ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΈΦΤΙΑΧΝΕ ΤΗΝ ΠΥΛΙΑ, ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟ ΟΙΣΤΡΟ ΠΟΥ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΟΣ !

Στο λιμάνι της Πύλου

Σήμερα δημοσιεύουμε τον 6^ο και τελευταίο Δήμο της Μεσσηνίας. Δεν έχουμε όμως συμπληρώσει όλα τα χωριά και τους οικισμούς και των 6 Δήμων. Γι’ αυτό υπολογίζουμε ότι θα χρειαστεί να τους ξαναρχίσουμε από την αρχή ένα – ένα τους Δήμους με την ελπίδα ότι θα συμπληρώσουμε όλα τα χωριά και οικισμούς, κατοικημένα και ακατοίκητα.

Πολυλίμνιο

Πάντως αυτή τη στιγμή με τη δημοσίευση και του Δήμου Πύλου Νέστορος τα χωριά και οι οικισμοί στους οποίους έχουμε αναφερθεί, πλησίασαν τα 500. Συγκεκριμένα τα χωριά που έχουμε εντοπίσει και έχουμε κάνει μια περιγραφή μικρή ή μεγάλη, σύμφωνα με αυτά που βρήκαμε ή αυτά που ΕΣΕΙΣ μας προτείνατε, γιατί όλο και περισσότεροι είναι οι φίλοι μας που μας στέλνουν διάφορα στοιχεία και για τα χωριά τους, αλλά και άλλα χωριά, έχουν λοιπόν φτάσει τον αριθμό 493 !!!                                                                                  

Η σημερινή ανάρτηση λοιπόν, έχει σχέση με το Δήμο Πύλου Νέστορος. Όπως είναι γνωστό, παγκοσμίως μάλιστα η Πυλία είναι μια ζωγραφιά. Σπάνια μπορεί άνθρωπος να συναντήσει τέτοια φυσική ομορφιά. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, την ίδια την Πύλο που από μόνη της είναι όλα τα λεφτά ? τη Γιάλοβα με την παγκόσμια ομορφιά της ? τη Μαραθόπολη ? την αρχόντισσα Κορώνη ? τη μαγευτική Μεθώνη ? την εκπληκτικής ομορφιάς Φοινικούντα ? τα νησάκια της ? την ιστορία της ? τις απίστευτες παραλίες της ? Είναι όλα ανεκτίμητα «κομμάτια» τέχνης, μοναδικά και σπάνια.

Θαυμάστε τα λοιπόν όλα !!!

1. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = ΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός της Πυλίας που η παλιά ονομασία του ήταν Μπαλί και την πήρε το 1956. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Πύλου – Νέστορος.

2. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Είναι ένας οικισμός 1-2 χλμ πριν την Κορώνη, με λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, αλλά όμως έχει αρκετές παραθεριστικές κατοικίες και πολύ κοντά ωραία θάλασσα.

Σήμερα υπάγεται στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.

3. ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Χρυσοκελαριά που η απογραφή του 2001 του δίνει 24 κατοίκους. Μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Κορώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

4. ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ. Ο τρίτος οικισμός που αποτελεί μαζί με το Άνω και Κάτω Παπαφλέσσα το Δ.Δ Παπαφλέσσα. Δημιουργήθηκε στην δεκαετία του 1950 – 60 σαν τόπος χειμαδιού και αργότερα σαν μόνιμη κατοικία των κτηνοτρόφων των οικισμών Ανω και Κάτω Κοντογόνι. Οι Άγιοι Απόστολοι σήμερα υπάγονται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

5. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Ένας ακόμη οικισμός που είναι πρίν την Κορώνη και δίπλα στην Αγ. Τριάδα.που έχει και αυτός λιγοστούς κατοίκους και αρκετές παραθεριστικές κατοικίες.

Ο οικισμός υπαγόταν στον Δήμο Κορώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

6. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ. Μικρός οικισμός του Δδ Χαρακοπιού των 19 κατοίκωνμ του πρώην Δήμου Κορώνης που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

7. ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ = ΓΡΙΖΙ Παλιός οικισμός που δεν τον έχτισαν τυχαία, αφού βρίσκεται ανάμεσα στα κάστρα Κορώνης και Μεθώνης. Αν και είναι ενα ορεινό χωριό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα της Λούτσας όπου εκεί μπορεί κανείς να πάει ακόμα και με τα πόδια καθώς η απόσταση είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα. Επίσης η θέα προς τη θάλασσα είναι...ανεκτίμητης αξίας και εντυπωσιάζει με τη πρώτη ματιά!

Τα τελευταία χρόνια γίνετε μια προσπάθεια έτσι ώστε αυτό το μέρος να γίνει όλο και πιο ελκυστικό και αναβαθμίζεται με γοργούς ρυθμούς!
Αξίζει σίγουρα να επισκεφτεί κανείς το Ακριτοχώρι (ή αλλιώς Γρίζι ) γιατί σίγουρα θα το λατρέψει από τη πρώτη κιόλας στιγμή. 

8. ΑΡΑΠΟΛΑΚΑ. Η Αραπόλακα είναι οικισμός του Δδ Καλλιθέας με 46 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

Βασιλίτσι

9. ΒΑΡΑΚΕΣ. Μικρός οικισμός του Δδ Κουνούργιου Χωριού, του πρώην Δήμου Μεθώνης, του τωρινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, είχε 47 κατοίκους.
10. ΒΑΣΙΛΙΤΣΙ. Η Ακριτική λωρίδα, κορφιάζει 27χιλ. ζηλευτές και ποικίλες ακτές με άμμο, βοτσαλάκι ή σπηλιές. Από το βουνό στη θάλασσα, και από το Γκουλέ στον Ακρίτα με πανοραμικές εκπλήξεις είναι κι αίνιγμα ιστορίας. Μας φθάνουν αφηγήματα των ιστορικών, μπλέκονται με άλλα νεοτέρων, και τα ερείπια στην εκκλησία Φανερωμένης σιωπηλά αδυναμούν να μας πληροφορήσουν πράγματι η αρχαία Ασίνη ήταν εδώ. Το Βασιλίτσι με παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, στη καρδιά του χωριού, ή στους οικισμούς της Φανερωμένης και Λιβαδάκια αριθμεί 640 κατοίκους, απόγονους Αρκάδων, που μετοίκησαν εδώ και πολλές γενιές. Ασχολούνται κυρίως με τη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας λαδιού και σταφίδας.

Πλατεία Βλαχόπουλου

11. ΒΕΛΑΝΙΔΙΕΣ= ΦΟΥΡΤΖΙ. Είναι οικισμός του σημερινού χωριού Κρεμμύδια ή Φρουτζοκρέμμυδα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
12. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ = To Βλαχόπουλο είναι ένα χωριό στο κέντρο του Νομού Μεσσηνίας και έδρα του Δήμου Παπαφλέσσα. Το χωριό εκτείνεται στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς και βρίσκετε μόλις 20 km από την κοντινότερη παραλία. Ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στους 1.421 κατοίκους. Οι κάτοικοι ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία. Παράγουν (κυρίως) υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο. Επίσης καλλιεργούν αμπέλια και Κορινθιακή σταφίδα σε μικρή έκταση σήμερα, ενώ παλαιότερα η καλλιέργεια της σταφίδας ήταν η κυριότερη ασχολία.

Πρόκειται για ένα χωριό στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς έδρα του Δήμου Παπαφλέσσα στο κέντρο του Νομού Μεσσηνίας. Το χωρίο βρίσκεται 38 Km από την πρωτεύουσα του νομού την Καλαμάτα και μόλις 20 Km από την κοντινότερη παραλία.

     Το Βλαχόπουλο είναι ένα αγροτικό χωριό, τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούν οι κάτοικοι είναι ελιές, σταφίδα και αμπέλια. Το χωρίο φημίζεται για το πανηγύρι του που γίνετε κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος. Πλήθος κόσμου από όλη την Μεσσηνία ανηφορίζει από της πρώτες πρωινές ώρες στο ξωκλήσι Παναγίτσα που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού Μαγκλαβάς όπου η θέα του είναι καταπληκτική και συνεχίζεται το βράδυ με μπουζούκια στο χωριό διασκεδάζοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

     Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Γυναικών οργανώνει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και βοηθάει πολύ στην πολιτιστική ανάπτυξη του Δήμου. Έχει καθιερώσει την "Γιορτή Λαδιού" που γίνεται κάθε χρόνο με την πρώτη συγκομιδή του λαδιού και τις Απόκριες τον "Γάμο του Καρνάβαλου" .

Στο Βλαχόπουλο βρίσκεται μια από τις πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες της Μεσσηνίας, ο Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται στο νεκροταφείο του χωριού. 

Βουνάρια

13. ΒΟΥΝΑΡΙΑ. Ξεκινώντας το μικρό μας οδοιπορικό στο 44χλμ της επαρχιακής οδού Καλαμάτας – Κορώνης συναντάμε το πανέμορφο χωριό Βουνάρια, κτισμένο πάνω στα ερείπια των αρχαίων Κολωνίδων και σε μια τοξοειδή σειρά αραιών καταπράσινων γήλοφων, με την καμπύλη της προς Νότο. Από τους γήλοφους αυτούς, Βουναλάκια, με ψηλότερους του Αι-Λιά και του Γουλά στο Ανατολικό μέρος από όπου πήρε και το όνομά του. Αυτό όμως που δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο χωριό Βουνάρια είναι το παραδοσιακό του χρώμα.
Τα σπίτια του όλα σχεδόν είναι πλινθόκτιστα με μπαλκόνι και στέγη από κεραμίδια. Εκείνο όμως που υπερέχει και λαμπρύνει το χωριό είναι ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας χτισμένος όλος από πέτρα σε Βυζαντινό ρυθμό του περασμένου αιώνα. Τα Βουνάρια δήλωσαν ζωηρά την παρουσία τους στους αγώνες του Έθνους. Στη λαϊκή τέχνη, κυρίως με την αγγειοπλαστική οι Βουναραίοι έγιναν πασίγνωστοι. Το χωριό αριθμεί σήμερα 226 κατοίκους. Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρουμε ότι από τα Βουνάρια καταγόταν ο ποιητής Γιάννης Καμβύσης.

Παραλία Γιάλοβας

14. ΓΙΑΛΟΒΑ ΠΥΛΟΥ. Πανέμορφη και τουριστική η περιοχή της Γιάλοβας που βρίσκεται περί τα 6 χλμ απόσταση από την ιστορική πόλη της Πύλου. Βρίσκεται σε ιστορική θέση λόγω της Ιστορικής Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό αιγιαλός - γιαλός και την Τούρκικη κατάληξη -όβα που σημαίνει ομαλός πεδιάδα, δηλαδή ομαλή ακτή.

Η Γιάλοβα είναι χαρακτηρισμένη ως μοναδικός  Νοτιότερος υγροβιότοπος των Βαλκανίων.

Η πραγματική οικολογική σημασία της Γιάλοβας ανακαλύφθηκε μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Στο παρελθόν, ο υγρότοπος υπέφερε λόγω της απόπειρας αποξήρανσής του στα τέλη της δεκαετίας του 1950, διαδικασία που είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή υποβάθμισή του. Τελικά, το σχέδιο αυτό απέτυχε, αφού είχε όμως ήδη οδηγήσει στη μείωση της αρχικής επιφάνειας της λιμνοθάλασσας κατά το ένα τρίτο. Κατά τη διάρκεια των αποξηραντικών έργων, οι εισροές γλυκών νερών εκτράπηκαν προς τη θάλασσα και, στη συνέ- χεια, ποτέ δεν αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους θέση, με αποτέλεσμα ο υγρότοπος να υποφέρει από έλλειψη γλυκού νερού για περισσότερα από 40 χρόνια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κατασκευή, κατά τη δεκαετία του 1980, ενός μεγάλου καναλιού, το οποίο συνέδεε μόνιμα τον υγρότοπο με τον κόλπο του Ναυαρίνου, αλλά και ενός εσωτερικού δρόμου που χώρισε τον υγρότοπο στα δύο (την κυρίως λιμνοθάλασσα από το έλος), οδήγησε σε σοβαρή αύξηση της αλατότητας του νερού.

Παραλιακά εστιατόρια

Βλάστηση και χλωρίδα 
Η βλάστηση στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελείται από είδη που φυτρώνουν στα έλη γλυκού νερού και στους αλμυρόβαλτους, με μικρές συστάδες από αρμυρίκια. Η μακία βλάστηση και τα φρύγανα χαρακτηρίζουν τον περίγυρο της λιμνοθάλασσας, ενώ σημαντική θέση έχει και η αγροτική ζώνη, η οποία κυριαρχείται από ελαιώνες. Δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί πλήρης απογραφή των φυτών στη Γιάλοβα. Παρόλα αυτά, η γνωστή χλωρίδα της περιοχής της Πύλου είναι πολύ ενδιαφέρουσα και περιλαμβάνει διάφορα ενδημικά και σπάνια είδη.

Πανίδα
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελεί καταφύγιο για πολλά διαφορετικά είδη πανίδας, ιδιαίτερα πουλιών και ερπετών. Εκτός από τα κοινά είδη θηλαστικών που ζουν εδώ (Αλεπούδες, Ασβοί, Κουνάβια κ.λπ.), έχουν επίσης παρατηρηθεί δώδεκα είδη νυχτερίδας. Αυτά περιλαμβάνουν τα Rhinolophus mehelii και R. ferrumequinum, που το καλοκαίρι συγκεντρώνονται σε μεγάλες αποικίες στις σπηλιές της περιοχής, π.χ. στη σπηλιά του Νέστορα ή κάτω από γέφυρες, όπου μεγαλώνουν τα νεαρά τους. Οι Βίδρες κατοικούν στο έλος γλυκού νερού, ενώ τα τελευταία χρόνια, τα Τσακάλια ακούγονται ξανά στην κοιλάδα Καλάμαρη και αν όλα πάνε καλά, ίσως δημιουργήσουν μια μικρή αγέλη στην περιοχή. Η λιμνοθάλασσα Γιάλοβας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον χάρη στην πλούσια ορνιθοπανίδα που διαθέτει. Ως και 275 είδη πουλιών έχουν παρατηρηθεί εκεί, καθιστώντας τη Γιάλοβα το σπουδαιότερο υγρότοπο της νότιας Πελοποννήσου.

Τουρισμός.

Η Γιάλοβα μαζί με το Ρωμανού με τις υπέροχες παραλίες τους έχουν γίνει αξιόλογο και πολύ σημαντικό τουριστικό κέντρο, αφού εκεί κοντά βρίσκεται το Costa Navarino  το οποίο έχει χαρακτηριστεί σαν ένα από τα καλύτερα τουριστικά θέρετρα παγκοσμίως. Εκτός αυτού υπάρχουν πάρα πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια – διαμερίσματα, ξενοδοχεία και camping.  

15. ΓΛΥΦΑΔΑ = ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ. Χωριό της Πυλίας που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Βρίσκεται μετά το Σουληνάρι, μετά τα Κρεμμύδια και πριν το Κορυφάσιο και την Ίκλαινα. 

16. ΓΡΙΖΟΚΑΜΠΟΣ = ΤΣΩΝΕΪΚΑ. Ένας μικρός οικισμός που είναι κοντάστη Φοινικούντα, τη Λαχανάδα, και τη Λούτσα. Μέχρι και το 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος. Το όνομα Τσωνέϊκα το πήρε από το γεγονός ότι όλοι οι κάτοικοι φέρουν το όνομα Τσώνης.
17. ΔΕΝΔΡΟΥΛΙΑ = ΓΙΑΤΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό που το σημερινό του όνομα το πήρε το 1927, αφού μέχρι τότε ονομαζόταν Γιαταπί. Υπαγόταν στο Δήμο Πύλου, το σημερινό Πύλου Νέστωρος.

18. ΔΗΛΕΪΚΑ. Πρώην οικισμός της Μεθώνης που όμως σήμερα είναι ακοτοίκητος. Το όνομά του ο οικισμός τον πήρε επειδή οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι κάτοικοι είχαν το όνομα Δηλές. Σήμερα όλοι οι κάτοικοι κατοικούν στη Μεθώνη.

19, ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Ένα όμορφο χωριά της Πυλίας που μετονομάσθηκε από Ζαϊμόγλι σε Δροσιά το 1959. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

20. ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΓΡΑΠΑ. Το Ελαιόφυτο  είναι χτισμένο ΒΑ της Πύλου, απέναντι της νήσου Σφακτηρίας και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα. Έχει μεγάλη θρησκευτική ιστορία αφού εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίτσας της Σγράπας. Σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της Γιάλοβας, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος γύρω από το Ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες κατοικούσαν 2 χιλιόμετρα δυτικά του Ναού, στη θέση που ονομάζεται Σούλι. Μετά την απελευθέρωση το 1828, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χώρο πλησίον του Ναού και το νέο αυτό χωριό ονομάστηκε Βουβαλοβορόν. Μέχρι το 1840 περίπου είχε αυτή την ονομασία. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός, περί το 1835, έκτισαν εκ νέου τον μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που είχε καταστραφεί από τον Ιμπραήμ. Επειδή, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων δεν βρέθηκε η εικόνα, ο τότε προεστώς Αναστάσιος Αλεξόπουλος δώρισε την εικόνα, την οποία εμείς σήμερα προσκυνούμε κατασκευασμένη από λίβανο, μαστίχα και κερί. Περί το 1845 οι κάτοικοι της Σγράπας, λόγω ελλείψεως ύδατος και της ελονοσίας της προερχόμενης εκ του έλους της Γιάλοβας, μεταφέρθηκαν υψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναού, και έκτισαν νέο χωριό, το οποίο ονόμασαν Σγράπα και το οποίο προ ολίγων ετών μετονομάσθηκε σε Ελαιόφυτο. Περί το 1890 κάτοικοι των διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήλθαν και κατοίκησαν την περιοχή πλησίον του χώρου του Ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα ποίμνιά τους. Μεταξύ αυτών ήλθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από την Μάκρη της Τριπόλεως, κατασκευάζοντας πρόχειρη κατοικία στο λόφο, βόρεια του παλαιού Ναού της Παναϊτσας για αυτούς και τα ποίμνιά τους. Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο λοφίσκο, όπου ήταν άλλοτε κτισμένος ο Ναός για να κόψει ξύλα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ποτέ και περισσότερο η, ηλικίας 32 ετών, Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. Αφού λοιπόν έκοψε ξύλα και ετοίμασε την ζαλιά της και την έδεσε στους ώμους της, μάταια προσπάθησε να σηκωθεί, αν και την βοήθησε ο γιος της, Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά μερικά ξύλα, δίχως αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία, έλυσε την ζαλιά από τους ώμους της, έβγαλε το σχοινί της ζαλιάς και έφυγε. Διηγήθηκε το συμβάν στον σύζυγο και τους γείτονες αλλά κανείς δεν την πίστευε, ενώ πολλοί την περιγέλασαν. Πέρασαν οκτώ ημέρες από τότε αγωνίας και στεναχώριας. Ο ύπνος της Αναστασίας και η διάθεση της ψυχής της είχαν μια άρρωστη εκδήλωση.Την όγδοη μέρα βρέθηκε σε αυτόν τον Άγιο τόπο, προκειμένου να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς. Κάποια στιγμή ακούει μια γυναικεία φωνή, σαν να έβγαινε κάτω από τα πόδια της και της είπε: «Διώξε το κορίτσι και κάθισε στην ζαλιά σου. Έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε το κορίτσι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας προς το σπίτι της. Έφθασε στο σπίτι της και, ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται από αυτό. Οπισθοδρόμησε, έκανε τον σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγιά μου». Με την προφορά της λέξης και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίσθηκαν. Η Αναστασία κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της την Παναγία η οπ’όια την πρόσταζε να πάει στην Ίκλαινα να βρει τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο να μαζέψει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή. Αφού του εξήσησε η Αναστασία γιατί πρέπει να γίνει αυτό, ο ιερέας ήταν δύσπιστος και δεν πίστευε ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αφού οι χωριανοί έσκαβαν ολόκληρη την ημέρα, η τσάπα ενός από αυτούς ανακάλυψε την εικόνα στις 23 Αυγούστου του έτους 1892, ημέρα όπου εορτάζει η εκκλησία του χωριού.                                                                                                                                       Πηγή : www.romiosini.org.gr/panagia_sgrappas.            

21. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ = ΓΡΕΒΙΤΣΑ Ενα χωριό χωριό του τέως Δήμου Μεθώνης, του σημερινού Πύλου - Νέστωρος.

22. ΕΞΟΧΙΚΟ = ΒΑΛΤΟΥΚΑ.(Γαλλέϊκα)  Το Εξοχικό -γνωστό ως Γαλλέικα- είναι ένα ημιορεινό χωριό σε υψόμετρο 300 μέτρων, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο  Κορώνης, το σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος και έχει πληθυσμό 45 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.Απέχει 53 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Καλαμάτα,17 από την Κορώνη και 7 χιλ.από το γνωστό τουριστικό θέρετρο Φοινικούντα Μεσσηνίας.                                                                                                                                                         Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Αρκάδες προερχόμενοι από το Ροεινό Αρκαδίας,το οποίο βρίσκεται κοντά στα κεφαλοχώρια Αλωνίσταινα και Χρυσοβίτσι. Ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και ο λόγος της καθόδου τους στη νότια Μεσσηνία ήταν η εξασφάλιση τροφής για τα αιγοπρόβατα τους.Αυτό γινόταν κατά τους χειμερινούς μήνες και για αρκετά χρόνια μέχρι που θα εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό.Είναι γνώστο ως ανεξάρτητο χωριό από το 1816 που κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ (Francois Pouguevill) είχε 12 οικογένειες.                                                                                                                           Η αρχική του ονομασία ήταν Βαλτούκα. Το 1956 θα μετονομαστεί σε Εξοχικό (ΦΕΚ 125/21/05/1956) που είναι και η επίσημη ονομασία του. Γαλλέικα έχει επικρατήσει λόγω του ότι οι κάτοικοι -σχεδόν στο σύνολο τους- φέρουν το επώνυμο Γάλλος.Λέγεται ότι είναι προσωνύμιο που «κόλλησαν» στους πρώτους κατοίκους από κάποια σχέση που πιθανότατα είχαν με τους Γάλλους στρατιώτες του στρατηγού Μαιζόν (Μαιζώνος).     

Πηγή : Βικιπαίδεια,

23. ΖΙΖΑΝΙ. Μικρός οικισμός του Καπλανίου που μαζί με το Εξοχικό (Γαλλέικα) αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Καπλανίου, του μετέπειτα Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος.

24. ΙΚΛΑΙΝΑ Η Ίκλαινα είναι ένα ιστορικό χωριό στο Δήμο Πύλου του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται περίπου 14 χλμ βόρειο-ανατολικά της σύγχρονης πόλης της Πύλου και 2 χλμ Νοτιοανατολικά της εθνικής Πύργου - Κυπαρισσίας - Πύλου - Μεθώνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 190 μέτρων. Στην περιοχή έχουν παρουσιαστεί στο φως σημαντικά αρχαιολογικά υπολείμματα της Εποχής του Χαλκού (περίπου 1600-1100 Π.Χ.) μέσω των ανασκαφών και της επιφανειακής έρευνας από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και το πανεπιστήμιο του Μισσούρι-ST Louis υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Μιχάλη Κοσμόπουλου. Επίσης στην Ίκλαινα υπάρχει ένα ακόμη εύρημα της Ενετικής εποχής, υπάρχει μια βρύση που ακόμη και σήμερα τρέχει νερό.

25. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μας οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.Η ονομασία προέρχεται απο παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού. Η Καζάρμα σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

26. KΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Το Καινούργιο χωτιό ήταν έδρα του Τδ Κουνούργιου χωριού που απετέλεσε μαζί με τις Βαράκες, του πρώην Δήμου Μεθώνης και νυν Πύλου Νέστορος.

27. ΚΑΛΑΜΟΣ = ΚΑΜΠΑΣΙ. Μικρός οικισμός της Πυλίας, που σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

28. ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΠΥΛΙΑΣ = ΜΕΜΕΡΙΖΙ. Η Καλιθέα είναι χωριό της Πυλίας, που ανήκε στο τ. Δήμο Μεθώνης και τώρα είναι στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.

29. ΚΑΛΟΧΩΡΙ  = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ. Το Καλοχώρι είναι ένας μικρός οικισμός ο οποίος διοικητικά υπάγεται  στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος. Λέγεται ότι οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν Αρκάδες και κατοίκησας σ’ αυτήν την περιοχή, του έδωσαν δε την ονομασία Χαλάμπραζα.

30. ΚΑΠΛΑΝΙ = Βρίσκεται λίγο πριν φτάσουμε στην Κορώνης και στα Τούρκικα σημαίνει τίγρις και κατ’ επέκταση πολεμικός, ανδρείος, αιμοβόρος άνδρας.

31. ΚΟΚΚΙΝΙΑ. Μικρός οικισμός πλησίον της Μεθώνης των 27 κατοίκων. Μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

32. ΚΟΜΠΟΙ. Μετά τα Βουνάρια συνεχίζοντας το μικρό οδοιπορικό μας συναντάμε το χωριό Κόμποι. Συσχετίζεται το όνομα του χωριού από το γεγονός ότι οι κάτοικοι του προετοίμαζαν σχοινιά με κόμπους κι ανεμόσκαλες για την επίθεση του Τουρκοκρατούμενου Κάστρου της Κορώνης. Ο στενός αγροτικός δρόμος διασχίζει το απλοϊκό χωριό με 114 κατοίκους φυλαγμένο σα μυστικό κόσμημα μες την αρμαθιά ελαιώνων κι αμπελιών και σε ο¬ δηγεί στο φυσικό μεγαλούργημα της ειδυλλιακής ξανθής του αμμουδιάς. Με την πανέμορφη φυσική τους όψη οι Κόμποι πως θα ήταν δυνατό να ξεφύγουν από το κύμα καινούργιων κατακτητών, πλάσματα τουρισμού. Και το μικρό χωριό αναπτύσσεται ραγδαία με οικοδομές εδώ και εκεί που χωνιάζουν και προσαρμόζονται επιτυχημένα στο φυσικό περιβάλλον. Ευχή μας η ανάπτυξη να συνεχιστεί σωστά μέσα σ' αυτά τα πλαίσια και το κύμα να μη μεταβληθεί σε ρεύμα που μπορεί να παρασύρει.

33. ΚΟΡΥΦΑΣΙΟ = ΟΥΣΜΑΝΑΓΑ. Το χωριό αυτό βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Πυλίας, Απέχει 12 χλμ από την Πύλο και 9 χλμ από τη Χώρα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το αρχαίο Κορυφάσιο, έναν αρχαίο οικισμό, χτισμένο σε διαφορετική θέση από το σημερινό. Στον αρχαίο εκείνο οικισμό υπήρχε ο ναός και το άγαλμα της Κορυφασίας Αθηνάς. Σήμερα το χωριό αριθμεί περί τους 500 μόνιμους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι υπολογίζεται ότι διπλασιάζοναται. Στον κεντρικό δρόμο του χωριού υπάρχουν καφετέριες, ταβέρνες κλπ οι οποίες συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου. Κοντινά χωριά είναι η Ικλαινα, η Γλυφάδα κλπ. 

34. ΚΟΡΩΝΗ. Η μικρή πανέμορφη παραλιακή κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η γόησα του Μεσσηνιακού Κόλπου.

Πανοραμική άποψη αμφιθεατρικής Κορώνης

Έχει περί τους 1668 κατοίκους και βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καλαμάτας απ' όπου απέχει 52 χιλιόμετρα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.
Είναι τόσο γραφική που εύκολα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει σαν νησοακρωτήρι, ή ακόμα και με νησί των Κυκλάδων.
Eύκολα επίσης μπαίνει κανείς στον πειρασμό να περπατήσει τα γραφικά ασβεστωμένα σοκάκια της πόλης όπου συναντάει παλιά, διώροφα αρχοντικά σπίτια χτισμένα σύμφωνα με το μεσαιωνικό ρυθμό.

Το λιμάνι. Το «γοητευτικό» λιμάνι της Κορώνης, σχεδόν πάντα κοσμείται με τα ιστιοφόρα, τα ψαροκάικα, τα ταχύπλοα και άλλα σκάφη, συνθέτοντας πάντα ένα, απαράμιλλης ομορφιάς, γραφικό λιμανάκι που από την αρχή γοητεύει τον επισκέπτη της Κορώνης.

Ο παραλιακός δρόμος της Κορώνης

Τουριστικά σκάφη στο λιμάνι της Κορώνης

Κάστρο. Η επόμενη ματιά που θα ρίξει ο επισκέπτης είναι το επιβλητικό Ενετικό Κάστρο που δεσπόζει αρχοντικά στο πέρασμα των αιώνων πάνω από το λιμάνι. Ένα κάστρο πολύ σημαντικό, που μάλιστα κατοικείται ακόμη και σήμερα. Αν επισκεφθείτε το κάστρο θα διαπιστώσετε ότι όλος ο Μεσσηνιακός κόλπος απλώνεται στα πόδια σας και είναι τόση η ομορφιά που αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτήν την επίσκεψη. Μπορούμε να πούμε μοιάζει να πλέει στη θάλασσα, σε αρμονία με τον οικισμό που ακουμπά τα τείχη του.                                                                                        
Ονομασία.Το όνομα της Κορώνης προήλθε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα που βρέθηκε τότε που έσκαβαν για να κατασκευάσουν τα τείχη της πόλης.
Λέγεται επίσης ότι το αρχικό όνομα ήταν «Κορώνεια» και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη, με τόπο καταγωγής τη βοιωτική Κορώνεια. Οι κάτοικοι όμως της «Κορώνειας» το απλοποίησαν και το έκαναν Κορώνη.
Φαγητό – ταβέρνες. Μετά από μια βόλτα, καταγοητευμένη από τις μεθυστικές ομορφιές του τόπου ή μετά το μπάνιο σας στις καταγάλανες παραλίες, μπορείτε να απολαύσετε τις εκπληκτικές γεύσεις των μαγαζιών που υπάρχουν στο γραφικό λιμάνι ή στις παραλίες Ζάγκα και Μεμί μέχρι το Βασιλίτσι. Στο λιμάνι με τα κρεμασμένα «λιόκαυτα» χταπόδια θα απολαύσετε εκπληκτικούς μεζέδες. Ιστορία. Η σημερινή Κορώνη χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ασίνης κατά τον 5ο ή 6ο αι. μ.Χ. και αναφέρεται στο ιουστινιάνειο «Συνέκδημον» με το όνομα Κορώνια. Την Κορώνη αναφέρει στη θέση Πεταλίδι και ο γεωγράφος Στράβων. Επίσης την αναφέρει και ο Όμηρος με την ονομασία “ Αμπελόεσσαν Πήδασον”. Εδώ τοποθετείται η μεσσηνιακή αρχαία Ασίνη και ταυτίστηκε με την ομηρική Αίπεια, μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας υποσχέθηκε στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου. Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία κ.α που το επιβεβαιώνουν. 
Από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα η Κορώνη γνώρισε μεγάλη ακμή και μαζί με τη Μεθώνη αποτελούσε λιμάνι κλειδί για το εμπόριο από και προς την Ανατολή. Όσο η Κορώνη όσο και η Μεθώνη ήταν ευρέως γνωστές με την ονομασία τα "μάτια της Βενετίας" στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η άνθηση της οικονομίας της συνεχίστηκε με συνέπεια να αποτελεί κέντρο εμπορίου και βιοτεχνίας. Δυστυχώς όμως αυτό το πανέμορφο κάστρο είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο από όλα όσα υπάρχουν στην Πελοπόννησο.

H Κορώνη

Έχω μπάρμπα στην Κορώνη. Η φράση αυτή που λέγεται σε όλη την Ελλάδα έχει επικρατήσει από τις παρακάτω εικασίες. Επί Τουρκοκρατίας όταν κάποιος Πασάς της Τρίπολης σε αναγνώριση ευγνωμοσύνης προς ένα θείο του που τον είχε βοηθήσει στις σπουδές του, τον προσδιόρισε σαν μπέη στην Κορώνη. Άνθρωπος ήπιος ο θείος θέλοντας να εξυπηρετήσει τους Κορωναίους που του ζητούσαν κάποια χάρη, έδινε συστατικά γράμματα προς τον πασά της Τρίπολης και υποθέσεις των Κορωναίων τακτοποιούνταν. Μια άλλη εκδοχή λέει: Ο Διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη ένα στενό συγγενή του Σουλτάνου.Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπάγονταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι. Έτσι, όποιος είχε καμία σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα, κατέφευγε σ’αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων.

Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσάς και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε.
Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλίτσες του. 

Μεσογειακή διατροφή

"Άρωμα από Κυκλαδονήσια" στα στενοσόκα
της Κορώνης

Εκπρόσωπος - πρεσβευτής της Μεσογειακής Διατροφής για την Ελλάδα είναι η πόλη της Κορώνης, για την Ιταλία το Σιλέντο, για την Ισπανία η Σορία και για το Μαρόκο το Σεφ Χάουεν. Η Μεσογειακή Διατροφή αποτελεί ουσιαστικά το παράδειγμα, τρόπου ζωής στον κόσμο. Δεν την αποτελεί μόνο το κομμάτι των τροφίμων, αλλά συνδέεται με τα ήθη και έθιμα των χωρών της Μεσογειακής Λεκάνης, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των υπολοίπων χωρών του πλανήτη. Οι τέσσερις πόλεις και οι αντίστοιχες χώρες προέβλεψαν αυτή τη δυναμική που δίνει η έννοια της Μεσογειακής Διατροφής, γι’ αυτό η UNESCO αναγνωρίσε τις 4 πιο πάνω πόλεις πρέσβειρες της ως προς την Μεσογειακή διατροφή. 

35. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ. Η Κουκουνάρα είναι χωριό της Πυλίας δίπλα στη Στενωσιά. Πρόκειται για ένα χωριό που το όνομά του το κρατάει από αρχαιοτάτων χρόνων, μάλιστα το αναφέρει και ο Όμηρος. Στο χωριό έχουν βρεθεί πάρα πολλά αρχαία της Μυκηναϊκής εποχής γι’ αυτό έχει ιστορία και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.  Σήμερα διοικητικά υπάγεται συον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

36. ΚΟΥΜΑΡΟ. Μικρός οικισμός των 70 κατοίκων του Δδ Βλαχόπουλου του πρώην Δήμου Παπαφλέσσα και του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Πύλου Νέστορος.

37. ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ - ΦΟΥΡΤΖΙ = ΦΟΥΡΤΖΟΚΡΕΜΜΥΔΑ. Χωριό της Πυλίας που βρίσκεται μετά το Σουληνάρι και πριν τη Γλυφάδα(Καραμανώλη).

38. KΥΝΗΓΟΣ = ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ. Χωριό της Περιοχής Πυλίας σε υψόμετρο 193 μ. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

39. ΛΑΧΑΝΑΔΑ Ένα χωριό πάνω από τη Φοινικούντα, στο οποίο οι κάτοικοί του είναι Κρητικής καταγωγής. Ο Μεσσήνιος ιστορικός συγγραφέας Δικαίος Β. Βαγιακάκος στη μελέτη του "Κρήτες πρόσφυγες εις την Πελοπόννησον επί Καποδίστρια", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μνημοσύνη" (τόμος Α', 1967, σελ. 41-70) υποστηρίζει ότι το 1831 εγκαταστάθηκαν Κρητικοί και στη Λαχανάδα. Γράφει: "Λαχανάδα. Ενταύθα εγκατεστάθησαν οι τελευταίοι Κρήτες πρόσφυγες εξ Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου υπό τον στρατηγόν Τσουδερόν και τον Στρατήν Δεληγιαννάκην. Μεταξύ τούτων ήσαν πολλά γυναικόπαιδα, τα οποία μετακινήθησαν κανονικώς δια πλοίων της Ύδρας. Ο διοικητής των Μεσσηνιακών Φρουρίων ανέφερεν ότι τα διανεμηθέντα στρέμματα ήσαν 3.500 αξίας 28.000 φοινίκων.

Σήμερα η Λαχανάδα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

40. ΛΕΙΒΑΔΑΚΙΑ. Μικρός οικισμός των 44 κατοίκων που βρέθηκαν στην απογραφή του 2001. Ο οικισμός αυτός ήταν από εκείνους που έκαναν την πρώην κοινότητα Βασιλιτσίου, και μετέπειτα Δδ του πρώην Δήμου Κορώνης, Σήμερα έχει ενταχθεί στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

41. ΛΟΥΤΣΑ. Ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός με ελάχιστους κατοίκους, που όμως τα καλοκαίρια δέχεται πολλούς τουρίστες λόγω και της ύπαρξης ενός Camping. Βρίσκεται στην περιοχή της Φοινικούντας και σήμερα υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

42. ΜΑΡΓΕΛΙ. Ημιορεινός οικισμός κτισμένος στους πρόποδες του όρου Κουφιέρος με σημαντικές πηγές και πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Η οικονομία του στο παρελθόν στηριζόταν στην κτηνοτροφία την καλλιέργεια συκιάς και ελιάς .Το μεταναστευτικό κύμα κτύπησε και αυτόν τον οικισμό και σήμερα βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Το χωριό διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Παπαφλέσσα, ενώ μετά το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Πηγή : http://papaflessas.blogdrive.com

Παραλία Μεθώνης

43. ΜΕΘΩΝΗ = ΜΟΘΩΝΗ. Η Μεθώνη είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δήμου, ενώ σήμερα είναι σημαντική παραθαλάσσια , τουριστική περιοχή του Δήμου Πύλου Νέστορος. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 1.149 κατοίκους . Λέγεται και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα). Στα ομηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Άκμασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το μεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονομάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της. Στον καιρό της Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο με το όνομα Modon. Το 1500 έπεσε στα χέρια των Τούρκων που κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον πληθυσμό της. Το 16ο αιώνα βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι. Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα: εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις. Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα. Η Μεθώνη σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.

44. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ. Το χωριό αυτό αρχικά λεγόταν Κ. Βελή ή Βελή πέρα. Το 1919 γίνεται σύσταση της Κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Βελή ή Βελή Πέρα από την Κοινότητα Χαλαμπρέζης και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας. Το 1927 ο οικισμός Βελή ή Βελή Πέρα της Κοινότητας μετονομάζεται σε Πέραν και η κοινότητα σε κοινότητα Πέραν. Ο οικισμός Πέραν της κοινότητας μετονομάζεται σε Μεσοπόταμος το 1929 και η κοινότητα παίρνει το όνομα Κοινότητα Μεσοποτάμου. Το 1997 η κοινότητα με τον Νόμο Καποδίστρια καταρεγείται και εντάσεται στο Δήμο Χιλιοχωρίων, ενώ σήμερα είναι στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

45. ΜΕΣΟΧΩΡΙ. Μεσοχώρι. Ενα μικρό γραφικό χωριό που το όνομα του προήλθε από το

παλαιό κεφαλοχώρι Μεσοχώρα. Μεσοχώρα ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν στο κέντρο πολλών
μικρών χωριών. Πήδασος, Κυνηγού, Παλιό Νερό, Βαράκες, Καινούργιο Χωριό. Το ότι ήταν
μεγάλο κεφαλοχώρι το αποδεικνύουν και οι πολλές εκκλησίες που είχε. Πολλές διατηρούνται
ακόμα σε καλή κατάσταση. Υπάρχουν στο χωριό και γίνονται λειτουργίες η Κοίμηση της Θεοτόκου,
Ο Αγιος Γεώργιος της Σωτήρος, Ο Αγιος Θεόδωρος, Ο Αγιος Παντελεήμων, Ο Αγιος Γιάννης. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Μεταμόρφωση-Σκάρμιγκα

46. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ = ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ. Ή Μεταμόρφωση Μεσσηνίας το παλιό Σκάρμιγκα όσο μικρό και άγνωστο χωριό είναι σήμερα ,έχει τη δική του ιστορία, από την εποχή του Νέστορα,στο διάβα των αιώνων έως σήμερα. Την ιστορία του μικρού αυτού χωριού των 300 σημερινών κατοίκων, οι περισσότεροι την αγνοούν και κανένας έως τώρα δεν ασχολήθηκε για αυτή όπως συμβαίνει άλλωστε στα περισσότερα χωριά της πατρίδας μας που έχουν μεγάλη ιστορία. Το χωριό Μεταμόρφωση (πρώην Σκάρμιγκα) βρίσκεται στην Βορειοδυτική πλευρά της Πυλιακής Γης. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νόμου Μεσσηνίας την Καλαμάτα, και 25 χιλιόμετρα από την Πύλo. Ανήκε στον καποδιστριακό Δήμο Παπαφλέσσα του οποίου και αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 400, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται εντυπωσιακά.

47. ΜΕΤΑΞΑΔΑ = ΣΑΜΠΡΙΚΙ. Το χωριό που είναι πλησίον της Χώρας Τριφυλίας, του πρώην Δήμου Νέστορος, σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος. Η μετονομασία του χωριού από Σαμπρίκι σε Μεταξάδα έγινε το 1927.

48. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΙΪΚΑ. Χωριό που βρίσκεται πριν την Πύλο. Το όνομα αυτό το πήρε λόγω του ότι οι περισσότεροι  κάτοικοι είχαν το όνομα Μπαλοδήμας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

49. ΜΥΡΤΙΑ. Μικρός οικισμός της περιοχής Χαρακοπιού που σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 24 κατοίκους. Σήμερα υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

50. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΑ.  Χωριό του πρώην Δήμου Νέστορος με 200 περίπου κατοίκους. Στο χωριό υπάρχει το μικρό ξωκλήσι του Άη Γιάννη όπου κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου γίνεται πανηγύρι. Σήμερα το Μυρσινοχώρι διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

51. ΜΥΣΤΡΑΚΙ. Το Μυστράκι είναι ένας από τους 3 οικισμούς που μαζί με τη Φαλάνθη και το Χωματερό δημιούργησαν την πρώην κοινότητα Φαλάνθης, που υπήχθη στον πρώην Δήμο Κορώνης του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος.  Οι κάτοικοι με την απογραφή του 2001 ήσαν 32.

52. ΠΑΛΑΙΟ ΛΟΥΤΡΟ = ΛΥΚΟΝΤΟΥΖΙ = ΑΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ. Είναι ένα μικρό χωριό πλησίον της Χώρας Τριφυλίας και πιο κοντά στο Παλάτι του Νέστορα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

53. ΠΑΠΠΟΥΛΙΑ.  Τα Παππούλια  είναι ένα μικρό χωριό, αλλά με μεγάλη ιστορία. Το  χωριό που σήμερα έχει μόνο 81 κατοίκους,  βρίσκεται 40 χλμ από την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα και χλμ από την Πύλο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα. Τα Παππούλια βρίσκονται κοντά στα χωριά Πλάτανος, Ίκλαινα, Γλυφάδα κλπ, διοικητικά δε, υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

54. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ = ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) Μικρό χωριό των 142 μόνιμων κατοίκων. Μαζί με τη Χωματάδα απετέλεσαν το Δδ Χωματάδας του πρώην Δήμου Πύλου. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

55. ΠΕΡΟΥΛΙΑ. Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός ΄με μια μαγευτική παραλία, των Κόμπων του πρώην Δήμου Κορώνης, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος.

56. ΠΕΤΡΟΧΩΡΙ. Το Πετροχώρι είναι ένα μικρό πανέμορφο παραλιακό χωριό κοντά στο Ρωμανού, στη Γιάλοβα της Πύλου. Στο Πετροχώρι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ο τουρισμός λόγω της απαράμιλλης ομορφιάς του. Βρίσκεται πολύ κοντά στο COSTA NAVARINO και έτσι έχει αποκτήσει ξεχωριστή αίγλη.

Διοικητικά το Πετροχώρι υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Πύλου Νέστορος και έχει περί τους 100 μόνιμους κατοίκους οι οποίοι τα καλοκαίρια πολλαπλασιάζονται.   

57. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα. Σήμερα ο Πήδασος διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

58. ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Χωριό της περιοχής Πυλίας που υπάγεται στο Δδ Παππουλίων. Πρόκειται για ένα χωριό των 112 κατοίκων του πρώην Δήμου Πύλου, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Πύλου Νέστορος.

59. ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ.  Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Σαπρίκι (1927 Μεταξάδα), Βεριστιά, Μάλη, Ασοΰτενα, Μάκρενα, Πάνω Βούτενα, Αληκοντούζι (1927 Παλαιόν Λουτρόν) και Παιδεμένον (1915 Φλεσιάς)' 9,0 χλμ. ΒΒΑ, κατ' ευθεία στον χάρτη γραμμή, από την Χώρα και 14,5 χλμ. ΝΝΑ της Κυπαρισσίας (πριν το 1835 Αρκαδιά), σε υψόμετρο 650 μ. περιτριγυρισμένο από κατάφυτα με πυκνό πράσινο βουνά, κρυμμένο κυριολεκτικά μέσα σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον (γι' αυτό και ο ήλιος ανατέλλει αργά και δΰει νωρίς) και στην συμβολή δυο μικρών ποταμών, βρίσκεται χτισμένο ο μικρός οικισμός Ποταμιά.

60. ΠΥΛΟΣ = ΝΙΟΚΑΣΤΡΟΝ = ΝΑΥΑΡΙΝΟ 

Φυσικές ομορφιές.

Η Μαρίνα της Πύλου

Αν ο Θεός έδωσε στην Ελλάδα πολλές ομορφιές, την ώρα που έφτιαχνε την Πύλο είχε πάθη καλλιτεχνικό ΑΜΟΚ και ζωγραφικό οίστρο.  Όλη η περιοχή της ευρύτερης Πυλίας είναι ένας σπάνιος βραβευμένος πίνακας ζωγραφικής ! είναι ένα αριστούργημα !! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, τις παραλίες της, τη Βοϊδοκοιλιά, τη Χρυσή Ακτή? Είναι όλα εκπληκτικά καλλιτεχνικά αριστουργήματα.

Αρχαίο βασίλειο του σοφού Βασιλιά Νέστορα και θέρετρο μιας από τις σπουδαιότερες και αποφασιστικότερες για τη λευτεριά της πατρίδας ναυμαχίες της σύγχρονης ιστορίας, τόπος γόνιμος, προικισμένος με πλούσια βιοποικιλότητα, η Πύλος θα εξαντλήσει ευχάριστα τόσο τον φυσιολάτρη όσο και τον ιστοριοδίφη - ακόμα και όσους έχουν τα μάτια στραμμένα στο Διάστημα!

Ιστορία.

Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ως Δήμος της επαρχίας Μεθώνης. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος.                                 

Κεντρ. Πλατεία Πύλου. Το μνημείο των 3 ναυάρχων.

Η όμορφη Πύλος, είναι ένα από τα γραφικότερα και ιστορικότερα μέρη της Ελλάδας, βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Πελοποννήσου και απέχει από την Αθήνα 290 περίπου χιλιόμετρα. Με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα πόλη λόγω του ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και της ιστορικότητας της.

Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων επί του μέχρι τότε πανίσχυρου Ιμπραήμ, ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό.

Η όμορφη κωμόπολη της Μεσσηνίας, η Πύλος, ένα από τα γραφικότερα και ιστορικότερα μέρη της Ελλάδας, βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Πελοποννήσου και απέχει από την Αθήνα 290 περίπου χιλιόμετρα.

Ναυτιλία Τουρισμός.

Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας. Για την ανάπτυξη του τουρισμού της Πύλου, βασικότατο ρόλο έπαιξε η δημιουργία της τουριστικής μονάδας COSTA NAVARINO του μακαρίτη, πλέον, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που είναι το «καμάρι» της περιοχής και είναι η μεγαλύτερη τουριστική μονάδα της όχι μόνο της Μεσογείου και της Ευρώπης, αλλά μια από τις 2-3 μεγαλύτερες και καλύτερες παγκοσμίως.  Ο τουρισμός της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας, αναπτύσσεται ραγδαία και αυτό οφείλεται ασφαλώς στην ύπαρξη και δραστηριότητα στην περιοχή του COSTA NAVARINO.

61. ΡΙΠΑΙΝΑ. Μικρός οικισμός του Πήδασου Πυλίας, γνωστός από το εκκλησάκι της Παναγίας Ρίπαιναςπου εορτάζει 15 Αυγούστου και γίνεται εκεί πανηγύρι.

62. ΡΩΜΙΡΙ. Παλιός εγκαταλειμένος και επομένως ακατοίκητος οικισμός του πρώην Δήμου Χιλιοχωρίων που σήμερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης, βρίσκεται στο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Λιμανάκι Ρωμανού

63. ΡΩΜΑΝΟΣ. Μικρό χωριό που όμως πήρε πολύ μεγάλη αξία, αφού εκεί έχει χτιστεί η μεγαλύτερη ξενοδοχειακή μονάδα της Μεσογείου το COSTA NAVARINO. Η παραλία του Ρωμανού, βρίσκεται δίπλα στο ομόνυμο χωριό. Είναι μια από τις ωραιότερες παραλίες της Μεσσηνίας με θέα στο Ιόνιο και έχει μόνο άμμο. Στην ουσία πρόκειται για πολλές μικρές παραλίες, η μία δίπλα στην άλλη. Φυσικά η περιοχή λόγω της ύπαρξης του ξενοδοχειακού συγκροτήματος  Costa Navarino έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και αποτελεί πόλο έλξης Ελλήνων και ξένων τουριστών. Ο Ρωμανός είναι και η γεννέτειρα του σημερινού Δημάρχου Πύλου Νέστορος του Δημήτρη Καφαντάρη.

Νήσος Σαπιέντζα

64. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει 7 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885.

Πλ. Σουληναρίου με την εκκλησία

65. ΣΟΥΛΗΝΑΡΙ. Ένα ακόμη χωριό της Πυλίας που είναι κόμβος αφού είναι πάνω στο δρόμο που οδηγεί προς την Πύλο. Ακολουθώντας όμως τη δεξιά οδό της διασταύρωσης, ο δρόμος αυτός οδηγεί στα χωριά Κρεμμύδια, Γλυφάδα, Παπούλια, Κορυφάσιο κλπ.

66. ΣΤΑΥΡΟΣ = ΒΕΡΙΣΤΙΑ. Είναι ένας οικισμός της Πυλίας κοντά στην Ποταμιά ο οποίος όμως σήμερα δεν κατοικείται. Παρ’ όλα αυτά ο πολιτιστικός σύλλογος των Βερισταίων κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου του Προφήτη Ηλία διοργανώνουν μεγάλο πανηγύρι και μάλιστα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο των παππούδων τους.  Στην ανακαινισμένη εκκλησία του Αη Γιώργη κάνουν Εσπερινό και το πρωί πάνε στο επίσης ανακαινισμένο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και κάνουν πανηγυρική θεία λειτουργία.

67. ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους και λέγεται ότι οι κάτοικοι προέρχονται είτε από τους Τσιγγάνους, είτε είναι Αραβικής καταγωγής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι απορρίπτουν και τις 2 εκδοχές και υποστηρίζουν ότι απλά είναι μελαμψοί.

68. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πλούσια ιστορία του, που αρχίζει το 425 π.Χ. με τον αποκλεισμό και τελικά την παράδοση των Σπαρτιατών που είχαν αποκλεισθεί από τους Αθηναίους.
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.                                                                                                         
 Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr

69. ΤΑΠΙΑ. Μικρός οικισμός της Μεθώνης του Δήμου Πύλου Νέστορος, με 37 κατοίκους από την απογραφή του 2001.

70. ΤΟΥΛΟΥΠΑ ΧΑΝΙ. Μικρός ημιορεινός οικισμός στους πρόποδες της κορυφής Βελανιδιά και σημαντικός οδικός κόμβος.

Οι κάτοικοί του που είναι περίπου 50, ασχολούνται κυρίως με την  κτηνοτροφία και μαζί με το Μανιάκι αποτελούν το Δ.Δ.Μανιακίου του πρώην Δήμου Παπαφλέσσα και νυν Δήμου Πύλου Νέστορος.

71. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη του Τωρινού Δήμου Πύλου Νέστορος, βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 136 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.

72. ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώματερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων. Απόδη μοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.

73. ΦΛΕΣΣΙΑΔΑ = ΠΕΔΕΜΕΝΟ. Η Φλεσσιάδα, με το παλαιότερο όνομα Πεδεμένο, είναι ένας ορεινός οικισμός του πρώην Δήμου Νέστορος και νυν Πύλου Νέστορος.Οι κάτοικοί του είναι περίπου 70 και είναι κοντά στο λόφο όπου το 1825 ο Παπαφέσσας έδωσε την τελευταία του μάχη κατά του Ιμπραήμ. Προς τιμή του Μεσσήνιου ήρωα πήρε και το σημερινό του όνομα Φλεσσιάδα.

Φοινικούντα

74. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
75. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ. Η Φοινικούντα, Φοινικούδα ή Φοινικούς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του κέντρου που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.

Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας. 
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες, Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και ταβέρνες.

76. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ  Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων.
Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.

77. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το κεφαλοχώρι

Χαρακοπιό

Χαρακοπιό . Η έκφραση των ματιών στη προσπέλαση της κεντρικής πλατείας του χωριού ωθεί σε ανασκάλεμα. Με κυρίως αγροτική κίνηση, μαγαζιά, καφενεία, πλίθινα σπίτια, και
αρχοντόσπιτα, μετα¬δίδουν παρελθόν και παρουσία. 
Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι,
αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα.
Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και
εμπόριο. 
Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη
παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ. Τριάδα,
Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους.
78. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέατου προς την θάλασσα ανεπανά¬ληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες, κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.

Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρο¬μές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκε¬ται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί.

Πλ. Χώρας

79. ΧΩΡΑ = ΛΙΓΟΥΔΙΣΤΑ. Μεσογειακή κωμόπολη η Χώρα, χτισμένη σε χαμηλό λόφο μπροστά από τον ομώνυμο κάμπο. Διατηρεί την παλιά όψη της -κερακέπαστα σπίτια, στενοί δρόμοι. Απέχει 48 χλμ ΒΔ από την Καλαμάτα και έχει 3.000 κατοίκους. Κοντά της το Κεφαλόβρυσο, με πηγές, πεύκα, πλατάνια. Η περιοχή είναι κατάφυτη - ελιές, αμπέλια και κηπευτικά. είναι μια σημαντική κωμόπολη της Τριφυλίας που όμως ο Καλλικρατικός νόμος την ενέταξε στο σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος. Η Χώρα ήταν έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Νέστορος Δήμου η έδρα του τέως Δήμου Νέστορος. Στη χώρα, στον Επάνω Εγκλιανό, σε απόσταση 14 χλμ από την Πύλο, βρίσκεται το Ανάκτωρο του Νέστορα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας. Επίσης στη Χώρα βρίσκεται το αρχαιολογικό Μουσείο. Οι κάτοικοι έχουν έντονη Αγροτική και σημαντική εμπορική δραστηριότητα.

80. ΧΩΜΑΤΑΔΑ. Η Χωματάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τέως Δήμου Πύλου

και του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
81. ΧΩΜΑΤΕΡΟ. Πρόκειται για ένα χωριό που μαζί με τη Φαλάνθη και το Μυστράκιο δημιούργησαν το Δδ Φαλάνθης του πρώην Δήμου Κορώνης που σήμερα ΄λολα μαζί υπάγονται στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.

Το Χωματερό σύμφωνα με την απογραφή του 2001, έχει 119 μόνιμους κατοίκους.

Μετά απ' όλα αυτά, μπορείτε να επισκευθείτε το Δήμο Πύλου Νέστορος ! 

Θα το θυμόσαστε σε όλη σας τη ζωή !!