Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Η ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΤΩΝ 117 ΠΟΛΕΩΝ, ΧΩΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΜΩΝ. (β΄ μέρος)

57. ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΣ. Γνωστή και υπέροχη παραλία των Γαργαλιάνων, κοντά στο άλλο
Παραλία Λαγκούβαρδου
ψαροχώρι τη Μαραθόπολη. Διοικητικά και αυτό το χωριό υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 110 κατοίκους.
58. ΛΕΜΠΕΣΤΕΝΑ (τα) Χωριό του πρώην Δήμου Φιλιατρών και νύν του Δήμου Τριφυλίας με 80 κατοίκους, όπως έδειξε η απογραφή του 2011.
59. ΛΕΥΚΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ = ΜΑΖΟΥΣΤΑ. Η πρώην κοινότητα Λεύκης έγινε χωριό  του Δ.δ. Βάλτας του Δήμου Γαργαλιάνων, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.      Με την απογραφή του 2011 αριθμούσε 130 κατοίκους. Δίπλα στη Λεύκη  βρίσκεται το άλλο χωριό του Δ.δ Βάλτας, η Τραγάνα.
60. ΛΙΒΑΡΤΖΙ. Συνήθως αναφέρεται ως «θέση» Λιβάρτζι. Είναι πολύ μικρός οικισμός των 5 κατοίκων κοντά στους Γαργαλιάνους του Δήμου Τριφυλίας.
61. ΛΙΜΕΝΑΡΙ. Το Λιμενάρι είναι το παραλιακό τμήμα και η διέξοδος των Φιλιατρών προς την υπέροχη παραλία που διαθέτει. Απέχει 2 μόλις χιλιόμετρα από την πόλη των Φιλιατρών
Παραλία Λιμενάρι
και διαθέτει αρκετές εξοχικές κατοικίες. Είναι ένας από τους τουριστικούς προορισμούς των φιλιατρών και ενώ το χειμώνα διαθέτει περί τους 75 μόνιμους κατοίκους, το καλοκαίροι αυτοί πολλαπλασιάζονται αφού η Φυσική του ομορφιά προσελκύει κόσμο τους μήνες του καλοκαιριού.
Διαθέτει ξενοδοχειακή μονάδα που λειτουργεί όλο το χρόνο, καθώς και κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια
62. ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ = ΧΡΥΣΙΚΟ. Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της τέως Κοινότητας Τριπύλης και σημερινό Δήμο Τριφυλίας, στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι.
63. MΑΛΗ (η) Η Μάλη ήταν ένα Χωρίο με 90 κατοίκους περίπου το 2001 και 10 χρόνια μετά το 2011 έχει 17 κατοίκους. Είναι πάνω από τα Φιλιατρά, έχει δε υψόμετρο περί τα 940 μ.  Μέχρι το 2010 ανήκε στο Δήμο Φιλιατρών, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.
64. ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ = ΜΑΡΑΘΟΣ. τη χώρα των θαυμάτων, στο λύχνο του πολιτισμού κάθε σπιθαμή έχει κάτι ιδιαίτερο και συναρπαστικό, έτσι και στην Πελοπόννησο χαμηλά στο νότο,
Η Μαραθόπολη
στη Μεσσηνία με βλέμμα που κοιτά στη δύση στέκει η Μαραθούπολη, ανέμελα, θωρώντας το αιώνιο δροσιστικό γαλάζιο του Ιονίου. Αντικριστά της ο Θεός έχει χτίσει ένα φυσικό κυμματοθραύστη, την Νήσο Πρώτη, προστατεύοντας την απο την οργισμένη διάθεση του Ποσειδώνα. Είναι σίγουρο ότι η επίσκεψη σας στη Μαραθούπολη θα σας φορτώσει την δική σας κάρτα μνήμης, με αναμνήσεις που ποτέ δε θα θελήσετε να κάνετε ντιλήτ. Η Μαραθούπολη βρίσκεται σε σημείο στρατηγικής τουριστικής σημασίας, αφού είναι τοποθετημένη σε ισοσκελείς αποστάσεις απο διάφορα μέρη που αξίζει να τα επισκεφθείτε, 15 χλμ. Απο τα ανάκτορα του θρυλικού βασιλιά Νέστορα της αρχαίας Ελλάδας και το μουσείο της μυκηναϊκής περιόδου στη Χώρα. 15 χλμ. Απο την πανέμορφη Πύλο με το ενετικό κάστρο, 25 χλμ. Απο την Μεθώνη με ένα απο τα μεγαλύτερα κάστρα της μεσογείου, 40 χλμ. Απο την ονομαστή Κορώνη, 55 χλμ. Απο την αρχαία Ιθώμη, 30 χλμ. Απο την απολαυστική Κυπαρισσία, 40 χλμ. Απο τους «καταρράκτες »του Νέδα. πέναντι στο Μάραθο, στο νησάκι Πρώτη, μια μικρή ημερήσια κρουαζιέρα θα σας ταξιδέψει στο αέναο παρελθόν των θρύλων.
Λιμανάκι στο Μάραθο
Οι ξενοδόχοι πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι θα σας παραχωρήσουν άρτια φιλοξενία. Ολημερίς τα εστιατόρια σας προσκαλούν να γευτείτε εκλεκτές παραδοσιακές συνταγές με αρώματα από γη και θάλασσα. Από το πρωί έως το βράδυ μπορείτε να απολαμβάνετε τον καφέ και το ποτό σας στα φιλόξενα cafe. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα δύο προϊόντα για τα οποία φημίζεται ο τόπος τούτος, το ελαιόλαδο και το κρασί. Πηγή : marathoupoli.com.gr
65. ΜΑΡΜΑΡΟ. Μικρός οικισμός του Καλού Νερού του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, με 12 κατοίκους που έβγαλε η απογραφή του 2011.
66. ΜΑΥΡΗ ΛΙΜΝΑ. Μικρός οικισμός του τ. Δήμου Κυπαρισσίας, που σήμερα εντάσσεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 16 κατοίκους.
67. ΜΕΜΙ = ΜΙΜΙ για τους ντόπιους αποτελεί οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Κυπαρισσίας του τέως Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας. Βρίσκεται βόρεια της Κυπαρισσίας και σε απόσταση 4 χιλιόμετρα από αυτήν.Το Μεμί είναι παραλιακός οικισμός. Διαθέτει τρεις κοντινές παραλίες στις οποίες συναντάται και η χελώνα Καρέτα-Καρέτα. Η περιοχή γύρω από τον οικισμό καλύπτεται κυρίως από ελαιώνες. Η περιοχή τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της αμεσότητας με την πόλη της Κυπαρισσίας και φιλοξενεί δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ, ταβέρνα και καφενείο.Σε απόσταση 1,5 χλμ ο παραλιακός οικισμός του Καλού Νερού διαθέτει καταστήματα που εξυπηρετούν και το Μεμί. Στον οικισμό σήμερα κατοικούν 206 μόνιμοι κάτοικοι. 
68. ΜΕΤΑΛΕΙΟ. Μία περιοχή της Κυπαρισσίας που παλιά γινόταν εξόρυξη κάρβουνου. Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 38 κατοίκους.
69.  ΜΕΡΟΛΙΘΙ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου  Φιλιατρών, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.                                                                                                                                                                                                                                                                                                
70. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ = ΑΡΙΑ. Το Μοναστήρι τέως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.
Παραδοσιακός Νερόμυλος στην Κυπαρισσία
Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄, ενώ σήμερα αριθμεί 25 ! Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες. Στον οικισμό αυτό υπάρχει η Μονή Αγ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος
71. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
72. ΜΟΥΡΙΑΤΑΔΑ. Σε απόσταση 7 χιλιομέτρων ΒΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα Μουριατάδας, στο οποίο ανήκουν το χωριό Μουριατάδα και ο οικισμός Καρβούνι.
Η Μουριατάδα ιδρύθηκε το 1800 περίπου. Οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν της οικογένειας Κουτσογιάννη (σήμερα Σταθοπούλου), οι οποίοι ήρθαν από το Αρκουδόρεμα Αρκαδίας με
Ο δρόμς προς Μουριατάδα
τα γιδοπρόβατά τους. Αργότερα, ήρθαν και οι οικογένειες των Ντουβιτσαίων (σήμερα Παναγιωτακόπουλοι) επίσης από το Αρκουδόρεμα.
Σχετικά με την ονομασία του χωριού υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με τη μία, το όνομά του οφείλεται στη μούρα της αγριελιάς, οι οποίες υπήρχαν στο χωριό αλλά σήμερα είναι κεντρωμένες ήμερες ελιές. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι η ονομασία του οφείλεται στις πολλές μουριές που υπήρχαν στην περιοχή.
73. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο, στην περιοχή μένουν 30 κάτοικοι. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.
74. ΜΥΛΟΙ. Ημιορεινός παραδοσιακός οικισμός πάνω από την παλιά πόλη της Κυπαρισσίας και κοντά στον άλλο οικισμό των Μπλεμενιάνων. Στους Μύλους υπάρχει και ένα παραδοσιακό  Οινομαγειρείο του Κλειδέρη φημισμένο για τους νόστιμους μεζέδες του. Στον οικισμό μένουν 52 κάτοικοι, υπάγεται δε στο Δήμο Τριφυλίας.
75. ΜΥΡΟΝ (το). Μικρός και ερημωμένος οικισμός του πρώην Δήμου Κυπαρισσίας των 4 κατοίκων, που σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
77. ΝΕΡΟΒΙΓΛΙ. Ένας μικρός οικισμός της Μαραθόπολης που αριθμεί 25 κατοίκους.
77. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ = ΜΑΛΕΝΙΤΙ. O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στον πρώην Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό
Πλατάνια Τριφυλίας
του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.
78. ΞΙΦΑΡΑ (η). Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αυλώνος. Στη  Ξιφάρα όπως και σε άλλους παρόμοιους οικισμούς έμεναν μέρος των πρώτων κατοίκων της Αγαλιανής και εθεωρείτο  οικισμός (γειτονιά) της Αγαλιανής. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και τον κατοικούν 12 ψυχές.
79. ΠΑΛΙΟΒΛΑΣΣΑΔΑ. Είναι οικισμός του Τδ Αγαλιανής του πρώην Δήμου Αυλώνας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, που οι κάτοικοί του είναι μόνο 12.
80. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
81. ΠΕΛΕΚΗΤΟΣ. Και άλλος οικισμός των Γαργαλιάνων του Δήμου Τριφυλίας, με 70 κατοίκους όπως καταγράφηκαν στην απογραφή του 2011
82. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
83. ΠΗΓΑΔΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου  Γαργαλιάνων με 26 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.
84. ΠΗΓΑΔΟΥΛΙΑ. Και τα Πηγαδούλια αποτελούσαν μικρό οικισμό (γειυονιά των πρώτων κατοίκων του Δδ Αγαλιανής του άλλοτε Δήμου Αυλώνος, που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας. Σήμερα στα Πηγαδούλια μένουν 33 κάτοικοι.
85. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης. 
Πλατάνια
                                                                                                                                      
«εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια 
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα,  και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.»                                                                                    Το χωριό  βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.  Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
Πηγή : www.avlona-messinias.gr
86. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ενώ στην αντίστοιχη απογραφή του 2011 έχει 71 κατοίκους), που βρίσκεται στον Δήμο Τριφυλίας του Νομού
Πλάτη - Καναλουπού
Μεσσηνίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.

87. ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους. Σήμερα οι κάτοικοι είναι 117.Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.  Άλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο.
Διοικητικά υπαγόταν  στο Δήμο Αετού, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
88. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30, ενώ η τελειταία απογραφή του 2011 έδειξαν ότι είναι 52. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.
89. ΠΡΩΤΗ. Νησάκι. Ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη των Γαργαλιάνων. Το όνομα της νήσου Πρώτης ή Πρωτής, πιθανόν να οφείλεται στο θαλασσινό θεό Πρωτέα, γιο του Ποσειδώνα. Κατά άλλους, το όνομα πιθανόν να προέρχεται «διότι πρώτη οράται υπό των μακρόθεν προς την Πελοπόννησον πλεόντων, κατά άλλους δε διότι είναι πλωτή πέριξ, ως έχουσα πανταχόθεν βαθέα ύδατα, κατά διαλεκτικήν εναλλαγήν των
To νησάκι της Τριφυλίας η Πρώτη, απέναντι από τη Μαραθόπολη
συμφώνων λ και ρ». Βόρεια της αμμουδιάς Βουρλιά, βρίσκεται το ανδρώο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής. Το όνομα του το πήρε από την ομώνυμη εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του νησιού το 1984 στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Η δίκλιτη εκκλησία του μοναστηριού είναι αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου και στην απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το μοναστήρι εορτάζει στις 23 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου με πλήθος επισκεπτών να έρχονται για να τιμήσουν την ημέρα που βρέθηκε η εικόνα. Τις ημέρες αυτές οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από την Μαραθόπολη και συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι στης Πύλου στην νήσο Σφακτηρία. Η Μονή τις ημέρες του εορτασμού προσφέρει στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα, φιλοξενεί προσκυνητές, αλλά και όσους αποκλειστούν στο Νησί από την κακοκαιρία. Το νησί έχει 2 κατοίκους. 
90. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και
Η εκκλησία της Πτέρης Αγ. Δημήτριος
το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό.  Η Πτέρη σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας και δυστυχώς κατοικείται από ένα (1) ηρωϊκό κάτοικο.                                                   Πηγή : www.avlona-messinias.gr   
91. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.
Η πλατεία στο Πυργάκι
Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.
92. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα, (κατά την παράδοση), ήτανε Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως,
Το Ραφτόπουλο
το ξέρει Ραφτόπουλο. «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ.
Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας.
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων. 
Πηγή : www.tripilis.gr 
93. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.
94. ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΛΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό πλησίον του Κοπανακίου, που ανήκε στο Δήμο Αετού, ενώ σήμερα ανήκει στο Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας με 60 κατοίκους.
95. ΡΙΚΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Η αγροτική περιοχή Ρίκια ευρίσκεται στα δυτικά ηλιόλουστα παράλια της Μεσσηνίας, μεταξύ Γαργαλιάνων  και του ιστορικού Ναυαρίνου, της Πύλου δηλαδή. Τα Ρίκια είναι μια από τις τελευταίες φυσικές παράλιες περιοχές  της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μεσσηνίας. Στον οικισμό αυτό μένουν 31 κάτοικο όπως καταγράγηκαν από την απογραφή του 2011.                                                                                                  
96. ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και Κοινότητας Τριπύλης που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας, είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr
97. ΡΟΥΖΑΚΙ. Μικρό χωριό αποτελούμενο από 78 κατοίκους περίπου, του πρώην Δήμου Κυπαρισσίας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, που βρίσκεται πάνω στον δρόμο Κυπαρισσίας – Χώρας σε υψόμετρο 81 μ.
98. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.
99. ΣΕΡΓΙΑΝΙ. 6 χλμ. βόρεια από την πόλη της Κυπαρισσίας συναντάμε τον οικισμό της παραλία Σεργιάνι. Η παραλία είναι πολύ καθαρή, αποτελείται από ψιλή άμμο και βότσαλο, ενώ τα νερά της είναι ρηχά. Το Σεργιάνι είναι οικισμός του τ. Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας και εκεί μένουν 20 κάτοικοι.
100. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 200  κατοίκους όπως έδειξε η τελευταία απογραφή του πληθυσμού της χώρας.  Έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος.  Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.
Το Σιδηρόκαστρο
Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών
101. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιώς με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου που ήταν έδρα του πρώην Δήμου Αετού, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 30 κατοίκους..
102. ΣΠΗΛΙΑ. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ΝΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα της Σπηλιάς, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο του Δήμου. Ανατολικά του χωριού υψώνονται τα καταπράσινα βουνά του Αιγάλεω και δυτικά απλώνεται το καταγάλανο κομμάτι του Κυπαρισσιακού κόλπου. Ανάμεσα ξετυλίγεται ο καρποφόρος κάμπος με καλλιέργειες ελιών, πατάτας, καρπουζιών και πολλών άλλων κηπευτικών.
Σπηλιά
Το χωριό ιδρύθηκε το έτος 1833 από τους αδελφούς Κωνσταντίνο, Γεωργάκη και Ιωάννη Μπίτσικα. Το όνομά της οφείλεται σε ένα μικρό σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στο ρέμα του Σκανδάλη. Από το 1833 έως το 1914 το χωριό υπαγόταν στον τότε Δήμο Κυπαρισσίας και μετά ιδρύθηκε η κοινότητα Σπηλιάς μέχρι το τέλος του 1998 που ενσωματώθηκε πάλι στο διευρυμένο Δήμο Κυπαρισσίας.
Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν των οικογενειών Μπίτσικα και Χήναρη. Γρήγορα όμως ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε αλματωδώς με αποτέλεσμα να είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πλουσιότερα χωριά της περιοχής.
Παρόλο όμως που ο πληθυσμός του χωριού μεγάλωνε , χρειάστηκαν σχεδόν 25 χρόνια για να ιδρυθεί το πρώτο Δημοτικό σχολείο (το 1835). Εως τότε ιδιωτικοί δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά της Σπηλιάς, είτε σε σπίτια, είτε σε στην εκκλησία.
Το 1915 το σχολείο στεγάστηκε στο Δημόσιο Διδακτήριο, το οποίο ιδρύθηκε στο χωριό. Επτά χρόνια αργότερα ιδρύθηκε Δημοτικό σχολείο θηλέων, το οποίο λειτούργησε για δύο χρόνια ως μονοθέσιο. Έτσι στο χωριό πλέον λειτουργούν δύο σχολεία αρρένων και θηλέων, έως το 1924 όταν ενώθηκαν και άρχισε να λειτουργεί το μικτό 2θέσιο Δημοτικό σχολείο.
Το χωριό γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μετά το 1900 όταν ακρίβυνε η σταφίδα , επειδή ξεράθηκαν τα αμπέλια στη Γαλλία . Τότε οι κάτοικοι ξερίζωσαν τις περισσότερες ελιές (που
Η κεντρική πλατεία
είχαν καλλιεργήσει οι Ενετοί) και φύτεψαν σταφίδες και αμπέλια .
Εκείνη τη περίοδο κατέβηκαν και οι Τσάκωνες από την Κυνουρία της Αρκαδίας και χτίστηκε η Τσακονόρουγα προς τα νότια του χωριού . Ήρθαν και άλλοι από τα ορεινά χωριά του Δήμου Τριπύλας (Ντάρα , Μύρου , Λεντεκάδα , Σελλά , Καλογερέσι , Τριπύλα , Λυκουδέσι ) .
Το χωριό βρίσκεται πλησίον της Κυπαρισσίας στα 6 χλμ περίπου και σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.
103. ΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ.  Πρόκειται για ένα ακόμα οικισμό πλησίον του Σιδηροκάστρου που ήταν η έδρα του Δήμου Αυλώνος. Σήμερα στον οικισμό κατοικούν 18 κάτοικοι και φυσικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
104. ΣΤΟΜΙΟΝ. Μικρό παραλιακό χωριό με χρυσαφένια αμμουδιά και πεντακάθαρη
Στόμιο, η παραλία του χωριού
γαλαζοπράσινη θάλασσα, κομμάτι του υπέροχου Ιονίου, όπου συγκεντρώνει την προσοχή χιλιάδων Ελλήνων και ξένων που προτιμούν το Στόμιο για να κάνουν το μπάνιο τους. Το Στομιο είναι οικισμός των Φιλιατρών με  32 κατοίκους που υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
100. ΤΕΡΨΙΘΕΑ. Η Τερψιθέα της Κυπαρισσίας είναι ένας οικισμός του Δήμου Κυπαρισσίας που αριθμεί 150 περίπου μόνιμους κατοίκους. ρίσκεται νότια της Κυπαρισσίας σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από αυτήν, ανατολικά και δυτικά του Εθνικού δρόμου που ενώνει την Κυπαρισσία με τα Φιλιατρά.Το όνομα της το οφείλει στη θέα προς το Ιόνιο, μια και ο οικισμός αυτός απέχει 500 μέτρα από τη θάλασσα.                                                                                                     Τα παλαιά χρόνια εκεί χτίζονταν τα λεγόμενα «εξοχικά» που θεωρούντο τα καλύτερα σπίτια της περιοχής. Τότε λειτουργούσε και το δημοτικό σχολείο , το οποίο όμως έκλεισε λόγω της μη προσέλευσης αρκετού αριθμού μαθητών.Διαθέτει όμως εκκλησία η οποία λειτουργεί ακόμα. Παλαιότερα είχε χαρακτηριστεί σαν «αγροτική περιοχή υψηλής παραγωγικότητας»
Το Εκκλησάκι της Τερψιθέας
μιας και εδώ βγαίνει το γνωστό μεσσηνιακό καρπούζι, νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ευρώπης. Με νόμο όμως του 2006 αποχαρακτηρίστηκε . Καλλιεργούνται ακόμα κηπευτικά, πατάτα, ελιές και εσπεριδοειδή.                                                                               Η Τερψιθέα έχει παραλίες για μπάνιο, με πιο γνωστή από αυτές την Παραλία του Βλάχου, 6 χλμ νότια από την πόλη της Κυπαρισσίας. Πρόκειται για παραλία με βότσαλο και κολπίσκους 200 μέτρων. Η πρόσβαση προς τις παραλίες αυτές είναι κάπως δύσκολη, μια και οι δρόμοι δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίζει να κτίζονται στην ευρύτερη περιοχή αρκετά εξοχικά λόγω της καθαρής θάλασσας και της απρόσκοπτης θέας. Διαθέτει επίσης εξοχικές ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης.
105. ΤΡΟΥΠΑΚΕΪΚΑ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αετού, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας, με 15 κατοίκους και αυτοί ηλικιωμένοι.
106. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπέροχο χωριό με θέα, κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 98 κατοίκους.
107. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της πρώην Κοινότητας Τριπύλης και νυν Δήμου Τριφυλίας.
Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης 
108. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού και τωρινού Δήμου Τριφυλίας. Στον  οικισμό αυτό κατοικούν μόλις 9 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
109. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας και
Η Πλατεία στη Φαρακλάδα
σημερινό Δήμο Τριφυλίας, αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.
110. ΦΑΡΜΑΚΑ (η). Ένα μικρός οικισμός των 58 κατοίκων (απογραφή 2011) που στο παρελθόν υπαγόταν στον πρώην Δήμο Κυπαρισσίας, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.
111. ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Τα Φιλιατρά είναι η έδρα του τέως ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Τριφυλίας. Η ζωή της ως πόλεως χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της
Η πλατεία των Φιλιατρών
φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής. Την ονομασία της η πόλη, σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που έχουν διατυπωθεί, οφείλει στα πολλά πηγάδια που υπήρχαν, δηλ. από την εξέλιξη της λέξεως φρέαρ φρήαρ - φρηρ - φλητρόν - φλεατρόν - φιλιατρόν. Και στον πληθυντικό Φιλιατρά. Μετά την απελευθέρωση και αποκατάσταση του μικρού βασιλείου της Ελλάδος,το 1833, ο Δήμος Εράνης, δηλ. ο σημερνός Δήμος Φιλιατρών και ως το 1886, που μέγας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, είχε γνωρίσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ακμή. Μετά το σεισμό η πόλη ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Καποδιστρίου, με το υπέροχο Βενετσιάνικο σιντριβάνι, τους ευκαλύπτους και το γνωστό και ιστορικό ρολόι, χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, αποτελεί το κέντρο συνάντησης των Φιλιατρινών κάθε ηλικίας. Από τα Φιλιατρά καταγόταν ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του μεγάλου ζωγράφου Κων/νου Μπρουμίδη (προτομή του βρίσκεται στο χώρο του Δημαρχείου), που είχε αποκληθεί «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου» εκ του γεγονότος ότι οι τοιχογραφίες του κοσμούν το Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον. Στην περιοχή των Φιλιατρών σώζονται αρκετά μεσαιωνικά και ιδίως βυζαντινά μνημεία. Η μονή του Αγίου Χριστοφόρου, ο ιστορικός ναός της Παναγίας Βλαχέρνας, ο Άγιος Διονύσιος Μόραινας, ο ναός της
Ο "Πύργος του 'Αϊφελ" στα Φιλιατρά
Αναλήψεως, που είναι ο αρχαιότερoς σταυρεπίστεγος, ναός του κόσμου (120ς αι.), η ιερά μονή Ευαγγελίστριας και ο ιερός ναός της Παναγίας της Αγριλιώτισσας τον Αγρίλη. Ο Άγιος Χαράλαμπος είναι πολιούχος της πόλεως. Την 10η Φεβρουαρίου τελείται μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις με συρροή χιλιάδων προσκυνητών. Επίσης το Δεκαπενταύγουστο μεγάλη γιορτή γίνεται στον Αγρίλη, της Παναγίας, της «Κυράς της Αγριλιώτισσας». Στον Αγρίλη, το Στόμιο, στην Αγία Κυριακή και στο Λαγγούβαρδο υπάρχουν μαγευτικές παραλίες με αμμουδιά και κατακάθαρη θάλασσα. Τα Φιλιατρά έχουν μεγάλη παράδοση στον πολιτισμό. Από την εποχή της ακμής τους η πραγματοποίηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έθεσε τα θεμέλια της πολιτιστικής ακμής. Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Φιλιατρών, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών από το 1991, πρωτοπόρος από της ιδρύσεώς του (1926) με το σχολείο Μουσικής και τη Φιλαρμονική, έχει δημιουργήσει μουσική και πολιτιστική παράδοση στην πόλη, ενώ το χορευτικό του έχει μεγάλη συμβολή στη διατήρηση και τη διάδοση των παραδοσιακών ελληνικών χωρών. Το «ΒΟΡΡΕΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο και το Πάρκο της Βλαχέρνας είναι οι εστίες της δράσης του. « Τα Βλαχέρνια » η πιο αναδεδειγμένη και πρωτότυπη εκδήλωση του Συλλόγου (29/6-1/7) με συνάντηση Φιλαρμονικών. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Φιλιατρών «ο Πυρσός» από το 1958 με τη δραστηριότητα του έχει πλουτίσει την πολιτιστική παράδοση. Εστία του το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο, όπου λειτουργεί η κινηματογραφική του λέσχη και τελούνται οι άλλες του δραστηριότητες. Το Συγκρότημα Ελληνικών παραδοσιακών χορών που διαθέτει έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Το Φεστιβάλ χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων κάθε καλοκαίρι αποτελεί την αναδεδειγμένη του εκδήλωση. Το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» αποτελεί την έδρα και του Τριφυλιακού Ερασιτεχνικού Θεάτρου.
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr
 Τα Φιλιατρά ήταν η έδρα του τέως ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Τριφυλίας. Η ζωή της ως πόλης χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής.
Ο ποιητής Γιώργος Κατσαρός είπε: "Τα Φιλιατρά είναι μια Πλατεία..." Πράγματι το σήμα κατατεθέν της ζωής στη πόλη των Φιλιατρών είναι η Πλατεία της. Από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες πλατείες των ελληνικών κωμοπόλεων , κοσμημένη με αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, εμπνευσμένη με σοφία από τους δημιουργούς της, ήταν και παραμένει το σημείο συνάντησης των Φιλιατρινών. Όπως όλες οι Πλατείες έχει τη δική της ξεχωριστή ιστορία: 
Η Παλιά πλατεία των Φιλιατρών
Επί τουρκοκρατίας ο χώρος της σημερινής Πλατείας ήταν κτήμα του γιου του Αλή Πασά Βελή που ήταν γνωστός και με το όνομα Μπιλάλης Αλιμπασόπουλος. Μετά την απελευθέρωση η περιοχή αυτή περιήλθε στο κράτος. Το 1831 παραχωρήθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Δήμο Φιλιατρών, με τον όρο να κτιστεί εκεί από το Δήμο Δημοτικό Σχολείο και ο υπόλοιπος χώρος να καλλιεργείται για την ενίσχυση του Σχολείου. Πράγματι το Σχολείο κτίστηκε στο Ν.Δ. άκρο της έκτασης εκείνης του Μπιλάλη και ονομάστηκε «Σχολείον Καποδιστρίου». Το δυτικό μέρος της σημερινής πλατείας καλλιεργείτο από αμπέλια, ενώ το άλλο μισό μέχρι το 1865 ήταν πυκνό δάσος. Επειδή πολλοί είχαν καταπατήσει κάποια τμήματα του χώρου, υπήρξε χρόνια δικαστική διαμάχη με τους καταπατητές και μόνο το 1870 κατάφερε ο Δήμος να απαλλαγεί από αυτούς.
Η διαμόρφωσή της έγινε το 1872, επί Δημάρχου Αν. Παναγιώταρου με σχέδια του μηχανικού Γ. Ιωαννίδη, τα οποία είχαν εγκριθεί επί δημαρχίας Χρίστου Σπ. Κραβίτη, του επονομαζόμενου "Γέρου". Το 1872 μετονομάστηκε με πρόταση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Aγγελου Μάινου, από Πλατεία Μπιλάλη σε ΠΛΑΤΕΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και φέρει αυτό το όνομα και σήμερα. Το 1871 επί δημαρχίας Χρ. Καραβίτη αποφασίστηκε η ανέγερση του Ρολογιού στο ανατολικό μέρος της Πλατείας μαζί με τα δύο κτίρια της Κεντρικής Αγοράς της πόλης (Λαχαναγορά, Ιχθυαγορά, Κρεαταγορά) που τα αποκαλούσαν «Μανάβικα». Η Αγορά δεν είναι άλλη από το νεοκλασικό κτιριακό συγκρότημα του σημερινού Δημαρχείου.
Το σιντριβάνι παραγγέλθηκε το 1871 επί δημαρχίας Χρ. Καραβίτη στη Φλωρεντία με τη φροντίδα του Ιταλικής καταγωγής συμπολίτη μας γιατρού Άγγελου Μάϊνου ο οποίος είχε αναλάβει και τη παραγγελία του Ρολογιού σε εργοστάσιο του Μιλάνου. Όλα αυτά τα έργα δεν έγιναν με δαπάνες του κράτους αλλά με έξοδα των ίδιων των Φιλιατρινών. Το 1867 στο κάτω μέρος της Πλατείας φυτεύτηκαν περίπου 100 δέντρα. Το 1930 ο Δήμαρχος Καραστάθης κόβει τα πλατάνια της Πλατείας κι η όψη της αλλιώνεται ανεπανόρθωτα. Από τα έργα ανάπλασης της εποχής εκείνης προέκυψε ένα ωραιότατο στολίδι για τη πόλη, το μαρμάρινο "Ηρώον των πεσόντων" έργο του Ν. Γεωργούδη. Τα δύο τελευταία μεγάλα πλατάνια κόπηκαν από τους Ιταλούς στην κατοχή το 1941. Η Πλατεία διατηρεί τη πρώτη μορφή της μέχρι τη περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής.
Στα μεταπολεμικά χρόνια έγιναν παρεμβάσεις, άλλοτε χρήσιμες και άλλοτε άχρηστες και περιττές. Το 1957 - 58, επί δημαρχίας Γεωργίου Βορρέ, το τότε Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να δεχτεί το "αίτημα" του Ελληνοαμερικάνου Χαράλαμπου Φουρναράκη που ήθελε να κτίσει τη "Φουρναράκειο Βιβλιοθήκη" στη μέση της Πλατείας, πίσω από το σιντριβάνι. Ευτυχώς μετά από παρέμβαση του αρχιτέκτονα Γ. Χριστόπουλου απεφεύχθη αυτή η καταστροφή. Το 1971 μετά από πρόχειρη παρέμβαση του Δήμου αφαιρέθηκαν οι ωραιότατες μαντεμένιες σκαλιστές κολώνες φωτισμού και αντικαταστάθηκαν με τσιμεντένιες. 
Mία απο τις δύο μαρμάρινες βρύσες τις πλατείας.
«Το Ηρώο των πεσόντων» έργο του γλύπτη Ν. Γεωρούδη
Η σημαντικότερη επέμβαση ξεκίνησε το 1982 επί δημαρχίας Γιάννη Γκότση. Τότε έγινε η πλακόστρωση, τοποθετήθηκαν οι ξύλινες πέργκολες στους χώρους που χρησιμοποιούνται από τα καφενεία, μεταφέρθηκε η «Παιδική Χαρά» στο χώρο που βρίσκεται σήμερα, φυτεύτηκε περισσότερο πράσινο και έγιναν κάποιες υπερυψώσεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οπτική επαφή με το Ρολόι και το Δημαρχείο για όποιον βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Πλατείας. Μπροστά από το Δημαρχείο δημιουργήθηκε ένας χώρος ανοικτών συζητήσεων (Εκκλησία του Δήμου) που χρησιμοποιήθηκε ελάχιστες φορές και παρέμεινε ατελείωτος μέχρι το 2006. Με τη σύμφωνη γνώμη του Δημοτικού Συμβουλίου αποφασίστηκε η ανάπλαση ξανά του χώρου αυτού και η δημιουργία μιας μικρότερης πλατείας μπροστά από το κτίριο του Δημαρχείου.
112. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και
Φλόκα. Ο κεντρικός δρόμος
Πύργου
Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλιας.     
113. ΦΟΝΙΣΣΑ. Πρόκειται για οικισμό της πρώην κοινότητας Ελαίας, που το 1997 προσαρτάται στον τ. Δήμο Αυλώνος ο οποίος με τη σειρά του  υπήχθη στο σημερινό Δήμο Τριφυλίας, όπου απέμειναν 15 κάτοικοι.  
Ο πληθυσμός του οικισμού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 17 κατοίκους.
114. ΧΑΛΑΖΟΝΙ. Είναι χωριό των Φιλιατρών
115. ΧΟΧΛΑΣΤΗ. Χωριό του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων και νύν Δήμου Τριφυλίας με 132 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 78 μέτρων ανάμεσα σε Γαργαλιάνους και Μαραθόπολη.                                                                                                                  116. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12
χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών με 302 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προϋπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
117. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ
Σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, στους πρόποδες του βουνού «Μακελειό» και σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από το Δώριο, είναι χτισμένο το χωριό Χρυσοχώρι Τριφυλίας.
To Χρυσοχώρι
Κατά την παράδοση το παλιό χωριό ήταν χτισμένο στη θέση Λάκα-Σπαή, αλλά οι κατολισθήσεις υποχρέωσαν τους παλαιούς κατοίκους του να κατηφορίσουν και να χτίσουν το χωριό στη σημερινή τοποθεσία.
Το Χρυσοχώρι το βρίσκεις αν φύγεις από το Δώριο, περάσεις από τον Άι Γιώργη, στρίψεις μετά από 1,3 χιλιόμετρα περίπου αριστερά και προχωρήσεις ακόμη 2,5 χιλιόμετρα περίπου. Εναλλακτική διαδρομή όμως υπάρχει και από το Ψάρι.
Το Χρυσοχώρι είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της Τριφυλίας που χτίστηκε γύρω στα 1350-1430 από Αλβανόφωνους Χριστιανούς της Ηπείρου.
Είναι ένα μικρό χωριό πνιγμένο στο πράσινο των γύρω ελαιώνων. Ένας μικρός χείμαρρος ο Πλέσιος που τον διασχίζει, το χωρίζει σε δύο μαχαλάδες. Τους δύο μαχαλάδες ενώνει ένα παλαιό γεφύρι.
Τα σπίτια του είναι χτισμένα με ασπρόπετρες σαν μάρμαρο και σκεπασμένα με κεραμοσκεπή. Η άριστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται, παρά την ηλικία τους, δείχνει ότι αυτοί που ασχολήθηκαν με την κατασκευή τους γνώριζαν πολύ καλά την τέχνη.
Το παλιό όνομά του ήταν «Βλάκα». Δεν είχε όμως καμία σχέση με την ομώνυμη ελληνική λέξη. Η ονομασία Βλάκα προέρχεται από την Αρβανίτικη λέξη «Βλιάκε» που σημαίνει υγρασία της γης.
Ο Γερμανός γλωσσολόγος Max Vasmer στο βιβλίο του «Οι Σλάβοι στην Ελλάδα» αναφέρει το χωριό και θεωρεί την προέλευσή του Σλάβικη. Ο ιστορικός Κ. Σάθας (Μνημεία Ελληνικής ιστορίας) αναφέρει ότι το χωριό Βλάκα Τριφυλίας είναι μεταξύ εκείνων που διατήρησαν το όνομα των ιδιοκτητών του.
Με το Β. Διάταγμα της 19ης Ιανουαρίου 1907 (Φ.Ε.Κ. 16) μετονομάστηκε σε Χρυσοχώριον και συστήθηκε σε κοινότητα με Διάταγμα της 31-8-1912. Το έτος 1998
Η εκκλησία στο Χρυσοχώρι
αποτέλεσε Δημοτικό Διαμέρισμα του νεοσύστατου Δήμου Δωρίου ως 31-12-2010 (ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ). Από 1-1-2011 αποτελεί κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Δωρίου του νεοσύστατου Δήμου Οιχαλίας (ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ).
Στις διάφορες απογραφές εμφανίζει τον εξής αριθμό κατοίκων: Έτος 1689 κάτ. 50, 1700 κάτ. 93, 1830 κάτ. 390, 1889 κάτ. 367, 1896 κάτ. 375, 1907 κάτ. 428, 1920 κάτ. 472, 1928 κάτ. 497, 1940 κάτ. 506, 1951 κάτ.588, 1961 κάτ. 358, 1971 κάτ. 257, 1981 κάτ. 203, 2001 κάτ. 302, 2011 κάτ. 249.
Ανάμεσα σε παλιά αρχοντικά και κήπους στολισμένους με λουλούδια περνάει ο κεντρικός δρόμος που ανεβαίνει στα χωριά Χαλκιά, Κούβελα και καταλήγει ως τις όχθες του ποταμού Νέδα.
Ο δρόμος από το Χρυσοχώρι μέχρι το Κούβελα φτιάχτηκε με άσφαλτο με πρωτοβουλία του Αρχηγού Γ.Ε.Ε.Θ.Α. στρατηγού Ιωάννη Ντάβου, από τη Μ.Ο.Μ.Α. το έτος 1977.
Η περιοχή του Χρυσοχωρίου είναι εύφορη, σκεπασμένη με ελιές, αμπέλια, ήρεμο τοπίο με κατάφυτες πλαγιές, ράχες, λόφους με κάθε λογής οπωροφόρα δέντρα που έτσι το χωριό γίνεται πιο όμορφο.
Είναι παραγωγικό μέρος, είχε δε δύο ελαιοπιεστήρια σύγχρονα, εκ των οποίων έχει μείνει το ένα, όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των κατοίκων του αλλά και των άλλων γειτονικών χωριών.
Χρυσοχώρι
Οι ασχολίες των κατοίκων είναι σχεδόν αποκλειστικά αγροτικές και κτηνοτροφικές, όπως στα περισσότερα χωριά.
Η προσφορά του χωριού στους εθνικούς αγώνες υπήρξε αξιόλογη και οι Χρυσοχωραίοι έπραξαν το καθήκον και το χρέος τους προς την πατρίδα. Κατά την επανάσταση του 1821 πολλοί από τους κατοίκους του αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Αναγνώστης Τσοχαντάρης, ο οποίος έφτασε στο βαθμό του Υποχιλίαρχου, στις 24 Μαρτίου του 1821 έφερε από τον Κολοκοτρώνη επιστολή στους Ντρέδες στο Κεφαλάρι του Σουλιμά (σημερινό Άι Γιώργη), που τους προέτρεπε να σκοτώσουν τους Τούρκους της Αρκαδιάς (Κυπαρισσίας) και να του απαντήσουν για το αποτέλεσμα.
Ο Αναγνώστης Καλατζάκος, ο οποίος ήταν και οπρώτος δήμαρχος Δωρίου, το 1836 έφτασε στο βαθμό του Υποχιλίαρχου.
Το χωριό υδρεύεται από την πηγή της Καρασιάφκας, την πηγή της Παναγίας και από την πηγή στο Πολυγένι.
Oι κάτοικοι του χωριού είναι απλοί, εργατικοί, τίμιοι, φιλόξενοι και τηρούν τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα του τόπου μας.
                                                                                                             



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου