Ο ΔΗΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ, της Ιστορίας, του Πολιτισμού, του Υουρισμού και της Φυσικής Ομορφιάς

Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος της Μεσσήνης, αποδεικνύεται ότι είναι ο πολυπληθέστερος Δήμος σε χωριά και οικισμούς. Ο Δήμος έφτασε 124 πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και οικισμούς κατοικημένους και ακατοίκητους.

Το Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης

Ο Δήμος αυτός έχει γίνει ένας Δήμος που έχει την τύχη να φιλοξενεί το εκπληκτικό εύρημα της Αρχαίας Μεσσήνης, πλούσιες φυσικές ομορφιές, με παραθαλάσσιες περιοχές που έχουν εξαιρετικό τουριστικό ενδιαφέρον, με τουριστική ανάπτυξη που θα τη ζήλευαν πολλές περιοχές.(Πεταλίδι, Καλαμάκι, Χράνοι, Αγιος Ανδρέας κλπ άλλες περιοχές)

Επίσης πέραν των άλλων ο Δήμος Μεσσήνης έχει τη χαρά να φιλοξενεί ένα από τα πιο ωραία, αν όχι το ωραιότερο,  φυσικά θαύματα όμοιό του δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού παγκοσμίως. Φυσικά αναφερόμαστε στο ΠΟΛΥΛΙΜΝΙΟ !!!

1.ΑΒΡΑΜΙΟΥ. Το Αβραμιού είναι ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία. Απέχει 10 χλμ. από την Μεσσήνη, 5,5 από την παραλία και 19 χλμ. από την Καλαμάτα. Χτίστηκε γύρω στο 1816 και τότε είχε 32 οικογένειες. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό της επαρχίας Κορώνης. Το 1835 το Αβραμιού έγινε κομάτι της επαρχίας Μεσσήνης και κεφαλοχώρι του Δήμου Λευκοθέας. Τον Αύγουστο του 1840 προσχώρησε στον δήμο Αριστομένους. Το 1846 το Αβραμιού καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από σεισμούς. Λίγα χρόνια μετά, το 1860 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. 10 χρόνια μετά το Αβραμιού εγινε το κεφαλοχώρι του δήμου Αριστομένους. Σήμερα είναι χωριό του δήμου Μεσσήνης. Το δημοτικό διαμέρισμα του Αβραμιού περιλαμβάνει επίσης το Δρακονέρι, τον Αγ. Αυγουστίνο και φυσικά το ίδιο το χωριό. Μαζί με αυτά τα χωριά ο πληθυσμός του Δ.Δ. ανέρχεται σε 466 κατοίκους σύμφωνα  με την απογραφή του 2011.

2. ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ = ΠΕΤΑ. Μικρό χωριό (οικισμός του Πανιπερίου). Βρίσκεται στις ανατολικές - βορειοανατολικές πλευρές του Λυκόδημου (ή Μαθία), βουνού που δεσπόζει στην Πυλία με 945μ υψόμετρο Είναι οικισμός του Πανιπερίου με 116 μόνιμους κατοίκους. Παλαιότερα ανήκε στην Κοινότητα Πανιπερίου, στη συνέχεια εντάχθηκε στον Καποδιστριακό Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης Το χωριό έχει προέλθει, από μετακίνηση των

Πλ. Αγ. Σωτήρας

κατοίκων του παλιού χωριού Πέρα, στις πεδινότερες και αρδευόμενες ιδιοκτησίες τους, γύρω από ένα μικρό ξωκλήσι τότε, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος - από εκεί και το σύγχρονο όνομα. Η νέα περιοχή βρισκόταν πιο κοντά στους οδικούς άξονες και στα εμπορικά κέντρα (Μεσσήνη, Πεταλίδι, κλπ.). Το Πέρα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τα τέλη της δεκαετίας του '70, παρόλα αυτά μερικά σπίτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι εξαιρετικής πέτρινης αρχιτεκτονικής. Η μεταφορά του χωριού δεν έγινε μαζικά, αλλά κράτησε αρκετές δεκαετίες. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, τα καλοκαιρινά σπίτια των Περαίων (τα συκόσπιτα) σιγά - σιγά, μετατράπηκαν σε μόνιμες κατοικίες, με αποτέλεσμα, το σημερινό χωριό, να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και διεσπαρμένο, σε όλη σχεδόν την αρδευόμενη Περαίϊκη περιοχή. Τον οικιστικό ιστό της σύγχρονης Αγίας Σωτήρας συμπληρώνουν και ορισμένοι κάτοικοι από το επίσης εγκαταλελειμμένο διπλανό χωριό Πολιστάρι, οι οποίοι για τους ίδιους λόγους με τους Περαίους, εγκατέλειψαν σταδιακά το χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Αγίας Σωτήρας σήμερα είναι εβδομήντα έως ογδόντα άτομα. Οι κατοικίες του χωριού είναι περίπου εβδομήντα πέντε, πρόσφατα ανακατασκευασμένες ή νεόκτιστες οι περισσότερες. Δηλαδή πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι εποχικές ή εξοχικές κατοικίες των Περαίων της Αθήνας, της Καλαμάτας ή του εξωτερικού.
Πηγή : www.pera.gr

3. ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΓΓΑ Είναι η παραλία του χωριού Λογγά που ήταν έδρα του πρώην Δήμου Αίπειας και νύν του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.

Ο γραφικός Αγιος Ανδρέας

Ο Αγιος Ανδρέας με τις πολλές ομορφιές του,  ανάμεσα στα άλλα, έχει πολύ ωραία οργανωμένη παραλία, με ξενοδοχεία, με  εστιατόρια, μια μικρή Μαρίνα όπου ελλιμενίζονται μικρά σκάφη και είναι πάρα πολύ ωραίο και γραφικό χωριό με  ανερχόμενο τουρισμό

4. ΑΓΝΑΝΤΙΟ = ΔΡΑΓΚΑ ή ΣΟΥΜΠΑΛΙ. Ένα χωριό που βρίσκεται κάτω από το όρος Λυκόδημο στην περιοχή του πρώην Δήμου Πεταλιδίου, του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Ο οικισμός υπαγόταν στην κοινότητα Λυκίσσης μέχρι το 1997

5. ΑΓΡΙΛΙΑ = ΑΪΔΙΝΙ. Ένας μικρός Πεδινός οικισμός κοντά στην Ανδρούσα, σε υψόμετρο 40 μ. Βρίσκεται στην κοιλάδα του Παμίσου, 18χλμ. ΒΔ της Καλαμάτας Διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και διαθέτει 122 κατοίκους όπως προέκυψαν από την απογραφή του 2011.
6. ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Η Αετοφωλιά είναι μικρός οικισμός του χωριού Διόδια, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Το παλιό όνομα του οικισμού καταργήθηκε το 1927.

7. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΙΤΖΩΡΗ. Η Ανάληψη είναι ένα χωριό που συνδυάζει το γαλάζιο και το πράσινο, την καυτή άμμο και τη δροσιά της θαλάσσιας αύρας, τον ολόλαμπρο ήλιο και το καθάριο έναστρο ουρανό. Για κάποιους ο κόσμος όλος, για άλλους αγαπημένος προορισμός των καλοκαιρινών διακοπών τους, τόπος ξεγνοιασιάς ξεκούρασης και περισυλλογής ενίοτε ή τόπος νοσταλγίας για τους ξενιτεμένους.

Για τους περισσότερους όμως μια άνευ σημασίας μαύρη κουκίδα στο χάρτη. (Το παραπάνω κείμενο είναι από το βιβλίο του αείμνηστου καθηγητή Ευστάθιου Γ. Σταθόπουλου).

8. ΑΝΑΛΗΨΗΣ (ΠΑΡΑΛΙΑ). Η παραλία της Ανάληψης που τελευταία έχει αξιοποιηθεί με Πολυτελέστατο ξενοδοχείο, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ, αποτελεί ξεχωριστό οικισμό με 21 μόνιμους κατοίκους

9. ΑΝΔΡΟΥΣΑ = ΑΝΔΡΟΥΣΑ. Η Ανδρούσα είναι μια περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, αφού απετέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών, ακόμα και των Ναβαρραίων εξ’ αιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το κάστρο της Ανδρούσας (σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινά Μεσσηνιακά μνημεία). Η Ανδρούσα υπήρξε έδρα Μητρόπολης, έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσης με 545 κατοίκους. Σήμερα είναι Δημοτικό διαμέρισμα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.

10. ΑΔΡΙΑΝΗ = ΡΕΜΟΥΣΤΑΦΑ & Ν. ΑΔΡΙΑΝΗ. Ημιορεινός οικισμός σε υψόμετρο 340μ. 45 ΧΛΜ. Νοτιοδυτικά της Καλαμάτας της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Είναι μέσα στο πράσινο (από ελιές και φυσικό δάσος) με ξηρό κλίμα και απέχει μόνο 5 Χλμ από τη θάλασσα. Βρίσκεται στην περιοχή του τέως Δήμου Αίπειας και του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.                                                                                  Στην Ανδριανή η απογραφή του 2011, έδειξε ότι κατοικούν 88 κάτοικοι, ενώ στον διπλανό οικισμό της Ν. Αδριανής οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 10.

11. ΑΜΜΟΥΔΕΡΟ = ΧΑΜΟΥΖΑ. Πρόκειται για ερειπωμένο χωριό. Το 1942 αριθμούσε 3 κατοίκους και μετά εγκαταλείφθηκε, έτσι σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Το χωριό βρισκόταν στην περιοχή του Δήμου Αριστομένη. Αν υπήρχε σήμερα θα ήταν στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

12. ΑΜΠΕΛΟΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός που αναγνωρίσθηκε το 2011 και προσαρτήσθηκε στο Δήμο Μεσσήνης. Στην Αμπελόραχη κατοικούν 23 ντόπιοι κάτοικοι.

13. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΟΜΟΒΡΥΣΗ. Είναι μια πρώην κοινότητα και μετέπειτα Δ.δ του Δήμου Ανδρούσα. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 122 ψυχές.

14. ΑΡΑΠΟΧΩΡΙ = ΛΙΝΑΡΔΕΝΑ. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι στο δρόμο από τον Αγ. Ανδρέα προς τη Λογγά του πρ. Δήμου Αίπειας και του νυν Δήμου Μεσσήνης.

Πηγή : Βικιπαίδεια.

15. ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ = ΜΟΥΣΤΑΦΑΠΑΣΑ. Ημιορεινός οικισμός στη κεντρική Μεσσηνία Ήταν έδρα του Δήμου Αριστομένους με 2459 κατοίκους κατά την απογραφή του 2011. Ο Δήμος περιελάμβανε 11 χωριά Αριστομένης, Βούταινα, Διόδια, Κεφαλόβρυσο, Κουτήφαρη, Μάνεσι, Πελεκανάδα, Πλατανόβρυση, Πουλίτσι, Στέρνα, Στρέφι, (3.413 κάτοικοι). Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871. Την κοινότητα Αριστομένη την αποτελούσαν 4 οικισμοί. Ο οικισμός Αριστομένους, ο οικισμός Ζαπάντι που μετονομάσθηκε σε Καρυόβρυση το 1927 και σήμερα είναι ακατοίκητο, τον οικισμό Κουτήφαρι που έγινε ανεξάρτητη Κοινότητα το 1919, τον οικισμό Χαμούζα-Αμμουδερό. Έδρα του Δήμου ορίσθηκε το 1836 μέχρι το 1842 που η εδρα μεταφέρθηκε στην Πόλαινα μέχρι το 1848. Το 1848 η έδρα μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι μέχρι το 1863 που έγινε πάλι έδρα ο Αριστομένης. Το όνομα του το οφείλει στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άριστος + μένος και σημαίνει "ο ανδρειότατος".
Ο Αριστομένης ήταν ο Ήρωας των Μεσσηνιακών πολέμων, ιδιαίτερα στο Β΄ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 πχ – 668 πχ).                                                                                                               16. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ. Ανήκε στον πρώην Καποδιστριακό Δήμο Ιθώμης και τωρινό Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην περιοχή του Αριστοδημείου υπάρχουν τρεις τεχνικοί χωματόλοφοι. Πιστεύεται ότι ο ένας από τους τρεις είναι ο τάφος του Αριστοδήμου ο οποίος από απελπισία, τύψεις και πόνο σκότωσε την κόρη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί οι Μεσσήνιοι δεν απελευθερώθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχει διατηρητέο κτίσμα με εντοιχισμένα πιθάρια, πολεμίστρες, καμάρες και θόλους. Ο Ιμπραήμ στο κτίσμα αυτό το 1825 είχε στήσει το στρατηγείο του, που ήταν το κονάκι του τοπάρχη Χασάν πασά.
Το χωριό που μετονομάσθηκε το 1927, προέρχεται από τους 1600 Τσάμηδες και 200 γυναικόπαιδα που εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1600 μχ στην ορεινή Τριφυλία. Οι σημερινοί κάτοικοι ποτέ δεν δέχθηκαν τη νέα ονομασία Ανω Δώριο και το αποκαλούν ακόμα και σήμερα Σουλιμά, όπως επίσης μέχρι και σήμερα ομιλούν την Αρβανίτικη διάλεκτο.

17. ΑΡΣΙΝΟΗ.=ΣΙΜΙΖΑ. Από την Αρσινόη κόρη του βασιλιά Λεύκιππου και της Λευκοθέας και γυναίκα του Ασκληπιού, έχει ονομαστεί το χωριό που επί Τουρκοκρατίας είχε λάβει και το όνομα Σιμίζα (στην μύγα) και το οποίο βρίσκεται 28 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καλαμάτας. Βρίσκεται στους πρόποδες των βουνών Αγίου Βασιλείου  και Βουλκάνου, που μαζί και με τα γύρω βουνά αποτελούν το όρος Ιθώμη. Είναι τοπικό διαμέρισμα του πρώην Δήμου Ιθώμης σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.  Έχει δίπλα του τους αρχαιολογικούς χώρους της Αρχαίας Μεσσήνης  και την Ιερά Μονή Βουλκάνου,  γνωστή για το μεγάλο προσκύνημα του Δεκαπεντάυγουστου προς τιμήν της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας.

Το χωριό Αρσινόη έχει  160 μόνιμους κατοίκους, όμως κάθε χρόνο δέχεται  εκατοντάδες επισκέπτες, οι οποίοι περνούν εκεί τις διακοπές τους, στηρίζοντας τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν και απόκτησαν  τις πρώτες τους αναμνήσεις. Πώς άλλωστε να μην γυρίσεις στην πατρίδα σου;

Το χωριό περικλείεται από καταπράσινους λόφους και βουνά, όπως άλλωστε όλη η Μεσσηνία, ενώ χαρακτηρίζεται και από γραφικά σοκάκια.  Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και η προσήλωση στην πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής ενισχύονται από την αγάπη και την φιλοξενία των ανθρώπων της, οι οποίοι στην πλειονότητά τους ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
17. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ = ΣΙΜΟΥ. Είναι χωριό της περιοχής Πεταλιδίου. Αναφέρεται τουλάχιστον 500 πριν, ενώ στις 25 Απριλίου του 1825 έγινε η μάχη του Σίμου. Η συμμετοχή του

Το Αχλαδοχώρι

χωριού στα οικονομικά της επανάστασης του 1821 ήταν σημαντική. Το 1842 ιδρύεται το πρώτο σχολείο. Την περίοσο 1968 - 1973 λειτούργησε ως 2θέσιο και μετά το σχολείο καταργήθηκε. Το σημερινό χωριό είναι κοντά στη θάλασσα.

18. ΒΑΛΥΡΑ = (Τζεφερεμίνι)  Η Βαλύρα αποτελεί κωμόπολη της Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ιερού όρους της Ιθώμης, και ήταν  η έδρα του ομώνυμου καποδιστριακού Δήμου, ενώ σήμερα είναι Δς του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε μια παραγωγική κοιλάδα η οποία περιβρέχεται από τους ποταμούς Πάμισοκ αι Μαυροζούμενα, με 843 κατοίκους στην απογραφή του 2011.

Η θέση της Βαλύρας ταυτίζεται με την ιστορία της Αρχαίας Μεσσήνης. Το όνομα δόθηκε από το προ-ομηρικό μουσικό Θάμυρι (Β Ραψωδία Ιλιάδα 594-605) φημισμένο για την ομορφιά, τραγούδι και λύρα του, που θέλησε να ανταγωνιστεί τις μούσες, έχασε όμως τυφλώθηκε και πέταξε τη λύρα του. Έχει γράψει γι αυτό, ο Ιωνάς Κεφαλάς και το αφιερώνει στο Βαλυραίο δάσκαλο Νιφόρο. Το όνομα Τζεφερεμίνι στο γνωστό ενετικό κατάλογο του Pacigico το 1690 και ήταν ένα από τα 68 χωριά της Ανδρούσας.                                                                                         

ΒΑΛΥΡΑ

Η Βαλύρα με την ενεργή συμμετοχής της στο μεγάλο ξεσηκωμό του 1821 δίνει γενναίο παρόν για την υπόθεση της πολυπόθητης λευτεριάς. Φέρνοντας στη δημοσιότητα για πρώτη φορά τα άγνωστα ντοκουμέντα, από το ΓΑΚ Υπουργείο πολέμου (30 Αυγούστου 1825) ρίχνει φως σε μια άγνωστη για πολλούς σελίδα της Βαλυραίικης ιστορίας. Οι Βαλυραίοι, ανήκαν στο σώμα των οπλαρχηγών Παναγιώτη Κεφάλα από το Δυράχι της Μεγαλόπολης και του Αλέξη Αναστασόπουλου από το Ζευγολατιό Μεσσηνίας. Έλαβαν μέρος στην πολιορκία και την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, στις μάχες του Βαλτετσίου των Δερβενακίων και της Κορίνθου. Συμμετείχαν επίσης το 1824 στις αμυντικές προσπάθειες στα παράλια της Μεσσηνίας, για απόκρουση πιθανής επιδρομής των Αράβων οι οποίοι βοηθούσαν τότε την καταρρέουσα Τουρκική Αυτοκρατορία, στη μάχη στο Μανιάκι, και στη μάχη Βέργας – Αλμυρού στις 22-24/6/1826.

19. ΒΑΣΙΛΑΔΑ. Χωριό  που είναι πλησίον της Ανδρούσας, που ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 83 πολίτες.

20. ΒΕΛΙΚΑ Πεδινός οικισμός (υψομ.35μ.,310 κατ.)που βρισκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, κοντά στην ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου, 20 χλμ. νοτιοδυτικά της

Παραλία Βελίκας

Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μεσσήνης. Η Βελίκα δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα κατά την μετακίνηση πληθυσμών από την τοποθεσία Φιλιππάκι. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.Το όνομα της το πήρε από κάποιον Τούρκο στρατηγό που διέμενε εκεί ο οποίος ονομάζονταν Βελίκ Αγάς. 

21. ΒΙΓΛΑ. Μικρό χωριό πλησίον των Χράνων του πρώην Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Πολύ κοντά στο χωριό περνάει και ένα πανέμορφο φαράγκι που ξεκινάει από το όρος Λυκόδημο και καταλήγει στη θάλασσα πλησίον των Χράνων.

22. ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Αίπειας και  σημερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 37 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

23. ΒΛΑΣΗ = ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ Το όνομα το χρωστάει στο Γεροβλάση αρχηγό της μεγάλης Αρκαδικής οικογένειας, ο οποίος ίδρυσε το χωριό αφού έδειρε ένα Τούρκο που προσπάθησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. Επρόκειτο για οικογένεια τσοπαναραίων. Το χωριό υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

24. ΒΟΥΤΕΝΑ. (ΑΝΩ) 45 km απο την Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!

Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία του Σωτήρη και του Δήμου. Τα καλύτερα μπορείτε να τα βρείτε εκεί. Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.

Η Άνω Βούτενα της Δημοτικής Ενότητας Αριστομένους, σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 49 κατοίκους.

25. ΒΟΥΤΕΝΑ. (Κάτω) Ημιορεινό χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένη και σημερινού Δήμου Μεσσήνης., με 12 κατοίκους.

27. ΓΑΜΒΡΙΑ. Ορεινός οικισμός με υψόμετρο 597 μ.του πρώην Δήμου Πεταλιδίου που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό  Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άλλους οικισμούς του Λυκόδημου, το Κόκκινου και τη Λύκισσα, μένουν δε, 18 κάτοικοι.

Πλ. Δάφνης

28. ΔΑΡΑ. Είναι Δδ του πρώην Δήμου Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Μαζί με τη γειτονική Δάφνη απετέλεσαν το Δδ Δάρα. Σήμερα έχει περί τους 280 κατοίκους.
29. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Η Δάφνη είναι ένα χωριό, που υπαγόταν διοικητικά στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και νυν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Αριθμεί σήμερα περίπου 200 κατοίκους.
Η ονομασία Δάφνη είναι σχετικά νέα και προήλθε μετά από την απόφαση των κατοίκων του χωριού να αλλάξουν το παλιό όνομά του, «Καινούργιο Χωριό», λόγω του ότι στο Νομό υπάρχει και άλλο χωριό με το ίδιο όνομα. Απέχει 9 χλμ. από το Πεταλίδι και 24 χλμ. από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα του Νομού.
30. ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ Είναι ένα χωριό του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. 

31. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ. Το Δρακονέρι που επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Ισμαήλ, βρίσκεται στο Δδ Αβραμιού του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και λίγη κτηνοτροφία.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 οι κάτοικοι του χωριού είναι 85.

32. ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Ένα παραθαλάσσιο χωριό στο τουριστικό θέρετρο των Χράνων. Ανήκε στο Δήμο Αίπειας και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης με 140 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ενώ αυτοί αυξάνονται κατά πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες.

33. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ. Ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, και σήμερα του Δήμου Μεσσήνης, με 487 κατοίκους, του οποίου το παλιό όνομα μέχρι το 1927 ήταν Ναζήρι. Στην Εύα υπάρχει και σώζεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θεμελιώθηκε πριν 200 χρόνια, επί Τουρκοκρατίας δηλαδή.
34. ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ Ονομάσθηκε Σάμαρι από την Αγ. Σαμαρίνα που είναι εκεί κοντά. Η σημερινή ονομασία πιθανόν να προήλθε από το εκκλησάκι του είναι πλησίον της κορυφής του βουνού ψωριάρη. Το χωριό μετονομάσθηκε σε Ελληνοεκκλησιά και σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 204 κατοίκους.

35. ΖΕΡΜΠΙΣΙΑ. Το χωριό αυτό αποτελούσε Δ.δ. του πρώην Δήμου Ιθώμης, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, έχει δε, περί τους  91 κατοίκους.                                                                                                                      
36. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μας οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.Η ονομασία προέρχεται από το παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού. Η Καζάρμα σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 59 κατοίκους οι οποίοι απογράφηκαν το 2011.

37. ΚΑΛΑΜΑΡΑ. Ο Καλαμαράς ή το Καλαμαρά είναι ένα μικρό χωριό του τέως  Δήμου Ανδρούσας και σημερινού Δήμου Μεσσήνης με 186 κατοίκους.

38. ΚΑΚΟΡΡΕΥΜΑ. Το Κακόρρευμα είναι χωριό του τ.Δήμου Αίπειας και νύν Δήμου Μεσσήνης Μεσσηνίας που βρίσκεται σε ύψος περίπου 300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση 1.5 χλμ από αυτήν. Υπαγόταν στο δημοτικό διαμέρισμα Χράνων του καποδιστριακού Δήμου Αιπείας, ενώ σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Άγνωστη παραμένει η ημερομηνία ίδρυσής του. Αναφέρεται στα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως μεταξύ των ετών 1840-1842, υπό το όνομα "Κακόρευμα Κορώνης Πυλίας". Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με αυτές η ονομασία προέρχεται από το παρακείμενο φαράγγι, που κατά το παρελθόν σε μεγάλη κακοκαιρία είχε παρασύρει άλογα από τις δυτικές ορεινές περιοχές του όρους Λυκόδημο, ή από τον αρκετά ισχυρό δυτικό άνεμος που φυσά αρκετές ημέρες το χρόνο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοί του προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία περί τους χρόνους της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη δεκαετία του 1970 η πλειονότητα των κατοίκων μετακινήθηκε στον τότε οικισμό Χράνοι που ήταν κοντά στην θάλασσα και τις συγκοινωνίες. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας και έδρα μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που συγκέντρωνε παιδιά και από τα γύρω χωριά πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Το σχολείο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεταφερόμενο στους Χράνους. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα υπολείμματα από χριστιανικούς ναΐσκους που χρησιμοποιούνταν επί τουρκοκρατίας. Μέσα στον οικισμό του χωριού βρίσκονται σήμερα δύο ναοί: ο Άγιος Βασίλειος σε ρυθμό απλής βασιλικής χτισμένος το 1894 από τους κατοίκους του χωριού που είναι η έδρα της ενορίας που καλύπτει το δημοτικό διαμέρισμα Χράνων και ο Άγιος Δημήτριος μικρός ναός σε ρυθμό βασιλικής, χτισμένος κατά την Τουρκοκρατία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοιμητηρίου του χωριού.

39. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ. Πρόκειται για ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής του Πεταλιδίου. Είναι παραλιακό με πολύ ωραία παραλία, υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ Και το Καλλαμάκι είναι ένας ακομα τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας. Σήμερα είναι ενταγμένο στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

40. ΚΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΒΟΥΡΝΑΖΙ Είναι ένα χωριό (οικισμός) πλησίον του Αριστοδημείου της περιοχής Μεσσήνης. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.   

41. ΚΑΛΟΓΕΡΟΡΑΧΗ. Η Καλογερόραχη είναι ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στο χωριό διαμένουν 170 κάτοικοι.

Εκεί βρίσκεται και ο Περίφημος Ναός της Αγίας Σαμαρίνας ή Σιαμαρίνας, της πανάρχαιας και διαλυμένης τώρα Μονής της Ζωοδόχου Πηγής Καλογερόρραχης κοντά στην Ανδρούσα είναι από τα πιο παλιά Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας. Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση καθώς και το κωδωνοστάσιο του ναού της που είναι άριστης τέχνης. Η ονομασία Αγία Σαμαρίνα φαίνεται ότι έχει προέλθει από το λατινικό SANTA MARIA ή το SAINT MARIE και κατά παραφθορά SAN MARIE, από το οποίο προκύπτει και η ονομασία του γειτονικού χωριού Σάμαρι (Eλληνοεκκλησιά). Η Μονή, σύμφωνα με τη σωζόμενη παράδοση, ήταν γυναικεία. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο ναός είναι κτίσμα του τέλους του 12ου αιώνα και κτήτορας του ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Β΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος λόγω του σεβασμού και της αγάπης που έτρεφε στον Πατριάρχη Αθανάσιο τον Α΄, τίμησε και στόλισε την γενέτειρά του, Ανδρούσα με δυο Πατριαρχικά Μοναστήρια: το ανδρικό, αυτό του Ανδρομονάστηρου και το γυναικείο, αυτό της Σαμαρίνας.   

42. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ.. Η Καρποφόρα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πεταλιδίου. Το όνομα της το οφείλει στα έφορα εδάφη της περιοχής εξού και η οικονομία του χωριού προέρχεται από της καλλιέργειες κύριος της ελιάς, της συκιάς αλλα και των αμπελιών. Μέχρι το 1927 ονομάζεται Καρακασέλι. Μέχρι το 1978 λειτουργούσε δημοτικό σχολειό. Γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής. Στην κοινότητα ανήκει και ο οικισμός του Ριζομύλου. Μεταξύ καρποφόρας και Ριζομύλου βρίσκονται τα Νιχώρια αρχαίος οικισμός που άκμασε από τον 15ο έως τον 13ο αιώνα π.X. Σήμερα έχει 47 κατοικους.

ΠΗΓΗ : www.messini.gr                

43. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό που βρίσκεται στη Δημοτική Ενότητα Μεσσήνης. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 571 κατοίκους όπως απογράφηκαν το 2011.

44. ΚΑΡΥΟΒΡΥΣΗ = ΖΑΠΑΝΤΙ. Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσου (Χαλβάτσου, συναντάμε τον οικισμό της Καρυόβρυσης που παλαιότερα είχε την ονομασία Ζαπάντι. Το όμορφο αυτό χωριό σήμερα είναι ακατοίκητο. Το χωριό σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

45. KAΣΤΑΝΙΑ. Ημιορεινός οικισμός που βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μ. περίπου στη Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης και κατοικείται από 36 κατοίκους.

46.  ΚΑΦΟΥ. Το Καφού είναι ένας μικρός οικισμός του τ. Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Έχει μόνο 6 μόνιμους κατοίκους.

47. ΚΕΦΑΛΙΝΟΥ. Χωριό της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στο χωριό διαμένουν 112 κάτοικοι που ανέδειξε η απογραφή του 2011.

48. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟΥ. Το χωριό Κεφαλοβρυσο ή Χαλβατσου βρίσκεται στο βορειότερο προς τα δυτικά άκρο του κεντρικού τμήματος του νομού Μεσσηνιας (επαρχία Μεσσήνης), σε υψόμετρο 600 μ.στα όρια με την επαρχία Τριφυλίας. Διοικητικά ανήκει στην επαρχία Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας και μαζί με το συνοικισμό Κουλκάδα, που βρίσκεται 2 χμ. δυτικά απ' αυτό, αποτελούσε από το 1912 και ως το 1997 ιδιαίτερη κοινότητα, αρχικά με την επωνυμία «Κοινότητα Χαλβάτσου» και από το 1956 «Κοινότητα Κεφαλόβρυσου». Μέχρι το 2010 ανήκε στον επανασυσταθέντα Δήμο Αριστομένη, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.  

49. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ. Η Κλεισούρα είναι χωριό της πρώην κοινότητας Αδριανής που μετέπειτα εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας και από το 2010 υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Οι κάτοικοί της στο σύνολό τους είναι από την Αλωνίσταινα της Αρκαδίας, που έφτασαν εδώ σαν παραχειμάδες, πριν ακόμα από την Ελληνική επανάσταση. Και όπως λέγεται, οι πρώτες οικογένειες ήταν Κοτσάφτης, Γκαρδιακός, Μπουζαλάς, Μάντης, Κουτρουμπής. Το όνομα Κλεισούρα σίγουρα το χρωστάει στο εκεί στενό πέρασμα που σχηματίζουν δυο τεράστιοι δασωμέμνοι λόφοι. Στο καιρό της σκλαβιάς φαίνεται πως η Κλεισούρα είχε επαναστατικά ερεθίσματα. Στο χωριό αυτό λημέριαζε ο Κλεφτοκαπετάνιος Μαντάς, που φύλαγε τα στενά. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παραδοση για τον Μαντά, για τη δράση του γύρω από το Μπογάζι και την Κλεισούρα. Ο Κωνσταντής Μάντης σαν μπουλουξής πήρε μέρος στην πολιορκία της Κορώνης και ο Στάθης Κοτσάφτης, λέει κάποια οικογενειακή παράδοση, το απόκτησε έτσι, για λόγους πατριωτικούς και αντιγνωμίας. Ήρθε σε ρήξη ο Στάθης με τους Τούρκους, έτσι αναγκάστηκε να κρύβεται ψηλά στα μαντριά για πολύ καιρό. Όταν κάποτε τον έπιασαν οι Τούρκοι, του έκοψαν το ένα αυτί. Έκτοτε τον φώναζαν Κοτσάφτη.                                                                                                                          Σήμερα στην Κλεισούρα κατοικούν 21 κάτοικοι.

50. ΚΛΗΜΑ. Αποτελεί τον νεότερο οικισμό της κοινότητας Τρικόρφου, το όνομα του φαίνεται να το πήρε από κάποιο κλήμα σημείο αναφοράς για την περιοχή. Εμφανίζεται στα αρχεία του ελληνικού κράτους από την σύσταση του. Η οικονομία του βασίζεται κυρίως στη γεωργία με παραγωγή ελιών, λαδιού, σύκων και κηπευτικών. Πληθυσμιακά παρουσιάζει πτώση αφού σύμφωνα με τις απογραφές από 231 κατοικους που είχε το 1951 τώρα έχει μόλις 97. Το χωριό γιορτάζει στις 26 Ιουλίου της Αγ Παρασκευής.                                                                                 Πηγή : www.messini.gr

51. ΚΟΓΧΥΛΙ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ. ‘Ενας μικρός οικισμός του νέου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Με 28 κατοίκους που καταμετρήθηκαν στην απογραφή του 2011.

52. ΚΟΚΚΙΝΟΥ. ο τελευταίο χωριό στο δρόμο προς την κορυφή του Λυκόδημου... Όσο πιο κοντά στον ουρανό βρίσκεται ενας τόπος, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δανιστεί θεϊκές αρετές, όπως η ομορφιά, η καθαρότητα και η γαλήνη που μπορεί να σου προσφέρει ένας τόπος που συνδυάζει αρμονικά την παλαιότητα με την διαχρονική φιλοξενία των κατοίκων. Φτάνοντας κανείς στου Κόκκινου θα διαπιστώσει την διαφορετικότητά του απο τον υπόλοιπο κόσμο. Σαν διαφορετική όψη μιας περιοχής που διατηρεί ακόμα τις φυσικές ομορφιές της. όπως είναι οι καταπράσινες πλαγιές που τους χειμωνιάτικους μήνες βάφονται λευκές και η ξεχασμένη στα χρόνια αρχιτεκτονική των σπιτιών δημιουργούν ένα τόπο μαγευτικό.

Ο οικισμός αυτός υπαγόταν στον πρώην  Δήμο Πεταλιδίου, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης

53. ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ ή ΚΑΤΩ ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ. Ορεινός οικισμός κτισμένος στο όρος Κουφιέρος  ( 800 μ.υψομ.) .Η οικονομία του στηρίζεται στην κτηνοτροφία  με φθίνουσα πορεία .Στο παρελθόν υπήρξαν στιγμές άνθησης ,αλλά το μεταναστευτικό κλίμα της δεκαετίας 1950 – 1960 ώθησε το ενεργό εργατικό δυναμικό κυρίως στην Αυστραλία .

Σήμερα η παροικία της Μελβούρνης αριθμεί περισσότερα από 150 μέλη με δυναμική παρουσία στην ελληνική ομογένεια.

Αποτελεί πόλο έλξης λόγω του υγιεινού κλίματος και της μοναδικής θέας που διαθέτει στον μεσσηνιακό κάμπο .Ειναι πόλος έλξης κυρίως σε Γερμανούς επισκέπτες οι οποίοι αυξάνονται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια  και αρκετοί το έχουν επιλέξει σαν τόπο μόνιμης κατοικίας.

Υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, σημερινό Δήμο Μεσσήνης.

 Πηγή : http://papaflessas.blogdrive.com

54. ΚΟΡΟΜΗΛΕΑ=ΖΑΓΑΡΕΝΑ. Η Κορομηλέα είναι οικισμός της κεντρικής ορεινής μεσσηνίας στην οροσειρά τής Λυκοβούνισσας. Το χωριό αναφέρεται στις απογραφές των Ενετών το 1690 με 1700. Πριν το 1927 ονομαζότανε Ζαγάρενα  Διοικητικά ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Τρικόρφου του σημερινού δήμου Μεσσήνης. Κύρια ασχολία των κατοίκων του αποτελεί η κτηνοτροφία και η μεικτή γεωργική παραγωγή. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Πληθυσμιακά το χωριό το 1951 είχε 245 κατοίκους αλλά σταδιακά άρχισε η εγκατάλειψη φτάνοντας το 2011 να έχει μόνο 70.

55. ΚΟΥΚΛΑΔΑ. Οικισμός της πρώην Κοινότητας Κεφαλόβρυσου του Δδ Αριστομένους του Καλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στον οικισμό διαμένουν 11 κάστοικοι.

56. ΚΟΥΚΟΥΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός της Αμφιθέας του πρώην Δήμου Ανδρούσας του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.

57. ΚΟΥΡΤΑΚΙ, χωριό της Μεσσηνίας, που ανήκε  μέχρι 31.12.2010,στον Δήμο Βουφράδος και τώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στοιχεία για το χωριό βρίσκουμε από το 1833 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, και ανήκε στον Δήμο Βίαντος, που ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε και τα χωριά του συγχωνεύθηκαν στο τότε Δήμο ΒΟΥΦΡΑΣΟΥ. Το 1912 γίνεται αυτοτελής κοινότητα. Στην απογραφή του Ελληνικού κράτους το 1911  βρίσκουμε τα εξής στοιχεια. 195 κάτοικοι και απείχε από το Χατζή 1 ώρα και 15 λεπτά με τα πόδια. Επίσης υπάρχουν μερικά διάσπαρτα στοιχεία ακόμα για την προ του 1821 εποχή και απ’  το 1912 μέχρι και το 1965. Αυτά οταν επαληθευτούν θα αναρτηθούν.

58. ΚΟΥΤΗΦΑΡΗ. Είναι ένα ‘ομορφο χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένους και σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 75 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Το χωριό πρωτοεμφανίζεται το 1835. Το όνομα του οικισμού προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος του οικισμού Κουτήφαρης.

59. ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΪΚΑ. Ένας πολύ μικρός οικισμός των 3 κατοίκων που βρίσκεται στη Δημ. Ενότητα Πεταλιδίου του Δήμου Μεσσήνης.

60. ΚΥΝΗΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΣΑΣ. Ένα μικρό χωριό που σήμερα έχει περί τους 45 κατοίκους και είναι μετά την πρώην κοινότητα Τρικόρφου. Οι κάτοικοι του κυνηγού της Πυλίας προέρχονται από αυτό το χωριό αφού ήταν οι πρώτοι κάτοικοί του.

61. ΛΑΪΝΑ. Η Λάϊνα είναι ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας που ήταν ενταγμένο στον πρώην Δήμο Αίπειας, και ρώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Συγκεκριμένα βρίσκεται 2 χλμ πριν τον Αγ.Ανδρέα Λογγά.

62. ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ  Η Λάμπαινα είναι χωριό του τέως Δήμου Ιθώμης και νυν Μεσσήνης. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από την αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 /6/ 1921. Στη Λάμπαινα το 2011 καταμετρήθηκαν 168 κάτοικοι.

63. ΛΕΥΚΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που βρίσκεται πάνω από το Αχλαδοχώρι πριν φτάσουμε στο όρος Λυκόδημο. Ο οικισμός υπαγόταν στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα στον Δήμο Μεσσήνης.

64. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΗ. Τον Αύγουστο του 1912 πρωτοσυστάθηκε σαν κοινότητα με την επωνυμία Χάστεμη. Στη συνέχεια το 1927 μετονομάσθηκε σε κοινότητα Λευκοχώρας. Σήμερα είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης του Δήμου Μεσσήνης και αριθμεί 201 κατοίκους που απογράφηκαν το 2011

65. ΛΟΓΓΑ. Η αρχαία πόλη  Αίπεια  ήταν  ένα από τα «ΤΑ ΕΥΝΑΙΟΜΕΝΑ ΠΤΟΛΙΕΘΡΑ» που υποσχόταν  να δώσει ο Αγαμέμνωνας στον Αχιλλέα σε όποια από τις 3 κόρες του εξέλεγε ως σύζυγο.

Εκεί βρισκόταν η Μυκηναϊκή  πόλη ΑΙΠΕΙΑ με 35.000 κατοίκους.

Μέχρι το 2010 η Λογγά ήταν η έδρα του Δήμου Αίπειας.                                                   Η  Λογγά βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσσηνιακής χερσονήσου, 42 χλμ. ΝΔ της Καλαμάτας. Σήμερα, διοικητικά ανήκει στο  Δήμο Μεσσήνης.

Η παραλία της Λογγά είναι ο Αγιος Ανδρέας με ξενοδοχεία, ενοικειαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και μια θαυμάσια οργανωμένη παραλία.

Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τους κατοίκους του παραλιακού Αγ. Ανδρέα ανέρχονται στους 742.

66. ΛΟΥΤΣΟΥ ΧΑΝΙΑ. Πρόκειται για νεοσύστατο οικισμό που δημιουργήθηκε το 2011 στην πρώην κοινότητα Αβραμιού. Στον οικισμό στην απογραφή του 2011 απογράφηκαν 47 κάτοικοι.

67. ΛΥΚΙΣΣΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό του πρώην Δήμου Πεταλιδίου πλησίον Αχλαδοχωρίου, Καλαμακίου κλπ. Το 1912 έγινε έδρα της νεοσύτατης ομόνυμης κοινότητας, αφού σ’ αυτήν προσαρτήθηκαν οι οικισμοί Σούμπαλι και Γαμβριά. Το 1997 η κοινότητα καταργείται και ενσωματώνεται στο Δήμο Πεταλιδίου. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Σήμερα η Λύκισσα κατοικείται από 27 κατοίκους.

68. ΛΥΚΟΤΡΑΦΟ Το "Λυκότραφο" είναι ένα ημιορεινό χωριό, που ήταν η κοινότητα Λυκότροφου,  ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό "Δήμο Μεσσήνης" και απέχει περίπου 14

Το Λυκότραφο

χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 3-4 από τη Μεσσήνη .Οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι 197 ντόπιοι και 16 αλλοδαποί, ασχολούνται κυρίως με την γεωργία . Οι βασικές καλλιέργειες των γεωργών είναι το λάδι και η κορινθιακή σταφίδα. 

69. ΜΑΓΓΑΝΙΑΚΟ. Βρίσκεται στον πρώην  Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2011 είχε 104 κατοίκους.

Πλησίον του Μαγγανιακού βρίσκεται η  Μονή του Ανδρομονάστηρου ευρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του βουνού Ψωριάρης και κοντά στο χωριό Μαγγανια­κό της περιοχής Ανδρούσης, του Δήμου όμως Ιθώμης. Θεωρείται κτίσμα του 13ου αιώνα και έργο του βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ του Παλαιολόγου (1282-1328). Μάλιστα η παράδοση αναφέρει, ότι ο Ανδρόνικος για να τιμήσει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθανάσιο τον Α΄, καταγόμενο από την ιστορική Ανδρούσα, έφτιαξε το μεγαλόπρεπο αυτό μοναστήρι, κοντά στη γενέτειρα πόλη του Πατριάρχη και γι' αυτό οφείλει το όνομά του Ἀνδριομονάστηρο ἤ Ἀνδρονικο­μονάστηρο στον Κτίτορά του αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικο.

70. ΜΑΔΕΝΑ. Το χωριό είναι σχετικά νέο αφού ιδρύθηκε το 1912 και από οικισμός έγινε κοινότητα. Απλά αρχικά γραφόταν Μάδαινα και στη συνέχεια έγινε Μάδενα. Το 1997 περιήλθε στον Καποδιστριακό Δήμο Μεσσήνης όπου παραμένει και στον Καλλικρατικό Δήμο. Στην απογραφή του 2011 είχε 109 κατοίκους. 

71. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ. Η Μαθία είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Λυκόδημος. Ανήκει στον τέως Δήμο Πεταλιδίου και νύν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας, 7 περίπου χιλιόμετρα από την ακτή της θάλασσας. Την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, αναφερόταν με την ονομασία Δράγκα, η ονομασία του οποίου άλλαξε το 1971 Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσσα καταστρέψανε την αρχική τοποθεσία του οικισμού. Στην επανάσταση του 1821, ο θρυλικός Καπετάν Νταβής Τριανταφυλλόπουλος με τα παλικάρια του συνέτριψαν τον Τουρκικό στρατό. Το μνημείο τους βρίσκεται στην είσοδο του χωριού για να θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το γεγονός.

72. ΜΑΚΡΕΝΑ. Ένας οικισμός 27 κατοίκων που βρίσκεται σε υψόμετρο 636 μ. Ανήκε στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βούτενας του τέως Δήμου Αριστομένους, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.

73. ΜΑΝΕΣΙ. το χωριό Μάνεσι, το 1835 με τη δημιουργία των Δήμων, ανήκε στο δήμο Υάμειας, που καταργήθηκε το 1840 και ενσωματώθηκε στον Δημο Ιθώμης. το 1911 είχε 294 κατοίκους, απείχε με τα πόδια από το Μαυρομάττι 2 ώρες και 15 λεπτά. Είχε γραμματοδιδασκαλείο. το 1912 με το φεκ 262 Α /1912,31.8.1912.-ανεγνωρίσθη αυτοτελής Κοινοτητα. Αρχικά η κοινότητα είχε 2 οικισμούς. τον οικισμό Μάνεσι και τον οικισμό Νταλακλή ή Δαλακλή. Ο οικισμός Δαλακλί το 1927 μετονομάσθη σε Πολύλοφο και το 1950 αναγνωρίσθη αυτοτελής Κοινότητα. Το χωριό το 1928 είχε 466 κατ. το 1950 είχε 498 κατ.το 1981 είχε το 477, το 1991 είχε 456 κατ., το 2001 είχε 312 κατ. ανήκε στο Δήμο Αριστομένη και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Έχει 2 Βυζαντινές εκκλησίες. τον Αϊγιαννάκη και των Πέτρου και Παύλου. Έχει πλούσια βλάστηση. Οι κάτοικοι του χωριού με την απογραφή του 2011 βρέθηκαν 312.

74. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΙΘΩΜΗΣ. Η Ιθώμη είναι νύμφη του ομώνυμου όρους της Μεσσηνίας και σύμφωνα τον τοπικό μύθο της είχε ανατεθεί ν’ αναθρέψει τον Δία όταν ήταν μωρό, μαζί με μια άλλη νύμφη ονόματι Νέδα. Αυτές είχαν την συνήθεια να τον λούζουν στην πηγή κλεψύδρα, που ήταν εκεί κοντά.

Υπήρχε ένα ιερό του Ιθωμάτα Δία μέσα στο οποίο έφερναν για ανάμνηση κάθε μέρα νερό από την κλεψύδρα. Ο Ιθωμάτας Δίας έδινε χρησμούς. Το χωριό διέθετε Αγροτική Λαϊκή Τράπεζα, Γεωργικό Πιστωτικό κέντρο, Γεωργικό προμηθευτικό συναιτερισμό και Σχολαρχείο (1924 - 1938).

    Το 1689 είχε 362 κατοίκους και το 1853 δημιουργήθηκε το Δημοτικό Σχολείο.

    Το Μαυρομάτι ήταν θερινή έδρα του Δήμου Ιθώμης από 20/4 έως 9/11 ενώ
     χειμερινή έδρα ήταν το Αριστοδήμειο ή Χασάμπασα.

     Το 1836 Δήμαρχος ήταν ο πρόκριτος Γεωργ. Δ. Μπαλόπουλος.

     Το 1855 διορίσθη Δημαρχιακός πρόεδρος Ιθώμης ο Βασίλειος Χριστόπουλος.

     Το 1879 Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Πανουσόπουλος Λεωνίδας, το 1866 - 1887 ο
     Θεοδωρόπουλος Δημήτριος και το 1870, 1874 ο Λυμπερόπουλος Λυμπέρης γιος

     Του Δημάρχου και βουλευτή Κώστα Αναγ. Λυμπερόπουλου.

     Τελευταίος εκλεγμένος Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Κλεφτόγιαννης Ανδρέας 

75. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΠΑΜΙΣΟΥ. Είναι ένα όμορφο χωριό δίπλα στην πόλη της Μεσσήνης με 388 κατοίκους. Η κύρια εργασία των κατοίκων είναι Αγροτικές εργασίες. Το χωριό ανήκει στο νέο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

76. ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΧΑΤΖΗ. Όμορφος οικισμός το Ματαράγκα που βρίσκεται κοντά στο Χατζή. Εκεί κάθε χρόνο γίνεται η αναπαράσταση του Αλωνίσματος που τελικά έχει γίνει θεσμός. Μετά την αναπαράσταση συνήθως ακολουθεί γλέντι. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

77. ΜΕΣΣΗΝΗ = ΝΗΣΙ.  Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Παμίσου (ή Πύρνατσα όπως αναφέρεται στο βιβλίο Η Ιστορία της Χερσονήσου του Μωριά κατά το Μεσαίωνα του Ιάκωβου Φαλμεράιερ) και απέχει από τη πρωτεύουσα του νομού, τη Καλαμάτα, 10 χιλιόμετρα. Ο Πληθυσμός της είναι 6.912 κάτοικοι.Ο Παυσανίας το 150 μ.Χ την αναφέρει με το όνομα "Λίμναι". Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας αναφέρθηκε και ως "Νησί", όπου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.                                                     

Πλ. Μεσσήνης

Η Μεσσήνη (Νησί)  αναφέρεται ως το αγαπημένο μέρος της Βασίλισσας Ισαβέλλας της περισσότερο γνωστής ως «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ».Στα 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορλώφ. Στα 1800 ιδρύεται αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξε ο σοφός κληρικός Καλλίνικος Καστόρχης.                                                                                                                                        Στην Εθνεγερσία του 1821 η Μεσσήνη μετέχει μεταξύ των πρώτων. Οι ηρωικές οικογένειες των Δαρειώτη και Καλαμαριώτη μετείχαν ενεργά στον αγώνα. Στα 1825 ο Ιμπραήμ ισοπέδωσε τη Μεσσήνη κατακαίοντας τα πάντα.                                                                                                                                                 Η Μεσσήνη του μεσοπολέμου γίνεται η μούσα του λογοτέχνη Σωτήρη Πατατζή με το περίφημο μυθιστότημα «Μεθυσμένη πολιτεία»                                                                                                       Σήμερα, η Μεσσήνη είναι μια σύγχρονη πόλη η οποία μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη της αρκετές εναλλακτικές λύσεις στον τομέα της διαμονής, της εστίασης και της διασκέδασης.               Στη θέση Μπούκα, μόλις 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, υπάρχει μια θαυμάσια παραλία βραβευμένη με την γαλάζια σημαία, συνδυάζοντας το καταπράσινο τοπίο με το απέραντο γαλάζιο.                                                                                                                                   Κορυφαίες εκδηλώσεις στη πόλη είναι οι εκδηλώσεις της αποκριάς με τις φωτιές την τελευταία Κυριακή, το Καρναβάλι την Καθαρά Δευτέρα που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο  καθώς και η μεγάλη εμποροπανήγυρη που πραγματοποιείται κάθε 20 Σεπτεμβρίου και συνδυάζεται με την θρησκευτική εορτή της εικόνας της Παναγίας που έρχεται με πομπή από το μοναστήρι του Βουλκάνου. Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων  βρίσκεται η Αρχαία πόλη της Μεσσήνης (Λεπτομέρειες θα βρείτε στο Δήμο Ιθώμης) που σώζεται  σχεδόν άθικτη λόγω της λάσπης που την είχε σκεπάσει και που συναγωνίζεται σε αίγλη και ομορφιά πολλούς απο τους γνωστότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. 

Σήμερα η Μεσσήνη είναι η έδρα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.                                                                        Πηγή : emessinia.gr & diasnews.com

78. ΜΗΛΙΤΣΑ .  Η Μηλίτσα διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Αίπειας, που σήμερα έχει ενταχθεί στο Δήμο Μεσσήνης.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και το χωριά έχει 71 κατοίκους. Tο 1824 στη Μηλίτσα δόθηκαν πολύωρες μάχες κατά του Ιμπραήμ που έδωσαν με τα παλικάρια τους Ο Ντρίνης, ο Δαρειώτης, και ο Πιλάφας.

79. ΜΗΛΊΤΣΑ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ). Αντίθετα η διπλανή Ανατολική Μηλίτσα έχει 94 κατοίκους και φυσικά και αυτή διοικητικά ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

80. ΜΗΛΙΩΤΙ. Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και σήμερα Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται πλησίον του χωριού Χατζή, 27 km απο την Καλαμάτα. Είναι ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό. χτισμένο πάνω σε λόφο αντικρίζει όλο τον Μεσσηνιακό κόλπο , η θέα που απολαμβάνουν οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες είναι καταπληκτική . Αξίζει κανείς να την επισκεφθεί για να θαυμάσει το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου που από τα θεμέλιά του αναβλύζει το νερό , τα πλακόστρωτα ,τις πέτρινες μάνδρες , τα αιωνόβια πλατάνια αλλά και το πέτρινο καλντερίμι 800 μέτρα περίπου μέσα στη φυσική βλάστηση που συνδέει τον επαρχιακό δρόμο με την πηγή . Θα ήταν παράλειψη για τον επισκέπτη να μην περάσει και από το εξωκκλήσι του Αγ. Δημητρίου χτισμένο μέσα στό δάσος περικυκλωμένο από βελανιδιές και να αναπαυθεί στα πέτρινα παγκάκια & τραπέζια που βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας , καθώς και το εξωκκλήσι του προφήτη Ηλία , χτισμένο στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται βορειότερα του χωριού γνωστό ώς Μαργελοβούνι και να θαυμάσει την καταπληκτική θέα του Μεσσηνιακού κόλπου αλλά και του φυσικού λιμανιού της Πύλου Στην απογραφή του 2001 είχε 80 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι αυξάνονται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών κλπ.  Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

Η απογραφή του 2011 κατέγραψε 138 κατοίκους.

81. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου. Ανήκει σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και στην απογραφή του 2011 είχε  περί τους 58 κατοίκους.

82. ΜΥΛΩΝΑΣ. Οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης που το 2011 αριθμούσε 29 κατοίκους.                                                                                                                                             83. ΜΥΡΤΟΠΟΤΑΜΙΑ. = ΜΙΣΕΡΛΙ.  Η Μυρτοποταμιά ή Μισερλί όπως λεγόταν αυτός ο οικισμός επό Τουρκοκρατίας,  βρίσκεται ΒΔ της Μεσσήνης αμέσως μετά το Λυκότραφο. Έχει περί τους 600 κατοίκους κατά κύριο λόγο αγρότες που ως επί το πλείστον παράγουν ελιές, σταφίδα, λάδι, αλλά και πορτοκάλια, ή άλλοι είναι κτηνοτρόφοι.                                                           84. ΝΕΡΑΪΔΟΒΡΥΣΗ = ΚΟΥΤΣΟΜΑΔΙ. Πρόκειται για ένα οικισμό της πρώην κοινότητας Αδριανής, της πρώην επαρχίας Πυλίας. Μετά τη διάλυση της επαρχίας Πυλίας και τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας μέχρι το τέλος του 2010, σήμερα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.Δεν μπορέσαμε να βρούμε αν σήμερα το 2011 υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι.
Η Νεραϊδόβρυση που το παλιό της όνομα ήταν Κουτσομάδι, βρίσκεται Νότια του όρους Λυκόδημο σε υψόμετρο 360 μ. Το όνομα Κουτσομάδι προέρχεται από το Τούρκικο κουτσού μέτη που πιθανόν να αναφέρεται σε Τούρκο κάτοικο της περιοχής. Ενώ το εξελληνισμένο όνομα Νεραϊδόβρυση προήλθε από πηγή του οικισμού που οι ντόπιοι νόμιζαν ότι εμφανίζονται νεράιδες. Ο οικισμός αυτός έχει 1 και μοναδικό κάτοικο.

85. ΝΕΑ ΚΟΡΩΝΗ = ΚΑΝΤΙΑΝΙΚΑ. Η Ν. Κορώνη είναι ένα όμορφο χωριό που είναι αμέσως μετά τον Αγ. Ανδρέα Λογγά και αποτελεί το σύνορο ανάμεσα στο Νέο Δήμο Μεσσήνης και στον

Η εκκλησία στην Πλατεία της Ν. Κορώνης

επίσης νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος. Η παραλία του χωριού, η μεγάλη πλατεία με την επίσης μεγάλη εκκλησία, είναι τα χαρακτηριστικά σημεία του χωριού. Η Νέα Κορώνη είναι πάνω στο δρόμο από Λογγά προς Κορώνη. Στη Ν. Κορώνη μένουν 298 κάτοικοι.

86. ΝΕΟΧΩΡΙ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ. Πρόκειται για την πρώην κοινότητα Νεοχωρίου που υπαγόταν στο Σήμο Αριστομένους. Σήμερα το χωριό υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και οι κάτοικοί του είναι 196 σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

87. ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ = ΜΙΣΚΑ. Ένα χωριό του πρώην Δούμου Βουφράδος που σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.

88. ΝΕΡΑΤΖΙΑ = ΠΑΣΑΛΙΝΑ. Έίναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται μεταξύ Αγ. Ανδρέα και Λογγά. 

89. ΞΑΓΝΑΝΤΟ = ΧΑΤΖΑΛΙ. Ένας οικισμός της περιοχής Μεσσήνης. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες. 

90. ΞΙΝΟΣ. Οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 97 κατοίκους.

91. ΠΑΛΑΙΑ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ.  Εγκαταλελειμμένο χωριό από το 1967. Το έτος 1957 υπέστη καταστροφές από τυφώνα που το έπληξε. Επίκεντρα ήταν η Χώρα, η Παλαιά Αετοφωλιά και η Ελληνοεκκλησιά (Σιάμαρι). Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια από τα περισσότερα πέτρινα σπίτια. Σώζεται η εκκλησία του, ο Άγιος Γεώργιος (διατηρητέο μνημείο) και δύο πηγάδια του (το ένα έχει κυρηχθεί διατηρητέο μνημείο). Από το σημείο που είναι χτισμένο μπορεί κανείς να δει όλον τον Μεσσηνιακό κάμπο.

Πηγή : http://wikimapia.org/

92.  ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ Το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά στο Τρίκορφο. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε μάλλον από το Παλιό κάστρο (Σαφλαούρο) που είναι στο βουνό πάνω από το χωριό. Το Παλαιόκαστρο υπάγεται σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης.

93. ΠΑΛΙΟΚΑΜΠΟΣ. Μικρός οικισμός με 12 κατοίκους, που διοικητικά υπάγεται στη Δημοτική ενότητα Αίπειας.

94. ΠΑΝΑΜΠΕΛΙΑ. Μικρός οικισμός του τέως Δήμου Αίπειας και νυν Δήμου Μεσσήνης, που βρίσκεται πλησίον των Χράνων  και του Καλαμακίου. Ο οικισμός αυτός που είναι πολύ κοντά στη θάλασσα, έχει σχετικά καινούρια σπίτια. Τον επισκευθήκαμε και έχει καΙ πολύ ωραία θέα στον Μεσσηνιακό κόλπο. Κατοικείται δε από 10 κατοίκους.

95. ΠΑΝΑΙΪΚΑ = ΑΝΑΖΟΓΛΙ. Το χωριό αυτό είναι χωριό όσων φέρουν το όνομα  Πανόπουλος. Βρισκόταν στον τέως Δήμο Αίπειας λίγο πιο ορεινά του χωριού Ανδριανή. Σήμερα το χωριό είναι ακατοίκητο και υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Ο οικισμός έχει 4 κατοίκους.

96. ΠΑΝΙΠΕΡΙ. Είναι χωριό Δημοτικό διαμέρισμα του τέως Δήμου Πεταλιδίου και νύν Μεσσήνης, που Σήμερα έχει περίπου τους 220 κατοίκους.                                                                                                                                                   

97. ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ = ΒΙΑΝΤΟΣ. Η Πελεκανάδα ειναι ενα όμορφο μικρό ημιορεινό χωριό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και ανοίκει στο Δημο Αριστομένους.Υπάρχουν τρείς εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει πως επι τουρκοκρατίας ο φερόμενος ως Πελεκάν-Αγάς έδωσε το όνομά του στο χωριό(Πελεκανάγα) περνόντας απο εκεί.Στην πορεία το όνομά άλλαξε και έμεινε ως Πελεκανάδα Η δεύτερη αναφέρει πως κάθε χρόνο πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο σε βάλτους και λίμνες της περιοχής καθώς αποδημούσαν. Η Τρίτη που φαίνεται ως η περισσότερο πιστευτή, είναι πως το χωριό πήρε το όνομά του από τους πολλούς πελεκητές πέτρας που κατοικούσαν στο χωριό.

98. ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ = ΡΑΔΟΥ. Οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένη του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλέον ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους.

99. ΠΕΤΑΛΙΔΙ= Το σημερινό Πεταλίδι έχει περίπου 1350 κατοίκους, βρίσκεται στη Δυτική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και απέχει 26 χλμ. από την Kαλαμάτα. Xτισμένο στο μυχό του ομώνυμου όρμου, είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσσηνίας. Μέχρι το τέλος του 2010 ήταν αυτόνομος Δήμος, τώρα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

Πεταλίδι

Η όμορφη κωμόπολη του Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα ιδανικό τρόπο. Διαθέτει δε, σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Ιστορία.Στο Πεταλίδι βρίσκεται η ομηρική Αίπεια, όπου αργότερα (365 π.Χ.) χτίστηκε η Κορώνη. Είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Αρτέμιδα, στον Ασκληπιό και στο Διόνυσο, ενώ το ορειχάλκινο άγαλμα του Διός Σωτήρος κοσμούσε την αγορά του. 
Βόρεια του Πεταλιδίου, που ανοικοδομήθηκε το 1830, βρίσκεται το ανάκτορο των Νιχωρίων. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα της πρωτοελλαδικής, καθώς και με κτίσματα της μεσοελλαδικής εποχής και των μυκηναϊκών χρόνων.

Εγκατάσταση Μανιατών. Πολλοί από τους κατοίκους του Πεταλιδίου είναι Μανιάτικης

Η Μαρίνα του Πεταλιδίου

καταγωγής.Με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια τον Αύγουστο του 1830, αποφασίστηκε υπό του συνταγματάρχου Νικολάου Πιερράκου - Μαυρομιχάλη εγκατάστασις Μανιατών μετά την δημιουργίαν του νέου Ελληνικού κράτους. Η εγκατάσταση αυτή έγινε για να ευχαριστήση ο Ι. Καποδίστριας τους Μανιάτες, διαθέτοντάς τους δημόσια Γη. Για το λόγο αυτό συναντάμε ονόματα Μανιάτικης καταγωγής όπως πχ Τρουπάκης, Αυγουλέας, Γριβέας, Λιέας, Τσιτομενέας, Γιαννακάκος, Γιδάκος, Κουράκος, Ξαρχάκος, Παρασκευάκος, Στεφανάκος, Δαμήλος, Τσακάκος, Γρουσουζάκος, Δαιμονάκος κ.λπ

Γενικά. Το οδικό δίκτυο από Καλαμάτα είναι άσφαλτος αλλά έχει αρκετές στροφές. Διαθέτει Αστυνομικό τμήμα, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Τραπέζες, 3 ξενοδοχεία,15 μονάδες Ενοικιαζομένων δωματίων - studios, 2 camping. Rent a Car, rent a Bike, ψαροταβέρνες ψησταριές, διάφορα Καφέ. Λιμάνι για κότερα- ιστιοφόρα και ψαροκαίκα , Τεράστιες αμμουδερές παραλίες και πεντακάθαρες ακτές για πολύωρο κολύμπι.και σέρφινκ .

100. ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ. Το χωριό Πετράλωνα Ιθώμης ,είναι οικισμός της άλλοτε Κοινότητας Μαυροματίου Ιθώμης στην Επαρχία Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Είναι κτισμένο επάνω σε ένα μικρό λόφο και βρίσκεται Δυτικά - Νοτιοδυτικά της ιστορικής κωμόπολης του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περί τα 350 μ

Ανατολικά βρίσκονται τα βουνά. Ταίτσα και Νοτιοανατολικά ο Ψωριάρης πίσω δε από την Ταίτσα είναι το μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Μεσσηνίας είναι το όρος Ιθώμη από το οποίο πήρε και το όνομα της η περιοχή , (στα χωριά μας το ονομάζομε Βουλκάνο) Δυτικά του χωριού είναι το βουνό Μικροβουνάκι και πίσω από αυτό το μεγαλύτερο βουνό Ζυγός, Βορειοδυτικά είναι το βουνό Παναγιά και λέγεται έτσι γιατί στην Κορυφή του υπάρχει ένα εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά και γιορτάζει στις 31 Αυγούστου , κατάθεση της τίμιας ζώνης της Παναγιάς. Βόρεια του χωριού είναι ένα μικρό βουνό, ο Αη-Λιας. Στη θέση του σημερινού χωριού και στο ψηλότερο σημείο, για να το πιάνουν οι αέρηδες ,είχαν φτιάξει δύο πέτρινα αλώνια, όπου αλώνιζαν τα δημητριακά ,κυρίως σιτάρι, βρώμη και κριθάρι.
Λόγω του ότι εκεί κοντά υπήρχε και νερό , άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από τη βρύση και τα αλώνια.Έτσι ιδρύθηκε σιγά - σιγά το χωριό, το οποίο ονομάστηκε Πετράλωνα [πληθυντικός και όχι Πετράλωνο όπως και σήμερα το ονομάζουν μερικοί] επειδή στο κέντρο της περιοχής ήταν φτιαγμένα δύο πέτρινα αλώνια και όχι ένα. Πηγή:http://petralona.webnode.com του Γ.Κ. Κρόμπα. 

101. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ. Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Αρναούταλη. Αν και υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η περιοχή και ο οικισμός πριν οι Τούρκοι δώσουν το όνομα Αρναούταλη και επί βυζαντινής εποχής λεγόταν και πάλι Πετρίτσι. Μάλιστα ή ονομασία Πετρίτσι είναι βυζαντινή ονομασία. Ο Φ. Α. Κομπορόζος σε άρθρο του με τίτλο "Μεσσηνιακά τοπωνύμια", αναφέρει σχετικά με την ονομασία "Πετρίτσι" ότι το χωριό ονομαζόταν έτσι και είχε πάρει το όνομα Αρναούταλι «Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό επώνυμο Πετρίτζης (Πετρίτσης), που θα ανήκε στον κτήτορα του τόπου. Στου Πετρίτση (το κτήμα) -στο (χωριό) Πετρίτσι -το Πετρίτσι". Το 1927, με το Διάταγμα της 4ης Νοεμβρίου 1927 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 306/1927, το χωριό μετονομάστηκε από Αρναούταλη σε Πετρίτσι. Μέχρι το 2010 το Πετρίτσι ανήκε στον τέως Δήμο Βουφράδος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης

102. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ. O οικισμός Κούρταλι όπως ήταν η αρχική ονομασία του χωριού προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Καρτερολίου, αργότερα το χωριό πήρε το σημερινό όνομά του Πιλαλίστρα και έγινε ανεξάρτητη κοινότητα, μέχρι που ο Καποδιστριακός νόμος το ενέταξη στο Δήμο Μεσσήνης, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Oι κάτοικοι του χωριού φτάνουν τους 196 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

103. ΠΙΠΕΡΙΤΣΑ Τ.δ. του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 143 κατοίκους

104. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΠΟΛΑΙΝΑ Παλιός οικισμός που βρίσκεται Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσο ή Χαλβάτσου.

105. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΝΤΑΛΑΚΛΗ. Tο όνομά του οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στους πολλούς λοφίσκους που υπάρχουν στην περιοχή και αντικατέστησε το προηγούμενο Δαλακλή (Νταλακλή) με το Δ. 4-11-1927 (ΦΕΚ Α 306/1927). Η θέση του είναι νοτιότερα των συνοικισμών Πάνω Νταλακλή και Κάτω Νταλακλή για τους οποίους υπάρχουν αναφορές από την περίοδο της Β΄Τουρκοκρατίας (1715-1821), από στοιχεία έρευνας της Γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνα (1829-1830) και από επίσημα έγγραφα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1835, υπάγονται στους δήμους Εύας (Ναζήρι, Καλαμαρά, Ανδρούσα, Αλουποχώρι, Δρουμάσι, Βασιλάδα, Αέζι, Χασάμπασα, Μπουρνάζι, Πάνω Νταλακλή ) και Υάμειας (Πεντιά, Κλήμα, Μαγγανιακό, Δραίνα, Ζαγάραινα, Κυνηγού, Ξεροκάσι, Ράδου, Πουλίτσι, Μάνεσι, Κάτω Νταλακλή).Οι παραπάνω δήμοι ήταν 2 από τους 14 της τότε επαρχίας Μεσσήνης με έδρα την Ανδρούσα. Στα όριά του βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων Πέτρου & Παύλου (κτίστηκε το 1491) στα θεμέλια του οποίου αναβλύζουν οι ομώνυμες πηγές, από όπου υδρεύονται 10 δημοτικά διαμερίσματα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και ο ομώνυμος καταρράκτης. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι λειτούργησε ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας προς το Μανιάκι το 1825. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργική παραγωγή (σύκα, λάδι, ελιές, σταφίδα).

Στο χωριό σήμερα διαμένουν 93 κάτοικοι.

Πηγή : www.polylofos.gr                                                                                                                   106. ΠΟΥΛΙΤΣΙ. Ένας ακόμα οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης. Το Πουλίτσι μαζί με την Περδικόβρυση έκαναν την πρώην κοινότητα Πουλιτσίου που αργότερα έγιναν Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αριστομένους, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Από την Καλαμάτα απέχει 40 χλμ. Και κατοικούν 11 κάτοικοι                                                                                                                                               107. ΡΕΥΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ. Η Ρευματιά είναι ένα χωριό που ανήκει στον πρήν δήμο Ιθώμης και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. αποτελούσε έδρα του δημοτικού.
Στο διαμέρισμα ανήκει και ο οικισμός Χρυσότοπος (Χρύσοβα). 
Η Ρευματιά είναι παλαιός οικισμός. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα (μεταξύ 1348-1405) στη θέση που ήταν η αρχαία Είρα του Αριστομένη. Στην απογραφή του 2011 είχε 42 κατοίκους. 

108. ΣΑΡΑΚΙΝΑ. Μικρός οικισμός των 24 κατοίκων του πρήν Δήμου Αριστομένους που σήμερα διοικητικά ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.

109. ΣΠΙΤΑΛΙ. Το Σπιτάλι βρίσκεται 17 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και 6,5 βόρεια από τη Μεσσήνη. Το χωριό αυτό έχει περί τους 120 κατοίκους και κατά βάση ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Η σημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ιταλική λέξη Οspitale. Το χωριό σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Οι κάτοικοι έχουν δημιουργήσει πολιτιστικό σύλλογο και προσπαθούν να αναδείξουν το χωριό τους.

110. ΣΤΕΡΝΑ. Η Στέρνα βρίσκεται στην κεντρική Μεσσηνία. δεν έχει παλαιότερο όνομα.

Το σημερινό του όνομα το χωριό το έχει πάρει από τη μεγάλη πηγή που δημιουργούσε στέρνα στο κέντρο του σημερινού χωριού. Είναι σχετικά νέο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στην περιοχή δεσπόζει παλιόπυργα (συνδετικό παρατηρητήριο, βάρδια, της Πύλου με την αρχαία Μεσσήνη). Στο κέντρο του χωριού περνάει ποτάμι και υπάρχει λειτουργικό Ενετικό γεφύρι.

111. ΣΤΡΕΦΙ. Το Στρέφι είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι,27 χλμ μακριά από την Καλαμάτα, κτισμένο πάνω σε λόφους, διαμορφωμένο σε γειτονιές με πληθυσμό 557 κατοίκων και περικλείεται από δύο ποτάμια, που μετά από μικρή διαδρομή ενώνονται και καταλήγουν στην παραλία της Βελίκας. Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή αυτή ιδιαίτερα συναρπαστική και προκλητική για κάθε πεζοπόρο κ όχι μόνο. Ο κόσμος είναι πρόθυμος, φιλικός κ γελαστός με τον εκάστοτε ταξιδιώτη. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του χωριού διαδραματίζουν οι νέοι του οι οποίοι είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι με όραμα και φιλοδοξίες για το τόπο τους. Σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Στρέφι είναι, το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστο μετά την λειτουργία στο Ιερό Εξωκλήσσι της Παναγίας( Παναγίτσα), καθώς και κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνεται χορός στις αποθήκες του χωριού.

112. ΤΖΑΝΕΣ. Ένα από τα τρία χωριά που δημιούργησαν το Δδ Πεταλιδίου του πρώην Δήμου Πεταλιδίου, που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης με 79 κατοίκους.

113. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ. Το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Γνωστό και ως Πεντιάς, που αποτελούσε μια από τις λίγες εναπομείνουσες κοινότητες στη χώρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Καποδίστριας. Μετά τον Καποδίστρια όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα ελαιοκάρπων. Επίσης, λαμβάνει χώρα παραγωγή ελαιόλαδου και σύκων. Από την πρώην κοινότητα Τρίκορφου καταγόταν ο πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος, Λεωνίδας Δαμουράς,απο τους ιδρυτες της Συκικης.

Το Τρίκορφο είναι ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της Μεσσηνίας με εργατικούς κατοίκους, αποτελούν δε πάνω από το 50% της παραγωγής της βρώσιμης ελιάς στη Μεσσηνία. Είναι άλλωστε γνωστή σε όλη τη Μεσσηνία η γιορτή της ελιάς που γίνεται στο χωριό κάθε Αύγουστο.

114. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ. Το χωριό μετονομάσθηκε από Αλή Τσελεπή σε Τρίοδο το 1927. Βρίσκεται πλησίον της Αμφιθέας στην πρώην επαρχία Μεσσήνης, ενώ σήμερα ανήκει στον ευρύτερο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην Τρίοδο υπάρχει παλιό αεροδρόμιο το οποίο σήμερα αξιοποιείται και αγώνες αυτοκινήτων, μοτο και αερομοντελισμού.                                         115. ΦΙΛΙΠΠΑΚΙ. Το Φιλιππάκι ήταν ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου μετακινήθηκαν σιγά - σιγά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960. Οι κάτοικοί του μετακινήθηκαν στην Βελίκα και ως εκ τούτου το χωριό σήμερα δεν κατοικείται. Το χωριό αυτό βρίσκεται στα όρια του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.

116. ΦΟΡΟΙ. Οικισμός του Πεταλιδίου με 54 κατοίκους.

117. ΧΑΝΙΑ ΝΕΡΟΜΥΛΟΥ. Πρόκειται για ένα ακατοίκητο οικισμό πολύ κοντά στο Νερόμυλο που βρίσκεται στα όρια του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.

118. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΓΡΟΥΣΤΕΣΙ . Η Χαραυγή βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και το όνομα Χαραυγή το πήρε το 1957. Και νύν Πύλου-Νέστορος.

Μια από τις λίμνες με καταράκτες του Πολυλίμνιου.

Στο χωριό αυτό βρίσκεται ένα από τα φυσικά θαύματα που φτιάχνει η ίδια η φύση. Μιλάμε για το Πολυλίμνιο μια από τις σπάνιες ομορφιές όχι μόνο της Μεσσηνίας αλλά και παγκοσμίως, όπου υπάρχουν πολλές λίμνες που λόγω του ανώμαλου εδάφους δημιουργούν καταράχτες. Είναι τέτοια η φυσική ομορφιά που δυστυχώς δεν έχει αξιοποιηθεί κατάλληλα.  

119. ΧΑΤΖΗ = ΧΑΤΖΗ. Το Χατζή ήταν η πρωτεύουσα του Καποδιστριακού του τέως Δήμου Βουφράδος ο οποίος με τη σειρά του σήμερα αποτελεί Δδ του Δήμου Μεσσήνης.. Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου. Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836. Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων. 

Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι στο χωριό διαμένουν 379 κάτοικοι.
Πηγή : Τα πιο πάνω τα βρήκαμε από την ιστοσελίδα xatzi-messinias.gr

120. ΧΟΡΕΥΤΡΑ. Οικισμός των 63 κατοίκων όπως έδειξε η απογραφή του 2011.             Η Χορεύτρα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Αριστομένους, του πρώην Δήμου ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΟΥΣ, ενώ από το 2010 υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης του Νομού ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.Η Χορεύτρα έχει υψόμετρο 414 μέτρα

121. ΧΡΑΝΟΙ. Οι Χράνοι - Μεσσηνίας βρίσκονται νοτιοδυτικά του Νομού και είναι μόλις 35 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Είναι ένα μικρό

Παραλία Χράνων

ονειρεμένο παραθαλάσσιο χωριό με υπέροχες παραλίες, καθαρή θάλασσα και φιλόξενους  κατοίκους. Διαθέτει ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια. Αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας που επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες. Ήταν Δδ του τέως Δήμου Αίπειας, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 278 μόνιμους κατοίκους.

122.  ΧΡΥΣΟΤΟΠΟΣ = ΧΡΥΣΟΒ0. Ο οικισμός αυτός ανήκει στην πρώην κοινότητα της Ρευματιάς, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2011 είχε 1 κάτοίκο.

123. ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ. Η χρυσοφόρα είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους  που μαζί με το Στρέφι αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Στρφίου και μετά έκαναν το Δημ. Διαμέρισμα Στρεφίου. Η Χρυσοφόρα έχει 30 κατοίκους με την απογραφή του 2001 και υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

124. ΨΗΛΗ ΡΑΧΗ. Πρόκειται για μικρό οικισμό των 12 κατοίκων και διοικητικά ανήκει στον πρώην Δήμο Αίπειας, σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης.