ΠΟΣΗ ΣΠΑΝΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΠΥΛΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΜΕ ΤΑ 108 ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ;

Δήμος Πύλου Νέστορος ! Ένας Δήμος πολύ μεγάλης ιστορίας, πολύ μεγάλης και εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, ένας Δήμος άκρως τουριστικός γιατί πρόκειται για μια περιοχή «οικόπεδο γωνία». Παλαιότερα είχα αποκαλέσει την Πυλία ως ένα ζωγραφικό πίνακα που όταν την έφτιαξε ο Θεός είχε φαντασία και μεγάλα κέφια !!!                                                                                               

Ο τουρισμός είναι  για κάθε βαλάντιο, χαμηλού ή υψηλότατου, με πανέμορφες πόλεις όπως Πύλος, Χώρα, Μεθώνη, Φοινικούντα και Κορώνης, που είναι η μια καλύτερη από την άλλη.  Σπάνια μπορεί άνθρωπος να συναντήσει τέτοια φυσική ομορφιά. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, την ίδια την Πύλο που από μόνη της είναι όλα τα λεφτά ?   Με τα κάστρα της, τις εκπληκτικές παραλίες της, τα εκπληκτικά αξιοθέατα, φυσικά και ιστορικά, που πραγματικά σπάνια μπορεί κανείς να συναντήσει τόσα πολλά σε άλλη περιοχή της χώρας μας.                                              

Η Πύλος τη νύχτα

Να συνεχίσουμε με τη τη Γιάλοβα, πολύ κοντά στην Πύλο και στο Costa Navarino, με την παγκόσμια ομορφιά της, σπάνιο υδροβιότοπό της,                                               Την αρχόντισσα της Μεσσηνίας την Κορώνη με την απίστευτη αμφιθεατρική  της θέση που της δίνει μια διαφορετική ομορφιά, το κάστρο της, τις παραλίες της, τα πανέμορφα χωριά της, που την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι κάθε καλοκαίρι.                                   Τη μαγευτική Μεθώνη, με τις σπάνιες φυσικές ομορφιές, το υπέροχο κάστρο της,   την εκπληκτικής ομορφιάς και παγκοσμίως γνωστή Φοινικούντα, με τις μαγευτικές παραλίες της, τις ταβέρνες της, όπου όλο το χρόνο πολλοί Ευρωπαίοι την έχουν στην καρδιά τους.                                                                                                  Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τα νησάκια της, τις Οινούσες, που μπορεί να δει κανείς πράγματα που σπανίζουν,                                                                                                                        Πρέπει όμως να αναφερθούμε στην ιστορία του Δήμου, που πρέπει να

Η Μαρίνα της Πύλου

ασχοληθεί  κανείς να μάθει υπέροχη αυτή ιστορία                                                                 
Για το τέλος αφήσαμε όλες τις απίστευτες παραλίες της γνωστές ή λιγότερο γνωστές.  Είναι όλα ανεκτίμητα «κομμάτια» τέχνης, μοναδικά και σπάνια !!!                                                                                                 

Παρακάτω κάνουμε αναφορά και στα 108 χωριά του Δήμου που ερευνούμε αρκετό καιρό τώρα.

Εσείς δεν έχετε, παρά να τα Θαυμάστε όλα με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που σήμερα παρουσιάζουμε !!!

1. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = ΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός της Πυλίας που η παλιά ονομασία του ήταν Μπαλί και την πήρε το 1956. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Πύλου – Νέστορος.

2. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Είναι ένας οικισμός 1-2 χλμ πριν την Κορώνη, ενώ παλαιότερα υπαγόταν στην

Πύλος. Μια άλλη άποψη

κοινότητα Χαροκοπιού, με λιγοστούς μόνιμους κατοίκους που φτάνουν τους 40 σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αλλά όμως έχει αρκετές παραθεριστικές κατοικίες και πολύ κοντά ωραία θάλασσα.

Σήμερα υπάγεται στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.

3. ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Χρυσοκελαριά που η απογραφή του 2011 του δίνει 35 κατοίκους. Μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Κορώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

4. ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ. Ο τρίτος οικισμός που αποτελεί μαζί με το Άνω και Κάτω Παπαφλέσσα το Δ.Δ Παπαφλέσσα. Δημιουργήθηκε στην δεκαετία του 1950 – 60 σαν τόπος χειμαδιού και αργότερα σαν μόνιμη κατοικία των κτηνοτρόφων των οικισμών Ανω και Κάτω Κοντογόνι. Οι Άγιοι Απόστολοι σήμερα υπάγονται στο Δήμο Πύλου Νέστορος με 15 κατοίκους.

5. ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Οικισμός των 13 κατοίκων, που ανήκε στην πρώην κοινότητα Βασιλιτσίου Κορώνης.

6. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Ένας ακόμη οικισμός που είναι πρίν την Κορώνη και δίπλα στην Αγ. Τριάδα.που έχει και αυτός λιγοστούς κατοίκους και αρκετές παραθεριστικές κατοικίες, με 17

Ιστιοφόρο με φόντο την Πύλο στο βάθος

μόνιμους κατοίκους.

Ο οικισμός υπαγόταν στον Δήμο Κορώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

7. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ. Μικρός οικισμός του Δδ Χαρακοπιού των 17 κατοίκων του πρώην Δήμου Κορώνης που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

8. ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ = ΓΡΙΖΙ. Παλιός οικισμός που δεν τον έχτισαν τυχαία, αφού βρίσκεται ανάμεσα στα κάστρα Κορώνης και Μεθώνης. Διοικητικά ανήκει στο σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος και η απογραφή του 2011

Ακριτοχώρι η παραλία

καταμέτρησε 195 κατοίκους. Αν και είναι ένα ορεινό χωριό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής

από τη θάλασσα της Λούτσας όπου εκεί μπορεί κανείς να πάει ακόμα και με τα πόδια καθώς η απόσταση είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα. Επίσης η θέα προς τη θάλασσα είναι...ανεκτίμητης αξίας και εντυπωσιάζει με τη πρώτη ματιά!

Τα τελευταία χρόνια γίνετε μια προσπάθεια έτσι ώστε αυτό το μέρος να γίνει όλο και πιο ελκυστικό και αναβαθμίζεται με γοργούς ρυθμούς!
Αξίζει σίγουρα να επισκεφτεί κανείς το Ακριτοχώρι (ή αλλιώς Γρίζι ) γιατί σίγουρα θα το λατρέψει από τη πρώτη κιόλας στιγμή. 

9. ΑΜΟΥΛΑΚΙ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Ευαγγελισμού του πρώην Δήμου Μεθώνης με 12 κατοίκους όπως έδειξε η απογραφή του 2011.

10. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ = ΜΗΝΑΓΙΑ. Οι Αμπελόκηποι είναι χωριό του Δδ Πύλου που το σημερινό του όνομα το πήρε το 1940. Μέχρι τότε το χωριό ονομαζόταν Μηνάγια.

Σήμερα στο χωριό διαμένουν 35 κάτοικοι.

11. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ ΚΑΤΩ = ΚΑΤΩ ΜΗΝΑΓΙΑ. Κάτω Αμπελόκηποι. Ημιορεινός οικισμός σε υψόμετρο 335 μ., 65 κάτοίκους του Νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού, στο μέσο της Μεσσηνιακής χερσονήσου. Διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Το όνομά του το πήρε το 1940.

12. ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ (ΑΓΟΡΕΛΙΤΣΑ). Χωριό που βρίσκεται πλησίον της Χώρας σε υψόμετρο 278 μ. Όπως είναι προφανές, το χωριό πήρε πήρε το όνομά του από τα πολλά αμπέλια, αν και σήμερα υπάρχει μια μεταστροφή στις καλλιέργειες και το κύριο εισόδημα πλέον προέρχεται από τις ελιές.                                                                                                                                                

Κεντρικός δρόμος Αμπελόφυτου

Είναι ένα χωριό δυναμικό, που παλιότερα ήταν ένα από τα πιο παραγωγικά και πλούσια της ευρύτερης περιοχής και που για να καλλιεργηθούν οι εκτάσεις του συγκεντρώνονταν εργάτες ακόμη και πέρα από τον νομό Μεσσηνίας, κυρίως από τα ορεινά της Αρκαδίας. Έφτασε κάποτε ν' αριθμεί περίπου χίλιους κατοίκους, όμως σήμερα μόλις που ξεπερνάνε τους 263.    Στον ποταμό Σέλα, στο δρόμο μεταξύ Αμπελοφύτου και Χώρας (τοποθεσία "κορδέλες"), σημειώθηκε αποφασιστική μάχη, τον Ιούλιο του 1944, μεταξύ Ελλήνων αντιστασιακών και Γερμανών κατακτητών. Συγκεκριμένα, μία μικρή ομάδα Ελλήνων, με αρχηγό τον Ηλία Σφακιανάκη ("Μπαρμπαλιά"), έστησε ενέδρα σε ναζιστικό κομβόι που κατευθυνόταν από την Πύλο προς την Κυπαρισσία. Στη φονική μάχη που ακολούθησε, οι απώλειες των Γερμανών ήταν βαρύτατες. Απεναντίας, ελάχιστοι 'Έλληνες σκοτώθηκαν, μεταξύ των οποίων και ο Σφακιανάκης. Το χτύπημα αυτό χαρακτηρίστηκε καίριο για τις κατοχικές δυνάμεις, ενώ στο σημείο αυτό έχει στηθεί σήμερα μνημείο.                                                                                                                                                        13. ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ. Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός δίπλα από τη Φινικούντα, που τα

Βοϊδοκοιλιά

τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε τουριστικό θέρετρο. Σήμερα κατοικείται από 22 κατοίκους ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες τον επισκέπτονται πάρα πολλοί τουρίστες Έλληνες και ξένοι

14. ΑΡΑΠΟΛΑΚΑ. Η Αραπόλακα είναι οικισμός του Δδ Καλλιθέας με 46 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.                                                                                        15. ΑΣΠΡΟΧΟΡΤΙ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Λαχανάδας η οποία αργότερα ηπήχθη στο Δήμο Μεθώνης του νυν Δήμου Πύλου Νέστορος. Στο Ασπροχόρτι σήμερα διαμένουν 9 κάτοικοι.

16. ΒΑΡΑΚΕΣ. Μικρός οικισμός του Δδ Κουνούργιου Χωριού, του πρώην Δήμου Μεθώνης, του τωρινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είχε 32 κατοίκους.
17. ΒΑΣΙΛΙΤΣΙ. Η Ακριτική λωρίδα, κορφιάζει 27χιλ. ζηλευτές και ποικίλες ακτές με άμμο, βοτσαλάκι ή σπηλιές. Από το βουνό στη θάλασσα, και από το Γκουλέ στον Ακρίτα με

Το Βασιλίτσι

πανοραμικές εκπλήξεις είναι κι αίνιγμα ιστορίας. Μας φθάνουν αφηγήματα των ιστορικών, μπλέκονται με άλλα νεοτέρων, και τα ερείπια στην εκκλησία Φανερωμένης σιωπηλά αδυναμούν να μας πληροφορήσουν πράγματι η αρχαία Ασίνη ήταν εδώ. Το Βασιλίτσι με παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, στη καρδιά του χωριού, ή στους οικισμούς της Φανερωμένης και Λιβαδάκια αριθμεί 517 κατοίκους, απόγονους Αρκάδων, που μετοίκησαν εδώ και πολλές γενιές. Ασχολούνται κυρίως με τη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας λαδιού και σταφίδας.

18. ΒΕΛΑΝΙΔΙΕΣ= ΦΟΥΡΤΖΙ. Είναι οικισμός του σημερινού χωριού Κρεμμύδια ή Φρουτζοκρέμμυδα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
19. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ = To Βλαχόπουλο είναι ένα χωριό στο κέντρο του Νομού Μεσσηνίας και έδρα του Δήμου Παπαφλέσσα. Το χωριό εκτείνεται στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς και βρίσκετε μόλις 20 km από την κοντινότερη παραλία. Ο πληθυσμός του χωριού έχει μειωθεί

To Βλαχόπουλο

στους 733 κατοίκους στην απογραφή του 2011. Οι κάτοικοι ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία. Παράγουν (κυρίως) υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο. Επίσης καλλιεργούν αμπέλια και Κορινθιακή σταφίδα σε μικρή έκταση σήμερα, ενώ παλαιότερα η καλλιέργεια της σταφίδας ήταν η κυριότερη ασχολία.

Πρόκειται για ένα χωριό στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς έδρα του Δήμου Παπαφλέσσα στο κέντρο του Νομού Μεσσηνίας. Το χωρίο βρίσκεται 38 Km από την πρωτεύουσα του νομού την Καλαμάτα και μόλις 20 Km από την κοντινότερη παραλία.

Το Βλαχόπουλο είναι ένα αγροτικό χωριό, τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούν οι κάτοικοι είναι ελιές, σταφίδα και αμπέλια. Το χωρίο φημίζεται για το πανηγύρι του που γίνετε κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος. Πλήθος κόσμου από όλη την Μεσσηνία ανηφορίζει από της πρώτες πρωινές ώρες στο ξωκλήσι Παναγίτσα που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού Μαγκλαβάς όπου η θέα του είναι καταπληκτική και συνεχίζεται το βράδυ με μπουζούκια στο χωριό διασκεδάζοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Γυναικών οργανώνει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και βοηθάει πολύ στην πολιτιστική ανάπτυξη του Δήμου. Έχει καθιερώσει την "Γιορτή Λαδιού" που γίνεται κάθε χρόνο με την πρώτη συγκομιδή του λαδιού και τις Απόκριες τον "Γάμο του Καρνάβαλου" .

Στο Βλαχόπουλο βρίσκεται μια από τις πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες της Μεσσηνίας, ο Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται στο νεκροταφείο του χωριού. 

20. ΒΟΥΝΑΡΙΑ. Ξεκινώντας το μικρό μας οδοιπορικό στο 44χλμ της επαρχιακής οδού

Βουνάρια Παραλία

Καλαμάτας – Κορώνης συναντάμε το πανέμορφο χωριό Βουνάρια, κτισμένο πάνω στα ερείπια των αρχαίων Κολωνίδων και σε μια τοξοειδή σειρά αραιών καταπράσινων γήλοφων, με την καμπύλη της προς Νότο. Από τους γήλοφους αυτούς, Βουναλάκια, με ψηλότερους του Αι-Λιά και του Γουλά στο Ανατολικό μέρος από όπου πήρε και το όνομά του. Αυτό όμως που δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο χωριό Βουνάρια είναι το παραδοσιακό του χρώμα.
Τα σπίτια του όλα σχεδόν είναι πλινθόκτιστα με μπαλκόνι και στέγη από κεραμίδια. Εκείνο όμως που υπερέχει και λαμπρύνει το χωριό είναι ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας χτισμένος όλος από πέτρα σε Βυζαντινό ρυθμό του περασμένου αιώνα. Τα Βουνάρια δήλωσαν ζωηρά την παρουσία τους στους αγώνες του

Βουνάρια το χωριό

Έθνους. Στη λαϊκή τέχνη, κυρίως με την αγγειοπλαστική οι Βουναραίοι έγιναν πασίγνωστοι. Το χωριό αριθμεί σήμερα 165 κατοίκους. Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρουμε ότι από τα Βουνάρια καταγόταν ο ποιητής Γιάννης Καμβύσης.

21. ΓΕΦΥΡΙ. Μικρός οικισμός της Μεθώνης που άλλοτε υπαγόταν στην πρώην  κοινότητα της Μεθώνης. Σήμερα ο οικισμός έχει 16 κατοίκους.

22. ΓΙΑΛΙΚΑ. Οικισμός που τα παλαιότερα χρόνια υπαγόταν στην κοινότητα Βουναρίων πλησίον της Κορώνης, με 16 κατοίκους.

23. ΓΙΑΛΟΒΑ ΠΥΛΟΥ. Πανέμορφη και τουριστική η περιοχή της Γιάλοβας που βρίσκεται περί

Η κοσμοπολίτισα Γιάλοβα. Λιθόστρωτο γραφικό δρομάκι

τα 6 χλμ απόσταση από την ιστορική πόλη της Πύλου. Βρίσκεται σε ιστορική θέση λόγω της Ιστορικής Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό αιγιαλός - γιαλός και την Τούρκικη κατάληξη -όβα που σημαίνει ομαλός πεδιάδα, δηλαδή ομαλή ακτή.

Η Γιάλοβα είναι χαρακτηρισμένη ως μοναδικός  Νοτιότερος υγροβιότοπος των Βαλκανίων.

Η πραγματική οικολογική σημασία της Γιάλοβας ανακαλύφθηκε μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Στο παρελθόν, ο υγρότοπος υπέφερε λόγω της απόπειρας αποξήρανσής του στα τέλη της δεκαετίας του 1950, διαδικασία που είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή υποβάθμισή του. Τελικά, το σχέδιο αυτό απέτυχε, αφού είχε όμως ήδη οδηγήσει στη μείωση της αρχικής επιφάνειας της λιμνοθάλασσας κατά το ένα τρίτο. Κατά τη διάρκεια των αποξηραντικών έργων, οι εισροές γλυκών νερών εκτράπηκαν προς τη θάλασσα και, στη συνέχεια, ποτέ δεν αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους θέση, με αποτέλεσμα ο υγρότοπος να υποφέρει από έλλειψη γλυκού νερού

Παραλία Γιάλοβας

για περισσότερα από 40 χρόνια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κατασκευή, κατά τη δεκαετία του 1980, ενός μεγάλου καναλιού, το οποίο συνέδεε μόνιμα τον υγρότοπο με τον κόλπο του Ναυαρίνου, αλλά και ενός εσωτερικού δρόμου που χώρισε τον υγρότοπο στα δύο (την κυρίως λιμνοθάλασσα από το έλος), οδήγησε σε σοβαρή αύξηση της αλατότητας του νερού.

Βλάστηση και χλωρίδα 
Η βλάστηση στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελείται από είδη που φυτρώνουν στα έλη γλυκού νερού και στους αλμυρόβαλτους, με μικρές συστάδες από αρμυρίκια. Η μακία βλάστηση και τα φρύγανα χαρακτηρίζουν τον περίγυρο της λιμνοθάλασσας, ενώ σημαντική θέση έχει και η αγροτική ζώνη, η οποία κυριαρχείται από ελαιώνες. Δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί πλήρης απογραφή των φυτών στη Γιάλοβα. Παρόλα αυτά, η γνωστή χλωρίδα της περιοχής της Πύλου είναι πολύ ενδιαφέρουσα και περιλαμβάνει διάφορα ενδημικά και σπάνια είδη.

Πανίδα
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελεί καταφύγιο για πολλά διαφορετικά είδη πανίδας,

Υδροβιότοπος Γιάλοβας

ιδιαίτερα πουλιών και ερπετών. Εκτός από τα κοινά είδη θηλαστικών που ζουν εδώ (Αλεπούδες, Ασβοί, Κουνάβια κ.λπ.), έχουν επίσης παρατηρηθεί δώδεκα είδη νυχτερίδας. Αυτά περιλαμβάνουν τα Rhinolophus mehelii και R. ferrumequinum, που το καλοκαίρι συγκεντρώνονται σε μεγάλες αποικίες στις σπηλιές της περιοχής, π.χ. στη σπηλιά του Νέστορα ή κάτω από γέφυρες, όπου μεγαλώνουν τα νεαρά τους. Οι Βίδρες κατοικούν στο έλος γλυκού νερού, ενώ τα τελευταία χρόνια, τα Τσακάλια ακούγονται ξανά στην κοιλάδα Καλάμαρη και αν όλα πάνε καλά, ίσως δημιουργήσουν μια μικρή αγέλη στην περιοχή. Η λιμνοθάλασσα Γιάλοβας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον χάρη στην πλούσια ορνιθοπανίδα που διαθέτει. Ως και 275 είδη πουλιών έχουν παρατηρηθεί εκεί, καθιστώντας τη Γιάλοβα το σπουδαιότερο υγρότοπο της νότιας Πελοποννήσου.

Τουρισμός.

Η Γιάλοβα μαζί με το Ρωμανού με τις υπέροχες παραλίες τους έχουν γίνει αξιόλογο και πολύ

Υδροβιότοπος Γιάλοβας

σημαντικό τουριστικό κέντρο, αφού εκεί κοντά βρίσκεται το Costa Navarino  το οποίο έχει χαρακτηριστεί σαν ένα από τα καλύτερα τουριστικά θέρετρα παγκοσμίως. Εκτός αυτού υπάρχουν πάρα πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια – διαμερίσματα, ξενοδοχεία και camping.

Σήμερα η Γιάλοβα είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός και διαμένουν  275 κάτοικοι.

24. ΓΛΥΦΑΔΑ = ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΙ. Χωριό της Πυλίας που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Βρίσκεται μετά το Σουληνάρι, μετά τα Κρεμμύδια και πριν το Κορυφάσιο και την Ίκλαινα. Στο (Καραμανώλι), σήμερα κατοικούν 219 κάτοικοι.

25. ΓΡΙΖΟΚΑΜΠΟΣ = ΤΣΩΝΕΪΚΑ. Ένας μικρός οικισμός που είναι κοντά στη Φοινικούντα, τη Λαχανάδα, και τη Λούτσα. Μέχρι και το 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο

Γκριζόκαμπος

Δήμο Πύλου Νέστορος. Το όνομα Τσωνέϊκα το πήρε από το γεγονός ότι όλοι οι κάτοικοι φέρουν το επίθετο Τσώνης. Όπως όλα τα χωριά έχουν αδειάσει από κατοίκους έτσι και ο Γριζόκαμπος σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 25 κατοίκους.
26. ΔΕΝΔΡΟΥΛΙΑ = ΓΙΑΤΑΠΙ. Ένας μικρός οικισμός  που το σημερινό του όνομα το πήρε το 1927, αφού μέχρι τότε ονομαζόταν Γιαταπί. Υπαγόταν στο Δήμο Πύλου, το σημερινό Πύλου Νέστορος. Δυστυχώς σήμερα τα Δενδρούλια δεν έχουν ούτε ένα κάτοικο.

27. ΔΗΛΕΪΚΑ. Πρώην οικισμός της Μεθώνης που όμως σήμερα και αυτός  είναι ακατοίκητος. Το όνομά του ο οικισμός τον πήρε επειδή οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι κάτοικοι είχαν το όνομα Δηλές. Σήμερα όλοι οι κάτοικοι κατοικούν στη Μεθώνη.
28, ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Ένα όμορφο χωριά της Πυλίας που μετονομάσθηκε από Ζαϊμόγλι σε Δροσιά το 1959. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

29. ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΓΡΑΠΑ. Το Ελαιόφυτο  είναι χτισμένο ΒΑ της Πύλου, απέναντι της νήσου Σφακτηρίας και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα. Έχει μεγάλη θρησκευτική ιστορία αφού εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίτσας της Σγράπας. Σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της Γιάλοβας, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος γύρω από το Ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες κατοικούσαν 2 χιλιόμετρα δυτικά του Ναού, στη θέση που ονομάζεται Σούλι. Μετά την απελευθέρωση το 1828, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χώρο πλησίον του Ναού και το νέο αυτό χωριό ονομάστηκε Βουβαλοβορόν. Μέχρι το 1840 περίπου είχε αυτή την ονομασία. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός, περί το 1835, έκτισαν εκ νέου τον μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που είχε καταστραφεί από τον Ιμπραήμ. Επειδή, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων δεν βρέθηκε η εικόνα, ο τότε προεστώς

Μοναστήρι Ζωοδόχου Πηγής Σγράμπας

Αναστάσιος Αλεξόπουλος δώρισε την εικόνα, την οποία εμείς σήμερα προσκυνούμε κατασκευασμένη από λίβανο, μαστίχα και κερί. Περί το 1845 οι κάτοικοι της Σγράπας, λόγω ελλείψεως ύδατος και της ελονοσίας της προερχόμενης εκ του έλους της Γιάλοβας, μεταφέρθηκαν υψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναού, και έκτισαν νέο χωριό, το οποίο ονόμασαν Σγράπα και το οποίο προ ολίγων ετών μετονομάσθηκε σε Ελαιόφυτο. Περί το 1890 κάτοικοι των διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήλθαν και κατοίκησαν την περιοχή πλησίον του χώρου του Ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα ποίμνιά τους. Μεταξύ αυτών ήλθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από την Μάκρη της Τριπόλεως, κατασκευάζοντας πρόχειρη κατοικία στο λόφο, βόρεια του παλαιού Ναού της Παναϊτσας για αυτούς και τα ποίμνιά τους. Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο λοφίσκο, όπου ήταν άλλοτε κτισμένος ο Ναός για να κόψει ξύλα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ποτέ και περισσότερο η, ηλικίας 32 ετών, Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. Αφού λοιπόν έκοψε ξύλα και ετοίμασε την ζαλιά της και την έδεσε στους ώμους της, μάταια προσπάθησε να σηκωθεί, αν και την βοήθησε ο γιος της, Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά μερικά ξύλα, δίχως αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία, έλυσε την ζαλιά από τους ώμους της, έβγαλε το σχοινί της ζαλιάς και έφυγε. Διηγήθηκε το συμβάν στον σύζυγο και τους γείτονες αλλά κανείς δεν την πίστευε, ενώ πολλοί την περιγέλασαν. Πέρασαν οκτώ ημέρες από τότε αγωνίας και στεναχώριας. Ο ύπνος της Αναστασίας και η διάθεση της ψυχής της είχαν μια άρρωστη εκδήλωση.Την όγδοη μέρα βρέθηκε σε αυτόν τον Άγιο τόπο, προκειμένου να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς. Κάποια στιγμή ακούει μια γυναικεία φωνή, σαν να έβγαινε κάτω από τα πόδια της και της είπε: «Διώξε το

Η είσοδος της Μονής

κορίτσι και κάθισε στην ζαλιά σου. Έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε το κορίτσι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας προς το σπίτι της. Έφθασε στο σπίτι της και, ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται από αυτό. Οπισθοδρόμησε, έκανε τον σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγιά μου». Με την προφορά της λέξης και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίσθηκαν. Η Αναστασία κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της την Παναγία η οπ’όια την πρόσταζε να πάει στην Ίκλαινα να βρει τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο να μαζέψει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή. Αφού του εξήσησε η Αναστασία γιατί πρέπει να γίνει αυτό, ο ιερέας ήταν δύσπιστος και δεν πίστευε ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αφού οι χωριανοί έσκαβαν ολόκληρη την ημέρα, η τσάπα ενός από αυτούς ανακάλυψε την εικόνα στις 23 Αυγούστου του έτους 1892, ημέρα όπου εορτάζει η εκκλησία του χωριού.    Στο χωριό σήμερα διαμένουν 81 κάτοικοι.                                                                                                                                  Πηγή : www.romiosini.org.gr/panagia_sgrappas.            

30. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ = ΓΡΕΒΙΤΣΑ Ενα χωριό που μαζί με τα Δενδρούλια, το καβουριανό τα παλιάλωνα και το Αμουλάκι αποτελούσαν την κοινότητα Ευαγγελισμού του τέως Δήμου Μεθώνης, του σημερινού Πύλου - Νέστωρος. Οι κάτοικοι του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 φτάνουν τους 259.

31. ΕΞΟΧΙΚΟ = ΒΑΛΤΟΥΚΑ.(Γαλλέϊκα)  Το Εξοχικό -γνωστό ως Γαλλέικα- είναι ένα ημιορεινό χωριό σε υψόμετρο 300 μέτρων, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο  Κορώνης, το σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος και έχει πληθυσμό 32 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.Απέχει 53 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Καλαμάτα,17 από την Κορώνη και 7 χιλ.από το γνωστό τουριστικό θέρετρο Φοινικούντα  Μεσσηνίας                                                                                                                           Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Αρκάδες προερχόμενοι από το Ροεινό Αρκαδίας,το οποίο

Φοινικούντα

βρίσκεται κοντά στα κεφαλοχώρια Αλωνίσταινα και Χρυσοβίτσι. Ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και ο λόγος της καθόδου τους στη νότια Μεσσηνία ήταν η εξασφάλιση τροφής για τα αιγοπρόβατα τους.Αυτό γινόταν κατά τους χειμερινούς μήνες και για αρκετά χρόνια μέχρι που θα εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό.Είναι γνώστο ως ανεξάρτητο χωριό από το 1816 που κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ (Francois Pouguevill) είχε 12 οικογένειες.                                                                                                                                             Η αρχική του ονομασία ήταν Βαλτούκα. Το 1956 θα μετονομαστεί σε Εξοχικό (ΦΕΚ 125/21/05/1956) που είναι και η επίσημη ονομασία του. Γαλλέικα έχει επικρατήσει λόγω του ότι οι κάτοικοι -σχεδόν στο σύνολο τους- φέρουν το επώνυμο Γάλλος.Λέγεται ότι είναι προσωνύμιο που «κόλλησαν» στους πρώτους κατοίκους από κάποια σχέση που πιθανότατα είχαν με τους Γάλλους στρατιώτες του στρατηγού Μαιζόν (Μαιζώνος).     

Πηγή : Βικιπαίδεια,

32. ΖΙΖΑΝΙ. Μικρός οικισμός του Καπλανίου που μαζί με το Εξοχικό (Γαλλέικα) αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Καπλανίου, του μετέπειτα Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος με 56 κατοίκους (απογραφή 2011).

33. ΙΚΛΑΙΝΑ = ΝΙΓΚΛΑΙΝΑ.  Η Ίκλαινα είναι ένα ιστορικό χωριό του Δήμου Πύλου Νέστορος Ιστορικό χωριό του Δήμου Πύλου της επαρχίας Πυλίας του νομού Μεσσηνίας. Προσαρτήθηκε στην Ελλάδα στις 27/6/1832 με τη συνθήκη της Κων/λης. Τότε υπαγόταν στο Δήμο Πυλίων και

Iκλαινα μικρή πλατεία

είχε 140 κατοίκους. Με Β.Δ. στις 31-8-1912 ΦΕΚ 262/1912, τ. Α, αναγνωρίστηκε Κοινότητα.
Βρίσκεται σε απόσταση 14 περίπου χλμ. Βορειοανατολικά της σημερινής πόλης της Πύλου και 5 χλμ. ανατολικά της εθνικής οδού Κυπαρισσίας-Πύλου.Στην περιοχή έχουν έρθει στο φως σημαντικά αρχαιολογικά υπολείμματα της Εποχής του Χαλκού (περίπου 1600-1100 π.Χ.) μέσω των ανασκαφών και της επιφανειακής έρευνας από την Αρχαιολογική Εταιρεία www.archetai.gr  και το πανεπιστήμιο του Μισσούρι-Sτ. Louis υπό την καθοδήγηση του καθηγητή και ακαδημαϊκού  Μιχάλη Κοσμόπουλου.                                                                                                    Τα ευρήματα περιλαμβάνουν μνημειώδη κτίρια με κυκλώπεια τείχη, σπίτια, και εργαστήρια, τα οποία φανερώνουν ότι ΄κατά την πρώιμη μυκηναϊκή περίοδο η Ίκλαινα είχε ανάκτορο και ήταν πρωτεύουσα ανεξάρτητου κρατιδίου. Στην Ύστερη μυκηναϊκή περίοδο η Ίκλαινα φαίνεται ότι καταλήφθηκε από τον ηγεμόνα του Ανακτόρου του Νέστορα και μετατράπηκε σε σημαντικό βιοτεχνικό κέντρο (το a-pu2 των πινακίδων). Στην περιοχή ανακαλύφθηκε, το καλοκαίρι του 2010, πήλινη πινακίδα με πρώιμη γραμμική Β. Η πινακίδα θεωρείται η αρχαιότερη

Ικλαινα πέτρινη βρύση

πινακίδα Γραμμικής Β' στην Ευρώπη ^[1] και χρονολογείται πριν από περίπου 3.500 χρόνια, στα 1450 π.Χ. Επειδή οι πινακίδες της Γραμμικής Β χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για κρατικά αρχεία, η πινακίδα της Ίκλαινας ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα σχετικά με τη χρονολόγηση των πρώιμων μυκηναϊκών κρατών και την έκταση της μυκηναϊκής γραφειοκρατίας. Η περιοχή φαίνεται να ήταν ένα μεγάλο κέντρο εμπορίου στο οποίο άκμασε η επεξεργασία και το εμπόριο του χαλκού. Άλλες περίοδοι, από τις οποίες έχουν βρεθεί ευρήματα, είναι τα τέλη της Κλασικής εποχής και τα Βυζαντινά χρόνια.

Σήμερα το ομώνυμο χωριό βρίσκεται στο υψίπεδο μιας δύσβατης κοιλάδας, περιτριγυρισμένο από βουνά καλυμμένα από πυκνό ελαιόδασος. Στη μια άκρη του βρίσκεται η εκκλησία και το δημοτικό σχολείο, το οποίο έχει σταματήσει να λειτουργεί. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις πήρε το όνομά της από την κόρη του βασιλιά Νέστορα, Νίγκλαινα, η οποία είχε τα λουτρά της στην περιοχή. Με την πάροδο των χρόνων το όνομα από Νίγκλαινα έγινε Ίκλαινα και είναι από τα λίγα χωριά της περιοχής που διατήρησαν το όνομά τους επί τουρκοκρατίας. Πιο πιθανό είναι ότι το όνομα είναι παραφθορά του Άγιος Νικόλαος. (Πηγή vikipedia)                                              Σήμερα  η Ίκλαινα έχει 313 κατοίκους και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα.

34. ΚΑΒΟΥΡΙΑΝΟ. Ένας Οικισμός της πρώην κοινότητας Ευαγγελισμού, του πρώην Δήμου Μεθώνης στον οποίο σήμερα διαμένουν 24 κάτοικοι.

35. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μας οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.Η ονομασία προέρχεται απο παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού. Η Καζάρμα σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

36. ΚΑΜΑΡΙΑ. Τα Καμάρια είναι μικρό χωριό της πρώην κοινότητας Ευαγγελισμού με 109 κατοίκους.

37. KΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Το Καινούργιο χωριό ήταν έδρα του Τδ Κουνούργιου χωριού που απετέλεσε μαζί με τις Βαράκες, την πρώην κοινότητα Καινούργιου Χωριού του πρώην Δήμου Μεθώνης και νυν Πύλου Νέστορος και σήμερα αποτελείται από 22 κατοίκους.

38. ΚΑΛΑΜΟΣ = ΚΑΜΠΑΣΙ. Μικρός οικισμός της Πυλίας, που σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

39. ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΠΥΛΙΑΣ = ΜΕΜΕΡΙΖΙ. Η Καλιθέα είναι χωριό της Πυλίας κοντά στους Αμπελοκήπους και Αραπόλακα, που προήλθε από τη συγχώνευση των οικισμών Μεμερίζι και Γάμος. H Καλιθέα διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος και απέχει 13 χιλιόμετρα από την Πύλο και βρίσκεται σε υψόμετρο 200μ.

Από το 1928 που έγινε αυτή η συγχώνευση, πήρε την ονομασία Καλλιθέα και τη διατηρεί μέχρι και σήμερα και τώρα είναι στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος. Η απογραφή του 2011, έδειξε ότι στην Καλλιθέα μένουν 629 κάτοικοι, οι οποίοι κατά βάση ασχολούνται με τη γεωργία.

40. ΚΑΛΟΧΩΡΙ  = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ. Το Καλοχώρι είναι ένας μικρός οικισμός ο οποίος διοικητικά υπάγεται  στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος. Λέγεται ότι οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν Αρκάδες και κατοίκησας σ’ αυτήν την περιοχή, του έδωσαν δε την ονομασία Χαλάμπραζα.

41. ΚΑΠΛΑΝΙ = Βρίσκεται λίγο πριν φτάσουμε στην Κορώνης και στα Τούρκικα σημαίνει τίγρις

Καπλάνι

και κατ’ επέκταση πολεμικός, ανδρείος, αιμοβόρος άνδρας. Στο Καπλάνι σήμερα κατοικούν 75 κάτοικοι.

42. ΚΟΚΚΙΝΙΑ. Μικρός οικισμός πλησίον της Μεθώνης των 13 κατοίκων που έδωσε η απογραφή του 2011. Μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

43. ΚΟΜΠΟΙ. Μετά τα Βουνάρια συνεχίζοντας το μικρό οδοιπορικό μας συναντάμε το χωριό Κόμποι. Συσχετίζεται το όνομα του χωριού από το γεγονός ότι οι κάτοικοι του προετοίμαζαν σχοινιά με κόμπους κι ανεμόσκαλες για την επίθεση του Τουρκοκρατούμενου Κάστρου της Κορώνης. Ο στενός αγροτικός δρόμος διασχίζει

Παραλία Κόμπων

το απλοϊκό χωριό με 95 κατοίκους φυλαγμένο σα μυστικό κόσμημα μες την αρμαθιά ελαιώνων κι αμπελιών και σε  οδηγεί στο φυσικό μεγαλούργημα της ειδυλλιακής ξανθής του αμμουδιάς. Με την πανέμορφη φυσική τους όψη οι Κόμποι πως θα ήταν δυνατό να ξεφύγουν από το κύμα καινούργιων κατακτητών, πλάσματα τουρισμού. Και το μικρό χωριό αναπτύσσεται ραγδαία με οικοδομές εδώ και εκεί που χωνιάζουν και προσαρμόζονται επιτυχημένα στο φυσικό

Καπλάνι

περιβάλλον. Ευχή μας η ανάπτυξη να συνεχιστεί σωστά μέσα σ' αυτά τα πλαίσια και το κύμα να μη μεταβληθεί σε ρεύμα που μπορεί να παρασύρει.

44.ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ. ένας μικρός οικισμός που αποτελούσε μέλος της πρώην κοινότητας Παπαφλέσσα του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Σήμερα ο οικισμός έχει 18 κατοίκους

45. ΚΟΡΥΦΑΣΙΟ = ΟΥΣΜΑΝΑΓΑ.  Το Κορυφάσιο είναι χωριό στη δυτική Μεσσηνία. Απέχει 12 χιλιόμετρα από την Πύλο και 9 χιλιόμετρα από τη Χώρα και ανήκει στο Δήμο Νέστορος. Είναι κτισμένο σε ένα μικρό λόφο ύψους 70 μέτρων και περιβάλλεται από ελαιώνες. Απέχει περίπου 5 χιλιόμετρα από τη θάλασσα και έχει θέα προς τον όρμο του Ναυαρίνου και το Ιόνιο Πέλαγος.

Ιστορία

Το όνομα του χωριού προέρχεται από το αρχαίο Κορυφάσιο, έναν αρχαίο οικισμό, χτισμένο σε διαφορετική θέση από το σημερινό. Στον αρχαίο εκείνο οικισμό υπήρχε ο ναός και το άγαλμα της Κορυφασίας Αθηνάς.

Η ιστορία του σύγχρονου οικισμού εκτιμάται ότι ξεκινάει περί το 1780. Μεγάλος αριθμός των σημερινών κατοίκων του χωριού έχει τις οικογενειακές του ρίζες σε άλλες περιοχές της κεντρικής Μεσσηνίας, από όπου έφυγαν αναζητώντας καλύτερη τύχη στις ευφορότερες περιοχές περί της σημερινής θέσης του χωριού. την περιοχή του χωριού έχουν βρεθεί δεκάδες αρχαία αντικείμενα, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει συστηματική ανασκαφή.

Πληθυσμός

Ο επίσημος πληθυσμός του χωριού είναι 459 κάτοικοι ενώ το καλοκαίρι ο πληθυσμός σχεδόν διπλασιάζεται με την άφιξη πολλών Κορυφασαίων που διαμένουν εκτός του χωριού. Η κύρια ενασχόληση των κατοίκων είναι η γεωργία με κύρια παραγωγή το ελαιόλαδο και δευτερευόντως το κρασί και τα οπωροκηπευτικά.

Ναοί

Κεντρικός Ναός είναι ο επιβλητικός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους στο κέντρο του χωριού ενώ υπάρχουν και τα εξωκλήσια του Αγίου Γεωργίου στον οικισμό Πισάσκι, Αγίου Κωνσταντίνου και Προφήτη Ηλία στα βόρεια του χωριού, Αγίου Δημητρίου, Αγίου Γεωργίου και Αγίου Τρύφωνα στα νότια και ανατολικά. Προνόμιο του χωριού είναι ότι βρίσκεται στο κέντρο μιας πολύ όμορφης περιοχής της δυτικής Μεσσηνίας με γρήγορες προσβάσεις στην Πύλο και στις παραλίες Βοιδοκοιλιά, Πετροχωρίου και Ρωμανού.                                           Πηγή : www.koryfasio.gr

46. ΚΟΡΩΝΗ. Η μικρή πανέμορφη παραλιακή κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η γόησα του Μεσσηνιακού Κόλπου.

Αμφιθεατρικά η Κορώνη

Έχει περί τους 1668 κατοίκους και βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καλαμάτας απ' όπου απέχει 52 χιλιόμετρα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστοροςκαι κατοικείται από 1397 κατοίκους.
Είναι τόσο γραφική που εύκολα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει σαν νησοακρωτήρι, ή ακόμα και με νησί των Κυκλάδων.

Το κάστρο της Κορώνης

Eύκολα επίσης μπαίνει κανείς στον πειρασμό να περπατήσει τα γραφικά ασβεστωμένα σοκάκια της πόλης όπου συναντάει παλιά, διώροφα αρχοντικά σπίτια χτισμένα σύμφωνα με το μεσαιωνικό ρυθμό.

Το λιμάνι. Το «γοητευτικό» λιμάνι της Κορώνης, σχεδόν πάντα κοσμείται με τα ιστιοφόρα, τα ψαροκάικα, τα ταχύπλοα και άλλα σκάφη, συνθέτοντας πάντα ένα, απαράμιλλης ομορφιάς, γραφικό λιμανάκι που από την αρχή γοητεύει τον επισκέπτη της Κορώνης.

Η Κορώνη από ψηλά

Κάστρο. Η επόμενη ματιά που θα ρίξει ο επισκέπτης είναι το επιβλητικό Ενετικό Κάστρο που δεσπόζει αρχοντικά στο πέρασμα των αιώνων πάνω από το λιμάνι. Ένα κάστρο πολύ σημαντικό, που μάλιστα κατοικείται ακόμη και σήμερα. Αν επισκεφθείτε το κάστρο θα διαπιστώσετε ότι όλος ο Μεσσηνιακός κόλπος απλώνεται στα πόδια σας και είναι τόση η ομορφιά που αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτήν την επίσκεψη. Μπορούμε να πούμε μοιάζει να πλέει στη θάλασσα, σε αρμονία με τον οικισμό που ακουμπά τα τείχη του.
Ονομασία.Το όνομα της Κορώνης προήλθε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα που βρέθηκε τότε που έσκαβαν για να κατασκευάσουν τα τείχη της πόλης.
Λέγεται επίσης ότι το αρχικό όνομα ήταν «Κορώνεια» και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη, με

Ανοιχτά στο λιμάνι της Κορώνης

τόπο καταγωγής τη βοιωτική Κορώνεια. Οι κάτοικοι όμως της «Κορώνειας» το απλοποίησαν και το έκαναν Κορώνη.
Φαγητό – ταβέρνες. Μετά από μια βόλτα, καταγοητευμένη από τις μεθυστικές ομορφιές του τόπου ή μετά το μπάνιο σας στις καταγάλανες παραλίες, μπορείτε να απολαύσετε τις εκπληκτικές γεύσεις των μαγαζιών που υπάρχουν στο γραφικό λιμάνι ή στις παραλίες Ζάγκα και Μεμί μέχρι το Βασιλίτσι. Στο λιμάνι με τα κρεμασμένα «λιόκαυτα» χταπόδια θα απολαύσετε εκπληκτικούς μεζέδες. Ιστορία. Η σημερινή Κορώνη χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ασίνης κατά τον 5ο ή 6ο αι. μ.Χ. και αναφέρεται στο ιουστινιάνειο «Συνέκδημον» με το όνομα Κορώνια. Την Κορώνη αναφέρει στη θέση Πεταλίδι και ο γεωγράφος Στράβων. Επίσης την αναφέρει και ο Όμηρος με την ονομασία “ Αμπελόεσσαν Πήδασον”. Εδώ τοποθετείται η μεσσηνιακή αρχαία Ασίνη και ταυτίστηκε με την ομηρική Αίπεια, μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας υποσχέθηκε στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου. Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα

Χριστιανικός Ναός πάνω σε αρχαίο, στο κάστρο Κορώνης

καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία κ.α που το επιβεβαιώνουν.
Από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα η Κορώνη γνώρισε μεγάλη ακμή και μαζί με τη Μεθώνη αποτελούσε λιμάνι κλειδί για το εμπόριο από και προς την Ανατολή. Όσο η Κορώνη όσο και η Μεθώνη ήταν ευρέως γνωστές με την ονομασία τα "μάτια της Βενετίας" στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η άνθηση της οικονομίας της συνεχίστηκε με συνέπεια να αποτελεί κέντρο εμπορίου και βιοτεχνίας. Δυστυχώς όμως αυτό το πανέμορφο κάστρο είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο από όλα όσα υπάρχουν στην Πελοπόννησο.

Έχω μπάρμπα στην Κορώνη. Η φράση αυτή που λέγεται σε όλη την Ελλάδα έχει επικρατήσει από τις παρακάτω εικασίες. Επί Τουρκοκρατίας όταν κάποιος Πασάς της Τρίπολης

Ηλιοβασίλεμα, μέσα από το κάστρο της Κορώνης

σε αναγνώριση ευγνωμοσύνης προς ένα θείο του που τον είχε βοηθήσει στις σπουδές του, τον προσδιόρισε σαν μπέη στην Κορώνη. Άνθρωπος ήπιος ο θείος θέλοντας να εξυπηρετήσει τους Κορωναίους που του ζητούσαν κάποια χάρη, έδινε συστατικά γράμματα προς τον πασά της Τρίπολης και υποθέσεις των Κορωναίων τακτοποιούνταν. Μια άλλη εκδοχή λέει: Ο Διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη ένα στενό συγγενή του Σουλτάνου.Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπάγονταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι. Έτσι, όποιος είχε καμία σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα,

Βαρκάκι τη νύχτα στο λιμάνι της Κορώνης

κατέφευγε σ’αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων.

Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσάς και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε.
Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλίτσες του. 

Μεσογειακή διατροφή

Εκπρόσωπος - πρεσβευτής της Μεσογειακής Διατροφής για την Ελλάδα είναι η πόλη της Κορώνης, για την Ιταλία το Σιλέντο, για την Ισπανία η Σορία και για το Μαρόκο το Σεφ Χάουεν. Η Μεσογειακή Διατροφή αποτελεί ουσιαστικά το παράδειγμα, τρόπου ζωής στον κόσμο. Δεν την αποτελεί μόνο το κομμάτι των τροφίμων, αλλά συνδέεται με τα ήθη και

Παραλιακός δρόμος στις ταβέρνες

έθιμα των χωρών της Μεσογειακής Λεκάνης, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των υπολοίπων χωρών του πλανήτη. Οι τέσσερις πόλεις και οι αντίστοιχες χώρες προέβλεψαν αυτή τη δυναμική που δίνει η έννοια της Μεσογειακής Διατροφής, γι’ αυτό η UNESCO αναγνωρίσε τις 4 πιο πάνω πόλεις πρέσβειρες της ως προς την Μεσογειακή διατροφή. 

47. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ. Η Κουκουνάρα είναι χωριό της Πυλίας δίπλα στη Στενωσιά. Πρόκειται για ένα χωριό που το όνομά του το κρατάει από αρχαιοτάτων χρόνων, μάλιστα το αναφέρει και ο Όμηρος. Στο χωριό έχουν βρεθεί πάρα πολλά αρχαία της Μυκηναϊκής εποχής γι’ αυτό έχει ιστορία και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.  Σήμερα διοικητικά υπάγεται συον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

48. ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Βασιλιτσίου με 33 κατοίκους

Πανοραμική φωτό στο λιμάνι Κορώνης

49. ΚΟΥΜΑΡΟ. Μικρός οικισμός των 56 κατοίκων του Δδ Βλαχόπουλου του πρώην Δήμου Παπαφλέσσα και του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Πύλου Νέστορος.

50. ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ - ΦΟΥΡΤΖΙ = ΦΟΥΡΤΖΟΚΡΕΜΜΥΔΑ. Χωριό της Πυλίας που βρίσκεται μετά το Σουληνάρι και πριν τη Γλυφάδα(Καραμανώλι).

51. ΚΡΗΤΙΚΑ. Άλλος ένας μικρός οικισμός της Μεθώνης που η απογραφή του 2011 έδειξε ότι εκεί μένουν 4 κάτοικοι.

52. KΥΝΗΓΟΣ = ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ. Χωριό της Περιοχής Πυλίας σε υψόμετρο 193 μ. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

53. ΚΟΤΡΩΝΑΚΙΑ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Χαρακοπιού που στην απογραφή του 2011 καταμετρήθηκαν 8 κάτοικοι.

54. ΛΑΚΟΥΛΕΣ. Μικρός οικισμός της πλησίον της Κορώνης που παλιότερα υπαγόταν στην πρώην κοινότητα Βασιλιτσίου. Σήμερα έχει 7 κατοίκους.

55. ΛΑΜΠΕΣ. Μια από τις ωραιότερες παραλίες που το καλοκαίρι σφύζουν από παραθεριστές. Στις Λάμπες διαμένουν 6 κάτοικοι.

56. ΛΑΧΑΝΑΔΑ Ένα χωριό πάνω από τη Φοινικούντα, στο οποίο οι κάτοικοί του είναι Κρητικής καταγωγής. Ο Μεσσήνιος ιστορικός συγγραφέας Δικαίος Β. Βαγιακάκος στη μελέτη του "Κρήτες πρόσφυγες εις την Πελοπόννησον επί Καποδίστρια", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μνημοσύνη" (τόμος Α', 1967, σελ. 41-70) υποστηρίζει ότι το 1831 εγκαταστάθηκαν Κρητικοί και στη Λαχανάδα. Γράφει: "Λαχανάδα. Ενταύθα εγκατεστάθησαν οι τελευταίοι Κρήτες πρόσφυγες εξ Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου υπό τον στρατηγόν Τσουδερόν και τον Στρατήν Δεληγιαννάκην. Μεταξύ τούτων ήσαν πολλά γυναικόπαιδα, τα οποία μετακινήθησαν κανονικώς δια πλοίων της Ύδρας. Ο διοικητής των Μεσσηνιακών Φρουρίων ανέφερεν ότι τα διανεμηθέντα στρέμματα ήσαν 3.500 αξίας 28.000 φοινίκων.

Σήμερα η Λαχανάδα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος και κατοικείται από 138 κατοίκους.

57. ΛΙΒΑΔΑΚΙΑ. Μικρός οικισμός των 37 κατοίκων που βρέθηκαν στην απογραφή του 2011. Ο οικισμός αυτός ήταν από εκείνους που έκαναν την πρώην κοινότητα Βασιλιτσίου, και μετέπειτα Δδ του πρώην Δήμου Κορώνης, Σήμερα έχει ενταχθεί στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

58. ΛΟΥΤΣΑ. Ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός με ελάχιστους κατοίκους, που όμως τα καλοκαίρια δέχεται πολλούς τουρίστες λόγω και της ύπαρξης ενός Camping. Βρίσκεται στην περιοχή της Φοινικούντας και σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος και κατοικείται από 13 μόνιμους  κατοίκους.

59. ΜΑΝΙΑΚΙ. Το Μανιάκι είναι χωριό της Μεσσηνίας και διοικητικά υπαγόταν στον πρώην Δήμο Παπαφλέσσα ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος. Σήμερα σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 34 κατοίκους.

Ο Αδριάντας του ήρωα του 1821, Παπαφλέσσα

Το Μανιάκι είναι γνωστό Πανελληνίως διότι στο λόφο του Μανιακίου Αμυγδαλίτσα, στη γνωστή μάχη του Μανιακίου, έπεσε αγωνιζόμενος με 300 ο ήρωας του 1821 Παπαφλέσσα ή Φλέσσας ή Γρηγόριος Δικαίος όπως ήταν το κανονικό του όνομα.

Το Μανιάκι κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε λημέρι και πέρασμα κλεφτών και αρματωλών μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής, αποτελούν το νότιο μέρος των Κοντοβουνίων και κοντά στο χωριό στον λόφο Αμυγδαλίτσα στη θέση Ταμπούρια έγινε η μάχη στο Μανιάκι στην μεταξύ του Παπαφλέσσα με 300 παλληκάρια και του Τουρκοαιγύπτιου πολέμαρχου Ιμπραήμ στις 20 Μαΐου 1825. Η θέση Ταμπούρια πρόκειται για μία άγρια, βραχώδη ράχη. Τα υψώματα σκεπάζονται από πουρνάρια και άλλη θαμνώδη βλάστηση. Ένας δρόμος ανεβαίνει κοντά στην ψηλότερη κορυφή, όπου υπάρχει το μνημείο των πεσόντων και ένα εκκλησάκι. Από την κορυφή προσφέρεται θέα προς τα όρη της Κυπαρισσίας και το Αιγάλεω όρος.

60. ΜΑΡΓΕΛΙ. Ημιορεινός οικισμός κτισμένος στους πρόποδες του όρου Κουφιέρος με σημαντικές πηγές και πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Η οικονομία του στο παρελθόν στηριζόταν στην κτηνοτροφία την καλλιέργεια συκιάς και ελιάς .Το μεταναστευτικό κύμα κτύπησε και αυτόν τον οικισμό και σήμερα βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία αφού η απογραφή του 2011 έδειξε ότι υπάρχουν 42 κάτοικοι. Το χωριό διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Παπαφλέσσα, ενώ μετά το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Πηγή : http://papaflessas.blogdrive.com

61. ΜΕΘΩΝΗ = ΜΟΘΩΝΗ. Η Μεθώνη είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δήμου, ενώ σήμερα είναι σημαντική παραθαλάσσια , τουριστική περιοχή του Δήμου

Κάστρο Μεθώνης

Πύλου Νέστορος. Κατά την απογραφή του 2011 είχε 1.103 κατοίκους . Λέγεται και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα). Στα ομηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Άκμασε την εποχή της

H Παραλία της Μεθώνης με φόντο το κάστρο

Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το μεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονομάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της.    Στον καιρό της Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο με το όνομα Modon. Το 1500 έπεσε στα χέρια των Τούρκων που κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον πληθυσμό της. Το 16ο αιώνα βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι.                       

Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα: εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις. Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα. Η Μεθώνη σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.

H Μεθώνη έχει μακρά ιστορία. Στην αρχαιότητα η πόλη ονομαζόταν Μοθώνη και οι κάτοικοί της Μοθωναίοι γι' αυτό και οι δυτικοί ονόμασαν την πόλη Modon. Ο Παυσανίας δίνει τη δική του

Η ωραία παραλία της Μεθώνης, στο βάθος το κάστρο

ερμηνεία για το πώς προέκυψε το όνομα αυτό. Δέχεται ότι στη θέση έδωσε το όνομα ο βράχος Μόθων, ο οποίος σχηματίζει και το λιμάνι της πόλης. Ο βράχος Μόθων είναι σήμερα το οχυρωμένο νησάκι με διώροφο οκταγωνικό πύργο ισοδομικής τοιχοποιίας, «το Μπούρτζι», που είναι συνδεδεμένο με μόλο με την πύλη του τείχους η οποία πλαισιώνεται από τους δύο ισχυρότερους πύργους του περιβόλου. Στο νησάκι αυτό, τον Μόθωνα, το 1500 μ.X. εκατοντάδες βενετοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας τους τούρκους του Βαγιαζήτ B´. H επίσκεψη διά μέσου του κάστρου στο οχυρωμένο νησάκι με τον υψηλό οκταγωνικό πύργο είναι συναρπαστική εμπειρία.                                                               Κατά τα ομηρικά χρόνια η Μεθώνη είχε άλλο όνομα. Αναφέρεται ως «Πήδασος αμπελόεσσα» στην Ιλιάδα και ήταν μία από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα ως προίκα για να παντρευτεί τη μεγάλη του κόρη.                                                                                      Το όνομα Μεθώνη/Μοθώνη προέκυψε στα αρχαϊκά χρόνια κατά τη διάρκεια των επαχθέστατων για τους Μεσσήνιους πολέμων με τους Λακεδαιμονίους.                                                     
 H οχύρωση Στην κλασική αρχαιότητα φαίνεται πως η Μεθώνη βελτίωσε την οχύρωσή της από τον 4ο αι. π.X. και μετά διότι τον 5ο αι. π.X. ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι τα τείχη της Μεθώνης δεν

Να κάνεις μπάνιο δίπλα σε μια σπουδαία αρχαιότητα !

ήταν ιδιαίτερα ισχυρά. Πάντως οι αρχαίες οχυρώσεις οι οποίες έχουν και σημαντική ρωμαϊκή φάση περιλήφθηκαν στη μεγάλη βενετική οχύρωση του 13ου αι. μ.X. και είναι αξιοσημείωτο ότι, εν γένει, το ενετικό κάστρο της Μεθώνης έχει χτιστεί κατά μεγάλο μέρος με αρχαίο υλικό. Μεταξύ της ρωμαϊκής φάσης και της βενετικής οχύρωσης (395 μ.X. - 1204 μ.X.), η Μεθώνη αποτελούσε φρούριο των Βυζαντινών. Μέσα στο κάστρο υπάρχουν τα ερείπια του βυζαντινού ναού Αγίας Σοφίας. Κατόπιν, για πολύ σύντομο διάστημα, κατείχαν τη Μεθώνη οι Φράγκοι ώσπου το 1206 οι Βενετοί κατέλαβαν την περιοχή.  Για τους Βενετούς η Μεθώνη ήταν πολύ σημαντικό σημείο ως το νοτιότερο άκρο του Ιονίου πελάγους και το κάστρο που έχτισαν ήταν το μεγαλύτερο της Πελοποννήσου. Από την πλευρά της θάλασσας διαμόρφωσαν σημαντικό λιμάνι το οποίο επικοινωνεί με το κάστρο μέσω πύλης. Από τη μεριά της ξηράς έχτισαν μεγάλη τάφρο που περιέβαλλε τα τείχη και μία γέφυρα με 14 τόξα που οδηγούσε στην επιβλητική είσοδο του κάστρου.        Οταν κανείς φτάσει στο κάστρο και αντικρίσει την πλατιά τάφρο που κάνουν τα τείχη απρόσιτα και την εντυπωσιακή γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο του κάστρου, νιώθει δέος. H τάφρος, βέβαια, σήμερα είναι ξερή και θα

Παραλία της Μεθώνης

πρέπει κανείς να φανταστεί το απίθανο θέαμα όταν κάποτε ήταν γεμάτη θαλάσσιο νερό. (Διερωτώμαι είναι τόσο δύσκολο με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα να ξανασυνδεθεί η τάφρος με τη θάλασσα ώστε το κάστρο να επανακτήσει την παλαιά του ομορφιά; Κάποιος δεν θα πρέπει τουλάχιστον να μελετήσει το θέμα;) Τα τείχη σε διάφορα σημεία κοσμούνται από μεγάλες ανάγλυφες παραστάσεις του φτερωτού λιονταριού του Αγίου Μάρκου, του πάτρωνα αγίου των Βενετών. H επιβλητική είσοδος αποτελείται από τρεις διαδοχικές πύλες. Οταν κανείς τις περάσει και εισέλθει στο εσωτερικό του κάστρου, εντυπωσιάζεται από τον μεγάλο μονολιθικό κίονα από γρανίτη που ορθώνεται μπροστά στα μάτια του και από την αχανή έκταση την οποία τα τείχη προστατεύουν. Ο επισκέπτης μπορεί να περάσει αρκετές ώρες εξερευνώντας το κάστρο και παρατηρώντας τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία και την ομορφιά του.     Το κάστρο είχε και πόσιμο νερό το οποίο έφτανε ως εκεί μέσω του υδραγωγείου που είχαν κατασκευάσει οι Βενετοί.                                                                                                                      

Κάθε χρόνο τις απόκριες αναβιώνει ο γάμος του Κουτρούλη

Το κάστρο σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, όμως επικρατεί απέραντη ερημιά. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο φιλοξενίας για αυτόν που έχει κάνει τον κόπο να φτάσει ως εκεί. Ούτε καν μία πινακίδα που να ενημερώνει στοιχειωδώς τον επισκέπτη για την ιστορία του μνημείου. Ο επισκέπτης αναγκάζεται να περιφέρεται και να θαυμάζει, ιδιαίτερα όταν περάσει από την πύλη των τειχών που οδηγεί μέσω του μόλου στο Μπούρτζι χωρίς να γνωρίζει τι είναι όλα αυτά που αντικρίζει, εκτός αν έχει διαβάσει μόνος του από πριν.                                    Στα χέρια των Τούρκων. Υστερα από τρεις αιώνες ενετοκρατίας, η Μεθώνη πολιορκείται και παραδίδεται το 1500 μ.X. στους Τούρκους υπό τον Βαγιαζήτ B´ οι οποίοι εξόντωσαν τον πληθυσμό της Μεθώνης. Οι Βενετοί επανήλθαν το 1686, όμως σύντομα αποσύρθηκαν, και από το 1715 ως το 1828 η Μεθώνη βρέθηκε εκ νέου υπό την τουρκική κυριαρχία και μάλιστα αποτέλεσε και το ορμητήριο για τις επιδρομές στην Πελοπόννησο του αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ Πασά. Μέσα στο κάστρο σώζονται τα ερείπια οικήματος το οποίο ήταν  το κατάλυμα του Ιμπραήμ Πασά. Τέλος, το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Ν. J. Maison υποχρέωσε τους Τούρκους να παραδώσουν οριστικά τη Μεθώνη. Τότε, το 1833, το γαλλικό απελευθερωτικό σώμα έχτισε τον Ναό Μεταμόρφωσης Σωτήρος ο οποίος κατέχει κεντρική θέση εντός του περιβόλου του κάστρου και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Ακόμη μπορεί κανείς να δει μέσα στο κάστρο ερείπια τουρκικών λουτρών καθώς και δεξαμενές

Θαλάσσια σπόρ στη Μεθώνη

και λείψανα νεκροταφείου των βρετανών αιχμαλώτων κατά τη διάρκεια του B´ Παγκοσμίου Πολέμου.     Πιστεύω πως αξίζει να κάνει κανείς μια εκδρομή στη Μεθώνη και να απολαύσει την ομορφιά του κάστρου αλλά και το μπάνιο στην ωραιότατη αμμουδιά που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα τείχη. Είναι όμως κρίμα να μη δίνεται η ευκαιρία σε αυτούς που θέλουν να μαθαίνουν κάτι παραπάνω για τους τόπους που επισκέπτονται να μην υπάρχει η κατάλληλη μέριμνα εκ μέρους της πολιτείας ώστε να αναδεικνύονται και να ξαναζωντανεύουν στα μάτια των επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, τα υπέροχα αυτά μνημεία.                                                                                                                                                Πηγή : http://www.tovima.gr/

ΜΕΘΩΝΗ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ                                                                                                         Σύμπλεγμα Οινουσσών
Μία επίσκεψη στης μεσσηνιακές Οινούσσες αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο σύμπλεγμα που αποτελείται από τρία μικρά γραφικά νησάκια: τη Σαπιέντζα, τη Σχίζα και την Αγία Μαρίνα. Τα νησάκια αυτά διακρίνονται για το σπάνιο φυσικό περιβάλλον και την εξωτική ομορφιά τους. Μέσα στην πλούσια βλάστηση φιλοξενούνται άγρια είδη πουλιών και ζώων, όπως αγριοπέρδικες, φασιανοί και κρι κρι.
Η Σαπιέντζα είναι το ομορφότερο νησί του συμπλέγματος. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται μόνο αν διαθέτετε δικό σας σκάφος, καθώς δεν υπάρχουν δρομολόγια. Στο βόρειο τμήμα του νησιού, ακριβώς απέναντι από τη Μεθώνη, υπάρχει μία υπέροχη αμμουδιά, η Άμμος. Το νησί αποτελεί

Νήσος Σαπιέντζα

σημαντικό βιότοπο και έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα NATURA 2000. Η Σαπιέντζα διαθέτει ένα ασφαλές λιμανάκι, το Πόρτο Λόγγο, και προσφέρεται για εκδρομές. Εδώ θα βρείτε έναν εντυπωσιακό φάρο, στον οποίο μπορείτε να φτάσετε ανεβαίνοντας 75 πέτρινα σκαλοπάτια. Η εκπληκτική θέα του νησιού και της γύρω περιοχής θα σας μαγέψει πραγματικά. Στο βορειότερο άκρο της Σαπιέντζας, στο ακρωτήριο "Καρσή", βρίσκονται σημαντικά ευρήματα ναυαγίων, όπου οι λάτρεις των καταδύσεων θα ζήσουν μοναδικές εμπειρίες.
Η Σχίζα είναι το μεγαλύτερο νησί των Οινουσσών. Αξίζει να επισκεφθείτε το θαυμάσιο σπήλαιο, το οποίο παρουσιάζει αρχαιολογικό, γεωλογικό και τουριστικό ενδιαφέρον. Κοσμείται από εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ έχουν εντοπιστεί και όστρακα προϊστορικών χρόνων.
Το μικρό νησάκι της Αγίας Μαρίνας, που χαρακτηρίζεται από πυκνή θαμνώδη βλάστηση, πήρε το όνομά του από το γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί, και γιορτάζει στις 17 Ιουλίου. 
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ                                                                                                                             Κοιμητήριο Αγίου Ονουφρίου
Το κοιμητήριο του Αγίου Ονουφρίου αποτελεί σπάνιο δείγμα παλαιοχριστιανικής εποχής. Οι κατακόμβες είναι λαξευμένες στο φυσικό βράχο, από τον οποίο χρησιμοποιήθηκε και δομικό υλικό για την κατασκευή του κάστρου της Μεθώνης. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο αξιόλογος βυζαντινός ναός του Αγίου Βασιλείου, κτίσμα του 11ου αιώνα, ο οποίος σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση.
Άλλα αξιοθέατα στην Μεθώνη
Το καθολικού του ΙΝ του Αγίου Λέου, τον καταποντισμένο οικισμό της Μέσης Εποχής του Χαλκού στον όρμο της Μεθώνης, το Καποδιστριακό Σχολείο, το τοξωτό λιθόκτιστο γεφύρι που έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, και δύο ενετικά πηγάδια, ένα στην πλατεία Λιμαρίζι και ένα στην πλατεία Συγγρού. Πηγή : http://www.web-greece.gr/                                                              62. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ. Το χωριό αυτό αρχικά λεγόταν Κ. Βελή ή Βελή πέρα. Το 1919 γίνεται σύσταση της Κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Βελή ή Βελή Πέρα από την Κοινότητα Χαλαμπρέζης και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας. Το 1927 ο οικισμός Βελή ή Βελή Πέρα της Κοινότητας μετονομάζεται σε Πέραν και η κοινότητα σε κοινότητα Πέραν. Ο οικισμός Πέραν της κοινότητας μετονομάζεται σε Μεσοπόταμος το 1929 και η κοινότητα παίρνει το όνομα Κοινότητα Μεσοποτάμου. Το 1997 η κοινότητα με τον Νόμο Καποδίστρια καταρεγείται και εντάσεται στο Δήμο Χιλιοχωρίων, ενώ σήμερα είναι στο Δήμο Πύλου Νέστορος.                       63. ΜΕΣΟΧΩΡΙ. Μεσοχώρι. Ενα μικρό γραφικό χωριό που το όνομα του προήλθε από το παλαιό κεφαλοχώρι Μεσοχώρα. Μεσοχώρα ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν στο κέντρο πολλών  μικρών χωριών. Πήδασος, Κυνηγού, Παλιό Νερό, Βαράκες, Καινούργιο Χωριό. Το ότι ήταν μεγάλο κεφαλοχώρι το αποδεικνύουν και οι πολλές εκκλησίες που είχε. Πολλές διατηρούνται ακόμα σε καλή κατάσταση. Υπάρχουν στο χωριό και γίνονται λειτουργίες η Κοίμηση της Θεοτόκου, Ο Αγιος Γεώργιος του Σωτήρος, Ο Αγιος Θεόδωρος, Ο Αγιος Παντελεήμων, Ο Αγιος Γιάννης. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

64. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ = ΣΚΑΡΜΙΖΑ = ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ. Ή Μεταμόρφωση Μεσσηνίας το παλιό Σκάρμιγκα και παλαιότερα Σκάρμιζα, όσο μικρό και άγνωστο χωριό είναι σήμερα, έχει τη δική του ιστορία, από την εποχή του Νέστορα,στο διάβα των αιώνων έως σήμερα. Την ιστορία του

Μεταμόρφωση - Σκάρμιγκα

μικρού αυτού χωριού των 313 σημερινών κατοίκων, οι περισσότεροι την αγνοούν και κανένας έως τώρα δεν ασχολήθηκε για αυτή όπως συμβαίνει άλλωστε στα περισσότερα χωριά της πατρίδας μας που έχουν μεγάλη ιστορία. Το χωριό Μεταμόρφωση (πρώην Σκάρμιγκα) βρίσκεται στην Βορειοδυτική πλευρά της Πυλιακής Γης. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νόμου Μεσσηνίας την Καλαμάτα, και 25 χιλιόμετρα από την Πύλo. Ανήκε στον καποδιστριακό Δήμο Παπαφλέσσα του οποίου και αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 400, (σήμερα 313), ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται εντυπωσιακά.

Ημιορεινός οικισμός με υψόμετρο 370 μ .βρίσκεται κτισμένος στους πρόποδες του όρους Αμυγδαλίτσα ( υψ.858 μ) με πλούσια χλωρίδα και πανίδα λόγω των άφθονων πηγών που υπάρχουν στην περιοχή . Η οικονομία του είναι γεωργοκτηνοτροφική με κύριες καλλιέργειες τις ελιές την σταφίδα και το αμπέλι

Ο πληθυσμός ανέρχεται στους 400 κατ.(απογραφή 2001)

Άλλη άποψη της Μεταμόρφωσης

Στο παρελθόν ( 1834 ) υπήρξε η έδρα του Δήμου Σκαρμηγκος ,ο οποίος καταργήθηκε το 1838 και υπήχθη στον Δήμο Βουφράδος.

Από το 1998 είναι Τοπικό Διαμέρισμα του Καποδιστριακού Δήμου Παπαφλέσσα

Καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Ιμπραήμ το 1825 και στην συνέχεια το 1899 από μεγάλο σεισμό που χτύπησε την ευρύτερη περιοχή.

Το όνομα της προήλθε από τον ομώνυμο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ( κτίσεως 1250 μχ)

65. ΜΕΤΑΞΑΔΑ = ΣΑΜΠΡΙΚΙ. Το χωριό που είναι πλησίον της Χώρας Τριφυλίας, του πρώην Δήμου Νέστορος, σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος. Η μετονομασία του χωριού από Σαμπρίκι σε Μεταξάδα έγινε το 1927.

66. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΙΪΚΑ. Χωριό που βρίσκεται πριν την Πύλο. Το όνομα αυτό το πήρε λόγω του ότι οι περισσότεροι  κάτοικοι είχαν το όνομα Μπαλοδήμας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

67. ΜΥΡΤΙΑ. Μικρός οικισμός της περιοχής Χαρακοπιού που σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε 20 κατοίκους. Σήμερα υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

68. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΑ ή ΡΟΥΣΤΙ.  Χωριό του πρώην Δήμου Νέστορος με 190 περίπου κατοίκους. Στο χωριό υπάρχει το μικρό ξωκλήσι του Άη Γιάννη όπου κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου γίνεται πανηγύρι. Σήμερα το Μυρσινοχώρι διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος. 

69. ΜΥΣΤΡΑΚΙ. Το Μυστράκι είναι ένας από τους 3 οικισμούς που μαζί με τη Φαλάνθη και το Χωματερό δημιούργησαν την πρώην κοινότητα Φαλάνθης, που υπήχθη στον πρώην Δήμο Κορώνης του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος.  Σήμερα οι κάτοικοι με την απογραφή του 2011 ήσαν 12.

70. ΝΕΡΑΤΖΙΕΣ. Ένας πρώην οικισμός θα λέγαμε, που υπαγόταν στην κοινότητα Λαχανάδας και σήμερα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, οι κάτοικοι είναι 0 !

71. ΠΑΛΑΙΟ ΛΟΥΤΡΟ = ΛΥΚΟΝΤΟΥΖΙ = ΑΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ. Είναι ένα μικρό χωριό πλησίον της Χώρας Τριφυλίας και πιο κοντά στο Παλάτι του Νέστορα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος και στην απογραφή του 2011 βρέθηκαν 13 κάτοικοι.

72. ΠΑΛΑΙΟΝΕΡΟ. Το παλαιόνερο είναι οικισμός του πρώην Δήμου Πύλου που βρίσκεται σε υψόμετρο 229 μ. και έχει 19 κατοίκους.

73. ΠΑΛΙΑΛΩΝΑ. Ένα ακόμη χωριά που συρικνώθηκε και του οποίου οι κάτοικοι έμειναν μόνο 5 ! Τα Παλιάλωνα υπαγόντουσαν στην πρώην κοινότητα Ευαγγελισμού.

74. ΠΑΠΠΟΥΛΙΑ.  Τα Παππούλια  είναι ένα μικρό χωριό, αλλά με μεγάλη ιστορία. Το  χωριό

Παπούλια στο σχολείο

που σήμερα έχει μόνο 81 κατοίκους,  βρίσκεται 40 χλμ από την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα και χλμ από την Πύλο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα. Τα Παππούλια βρίσκονται κοντά στα χωριά Πλάτανος, Ίκλαινα, Γλυφάδα κλπ, διοικητικά δε, υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

75. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ = ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) Μικρό χωριό των 142 μόνιμων κατοίκων. Μαζί με τη Χωματάδα απετέλεσαν το Δδ Χωματάδας του πρώην Δήμου Πύλου. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

76. ΠΕΡΟΥΛΙΑ. Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, με μια μαγευτική παραλία, των Κόμπων του πρώην Δήμου Κορώνης, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Σήμερα διαμένουν 13 μόνιμοι κάτοικοι.

77. ΠΕΤΡΟΧΩΡΙ. Το Πετροχώρι είναι ένα μικρό πανέμορφο παραλιακό χωριό κοντά στο Ρωμανού, στη Γιάλοβα της Πύλου. Στο Πετροχώρι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ο

Η παραλία Αμμόλοφοι Πετροχωρίου.

τουρισμός λόγω της απαράμιλλης ομορφιάς του. Βρίσκεται πολύ κοντά στο COSTA NAVARINO και έτσι έχει αποκτήσει ξεχωριστή αίγλη.

Διοικητικά το Πετροχώρι υπαγόταν στην κοινότητα Ρωμανού, ενώ σήμερα υπάγεται  στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος και έχει περί τους 135 μόνιμους κατοίκους οι οποίοι τα καλοκαίρια πολλαπλασιάζονται.  

78. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα. Σήμερα ο Πήδασος διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

79. ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Χωριό της περιοχής Πυλίας που υπάγεται στο Δδ Παππουλίων. Πρόκειται για

Στους Αγ. Θεοδώρους με τον Πλάτανο
στον Πλάτανο της Πύλου

ένα χωριό των 112 κατοίκων του πρώην Δήμου Πύλου, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Πύλου Νέστορος.

80. ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ. Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Σαπρίκι (1927 Μεταξάδα), Βεριστιά, Μάλη, Ασοΰτενα, Μάκρενα, Πάνω Βούτενα, Αληκοντούζι (1927 Παλαιόν Λουτρόν) και Παιδεμένον (1915 Φλεσιάς)' 9,0 χλμ. ΒΒΑ, κατ' ευθεία στον χάρτη γραμμή, από την Χώρα και 14,5 χλμ. ΝΝΑ της Κυπαρισσίας (πριν το 1835 Αρκαδιά), σε υψόμετρο 650 μ. περιτριγυρισμένο από κατάφυτα με πυκνό πράσινο βουνά, κρυμμένο κυριολεκτικά μέσα σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον (γι' αυτό και ο ήλιος ανατέλλει αργά και δΰει νωρίς) και στην συμβολή δυο μικρών ποταμών, βρίσκεται χτισμένο ο μικρός οικισμός Ποταμιά που σήμερα αριθμεί 20 κατοίκους.

81. ΠΟΤΑΜΙΑ (ΜΕΤΑΞΑΔΑΣ) ένας παλιό οικισμός του χωριού Μεταξάδα που βρίσκεται πλησίον της Χώρας που όμως σήμερα Δεν κατοικείται και βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 600 μ.

82. ΠΥΛΟΣ = ΝΙΟΚΑΣΤΡΟΝ = ΝΑΥΑΡΙΝΟ 

Φυσικές ομορφιές.

Αν ο Θεός έδωσε στην Ελλάδα πολλές ομορφιές, την ώρα που έφτιαχνε την Πύλο είχε πάθη

H πανέμορφη Πύλος

καλλιτεχνικό ΑΜΟΚ και ζωγραφικό οίστρο.  Όλη η περιοχή της ευρύτερης Πυλίας είναι ένας σπάνιος βραβευμένος πίνακας ζωγραφικής ! είναι ένα αριστούργημα !! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, τις παραλίες της, τη Βοϊδοκοιλιά, τη Χρυσή Ακτή? Τη Γιάλοβα,  Είναι όλα εκπληκτικά καλλιτεχνικά αριστουργήματα.

Αρχαίο βασίλειο του σοφού Βασιλιά Νέστορα και θέρετρο μιας από τις σπουδαιότερες και αποφασιστικότερες για τη λευτεριά της πατρίδας ναυμαχίες της σύγχρονης ιστορίας, τόπος

Πανσέληνος στην Πύλο

γόνιμος, προικισμένος με πλούσια βιοποικιλότητα, η Πύλος θα εξαντλήσει ευχάριστα τόσο τον φυσιολάτρη όσο και τον ιστοριοδίφη - ακόμα και όσους έχουν τα μάτια στραμμένα στο Διάστημα!

Ιστορία.

Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ως Δήμος της επαρχίας Μεθώνης. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος.

Η όμορφη Πύλος, είναι ένα από τα γραφικότερα και ιστορικότερα μέρη της Ελλάδας, βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Πελοποννήσου και απέχει από την Αθήνα 290 περίπου χιλιόμετρα. Με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα πόλη λόγω του ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και της ιστορικότητας της.

Το ηρώο των 3 ναυάρχων

Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων επί του μέχρι τότε πανίσχυρου Ιμπραήμ, ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό.

Η όμορφη κωμόπολη της Μεσσηνίας, η Πύλος, ένα από τα γραφικότερα και ιστορικότερα μέρη της Ελλάδας, βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Πελοποννήσου και απέχει από την Αθήνα 290 περίπου χιλιόμετρα.

Ναυτιλία Τουρισμός.

Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας. Για την ανάπτυξη του τουρισμού της Πύλου, βασικότατο ρόλο έπαιξε η δημιουργία της τουριστικής μονάδας COSTA NAVARINO του μακαρίτη, πλέον, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που είναι το «καμάρι» της περιοχής και είναι η

Στο λιμάνι οι ταβέρνες

μεγαλύτερη τουριστική μονάδα της όχι μόνο της Μεσογείου και της Ευρώπης, αλλά μια από τις 2-3 μεγαλύτερες και καλύτερες παγκοσμίως.  Ο τουρισμός της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας, αναπτύσσεται ραγδαία και αυτό οφείλεται ασφαλώς στην ύπαρξη και δραστηριότητα στην περιοχή του COSTANAVARINO.                                                                                                                              Η Πύλος είναι μια γραφική κωμόπολη στο Νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοπονήσου. Κτίστηκε το 1828 από το εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Maison. Στο κέντρο της έχει την πλατεία Τριών Ναυάρχων με το ομώνυμο μνημείο που ολοκληρώθηκε το 1933. Αριστερά και δεξιά του υπάρχουν δύο κανόνια, ένα Βενετσιάνικο και ένα Τούρκικο.                                                          

Iστιοπλοϊκά έξω από το λιμάνι της Κορώνης

Στο Αντωνοπούλειο Μουσείο της Πύλου, στο δρόμο προς Μεθώνη, μπορείτε να θαυμάσετε τμήμα της συλλογής του Γάλλου φιλέλληνα Rene Puaux αλλά και εκθέματα από την Μυκηναϊκή, Αρχαιϊκή, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή Εποχή.                                                                                   

Στον παραλιακό δρόμο βρίσκεται το σπίτι του Πύλιου Ολυμπιονίκη Κωστή Τσικλητήρα [Αρχοντικό Τσικλητήρα] , ενός αθλητή θρύλου μέχρι σήμερα. Σύντομα, το επιβλητικό αυτό κτήριο  στεγάζει την Βιβλιοθήκη - Πινακοθήκη

Θολωτός τάφος του Θρασυμίδη

του Δήμου Πύλου.    Η Πύλος βρίσκεται σε εξαιρετική γεωγραφική θέση ενώ το λιμάνι της είναι ένα από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα λιμάνια του κόσμου, με μήκος 4800μ και πλάτος 3600μ.     Το Λιμάνι Το βάθος της θάλασσας φτάνει τα 50μ. Στα δυτικά, μπροστά από το λιμάνι υπάρχει η νήσος Σφακτηρία. Στα νότια του νησιού βρίσκεται η νησίδα Πύλος ή Τσιχλι-μπαμπά ή Φανάρι. Εκεί, το 1890 η Γαλλική Δημοκρατία έφτιαξε μνημείο για τους Γάλλους νεκρούς της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Ανάμεσα στο Τσιχλί-μπαμπά και τη Σφακτηρία βρίσκονται οι Κουτσούνες, δύο μυτεροί βράχοι που θυμίζουν [Μνημείο] το πέρασμα του ρη όταν στις 26/4/1825 κατά την πολιορκία του Νιόκαστρου από τον

Η Μαρίνα της Πύλου

Ιμπραήμ, ο ρης στο πλοίο του ναύαρχου Τσαμαδού κατάφερε να ξεφύγει νύχτα από αυτό το πέρασμα αφού προκάλεσε μεγάλη ζημιά στον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο. 

 83. ΡΙΟΝ. Ένας μικρός οικισμός της Κορώνης με 12 κατοίκους που απογράφηκαν το 2011.

84. ΡΙΠΑΙΝΑ. Μικρός οικισμός του Πήδασου Πυλίας, γνωστός από το εκκλησάκι της Παναγίας Ρίπαιναςπου εορτάζει 15 Αυγούστου και γίνεται εκεί πανηγύρι.

85. ΡΩΜΙΡΙ. Παλιός εγκαταλειμένος και επομένως ακατοίκητος οικισμός του πρώην Δήμου Χιλιοχωρίων που σήμερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης, βρίσκεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

86. ΡΩΜΑΝΟΣ. Μικρό χωριό που όμως πήρε πολύ μεγάλη αξία, αφού εκεί έχει χτιστεί η μεγαλύτερη ξενοδοχειακή μονάδα της Μεσογείου το COSTA NAVARINO. Η παραλία του

Παραλία στου Ρωμανού

Ρωμανού, βρίσκεται δίπλα στο ομώνυμο χωριό. Είναι μια από τις ωραιότερες παραλίες της Μεσσηνίας με θέα στο Ιόνιο και έχει μόνο άμμο. Στην ουσία πρόκειται για πολλές μικρές παραλίες, η μία δίπλα στην άλλη. Φυσικά η περιοχή λόγω της ύπαρξης του ξενοδοχειακού συγκροτήματος  Costa Navarino έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και αποτελεί πόλο έλξης Ελλήνων και ξένων τουριστών. Ο Ρωμανός είναι και η γενέτειρα του σημερινού Δημάρχου Πύλου Νέστορος του Δημήτρη Καφαντάρη και διαμένουν 290 μόνιμοι κάτοικοι.

87. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έίχε 7 κατοίκους  με την απογραφή του 2001, ενώ το 2011 έχει μόνο 2 κατοίκους. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885.

88. ΣΟΥΛΗΝΑΡΙ. Ένα ακόμη χωριό της Πυλίας που είναι κόμβος αφού είναι πάνω στο δρόμο που οδηγεί προς την Πύλο. Ακολουθώντας όμως τη δεξιά οδό της διασταύρωσης, ο δρόμος αυτός οδηγεί στα χωριά Κρεμμύδια, Γλυφάδα, Παπούλια, Κορυφάσιο κλπ.

89. ΣΤΑΥΡΟΣ = ΒΕΡΙΣΤΙΑ. Είναι ένας οικισμός της Πυλίας κοντά στην Ποταμιά ο οποίος όμως σήμερα δεν κατοικείται. Παρ’ όλα αυτά ο πολιτιστικός σύλλογος των Βερισταίων κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου του Προφήτη Ηλία διοργανώνουν μεγάλο πανηγύρι και μάλιστα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο των παππούδων τους.  Στην ανακαινισμένη εκκλησία του Αη Γιώργη κάνουν Εσπερινό και το πρωί πάνε στο επίσης ανακαινισμένο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και κάνουν πανηγυρική θεία λειτουργία.

90. ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους 

 91. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ. Μικρός οικισμός της Χώρας του Δήμου Πύλου Νέστορος, που βρίσκεται σε

Στυλιανού

υψόμετρο 410 μ. περίπου με 44 κατοίκους που ευρέθησαν στην απογραφή του 2011.

92. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πλούσια ιστορία του, που αρχίζει το 425 π.Χ. με τον αποκλεισμό και τελικά την παράδοση των Σπαρτιατών που είχαν αποκλεισθεί από τους Αθηναίους.
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των

Σφακτηρία

οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.                                                                                                                          

Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr

93. ΣΧΙΝΟΛΑΚΑ. Κοντά στην πόλη της Πύλου (6 χλμ από την Πύλο) και τη Γιάλοβα βρίσκεται ο οικισμός Σχινόλακα των 47 κατοίκων. Κοντά στον οικισμό υπάρχει ο  πανέμορφος και απίστευτης ομορφιά που ονομάζεται Καλαμάρης.

Καταράχτης Καλάμαρης στη Σχοινόλακα

Επίσης στη Σχινόλακα στις 15 Μαρτίου του 1825 έγινε σημαντική μάχη  Η συγκεκριμένη μάχη αν και δεν είναι ευρέως γνωστή υπήρξε ιδιαίτερης σημασίας για την τελική έκβαση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων. Ο Στρατηγός Τάσος Καρατάσος με  εφτακόσιους Μακεδόνες στρατοπέδευσε στο χωριό Σχινόλακα προκειμένου να ανακόψει την επεκτατική διάθεση του Ιμπραήμ. Αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του Αιγυπτιακού στρατού ο Έλληνας στρατηγός προετοίμασε τους άντρες του και «καλοδέχτηκε» τον κατακτητή στις 15 Μαρτίου 1825. Αποτέλεσμα ήταν να καταπονηθεί σημαντικά ο εχθρός, δεχόμενος σημαντικό πλήγμα στις δυνάμεις του ενώ παράλληλα αναπτερώθηκε το καταρρακωμένο ηθικό των Ελλήνων.

94. ΤΑΠΙΑ. Μικρός οικισμός της Μεθώνης του Δήμου Πύλου Νέστορος, με 71 κατοίκους από την απογραφή του 2011.

95. ΤΟΥΛΟΥΠΑ ΧΑΝΙ. Μικρός ημιορεινός οικισμός στους πρόποδες της κορυφής Βελανιδιά και σημαντικός οδικός κόμβος.

Οι κάτοικοί του που είναι 67 έτσι, όπως έδειξε η απογραφή του 2011, οι οποίοι κυρίως ασχολούνται με την  κτηνοτροφία και μαζί με το Μανιάκι αποτελούν το Δ.Δ.Μανιακίου του πρώην Δήμου Παπαφλέσσα και νυν Δήμου Πύλου Νέστορος.

96. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη του Τωρινού Δήμου Πύλου Νέστορος, βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 115 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.

97. ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώματερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων, ενώ η ίδια η Φαλάνθη με την απογραφή του 2011 έχει 105 κατοίκους.  Απόδημοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.

98. ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ. Εντός της πρώην κοινότητας Βασιλιτσίου της περιοχής του πρώην Δήμου Κορώνης και νυν Δήμου Πύλου Νέστορος, βρίσκεται ο οικισμός της Φανερωμένης με 23 κατοίκους.

99. ΦΛΕΣΣΙΑΔΑ = ΠΕΔΕΜΕΝΟ. Η Φλεσσιάδα, με το παλαιότερο όνομα Πεδεμένο, είναι ένας ορεινός οικισμός του πρώην Δήμου Νέστορος και νυν Πύλου Νέστορος.Οι κάτοικοί του είναι περίπου 73 σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και είναι κοντά στο λόφο όπου το 1825 ο Παπαφέσσας έδωσε την τελευταία του μάχη κατά του Ιμπραήμ. Προς τιμή του Μεσσήνιου ήρωα πήρε και το σημερινό του όνομα Φλεσσιάδα.

100. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος και διαμένουν 97 κάτοικοι.
101. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ. Η Φοινικούντα, Φοινικούδα ή Φοινικούς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο

Το λιμανάκι της Φοινικούντας

παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του εξοχικού κέντρου, ταβέρνας που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.

Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της

Γραφικός πεζόδρομος στη Φοινικούντα

Μεσσηνίας. Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες, Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και ταβέρνες. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι η Φοιν8ικούντα κατοικείται από 677 μόνιμους κατοίκους.                                                                                    Από τα πιο όμορφα μέρη για διακοπές στην Ελλάδα. Η Φοινικούντα (Φοινικούντας) της Μεσσηνίας με τις μαγευτικές ειδυλλιακές παραλίες είναι ένα ξεχωριστό γραφικό ψαροχώρι, στη Νότια Πελοπόννησο, χτισμένο πάνω στην άμμο. Βρίσκεται ανάμεσα στην Μεθώνη και στην Κορώνη.                               Πρόκειται για ένα ξεχωριστό τουριστικό θέρετρο, σε ένα μαγευτικό περιβάλλον με πράσινο και  υπέροχες αμμουδερές παράλιες σε καθαρά γαλαζοπράσινα νερά, που συνδυάζει το βουνό με τη θάλασσα. Ιδανικός τόπος για χαλαρές διακοπές.                                                                          Ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε μεγάλη ποικιλία ταβερνών και εστιατορίων για το φαγητό του, ενώ στην περιοχή θα βρει πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζομένων δωματίων, αλλά και κάμπινγκ.                                                    

Παραλία Φοινικούντας

                                                                            Στην οργανωμένη αμμουδιά της Φοινικούντας υπάρχουν καφετέριες, εστιατόρια  και καταστήματα. Τριγύρω υπάρχουν πολλές παραλίες: Aνεμόμυλος, Mακρυνάμμος, Kουμπάρες, Λάμπες, Λούτσα, Kαντούνι, Mικρό και Mεγάλο Mαράθι. Η Φοινικούντα στο παρελθόν ήταν ορμητήριο πειρατών, γνωστή από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν»Βρίσκεται σε απόσταση 70 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα, στον δρόμο προς Μεσσήνη, Πύλο, Μεθώνη                                                                                                              ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ                                                                                                                    Η Φοινικούντα είναι μια από τα πιο γραφικά χωριά της νότιας Ελλάδας και βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Μεσσηνίας, στην Πελοπόννησο. Η Φοινικούντα οφείλει την ονομασία της στον αρχαίο πολιτισμό των Φοινίκων, των οποίων οι εμπορικές ανάγκες εξυπηρετούνταν από το μικρό λιμάνι της Φοινικούντας.                   Η Φοινικούντα είναι δημοφιλής για τις χρυσές αμμώδεις παραλίες της οι οποίες κάθε χρόνο

Η Φοινικούντα από τη θάλασσα

βραβεύονται με Ευρωπαϊκή Μπλε Σημαία. Η παραλία του Ανεμόμυλου καθώς και η παραλία Λάμπες είναι οι πιο διάσημες.                                                                                       Το χωριό είναι αμφιθεατρικά χτισμένο, ακριβώς στην ακροθαλασσιά, προσφέροντας μια μαγευτική θέα προς τη Μεσόγειο θάλασσα. Την παραλία κοσμούν εστιατόρια και παραδοσιακές ταβέρνες τα οποία μεταξύ άλλων προσφέρουν ολόφρεσκο ψάρι διαλεγμένο από τα καλύτερα ψαράδικα της περιοχής. Η ευρύτερη περιοχή της Φοινικούντας είναι μεγάλου αρχαιολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντος, με πληθώρα από μέρη να επισκεφθεί κανείς όπως το κάστρο της Μεθώνης ή το παλάτι του Νέστορα στην πόλη της Πύλου.                                                                                                             Η Φοινικούντα θεωρείται ως ένας ιδανικός προορισμός για να χαλαρώσει κανείς και να

Λιμανάκι στη Φοινικούντα

απολαύσει τις ζεστές και ηλιόλουστες ημέρες του καλοκαιριού. Την ίδια στιγμή, προσφέρεται στον επισκέπτη η δυνατότητα να εξερευνήσει τα διάφορα θαλάσσια σπορ όπως windsurfing και ιστιοπλοΐα. Η Φοινικούντα παρά το γεγονός ότι φιλοξενεί κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό τουριστών, έχει διατηρήσει αναλλοίωτη την φυσική της ομορφιά και πολλά μέρη της παραμένουν ακόμη είτε ανεξερεύνητα είτε ανεκμετάλλευτα εμπορικά, γεγονός που την καθιστά ιδανική για εξερεύνηση κάνοντας ποδηλασία ή περιπάτους στα απάτητα μονοπάτια της.         Η Φοινικούντα έχει επίσης μια πολύ ζωντανή νυχτερινή ζωή, με πολλά clubs και bars πλάι στη θάλασσα, προσφέροντας όλα τα είδη ποτών, μπύρας και κοκτέιλ.  Η Φοινικούντα είναι ένας εξίσου εξαιρετικός προορισμός για καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Η τοπική θεατρική ομάδα συχνά ανεβάζει μερικά από τα πιο διάσημα θεατρικά έργα στο μικρό ανοιχτό θέατρο που βρίσκεται στο λιμάνι. Κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, λαμβάνει χώρα μια σημαντική έκθεση βιβλίου με ποικιλία διεθνών βιβλίων από την οποία μπορεί να διαλέξει ο επισκέπτης.                                                                                                                                                     102. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ  Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων.Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.                                              103. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το

Χαρακοπιό κεντρικός δρόμος

κεφαλοχώριΧαρακοπιό . Η έκφραση των ματιών στη προσπέλαση της κεντρικής πλατείας του χωριού ωθεί σε ανασκάλεμα. Με κυρίως αγροτική κίνηση, μαγαζιά, καφενεία, πλίθινα σπίτια,

και αρχοντόσπιτα, μεταδίδουν παρελθόν και παρουσία. Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι, αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα. Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και εμπόριο.                          Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.                                            Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ.

Χαρακοπιό εκκλησία

Τριάδα, Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους, ενώ μόνο το Χαρακοπιό αριθμεί 680 κατοίκους.

                104. ΧΟΥΝΑΚΙΑ (τα). Τα Χουνάκια (Τοπική Κοινότητα Φοινικούντος - Δημοτική Ενότητα ΜΕΘΩΝΗΣ), ανήκουν στον δήμο ΠΥΛΟΥ - ΝΕΣΤΟΡΟΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ. Η επίσημη ονομασία είναι “τα Χουνάκια”. Βρίσκεται σε υψόμετρο 35 μ. και             οι κάτοικοί του κατά την απογραφή του 2011, ευρέθησαννα είναι 25.                                105. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΣΑ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέα του προς την θάλασσα ανεπανάληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες, κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.                                                                                                                                     

Η Χρυσοκελλαριά

 Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρομές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα.                                                                                                                                             Παλιά πριν μερικές δεκαετίες στο χωριό κατοικούσαν μόνιμα 1.500 άτομα ενώ σήμερα δεν έχουν μείνει ούτε οι μισοί. Από το 1927 που μετονομά­ζεται σε Χρυσοκελλαριά, το χωριό όλο μεγαλώνει. Γύρω στα 1940 έχει 1200 κατοίκους, δύο ενορίες, τρεις εκκλησίες και δύο φημισμένα ξωκλήσια, τη Μονή της Χρυσοκελλαριάς και το ναό της Αγίας Σωτήρος που το ψηλό καμπαναριό του δεσπόζει από ένα βράχο ψηλά ενώ η εκκλησία που βρίσκεται στο λόφο ονομάζεται Αϊ Γιάννης και χτίστηκε από φημισμένους Λαγκαδιανούς μαστόρους που ήρθαν από την Αρκαδία στις αρχές του εικοστού αιώνα. Ύστερα από την μεγάλη άνθιση, ήρθε όσο περνούσαν τα χρόνια κι άλλαζαν οι συνθήκες, το μαράζωμα του χωριού. Οι κάτοικοι λιγόστεψαν πολύ και σήμερα μόνο οι μισοί περίπου έχουν απο­μείνει. Η εποχή μετά την Κατοχή και μέχρι την δεκα­ετία του εβδομήντα, που οι κάτοικοι των άλλων χω­ριών έλεγαν την Χρυσοκελλαριά "Κίνα" από τους πολλούς κατοίκους που είχε είναι πλέον παρελθόν.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκεται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί. Στη Χρυσοκελλαριά το 2011 κατοικούσαν 532 ψυχές. (Τις περισσότερες πληροφορίες μας έστειλε ο φίλος του blog κ. Χάρης Κωνσταντόπουλος, τον οποίο ευχαριστούμε)

106. ΧΩΡΑ = ΛΙΓΟΥΔΙΣΤΑ. Μεσογειακή κωμόπολη η Χώρα, χτισμένη σε χαμηλό λόφο μπροστά από τον ομώνυμο κάμπο. Διατηρεί την παλιά όψη της -κερακέπαστα σπίτια, στενοί

Χώρα η πλατεία

δρόμοι. Απέχει 48 χλμ ΒΔ από την Καλαμάτα και έχει 3.454 κατοίκους. Κοντά της το Κεφαλόβρυσο, με πηγές, πεύκα, πλατάνια. Η περιοχή είναι κατάφυτη - ελιές, αμπέλια και κηπευτικά. είναι μια σημαντική κωμόπολη της Τριφυλίας που όμως ο Καλλικρατικός νόμος την ενέταξε στο σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος. Η Χώρα ήταν έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Νέστορος Δήμου η έδρα του τέως Δήμου Νέστορος. Στη χώρα, στον Επάνω Εγκλιανό, σε απόσταση 14 χλμ από την Πύλο, βρίσκεται το Ανάκτωρο του Νέστορα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας. Επίσης στη Χώρα βρίσκεται το αρχαιολογικό Μουσείο. Οι κάτοικοι έχουν έντονη Αγροτική και σημαντική εμπορική δραστηριότητα.

107. ΧΩΜΑΤΑΔΑ. Η Χωματάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τέως Δήμου Πύλου και του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
108. ΧΩΜΑΤΕΡΟ. Πρόκειται για ένα χωριό που μαζί με τη Φαλάνθη και το Μυστράκιο δημιούργησαν το Δδ Φαλάνθης του πρώην Δήμου Κορώνης που σήμερα ΄λολα μαζί υπάγονται στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Το Χωματερό σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 79 μόνιμους κατοίκους.