Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. ΕΤΣΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ !!!


Στους παλιούς και στους νέους Μεσσήνιους, σε όποια άκρη της γης και αν βρίσκονται,  που τραγουδούσαν και ίσως σήμερα να αναπολούν τα παλιά παραδοσιακά
Η Κυπαρισσία όπως φαίνεται από το κάστρο
τραγούδια της πατρίδας, αφιερώνουμε αυτό το σημερινό μας δημοσίευμα.
Σήμερα ένα Φθινοπωρινό απόγευμα προς βραδάκι στην ηλιόλουστη Μεσσηνία που μέχρι και πριν 2 ώρες κάναμε το μπάνιο μας σε όλες τις υπέροχες παραλίες του Νομού μας, εδώ, εγώ, ένας λάτρης της Μεσσηνίας, κάνω αυτήν την προσπάθεια και συγκέντρωσα όλα
Η παραλία της Στούπας
αυτά τα γνωστά, λιγότερο γνωστά και ίσως και κάποια άγνωστα τραγούδια που τραγουδούν και υμνούν τη Μεσσηνία μας, είναι αφιερωμένα σε όλους του Μεσσήνιους και ιδιαίτερα τους ξενητεμένους Μεσσήνιους που σίγουρα θα τους φέρνουν οι μνήμες, πίσω στην πατρίδα.
Σας παρακαλούμε λοιπόν απολαύστε έστω και χωρίς μουσική τα παραδοσιακά μας τραγούδια !


ΦΙΛΟΙ ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑΜΕ
 (Του γάμου, το τραγουδούν οι συγγενείς και φίλοι του γαμπρού όταν την
 Παρασκευή έπαιρνα τα προικιά της νύφης)


φίλοι ωχ φίλοι, καλώς σας βρήκαμε φίλοι καλώς σας βρήκαμε ν’ αρχοντοσυμπεθέροι    (δις)                              

Η Βοϊδοκοιλιά
ν’ εμείς ωχ ν’ εμείς εδώ δεν ήρθαμε                                             ν’ εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε    (δις)                                                                
τα ρου – ωχ τα ρούχα μας θα πάρουμε                                           τα ρούχα μας θα πάρουμε,           κι’ έχετε γεια θα πούμε   (δις) 
                                                                                                                           ν’ όσα, ωχ ν’ όσα στολίδια έχουνε                                                       
ν’ όσα στολίδια έχουνε, νύφη μου τα προικιά σου    (δις)
                                                                                                                   τόσα ω τόσα να ‘ναι τα χρόνια σου                                                                   τόσα να ‘ναι τα χρόνια σου, και τόσα τα καλά σου    (δις)

                          ΝΥΦΗ ΜΟΥ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ                                       
                                       (Όταν χορεύει η νύφη)
   Νύφη ωχ νύφη μου καλωσόρισες       (δις)                                                        νύφη μου καλωσόρισες μες του γαμπρού το σπίτι 
      
Το νησάκι της  Καρδαμύλης
                                  
 Σαν κυ – ωχ σαν κυπαρίσσι να σταθείς      (δις)                                        
σαν κυπαρίσσι να σταθείς σαν δέντρο να ριζώσεις                                                                                                                                 
 και σα ωχ και σαν μηλιά γλυκομηλιά
   και σα ωχ και σαν μηλιά γλυκομηλιά τους κλώνους σου ν’ απλώσεις   

    να κα – ωχ να κάνεις τρεις καλούς ιγιούς             
    να κάνεις τρεις καλούς ιγιούς και τρεις καλούς λεβέντες

    ν’ ένας – ωχ ν’ ένας να γίνει στρατηγός κι’ ο άλλος καπετάνιος
    ν’ ένας να γίνει στρατηγός κι’ ο άλλος καπετάνιος.
     
Ολόχρυσες  αμμουδιές της Δυτικής παραλίας
 ν’ ο τρί – ωχ ν’ ο τρίτος ο μικρότερος                                      ν’ ο τρίτος ο μικρότερος  κατής να πάει να κραίνει 

ν’ ο τρί – ωχ ν’ ο τρίτος ο μικρότερος  ν’ ο τρίτος ο                  μικρότερος  κατής να πάει να κραίνει   
να κραι – ωχ να κραίνει τους    
    ανύπαντρους
    να κραίνει τους ανύπαντρους τους αρραβωνιασμένους

                               
              ΓΑΜΠΡΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
                                     (Όταν χορεύει ο γαμπρός)
                  

  Γαμπρέ ω γαμπρέ μου σε παρακαλώ                 
  Γαμπρέ ω γαμπρέ μου σε παρακαλώ μια χάρη να μας κάνεις (δις)
Η Μαρίνα της Πύλου

 Το ά – ω το άνθος που σου  δώσαμε
 το άνθος που σου δώσαμε να  μη μας το μαράνεις

 γαρύ – ω   γαρύφαλλο να το  κρατάς
  γαρύφαλλο να το κρατάς και  
  μήλο να το παίζεις




                             ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΠΟΥ ΣΤΕΦΑΝΩΣΕΣ
                                          (Όταν χορεύει ο κουμπάρος)

           Κουμπά ω κουμπάρε που στεφάνωσες
         κουμπάρε που στεφάνωσες τα δύο τα κυπαρίσσια    (δις)

        να σ’ α – ω να σ’ αξιώσει ο Θεός
        να σ’ αξιώσει ο Θεός να ‘σαι και στα βαφτίσια
Η Μαρίνα της Καλαμάτας

κουμπά – ω κουμπάρε που τους έβαλες
κουμπάρε που τους έβαλες ολόχρυσο στεφάνι

 να σ’ α – ω να αξιώσει ο Θεός
 να σ’ αξιώσει ο Θεός να βάλεις  και το λάδι.





                                               ΝΕΡΑΤΖΟΥΛΑ
                                                 (Της ξενητειάς)



  Νερατζούλα φουντωμένη που ‘ναι τα’ άνθη σου που ‘ναι η πρώτη σου    ομορφάδα και τα κάλη σου ; φύσηξε βοριάς αγέρας και τα τίναξε,              κι η  φουρτούνα του πελάγου τ’ αποχάλασε.                                                   
Κύματα στην παραλία της Καλαμάτας
Σε παρακαλώ βοριά μου φύσα ταπεινά,  για ταπείνωσ’ την αντάρα και τον
  κουρνιαχτό,  τη βοή σου τη μεγάλη και τον αχητό  *                                για ν’ αράξουν τα καράβια τα Σπετσιώτικα να ‘ρθουν και τα παλικαριά τα   νησιώτικα.                                                                                                      Όλα τα καράβια αράξαν, κι ‘όλα φάνηκαν, κι ο λεβέντης ο δικός μου δεν    εφάνηκεν, και ποιος ξέρει σε τι κύμα δέρνει να πνιγεί ;                                    και δεν κλαις την ομορφιά σου, κόρη ν’ όμορφη, μόνε κλαίς τον ταξιδιάρη   που σ’ απάριασε **  τάχα ποιάν θε να φιλήσει τα   μεσάνυχτα              τάχα ποιαν θεν’ αγαπήσει το ξημέρψμα.                                         

*   αχητός = κρότος,  ήχος                                                                                                                                
** απάριασε = άφησε


                                 ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΑ
                                        Στα 3α της αγάπης

 Κάτω στα δασιά τα πλατάνια                                          
κάτω στα δασιά τα πλατάνια                                                                       
και στην κρυόβρυση Διαμαντούλα                                                           
και στην κρυόβρυση.      
Η Πλατεία της Κυπαρισσίας

Κάθονται τρία παλικαριά
κάθονται τρία παλικάρια
και μια λυγερή Διαμαντούλα μ’      και μια λυγερή                                                              

                                                                         
  κάθονται κα τρώνε και πίνουν                                                                   
  κάθονται και τρώνε και πίνουν                                                                    και την ερωτούν Διαμαντούλα μ’                                                             
  και την ε ρωτούν.                                                                                                                                                                                                 
  Διαμαντούλα μ’ τι είσαι τέτοια                                                            
  Διαμαντούλα μ’ τι είσαι τέτοια                                                                
  τέτοια κίτρινη Διαμαντούλα μ’                                                                
  τέτοια κίτρινη.            
Η Πλατεία του Αετού Τριφυλίας

 Μην ο ίσκιος σε πλακώνει                                                                        μην το φάντασμα Διαμαντούλα μ’
μην το φάντασμα.

Μάιδε ο ίσκιος με πλακώνει,     
Μάιδε ο ίσκιος με πλακώνει,                                                                     
μάιδε το φάντασμα Διαμαντούλα μ’                                                          μάιδε το φάντασμα.


                              ΣΟΥΛΙΜΙΩΤΙΣΣΑ
                                        (Αποκριάτικο)
   
  Δε φταί – μωρέ δε φταίνε τα γλυκά κρασιά                                              άϊντε δε φταίν τα παλικά – παλικάρια μ’ Σουλιμιώτισσα          Σουλιμιώτισσα με λένε κι αν σ’ αρέσει γύρεψέ με                      
Βρύσες Τριφυλίας

 Το φταίν’ μωρέ οι Σουλιμιώτισσες                                                           άϊντε που βάζουν το κρασί – το φτιασίδι μ’ Σουλιμιώτισσα          Σουλικιώτισσα κυρά μου, μου χεις κάψει την καρδιά μου

Το βα – μωρέ το βάζουν νιες το βάζουν γριές                                          άϊντε το βάζουν παντρεμέ – παντρεμένες Σουλιμιώτισσα        Σουλιμιώτισσα  Σουλτάνα θε να κοιμηθούμε αντάμα.
Το βα – μωρέ το βάζουν και οι παπαδιές                                                 
άϊντε κι’ αφήνουν τους παπά – τους παπάδες Σουλιμιώτισσα         Σουλιμιώτισσα κυρά μου μου ‘χεις κάψει την καρδιά μου.



              ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ
                              (Συρτός)

Στον Άδη θα κατέβω και στον παράδεισο                                                     το χάρο ν’ ανταμώσω δυό λόγια να του πω.

Χάρε, για χάρισε μου, σαίτες κοφτερές                                                         να βγω να σαϊτέψω δύο – τρείς μελαχροινές                   
Η Παραλία της Καλαμάτας με φόντο τη Βέργα και το Καλάθι

 Τη μια την λέν’ Ελένη την άλλη Μαριγώ                                                  Την Τρίτη τη μικρούλα θα τη στεφανωθώ       

Που ‘χει στα χείλια βάμμα στο μάγουλο ελιά                                   κι’ απ’ έξω απ’ την αυλή της χρυσή πορτοκαλιά

Κάνει τα πορτοκάλια κι’ όλα μαραίνονται                                                 
κι’ αυτά τα παλικάρια δαιμονίζονται                                              
Χάρε για χάρισέ μου σαίτες  κοφτερές                                                       
να βγω να σαϊτέψω δύο – τρεις μελαχροινές


           ΕΝΑΣ ΝΙΟΣ ‘ΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ
                      (Της αγάπης και του έρωτα)

                   Ένας νιός γραμμένα μου μάτια
                   ένας νιός ‘να παλληκάρι            (δις)
                   σαν τ’ αστρί σαν το φεγγάρι

                   ήτανε γραμμένα μου μάτια
                   ήτανε γραμμάτισμένος                                                  
                   στην αγάπη μπερδεμένα
Ανατολή του ήλιου από το Καλάθι της Βέργας
                         
                   το κατή – γραμμένα μου μάτια                                     
                   το κατήντησε για αγάπη             (δις)                             
                   πέντε χρόνια στο κρεβάτι

                   και οι γονιοί γραμμένα μου μάτια
                   ξήντα δυο γιατρούς εφέραν                                              
                   σύρτε φε – γραμμένα μου μάτια 
                                                        
                   σύρτε φέρτε την αγάπη               (δις)
                   λέει ο νιός απ’ το κρεβάτι                                         
                   πάτησε γραμμένα μου μάτια
Ηλιοβασίλεμα στο Μεσσηνιακό από τη Βέργα
               
                  πάτησε για αγάπη στη σκάλα  (δις)                                                                    
κι’ αναστήθηκε μια στάλα                                          
                   πάτησε γραμμένα μου μάτια
                                                                                 
                   πάτησε για αγάπη στην πόρτα     (δις)                    
                   κι’ αναστήθηκε όπως πρώτα
                                                                


        ΜΑΝΑ Μ’ ΣΓΟΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
                                (της αγάπης)

       Μάνα  καλέ μανά μάνα μ’ σγουρός βασιλικός
       μάνα σγουρός βασιλικός πλατύφυλλος και δροσερός               
       
Ηλιοβασίλεμα, πίσω από τις φραγκοσυκιές
μάνα καλέ μάνα μάνα μου ποιος τον πότιζε
μάνα μου ποιος τον πότιζε και τον εκορφολόγιζε

κι’ εκά καλέ κι’ εκά κι εκάμε κλώνους και κλωνιά
 έκαμε κλώνους και κλωνιά και σκέπασε τη γειτονιά 
κι εσκέ καλέ μάνα μ’ και σκέπασε και μένανε
κι εσκέπασε και μένανε που μ’ έχει
                                                                  μάνα μ’ ένανε.


         ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΦΊΛΗΣΑ
                            (Της αγάπης)            

      γαλάζια καλέ γαλάζια που’ ναι η θάλασσα (δις)
      μελαχρινό το κύμα, σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα

      θυμάσαι καλέ θυμάσαι που σε φίλησα
      μες’ τ’ αμπέλι στη σταφίδα, σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα

     και βάλα καλέ και βάλαμε και μάρτυρα
     μια βεργούλα από το κλίμα σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα

    κι’ έχασα καλέ κι’ έχασα το ρολόι μου
    με ολόχρυση καδένα σ’ αγαπώ δεν είναι ψέμα

    κι’ αν το βρει καλέ κι αν το βρει νιος να το χαρεί
    γιεμ’ και γέρος να το δώσει γιατί θα το μετανιώσει

    κι’ αν το βρει η αγάπη μου ας το βάλει στο λαιμό της
    να περνάει τον καιρό της.


       ΤΟΥ   ΑΡΡΑΒΩΝΑ 

     Ας παν να ιδούν τα μάτια μου                                                                     
     πως τα περνά η αγάπη μου                                              
     Μην ήβρε αλλού κι αγάπησες                                              
     και μένα με παράτησε

    Ποιος το ίπε δεντρουλάκι μου                                                
    δε σ’ αγαπώ πουλί πουλάκι μου
    Αν τόι’ πε ο ήλιος να μη βγει
    Τ’ άστρι να μην ξημερωθεί  
                                                 
    κι’ αν το ‘πε το ρηγόπουλο                                                             
    της Πάτρας τα’ αρχοντόπουλο
    Χήρα να ιδώ τη μάνα του                                                    
    στα μαύρα τη κουνιάδα του
                                                     
    την αδερφή του βρε καλογριά                
    στων καλογέρων βρε τα κελιά



           ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Η ΜΑΝΑ
                            (Συρτός)

       Του Γιώργου η μα – γειά σου Γιώργο μου
       Του Γιώργου η μάνα έλεγε                         (δις)
       Του Γιώργου καλέ η μάνα λέει

        Γιώργο μ’ για δε – γειά σου Γιώργο μου
        Γιώργο μου για δεν παντρεύεσαι               (δις)
        Να πα – καλέ να πάρεις μια γυναίκα                                                 
                                                                                              
        Να μη ζητά – γειά σου Γιώργο μου
        Να μη ζητήσεις χρήματα                            (δις)                       
        αμπέλια καλέ και χωράφια                                                      
                                                                                             
        Παρά να είν’ γειά σου Γιώργο μου                                         
        παρά να είναι έμορφη                                 (δις)                
        να χει καλέ – να’ χει και μαύρα μάτια                              
                                                                                                      
        Να ξέρει ρο -  γειά σου Γιώργο μου                           
        να ξέρει ρόκα κι’ αργαλειό                         (δις)                 
        να ξε – καλέ να ξέρει να κεντάει

        Το κέντημα γειά σου Γιώργο μου
        Το κέντημα είναι γλέντημα
        Κι΄ η ρόκα είναι σεργιάνι
        Κι’ αυτός ο  έ – γειά σου Γιώργο μου
        Κι’ αυτός ο έρμος αργαλιός
        Είναι σκλαβιά μεγάλη


                                    Ο ΛΥΓΚΟΣ

Ένας μοίραρχος ανθυπομοίραρχος κι’ ένας συνταγματάρχης                     όλο ρώταγε καπετάνιε μ’ όλο ρω – ρε ρώταγε
                                                                                                                    Όλο ρώταγε και ξαναρώταγε πουλάκια μ’ κι’ αηδονάκια μ’                    μην τον είδατε καπετάνιε μ’ μην τον ει – τον είδατε
                                                                                                                    Μην τον είδατε τον απαντήσατε αυτόν τον γέρο Λύγκο                             τον αρχιληστή καπετάνιε μ’ τον αρχι – αρχιληστή.              
                                                                                                                   Εψές τον είδαμε τον απαντήσαμε σ’ ενός βλάχου τη στάνη                       και ‘τρωε και πινε καπετάνιε μ’ και ‘τρωε και βρε και πινε
                                           
Και τρωε και πινε και ξανα έπινε αρνιά και γουρνοπούλες                         τον κερνάγανε καπετάνιε μ’ τον κερνά - κερνάγανε

Τον κερνάγανε τον τραγουδάγανε πέντε – έξι βλαχοπούλες                         κι’  η μικρότερη καπετάνιε μ’ και η μικρό - μικρότερη

Και η μικρότερη η ομορφότερη κρυφά τον κουβεντιάζει                               δεν παντρεύεσαι καπετάνιε μ’ δεν παντρε – παντρεύεσαι               

 Δεν παντρεύεσαι δεν προξενεύεσαι να πάρεις βλαχοπούλα                       σαν και μένανε καπετάνιε μ’ σα και με – και μένανε.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου