμού. Από εδώ είναι ο αγιογράφος Χαϊδεμένος που το 1752 τοιχογράφησε τον Άγιο Νικήτα στους Άνω Δολούς. Δίπλα από το Κέντρο παρατηρούμε το υπέροχο φαράγγι του Ριντόμου.
147. ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ. Ένα μικρό χωριό της Άνω Μεσσηνίας με πολύ πράσινο και πολλά νερά. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Καψάλα. Χρονολογείται από τον 11ο – 12ο αιώνα μχ χτιστηκε από ένα Νορμανδό τσιφλικά που λεγόταν Κεφαληνός απ’ όπου πήρε και το όνομα. Τη ζωή του χωριού την γνωρίζουν από το 1770 – 1780 και αυτό συνάγεται από τα σπίτια εκείνων που πολέμησαν στο Μανιάκι.και που σώθηκαν μέχρι την εποχή μας. Το Κεφαλληνού είναι ένα ακόμη χωριό της Άνω Μεσσηνίας που πλέον είναι ακατοίκητο. Είναι πανέμορφο ημιορεινό που η βλάστηση οργιάζει. Πηγή : kefalinou.blogspot.com
148. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΡΙΠΕΣΙ είναι χωριό που βρίσκεται στην περιοχή του ΑΕΤΟΥ Τριφυλίας πλησίον του Κοπανακίου με 158 κατοίκους.
149. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟΥ. Το χωριό Κεφαλοβρυσο ή Χαλβατσου βρίσκεται στο
βορειότερο προς τα δυτικά άκρο του κεντρικού τμήματος του νομού Μεσσηνιας (επαρχία
Μεσσήνης), σε υψόμετρο 600 μ.στα όρια με την επαρχία Τριφυλίας. Διοικητικά ανήκει στην
επαρχία Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας και μαζί με το συνοικισμό Κουλκάδα, που βρίσκεται 2 χμ. δυτικά απ' αυτό, αποτελούσε από το 1912 και ως το 1997 ιδιαίτερη κοινότητα, αρχικά με την επωνυμία «Κοινότητα Χαλβάτσου» και από το 1956 «Κοινότητα Κεφαλόβρυσου». Μέχρι το 2010 ανήκε στον επανασυσταθέντα Δήμο Αριστομένη, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
 |
| Λιμανάκι Κιτριές |
151. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αίπειας, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, πλησίον του χωριού Αδριανή με 67 κατοίκους.
152. ΚΛΩΝΙ. Βαδίζοντας από το Ραφτόπουλο στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας της κυκλικής κοιλάδας της Τριπύλης, σε υψόμετρο 520 μέτρων, συναντάει κανείς το συνοικισμό του Κλωνί. Στην άκρη του δρόμου η μικρή εκκλησία του, αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Και δεξιότερα τα λιγοστά σπίτια του συνοικισμού. Ύστερα το δάσος με τα άγρια δέντρα και τους θάμνους που δασώνουν την περιοχή. Το 1912 το χωριό δεν μπορούσε να κάνει τη δική του κοινότητα και έτσι μαζί με την Ασούτενα προσχώρησαν στην κοινότητα Λυκουδεσίου. Το χωριό κατοικούσαν κτηνοτρόφοι οι οποίοι σιγά – σιγά όμως το εγκατέλειψαν και σήμερα είναι ακατοίκητο.
Πηγή: www.tripilis.gr
153. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ. ‘Ενας μικρός οικισμός του νέου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
154. ΚΟΚΛΑ = ΒΗΔΥΣΟΒΑ Το χωριό Κόκλας (κατ'άλλους Κόκλα) ανήκει στο Δήμο Δωρίου
Μεσσηνίας και είναι το μικρότερο σε έκταση και πληθυσμό χωριό του συγκεκριμένου τοπικού
διαμερίσματος. Ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται περίπου στα 150-200 άτομα.
Παλαιότερα, το χωριό Κόκλας δεν ήταν τίποτα περισσότερο απο μια έρημη έκταση, η οποία
περιελάμβανε όμως δύο χάνια για τους ταξιδιώτες. Το κεντρικό χωριό βρισκόταν στην περιοχή
Δροσοπηγή -σημερινός Βηδύσοβας-. Για άγνωστους ακόμα λόγους, οι κάτοικοι της Δροσοπηγής αναγκάστηκαν να "μεταναστεύσουν" και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό. Η Δροσοπηγή διασώζεται και σήμερα.
155. ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ ή Απάνω Κοντογόνι είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας, στους πρόποδες του βουνού Κουφιέρου του ημιορεινού συμπλέγματος Κοντοβουνίων και υπάγεται στο δήμο Παπαφλέσσα. Έχει πληθυσμό περίπου 47 κατοίκους. Mαζί με τον Παπαφλέσσα Μεσσηνίας ή Κάτω Κοντογόνι παλαιότερα αποτελούσαν κοινότητα. Από την τοποθεσία <<Αγνάντιο>> υπάρχει θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο, την Καλαμάτα και τον Ταΰγετο. Κτηνοτροφικό χωριό παλαιότερα, ακολουθεί τα τελευταία χρόνια χρόνια την φθίνουσα πορεία των ορεινών οικισμών.
156. ΚΟΜΠΟΙ. Μετά τα Βουνάρια συνεχίζοντας το μικρό οδοιπορικό μας συναντάμε το χωριό
Κόμποι. Συσχετίζεται το όνομα του χωριού από το γεγονός ότι οι κάτοικοι του προετοίμαζαν
σχοινιά με κόμπους κι ανεμόσκαλες για την επίθεση του Τουρκοκρατούμενου Κάστρου της Κορώνης. Ο στενός αγροτικός δρόμος διασχίζει το απλοϊκό χωριό με 114 κατοίκους φυλαγμένο σα μυστικό κόσμημα μες την αρμαθιά ελαιώνων κι αμπελιών και σε ο¬ δηγεί στο φυσικό μεγαλούργημα της ειδυλλιακής ξανθής του αμμουδιάς. Με την πανέμορφη φυσική τους όψη οι Κόμποι πως θα ήταν δυνατό να ξεφύγουν από το κύμα καινούργιων κατακτητών, πλάσματα τουρισμού. Και το μικρό χωριό αναπτύσσεται ραγδαία με οικοδομές εδώ και εκεί που χωνιάζουν και προσαρμόζονται επιτυχημένα στο φυσικό περιβάλλον. Ευχή μας η ανάπτυξη να συνεχιστεί σωστά μέσα σ' αυτά τα πλαίσια και το κύμα να μη μεταβληθεί σε ρεύμα που μπορεί να παρασύρει.
157.ΚΟΡΥΦΑΣΙΟ = ΟΥΣΜΑΝΑΓΑ. Το χωριό αυτό βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Πυλίας, Απέχει 12 χλμ από την Πύλο και 9 χλμ από τη Χώρα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το αρχαίο Κορυφάσιο, έναν αρχαίο οικισμό, χτισμένο σε διαφορετική θέση από το σημερινό. Στον αρχαίο εκείνο οικισμό υπήρχε ο ναός και το άγαλμα της Κορυφασίας Αθηνάς. Σήμερα το χωριό αριθμεί περί τους 500 μόνιμους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι υπολογίζεται ότι διπλασιάζοναται. Στον κεντρικό δρόμο του χωριού υπάρχουν καφετέριες, ταβέρνες κλπ οι οποίες συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου. Κοντινά χωριά είναι η Ικλαινα, η Γλυφάδα κλπ.
158.ΚΟΡΩΝΗ. Η μικρή πανέμορφη παραλιακή κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η γόησα του Μεσσηνιακού Κόλπου.
Έχει περί τους 1668 κατοίκους και βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καλαμάτας απ' όπου απέχει 52 χιλιόμετρα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.
Είναι τόσο γραφική που εύκολα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει σαν νησοακρωτήρι, ή ακόμα και με νησί των Κυκλάδων.
Eύκολα επίσης μπαίνει κανείς στον πειρασμό να περπατήσει τα γραφικά ασβεστωμένα σοκάκια της πόλης όπου συναντάει παλιά, διώροφα αρχοντικά σπίτια χτισμένα σύμφωνα με το μεσαιωνικό ρυθμό.
Το λιμάνι. Το «γοητευτικό» λιμάνι της Κορώνης, σχεδόν πάντα κοσμείται με τα ιστιοφόρα, τα ψαροκάικα, τα ταχύπλοα και άλλα σκάφη, συνθέτοντας πάντα ένα, απαράμιλλης ομορφιάς, γραφικό λιμανάκι που από την αρχή γοητεύει τον επισκέπτη της Κορώνης.
Ονομασία.Το όνομα της Κορώνης προήλθε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα που βρέθηκε τότε που έσκαβαν για να κατασκευάσουν τα τείχη της πόλης.
Λέγεται επίσης ότι το αρχικό όνομα ήταν «Κορώνεια» και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη, με τόπο καταγωγής τη βοιωτική Κορώνεια. Οι κάτοικοι όμως της «Κορώνειας» το απλοποίησαν και το έκαναν Κορώνη.
Φαγητό – ταβέρνες. Μετά από μια βόλτα, καταγοητευμένη από τις μεθυστικές ομορφιές του τόπου ή μετά το μπάνιο σας στις καταγάλανες παραλίες, μπορείτε να απολαύσετε τις εκπληκτικές γεύσεις των μαγαζιών που υπάρχουν στο γραφικό λιμάνι ή στις παραλίες Ζάγκα και Μεμί μέχρι το Βασιλίτσι. Στο λιμάνι με τα κρεμασμένα «λιόκαυτα» χταπόδια θα απολαύσετε εκπληκτικούς μεζέδες. Ιστορία. Η σημερινή Κορώνη χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ασίνης κατά τον 5ο ή 6ο αι. μ.Χ. και αναφέρεται στο ιουστινιάνειο «Συνέκδημον» με το όνομα Κορώνια. Την Κορώνη αναφέρει στη θέση Πεταλίδι και ο γεωγράφος Στράβων. Επίσης την αναφέρει και ο Όμηρος με την ονομασία “ Αμπελόεσσαν Πήδασον”. Εδώ τοποθετείται η μεσσηνιακή αρχαία Ασίνη και ταυτίστηκε με την ομηρική Αίπεια, μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας υποσχέθηκε στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου. Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία κ.α που το επιβεβαιώνουν.
Από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα η Κορώνη γνώρισε μεγάλη ακμή και μαζί με τη Μεθώνη αποτελούσε λιμάνι κλειδί για το εμπόριο από και προς την Ανατολή. Όσο η Κορώνη όσο και η Μεθώνη ήταν ευρέως γνωστές με την ονομασία τα "μάτια της Βενετίας" στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η άνθηση της οικονομίας της συνεχίστηκε με συνέπεια να αποτελεί κέντρο εμπορίου και βιοτεχνίας. Δυστυχώς όμως αυτό το πανέμορφο κάστρο είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο από όλα όσα υπάρχουν στην Πελοπόννησο.
Έχω μπάρμπα στην Κορώνη. Η φράση αυτή που λέγεται σε όλη την Ελλάδα έχει επικρατήσει από τις παρακάτω εικασίες. Επί Τουρκοκρατίας όταν κάποιος Πασάς της Τρίπολης σε αναγνώριση ευγνωμοσύνης προς ένα θείο του που τον είχε βοηθήσει στις σπουδές του, τον προσδιόρισε σαν μπέη στην Κορώνη. Άνθρωπος ήπιος ο θείος θέλοντας να εξυπηρετήσει τους Κορωναίους που του ζητούσαν κάποια χάρη, έδινε συστατικά γράμματα προς τον πασά της Τρίπολης και υποθέσεις των Κορωναίων τακτοποιούνταν. Μια άλλη εκδοχή λέει: Ο Διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη ένα στενό συγγενή του Σουλτάνου.Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπάγονταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι. Έτσι, όποιος είχε καμία σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα, κατέφευγε σ’αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων.
Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσάς και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε.
Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλίτσες του.
Μεσογειακή διατροφή
Εκπρόσωπος - πρεσβευτής της Μεσογειακής Διατροφής για την Ελλάδα είναι η πόλη της Κορώνης, για την Ιταλία το Σιλέντο, για την Ισπανία η Σορία και για το Μαρόκο το Σεφ Χάουεν. Η Μεσογειακή Διατροφή αποτελεί ουσιαστικά το παράδειγμα, τρόπου ζωής στον κόσμο. Δεν την αποτελεί μόνο το κομμάτι των τροφίμων, αλλά συνδέεται με τα ήθη και έθιμα των χωρών της Μεσογειακής Λεκάνης, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των υπολοίπων χωρών του πλανήτη. Οι τέσσερις πόλεις και οι αντίστοιχες χώρες προέβλεψαν αυτή τη δυναμική που δίνει η έννοια της Μεσογειακής Διατροφής, γι’ αυτό η UNESCO αναγνωρίσε τις 4 πιο πάνω πόλεις πρέσβειρες της ως προς την Μεσογειακή διατροφή.
159. ΚΟΥΒΕΛΑ. Είναι ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Τριφυλλίας με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά, αφού είναι κοντά στη Νέδα. Προσφέρεται για πεζοπορίες, ποδηλασία και άλλα σπορ,
160. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ. Η Κουκουνάρα είναι χωριό της Πυλίας δίπλα στη Στενωσιά. Πρόκειται για ένα χωριό που το όνομά του το κρατάει από αρχαιοτάτων χρόνων, μάλιστα το αναφέρει και ο Όμηρος. Στο χωριό έχουν βρεθεί πάρα πολλά αρχαία της Μυκηναϊκής εποχής γι’ αυτό έχει ιστορία και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
161. ΚΟΥΛΚΑΔΑ. Οικισμός του Δήμου Αριστομένους των 25 κατοίκων, που μαζί με το Κεφαλόβρυσο αποτελούσαν το Τοπ. Διαμέρισμα Κεφαλοβρύσου του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης.
162. ΚΟΥΡΗΣ. Μικρός οικισμός του τ.δ Σωτηριάνικων του πρώην Δήμου Αβίας και νυν Δυτικής Μάνης. Οικάτοικοι του οικισμού είναι 54
163. ΚΟΥΡΤΑΚΙ,χωριό της Μεσσηνίας, που ανήκε μέχρι 31.12.2010,στον Δήμο Βουφράδος και τώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.Στοιχεία για το χωριό βρίσκουμε από το 1833 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, και ανήκε στον Δήμο Βίαντος, που ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε και τα χωριά του συγχωνεύθηκαν στο τότε Δήμο ΒΟΥΦΡΑΣΟΥ. Το 1912 γίνεται αυτοτελής κοινότητα. Στην απογραφή του Ελληνικού κράτους το 1911 βρίσκουμε τα εξής στοιχεια. 195 κάτοικοι και απείχε από το Χατζή 1 ώρα και 15 λεπτά με τα πόδια. Επίσης υπάρχουν μερικά διάσπαρτα στοιχεία ακόμα για την προ του 1821 εποχή και απ’ το 1912 μέχρι και το 1965. Αυτά οταν επαληθευτούν θα αναρτηθούν.
164. ΚΟΥΤΑΛΑ = ΚΑΟΥΤΑΛΑΣ. Ένα χωριό της Καλαμάτας σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Δυτικού Ταϋγέτου. Με την απογραφή του 2001 είχε 18 κατοίκους. Θέση. Βρίσκεται βόρεια σε σχέση με την Καλαμάτα, σκαρφαλωμένο στις πλαγιές που χαρακτηρίζοντα Δυτικός Ταΰγετος. Χτίστηκε στο βορεινό μέρος λόφου, ο οποίος προστάτευε το χωριό από την θέα προς το λιμάνι της Καλαμάτας για να μην φαίνεται από τους πειρατές, ενώ από την κορυφή του φαίνεται ο ολόκληρος ο Μεσσηνιακός κόλπος και η Μεσσηνική πεδιάδα. Με τον ίδιο τρόπο (πίσω από αντίστοιχο λόφο) είναι χτισμένα και άλλα χωριά της Καλαμάτας, όπως Κάτω Καρβέλι, Ελαιοχώρι κλπ. Βορειοανατολικά του βρίσκονται οι ορεινές αγροτικές περιοχές που ανήκουν στο δ.Δ της Αρτεμισίας με το όνομα Ρογκοζωνίτσα και Βόλιμνος. Ανατολικά φθένει με την περιοχή της Βελανιδιάς, νότια με την περιοχή του Προφήτη Ηλία και δυτικά με το Ασπρόχωμα και την Θουρία.
Ιστορία. Η ιστορία του συνδέεται με την ιστορία των χωριών της Αλαγονίας και ιδιαίτερα της Αρτεμισίας και της Βελανιδιάς, με τις οποίες είχε ιδιαίτερη επαφή, αφού η οπτική του επαφή με την Καλαμάτα και το Κάστρο, είναι καταπληκτική.
Διαδρομή. Η διαδρομή από την Καλαμάτα σήμερα γίνεται με ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ο οποίος περανά από την περιοχή του Προφήτη Ηλία και φθάνουμε στο χωριό, ενώ θαυμάζουμε προς την Καλαμάτα, τον κάμπο και την θάλλασα με αεροπορική θέα.
Πηγή : www.hellenica.de
165. ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ - ΦΟΥΡΤΖΙ = ΦΟΥΡΤΖΟΚΡΕΜΜΥΔΑ. Χωριό της Πυλίας που βρίσκεται μετά το Σουληνάρι και πριν τη Γλυφάδα(Καραμανώλη).
166. ΚΡΥΟΠΗΓΗ = ΣΑΡΑΚΗΝΑΔΑ. Οικισμός στην Τιφυλία
167. ΚΡΥΟΝΕΡΙ. Ένας ακόμη οικισμός του πρώην Δήμου Αετού της Τριφυλίας με 79 κατοίκους.
168. ΚΥΒΕΛΕΙΑ ΜΗΛΕΑΣ ΜΑΝΗΣ = ΓΑΡΜΠΕΛEΑ. Τα Κυβέλεια αποτελούν έναν από τους οικισμούς της Μηλέας Μεσσηνίας, με πληθυσμό 34 άτομα (απογραφή 2001). Άλλοι οικισμοί είναι τα Φαγριάνικα, Ξανθιάνικα, Σεκουριάνικα και Κάτω Χώρα. Η ονομασία του οικισμού συνδέεται με τη θεότητα της μυθολογίας Κυβέλη. Ο οικισμός αναφέρεται και ως Γαρμπελιά από τους ντόπιους, που είναι η παλιά του ονομασία (μετονομάστηκε το 1956). Στο χωριό έχει βρεθεί μυκηναϊκός θολωτός βασιλικός τάφος, ο οποίος χρονολογείται γύρω στο 1250 π.Χ. και παραμένει σε καλή κατάσταση[2].Στο χωριό γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, ο πύργος της οικογένειας του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα,
169. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ = ΑΡΚΑΔΙΑ. Πρωτεύουσα του Νεοσύστατου Δήμου Τριφυλίας. Η Κυπαρισσία η οποία βρίσκεται 68 χλμ βορειοδυτικά από την Καλαμάτα, στο νότιο άκρο του Κυπαρισσιακού Κόλπου. Πληθυσμός 7507 κάτοικοι . Στις υπέροχες ακτές του Ιονίου, η ιστορική κωμόπολη αποτελεί σήμερα εμπορικό και παραθεριστικό κέντρο. Παραλίες, καταλύματα και επιλογές διασκέδασης, φαγητού και αποδράσεων, την καθιστούν μια καλή επιλογή για διακοπές ή εκδρομές. Η Κυπαρισσία πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, γνώρισε μεγάλη άνθιση τους κλασσικούς χρόνους και ήταν μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1821 και αποτέλεσε οικονομικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα, η Κυπαρισσία αποτελεί μια όμορφη λουτρόπολη στις δυτικές ακτές της Πελοποννήσου. Μοιάζει με δύο πολιτείες η Παλιά ή Πάνω Κυπαρισσία και η σύγχρονη νέα πόλη παραθαλάσσια. Η Επάνω πόλη βρίσκεται στη ρίζα του Κάστρου, Βυζαντινό κτίσμα που χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ακρόπολης. Στην Επάνω πόλη θα δείτε παραδοσιακά σπίτια, σοκάκια, αρχοντικά και φυσικά μια υπέροχη θέα στο απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και όλου του κόλπου της Κυπαρισσίας. Στη νέα πόλη, με τους πλατύς δρόμους και τις μεγάλες πλατείες υπάρχουν πλήθος επιλογών φαγητού, διασκέδασης και αγορών καθώς και καταλύματα. Η πόλη τελειώνει στην παραλία, που έχει μεγάλη κίνηση και ζωντάνια τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην ευρύτερη περιοχή θα βρείτε κι άλλες πανέμορφες ακτές για να απολαύσετε το κολύμπι και τη θάλασσα. Σχετικά με το όνομά της υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ίσως οφείλεται στα πολλά κυπαρίσσια που υπήρχαν και υπάρχουν στην περιοχή. Άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομά της το οφείλει στον Κυπάρισσο, γιο του Μινύα του βασιλιά των Μινύων, μιας φυλής που πέρασε από την περιοχή την προϊστορική εποχή. Το παλιό όνομα που ήταν Αρκαδιά, δεν είναι εξακριβωμένο από πού το πήρε, λέγεται πάντως ότι στην Κυπαρισσία κατοίκησαν πολλοί με καταγωγή από την Αρκαδία ή άλλες απόψεις λένε ότι στην περιοχή του Καλού Νερού υπάρχει ένα ποτάμι που λέγεται Αρκαδικός. Κάτι απ’ όλα πάντως έδωσε το παλιό όνομα Αρκαδιά.
170.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΙ = ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΙ. Το χωριό Κωνσταντίνοι (Υψόμετρο 160 μέτρα, 180 κάτοικοι), βρίσκεται στην ημιορεινή περιοχή του Νομού Μεσσηνίας γαντζωμένο για 400 περίπου χρόνια πάνω σε τέσσερις πανέμορφες βουνοπλαγιές. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του Νομού Μεσσηνίας, 37 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας και υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ανδανίας. Τα περισσότερα σπίτια του χωρίου είναι πετρόχτιστα. Λαγγαδιανοί χτιστάδες έχουν βάλλει όλη την μαεστρία τους και τα έχουν χτίσει με μεράκι, που μαζί με την όμορφη τοποθεσία δημιουργούν μια υπέροχη εικόνα. Στο χωριό ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΙ στην εκκλησία υπάρχει η στήλη των ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ.
171. ΛΑΓΚΑΔΑ ΜΑΝΗΣ. Ένα γνήσιο χωριό της Έξω (Δυτικής ή Μεσσηνιακής) Μάνης, πιστό στην Μανιάτικη αρχιτεκτονική. Το χωριό είναι κτισμένο σε ένα λαγκάδι, από το οποίο πήρε και την ονομασία του. Η ιστορία της φαίνεται να ξεκινά το 68 μχ όπου επί Μάρκου Αυρηλίου οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την διπλανή πόλη που ανήκε στην Σπάρτη του Μενελάου, τις Θαλάμες . Στην λαγκάδα εγκατέστησαν τους σταύλους τους και στα σημερινά Σωματιανά κατέλυσε η σωματοφυλακή τους εξ ου και η ονομασία αυτού του οικισμού. Ετσι η περιοχή έγινε σιγά σιγά οικισμός με πρώτους κατοίκους Ρωμαίους πολίτες τα ονόματα των οποίων εξελληνίστηκαν κρατώντας την λατινική ρίζα μέχρι σήμερα. Αξιοθέατα της περιοχής είναι ο παλιός ναός της Γιάτρισσας με το μεγαλύτερο μοναστήρι της Λακωνικής χερσονήσου που κάποτε είχε 300 μοναχούς, τον ηγούμενο τον οποίον εμύησε στην Φιλική Εταιρία ο Κολοκοτρώνης και στήριξε οικονομικά την επανάσταση. Επίσης τα βυζαντινά εκκλησάκια Φανερωμένης και Αγίας Μαρίνας αγιογραφημένα από τον μοναχό Ανδρόνικο Παλαιολόγο αδελφό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.172. ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟ. Παραλιακό χωριουδάκι των Γαργαλιάνων είναι η παραλία του Λαγκουβάρδου, μια σμαραγδένια παραλία που η χρυσή άμμος της απλώνεται σε μια έκταση 2χμ.
173. ΛΑΔΑ = ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΛΑΔΑ. Το Λαδά ή παλιότερα Κουτσαβά Λαδά είναι ένα από τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου που μετά το Νόμο Καποδίστρια, έχει χαρακτηριστεί Δημοτικό διαμέρισμα της Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Βρίσκεται στους βοριοδυτικούς πρόποδες του Ταϋγέτου σε υψόμετρο 680 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, 4 χιλιόμετρα μετά και απέναντι από το Καρβέλι στην πλαγιά του Λυκούριου ή Βουνού του Αγιώργη, πάνω στο οποίο βρίσκεται και ο Κουτσαβίτικος Αγιάννης. Πίσω ακριβώς από του Λαδά βρίσκεται η Αρτεμισία πρώην Τσερνίτσα και παλιότερα Δενθαλιάτιδα και πέραν αυτής οι Πηγές, η Αλαγονία και η Νέδουσα. Ανατολικά φθάνει μέχρι την κορυφή του Ταϋγέτου και Δυτικά μέχρι το ποτάμι της Καλαμάτας τον Νέδοντα.
174. ΛΑΪΝΑ. Η Λάϊνα είναι ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας που ήταν ενταγμένο στον πρώην Δήμο Αίπειας, και ρώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Συγκεκριμένα βρίσκεται 2 χλμ πριν τον Αγ.Ανδρέα Λογγά.
175. ΛΑΧΑΝΑΔΑ Ένα χωριό πάνω από τη Φοινικούντα, στο οποίο οι κάτοικοί του είναι Κρητικής καταγωγής. Ο Μεσσήνιος ιστορικός συγγραφέας Δικαίος Β. Βαγιακάκος στη μελέτη του "Κρήτες πρόσφυγες εις την Πελοπόννησον επί Καποδίστρια", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μνημοσύνη" (τόμος Α', 1967, σελ. 41-70) υποστηρίζει ότι το 1831 εγκαταστάθηκαν Κρητικοί και στη Λαχανάδα. Γράφει: "Λαχανάδα. Ενταύθα εγκατεστάθησαν οι τελευταίοι Κρήτες πρόσφυγες εξ Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου υπό τον στρατηγόν Τσουδερόν και τον Στρατήν Δεληγιαννάκην. Μεταξύ τούτων ήσαν πολλά γυναικόπαιδα, τα οποία μετακινήθησαν κανονικώς δια πλοίων της Ύδρας. Ο διοικητής των Μεσσηνιακών Φρουρίων ανέφερεν ότι τα διανεμηθέντα στρέμματα ήσαν 3.500 αξίας 28.000 φοινίκων.
176.ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ Η Λάμπαινα είναι χωριό του τέως Δήμου Ιθώμης και νυν Μεσσήνης. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από την αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 /6/ 1921.
177. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΗ. Τον Αύγουστο του 1912 πρωτοσυστάθηκε σαν κοινότητα με την επωνυμία Χάστεμη. Στη συνέχεια το 1927 μετονομάσθηκε σε κοινότητα Λευκοχώρας. Σήμερα είναι χωριό του Δήμου Μεσσήνης.
178. ΛΥΚΟΤΡΑΦΟ Το "Λυκότραφο" είναι ένα ημιορεινό χωριό το οποίο ανήκει στο "Νομό
Μεσσηνίας", υπάγεται στο "Δήμο Μεσσήνης" και απέχει περίπου 245χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της
"Αθήνας".Οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι 197 ντόπιοι και 16 αλλοδαποί, ασχολούνται κυρίως
με την γεωργία . Οι βασικές καλλιέργειες των γεωργών είναι το λάδι και η κορινθιακή σταφίδα.
179. ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ = ΧΡΥΣΙΚΟ. Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της τέως Κοινότητας Τριπύλης και σημερινό Δήμο Τριφυλίας, στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι.
180. ΜΑΓΟΥΛΑ ΜΕΛΙΓΑΛΑ Παραμένει η ίδια ονομασία. Η Μαγούλα, είναι σλαβική λέξη άλλα η ετυμολογία της ανάγεται στην λατινική γλώσσα (magules-μάγουλο, μικρός λοφίσκος).
181. ΜΑΔΕΝΑ. Το χωριό είναι σχετικά νέο αφού ιδρύθηκε το 1912 και από οικισμός έγινε κοινότητα. Απλά αρχικά γραφόταν Μάδαινα και στη συνέχεια έγινε Μάδενα. Το 1997 περιήλθε στον Καποδιστριακό Δήμο Μεσσήνης όπου παραμένει και στον Καλλικρατικό Δήμο. Με την απογραφή του 2001 είχε 143 κατοίκους.
182. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ. Η Μαθία είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Λυκόδημος. Ανήκει στον τέως Δήμο Πεταλιδίου και νύν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας, 7 περίπου χιλιόμετρα από την ακτή της θάλασσας. Την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, αναφερόταν με την ονομασία Δράγκα, η ονομασία του οποίου άλλαξε το 1971 Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσσα καταστρέψανε την αρχική τοποθεσία του οικισμού. Στην επανάσταση του 1821, ο θρυλικός Καπετάν Νταβής Τριανταφυλλόπουλος με τα παλικάρια του συνέτριψαν τον Τουρκικό στρατό. Το μνημείο τους βρίσκεται στην είσοδο του χωριού για να θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το γεγονός.
183. ΜΑΚΡΕΝΑ. Ένας οικισμός 54 κατοίκων που βρίσκεται στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βούτενας του τέως Δήμου Αριστομένους, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.
184. ΜΑΛΘΗ = ΜΠΟΝΤΙΑ. Σαν κοινότητα δημιουργήθηκε το 1912 με την κατάργηση του Δήμου Αετού, Το όνομα της τότε κοινότητας ήταν Μποντιά. Το 1927 ΄με την έναρξη των ανασκαφών του Αρχαίου Δωρίου μετονομάσθηκε σε κοινότητα Μάλθης. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
185. MΑΛΤΑ. Η Μάλτα είναι Μανιάτικο Πυργοχώρι, όπου υπάρχει ο ιστορικός πύργος των Κουτήφαρη-Αλούπηδων. Στη περιοχή δεσπόζει σε κοντινό λόφο ο πύργος του Μαυρίκου (1814). Μετά από ένα χιλιόμετρο απόσταση οδηγούμεθα στη γυναικεία μονή Ανδρουμπεβίτσας, βυζαντινό κτίσμα με στοιχεία μανιάτικης αρχιτεκτονικής. Στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σώζονται μερικές σπουδαίες τοιχογραφίες του 13ου αιώνα. Σήμερα η Μάλτα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Δυτικής Μάνης με 105 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
Πηγή : www.mani.org.gr
186. ΜΑΝΕΣΙ. το χωριό Μάνεσι, το 1835 με τη δημιουργία των Δήμων, ανήκε στο δήμο Υάμειας, που καταργήθηκε το 1840 και ενσωματώθηκε στον Δημο Ιθώμης. το 1911 είχε 294 κατοίκους, απείχε με τα πόδια από το Μαυρομάττι 2 ώρες και 15 λεπτά. Είχε γραμματοδιδασκαλείο. το 1912 με το φεκ 262 Α /1912,31.8.1912.-ανεγνωρίσθη αυτοτελής Κοινοτητα. Αρχικά η κοινότητα είχε 2 οικισμούς. τον οικισμό Μάνεσι και τον οικισμό Νταλακλή ή Δαλακλή. Ο οικισμός Δαλακλί το 1927 μετονομάσθη σε Πολύλοφο και το 1950 αναγνωρίσθη αυτοτελής Κοινότητα. Το χωριό το 1928 είχε 466 κατ. το 1950 είχε 498 κατ.το 1981 είχε το 477, το 1991 είχε 456 κατ., το 2001 είχε 312 κατ. ανήκε στο Δήμο Αριστομένη και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Έχει 2 Βυζαντινές εκκλησίες. τον Αϊγιαννάκη και των Πέτρου και Παύλου. Έχει πλούσια βλάστηση.
187. ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ = ΜΑΡΑΘΟΣ. τη χώρα των θαυμάτων, στο λύχνο του πολιτισμού κάθε σπιθαμή έχει κάτι ιδιαίτερο και συναρπαστικό, έτσι και στην Πελοπόννησο χαμηλά στο νότο, στη Μεσσηνία με βλέμμα που κοιτά στη δύση στέκει η Μαραθούπολη, ανέμελα, θωρώντας το αιώνιο δροσιστικό γαλάζιο του Ιονίου. Αντικριστά της ο Θεός έχει χτίσει ένα φυσικό κυμματοθραύστη, την Νήσο Πρώτη, προστατεύοντας την απο την οργισμένη διάθεση του Ποσειδώνα. Είναι σίγουρο ότι η επίσκεψη σας στη Μαραθούπολη θα σας φορτώσει την δική σας κάρτα μνήμης, με αναμνήσεις που ποτέ δε θα θελήσετε να κάνετε ντιλήτ. Η Μαραθούπολη βρίσκεται σε σημείο στρατηγικής τουριστικής σημασίας, αφού είναι τοποθετημένη σε ισοσκελείς αποστάσεις απο διάφορα μέρη που αξίζει να τα επισκεφθείτε, 15 χλμ. Απο τα ανάκτορα του θρυλικού βασιλιά Νέστορα της αρχαίας Ελλάδας και το μουσείο της μυκηναϊκής περιόδου στη Χώρα. 15 χλμ. Απο την πανέμορφη Πύλο με το ενετικό κάστρο, 25 χλμ. Απο την Μεθώνη με ένα απο τα μεγαλύτερα κάστρα της μεσογείου, 40 χλμ. Απο την ονομαστή Κορώνη, 55 χλμ. Απο την αρχαία Ιθώμη, 30 χλμ. Απο την απολαυστική Κυπαρισσία, 40 χλμ. Απο τους «καταρράκτες »του Νέδα. πέναντι στο Μάραθο, στο νησάκι Πρώτη, μια μικρή ημερήσια κρουαζιέρα θα σας ταξιδέψει στο αέναο παρελθόν των θρύλων.
Οι ξενοδόχοι πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι θα σας παραχωρήσουν άρτια φιλοξενία. Ολημερίς τα εστιατόρια σας προσκαλούν να γευτείτε εκλεκτές παραδοσιακές συνταγές με αρώματα από γη και θάλασσα. Από το πρωί έως το βράδυ μπορείτε να απολαμβάνετε τον καφέ και το ποτό σας στα φιλόξενα cafe. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα δύο προϊόντα για τα οποία φημίζεται ο τόπος τούτος, το ελαιόλαδο και το κρασί. Πηγή : marathoupoli.com.gr
188. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΠΑΜΙΣΟΥ. Είναι ένα όμορφο χωριό δίπλα στην πόλη της Μεσσήνης με 388 κατοίκους. Η κύρια εργασία των κατοίκων είναι Αγροτικές εργασίες. Το χωριό ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
189. ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΧΑΤΖΗ. Όμορφος οικισμός το Ματαράγκα που βρίσκεται κοντά στο Χατζή. Εκεί κάθε χρόνο γίνεται η αναπαράσταση του Αλωνίσματος που τελικά έχει γίνει θεσμός. Μετά την αναπαράσταση συνήθως ακολουθεί γλέντι.
190. ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΑΝΩ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ ή ΑΝΩ ΧΩΡΑ Η Μεγάλη Μαντίνεια είναι ημιορεινός οικισμός του δημοτικού διαμερίσματος τ. Δήμου Αβίας του Δήμου Αβίας και του νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης του Νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 200 μ. Ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2001 έφτανε τους 180 κατοίκους. Η οικονομία του οικισμού στηρίζεται κυρίως στην ελαιοπαραγωγή και τον τουρισμό.
191. ΜΕΘΩΝΗ = ΜΟΘΩΝΗ. Η Μεθώνη είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δήμου, ενώ σήμερα είναι σημαντική παραθαλάσσια , τουριστική περιοχή του Δήμου Πύλου Νέστορος. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 1.149 κατοίκους . Λέγεται και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα). Στα ομηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Άκμασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το μεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονομάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της. Στον καιρό της Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο με το όνομα Modon. Το 1500 έπεσε στα χέρια των Τούρκων που κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον πληθυσμό της. Το 16ο αιώνα βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι. Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα: εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις. Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα. Η Μεθώνη σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.193. ΜΕΜΙ = ΜΙΜΙ για τους ντόπιους αποτελεί οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Κυπαρισσίας του τέως Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας. Βρίσκεται βόρεια της Κυπαρισσίας και σε απόσταση 4 χιλιόμετρα από αυτήν.Το Μεμί είναι παραλιακός οικισμός. Διαθέτει τρεις κοντινές παραλίες στις οποίες συναντάται και η χελώνα Καρέτα-Καρέτα. Η περιοχή γύρω από τον οικισμό καλύπτεται κυρίως από ελαιώνες. Η περιοχή τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της αμεσότητας με την πόλη της Κυπαρισσίας και φιλοξενεί δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ, ταβέρνα και καφενείο.Σε απόσταση 1,5 χλμ ο παραλιακός οικισμός του Καλού Νερού διαθέτει καταστήματα που εξυπηρετούν και το Μεμί.
194. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ. Το χωριό αυτό αρχικά λεγόταν Κ. Βελή ή Βελή πέρα. Το 1919 γίνεται σύσταση της Κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Βελή ή Βελή Πέρα από την Κοινότητα Χαλαμπρέζης και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας. Το 1927 ο οικισμός Βελή ή Βελή Πέρα της Κοινότητας μετονομάζεται σε Πέραν και η κοινότητα σε κοινότητα Πέραν. Ο οικισμός Πέραν της κοινότητας μετονομάζεται σε Μεσοπόταμος το 1929 και η κοινότητα παίρνει το όνομα Κοινότητα Μεσοποτάμου. Το 1997 η κοινότητα με τον Νόμο Καποδίστρια καταρεγείται και εντάσεται στο Δήμο Χιλιοχωρίων, ενώ σήμερα είναι στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
195.ΜΕΣΟΧΩΡΙ. Μεσοχώρι. Ενα μικρό γραφικό χωριό που το όνομα του προήλθε από το
παλαιό κεφαλοχώρι Μεσοχώρα. Μεσοχώρα ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν στο κέντρο πολλών
μικρών χωριών. Πήδασος, Κυνηγού, Παλιό Νερό, Βαράκες, Καινούργιο Χωριό. Το ότι ήταν
μεγάλο κεφαλοχώρι το αποδεικνύουν και οι πολλές εκκλησίες που είχε. Πολλές διατηρούνται
ακόμα σε καλή κατάσταση. Υπάρχουν στο χωριό και γίνονται λειτουργίες η Κοίμηση της Θεοτόκου,
Ο Αγιος Γεώργιος της Σωτήρος, Ο Αγιος Θεόδωρος, Ο Αγιος Παντελεήμων, Ο Αγιος Γιάννης.
196. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ = ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ. Ή Μεταμόρφωση Μεσσηνίας το παλιό Σκάρμιγκα όσο μικρό και άγνωστο χωριό είναι σήμερα ,έχει τη δική του ιστορία, από την εποχή του Νέστορα,στο διάβα των αιώνων έως σήμερα. Την ιστορία του μικρού αυτού χωριού των 300 σημερινών κατοίκων, οι περισσότεροι την αγνοούν και κανένας έως τώρα δεν ασχολήθηκε για αυτή όπως συμβαίνει άλλωστε στα περισσότερα χωριά της πατρίδας μας που έχουν μεγάλη ιστορία. Το χωριό Μεταμόρφωση (πρώην Σκάρμιγκα) βρίσκεται στην Βορειοδυτική πλευρά της Πυλιακής Γης. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νόμου Μεσσηνίας την Καλαμάτα, και 25 χιλιόμετρα από την Πύλo. Ανήκε στον καποδιστριακό Δήμο Παπαφλέσσα του οποίου και αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 400, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται εντυπωσιακά.
197. ΜΗΛΕΑ = ΦΑΓΡΙΑΝΙΚΑ . Έτσι μετονομάσθηκε ο συνοικισμός και ή τότε κοινότητα Φαγριάνικων που μετονομάστηκε το 1912. Η Μηλέα προϋπήρχε ως συνοικισμός, αλλά η έδρα ήταν ο συνοικισμός Φαγριάνικα, που μετονομάσθηκαν.
198. ΜΗΛΙΤΣΑ και ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΗΛΊΤΣΑ. Ανήκουν στον πρώην Δήμο Αίπειας.
Σήμερα ανήκουν στο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και τα δύο χωριά μαζί έχουν 269 κατοίκους. Tο 1824 στη Μηλίτσα δόθηκαν πολύωρες μάχες κατά του
Ιμπραήμ που έδωσαν με τα παλικάρια τους Ο Ντρίνης, ο Δαρειώτης, και ο Πιλάφας.
199. ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ή ΜΥΛΟΙ Η Μικρή Μαντίνεια είναι η παραλιακή Μαντίνεια που υπάγεται στο Δήμο Καλαμάτας (οικισμοί: Μικρή Μαντίνεια και Παλιό Χωριό).
Από το 1914 ως το 1998 τα δυο παραπάνω διαμερίσματα συγκροτούσαν ανεξάρτητες κοινότητες, ενώ κατά το 19ο αιώνα η Μεγάλη και η Μικρή Μαντίνεια (το Παλιό Χωριό) αποτελούσαν σημαντικούς οικισμούς του τότε Δήμου Αβίας. Οι υπόλοιποι οικισμοί είχαν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Η Μ. Μαντίνεια με τις ωραίες και πεντακάθερες παραλίες της, αποτελεί ένα ακόμη τουριστικό προορισμό της Μεσσηνίας.
200. ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ = ΜΑΝΗ. Με την ονομασία «Μάνη» Η Μικρομάνη περιήλθε στα μέσα του 15ου αιώνα στην κυριαρχία των δεσποτών (ηγεμόνων) του Μιστρά) και ύστερα από επιθυμία του αδερφού του, τού Θεοδώρου Παλαιολόγου δεσπότη του Μιστρά, (1407-1443) , περιήλθαν, μεταξύ άλλων περιοχών της Ν. Πελοποννήσου στην κατοχή του Κωνσταντίνου (1443 - 1448) τα εντός της Πελοποννήσου: Ανδρούσα, Καλαμάτα, Μαντίνεια, Γιάννιτσα, Πήδημα, Μάνη (σημερ. Μικρομάνη) Νησίον (σημερ. Μεσσήνη) και Σπητάλια.
Βρίσκεται στη ΝΑ άκρη της Μεσσηνίας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας, χωρίς να έχει εδαφική επαφή με τη Δυτική ή "Αποσκιαδερή" Μάνη . Κατά την περίοδο της Β΄ Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο (1715-1821) συστάθηκε απο τους Τούρκους με δική τους επιλογή ο καζάς (επαρχία) της Κιουτζιουκμάνης (Μικρής Μάνης),για να διακρίνεται ως; Τοπωνύμιο από τη Μεγάλη Μάνη του Ζυγού ή Πενταδάκτυλου (Ταΰγετος). Η Μικρομάνη δεν είχε κάποιον αγά για κάτοχό της, ήταν ανεξάρτητη και είχε μόνον οικονομική εξάρτηση από τον πασά των Πατρών ("Μικρομάνη", σελ. 24). Δεν είχε αγά, όπως το χωριοό Ασλάγας > ασλάν = λιοντάρι) ή κάποιον τούρκο στρατιωτικό όπως ο Κουρττσαούσι, Κουρτ= λύκος και τσαούσης = λοχίας),σήμ. Σπερχογεία (η) .Μονον το 1815 βρίσκουμε στην Κιουτζιούκ Μάνη έναν ζαπτιέ (ζαπίτη )τον Μπεΐκ Αγά.
Σήμερα η Μικρομάνη ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο της Καλαμάτας και απέχει 10 χλμ από τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, είναι πλησίον της Θουρίας και είναι γνωστή Πανελληνίως από την παραγωγή αγκινάρας και το φεστιβάλ αγκινάρας που γίνεται κάθε χρόνο τον Ιούλιο.
201. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΝ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας και τώρα του Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας.
202. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ. Το Μοναστήρι τεως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.
Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄. Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες.
203. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου. Ανήκει σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης και έχει περί τους 70 κατοίκους.
204. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες.
205. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.
206. ΝΕΔΑ = ΜΠΕΡΕΚΛΑ. Η Νέδα Μεσσηνίας είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος και ανήκε διοικητικά στο Δήμο Είρας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Η Νέδα είναι κτισμένη στη νοτιοδυτική παρυφή του Λυκαίου όρους. Βρίσκεται κοντά στην Ανδρίτσαινα Ηλείας και στον Αρχαίο Ναό του
207. ΝΕΔΟΥΣΑ = ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ Η Νέδουσα είναι ένα χωριό στον Ταϋγετο, πνιγμένο στο πράσινο, σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και στην εποχή των Καποδιστριακών Δήμων και τώρα στον τωρινή εποχή του Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Στη Νέδουσα γεννήθηκε ο ήρωας του 1821 Νικήτας Σταματόπουλος, γνωστός ως Νικηταράς. Τρία χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται η ιστορική Μονή Μαρδακίου που χτίστηκε το 1504.
Κάθε χρόνο την Καθαρή Δευτέρα, γίνεται το Καρναβάλι. Πρόκειται για ένα αυθεντικό αγροτικό δρώμενο παρεμφερές με αυτά που τελούνται κάθε χρόνο την ίδια περίοδο στη Βόρεια Ελλάδα. Το αγροτικό καρναβάλι της Νέδουσας είναι ένα είδος "λαϊκού θεάτρου" και αποτελείται από μια σειρά πράξεων, τις οποίες "πράττει" ένας όμιλος μεταμφιεσμένων, και έχει πρωταρχικό σκοπό την εξασφάλιση της ευετηρίας (καλοχρονιάς) και της γονιμότητας
208. ΝΕΡΑΪΔΟΒΡΥΣΗ = ΚΟΥΤΣΟΜΑΔΙ. Πρόκειται για ένα οικισμό της πρώην κοινότητας Αδριανής, της πρώην επαρχίας Πυλίας. Μετά τη διάλυση της επαρχίας Πυλίας και τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας μέχρι το τέλος του 2010, σήμερα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Δεν μπορέσαμε να βρούμε αν σήμερα το 2011 υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι.
Η Νεραϊδόβρυση που το παλιό της όνομα ήταν Κουτσομάδι, βρίσκεται Νότια του όρους Λυκόδημο σε υψόμετρο 360 μ. το όνομα Κουτσομάδι προέρχεται από το Τούρκικο κουτσού μέτη που πιθανόν να αναφέρεται σε Τούρκο κάτοικο της περιοχής. Ενώ το εξελληνισμένο όνομα Νεραϊδόβρυση προήλθε από πηγή του οικισμού που οι ντόπιοι νόμιζαν ότι εμφανίζονται νεράιδες.
 |
| Νέα Κορώνη |
209. ΝΕΑ ΚΟΡΩΝΗ = ΚΑΝΤΙΑΝΙΚΑ. Η Ν. Κορώνη είναι ένα όμορφο χωριό που είναι αμέσως μετά τον Αγ. Ανδρέα Λογγά και αποτελεί το σύνορο ανάμεσα στο Νέο Δήμο Μεσσήνης και στον επίσης νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος. Η παραλία του χωριού, η μεγάλη πλατεία με την επίσης μεγάλη εκκλησία του χωριού είναι τα χαρακτηριστικά σημεία του χωριού. Η Νέα Κορώνη είναι πάνω στο δρόμο προς Κορώνη.
210. NEOΧΩΡΙ = ΝΙΧΩΡΙ. Το Νιοχώρι ή Νιχώρι της Ιθώμης, χτισμένο σε 60 μέτρα υψόμετρο, έχει πολλά που το κάνουν μοναδικό: από την μια μεριά την Ιθώμη (παλιό και νέο μοναστήρι Βουλκάνου) και από την άλλη το τρικέφαλο γεφύρι της προς Μελιγαλά-Νιοχώρι-Σαντάνι. Η λέξη Νεοχώριο σημαίνει ακριβώς το νέο χωριό, διότι το σημερινό χωριό προήλθε, μετά το 1821, από την συνένωση των περιοχών Μπέτσι και Γκολέμι και της περιοχής Βλαχογάλαρα. Στην είσοδο του χωριού από Μελιγαλά, το γεφύρι της Μαυριζούμενας (μνημείο υψηλής τέχνης) περιμένει την αξιοποίησή του. Χτισμένο τον 4ο π.Χ. αιώνα με 16-17 καμάρες (το παλαιότερο της Ελλάδας) είναι σύγχρονο των τειχών της Ιθώμης που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας. Μόλις το 1821 κρίθηκε διατηρητέο. Η ανακατασκευή του έγινε το 12ο ή 13ο αιώνα από τη χήρα του στρατηγού Μαυροζούμη. Ανακαινίστηκε πάνω στις αρχαίες τετραγωνικές βάσεις με 9 καμάρες. Στο υψηλότερο σχεδόν σημείο του χωριού, στέκει ετοιμόρροπο το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλας. Αν και έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο από το 1998, περιμένει ακόμη την φροντίδα της πολιτείας.
Πηγή : www.meligala.gr211. ΝΕΡΑΤΖΙΑ = ΠΑΣΑΛΙΝΑ. Έίναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται μεταξύ Αγ. Ανδρέα και Λογγά.
212. ΞΑΓΝΑΝΤΟ ΧΑΤΖΑΛΙ. Ένας οικισμός της περιοχής Μεσσήνης. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.
213. ΞΗΡΟΚΑΜΠΙ. Μικρό χωριό της Καλαμάτας που είναι πλησίον των Λαιίκων. Με την απογραφή του 2001 έχουν 119 κατοίκους.
214. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στο Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.
215. ΟΡΟΒΑΣ. Οικισμός του χωριού Κάμπος του πρώην Δήμου Αβίας της Μάνης. Ο οικισμός έχει 39 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
216. ΠΑΛΑΙΑ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Εγκαταλελειμμένο χωριό από το 1967. Το έτος 1957 υπέστη καταστροφές από τυφώνα που το έπληξε. Επίκεντρα ήταν η Χώρα, η Παλαιά Αετοφωλιά και η Ελληνοεκκλησιά (Σιάμαρι). Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια από τα περισσότερα πέτρινα σπίτια. Σώζεται η εκκλησία του, ο Άγιος Γεώργιος (διατηρητέο μνημείο) και δύο πηγάδια του (το ένα έχει κυρηχθεί διατηρητέο μνημείο). Από το σημείο που είναι χτισμένο μπορεί κανείς να δει όλον τον Μεσσηνιακό κάμπο.
Πηγή : http://wikimapia.org/
217. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ Το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά στο Τρίκορφο. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε μάλλον από το Παλιό κάστρο (Σαφλαούρο) που είναι στο βουνό πάνω από το χωριό.
218. ΠΑΝΙΠΕΡΙ. Χωριό του τέως Δήμου Πεταλιδίου και νύν Μεσσήνης. Σήμερα έχει περίπου τους 200 κατοίκους.
219. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001
220. ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ = ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ. Τα ωραία πράγματα και οι όμορφες στιγμές είναι δίπλα μας αλλά συνήθως δεν τα βλέπουμε και δεν τα εκτιμούμε. Από αυτό τον κανόνα, δυστυχώς δεν εξαιρείται κι ένα υπέροχο μέρος στο Παραπούγκι.
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο και ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και αγριολούλουδα, εκατό περίπου μέτρα από τον κεντρικό δρόμο στο Παραπούγκι, ανάμεσα στο Διαβολίτσι και στο Δεσύλλα, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος στην κυριολεξία.
Το όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, οδηγεί στις πηγές και στον μεγάλο καταρράκτη. Αξίζει να ειπωθεί ότι ο καταρράκτης βρίσκεται εντός ενός φυσικού κοιλώματος που μοιάζει με σπηλιά. Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, την άνοιξη και το καλοκαίρι, συγκεντρώνονται εκεί εκατοντάδες αηδόνια που μαζί με τους ήχους του νερού δημιουργούν μια μοναδική παραδείσια ατμόσφαιρα.
Πηγή : meropitopik.blogspot.com
221. ΠΕΔΙΝΟ = ΚΑΤΣΙΜΑΡΕΪΚΑ. Συνοικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια. Η μετονομασία έγινε το 1956. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης.
222. ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ = ΒΙΑΝΤΟΣ. Η Πελεκανάδα ειναι ενα όμορφο μικρό ημιορεινό χωριό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και ανοίκει στο Δημο Αριστομένους.Υπάρχουν τρείς εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει πως επι τουρκοκρατίας ο φερόμενος ως Πελεκάν-Αγάς έδωσε το όνομά του στο χωριό(Πελεκανάγα) περνόντας απο εκεί.Στην πορεία το όνομά άλλαξε και έμεινε ως Πελεκανάδα Η δεύτερη αναφέρει πως κάθε χρόνο πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο σε βάλτους και λίμνες της περιοχής καθώς αποδημούσαν. Η Τρίτη που φαίνεται ως η περισσότερο πιστευτή, είναι πως το χωριό πήρε το όνομά του από τους πολλούς πελεκητές πέτρας που κατοικούσαν στο χωριό.
223. ΠΕΛΕΚΗΤΟ. Ένα μικρό χωριό 12 χλμ από τα Αρφαρά που με την απογραφή του 2001 είχε 13 κατοίκους.
224. ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ = ΡΑΔΟΥ. Οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένη του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλέον ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους.
225. ΠΕΡΔΙΚΟΝΕΡΙ = ΠΟΔΟΓΟΡΑ Είναι ένα χωριό της Τριφυλίας. Το όνομά του σε Περδικονέρι είναι από το 1916
226. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ. Μικρό χωριό της πρωην κοινότητας ελαιοχωρίου του σημερινού Δήμου Καλαμάτας στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπου ζουν 205 κάτοικοι. Είναι ένα χωριό στο οποίο οι κάτοικοι ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
227. ΠΕΤΑΛΙΔΙ= Το σημερινό Πεταλίδι έχει περίπου 1350 κατοίκους, βρίσκεται στη Δυτική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και απέχει 26 χλμ. από την Kαλαμάτα. Xτισμένο στο μυχό του ομώνυμου όρμου, είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσσηνίας. Μέχρι το τέλος του 2010 ήταν αυτόνομος Δήμος, τώρα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η όμορφη κωμόπολη του Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα ιδανικό τρόπο. Διαθέτει δε, σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Ιστορία.Στο Πεταλίδι βρίσκεται η ομηρική Αίπεια, όπου αργότερα (365 π.Χ.) χτίστηκε η Κορώνη. Είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Αρτέμιδα, στον Ασκληπιό και στο Διόνυσο, ενώ το ορειχάλκινο άγαλμα του Διός Σωτήρος κοσμούσε την αγορά του.
Βόρεια του Πεταλιδίου, που ανοικοδομήθηκε το 1830, βρίσκεται το ανάκτορο των Νιχωρίων. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα της πρωτοελλαδικής, καθώς και με κτίσματα της μεσοελλαδικής εποχής και των μυκηναϊκών χρόνων.
Εγκατάσταση Μανιατών. Πολλοί από τους κατοίκους του Πεταλιδίου είναι Μανιάτικης καταγωγής.Με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια τον Αύγουστο του 1830, αποφασίστηκε υπό του συνταγματάρχου Νικολάου Πιερράκου - Μαυρομιχάλη εγκατάστασις Μανιατών μετά την δημιουργίαν του νέου Ελληνικού κράτους. Η εγκατάσταση αυτή έγινε για να ευχαριστήση ο Ι. Καποδίστριας τους Μανιάτες, διαθέτοντάς τους δημόσια Γη. Για το λόγο αυτό συναντάμε ονόματα Μανιάτικης καταγωγής όπως πχ Τρουπάκης, Αυγουλέας, Γριβέας, Λιέας, Τσιτομενέας, Γιαννακάκος, Γιδάκος, Κουράκος, Ξαρχάκος, Παρασκευάκος, Στεφανάκος, Δαμήλος, Τσακάκος, Γρουσουζάκος, Δαιμονάκος κ.λπ
Γενικά. Το οδικό δίκτυο από Καλαμάτα είναι άσφαλτος αλλά έχει αρκετές στροφές. Διαθέτει Αστυνομικό τμήμα, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Τραπέζες, 3 ξενοδοχεία,15 μονάδες Ενοικιαζομένων δωματίων - studios, 2 camping. Rent a Car, rent a Bike, ψαροταβέρνες ψησταριές, διάφορα Καφέ. Λιμάνι για κότερα- ιστιοφόρα και ψαροκαίκα , Τεράστιες αμμουδερές παραλίες και πεντακάθαρες ακτές για πολύωρο κολύμπι.και σέρφινκ .
228. ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ. Το χωριό Πετράλωνα Ιθώμης ,είναι οικισμός της άλλοτε Κοινότητας Μαυροματίου Ιθώμης στην Επαρχία Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Είναι κτισμένο επάνω σε ένα μικρό λόφο και βρίσκεται Δυτικά - Νοτιοδυτικά της ιστορικής κωμόπολης του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περί τα 350 μ
Ανατολικά βρίσκονται τα βουνά. Ταίτσα και Νοτιοανατολικά ο Ψωριάρης πίσω δε από την Ταίτσα είναι το μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Μεσσηνίας είναι το όρος Ιθώμη από το οποίο πήρε και το όνομα της η περιοχή , (στα χωριά μας το ονομάζομε Βουλκάνο) Δυτικά του χωριού είναι το βουνό Μικροβουνάκι και πίσω από αυτό το μεγαλύτερο βουνό Ζυγός, Βορειοδυτικά είναι το βουνό Παναγιά και λέγεται έτσι γιατί στην Κορυφή του υπάρχει ένα εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά και γιορτάζει στις 31 Αυγούστου , κατάθεση της τίμιας ζώνης της Παναγιάς. Βόρεια του χωριού είναι ένα μικρό βουνό, ο Αη-Λιας. Στη θέση του σημερινού χωριού και στο ψηλότερο σημείο, για να το πιάνουν οι αέρηδες ,είχαν φτιάξει δύο πέτρινα αλώνια, όπου αλώνιζαν τα δημητριακά ,κυρίως σιτάρι, βρώμη και κριθάρι.
Λόγω του ότι εκεί κοντά υπήρχε και νερό , άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από τη βρύση και τα αλώνια.Έτσι ιδρύθηκε σιγά - σιγά το χωριό, το οποίο ονομάστηκε Πετράλωνα [πληθυντικός και όχι Πετράλωνο όπως και σήμερα το ονομάζουν μερικοί] επειδή στο κέντρο της περιοχής ήταν φτιαγμένα δύο πέτρινα αλώνια και όχι ένα. Πηγή:http://petralona.webnode.com του Γ.Κ. Κρόμπα.
229. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ. Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Αρναούταλη. Αν και
υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η περιοχή και ο οικισμός πριν οι Τούρκοι δώσουν το όνομα Αρναούταλη και επί βυζαντινής εποχής λεγόταν και πάλι Πετρίτσι. Μάλιστα ή ονομασία Πετρίτσι είναι βυζαντινή ονομασία. Ο Φ. Α. Κομπορόζος σε άρθρο του με τίτλο "Μεσσηνιακά τοπωνύμια", αναφέρει σχετικά με την ονομασία "Πετρίτσι" ότι το χωριό ονομαζόταν έτσι και είχε πάρει το όνομα Αρναούταλι «Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό επώνυμο Πετρίτζης (Πετρίτσης), που θα ανήκε στον κτήτορα του τόπου. Στου Πετρίτση (το κτήμα) -στο (χωριό) Πετρίτσι -το Πετρίτσι". Το 1927, με το Διάταγμα της 4ης Νοεμβρίου 1927 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 306/1927, το χωριό μετονομάστηκε από Αρναούταλη σε Πετρίτσι. Μέχρι το 2010 το Πετρίτσι ανήκε στον τέως Δήμο Βουφράδος.
230. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
231. ΠΕΥΚΟ = ΜΠΑΛΑ. Το Πεύκο (πρώην Μπάλα) είναι μικρό ορεινό χωριό (υψ.520μ) του Νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Πρώτη επίσημη γραπτή μαρτυρία του ονόματος «Μπάλα» υπάρχει στα Οθωμανικά Αρχεία που βρίσκονται στα Πρωθυπουργικά Αρχεία της Κωσταντινούπολης και εμφανίζουν το Μπάλα (Βala)το 1570 περίπου να έχει 3 σπίτια και να πληρώνει φόρο -χαράτσι- 801 άσπρα ( τούρκικο νόμισμα ). Επίσης αργότερα 200 περίπου χρόνια, στην απογραφή των Ενετών στα 1700 μ.χ αναγράφεται ως Βalla με 16 οικογένειες και 53 κατοίκους, ανήκε δε τότε στην επαρχία Λεονταρίου. Στη Γαλλική απογραφή του 1829-30 αναγράφεται επίσης ως Βalla με 85 κατοίκους. Πιθανόν οι πρώτοι κάτοικοι να εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μετά το 1500 μ.χ δηλαδή μετά την πτώση του κάστρου του γαρδικίου ή Κάστρο της Ωριάς ή Κόκκαλα, στους Τούρκους (Μωάμεθ Β΄). Το κάστρο αυτό του οποίου ίχνη υπάρχουν και σήμερα βρίσκεται βόρεια του χωριού Πεύκου (πρώην Μπάλα) και σε απόσταση 5ΚΜ περίπου.
232. ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΑΫΓΕΤΟΥ. Ένα όμορφο χωριό του Ταϋγέτου όπου σήμερα είναι ακατοίκητο
233. ΠΗΓΕΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ = ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ. Είναι ένα ορεινό χωριό του Δυτικού Ταϋγέτου, το οποίο ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
234. ΠΗΓΗ = ΛΟΣΝΑ. Ήταν συνοικισμός της πρώην κοινότητας Πλάτσας η οποία μετονομάσθηκε το 1912. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
235. ΠΗΓΗ. Οικισμός της Άνω Μέλπειας με 22 κατοίκους, του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
236. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
237. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ. O οικισμός Κούρταλι όπως ήταν η αρχική ονομασία του χωριού προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Καρτερολίου, αργότερα το χωριό πήρε το σημερινό όνομά του Πιλαλίστρα και έγινε ανεξάρτητη κοινότητα, μέχρι που ο Καποδιστριακός νόμος το ενέταξη στο Δήμο Μεσσήνης, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα.
238. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΠΟΛΑΙΝΑ Παλιός οικισμός που βρίσκεται Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσο ή Χαλβάτσου.
239. ΠΛΑΤΑΝΑ. Οικισμός πλησίον του χωριού Κωνσταντίνοι. Του πρώην Δήμου Ανδανίας και σημερινού Δήμου Οιχαλίας, που έχει 17 κατοίκους.
240. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης. «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα, και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.» Το χωριό βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.
Πηγή : www.avlona-messinias.gr
241. ΠΛΑΤΑΝΟΣ = ΣΒΙΝΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλάμαι (Κουτήφαρι) του νυν Δήμου Δυτικής Μάνης.
242. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ.. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.
243.ΠΛΑΤΥ = ΜΠΑΣΤΑ. Χωριό του τ. Δήμου Άριος πλησίον των χωριών Αριοχώρι, Αρις, Ασπροπουλιά Πήδημα κλπ Μετονομάσθηκε το 1927.
244. ΠΛΑΤΩΜΑ = ΠΛΗΡΩΜΑ ή ΚΑΜΙΝΑ ΜΑΛΤΣΙΝΑ. Οικισμός του Κάμπου Αβίας και νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός αυτός έχει 50 κατοίκους.
245.ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους.
Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.
Αλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο.
246. ΠΟΛΙΧΝΗ 10 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα, δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας. Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το 93 π.Χ.) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των «Καρνασίων Μυστηρίων». Οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν την σημερινή πηγή του Διβαριού (κοντά στην Πολίχνη) με την πηγή πλησίον του αγάλματος εκ της οποίας «ύδωρ αναβλύζει» κατά τον Παυσανία. Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστιανικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν το «Καρνάσιο Δάσος», τόπος εκτελέσεως των «Καρνασίων Μυστηρίων». Σήμερα η Πλύχνη είναι ένα μικρό χωριό, τόσο που δεν έχει ούτε ένα καφενείο. Ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
247. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΝΤΑΛΑΚΛΗ. Tο όνομά του οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στους πολλούς λοφίσκους που υπάρχουν στην περιοχή και αντικατέστησε το προηγούμενο Δαλακλή (Νταλακλή) με το Δ. 4-11-1927 (ΦΕΚ Α 306/1927). Η θέση του είναι νοτιότερα των συνοικισμών Πάνω Νταλακλή και Κάτω Νταλακλή για τους οποίους υπάρχουν αναφορές από την περίοδο της Β΄Τουρκοκρατίας (1715-1821), από στοιχεία έρευνας της Γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνα (1829-1830) και από επίσημα έγγραφα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1835, υπάγονται στους δήμους Εύας (Ναζήρι, Καλαμαρά, Ανδρούσα, Αλουποχώρι, Δρουμάσι, Βασιλάδα, Αέζι, Χασάμπασα, Μπουρνάζι, Πάνω Νταλακλή ) και Υάμειας (Πεντιά, Κλήμα, Μαγγανιακό, Δραίνα, Ζαγάραινα, Κυνηγού, Ξεροκάσι, Ράδου, Πουλίτσι, Μάνεσι, Κάτω Νταλακλή).Οι παραπάνω δήμοι ήταν 2 από τους 14 της τότε επαρχίας Μεσσήνης με έδρα την Ανδρούσα. Στα όριά του βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων Πέτρου & Παύλου (κτίστηκε το 1491) στα θεμέλια του οποίου αναβλύζουν οι ομώνυμες πηγές, από όπου υδρεύονται 10 δημοτικά διαμερίσματα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και ο ομώνυμος καταρράκτης. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι λειτούργησε ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας προς το Μανιάκι το 1825. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργική παραγωγή (σύκα, λάδι, ελιές, σταφίδα).
Πηγή : www.polylofos.gr
248.ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΝΤΗΛΙΣΚΕΡΙ, Βρίσκεται και ανήκει στην πρώην κοινότητα Χανδρινού Πυλίας.
249.ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ. Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι.
250. ΠΟΥΛΙΤΣΙ. Ένας ακόμα οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης. Το Πουλίτσι μαζί με την Περδικόβρυση έκαναν την πρώην κοινότητα Πουλιτσίου που αργότερα έγιναν Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αριστομένους. Από την Καλαμάτα απέχει 40 χλμ.
251.ΠΡΟΑΣΤΙΟ = ΠΡΑΣΤΕΙΟ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 230μ., μετά τη Καρδαμύλη, ανατολικά και αριστερά του δρόμου, ενώ απέχει 43 χλμ. από τη Καλαμάτα. Μαζί με τους οικισμούς Λάκκο και το παραθαλάσσιο Νέο Προάστιο (ή Πόρτο Καλαμίτσι), αποτελούσαν κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου και νυν Δ. Δυτικής Μάνης. Το Προάστιο είναι από τους παλαιότερους και σημαντικότερους οικισμούς της περιοχής. Το 1479 αναφέρονται 4 χωριά της περιφέρειας η Χώρα ή και Ανδρούβιστα, η Καρδαμύλη, το Λεπτίνι και το Προάστιο. Στο Προάστιο βλέπουμε τους πύργους των Περδικέα και Χιουρέα, την ανακαινισμένη Κρήνη των Μελισσηνών του 1643, τον Άγιο Νικόλαο, τη Κοίμηση της Θεοτόκου (1790), το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων (13ος αι.) και ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς είναι και το ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι του Βατσινήδη ή Βοτσινίδη, κοντά στο Προάστιο, που στο εσωτερικό του υπάρχουν ωραιότατες μικρές λίμνες, αλλά είναι αναξιοποίητο.
252. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.
 |
| Πύργος στο Προσήλιο (Λιασίνοβα) |
253.ΠΡΟΣΗΛΙΟ = ΛΙΑΣΙΝΟΒΑ Είναι ένα Μανιατοχώρι που είναι το τελευταίο χωριό πριν φτάσουμε στην Καρδαμύλη. Η Λιασίνοβα μετονομάστηκε σε Προσήλιο και βρίσκεται 30 χλμ. δυτικά της Καλαμάτας, ενώ μαζί με τον οικισμό Κάλυβες αποτελούσε Κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στη πλαγιά λόφου, σε υψόμετρο 360 μ., με υπέροχη θέα προς τη Καρδαμύλη και το Μεσσηνιακό κόλπο. Ηλιόλουστο χωριό με το ναό του Αγίου Γεωργίου, που κτίστηκε το 1833 πάνω σε παλαιότερη ερειπωμένη εκκλησία, τον Άη Δημήτρη και το Ταξιάρχη με ωραίες τοιχογραφήσεις και το πύργο του Πατριαρχέα. Το Προσήλιο αντικρίζει τις Κάλυβες με τα πέτρινα σπίτια και τα πολύ στενά δρομάκια, που είναι κτισμένες σε κορυφή κοντινού λόφου, με οικιστή, περί το 1600, το Κατσίρη από τη Χώρα Ανδρουβίστας, πρόγονο των σημερινών Κατσιρέων.
254. ΠΡΩΤΗ. Το νησάκι Πρώτη που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο από το λιμενικό καταφύγιο της Μαραθόπολης και ανήκει στο σύμπλεγμα των Οινουσών Νήσων, υπάρχει το αντρικό μοναστήρι της Θεοτόκου Γοργοπηγής ,Το όνομα του το πήρε από μία εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του Νησιού και γιορτάζει στις 23ης Αυγούστου προσφέροντας στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα , φιλοξενεί προσκυνητές αλλά και όσους αποκλειστούν στο Νησί από την κακοκαιρία.
255. ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Ο Προφήτης Ηλίας Καλαμάτας, αποτελεί χωριό – συνοικία με την εκκλησία του προφήτη Ηλία, και ανήκει στο δ.δ. της Καλαμάτας.Στην απογραφή του 2001 εμφανίζεται με 62 κατοίκους. Είναι μια περιοχή που αναπτύσσεται μετά τους σεισμούς της Καλαμάτας του 1986.
Γεωγραφική θέσηΗμιορεινή περιοχή βόρεια της Καλαμάτας. Από εκεί φαίνεται ολόκληρη η Καλαμάτα και ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Ανεβαίνοντας στην πλαγιά βορειότερα από την περιοχή Προφήτης Ηλίας πηγαίνουμε στο ορεινό χωριό Κουταλά. Και αυτή η περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Δυτικός Ταΰγετος. Προς τα Δυτικά βρίσκεται το Ασπρόχωμα και προς τα Ανατολικά τα Λέικα και το μοναστήρι της Βελανιδιάς.
Ιστορία.Η περιοχή είναι πολύ γνωστή από το άσυλο ανιάτων, σανατόρειο ή "τρελάδικο", όπως το λέγανε οι Καλαματιανοί. Αποτελεί σταθμό της διαδρομής για το χωριό Κουταλά και για τα βουνά της Ρογκοζωνίτσας που ανήκουν στην Αρτεμισία. Πηγή : www.hellenica.de
256. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Πηγή : http://www.avlona-messinias.gr/
257. ΠΥΛΑ. Είναι χωριό που βρίσκεται στην «είσοδο» της Πύλου. Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικό χρόνια. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο με την ίδια ονομασία: Pila ή και Pilla.
258. ΠΥΛΟΣ = ΝΙΟΚΑΣΤΡΟΝ = ΝΑΥΑΡΙΝΟ Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ως Δήμος της επαρχίας Μεθώνης. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος. Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό. Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας. Για την ανάπτυξη του τουρισμού της Πύλου, βασικότατο ρόλο έπαιξε η δημιουργία της τουριστικής μονάδας KOSTA NAVARINO του μακαρίτη, πλέον, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που είναι το «καμάρι» της περιοχής και είναι η μεγαλύτερη τουριστική μονάδα της Μεσογείου. 260. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.
Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.
261. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα, (κατά την παράδοση), ήτανε Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο. «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ.
 |
| Ραφτόπουλο |
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Πηγή : www.tripilis.gr
262. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.
263.ΡΕΥΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ. Η Ρευματιά είναι ένα χωριό που ανήκει στον πρήν δήμο Ιθώμης και
και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. αποτελούσε έδρα του δημοτικού
Στο διαμέρισμα ανήκει και ο οικισμός Χρυσότοπος (Χρύσοβα).
Η Ρευματιά είναι παλαιός οικισμός. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα (μεταξύ 1348-1405) στη θέση που
ήταν η αρχαία Είρα του Αριστομένη. Στην απογραφή του 2001 είχε 102 κατοίκους.
264. ΡΙΖΑΝΑ. Είναι ένας οικισμός του Τ.δ. Πηγαδίων σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ταϋγέτου κοντά στο χωριό Πηγάδια. Οι κάτοικοι είναι περι τους 65 με την απογραφή του 2001.
265. ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.
Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr
266. ΣΑΝΤΑΒΑ. Μια παραλιακή περιοχή μεταξύ των χωριών Ακρογιάλι και Κιτριές. Ηταν περιοχή που ανήκε στο πρώην Δήμο Αβίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Η Σάνταβα έχει μια πανέμορφη παραλία που την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι λουόμενοι. Στην περιοχή υπάρχουν Beach Bar, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στη Σάνταβα καταλήγει το, εκπληκτικής ομορφιάς, φαράγκι του Ριντόμου.
267. ΣΑΪΔΟΝΑ. Η Σαϊδόνα είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που απέχει 54 χλμ από την Καλαμάτα, 13 χλμ. από τη Στούπα, και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 600 μ περίπου στη ΝΔ πλευρά του όρους Σωτηρίτσα. Διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Λεύκτρου μέχρι και το 2010. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μανης ή έξω Μάνης ή Μεσσηνιακής Μάνης. Οι πρώτοι κάτοικοι υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Τούρκους. Αυτό αποδεικνύεται από ερείπια σπιτιών και κυρίως από την ύπαρξη δύο μοναστηριών. Το πρώτο χτίστηκε από το μοναχό Σαμουήλ που κατά την παράδοση είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και είναι γνωστό ως Σαμουήλι. Το δεύτερο χτίστηκε την ίδια περίπου χρονική περίοδο, όπως φαίνεται από εικόνες και κειμήλια που σώζονται, γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και λέγεται Βαϊδενίτσα. Το 1829 στην εκλογή αντιπροσώπου για τη Δ΄ Εθοσυνέλευση που έγινε στην Ανδρούβιστα υπήρχε εκπρόσωπος της Σαϊδόνας. Το χωριό πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη άποψη, από την ομορφιά του τοπίου και από την ύπαρξη πολλών αηδονιών (Αϊδόνα- Σαν αϊδόνα-Σαϊδόνα). Οι Σαϊδονίτες, όπως αναφέρει η παράδοση αλλά και όπως φαίνεται από γραπτά κείμενα, ήταν προοδευτικοί άνθρωποι που αγωνίζονταν για το γενικό συμφέρον και συμμετείχαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία, Εμφύλιος, Δικτατορία). Αποκορύφωμα της συμμετοχής της Σαϊδόνας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αποτελεί το έπος του 1940. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντίστασης, ένα από τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκαν οι εισβολείς του Μουσολίνι προέρχεται από το μικρό αυτό ορεινό χωριό (1942). Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Σαϊδονίτες συνέχισαν τον αγώνα από τις γραμμές του ΕΑΜ μέχρι και τη λήξη της κατοχής. Συγκυρίες όμως αρνητικές τους υποχρέωσαν να επιστρέψουν στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μετά τον εμφύλιο, οι Σαϊδονίτες επέστρεψαν στο χωριό τους και όταν η πολιτεία το 1984 αναγνώρισε την αντιστασιακή τους δράση ανήγειραν στη είσοδο του χωριού μνημείο για τα θύματα τους. Αργότερα στα ονόματα αυτά προστέθηκαν και τα ονόματα θυμάτων της ευρύτερης περιοχής και κάθε χρόνο, την Κυριακή πριν το Δεκαπενταύγουστο, τελείται στο χώρο αυτό μνημόσυνο.
268. ΣΒΙΝΑ = ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Η Σβίνα είναι ένας οικισμός του χωριού Θαλάμαι της Μάνης. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν αρχαία όπως ψευδόστομοι αμφορείς Μυκηναϊκής εποχής, λίθινες αξίνες και εργαλεία κλπ που μαρτυρούν ότι εκεί υπήρχε αρχαίος πολιτισμός.
269. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει 7 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885
270. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.
271. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 150 περίπου κατοίκους, έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος. Αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.
Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών.
272. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιως με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου.
273. ΣΚΑΛΑ = ΠΑΛΟΥΚΟΡΑΧΗ Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Άνω Μεσσηνίας, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας. Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700. Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.
274. ΣΚΛΗΡΟΥ = ΣΚΛΗΡΟ Σκληρού Μεσσηνίας 890 υψόμετρο στις ρίζες των βουνών κατσικόποδα, πυργάκι, ράχη. Είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκε στο Δήμο Είρας ενώ τώρα ανήκει στο νεοσυσταθέντα Δήμο Τριφυλίας.
 |
| Σουληνάρι |
 |
| Πλ. Σπερχογείας |
277. ΣΠΙΤΑΛΙ. Το Σπιτάλι βρίσκεται 17 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και 6,5 βόρεια από τη Μεσσήνη. Το χωριό αυτό έχει περί τους 120 κατοίκους και κατά βάση ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Ησημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ιταλική λέξη Οspitale. Το χωριό σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οι κάτοικοι έχουν δημοπυργήσει πολιτιστικό σύλλογο και προσπαθούν να αναδείξουν το χωριό τους.
278. ΣΤΑΜΑΤΙΝΟΥ. Είναι ένα μικρό χωριό των 105 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα Αρφαρά και ανήκε στον τέως Δήμο Αρφαρών και νυν Δήμο Καλαμάτας
 |
| Σταυροπήγιο |
279. ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΟ = ΒΑΡΟΥΣΙΑ ή Πηγή. Είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης ανήκει στον τ. Δήμο Αβίας, και βρίσκεται πλησίον της έδρας του τ. Δήμου τον Κάμπο. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Δυτικής Μάνης. Μεσογειακό χωριό πνιγμένο στα ελαιοπερίβολα, μετά το Κάμπο, που μαζί με τους οικισμούς Λαγκάδια και Μάλτα αποτελούσαν κοινότητα, ενώ τώρα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αβίας. Είναι κτισμένο στη πλαγιά του λόφου όπου βρίσκεται το κάστρο της Ζαρνάτας. Η λέξη Βαρούσι απαντάται σε όλες τις Βαλκανικές γλώσσες. Ο Γουσταύος Μάγερ (Γερμανός γλωσσολόγος) υποστηρίζει πώς η λέξη είναι Σλαβική. Από άλλους θεωρείται Ουγγρική. Στη Τούρκικη γλώσσα συναντάμε το VAROSH (Βαρούζ) απ’ όπου μάλλον προήλθε η ελληνική λέξη Βαρούσι και σημαίνει τον συνοικισμό έξω από ένα κάστρο και εμφανίζεται συνήθως σε μέρη που υπάρχουν παλιά κάστρα και που άλλοτε οι κάτοικοι διακρίνονταν σε "Καστρινούς" και "Βαρουσιώτες". Έτσι είναι και το κάστρο της Ζαρνάτας με το Βαρούσι του. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη Βαρούσι όταν επρόκειτο για συνοικία που κατοικούσαν Χριστιανοί. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση, "όπου Κάστρο και Βαρούσι". Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στα λεγόμενα Βαρούσια κατοικούσαν οικογένειες που διεκρίνοντο για το πλούτο και την καταγωγή τους. Τόπους με το όνομα αυτό, βρίσκουμε στη Κρήτη, στη Κόνιτσα, στην Άρτα, Σέρρες και Κύπρο. Κατά την απογραφή της Πελοποννήσου του Grimani το 1618 τα Βαρούσια και η Μάλτα είχαν 36 οικογένειες με 160 κατοίκους. Το Σταυροπήγιο ήταν έδρα Επισκοπής και καπεταναίοι της περιοχής ήταν οι μετέπειτα Μπέηδες της Μάνης Τζανέτμπεης Κουτήφαρης (1ος Μπέης 1776-1779) και ο Παναγιώτμπεης Κουμουντουράκης (1798-1803). Πηγή : www.mani.org.gr
280. ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟΣ = ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ. Η Στενύκλαρος, το γνωστό μας Αλιτούρι, στο μέσω των όμορφων κοιλάδων του Αη Γιάννη και του Αγίου Πέτρου, από τα ωραιότερα μέρη της Μεσσηνίας και τα πρώτα στις προτιμήσεις των σχολικών εξορμήσεων, βρίσκεται ΒΔ και σε απόσταση 4χιλ. από τον Μελιγαλά και έχει πληθυσμό 124 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή.Έχει υψόμετρο 90μ. και έκταση 5τ.χιλ. με έδαφος πεδινό που καλύπτεται : 2200 στρέμματα καλλιεργήσιμα, 2700 βοσκότοποι και 200 στρέμματα σπίτια κτλ. Δυστυχώς αναξιοποίητη. Πρόσφατα μιστέρεψε η ατελείωτη πηγή του Αη Γιάννη και ένας φοίνικας στο κέντρο της πλατείας τσακίστηκε από κάποιον προφανώς βιαστικό οδηγό, πριν προλάβει να μεγαλώσει. Παράγει λάδι, καλαμπόκι, κηπευτικά και κριθάρι.
281.ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους και λέγεται ότι οι κάτοικοι προέρχονται είτε από τους Τσιγγάνους, είτε είναι Αραβικής καταγωγής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι απορρίπτουν και τις 2 εκδοχές και υποστηρίζουν ότι απλά είναι μελαμψοί.
282.ΣΤΕΡΝΑ. Η Στέρνα βρίσκεται στην κεντρική Μεσσηνία. δεν έχει παλαιότερο όνομα.
Το σημερινό του όνομα το χωριό το έχει πάρει από τη μεγάλη πηγή που δημιουργούσε στέρνα στο κέντρο του σημερινού χωριού. Είναι σχετικά νέο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στην περιοχή δεσπόζει παλιόπυργα (συνδετικό παρατηριτήριο, βάρδια, της Πύλου με την αρχαία Μεσσήνη). Στο κέντρο του χωριού περνάει ποτάμι και υπάρχει λειτουργικό Ενετικό γεφύρι.
 |
| Παραλία Στούπας |
284. ΣΤΡΕΦΙ. Το Στρέφι είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι,27 χλμ μακριά από την Καλαμάτα, κτισμένο πάνω σε λόφους, διαμορφωμένο σε γειτονιές με πληθυσμό 557 κατοίκων και περικλείεται από δύο ποτάμια, που μετά από μικρή διαδρομή ενώνονται και καταλήγουν στην παραλία της Βελίκας. Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή αυτή ιδιαίτερα συναρπαστική και προκλητική για κάθε πεζοπόρο κ όχι μόνο. Ο κόσμος είναι πρόθυμος, φιλικός κ γελαστός με τον εκάστοτε ταξιδιώτη. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του χωριού διαδραματίζουν οι νέοι του οι οποίοι είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι με όραμα και φιλοδοξίες για το τόπο τους. Σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Στρέφι είναι, το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστο μετά την λειτουργία στο Ιερό Εξωκλήσσι της Παναγίας( Παναγίτσα), καθώς και κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνεται χορός στις αποθήκες του χωριού.
285. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πλούσια ιστορία του, που αρχίζει το 425 π.Χ. με τον αποκλεισμό και τελικά την παράδοση των Σπαρτιατών που είχαν αποκλεισθεί από τους Αθηναίους.
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.
Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr
286. ΣΩΤΗΡΙΑΝΙΚΑ = Είναι χωριό της Μεσσηνιακής (Δυτικής) Μάνης. Κατά την παράδοση, το
χωριό πήρε την ονομασία του από τον Σωτήρη Μενούση, τον πρώτο οικιστή του, ο οποίος
καταγόταν από τα Ανώγεια της Σπάρτης.
Η περιοχή Μαυρινίτσα, σύμφωνα με το θρύλο, ονομάστηκε έτσι από την βασιλοπούλα
Μαυρινίτσα , η οποία δημιούργησε εκεί έναν ολόκληρο οικισμό και παράλληλα έχτισε τον ναό της
Αγίας Κυριάκης περί τα τέλη του 13ου αιώνα. Στα Σωτηριάνικα παρατηρήθηκε Μυκηναϊκή κατοίκηση. Το 1938 βρέθηκαν τυχαία χρυσά κτερίσματα σε λάρνακα, σκαλισμένη σε βράχο, δηλαδή: δίωτο κύπελλο (δακρυχόος) ολόχρυσο βάρους 338 γρ., που έφερε στο πλάϊ ανάγλυφες παραστάσεις δέντρων, άλλο δίωτο, ολόχρυσο κύπελλο με έκτυπες παραστάσεις, χρυσός αμφορέας, χρυσός δίσκος, ένα ολόχρυσο ημικυκλικό διάδημα κ.α. Πηγή: mani.org.gr
287. ΤΟΥΜΠΙΑ. Μικρός οικισμός του Κάμπου την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός έχει 4 κατοίκους.
288. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπ’εροχο χωριό με θέα κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει περί τους 110 κατοίκους.
289. ΤΡΑΧΗΛΑ ΜΑΝΗΣ. Το όνομά της το πήρε από το σχήμα του κάβου που βρίσκεται δίπλα της και έχει σχήμα τραχήλου. Πρωτοαναφέρεται σε ένα έγγραφο του 1700 ,ότι απ αυτή επιβιβάστηκε ένα μέρος από τους Μανιάτες που πήγαν στην Κορσική ,ύστερα από σύγκρουση στο Οίτυλο με τον Λυμπεράκη Γερακάρη. Σήμερα κατοικείτε κυρίως από συνταξιούχους και το Καλοκαίρι προσθέτονται και οι μετανάστες που επιστρέφουν στην γενέτειρά τους. Σημείο αναφοράς για τον τόπο αυτό είναι το τριώροφο σπήλαιο Καταφύγγι με μεγαλόπρεπο στολισμό και τεράστιες κολώνες από σταλαγμικό υλικό. Υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν ότι το σπήλαιο κατοικείτο. Η εξερεύνησή του έγινε από τον Γιάννη και την Αννα Πετρόχειλου. Ιδιαίτερη κίνηση έχει το χωριό το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα που γίνεται με φαντασμαγορικό τρόπο το κάψιμο του Ιούδα στο τοπικό πανηγύρι του Αη Γιαννιού το Σεπτέμβριο.
290. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ. Το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Γνωστό και ως Πεντιάς, που αποτελούσε μια από τις λίγες εναπομείνουσες κοινότητες στη χώρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Καποδίστριας. Μετά τον Καποδίστρια όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα ελαιοκάρπων. Επίσης, λαμβάνει χώρα παραγωγή ελαιόλαδου και σύκων. Από την πρώην κοινότητα Τρίκορφου καταγόταν ο πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος, Λεωνίδας Δαμουράς,απο τους ιδρυτες της Συκικης.
Το Τρίκορφο είναι ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της Μεσσηνίας με εργατικούς κατοίκους, αποτελούν δε πάνω από το 50% της παραγωγής της βρώσιμης ελιάς στη Μεσσηνία. Είναι άλλωστε γνωστή σε όλη τη Μεσσηνία η γιορτή της ελιάς που γίνεται στο χωριό κάθε Αύγουστο.
291. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της Κοινότητας Τριπύλης.
Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης.
292.ΤΣΕΡΙΑ ΜΑΝΗΣ. Βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο (600- 750 μ.) από τα κατοικήσιμα χωριά της Μάνης και αποτελούνται από 6 οικισμούς ,τα Τσέρια, τα Γιατρέϊκα, τον Ζαχαριά, το Καταφύγγιο, το Πεδινό και το Λεπτίνι. Στο σύνολό τους κατοικού 190 άτομα μόνομα. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι προέρχεται από τα τσεράτσια ,δηλαδή τα ξυλοκέρατα, που αφθονούν εκεί. Ηταν κέντρο φημισμένων πετρομαστόρων γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία. Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη των οικισμών για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολη η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Μελανό σημείο του χωριού αυτού, ήταν η δολοφονία του κορυφαίου κλεφταρματωλού Ζαχαρία Μπαρμπιτσιώτη στον Πύργο του κουμπάρου του Κουγέα. Σήμερα διασώζεται ο Πύργος και έξω βρίσκεται η προτομή του ήρωα.
293. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού. Στον οικισμό αυτό κατοικούν 39 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
294.ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ = ΣΚΑΛΟΡΙΖΑ. Ή αλλιώς το μικρό Παρίσι όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συνδυάζει βουνό αλλά και κάμπο και είναι εύκολα προσβάσιμο στον επισκέπτη, λόγω της θέσης του επί του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας-Αθηνών. Βρίσκεται 6 χλμ. ΝΑ του Μελιγαλά και 24 από Καλαμάτα, σε υψόμετρο 100 μέτρων. Υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης (οχυρό τείχος, όστρακα). Κατά πάσα πιθανότητα πήραν το όνομα τους από τους πρώτους οικιστές, ονόματι Τσουκαλά. Οι πρώτοι οικιστές έφτιαξαν τα παλιά Τσουκαλαίικα πάνω στο βουνό Τρύπες. Από εκεί κατέβηκαν στην σημερινή θέση τους το 1800.
295. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 136 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.
296.ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώμα τερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων. Απόδη μοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.
297. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.
298. ΦΙΛΙΑ = ΔΟΓΑΤΖΗΔΕΣ Η πρώην κοινότητα Φίλια που το 1927 μετονομάσθηκε από Δογατζήδες σε φίλια. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
 |
| Πλ. Φιλιατρών |
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr
300. ΦΙΛΙΠΠΑΚΙ. Το Φιλιππάκι ήταν ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου μετακινήθηκαν σιγά - σιγά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.
301. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και Πύργου Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες.
302. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
303. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ. Η Φοινικούντα, Φοινικούδα ή Φοινικούς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του κέντρου που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.
Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας.
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας
Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια,
εστιατόρια και ταβέρνες.
304. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων
Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.
305. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΓΡΟΥΣΤΕΣΙ . Η Χαραυγή βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και το
όνομα Χαραυγή το πήρε το 1957. Και νύν Πύλου-Νέστορος. Στο χωριό αυτό βρίσκεται και το
περίφημο Πολυλίμνιο μια από τις σπάνιες ομορφιές της Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν πολλές
λίμνες που λόγω του ανώμαλου εδάφους δημιουργούν καταράχτες.
306. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΤΡΙΚΟΤΣΟΒΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Σωτηριάνικων, του πρώην Δήμου Αβίας που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Χαρακτηριστικό του οικισμού ο Πύργος Καπετανάκη.
307. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το κεφαλοχώρι
Χαρακοπιό . Η έκφραση των ματιών στη προσπέλαση της κεντρικής πλατείας του χωριού ωθεί σε ανασκάλεμα. Με κυρίως αγροτική κίνηση, μαγαζιά, καφενεία, πλίθινα σπίτια, και
αρχοντόσπιτα, μετα¬δίδουν παρελθόν και παρουσία.
Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι,
αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα.
Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και
εμπόριο.
Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη
παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ. Τριάδα,
Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους.
308. ΧΑΤΖΗ = ΧΑΤΖΗ. Το Χατζή ήταν η πρωτεύουσα του Καποδιστριακού Δήμου Βουφράδος. Ο οποίος όπως είναι γνωστό καταργήθηκε και σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου. Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836. Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων.
Πηγή : Τα πιο πάνω τα βρήκαμε από την ιστοσελίδα xatzi-messinias.gr
309. ΧΟΡΕΥΤΡΑ. Οικισμός των 89 κατοίκων, του τ.δ. Αριστομένη Μεσσήνης
310.ΧΡΑΝΟΙ. Οι Χράνοι - Μεσσηνίας βρίσκονται νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας και είναι μόλις 35
χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Είναι ένα μικρό ονειρεμένο
παραθαλάσσιο χωριό με υπέροχες παραλίες, καθαρή θάλασσα και φιλόξενους
κατοίκους. Αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας
που επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες.
311. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12
χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
312. ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό των 49 κατοίκων που παλιά ανήκε στην κοινότητα Αγίου Φλώρου και το οποίο συναντάμε στη σημερινή Εθνική Οδό λίγο πριν φτάσουμε στον Αγιο Φλώρο.
313. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέα
του προς την θάλασσα ανεπανά¬ληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο
Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες
κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.
Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων
περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών
αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες
αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρο¬μές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη
μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και
σήμερα.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκε¬ται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί.
314. ΧΡΥΣΟΤΟΠΟΣ = ΧΡΥΣΟΒ0. Ο οικισμός αυτός ανήκει στην πρώην κοινότητα της Ρευματιάς, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2001 είχε 19 κατοίκους.,
315. ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ. Η χρυσοφόρα είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους που μαζί με το Στρέφι αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Στρφίου και μετά έκαναν το Δημ. Διαμέρισμα Στρεφίου. Η Χρυσοφόρα έχει 30 κατοίκους με την απογραφή του 2001.
316. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ. Ένα αντιπροσωπευτικό χωριό της Άνω Μεσσηνίας της τ.
Δήμου Δωρίου. Το Χρυσοχώρι το οποίο και απαντάται πρώτο στη διαδρομή από
το κεφαλοχώρι Ψάρι προς Κούβελα διακρίνεται για τα πολλά και παλιά σπίτια του. Σπίτια με
πέτρινους τοίχους και κεραμιδένιες στέγες που είναι καλοδιατηρημένα. Το χωριό έχει πολλά
νερά για αυτό και λεγόταν «Βλάκα».
 |
| Πλ. Χώρας |
317. ΧΩΡΑ = ΛΙΓΟΥΔΙΣΤΑ. Μεσογειακή κωμόπολη η Χώρα, χτισμένη σε χαμηλό λόφο μπροστά από τον ομώνυμο κάμπο. Διατηρεί την παλιά όψη της -κερακέπαστα σπίτια, στενοί δρόμοι. Απέχει 48 χλμ ΒΔ από την Καλαμάτα και έχει 3.000 κατοίκους. Κοντά της το Κεφαλόβρυσο, με πηγές, πεύκα, πλατάνια. Η περιοχή είναι κατάφυτη - ελιές, αμπέλια και κηπευτικά. είναι μια σημαντική κωμόπολη της Τριφυλίας που όμως ο Καλλικρατικός νόμος την ενέταξε στο σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος. Η Χώρα ήταν έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Νέστορος Δήμου η έδρα του τέως Δήμου Νέστορος. Στη χώρα, στον Επάνω Εγκλιανό, σε απόσταση 14 χλμ από την Πύλο, βρίσκεται το Ανάκτωρο του Νέστορα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας. Επίσης στη Χώρα βρίσκεται το αρχαιολογικό Μουσείο. Οι κάτοικοι έχουν έντονη Αγροτική και σημαντική εμπορική δραστηριότητα.
318. ΧΩΜΑΤΑΔΑ Η Χωματάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τέως Δήμου Πύλουκαι του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
319. ΨΑΡΙ ΑΝΩ ΨΑΡΙ. Το Ψάρι είναι ένα από τα περίφημα Σουλιμοχώρια ή
Αρβανιτοχώρια της ορεινής Τριφυλίας που πρωτοκατοικήθηκαν από τους περίφημους Ντρέδες, απογόνους των πανάρχαιων Ιλλυριών Ελλήνων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 220 μ. με ωραία θέα και ήπιο κλίμα και απέχει 5 περίπου χιλιόμετρα από το Δώριο. Η αρχική του θέση ήταν στο "Άνω Ψάρι", που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί του κατέβηκαν 4 χιλιόμετρα πιο κάτω στα πεδινά και δημιούργησαν το ''Κάτω Ψάρι".Κατά τον ιστορικό Κ. Σάθα (Μνημεία Ελληνικής ιστορίας) το χωριό Ψάρι, είναι από εκείνα τα οποία φέρουν το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη του.
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
320. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ
321. ΑΓΝΑΝΤΙΟ ΠΥΛΙΑΣ = ΣΟΥΜΑΛΗ
322. ΑΝΔΑΝΙΑ = ΣΑΝΔΑΝΙ
323. ΑΣΙΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΙ
324. ΑΡΣΙΝΟΗ = ΣΙMΙΖΑ
325. ΒΡΥΣΟΥΛΑ = ΓΙΑΖΑΡΑΚΙ
326. ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) ΠΕΡΙΒΟΛΆΚΙΑ Πυλίας
327. ΚΑΛΟΧΩΡΙ (Οικισμός Πυλίας) = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ
328. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ ή ΚΑΡΑΚΑΒΕΛΙ
329. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ (Μεσσήνης)
330. ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ = ΖΑΓΟΡΑΙΝΑ ή ΤΑΓΑΡΑΙΝΑ
331. ΚΥΝΗΓΟΣ = ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ
332. MANTZAΡΙ = ΜΑΝΤΖΑΡΙ
333. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΙΑ
334. ΟΙΧΑΛΙΑ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ & ΤΟΣΚΕΣΙ
335. ΠΑΝΑΙΪΚΑ (Οικισμός Πυλίας) = ΑΝΑΖΟΓΛΙ
336. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ = ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ
337. ΠΑΛ. ΛΟΥΤΡΟ = ΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ
338. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΛΙΣΚΗΡΙ
339 .ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΜΠΡΕΧΤΙ
340. ΤΡΙΚΗ = ΤΟΣΚΕΣΙ
341. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ
Ελπίζω να σας φανούν χρήσιμες οι πληροφορίες μου αυτές για το χωριό Φοινίκη,(Αγαντζίκι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καταγωγή όλων των κατοίκων είναι από την Αρκαδία και συγκεκριμένα από το χωριό Αρκουδόρεμα,που δεν υπάρχει πλέον αλλά μια μικρή εκκλησούλα και χαλάσματα μαρτυρούν την υπαρξύ του,και από το Λιμποβίσι.
Αξιοθέατα του χωριού, Οι(Λάμπες)Ωραιότερη παραλία με τους φοίνικες,την βρύση του Αγά = Αγαντζίκι στην άκρη του ποταμού που τώρα είναι σκεπασμένη από τους καλαμιώνες που ευδοκιμούν στις όχθες του ποταμού.
Απέναντι και σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται τα νησιά Σχίζα,Σαπιέτζα (Πορτολόγκο)με το φάρο,και το μικρό νησάκι Αγία Μαρίνα μεταξύ των.
Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται 6 χιλιόμετρα Νότια από το χωριό Φοινίκη και τα τελευταία χρόνια για την καταπληκτική θέα πολλοί γάμοι γίνονται.Απολαμβάνουν το πιό ωραίο ηλιοβασίλεμα του κόσμου.
Επίσης έχει και (Το Νεράκι)που τρέχει από το βράχο και κατά την εορτήν του Προφήτη λέγουν πολλά θαύματα έχουν γίνει όταν πλένεται κάποιος με αυτό το νεράκι.
Στη διαδρομή και βόρεια του ναού εχουν βρεθεί αρχαίοι ναοί,που μάχρι στιγμή δεν εχει γίνει γνωστοί αγνωστο γιατί.
Κώστας (Αλεξίου)
Σας αναφερω επισης ενα αλλο χωριο στην μεσσηνια την παλια και νεα Βρομοβρυση πανω απο το Αρφαρα το οποιο ειναι ενα παλιο χωριο απο το 1690 ,δικιοιτικα υπαγοταν στο λεονταρι αρκαδιας με 300 οικογενειες με ειρινοδικειο κατα το 1821 και μετα ,με γεγονοτα και ιστορικα ενδιαφεροντα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρετισμους στο Χαρακοποιο,απο Β. Ελλαδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης λειπει το χωριο Δραινα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γαρατζα η σημερινη ΑΝΩ ΜΕΛΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΑ 700ΜΕΤΡΑ ΥΨΟΜΕΤΡΟ.Η ΚΑΤΩ ΜΕΛΠΕΙΑ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΑΡΑΤΖΑ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΩΡΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Στασιμο . Εχει υψόμετρο 631 μέτρα. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Τετραζίου και <> από τα τοίχη της Είρας. Επιπλέον βρέχεται από τα πεντακάθαρα νερά της όμορφης Νέδας! Βρίσκεται πάνω στην 7η Επαρχιακή Οδό Ζευγολατιό - Ανδρίτσαινα. Η ονομασία του προήλθε απο την στάση των στρατευμάτων του βασιλιά της Μεσσηνίας ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.ΠΑΡΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΑ ΠΕΔΙΝΑ ΚΑΙ ΟΡΕΙΝΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΘΩΜΗΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφήο κολωκοτρονης φυγαδευτικε με την βοηθεια του θαναση θανασια που σημερα το θανασια ειναι αθανασας.κουμπαρος του κολωκοτρονη και κατοικος της χρυσοκελλαριας.
ΑπάντησηΔιαγραφή