TA AIPETIKA
Το Τολμηρό Ηλεκτρονικό Περιοδικό, με
Αιρετικές και Αντικειμενικές
Απόψεις Σκληρές αλήθειες και αρκετό παρασκήνιο.
TA AIPETIKA
Για τα ΠΟΛΙΤΙΚΑ – ΑΘΛΗΤΙΚΑ – LIFE STYLE – ΜΕΣΣΗΝΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ.
ΤΟ e-Περιοδικό που βλέπουν 2500 επισκέπτες ημερησίως !
|
KALAMATA’S ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ 49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ 42
ΚΑΛΑΜΑΤ Τηλ. 2721 300351, Κιν.
6942 551350 |
Ι.ΝΑΟΣ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ο Ναός έμβλημα της Καλαμάτας
Οι Αγ. Απόστολοι της Καλαμάτας, είναι το μικρό Βυζαντινό εκκλησάκι που χρονολογείται ότι ενεγέρθη από το Βυζάντιο γύρω στο 1050 με 1150 μ.Χ. Κατασκευαστικά και μορφολογικά στοιχεία οδηγούν στη χρονολόγηση του αρχικού οικοδομήματος στο 12ο αιώνα.
Σύμφωνα με έρευνα του Καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Κωνσταντίνου Καλοκύρη, ο Ιερός Ναός των Αγίων Αποστόλων αρχικά ήταν μικρότερος και κατά την περίοδο 1685 με 1715 μ.Χ. επεκτάθηκε. Βρίσκεται δε στη σημερινή πλατεία 23ης Μαρτίου.
Ο Ναός αυτός έμεινε στην ιστορία, αφού στις 23 Μαρτίου 1821, οι ήρωες Θ. Κολοκοτρώνης, Π. Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας, ο Νικηταράς και πολλοί άλλοι ήρωες, πήραν μέρος στη δοξολογία που έγινε σ’ αυτό το Ιστορικό – πλέον – εκκλησάκι, για την απελευθέρωση της πόλης της Καλαμάτας.
Η απελευθέρωση της Καλαμάτας έγινε, ο διοικητής της πόλης «Αρναούτογλου»
παραδόθηκε και η πόλη πανηγύριζε την Καλαμάτα, που ήταν πρώτη πόλη που
απελευθερωνόταν από τον Τούρκικο ζυγό.
Κάθε χρόνο στις 23 Μαρτίου, γίνεται δοξολογία και
αναπαράσταση της απελευθέρωσης της πόλης της Καλαμάτας.
Ο Ιερός Ναός είχε υποστεί
αρκετά μεγάλες ζημιές και καταστροφές με την πάροδο των χρόνων. Μερικές
σημαντικές και καταγεγραμμένες είναι αυτές του 1887, όπου κατέρρευσε κομμάτι
του καμπαναριού από ισχυρό σεισμό και το 1892, όπου οι βυζαντινές τοιχογραφίες
καταστράφηκαν, καθώς όλες τους επικαλύφτηκαν από στρώμα άσβεστη. Τέλος,
σημαντική καταστροφή υπέστη από τον σεισμό του 1986, αλλά αναστηλώθηκε τα
επόμενα χρόνια.
Η Βραχο-Παναΐτσα, βρίσκεται 500 μ. κάτω και βόρεια του φράγκικου κάστρου Μίλα σκαρφαλωμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Ξάστερου (Λευκασία) μέσα σε ένα θαυμάσιο τοπίο από πλούσια βλάστηση με πανύψηλα πλατάνια, ιτιές και κυπαρίσσια, λίμνες και νερόμυλους.
Λένε, πως η βραχώδης από πωρί όχθη του ποταμού, με περίεργα σχέδια και σταλακτίτες, σχηματίστηκε, χιλιάδες τώρα χρόνια, από τα άφθονα νερά της «Ξερόβρυσης». Στο βράχο αυτό έχει σχηματισθεί μια μικρή φυσική σπηλιά με σταλακτίτες που έχουν καταστραφεί κατά τη διαμόρφωσή της σε ναό.
Το εσωτερικό του ναού είναι 4Χ4 μ., και με 3 μ. ύψος. Πάνω από την αγία τράπεζα, που έχει λαξευτεί για τον σκοπό αυτό, στην ανατολική πλευρά της σπηλιάς, υπάρχει τριγωνική κόγχη 1,50Χ1 μ. της οποίας οι πλευρές έχουν λειανθεί και ιστορηθεί με βυζαντινές αγιογραφίες, αλλά δε διακρίνονται μορφές γιατί τις κατέστρεψε η «εξωραϊστική» μανία χριστιανών με ασβέστη.
Θα ήταν παράτολμο να υποθέσει κανείς, πως η μικρή αυτή σπηλιά, θα είχε χρησιμοποιηθεί σαν λατρευτικός χώρος από τους αρχαίους Μεσσήνιους. Αν και δικαιολογείται μια τέτοια υπόθεση, δεδομένου ότι βρίσκεται ανάμεσα σε αρχαίους οικισμούς όπως της Στενυκλάρου, του προϊστορικού κάστρου της «Ξερόβρυσης», του προϊστορικού θολωτού τάφου κοντά στο φυλάκιο του ΟΣΕ (που κατά την παράδοση, ανήκει στο γιο του βασιλιά της γειτονικής ακροπόλεως της Μάλθης, που
πνίγηκε στα νερά του Λευκασία), της τοποθεσίας «Λούργια», όνομα που θυμίζει την αρχαία Όλουρα ή Όλουρι (της οποίας η τοποθεσία παραμένει ακόμα αίνιγμα για τους αρχαιολόγους) και της τοποθεσίας «Λάκκα – Θέλια», που είναι γεμάτη με αρχαία ευρήματα. Εντούτοις, κανένα αρχαίο τεκμήριο δεν έχει βρεθεί στο χώρο της, ώστε να δικαιολογεί αυτή την υπόθεση. Υποστηρίζεται και η άποψη πως η σπηλιά – ναός, χρησιμοποιήθηκε στην εποχή των διωγμών, από τους πρώτους χριστιανούς. Αλλά και αυτή η άποψη είναι αμάρτυρη. Γεγονός είναι ότι η μικρή σπηλιά, μετετράπη σε ναό κατά τους βυζαντινούς χρόνους, δεδομένου ότι υπάρχουν βυζαντινές αγιογραφίες στη κόγχη του ιερού της. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να προσδιοριστεί είναι η επακριβής χρονολόγησή της. Πιθανόν να έγινε κατά την περίοδο της εικονομαχίας (3 70 μ.Χ.) από εικονολάτρες ασκητές μοναχούς, λαμβάνοντας υπόψη ότι η θέση της δικαιολογεί αυτή την άποψη.
Η εκκλησία τιμάται στην ανάμνηση του γενεθλίου της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου. Στα παλιά χρόνια, τότε γινόταν και η πανήγυρη. Ακόμα και σήμερα, κατά πάγιο έθιμο, γίνεται λειτουργία κατά την εορτή αυτή, ενώ η μετάθεση της πανήγυρης στην εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, είναι άγνωστο πότε ακριβώς έγινε. Λένε, πως αιτία της μετάθεσης του πανηγυριού, είναι η σύμπτωσή του με το πανηγύρι στο Μελιγαλά. Ίσως.
Σήμερα το πανηγύρι γίνεται στην εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, με συμμετοχή εκατοντάδων προσκυνητών από τα γύρω χωριά, που παρακολουθούν τη θεία λειτουργία έξω και κατά μήκος του στενού μονοπατιού που οδηγεί στην εκκλησία, σχηματίζοντας έτσι μια μεγάλη ουρά, κάτω από τον ίσκιο ιτιών, κουτσουπιών και πλατανιών. Η λαϊκή πίστη διατηρεί με πολύ ευλάβεια τα θαύματα της «Παναγίτσας του Βράχου». Έτσι, κατά τη θεία λειτουργία που ο παπάς εκφωνεί: «Πρόσχωμεν, τα Άγια τοις Αγίοις» (άλλοι λένε, σε ακαθόριστη στιγμή) από τη κόγχη του ιερού στάζουνν τρεις σταγόνες νερό, που οι «γνοιασμένοι» προσέχουν και τις πιάνουν με ένα ποτήρι. Με αυτές τις σταγόνες, αλείφουν τα μάτια τους και βρίσκουν το φως, ή το μέρος του σώματος που πάσχει και ξαναβρίσκει την υγεία του.
Έτσι, η Βραχο-Παναΐτσα στο Μίλα, κατέστη πλέον ένα από τα πιο γνωστά σεβάσματα της λατρείας του Μεσσηνιακού λαού.
ΣΑΜΑΡΙΝΑ Ένας βυζαντινός θησαυρός της Μεσσηνίας
Όλος ο Ελληνισμός σήμερα γιορτάζει. Οι κυκλάδες έχουν την τύχη να γιορτάζουν δύο Παναγίες η μια είναι αυτή της Τήνου – Αν και είναι της Ευαγγελίστριας και θα έπρεπε να γιορτάζει στις 25 Μαρτίου – και η άλλη η Εκατονταπυλιανή της Πάρου, Που είναι χτυσμένη από τον Μέγα και Άγιο Κωνσταντίνου, με εντολή της μητέρας του Αγίας Ελένης, η οποία είχε διασωθεί από μια πολύ μεγάλη φουρτούνα και εκεί που βγήκε σώα, σκέφθηκε να χτυστεί ένας ναός. Έτσι δημιουργήθηκε ο Βυζαντινός ναός της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο !
Η Παναγιά γιορτάζει παντού. Ειδικά στις Κυκλάδες. Στην Πάρο οι εορτασμοί επικεντρώνονται στην λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στα σοκάκια της Παροικιάς. Ο ναός εείναι ένας από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς. Έχει δύο ονομασίες : «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή«. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επικρατούσε η άποψη ότι το πραγματικό όνομα του ναού είναι το πρώτο, και τούτο γιατί βρισκόταν «κατά την πόλιν», προς το μέρος δηλαδή της αρχαίας πόλης, και ότι το δεύτερο είναι δημιούργημα των λογίων του 17ου αιώνα, που θέλησαν να δώσουν με αυτό περισσότερη μεγαλοπρέπεια στο ναό.... Νεώτερες όμως έρευνες στις πηγές απέδειξαν ότι και οι δύο αυτές ονομασίες είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα. Η ονομασία Καταπολιανή αναφέρεται για πρώτη φορά σε υπόμνημα περί Νάξου και Πάρου του δούκα τα Αρχιπελάγους Ιωάννη Δ΄, του έτους 1562, ενώ η δεύτερη, «Εκατονταπυλιανή», μνημονεύεται σε έγγραφο του Πατριάρχη Θεολήπτου Β΄ του έτους 1586. Σήμερα η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή....
Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη»....
Πηγή : http://www.mixanitouxronou.gr/panagia-ekatontapiliani-stin-paro-ti-lei-i-paradosi-gia-tis-99-faneres-piles-ke-ti-mia-pou-parameni-aorati/
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου