ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στη σημερινή μας ανάρτηση σας είχαμε υποσχεθεί, ότι θα ανεβάσουμε τα υπόλοιπα 256 χωριά, όμως βρήκαμε και κάποια ακόμη χωριά - οικισμούς και έτσι έγιναν συνολικά 413.
Από πλευράς χωριών και οικισμών κατοικημένων και ακατοίκητων, "φάγαμε το βόδι, μένει η ουρά του", όπως λέει και η λαϊκή παροιμία. Κατά προσέγγιση μένουν περίπου 85 χωριά και οικισμοί. Είμαστε κοντά να ολοκληρώσουμε τη έρευνα που αφορά τα χωριά. ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΛΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ. Γι' αυτό και ΖΗΤΑΜΕ και τη δική σας βοήθεια. Όσοι μπορείτε και γνωρίζετε κάποια ακόμη χωριά ή οικισμούς που είτε κατοικούνται είτε όχι, μπορείτε να μας τα στείλετε να συμπληρώσουμε και να ολοκληρώσουμε τον κατάλογο των χωριών μας.
Επίσης, αν μας στείλετε και πέντε λόγια για το κάθε χωριό ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ, τότε θα κάνουμε την καλύτερη παρουσίαση γι' αυτά. Ξέρετε πόσοι είναι εκείνοι που περιμένουν να δουν και το δικό τους χωριό και μια φωτογραφία του ???
Αυτό που μπορούμε να πούμε στα σίγουρα είναι ότι έχουμε καταναλώσει πολλές ώρες γι’ αυτήν την εργασία, ίσως και να την ξεκινήσαμε πριν ένα χρόνο περίπου και ακόμη έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας. Τίποτε δεν παρατάμε στη μέση ! Θα το τελειώσουμε και έτσι θα παρουσιάσουμε στους Μεσσήνιους πολίτες, όπου κι’ αν βρίσκονται, ολόκληρη τη Μεσσηνία με τα χωριά της, τους οικισμούς της, κατοικημένους και ακοτοίκητους, ακόμη θα παρουσιάσουμε τις λέξεις και φράσεις που μιλούσαν ή και μιλάνε ακόμη, τους χορούς, τα τραγούδια και τα γλέντια άλλων καλών καιρών, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις συνήθειες που είχαν στις γιορτές Χριστούγεννα, Πάσχα, απόκριες κλπ κλπ.
Τέλος, θα παρουσιάσουμε κάθε λαογραφικό στοιχείο που όσοι θέλετε μπορείτε να μας στείλετε. Βρήκαμε κάποιες πρώτες λίγες παλιές φωτογραφίες από τα χωριά μας, θα τις ανεβάσουμε κι’ αυτές σιγά – σιγά και οτιδήποτε άλλο πιστεύετε ότι θα βοηθήσει στην ανάδειξη της Μεσσηνιακής λαογραφίας που επιχειρούμε, χωρίς τη βοήθεια καμιάς κρατικής ή αυτοδιοικητικής αρχής.
Απλοί αναγνώστες είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν βοηθήσει μέχρι τώρα και τους ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.
Ας ενημερωθούν, τουλάχιστον, Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση και ας βοηθήσουν κι’ αυτοί με τον τρόπο τους την προσπάθειά μας στο μέτρο των δυνατοτήτων τους.
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ
ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟΙ
251. ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ή ΜΥΛΟΙ Η Μικρή Μαντίνεια είναι η παραλιακή Μαντίνεια που υπάγεται στο Δήμο Καλαμάτας (οικισμοί: Μικρή Μαντίνεια και Παλιό Χωριό).
Από το 1914 ως το 1998 τα δυο παραπάνω διαμερίσματα συγκροτούσαν ανεξάρτητες κοινότητες, ενώ κατά το 19ο αιώνα η Μεγάλη και η Μικρή Μαντίνεια (το Παλιό Χωριό) αποτελούσαν σημαντικούς οικισμούς του τότε Δήμου Αβίας. Οι υπόλοιποι οικισμοί είχαν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Η Μ. Μαντίνεια με τις ωραίες και πεντακάθερες παραλίες της, αποτελεί ένα ακόμη τουριστικό προορισμό της Μεσσηνίας.
252. ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ = ΜΑΝΗ. Με την ονομασία «Μάνη» Η Μικρομάνη περιήλθε στα μέσα του 15ου αιώνα στην κυριαρχία των δεσποτών (ηγεμόνων) του Μιστρά) και ύστερα από επιθυμία του αδερφού του, τού Θεοδώρου Παλαιολόγου δεσπότη του Μιστρά, (1407-1443) , περιήλθαν, μεταξύ άλλων περιοχών της Ν. Πελοποννήσου στην κατοχή του Κωνσταντίνου (1443 - 1448) τα εντός της Πελοποννήσου: Ανδρούσα, Καλαμάτα, Μαντίνεια, Γιάννιτσα, Πήδημα, Μάνη (σημερ. Μικρομάνη) Νησίον (σημερ. Μεσσήνη) και Σπητάλια.
Βρίσκεται στη ΝΑ άκρη της Μεσσηνίας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας, χωρίς να έχει εδαφική επαφή με τη Δυτική ή "Αποσκιαδερή" Μάνη . Κατά την περίοδο της Β΄ Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο (1715-1821) συστάθηκε απο τους Τούρκους με δική τους επιλογή ο καζάς (επαρχία) της Κιουτζιουκμάνης (Μικρής Μάνης),για να διακρίνεται ως; Τοπωνύμιο από τη Μεγάλη Μάνη του Ζυγού ή Πενταδάκτυλου (Ταΰγετος). Η Μικρομάνη δεν είχε κάποιον αγά για κάτοχό της, ήταν ανεξάρτητη και είχε μόνον οικονομική εξάρτηση από τον πασά των Πατρών ("Μικρομάνη", σελ. 24). Δεν είχε αγά, όπως το χωριοό Ασλάγας > ασλάν = λιοντάρι) ή κάποιον τούρκο στρατιωτικό όπως ο Κουρττσαούσι, Κουρτ= λύκος και τσαούσης = λοχίας),σήμ. Σπερχογεία (η) .Μονον το 1815 βρίσκουμε στην Κιουτζιούκ Μάνη έναν ζαπτιέ (ζαπίτη )τον Μπεΐκ Αγά.
Σήμερα η Μικρομάνη ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο της Καλαμάτας και απέχει 10 χλμ από τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, είναι πλησίον της Θουρίας και είναι γνωστή Πανελληνίως από την παραγωγή αγκινάρας και το φεστιβάλ αγκινάρας που γίνεται κάθε χρόνο τον Ιούλιο.
253. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΝ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας και τώρα του Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας.
254. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ = ΑΡΙΑ. Το Μοναστήρι τεως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.
Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄. Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες. Στον οικισμό αυτό υπάρχει η Μονή Αγ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
255. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου. Ανήκει σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης και στην απογραφή του 2001 είχε περί τους 70 κατοίκους.
256. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες.
257. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΙΪΚΑ. Χωριό που βρίσκεται πριν την Πύλο. Το όνομα αυτό το πήρε λόγω του ότι οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν το όνομα Μπαλοδήμας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
258. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.
259. ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ. Οικισμός της Καλαμάτας με 279 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001, που ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
260. ΝΕΔΑ = ΜΠΕΡΕΚΛΑ. Η Νέδα Μεσσηνίας είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος και ανήκε διοικητικά στο Δήμο Είρας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Η Νέδα είναι κτισμένη στη νοτιοδυτική παρυφή του Λυκαίου όρους. Βρίσκεται κοντά στην Ανδρίτσαινα Ηλείας και στον Αρχαίο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Παλιότερα το χωριό ονομαζόταν Μπέρεκλα, υποδηλώνοντας τη σλαβική καταγωγή των πρώτων κατοίκων του. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε από τον ποταμό Νέδα, οι πηγές του οποίου βρίσκονται κοντά στο χωριό Πέτρα ενώ οι εκβολές του είναι στον Κυπαρισσιακό κόλπο. Στο ταξίδι τους τα νερά της Νέδας διανύουν διαδρομή 32 χιλιομέτρων. Ήταν έδρα ομωνύμου κοινότητας με δημοτικό σχολείο που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1904.Ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2001 ήταν 210 κάτοικοι.
261. ΝΕΔΟΥΣΑ = ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ Η Νέδουσα είναι ένα χωριό στον Ταϋγετο, πνιγμένο στο πράσινο, σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και στην εποχή των Καποδιστριακών Δήμων και τώρα στον τωρινή εποχή του Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Στη Νέδουσα γεννήθηκε ο ήρωας του 1821 Νικήτας Σταματόπουλος, γνωστός ως Νικηταράς. Τρία χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται η ιστορική Μονή Μαρδακίου που χτίστηκε το 1504.
Κάθε χρόνο την Καθαρή Δευτέρα, γίνεται το Καρναβάλι. Πρόκειται για ένα αυθεντικό αγροτικό δρώμενο παρεμφερές με αυτά που τελούνται κάθε χρόνο την ίδια περίοδο στη Βόρεια Ελλάδα. Το αγροτικό καρναβάλι της Νέδουσας είναι ένα είδος "λαϊκού θεάτρου" και αποτελείται από μια σειρά πράξεων, τις οποίες "πράττει" ένας όμιλος μεταμφιεσμένων, και έχει πρωταρχικό σκοπό την εξασφάλιση της ευετηρίας (καλοχρονιάς) και της γονιμότητας
262. ΝΕΡΑΪΔΟΒΡΥΣΗ = ΚΟΥΤΣΟΜΑΔΙ. Πρόκειται για ένα οικισμό της πρώην κοινότητας Αδριανής, της πρώην επαρχίας Πυλίας. Μετά τη διάλυση της επαρχίας Πυλίας και τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας μέχρι το τέλος του 2010, σήμερα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Δεν μπορέσαμε να βρούμε αν σήμερα το 2011 υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι.
Η Νεραϊδόβρυση που το παλιό της όνομα ήταν Κουτσομάδι, βρίσκεται Νότια του όρους Λυκόδημο σε υψόμετρο 360 μ. Το όνομα Κουτσομάδι προέρχεται από το Τούρκικο κουτσού μέτη που πιθανόν να αναφέρεται σε Τούρκο κάτοικο της περιοχής. Ενώ το εξελληνισμένο όνομα Νεραϊδόβρυση προήλθε από πηγή του οικισμού που οι ντόπιοι νόμιζαν ότι εμφανίζονται νεράιδες.
263. ΝΕΑ ΚΟΡΩΝΗ = ΚΑΝΤΙΑΝΙΚΑ. Η Ν. Κορώνη είναι ένα όμορφο χωριό που είναι αμέσως μετά τον Αγ. Ανδρέα Λογγά και αποτελεί το σύνορο ανάμεσα στο Νέο Δήμο Μεσσήνης και στον επίσης νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος. Η παραλία του χωριού, η μεγάλη πλατεία με την επίσης μεγάλη εκκλησία του χωριού είναι τα χαρακτηριστικά σημεία του χωριού. Η Νέα Κορώνη είναι πάνω στο δρόμο προς Κορώνη.
264. ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ = ΜΙΣΚΑ. Ένα χωριό του πρώην Δούμου Βουφράδος που σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
265. NEOΧΩΡΙ = ΝΙΧΩΡΙ. Το Νιοχώρι ή Νιχώρι της Ιθώμης, χτισμένο σε 60 μέτρα υψόμετρο, έχει πολλά που το κάνουν μοναδικό: από την μια μεριά την Ιθώμη (παλιό και νέο μοναστήρι Βουλκάνου) και από την άλλη το τρικέφαλο γεφύρι της προς Μελιγαλά-Νιοχώρι-Σαντάνι. Η λέξη Νεοχώριο σημαίνει ακριβώς το νέο χωριό, διότι το σημερινό χωριό προήλθε, μετά το 1821, από την συνένωση των περιοχών Μπέτσι και Γκολέμι και της περιοχής Βλαχογάλαρα. Στην είσοδο του χωριού από Μελιγαλά, το γεφύρι της Μαυριζούμενας (μνημείο υψηλής τέχνης) περιμένει την αξιοποίησή του. Χτισμένο τον 4ο π.Χ. αιώνα με 16-17 καμάρες (το παλαιότερο της Ελλάδας) είναι σύγχρονο των τειχών της Ιθώμης που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας. Μόλις το 1821 κρίθηκε διατηρητέο. Η ανακατασκευή του έγινε το 12ο ή 13ο αιώνα από τη χήρα του στρατηγού Μαυροζούμη. Ανακαινίστηκε πάνω στις αρχαίες τετραγωνικές βάσεις με 9 καμάρες. Στο υψηλότερο σχεδόν σημείο του χωριού, στέκει ετοιμόρροπο το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλας. Αν και έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο από το 1998, περιμένει ακόμη την φροντίδα της πολιτείας.
Πηγή : www.meligala.gr
266. NEΟΧΩΡΙ ΜΑΝΗΣ. Αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, μαζί με τον οικισμό Λεύκτρο και τη παραλιακή Στούπα. Βρίσκεται τρία χιλιόμετρα από τη διασταύρωση του επαρχιακού δρόμου Καλαμάτα - Αρεόπολη στο ύψος της Στούπας και είναι αμφιθεατρικά κτισμένο πάνω σε λόφο. Είναι από τους νέους οικισμούς της Μάνης που δημιουργήθηκε στο τέλος του 17ου αιώνα (1680 περίπου) όταν η Βενετσιάνικη διοίκηση της περιοχής θέλησε να εποικήσει το χώρο μεταφέροντος κατοίκους από τα νότια χωριά της καπετανίας του Ζυγού, για να καλύψει το πληθυσμιακό κενό. Εποικίστηκε βασικά από κατοίκους του Νομιτσή. Αυτοί εγκαταστάθηκαν και κατασκεύασαν σπίτια οπό υλικά που λήφθηκαν από την κατεδαφισμένη ακρόπολη του κάστρου του Λεύκτρου. Την επόμενη δεκαετία προσήλθαν και λίγοι έποικοι οπό τη Μηλέα, που εγκαταστάθηκαν και έδεσαν με την περιοχή. Η αρχαία ονομασία της περιοχής ήταν Λεύκτρα, που προέρχεται από το γιο του Περιήρη, Λεύκιππο, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει «Πέφνου δε στάδια είκοσιν απέχει Λεύκτρα». Στη προϊστορική πόλη έχουν βρεθεί λίθινη αξίνα πρωτοελλαδικής εποχής, μαρμάρινο κεφάλι Αθηνάς, μαρμάρινο Ιονικό κιονόκρανο, μαρμάρινο κεφάλι γενειοφόρου άντρα ρωμαϊκών χρόνων, πήλινη γυναικεία κεφαλή κλασσικών χρόνων, που βρίσκονται στο Μουσείο της Καλαμάτας, καθώς και Μεσοελλαδικοί και Μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι στη βάση του λόφου. Το γεγονός ότι τιμούσαν τον Ασκληπιό, ως γιο της κόρης του Λεύκιππου, Αρσινόης και του Ιθωμάτα Δία, αναδεικνύει τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τους Μεσσήνιους. Στην Ακρόπολη των αρχαίων Λεύκτρων σώζονται υπολείμματα του φράγκικου κάστρου, που έχτισε ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουινός το 1250 μ.Χ., το οποίο παραχωρήθηκε στους Βυζαντινούς το 1262, ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του αιχμαλώτου Γουλιέλμου και τα ερείπια ναού της Αθηνάς. Στο Λεύκτρο βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Πελαγίας με ωραία λαϊκά ανάγλυφα και στο Νιοχώρι η Παναγίτσα με αγιογραφίες του 1787.
267. ΝΕΡΑΤΖΙΑ = ΠΑΣΑΛΙΝΑ. Έίναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται μεταξύ Αγ. Ανδρέα και Λογγά.
268. ΝΟΜΙΤΣΗ. Ανάμεσα στα Δημοτικά Διαμερίσματα Πλάτσας και Θαλαμών του πρώην Δήμου Λεύκτρου βρίσκεται το T.Δ Νομιτσή. Βρίσκεται σε απόσταση μιας και πλέον ώρας από την Καλαμάτα (57 χλμ.) και μισής περίπου ώρας από την Αρεόπολη (25 χλμ.). Το 1928 αριθμούσε 459 κατοίκους, το 1991 162 και σήμερα 116 (απογραφή 2001). Στο T.Δ. Νομιτσή ανήκει ο οικισμός Κούμανης. Ο Νομιτσής ανήκει στον ορεινό όγκο του Ταϋγέτου και παρουσιάζει όπως και όλη η ορεινή ζώνη, πληθυσμιακή και δημογραφική παρακμή
Κτισμένος αμφιθεατρικά στους πρόποδες ενός μικρού λόφου του Γαϊδουροβουνιού έχει θέα το Μεσσηνιακό κόλπο και αγναντεύει την Κορώνη. Τούτος ο τόπος με την άγρια ομορφιά, τις βαθιές νεροσυρμές αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της φύσης και του πολιτισμού. Δύσβατα κορφοβούνια, απότομες ρεματιές, κακοτράχαλες πλαγιές, ορθόστηλοι γλυστεροί βράχοι, γαρδίνες και πετροχώραφα περιφραγμένα με ξερότοιχους, ελάχιστα ισιώματα με λιγοστό χώμα και μερικές ελιές, υπήρξαν οι πηγές που τροφοδότησαν και ανέτρεψαν γενιές και γενιές. Καλντερίμια που συνέδεαν το χωριό με γειτονικά χωριά και οικισμούς (ελάχιστα σώζονται, γιατί με την κατασκευή του αμαξιτού δρόμου δυστυχώς καταστράφηκαν), ξαναζωντανεύουν παλιές μνήμες. Στενά σοκάκια, παραδοσιακά πέτρινα σπίτια με τις κεραμοσκεπείς στέγες τους, προσδίδουν μια γραφικότητα στο χώρο, συμπληρώνοντας το σκηνικό της διατήρησης της αυθεντικότητάς του. Οι γκρεμισμένοι πύργοι από το χρόνο και την εγκατάλειψη αποτελούν μαρτυρίες ενός ένδοξου παρελθόντος. Ερειπωμένες αλλά και καλοδιατηρημένες εκκλησίες μαρτυρούν για το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων. Ο ενοριακός ναός του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο του χωριού. Το κτίσμα εκτιμάται ότι είναι παλιότερο του 1784, χρονολογία που αναγράφεται σε μια πέτρα που κατά πάσα πιθανότητα σηματοδοτεί τη χρονιά της αναπαλαίωσης. Το ψηλό καμπαναριό, ακατασκευασμένο από βυζαντινό υλικό (πωρόλιθους και κεραμίδια) ίσως αποτελεί το παλιότερο μέρος του ναού που σώζεται στην αρχική μορφή του, γι αυτό στα υπόλοιπα τμήματα έχουν υπάρξει μεταγενέστερες παρεμβάσεις. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, λέγεται ότι κατασκευάστηκε από κάποιον που είχε καταφύγει στα μέρη μας, καταδιωκόμενος, με μοναδικό εργαλείο ένα σουγιά και μοναδικό αντάλλαγμα το καθημερινό φαγητό του, που είχαν αναλάβει εναλλάξ οι οικογένειες του χωριού. Ο εσωτερικός χώρος, ολόκληρος, ένα μεγαλείο τέχνης από πλούσιες τοιχογραφίες, με σπάνιες αναπαραστάσεις του θεϊκού μεγαλείου εμπλουτισμένες με τις αυστηρές ασκητικές μορφές Αγίων της εκκλησίας μας. Η υψηλή ακουστική που διαθέτει ο ναός οφείλεται σε εντοιχισμένα πιθάρια στην περιοχή του τρούλου. Η Μεταμόρφωση (11ος αιώνας) εντυπωσιάζει τον επισκέπτη αν και έχει λεηλατηθεί κάμποσες φορές και έχει επισκευασθεί πρόχειρα (καθαρισμός με ασβέστη). Οι Αγιοι Ανάργυροι (12ος αιώνες), η Υπαπαντή (14ος αιώνας) η Παναγία η Γιάτρισσα (Καμπινάρι) (16ος αιώνας) ο Αγιος Ευστράτιος (Πάνω Κούμανη), ο Άγιος Νικόλαος, οι Άγιοι Θεόδωροι κ.α, αποτελούν μερικά δείγματα εκκλησιαστικών μνημείων, που χάρις στην παρέμβαση των κατοίκων αναστηλώθηκαν και συντηρήθηκαν ώστε να μπορούν να λειτουργούν ως χώρα λατρείας και προσευχής. παρόμοιοι χώροι που δεν κατέστη δυνατό να αποκατασταθούν (απαγορεύσεις αρμοδίων υπηρεσιών κ.λπ.) ερειπώθηκαν ή γκρεμίστηκαν.
Η ύδρευση του χωριού γινόταν παλιότερα από τα νερά δύο πηγών, μία στο κύριο χωριό και μία στον οικισμό Κούμανη που διοχετεύονταν σε καλοκτισμένες πέτρινες βρύσες. Στις βρύσες αυτές δεν πήγαιναν μόνο οι γυναίκες για να πάρουν νερό αλλά για να πλύνουν τα υφαντά στρωσίδια και τα ρούχα. Εκεί όμως πότιζαν και τα ζώα τους καλοκαιρινούς μήνες σε μαρμάρινες γούρνες. Στις βρύσες αυτές που δεν γνωρίζουμε πότε κτίστηκαν, υπάρχουν εντοιχισμένα διακοσμητικά ανάγλυφα και αποτελούν μοναδικά αρχιτεκτονικά κτίσματα με έντονο ενδιαφέρον.
Σημαντική προσωπικότητα του χωριού υπήρξε ο Υπουργός και Βουλευτής Γιάννης Ψαρρέας, Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας σε διάφορες περιόδους από το 1956 έως το 1963. Ο δρόμος Καλαμάτα – Αρεόπολη που έβγαλε τη Μάνη από την απομόνωση, υγειονομικοί σταθμοί, τουριστικά περίπτερα και κτίρια δημοτικών σχολείων φέρουν τη σφραγίδα του. Πηγή : www.leftro.gov.gr (Aντ. Ρουμανέα)
269. ΞΑΝΘΙΑΝΙΚΑ. Μικρός οικισμός της παραδοσιακής Μανιάτικης πρώην κοινότητας Μηλέας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης.
270. ΞΑΓΝΑΝΤΟ = ΧΑΤΖΑΛΙ. Ένας οικισμός της περιοχής Μεσσήνης. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.
271. ΞΗΡΟΚΑΜΠΙ. Μικρό χωριό της Καλαμάτας που είναι πλησίον των Λαιίκων. Με την απογραφή του 2001 έχουν 119 κατοίκους.
272. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ = ΜΑΛΕΝΙΤΙ. O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στο Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.
273. ΟΡΟΒΑΣ. Οικισμός του χωριού Κάμπος του πρώην Δήμου Αβίας της Μάνης. Ο οικισμός έχει 39 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
274. ΠΑΛΑΙΑ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Εγκαταλελειμμένο χωριό από το 1967. Το έτος 1957 υπέστη καταστροφές από τυφώνα που το έπληξε. Επίκεντρα ήταν η Χώρα, η Παλαιά Αετοφωλιά και η Ελληνοεκκλησιά (Σιάμαρι). Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια από τα περισσότερα πέτρινα σπίτια. Σώζεται η εκκλησία του, ο Άγιος Γεώργιος (διατηρητέο μνημείο) και δύο πηγάδια του (το ένα έχει κυρηχθεί διατηρητέο μνημείο). Από το σημείο που είναι χτισμένο μπορεί κανείς να δει όλον τον Μεσσηνιακό κάμπο.
Πηγή : http://wikimapia.org/
275. ΠΑΛΑΙΟ ΛΟΥΤΡΟ = ΛΥΚΟΝΤΟΥΖΙ = ΑΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ. Είναι ένα μικρό χωριό πλησίον της Χώρας Τριφυλίας και πιο κοντά στο Παλάτι του Νέστορα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
276. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ Το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά στο Τρίκορφο. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε μάλλον από το Παλιό κάστρο (Σαφλαούρο) που είναι στο βουνό πάνω από το χωριό
277. ΠΑΛΙΟΒΛΑΣΣΑΔΑ. Είναι οικισμός του Τδ Αγαλιανής του πρώην Δήμου Αυλώνας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
278. ΠΑΝΕΪΚΑ = ΑΝΑΖΟΓΛΙ. Το χωριό αυτό είναι χωριό όσων φέρουν το όνομα Πανόπουλος. Βρισκόταν στον τέως Δήμο Αίπειας λίγο πιο ορεινά του χωριού Ανδριανή. Σήμερα το χωριό είναι ακατοίκητο.
279. ΠΑΝΙΠΕΡΙ. Χωριό του τέως Δήμου Πεταλιδίου και νύν Μεσσήνης. Σήμερα έχει περίπου τους 200 κατοίκους.
280. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001
281. ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ = ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ. Τα ωραία πράγματα και οι όμορφες στιγμές είναι δίπλα μας αλλά συνήθως δεν τα βλέπουμε και δεν τα εκτιμούμε. Από αυτό τον κανόνα, δυστυχώς δεν εξαιρείται κι ένα υπέροχο μέρος στο Παραπούγκι.
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο και ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και αγριολούλουδα, εκατό περίπου μέτρα από τον κεντρικό δρόμο στο Παραπούγκι, ανάμεσα στο Διαβολίτσι και στο Δεσύλλα, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος στην κυριολεξία.
Το όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, οδηγεί στις πηγές και στον μεγάλο καταρράκτη. Αξίζει να ειπωθεί ότι ο καταρράκτης βρίσκεται εντός ενός φυσικού κοιλώματος που μοιάζει με σπηλιά. Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, την άνοιξη και το καλοκαίρι, συγκεντρώνονται εκεί εκατοντάδες αηδόνια που μαζί με τους ήχους του νερού δημιουργούν μια μοναδική παραδείσια ατμόσφαιρα.
Πηγή : meropitopik.blogspot.com
282. ΠΕΔΙΝΟ = ΚΑΤΣΙΜΑΡΕΪΚΑ. Συνοικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια. Η μετονομασία έγινε το 1956. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης. υψόμετρο 600 μέτρα
Μόνιμοι κάτοικοι σήμερα 14. Στο καμπαναριό της εκκλησίας είναι σκαλισμένη η ανορθόγραφη επιγραφή "1804 Μαρτίου 8 Παναγιώτη Μαυρουδέας κτίτορας" (κτίστης). Σύμφωνα με τα γραμμένα ο συνοικισμός άρχισε να κτίζεται στο τέλος 17ου αιώνα και μετά έκτισαν την εκκλησία. Πηγή : www.lefktro.gov.gr
283. ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ = ΒΙΑΝΤΟΣ. Η Πελεκανάδα ειναι ενα όμορφο μικρό ημιορεινό χωριό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και ανοίκει στο Δημο Αριστομένους.Υπάρχουν τρείς εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει πως επι τουρκοκρατίας ο φερόμενος ως Πελεκάν-Αγάς έδωσε το όνομά του στο χωριό(Πελεκανάγα) περνόντας απο εκεί.Στην πορεία το όνομά άλλαξε και έμεινε ως Πελεκανάδα Η δεύτερη αναφέρει πως κάθε χρόνο πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο σε βάλτους και λίμνες της περιοχής καθώς αποδημούσαν. Η Τρίτη που φαίνεται ως η περισσότερο πιστευτή, είναι πως το χωριό πήρε το όνομά του από τους πολλούς πελεκητές πέτρας που κατοικούσαν στο χωριό.
284. ΠΕΛΕΚΗΤΟ. Ένα μικρό χωριό 12 χλμ από τα Αρφαρά που με την απογραφή του 2001 είχε 13 κατοίκους.
285. ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ = ΡΑΔΟΥ. Οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένη του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλέον ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους.
286. ΠΕΡΔΙΚΟΝΕΡΙ = ΠΟΔΟΓΟΡΑ Είναι ένα χωριό της Τριφυλίας. Το όνομά του σε Περδικονέρι είναι από το 1916
287. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ. Μικρό χωριό της πρωην κοινότητας ελαιοχωρίου του σημερινού Δήμου Καλαμάτας στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπου ζουν 205 κάτοικοι. Είναι ένα χωριό στο οποίο οι κάτοικοι ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
288. ΠΕΤΑΛΙΔΙ= Το σημερινό Πεταλίδι έχει περίπου 1350 κατοίκους, βρίσκεται στη Δυτική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και απέχει 26 χλμ. από την Kαλαμάτα. Xτισμένο στο μυχό του ομώνυμου όρμου, είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσσηνίας. Μέχρι το τέλος του 2010 ήταν αυτόνομος Δήμος, τώρα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Η όμορφη κωμόπολη του Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα ιδανικό τρόπο. Διαθέτει δε, σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Ιστορία.Στο Πεταλίδι βρίσκεται η ομηρική Αίπεια, όπου αργότερα (365 π.Χ.) χτίστηκε η Κορώνη. Είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Αρτέμιδα, στον Ασκληπιό και στο Διόνυσο, ενώ το ορειχάλκινο άγαλμα του Διός Σωτήρος κοσμούσε την αγορά του. Βόρεια του Πεταλιδίου, που ανοικοδομήθηκε το 1830, βρίσκεται το ανάκτορο των Νιχωρίων. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα της πρωτοελλαδικής, καθώς και με κτίσματα της μεσοελλαδικής εποχής και των μυκηναϊκών χρόνων.
Εγκατάσταση Μανιατών. Πολλοί από τους κατοίκους του Πεταλιδίου είναι Μανιάτικης καταγωγής.Με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια τον Αύγουστο του 1830, αποφασίστηκε υπό του συνταγματάρχου Νικολάου Πιερράκου - Μαυρομιχάλη εγκατάστασις Μανιατών μετά την δημιουργίαν του νέου Ελληνικού κράτους. Η εγκατάσταση αυτή έγινε για να ευχαριστήση ο Ι. Καποδίστριας τους Μανιάτες, διαθέτοντάς τους δημόσια Γη. Για το λόγο αυτό συναντάμε ονόματα Μανιάτικης καταγωγής όπως πχ Τρουπάκης, Αυγουλέας, Γριβέας, Λιέας, Τσιτομενέας, Γιαννακάκος, Γιδάκος, Κουράκος, Ξαρχάκος, Παρασκευάκος, Στεφανάκος, Δαμήλος, Τσακάκος, Γρουσουζάκος, Δαιμονάκος κ.λπ
Γενικά. Το οδικό δίκτυο από Καλαμάτα είναι άσφαλτος αλλά έχει αρκετές στροφές. Διαθέτει Αστυνομικό τμήμα, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Τραπέζες, 3 ξενοδοχεία,15 μονάδες Ενοικιαζομένων δωματίων - studios, 2 camping. Rent a Car, rent a Bike, ψαροταβέρνες ψησταριές, διάφορα Καφέ. Λιμάνι για κότερα- ιστιοφόρα και ψαροκαίκα , Τεράστιες αμμουδερές παραλίες και πεντακάθαρες ακτές για πολύωρο κολύμπι.και σέρφινκ .
289. ΠΕΤΡΑ. Χωριό του τέως Δήμου Είρας και νυν Τριφυλίας. Κάτω από αυτό το χωριό βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Νέδα. Η απογραφή του 2001 έδειξε ότι το χωριό κατοικούν περίπου 100 κάτοικοι.
290. ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ. Το χωριό Πετράλωνα Ιθώμης ,είναι οικισμός της άλλοτε Κοινότητας Μαυροματίου Ιθώμης στην Επαρχία Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Είναι κτισμένο επάνω σε ένα μικρό λόφο και βρίσκεται Δυτικά - Νοτιοδυτικά της ιστορικής κωμόπολης του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περί τα 350 μ
Ανατολικά βρίσκονται τα βουνά. Ταίτσα και Νοτιοανατολικά ο Ψωριάρης πίσω δε από την Ταίτσα είναι το μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Μεσσηνίας είναι το όρος Ιθώμη από το οποίο πήρε και το όνομα της η περιοχή , (στα χωριά μας το ονομάζομε Βουλκάνο) Δυτικά του χωριού είναι το βουνό Μικροβουνάκι και πίσω από αυτό το μεγαλύτερο βουνό Ζυγός, Βορειοδυτικά είναι το βουνό Παναγιά και λέγεται έτσι γιατί στην Κορυφή του υπάρχει ένα εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά και γιορτάζει στις 31 Αυγούστου , κατάθεση της τίμιας ζώνης της Παναγιάς. Βόρεια του χωριού είναι ένα μικρό βουνό, ο Αη-Λιας. Στη θέση του σημερινού χωριού και στο ψηλότερο σημείο, για να το πιάνουν οι αέρηδες ,είχαν φτιάξει δύο πέτρινα αλώνια, όπου αλώνιζαν τα δημητριακά ,κυρίως σιτάρι, βρώμη και κριθάρι.
Λόγω του ότι εκεί κοντά υπήρχε και νερό , άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από τη βρύση και τα αλώνια.Έτσι ιδρύθηκε σιγά - σιγά το χωριό, το οποίο ονομάστηκε Πετράλωνα [πληθυντικός και όχι Πετράλωνο όπως και σήμερα το ονομάζουν μερικοί] επειδή στο κέντρο της περιοχής ήταν φτιαγμένα δύο πέτρινα αλώνια και όχι ένα. Πηγή:http://petralona.webnode.com του Γ.Κ. Κρόμπα.
291. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ. Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Αρναούταλη. Αν και υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η περιοχή και ο οικισμός πριν οι Τούρκοι δώσουν το όνομα Αρναούταλη και επί βυζαντινής εποχής λεγόταν και πάλι Πετρίτσι. Μάλιστα ή ονομασία Πετρίτσι είναι βυζαντινή ονομασία. Ο Φ. Α. Κομπορόζος σε άρθρο του με τίτλο "Μεσσηνιακά τοπωνύμια", αναφέρει σχετικά με την ονομασία "Πετρίτσι" ότι το χωριό ονομαζόταν έτσι και είχε πάρει το όνομα Αρναούταλι «Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό επώνυμο Πετρίτζης (Πετρίτσης), που θα ανήκε στον κτήτορα του τόπου. Στου Πετρίτση (το κτήμα) -στο (χωριό) Πετρίτσι -το Πετρίτσι". Το 1927, με το Διάταγμα της 4ης Νοεμβρίου 1927 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 306/1927, το χωριό μετονομάστηκε από Αρναούταλη σε Πετρίτσι. Μέχρι το 2010 το Πετρίτσι ανήκε στον τέως Δήμο Βουφράδος.
292. ΠΕΤΡΟΒΟΥΝΙ. Αποτελεί μικρό οικισμό πλησίον της Καρδαμύλης του Δήμου Δυτικής Μάνης με 26 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001.
293. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
294. ΠΕΥΚΟ = ΜΠΑΛΑ. Το Πεύκο (πρώην Μπάλα) είναι μικρό ορεινό χωριό (υψ.520μ) του Νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Πρώτη επίσημη γραπτή μαρτυρία του ονόματος «Μπάλα» υπάρχει στα Οθωμανικά Αρχεία που βρίσκονται στα Πρωθυπουργικά Αρχεία της Κωσταντινούπολης και εμφανίζουν το Μπάλα (Βala)το 1570 περίπου να έχει 3 σπίτια και να πληρώνει φόρο -χαράτσι- 801 άσπρα ( τούρκικο νόμισμα ). Επίσης αργότερα 200 περίπου χρόνια, στην απογραφή των Ενετών στα 1700 μ.χ αναγράφεται ως Βalla με 16 οικογένειες και 53 κατοίκους, ανήκε δε τότε στην επαρχία Λεονταρίου. Στη Γαλλική απογραφή του 1829-30 αναγράφεται επίσης ως Βalla με 85 κατοίκους. Πιθανόν οι πρώτοι κάτοικοι να εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μετά το 1500 μ.χ δηλαδή μετά την πτώση του κάστρου του γαρδικίου ή Κάστρο της Ωριάς ή Κόκκαλα, στους Τούρκους (Μωάμεθ Β΄). Το κάστρο αυτό του οποίου ίχνη υπάρχουν και σήμερα βρίσκεται βόρεια του χωριού Πεύκου (πρώην Μπάλα) και σε απόσταση 5ΚΜ περίπου.
295. ΠΗΓΑΔΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων με 26 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.
296. ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΑΫΓΕΤΟΥ. Ένα όμορφο χωριό του Ταϋγέτου όπου σήμερα είναι ακατοίκητο
297. ΠΗΓΕΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ = ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ. Είναι ένα ορεινό χωριό του Δυτικού Ταϋγέτου, το οποίο ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
298. ΠΗΓΗ = ΛΟΣΝΑ. Ήταν συνοικισμός της πρώην κοινότητας Πλάτσας η οποία μετονομάσθηκε το 1912. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
299. ΠΗΓΗ. Οικισμός της Άνω Μέλπειας με 22 κατοίκους, του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
300. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
301. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ. O οικισμός Κούρταλι όπως ήταν η αρχική ονομασία του χωριού προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Καρτερολίου, αργότερα το χωριό πήρε το σημερινό όνομά του Πιλαλίστρα και έγινε ανεξάρτητη κοινότητα, μέχρι που ο Καποδιστριακός νόμος το ενέταξη στο Δήμο Μεσσήνης, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Oι κάτοικοι του χωριού φτάνουν τους 196 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
302. ΠΙΠΕΡΙΤΣΑ Τ.δ. του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 143 κατοίκους.
303. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΠΟΛΑΙΝΑ Παλιός οικισμός που βρίσκεται Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσο ή Χαλβάτσου.
304. ΠΛΑΤΑΝΑ. Οικισμός πλησίον του χωριού Κωνσταντίνοι. Του πρώην Δήμου Ανδανίας και σημερινού Δήμου Οιχαλίας, που έχει 17 κατοίκους.
305. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης. «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα, και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.» Το χωριό βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.
Πηγή : www.avlona-messinias.gr
306. ΠΛΑΤΑΝΟΣ = ΣΒΙΝΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλάμαι (Κουτήφαρι) του νυν Δήμου Δυτικής Μάνης.
307. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ.. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.
308. ΠΛΑΤΣΑ. Η Πλάτσα είναι ημιορεινό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 370 μ., που με τους οικισμούς Πηγή και Κοτρώνι αποτελούσε κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου. Παρουσιάζει ενδιαφέρον ως χαρακτηριστικός παραδοσιακός οικισμός της Μεσσηνιακής Μάνης με πολλούς οχυρούς πύργους, σε συνδυασμό με το φυσικό της περιβάλλον. Πλάτσα σημαίνει πλάτωμα ή ανοικτή πλατεία και στην αρχαιότητα ήταν ο ορεινός χώρος της αρχαίας Πέφνου, ενώ η παράλια Πέφνος ήταν ο Άγιος Δημήτρης. Οι πανέμορφες εκκλησίες της υποδηλώνουν τη σπουδαιότητα της περιοχής κατά τους Βυζαντινούς και Μεταβυζαντινούς χρόνους. Στην Πλάτσα υπάρχουν αρκετοί ναοί βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Αξιόλογοι είναι οι ναοί του Αγίου Νικολάου, η Αγία Παρασκευή σταυρεπίστεγος ναός με τοιχογραφίες του 15ου αιώνα, ο Άγιος Δημήτριος (11ου-12ου αι.) με εξαίρετες τοιχογραφίες και ανάγλυφα. Ο Άγιος Νικόλαος, που βρίσκεται στο Καμπινάρι της Πλάτσας, είναι τρίκλιτη Βασιλική του 10ου αιώνα, με τρούλο που προστέθηκε το 14ο αι. και ωραία τοιχογράφηση, του 1332. Στο τέμπλο διατηρούνται γλυπτά μεσοβυζαντινών χρόνων, ενώ ο ναός λειτουργείται μία φορά το χρόνο. Πηγή : www.lektro.gov.gr
309. ΠΛΑΤΥ = ΜΠΑΣΤΑ. Χωριό του τ. Δήμου Άριος πλησίον των χωριών Αριοχώρι, Αρις, Ασπροπουλιά Πήδημα κλπ Μετονομάσθηκε το 1927.
310. ΠΛΑΤΩΜΑ = ΠΛΗΡΩΜΑ ή ΚΑΜΙΝΑ ΜΑΛΤΣΙΝΑ. Οικισμός του Κάμπου Αβίας και νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός αυτός έχει 50 κατοίκους.
311. ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους.
Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.
Αλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο.
312. ΠΟΛΙΑΝΗ. Το χωριό του Ήρωα του 1821 Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσα). Βρίσκεται στα ορεινά της Θουρίας, 21 χλμ από την Μεσσηνιακή πρωτεύουσα σε υψόμετρο 680 μ. Σήμερα έχει περίπου 388 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και διοικητικά ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας. Υπάρχει ακόμα το ιστορικό σπίτι όπου γεννήθηκε ο Παπαφλέσσας
καθώς και τα ερείπια του πρώτου ελεύθερου Δημοτικού Σχολείου, μετά την Επανάσταση του 1921, που κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση του ίδιου του Γρηγορίου Δίκαιου - Παπαφλέσσα
όταν διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών.
Ο ορεινός όγκος προσφέρεται για δημιουργία καταφυγίου θηραμάτων, έχει αναπτυγμένη κτηνοτροφία γι' αυτό και οι πολλοί βοσκότοποι στους οποίους οδηγούνται οργανωμένα κοπάδια αιγοπροβάτων.
Ιδιαίτερο στοιχείο του χωριού είναι και το γεγονός ότι κατοικείται για περίπου 7 μήνες το χρόνο. Από τον Νοέμβριο έως το Μάρτιο οι περισσότεροι κάτοικοι μετοικούν είτε στην Αμφεία είτε στον Άγριλο του τέως Δήμου Αρφαρών, όπου ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς.
Τους χειμερινούς μήνες το χωριό κατοικείται από 5 περίπου οικογένειες.
313. ΠΟΛΙΧΝΗ 10 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα, δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας. Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το 93 π.Χ.) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των «Καρνασίων Μυστηρίων». Οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν την σημερινή πηγή του Διβαριού (κοντά στην Πολίχνη) με την πηγή πλησίον του αγάλματος εκ της οποίας «ύδωρ αναβλύζει» κατά τον Παυσανία. Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστιανικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν το «Καρνάσιο Δάσος», τόπος εκτελέσεως των «Καρνασίων Μυστηρίων». Σήμερα η Πλύχνη είναι ένα μικρό χωριό, τόσο που δεν έχει ούτε ένα καφενείο. Ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
314. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΝΤΑΛΑΚΛΗ. Tο όνομά του οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στους πολλούς λοφίσκους που υπάρχουν στην περιοχή και αντικατέστησε το προηγούμενο Δαλακλή (Νταλακλή) με το Δ. 4-11-1927 (ΦΕΚ Α 306/1927). Η θέση του είναι νοτιότερα των συνοικισμών Πάνω Νταλακλή και Κάτω Νταλακλή για τους οποίους υπάρχουν αναφορές από την περίοδο της Β΄Τουρκοκρατίας (1715-1821), από στοιχεία έρευνας της Γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνα (1829-1830) και από επίσημα έγγραφα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1835, υπάγονται στους δήμους Εύας (Ναζήρι, Καλαμαρά, Ανδρούσα, Αλουποχώρι, Δρουμάσι, Βασιλάδα, Αέζι, Χασάμπασα, Μπουρνάζι, Πάνω Νταλακλή ) και Υάμειας (Πεντιά, Κλήμα, Μαγγανιακό, Δραίνα, Ζαγάραινα, Κυνηγού, Ξεροκάσι, Ράδου, Πουλίτσι, Μάνεσι, Κάτω Νταλακλή).Οι παραπάνω δήμοι ήταν 2 από τους 14 της τότε επαρχίας Μεσσήνης με έδρα την Ανδρούσα. Στα όριά του βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων Πέτρου & Παύλου (κτίστηκε το 1491) στα θεμέλια του οποίου αναβλύζουν οι ομώνυμες πηγές, από όπου υδρεύονται 10 δημοτικά διαμερίσματα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και ο ομώνυμος καταρράκτης. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι λειτούργησε ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας προς το Μανιάκι το 1825. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργική παραγωγή (σύκα, λάδι, ελιές, σταφίδα).
Πηγή : www.polylofos.gr
315. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΝΤΗΛΙΣΚΕΡΙ, Βρίσκεται και ανήκει στην πρώην κοινότητα Χανδρινού Πυλίας, του πρώην Δήμου Χιλιοχωρίων. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
316. ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ. Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι.
317. ΠΟΥΛΙΤΣΙ. Ένας ακόμα οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης. Το Πουλίτσι μαζί με την Περδικόβρυση έκαναν την πρώην κοινότητα Πουλιτσίου που αργότερα έγιναν Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αριστομένους. Από την Καλαμάτα απέχει 40 χλμ.
318. ΠΡΟΑΣΤΙΟ = ΠΡΑΣΤΕΙΟ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 230μ., μετά τη Καρδαμύλη, ανατολικά και αριστερά του δρόμου, ενώ απέχει 43 χλμ. από τη Καλαμάτα. Μαζί με τους οικισμούς Λάκκο και το παραθαλάσσιο Νέο Προάστιο (ή Πόρτο Καλαμίτσι), αποτελούσαν κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου και νυν Δ. Δυτικής Μάνης. Το Προάστιο είναι από τους παλαιότερους και σημαντικότερους οικισμούς της περιοχής. Το 1479 αναφέρονται 4 χωριά της περιφέρειας η Χώρα ή και Ανδρούβιστα, η Καρδαμύλη, το Λεπτίνι και το Προάστιο. Στο Προάστιο βλέπουμε τους πύργους των Περδικέα και Χιουρέα, την ανακαινισμένη Κρήνη των Μελισσηνών του 1643, τον Άγιο Νικόλαο, τη Κοίμηση της Θεοτόκου (1790), το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων (13ος αι.) και ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς είναι και το ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι του Βατσινήδη ή Βοτσινίδη, κοντά στο Προάστιο, που στο εσωτερικό του υπάρχουν ωραιότατες μικρές λίμνες, αλλά είναι αναξιοποίητο.
319. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.
320. ΠΡΟΣΗΛΙΟ = ΛΙΑΣΙΝΟΒΑ Είναι ένα Μανιατοχώρι που είναι το τελευταίο χωριό πριν φτάσουμε στην Καρδαμύλη. Η Λιασίνοβα μετονομάστηκε σε Προσήλιο και βρίσκεται 30 χλμ. δυτικά της Καλαμάτας, ενώ μαζί με τον οικισμό Κάλυβες αποτελούσε Κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στη πλαγιά λόφου, σε υψόμετρο 360 μ., με υπέροχη θέα προς τη Καρδαμύλη και το Μεσσηνιακό κόλπο. Ηλιόλουστο χωριό με το ναό του Αγίου Γεωργίου, που κτίστηκε το 1833 πάνω σε παλαιότερη ερειπωμένη εκκλησία, τον Άη Δημήτρη και το Ταξιάρχη με ωραίες τοιχογραφήσεις και το πύργο του Πατριαρχέα. Το Προσήλιο αντικρίζει τις Κάλυβες με τα πέτρινα σπίτια και τα πολύ στενά δρομάκια, που είναι κτισμένες σε κορυφή κοντινού λόφου, με οικιστή, περί το 1600, το Κατσίρη από τη Χώρα Ανδρουβίστας, πρόγονο των σημερινών Κατσιρέων. 321. ΠΡΩΤΗ. Νησάκι. Ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη των Γαργαλιάνων. Το όνομα της νήσου Πρώτης ή Πρωτής, πιθανόν να οφείλεται στο θαλασσινό θεό Πρωτέα, γιο του Ποσειδώνα. Κατά άλλους, το όνομα πιθανόν να προέρχεται «διότι πρώτη οράται υπό των μακρόθεν προς την Πελοπόννησον πλεόντων, κατά άλλους δε διότι είναι πλωτή πέριξ, ως έχουσα πανταχόθεν βαθέα ύδατα, κατά διαλεκτικήν εναλλαγήν των συμφώνων λ και ρ». Βόρεια της αμμουδιάς Βουρλιά, βρίσκεται το ανδρώο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής. Το όνομα του το πήρε από την ομώνυμη εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του νησιού το 1984 στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Η δίκλιτη εκκλησία του μοναστηριού είναι αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου και στην απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το μοναστήρι εορτάζει στις 23 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου με πλήθος επισκεπτών να έρχονται για να τιμήσουν την ημέρα που βρέθηκε η εικόνα. Τις ημέρες αυτές οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από την Μαραθόπολη και συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι στης Πύλου στην νήσο Σφακτηρία. Η Μονή τις ημέρες του εορτασμού προσφέρει στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα, φιλοξενεί προσκυνητές, αλλά και όσους αποκλειστούν στο Νησί από την κακοκαιρία. Το νησί έχει 4 κατοίκους.
322. ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Ο Προφήτης Ηλίας Καλαμάτας, αποτελεί χωριό – συνοικία με την εκκλησία του προφήτη Ηλία, και ανήκει στο δ.δ. της Καλαμάτας.
Απογραφή. Στην απογραφή του 2001 εμφανίζεται με 62 κατοίκους. Είναι μια περιοχή που αναπτύσσεται μετά τους σεισμούς της Καλαμάτας του 1986.
Γεωγραφική θέση. Ημιορεινή περιοχή βόρεια της Καλαμάτας. Από εκεί φαίνεται ολόκληρη η Καλαμάτα και ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Ανεβαίνοντας στην πλαγιά βορειότερα από την περιοχή Προφήτης Ηλίας πηγαίνουμε στο ορεινό χωριό Κουταλά. Και αυτή η περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Δυτικός Ταΰγετος. Προς τα Δυτικά βρίσκεται το Ασπρόχωμα και προς τα Ανατολικά τα Λέικα και το μοναστήρι της Βελανιδιάς.
Ιστορία Η περιοχή είναι πολύ γνωστή από το άσυλο ανιάτων, σανατόρειο ή "τρελάδικο", όπως το λέγανε οι Καλαματιανοί. Αποτελεί σταθμό της διαδρομής για το χωριό Κουταλά και για τα βουνά της Ρογκοζωνίτσας που ανήκουν στην Αρτεμισία. Πηγή : www.hellenica.de
323. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Πηγή : http://www.avlona-messinias.gr/
324. ΠΥΛΑ. Είναι χωριό που βρίσκεται στην «είσοδο» της Πύλου. Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικό χρόνια. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο με την ίδια ονομασία: Pila ή και Pilla.
325. ΠΥΛΟΣ = ΝΙΟΚΑΣΤΡΟΝ = ΝΑΥΑΡΙΝΟ Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ως Δήμος της επαρχίας Μεθώνης. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος. Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό. Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας. Για την ανάπτυξη του τουρισμού της Πύλου, βασικότατο ρόλο έπαιξε η δημιουργία της τουριστικής μονάδας KOSTA NAVARINO του μακαρίτη, πλέον, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που είναι το «καμάρι» της περιοχής και είναι η μεγαλύτερη τουριστική μονάδα της Μεσογείου.
326. ΠΥΡΓΑΚΙ = ΡΑΧΗ ΣΚΕΦΕΡΗ. Ένα χωριό της Τριφυλίας και συγκεκριμένα του Δωρίου το οποίο μετά τη μετονομασία του Κάτω Σουλιμά σε Δώριο, πολλοί οικισμοί ανάμεσά τους και το Πυργάκι δημιούργησαν ξεχωριστή κοινότητα με έδρα τον Άγιο Γεώργιο, από το 1927 μέχρι το 1939. Στη συνέχεια το 1998 ο Καποδιστριακός νόμος έκανε το Δώριο Δήμο και όλοι αυτοί οι οικισμοί ενταχθηκαν στο Δήμο Δωρίου, για να έλθει το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης και να ενταχθούν στο Δήμο Τριφυλίας.
327. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.
Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.
328. ΠΥΡΓΟΣ ΛΕΥΚΤΡΟΥ ΜΑΝΗΣ. Ο Πύργος ή Πυργάκι βρίσκεται σε λόφο πάνω από τη Στούπα, μετά το Νιοχώρι σε υψόμετρο 360 μ. Το όνομά του προήλθε από το κτίσιμο του πρώτου πύργου στη περιοχή από την οικογένεια Μανολίτση, που προερχόταν από τη Κωνσταντινούπολη και από την οποία προέρχονται πολλές σημερινές οικογένειες. Η ιστορία του χωριού αρχίζει το 15ο αιώνα και ήταν παρατηρητήριο, τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, των καπεταναίων που έδρευαν σε Μηλιά, Καστάνια κ.λ.π. Ο Πύργος διαθέτει αρκετές Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες, όπως η Παναγία με αγιογραφίες και παλαιό καμπαναριό, με πιο αξιόλογη του Αγίου Γεωργίου. Είναι κτισμένη επάνω σε παλαιότερη, έχει αγιογραφίες και κιονόκρανα, ενώ διαθέτει επιβλητικό καμπαναριό και πανοραμική θέα από το προαύλιο χώρο της. Αναλυτικά στοιχεία περιλαμβάνονται στο παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στη περιοδική έκδοση με τίτλο «Ο ΠΥΡΓΟΣ ΛΕΥΚΤΡΟΥ», του Συλλόγου Πυργιανών Μεσσηνιακής Μάνης «Ο Άγιος Γεώργιος», Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 1989, έτος Η’, αρ.φ. 20. Πύργος Λεύκτρου
Ο Πύργος Λεύκτρου της Έξω Μάνης (Μεσσηνιακής) είναι κτισμένος στην περιοχή όπου τα Λεύκτρα κατά τον Παυσανία, πάνω σε ένα λόφο, σε απόσταση 5 χιλιόμετρα από τα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου.Βρίσκεται πάνω στο δρόμο που οδηγεί από την παραλιακή Στούπα στα διάφορα χωριά που είναι κτισμένα σ' αυτή την πλαγιά του Ταΰγετου. Κατά την ανηφορική διαδρομή, αφήνοντας πίσω μας τη Στούπα, το πρώτο χωριό που συναντάμε είναι το Νεοχώρι κατέστη συνέχεια ο Πύργος. Το χωριό από το Δημόσιο δρόμο έχει δύο εισόδους. Φυσικό παρατηρητήριο η θέση του. Από τη Δυτική πλατεία «Παλιόπυργα» απολαμβάνει κανείς την Ανατολική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και τα παραθαλάσσια χωριά τοποθεσίες, Άγιο Δημήτριο, Άγιο Νικόλαο, Στούπα, Καλόγρια Λεύκτρο. Από τις άλλες πλευρές το χωριό έχει θέα προς το Κοτρώνι, Πηγή (παλ. Λοζνά), Πλάτσα, Ρίγκλια, Ελαιοχώριο, Πλάτσα.Η ιστορία του Πύργου, από τα στοιχεία που υπάρχουν, αρχίζει το 1565 μ.Χ. περίπου. Την εποχή αυτή φθάνει στην περιοχή Σκαφίδι η πρώτη οικογένεια με το όνομα Μανολίτση ή Μάνος. Η οικογένεια αυτή προερχόταν από την Κων/πολη, όπου ακόμα υπάρχει το όνομα Μάνος, κατ' άλλους από τα παράλια της Β. Ηπείρου. Το σίγουρο είναι ότι στο μέρος μας ήρθε από τα χωριά Νομιτσή και Κουτήφαρη. Στην αρχή εγκαταστάθηκαν στο Μαύρο Σπήλαιο. Το σπήλαιο είναι μεγάλο και σημάδια που υπάρχουν ακόμα μαρτυρούν ότι έζησαν εκεί άνθρωποι (διαρρύθμιση χώρου). Η επιλογή του σπηλαίου δεν ήταν τυχαία, γιατί κοντά σ' αυτό υπάρχει άλλο μικρότερο με μια μικροπηγή (σκαφίδι), από εκεί και η ονομασία της περιοχής. Από τις πρώτες εργασίες της οικογένειας ήταν η κατασκευή της εκκλησούλας του 'Αη Δημήτρη, που διατηρείται μέχρι σήμερα αφού αναστηλώθηκε. Η περιοχή του χωριού ανήκε στη Μηλιά (το αρχαιότερο χωριό της περιοχής). Έτσι άρχισαν διάφορες προστριβές, γιατί κάτοικοι που έρχονταν από τη Μηλιά στα χωράφια που ήταν στη σημερινή τοποθεσία του χωριού, κατοίκους του Σκαφιδιού, πετώντας πέτρες απειλώντας, φωνάζοντας. Έτσι οι Σκαφιδιώτες (οι από κάτω όπως τους έλεγαν) αναγκάστηκαν να ανέβουν επάνω (στο λόφο). Δεν είναι εξακριβωμένο αν αυτή η μετακίνηση έγινε με τη βία ή με χρηματική ή άλλου είδους ανταλλαγή. Το σίγουρο είναι ότι έκτισαν τον πρώτο Πύργο στη θέση όπου η σημερινή πλατεία «Παλιόπυργας». Ο πρώτος αυτός Πύργος έδωσε το όνομα στο χωριό. Η οικογένεια Μανολίτση ή Μάνος που εγκαταστάθηκε στον Πύργο, είχε πέντε παιδιά. Ήταν και τα πέντε αγόρια. Τον πρώτο γιο τον έλεγαν Γιάννη, αλλά επειδή είχε μεγάλο κεφάλι τον φώναζαν κεφάλα. Από αυτόν προήλθε η οικογένεια Κεφαλέα (επικράτησε το παρατσούκλι). Το δεύτερο γιο τον έλεγαν Πέτρο. Από αυτόν η οικογένεια Πετρέα. Τον τρίτο έλεγαν Στρατή, απ’ όπου η οικογένεια Στρατέα. Ο τέταρτος γιος άκουγε στο όνομα Ηλίας, αλλά επειδή ήταν ψηλός, μακρύς τον φώναζαν Μακρυλιά, απ' αυτόν η οικογένεια Μακρυαλέα. Τον τελευταίο γιο τον έλεγαν Σπύρο, αλλά επειδή ήταν βαρήκοος, τον φώναζαν Κουφό - Κουφάκο, απ' αυτόν η οικογένεια Κουφακέα. Ο Πύργος με πολιούχο τον 'Αη Γιώργη, Βυζαντινή εκκλησία, με όμορφες τοιχογραφίες (όσες βέβαια έχουν απομείνει από την αλόγιστη χρήση ασβέστη), έχει και άλλα εκκλησάκια ανάμεσα στα σπίτια, που μερικά μάλιστα δύσκολα διακρίνονται, γιατί είναι μικρά και σχεδόν όμοια με τα σπίτια, εξωτερικά. Τα εκκλησάκια είναι ο 'Αη Στράτηγας, ο 'Αη Σπυρίδωνας, η Κοίμηση της Θεοτόκου (Παναγίτσα), τα Εισόδια της Θεοτόκου (με καμπαναριό Γοτθικού ρυθμού), ο Προφήτης Ηλίας, στην καρδιά του χωριού και όχι σε κάποιο λόφο ή βουνό όπως το θέλει η παράδοση.
Πηγή : www.lefktro.gov.gr
329. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα, (κατά την παράδοση), ήτανε Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο. «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ.
Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας.
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Πηγή : www.tripilis.gr
330. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.
331. ΡΕΥΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ. Η Ρευματιά είναι ένα χωριό που ανήκει στον πρήν δήμο Ιθώμης και
και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. αποτελούσε έδρα του δημοτικού
Στο διαμέρισμα ανήκει και ο οικισμός Χρυσότοπος (Χρύσοβα).
Η Ρευματιά είναι παλαιός οικισμός. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα (μεταξύ 1348-1405) στη θέση που
ήταν η αρχαία Είρα του Αριστομένη. Στην απογραφή του 2001 είχε 102 κατοίκους.
332. ΡΙΓΚΛΙΑ. Αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, με τους οικισμούς Ελαιοχώρι, Άνω και Κάτω Ρίγκλια και βρίσκεται μετά τη Στούπα και αριστερά του δρόμου προς Αρεόπολη. Η περιοχή κατοικήθηκε περί το 1800 από τις οικογένειες των Γεννηματέων, Χρηστέων και Κυβελέων και το χωριό πήρε τη σημερινή του μορφή, μετά τη δημιουργία του Ι.Ν. της Παναγίας, από Ιερομόναχο που ήλθε από το Άγιο Όρος. Οι τρεις οικισμοί είναι κτισμένοι σε μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο χειμάρρους που ξεκινούν από τα βουνά της Μηλέας και καταλήγουν στην όμορφη αμμουδιά Πανταζί. Στα Ρίγκλια συναντάμε το ναό του Αγίου Γεωργίου με αξιόλογο καμπαναριό, την Αγία Παρασκευή σε σπήλαιο με μικρό καμπαναριό, τους Αγίους Αποστόλους και το Σωτήρα, ενώ διατηρούνται ορισμένα προεπαναστατικά κτίσματα και δροσερές κρήνες. Τα Ρίγκια αποτελούνται από 3 οικισμούς, τα Άνω Ρίγκλια, με 122 κατοίκους, Κάτω Ρίγκλια 39 κατοίκους και το Ελαιοχώριο (Ίζινα) με 28 κατοίκους. Πηγή : www.lefktro.gov.gr
333. ΡΙΖΑΝΑ. Είναι ένας οικισμός του Τ.δ. Πηγαδίων σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ταϋγέτου κοντά στο χωριό Πηγάδια. Οι κάτοικοι είναι περι τους 65 με την απογραφή του 2001.
334. ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΛΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό πλησίον του Κοπανακίου, που ανήκε στο Δήμο Αετού, ενώ σήμερα ανήκει στο Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας
335. ΡΙΚΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Η αγροτική περιοχή Ρίκια ευρίσκεται στα δυτικά ηλιόλουστα παράλια της Μεσσηνίας, μεταξύ Γαργαλιάνων και του ιστορικού Ναυαρίνου, της Πύλου δηλαδή. Τα Ρίκια είναι μια από τις τελευταίες φυσικές παράλιες περιοχές της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μεσσηνίας. Στον οικισμό αυτό μένουν 99 κάτοικοι.
336. ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr
337. ΣΑΝΤΑΒΑ. Μια παραλιακή περιοχή μεταξύ των χωριών Ακρογιάλι και Κιτριές. Ηταν περιοχή που ανήκε στο πρώην Δήμο Αβίας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Η Σάνταβα έχει μια πανέμορφη παραλία που την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι λουόμενοι. Στην περιοχή υπάρχουν Beach Bar, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στη Σάνταβα καταλήγει το, εκπληκτικής ομορφιάς, φαράγκι του Ριντόμου.
338. ΣΑΪΔΟΝΑ. Η Σαϊδόνα είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που απέχει 54 χλμ από την Καλαμάτα, 13 χλμ. από τη Στούπα, και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 600 μ περίπου στη ΝΔ πλευρά του όρους Σωτηρίτσα. Διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Λεύκτρου μέχρι και το 2010. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μανης ή έξω Μάνης ή Μεσσηνιακής Μάνης. Οι πρώτοι κάτοικοι υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Τούρκους. Αυτό αποδεικνύεται από ερείπια σπιτιών και κυρίως από την ύπαρξη δύο μοναστηριών. Το πρώτο χτίστηκε από το μοναχό Σαμουήλ που κατά την παράδοση είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και είναι γνωστό ως Σαμουήλι. Το δεύτερο χτίστηκε την ίδια περίπου χρονική περίοδο, όπως φαίνεται από εικόνες και κειμήλια που σώζονται, γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και λέγεται Βαϊδενίτσα. Το 1829 στην εκλογή αντιπροσώπου για τη Δ΄ Εθοσυνέλευση που έγινε στην Ανδρούβιστα υπήρχε εκπρόσωπος της Σαϊδόνας. Το χωριό πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη άποψη, από την ομορφιά του τοπίου και από την ύπαρξη πολλών αηδονιών (Αϊδόνα- Σαν αϊδόνα-Σαϊδόνα). Οι Σαϊδονίτες, όπως αναφέρει η παράδοση αλλά και όπως φαίνεται από γραπτά κείμενα, ήταν προοδευτικοί άνθρωποι που αγωνίζονταν για το γενικό συμφέρον και συμμετείχαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία, Εμφύλιος, Δικτατορία). Αποκορύφωμα της συμμετοχής της Σαϊδόνας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αποτελεί το έπος του 1940. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντίστασης, ένα από τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκαν οι εισβολείς του Μουσολίνι προέρχεται από το μικρό αυτό ορεινό χωριό (1942). Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Σαϊδονίτες συνέχισαν τον αγώνα από τις γραμμές του ΕΑΜ μέχρι και τη λήξη της κατοχής. Συγκυρίες όμως αρνητικές τους υποχρέωσαν να επιστρέψουν στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μετά τον εμφύλιο, οι Σαϊδονίτες επέστρεψαν στο χωριό τους και όταν η πολιτεία το 1984 αναγνώρισε την αντιστασιακή τους δράση ανήγειραν στη είσοδο του χωριού μνημείο για τα θύματα τους. Αργότερα στα ονόματα αυτά προστέθηκαν και τα ονόματα θυμάτων της ευρύτερης περιοχής και κάθε χρόνο, την Κυριακή πριν το Δεκαπενταύγουστο, τελείται στο χώρο αυτό μνημόσυνο.
339. ΣΒΙΝΑ = ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Η Σβίνα είναι ένας οικισμός του χωριού Θαλάμαι της Μάνης. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν αρχαία όπως ψευδόστομοι αμφορείς Μυκηναϊκής εποχής, λίθινες αξίνες και εργαλεία κλπ που μαρτυρούν ότι εκεί υπήρχε αρχαίος πολιτισμός.
340. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει 7 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885
341. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.
342. ΣΕΚΟΥΡΙΑΝΙΚΑ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Μελέας που βρίσκεται στη Μεσσηνιακή Μάνη, νύν Δήμος Δυτικής Μάνης.
343. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 150 περίπου κατοίκους, έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος. Αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.
Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών.
344. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιως με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου.
345. ΣΚΑΛΑ = ΠΑΛΟΥΚΟΡΑΧΗ Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Άνω Μεσσηνίας, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας. Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700. Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.
346. ΣΚΛΗΡΟΥ = ΣΚΛΗΡΟ Σκληρού Μεσσηνίας 890 υψόμετρο στις ρίζες των βουνών κατσικόποδα, πυργάκι, ράχη. Είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκε στο Δήμο Είρας ενώ τώρα ανήκει στο νεοσυσταθέντα Δήμο Τριφυλίας.
347. ΣΟΥΛΗΝΑΡΙ. Ένα ακόμη χωριό της Πυλίας που είναι κόμβος αφού είναι πάνω στο δρόμο που οδηγεί προς την Πύλο. Ακολουθώντας όμως τη δεξιά οδό της διασταύρωσης, ο δρόμος αυτός οδηγεί στα χωριά Κρεμμύδια, Γλυφάδα, Παπούλια, Κορυφάσιο κλπ
348. ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑ = ΚΟΥΡΤΣΑΟΥΣΙ Είναι χωριό που απέχει 7 χλμ από την Καλαμάτα, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το Νέο Νοσοκομείο της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Σήμερα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του νέου Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Δεν έχει διευκρινησθεί ακόμη από που προέρχεται και το όνομα Σπερχογεία και το όνομα Κουρτσαούσι. Λέγεται ότι από το χωριό αυτό υπάρχει ένα τούνελ που φτάνει μέχρι την Καλαμάτα στο ύψος της Υπαπαντής. Μάλιστα σε κάποιο σημείο, αυτόπτες μάρτυρες που έχουν μπει στο τούνελ αυτό, βεβαιώνουν ότι υπάρχουν σταλακτίτες που το σχήμα τους κάνουν ένα επιτάφιο. Υπάρχει μαρτυρία που λέει ότι η λέξη Κουρτσαούσι προέρχεται από τις Τούρκικες λέξεις Κουρτ= λύκος και τσαούς = λοχίας). Άλλη εκδοχή λέει ότι προέρχεται από το κουτσός Τσαούς.
349. ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΛΕΪΚΩΝ. Αποτελεί μικρό οικισμό 68 κατοίκων που βρίσκεται κοντά στα Λέϊκα.
350. ΣΠΙΤΑΛΙ. Το Σπιτάλι βρίσκεται 17 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και 6,5 βόρεια από τη Μεσσήνη. Το χωριό αυτό έχει περί τους 120 κατοίκους και κατά βάση ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Ησημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ιταλική λέξη Οspitale. Το χωριό σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οι κάτοικοι έχουν δημοπυργήσει πολιτιστικό σύλλογο και προσπαθούν να αναδείξουν το χωριό τους.
351. ΣΤΑΜΑΤΙΝΟΥ. Είναι ένα μικρό χωριό των 105 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα Αρφαρά και ανήκε στον τέως Δήμο Αρφαρών και νυν Δήμο Καλαμάτας
352. ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΟ = ΒΑΡΟΥΣΙΑ ή Πηγή. Είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης ανήκει στον τ. Δήμο Αβίας, και βρίσκεται πλησίον της έδρας του τ. Δήμου τον Κάμπο. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Δυτικής Μάνης. Μεσογειακό χωριό πνιγμένο στα ελαιοπερίβολα, μετά το Κάμπο, που μαζί με τους οικισμούς Λαγκάδια και Μάλτα αποτελούσαν κοινότητα, ενώ τώρα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αβίας. Είναι κτισμένο στη πλαγιά του λόφου όπου βρίσκεται το κάστρο της Ζαρνάτας. Η λέξη Βαρούσι απαντάται σε όλες τις Βαλκανικές γλώσσες. Ο Γουσταύος Μάγερ (Γερμανός γλωσσολόγος) υποστηρίζει πώς η λέξη είναι Σλαβική. Από άλλους θεωρείται Ουγγρική. Στη Τούρκικη γλώσσα συναντάμε το VAROSH (Βαρούζ) απ’ όπου μάλλον προήλθε η ελληνική λέξη Βαρούσι και σημαίνει τον συνοικισμό έξω από ένα κάστρο και εμφανίζεται συνήθως σε μέρη που υπάρχουν παλιά κάστρα και που άλλοτε οι κάτοικοι διακρίνονταν σε "Καστρινούς" και "Βαρουσιώτες". Έτσι είναι και το κάστρο της Ζαρνάτας με το Βαρούσι του. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη Βαρούσι όταν επρόκειτο για συνοικία που κατοικούσαν Χριστιανοί. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση, "όπου Κάστρο και Βαρούσι". Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στα λεγόμενα Βαρούσια κατοικούσαν οικογένειες που διεκρίνοντο για το πλούτο και την καταγωγή τους. Τόπους με το όνομα αυτό, βρίσκουμε στη Κρήτη, στη Κόνιτσα, στην Άρτα, Σέρρες και Κύπρο. Κατά την απογραφή της Πελοποννήσου του Grimani το 1618 τα Βαρούσια και η Μάλτα είχαν 36 οικογένειες με 160 κατοίκους. Το Σταυροπήγιο ήταν έδρα Επισκοπής και καπεταναίοι της περιοχής ήταν οι μετέπειτα Μπέηδες της Μάνης Τζανέτμπεης Κουτήφαρης (1ος Μπέης 1776-1779) και ο Παναγιώτμπεης Κουμουντουράκης (1798-1803). Πηγή : www.mani.org.gr
353. ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟΣ = ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ. Η Στενύκλαρος, το γνωστό μας Αλιτούρι, στο μέσω των όμορφων κοιλάδων του Αη Γιάννη και του Αγίου Πέτρου, από τα ωραιότερα μέρη της Μεσσηνίας και τα πρώτα στις προτιμήσεις των σχολικών εξορμήσεων, βρίσκεται ΒΔ και σε απόσταση 4χιλ. από τον Μελιγαλά και έχει πληθυσμό 124 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή.
Έχει υψόμετρο 90μ. και έκταση 5τ.χιλ. με έδαφος πεδινό που καλύπτεται : 2200 στρέμματα καλλιεργήσιμα, 2700 βοσκότοποι και 200 στρέμματα σπίτια κτλ. Δυστυχώς αναξιοποίητη. Πρόσφατα μιστέρεψε η ατελείωτη πηγή του Αη Γιάννη και ένας φοίνικας στο κέντρο της πλατείας τσακίστηκε από κάποιον προφανώς βιαστικό οδηγό, πριν προλάβει να μεγαλώσει. Παράγει λάδι, καλαμπόκι, κηπευτικά και κριθάρι.
354. ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους και λέγεται ότι οι κάτοικοι προέρχονται είτε από τους Τσιγγάνους, είτε είναι Αραβικής καταγωγής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι απορρίπτουν και τις 2 εκδοχές και υποστηρίζουν ότι απλά είναι μελαμψοί.
355. ΣΤΕΡΝΑ. Η Στέρνα βρίσκεται στην κεντρική Μεσσηνία. δεν έχει παλαιότερο όνομα.
Το σημερινό του όνομα το χωριό το έχει πάρει από τη μεγάλη πηγή που δημιουργούσε στέρνα στο κέντρο του σημερινού χωριού. Είναι σχετικά νέο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στην περιοχή δεσπόζει παλιόπυργα (συνδετικό παρατηριτήριο, βάρδια, της Πύλου με την αρχαία Μεσσήνη). Στο κέντρο του χωριού περνάει ποτάμι και υπάρχει λειτουργικό Ενετικό γεφύρι.
356. ΣΤΟΥΠΑ = Η Στούπα είναι ένα νεόδμητο χωριουδάκι, που εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ένα φημισμένο παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, η περιοχή της Στούπας σφύζει από κόσμο και ζωντάνια. Οι πρώτοι κάτοικοι της Στούπας προέρχονταν από το Λεύκτρο, ένα μικρό χωριό, που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση. Στη Στούπα έζησαν ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Αλέξης Ζορμπάς. Δούλευαν στα εγκαταλελειμμένα σήμερα ορυχεία της Πραστοβάς στο Νέο Προάστιο, όπου και γνωρίστηκαν. Εδώ εμπνεύστηκε και έγραψε ο μεγάλος συγγραφέας το μοναδικό αριστούργημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά».
357. ΣΤΡΕΦΙ. Το Στρέφι είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι,27 χλμ μακριά από την Καλαμάτα, κτισμένο πάνω σε λόφους, διαμορφωμένο σε γειτονιές με πληθυσμό 557 κατοίκων και περικλείεται από δύο ποτάμια, που μετά από μικρή διαδρομή ενώνονται και καταλήγουν στην παραλία της Βελίκας. Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή αυτή ιδιαίτερα συναρπαστική και προκλητική για κάθε πεζοπόρο κ όχι μόνο. Ο κόσμος είναι πρόθυμος, φιλικός κ γελαστός με τον εκάστοτε ταξιδιώτη. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του χωριού διαδραματίζουν οι νέοι του οι οποίοι είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι με όραμα και φιλοδοξίες για το τόπο τους. Σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Στρέφι είναι, το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστο μετά την λειτουργία στο Ιερό Εξωκλήσσι της Παναγίας( Παναγίτσα), καθώς και κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνεται χορός στις αποθήκες του χωριού.
358. ΣΥΡΡΙΖΟΝ. Τo ΣΥΡΡΙΖΟ είναι ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκει στο Δήμο Είρας του Νομού Μεσσηνίας. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περί τους 25. Τα καλοκαίρια το χωριό αποκτά εξαιρετική κίνηση και οι κάτοικοι φτάνουν τους 100 και πλέον. Το χωριό είναι χτισμένο σύρριζα στους πρόποδες του όρους "ΤΕΤΡΑΖΙΟ" και γι’ αυτό ονομάσθηκε ΣΥΡΡΙΖΟ. Βρίσκεται επάνω στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει το Διαβολίτσι με την Ανδρίτσαινα. Οι επισκέπτες για τον Επικούρρειο Απόλλωνα και το φαράγγι της Νέδας μπορούν να κάνουν μια στάση στο χωριό όπου και υπάρχουν καφέ και ταβέρνες. Το χωριό είναι πνιγμένο στο πράσινο (Πλατάνια, Μηλιές αφθονούν).
359. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό για την πλούσια ιστορία του, που αρχίζει το 425 π.Χ. με τον αποκλεισμό και τελικά την παράδοση των Σπαρτιατών που είχαν αποκλεισθεί από τους Αθηναίους.
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.
Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr
360. ΣΩΜΑΤΙΑΝΑ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλαμών, που στη συνέχεια εντάχθηκε στο Δήμο Λεύκτρο και σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
361. ΣΩΤΗΡΙΑΝΙΚΑ = Είναι χωριό της Μεσσηνιακής (Δυτικής) Μάνης. Κατά την παράδοση, το
χωριό πήρε την ονομασία του από τον Σωτήρη Μενούση, τον πρώτο οικιστή του, ο οποίος
καταγόταν από τα Ανώγεια της Σπάρτης.
Η περιοχή Μαυρινίτσα, σύμφωνα με το θρύλο, ονομάστηκε έτσι από την βασιλοπούλα
Μαυρινίτσα , η οποία δημιούργησε εκεί έναν ολόκληρο οικισμό και παράλληλα έχτισε τον ναό της
Αγίας Κυριάκης περί τα τέλη του 13ου αιώνα. Στα Σωτηριάνικα παρατηρήθηκε Μυκηναϊκή κατοίκηση. Το 1938 βρέθηκαν τυχαία χρυσά κτερίσματα σε λάρνακα, σκαλισμένη σε βράχο, δηλαδή: δίωτο κύπελλο (δακρυχόος) ολόχρυσο βάρους 338 γρ., που έφερε στο πλάϊ ανάγλυφες παραστάσεις δέντρων, άλλο δίωτο, ολόχρυσο κύπελλο με έκτυπες παραστάσεις, χρυσός αμφορέας, χρυσός δίσκος, ένα ολόχρυσο ημικυκλικό διάδημα κ.α. Πηγή: mani.org.gr
362. ΤΑΠΙΑ. Μικρός οικισμός της Μεθώνης με 37 κατοίκους από την απογραφή του 2001.
363. ΤΟΥΜΠΙΑ. Μικρός οικισμός του Κάμπου την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός έχει 4 κατοίκους.
364. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπ’εροχο χωριό με θέα κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει περί τους 110 κατοίκους.
365. ΤΡΑΧΗΛΑ ΜΑΝΗΣ. Το όνομά της το πήρε από το σχήμα του κάβου που βρίσκεται δίπλα της και έχει σχήμα τραχήλου. Πρωτοαναφέρεται σε ένα έγγραφο του 1700 ,ότι απ αυτή επιβιβάστηκε ένα μέρος από τους Μανιάτες που πήγαν στην Κορσική ,ύστερα από σύγκρουση στο Οίτυλο με τον Λυμπεράκη Γερακάρη. Σήμερα κατοικείτε κυρίως από συνταξιούχους και το Καλοκαίρι προσθέτονται και οι μετανάστες που επιστρέφουν στην γενέτειρά τους. Σημείο αναφοράς για τον τόπο αυτό είναι το τριώροφο σπήλαιο Καταφύγγι με μεγαλόπρεπο στολισμό και τεράστιες κολώνες από σταλαγμικό υλικό. Υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν ότι το σπήλαιο κατοικείτο. Η εξερεύνησή του έγινε από τον Γιάννη και την Αννα Πετρόχειλου. Ιδιαίτερη κίνηση έχει το χωριό το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα που γίνεται με φαντασμαγορικό τρόπο το κάψιμο του Ιούδα στο τοπικό πανηγύρι του Αη Γιαννιού το Σεπτέμβριο.
366. ΤΡΙΚΗ = ΤΟΣΚΕΣΙ. Είναι ένας οικισμός πλησίον της Μερόπης του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
367. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ. Το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Γνωστό και ως Πεντιάς, που αποτελούσε μια από τις λίγες εναπομείνουσες κοινότητες στη χώρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Καποδίστριας. Μετά τον Καποδίστρια όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα ελαιοκάρπων. Επίσης, λαμβάνει χώρα παραγωγή ελαιόλαδου και σύκων. Από την πρώην κοινότητα Τρίκορφου καταγόταν ο πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος, Λεωνίδας Δαμουράς,απο τους ιδρυτες της Συκικης.
Το Τρίκορφο είναι ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της Μεσσηνίας με εργατικούς κατοίκους, αποτελούν δε πάνω από το 50% της παραγωγής της βρώσιμης ελιάς στη Μεσσηνία. Είναι άλλωστε γνωστή σε όλη τη Μεσσηνία η γιορτή της ελιάς που γίνεται στο χωριό κάθε Αύγουστο.
368. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ. Το χωριό μετονομάσθηκε από Αλή Τσελεπή σε Τρίοδο το 1927. Βρίσκεται πλησίον της Αμφιθέας στην πρώην επαρχία Μεσσήνης, ενώ σήμερα ανήκει στον ευρύτερο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην Τρίοδο υπάρχει παλιό αεροδρόμιο το οποίο σήμερα αξιοποιείται και αγώνες αυτοκινήτων, μοτο και αερομοντελισμού.
369. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της Κοινότητας Τριπύλης.
Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης.
370.ΤΣΕΡΙΑ ΜΑΝΗΣ. Βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο (600- 750 μ.) από τα κατοικήσιμα χωριά της Μάνης και αποτελούνται από 6 οικισμούς ,τα Τσέρια, τα Γιατρέϊκα, τον Ζαχαριά, το Καταφύγγιο, το Πεδινό και το Λεπτίνι. Στο σύνολό τους κατοικού 190 άτομα μόνομα. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι προέρχεται από τα τσεράτσια ,δηλαδή τα ξυλοκέρατα, που αφθονούν εκεί. Ηταν κέντρο φημισμένων πετρομαστόρων γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία. Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη των οικισμών για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολη η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Μελανό σημείο του χωριού αυτού, ήταν η δολοφονία του κορυφαίου κλεφταρματωλού Ζαχαρία Μπαρμπιτσιώτη στον Πύργο του κουμπάρου του Κουγέα. Σήμερα διασώζεται ο Πύργος και έξω βρίσκεται η προτομή του ήρωα. Η λέξη Τσέρια είναι Σλάβικη και σημαίνει «συνοικισμοί»
371. ΤΣΕΡΙΑ ΑΝΩ. υψόμετρο 700-750 μέτρα
Είναι ο μεγαλύτερος συνοικισμός με 56 μόνιμους κατοίκους σήμερα. Στο σπίτι του Ευστρατίου Ευαγ. Τζαννετέα αναγράφεται η χρονολογία κτισίματος του 1826.
372. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού. Στον οικισμό αυτό κατοικούν 39 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
373.ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ = ΣΚΑΛΟΡΙΖΑ. Ή αλλιώς το μικρό Παρίσι όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συνδυάζει βουνό αλλά και κάμπο και είναι εύκολα προσβάσιμο στον επισκέπτη, λόγω της θέσης του επί του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας-Αθηνών. Βρίσκεται 6 χλμ. ΝΑ του Μελιγαλά και 24 από Καλαμάτα, σε υψόμετρο 100 μέτρων. Υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης (οχυρό τείχος, όστρακα). Κατά πάσα πιθανότητα πήραν το όνομα τους από τους πρώτους οικιστές, ονόματι Τσουκαλά. Οι πρώτοι οικιστές έφτιαξαν τα παλιά Τσουκαλαίικα πάνω στο βουνό Τρύπες. Από εκεί κατέβηκαν στην σημερινή θέση τους το 1800.
374. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 136 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.
375. ΦΑΓΡΙΑΝΙΚΑ. Είναι ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Μηλέας του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης.
376.ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώμα τερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων. Απόδη μοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.
377. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.
378. ΦΙΛΙΑ = ΔΟΓΑΤΖΗΔΕΣ Η πρώην κοινότητα Φίλια που το 1927 μετονομάσθηκε από Δογατζήδες σε φίλια. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
379. ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Τα Φιλιατρά είναι η έδρα του τέως ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Τριφυλίας. Η ζωή της ως πόλεως χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής. Την ονομασία της η πόλη, σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που έχουν διατυπωθεί, οφείλει στα πολλά πηγάδια που υπήρχαν, δηλ. από την εξέλιξη της λέξεως φρέαρ φρήαρ - φρηρ - φλητρόν - φλεατρόν - φιλιατρόν. Και στον πληθυντικό Φιλιατρά. Μετά την απελευθέρωση και αποκατάσταση του μικρού βασιλείου της Ελλάδος,το 1833, ο Δήμος Εράνης, δηλ. ο σημερνός Δήμος Φιλιατρών και ως το 1886, που μέγας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, είχε γνωρίσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ακμή. Μετά το σεισμό η πόλη ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Καποδιστρίου, με το υπέροχο Βενετσιάνικο σιντριβάνι, τους ευκαλύπτους και το γνωστό και ιστορικό ρολόι, χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, αποτελεί το κέντρο συνάντησης των Φιλιατρινών κάθε ηλικίας. Από τα Φιλιατρά καταγόταν ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του μεγάλου ζωγράφου Κων/νου Μπρουμίδη (προτομή του βρίσκεται στο χώρο του Δημαρχείου), που είχε αποκληθεί «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου» εκ του γεγονότος ότι οι τοιχογραφίες του κοσμούν το Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον. Στην περιοχή των Φιλιατρών σώζονται αρκετά μεσαιωνικά και ιδίως βυζαντινά μνημεία. Η μονή του Αγίου Χριστοφόρου, ο ιστορικός ναός της Παναγίας Βλαχέρνας, ο Άγιος Διονύσιος Μόραινας, ο ναός της Αναλήψεως, που είναι ο αρχαιότερoς σταυρεπίστεγος, ναός του κόσμου (120ς αι.), η ιερά μονή Ευαγγελίστριας και ο ιερός ναός της Παναγίας της Αγριλιώτισσας τον Αγρίλη. Ο Άγιος Χαράλαμπος είναι πολιούχος της πόλεως. Την 10η Φεβρουαρίου τελείται μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις με συρροή χιλιάδων προσκυνητών. Επίσης το Δεκαπενταύγουστο μεγάλη γιορτή γίνεται στον Αγρίλη, της Παναγίας, της «Κυράς της Αγριλιώτισσας». Στον Αγρίλη, το Στόμιο, στην Αγία Κυριακή και στο Λαγγούβαρδο υπάρχουν μαγευτικές παραλίες με αμμουδιά και κατακάθαρη θάλασσα. Τα Φιλιατρά έχουν μεγάλη παράδοση στον πολιτισμό. Από την εποχή της ακμής τους η πραγματοποίηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έθεσε τα θεμέλια της πολιτιστικής ακμής. Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Φιλιατρών, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών από το 1991, πρωτοπόρος από της ιδρύσεώς του (1926) με το σχολείο Μουσικής και τη Φιλαρμονική, έχει δημιουργήσει μουσική και πολιτιστική παράδοση στην πόλη, ενώ το χορευτικό του έχει μεγάλη συμβολή στη διατήρηση και τη διάδοση των παραδοσιακών ελληνικών χωρών. Το «ΒΟΡΡΕΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο και το Πάρκο της Βλαχέρνας είναι οι εστίες της δράσης του. « Τα Βλαχέρνια » η πιο αναδεδειγμένη και πρωτότυπη εκδήλωση του Συλλόγου (29/6-1/7) με συνάντηση Φιλαρμονικών. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Φιλιατρών «ο Πυρσός» από το 1958 με τη δραστηριότητα του έχει πλουτίσει την πολιτιστική παράδοση. Εστία του το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο, όπου λειτουργεί η κινηματογραφική του λέσχη και τελούνται οι άλλες του δραστηριότητες. Το Συγκρότημα Ελληνικών παραδοσιακών χορών που διαθέτει έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Το Φεστιβάλ χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων κάθε καλοκαίρι αποτελεί την αναδεδειγμένη του εκδήλωση. Το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» αποτελεί την έδρα και του Τριφυλιακού Ερασιτεχνικού Θεάτρου.
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr
380. ΦΙΛΙΠΠΑΚΙ. Το Φιλιππάκι ήταν ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου μετακινήθηκαν σιγά - σιγά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.
381. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και Πύργου Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλιας.
382. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
383. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ. Η Φοινικούντα, Φοινικούδα ή Φοινικούς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του κέντρου που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.
Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας.
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας
Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια,
εστιατόρια και ταβέρνες.
384. ΦΟΝΙΣΣΑ. Οικισμός του Τδ Ελαίας του πρώην Δήμου Αυλώνος, με 28 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.
385. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων
Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.
386. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΓΡΟΥΣΤΕΣΙ . Η Χαραυγή βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και το
όνομα Χαραυγή το πήρε το 1957. Και νύν Πύλου-Νέστορος. Στο χωριό αυτό βρίσκεται και το
περίφημο Πολυλίμνιο μια από τις σπάνιες ομορφιές της Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν πολλές
λίμνες που λόγω του ανώμαλου εδάφους δημιουργούν καταράχτες.
387. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΤΡΙΚΟΤΣΟΒΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Σωτηριάνικων, του πρώην Δήμου Αβίας που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Χαρακτηριστικό του οικισμού ο Πύργος Καπετανάκη.
388. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το κεφαλοχώρι
Χαρακοπιό . Η έκφραση των ματιών στη προσπέλαση της κεντρικής πλατείας του χωριού ωθεί σε ανασκάλεμα. Με κυρίως αγροτική κίνηση, μαγαζιά, καφενεία, πλίθινα σπίτια, και
αρχοντόσπιτα, μετα¬δίδουν παρελθόν και παρουσία.
Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι,
αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα.
Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και εμπόριο.
Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη
παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ. Τριάδα,
Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους.
389. ΧΑΤΖΗ = ΧΑΤΖΗ. Το Χατζή ήταν η πρωτεύουσα του Καποδιστριακού Δήμου Βουφράδος, ο οποίος όπως είναι γνωστό καταργήθηκε και σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου. Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836. Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων.
Πηγή : Τα πιο πάνω τα βρήκαμε από την ιστοσελίδα xatzi-messinias.gr
390. ΧΟΡΕΥΤΡΑ. Οικισμός των 89 κατοίκων, του τ.δ. Αριστομένη Μεσσήνης.
391. ΧΟΧΛΑΣΤΗ. Οικισμός του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων και νύν Δήμου Τριφυλίας με 75 κατοίκους.
392. ΧΡΑΝΟΙ. Οι Χράνοι - Μεσσηνίας βρίσκονται νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας και είναι μόλις 35
χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Είναι ένα μικρό ονειρεμένο
παραθαλάσσιο χωριό με υπέροχες παραλίες, καθαρή θάλασσα και φιλόξενους
κατοίκους. Αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας
που επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες.
393. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12
χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
394. ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό των 49 κατοίκων που παλιά ανήκε στην κοινότητα Αγίου Φλώρου και το οποίο συναντάμε στη σημερινή Εθνική Οδό λίγο πριν φτάσουμε στον Αγιο Φλώρο.
395. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέα
του προς την θάλασσα ανεπανά¬ληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο
Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες
κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.
Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων
περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών
αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες
αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρο¬μές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη
μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και
σήμερα.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκε¬ται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί.
396. ΧΡΥΣΟΤΟΠΟΣ = ΧΡΥΣΟΒ0. Ο οικισμός αυτός ανήκει στην πρώην κοινότητα της Ρευματιάς, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2001 είχε 19 κατοίκους.,
397. ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ. Η χρυσοφόρα είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους που μαζί με το Στρέφι αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Στρφίου και μετά έκαναν το Δημ. Διαμέρισμα Στρεφίου. Η Χρυσοφόρα έχει 30 κατοίκους με την απογραφή του 2001.
398. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ. Ένα αντιπροσωπευτικό χωριό της Άνω Μεσσηνίας της τ.
Δήμου Δωρίου. Το Χρυσοχώρι το οποίο και απαντάται πρώτο στη διαδρομή από
το κεφαλοχώρι Ψάρι προς Κούβελα διακρίνεται για τα πολλά και παλιά σπίτια του. Σπίτια με
πέτρινους τοίχους και κεραμιδένιες στέγες που είναι καλοδιατηρημένα. Το χωριό έχει πολλά
νερά για αυτό και λεγόταν «Βλάκα».
399. ΧΩΡΑ = ΛΙΓΟΥΔΙΣΤΑ. Μεσογειακή κωμόπολη η Χώρα, χτισμένη σε χαμηλό λόφο μπροστά από τον ομώνυμο κάμπο. Διατηρεί την παλιά όψη της -κερακέπαστα σπίτια, στενοί δρόμοι. Απέχει 48 χλμ ΒΔ από την Καλαμάτα και έχει 3.000 κατοίκους. Κοντά της το Κεφαλόβρυσο, με πηγές, πεύκα, πλατάνια. Η περιοχή είναι κατάφυτη - ελιές, αμπέλια και κηπευτικά. είναι μια σημαντική κωμόπολη της Τριφυλίας που όμως ο Καλλικρατικός νόμος την ενέταξε στο σημερινό Δήμο Πύλου Νέστορος. Η Χώρα ήταν έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Νέστορος Δήμου η έδρα του τέως Δήμου Νέστορος. Στη χώρα, στον Επάνω Εγκλιανό, σε απόσταση 14 χλμ από την Πύλο, βρίσκεται το Ανάκτωρο του Νέστορα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας. Επίσης στη Χώρα βρίσκεται το αρχαιολογικό Μουσείο. Οι κάτοικοι έχουν έντονη Αγροτική και σημαντική εμπορική δραστηριότητα.
400. ΧΩΜΑΤΑΔΑ Η Χωματάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τέως Δήμου Πύλου
και του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
401. ΨΑΡΙ ΑΝΩ ΨΑΡΙ. Το Ψάρι είναι ένα από τα περίφημα Σουλιμοχώρια ή
Αρβανιτοχώρια της ορεινής Τριφυλίας που πρωτοκατοικήθηκαν από τους περίφημους Ντρέδες, απογόνους των πανάρχαιων Ιλλυριών Ελλήνων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 220 μ. με ωραία θέα και ήπιο κλίμα και απέχει 5 περίπου χιλιόμετρα από το Δώριο. Η αρχική του θέση ήταν στο "Άνω Ψάρι", που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί του κατέβηκαν 4 χιλιόμετρα πιο κάτω στα πεδινά και δημιούργησαν το ''Κάτω Ψάρι".Κατά τον ιστορικό Κ. Σάθα (Μνημεία Ελληνικής ιστορίας) το χωριό Ψάρι, είναι από εκείνα τα οποία φέρουν το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη του.
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
402. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ
403. ΑΣΙΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΙ
404. ΑΡΣΙΝΟΗ = ΣΙMΙΖΑ
405. ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) ΠΕΡΙΒΟΛΆΚΙΑ Πυλίας
406. ΚΑΛΟΧΩΡΙ (Οικισμός Πυλίας) = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ
407. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ ή ΚΑΡΑΚΑΒΕΛΙ
408. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ (Μεσσήνης)
409. ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ = ΖΑΓΟΡΑΙΝΑ ή ΤΑΓΑΡΑΙΝΑ
410. MANTZAΡΙ = ΜΑΝΤΖΑΡΙ
411. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΙΑ
412. ΟΙΧΑΛΙΑ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ - ΤΟΣΚΕΣΙ
413. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ = ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ
 |
| Bοϊδοκοιλιά στην Πύλο |
Επίσης, αν μας στείλετε και πέντε λόγια για το κάθε χωριό ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ, τότε θα κάνουμε την καλύτερη παρουσίαση γι' αυτά. Ξέρετε πόσοι είναι εκείνοι που περιμένουν να δουν και το δικό τους χωριό και μια φωτογραφία του ???
Αυτό που μπορούμε να πούμε στα σίγουρα είναι ότι έχουμε καταναλώσει πολλές ώρες γι’ αυτήν την εργασία, ίσως και να την ξεκινήσαμε πριν ένα χρόνο περίπου και ακόμη έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας. Τίποτε δεν παρατάμε στη μέση ! Θα το τελειώσουμε και έτσι θα παρουσιάσουμε στους Μεσσήνιους πολίτες, όπου κι’ αν βρίσκονται, ολόκληρη τη Μεσσηνία με τα χωριά της, τους οικισμούς της, κατοικημένους και ακοτοίκητους, ακόμη θα παρουσιάσουμε τις λέξεις και φράσεις που μιλούσαν ή και μιλάνε ακόμη, τους χορούς, τα τραγούδια και τα γλέντια άλλων καλών καιρών, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις συνήθειες που είχαν στις γιορτές Χριστούγεννα, Πάσχα, απόκριες κλπ κλπ.
Τέλος, θα παρουσιάσουμε κάθε λαογραφικό στοιχείο που όσοι θέλετε μπορείτε να μας στείλετε. Βρήκαμε κάποιες πρώτες λίγες παλιές φωτογραφίες από τα χωριά μας, θα τις ανεβάσουμε κι’ αυτές σιγά – σιγά και οτιδήποτε άλλο πιστεύετε ότι θα βοηθήσει στην ανάδειξη της Μεσσηνιακής λαογραφίας που επιχειρούμε, χωρίς τη βοήθεια καμιάς κρατικής ή αυτοδιοικητικής αρχής.
Απλοί αναγνώστες είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν βοηθήσει μέχρι τώρα και τους ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.
Ας ενημερωθούν, τουλάχιστον, Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση και ας βοηθήσουν κι’ αυτοί με τον τρόπο τους την προσπάθειά μας στο μέτρο των δυνατοτήτων τους.
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ
ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟΙ
251. ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ή ΜΥΛΟΙ Η Μικρή Μαντίνεια είναι η παραλιακή Μαντίνεια που υπάγεται στο Δήμο Καλαμάτας (οικισμοί: Μικρή Μαντίνεια και Παλιό Χωριό).
Από το 1914 ως το 1998 τα δυο παραπάνω διαμερίσματα συγκροτούσαν ανεξάρτητες κοινότητες, ενώ κατά το 19ο αιώνα η Μεγάλη και η Μικρή Μαντίνεια (το Παλιό Χωριό) αποτελούσαν σημαντικούς οικισμούς του τότε Δήμου Αβίας. Οι υπόλοιποι οικισμοί είχαν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Η Μ. Μαντίνεια με τις ωραίες και πεντακάθερες παραλίες της, αποτελεί ένα ακόμη τουριστικό προορισμό της Μεσσηνίας.
252. ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ = ΜΑΝΗ. Με την ονομασία «Μάνη» Η Μικρομάνη περιήλθε στα μέσα του 15ου αιώνα στην κυριαρχία των δεσποτών (ηγεμόνων) του Μιστρά) και ύστερα από επιθυμία του αδερφού του, τού Θεοδώρου Παλαιολόγου δεσπότη του Μιστρά, (1407-1443) , περιήλθαν, μεταξύ άλλων περιοχών της Ν. Πελοποννήσου στην κατοχή του Κωνσταντίνου (1443 - 1448) τα εντός της Πελοποννήσου: Ανδρούσα, Καλαμάτα, Μαντίνεια, Γιάννιτσα, Πήδημα, Μάνη (σημερ. Μικρομάνη) Νησίον (σημερ. Μεσσήνη) και Σπητάλια.
Βρίσκεται στη ΝΑ άκρη της Μεσσηνίας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας, χωρίς να έχει εδαφική επαφή με τη Δυτική ή "Αποσκιαδερή" Μάνη . Κατά την περίοδο της Β΄ Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο (1715-1821) συστάθηκε απο τους Τούρκους με δική τους επιλογή ο καζάς (επαρχία) της Κιουτζιουκμάνης (Μικρής Μάνης),για να διακρίνεται ως; Τοπωνύμιο από τη Μεγάλη Μάνη του Ζυγού ή Πενταδάκτυλου (Ταΰγετος). Η Μικρομάνη δεν είχε κάποιον αγά για κάτοχό της, ήταν ανεξάρτητη και είχε μόνον οικονομική εξάρτηση από τον πασά των Πατρών ("Μικρομάνη", σελ. 24). Δεν είχε αγά, όπως το χωριοό Ασλάγας > ασλάν = λιοντάρι) ή κάποιον τούρκο στρατιωτικό όπως ο Κουρττσαούσι, Κουρτ= λύκος και τσαούσης = λοχίας),σήμ. Σπερχογεία (η) .Μονον το 1815 βρίσκουμε στην Κιουτζιούκ Μάνη έναν ζαπτιέ (ζαπίτη )τον Μπεΐκ Αγά.
Σήμερα η Μικρομάνη ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο της Καλαμάτας και απέχει 10 χλμ από τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, είναι πλησίον της Θουρίας και είναι γνωστή Πανελληνίως από την παραγωγή αγκινάρας και το φεστιβάλ αγκινάρας που γίνεται κάθε χρόνο τον Ιούλιο.
253. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΝ. Μικρό χωριό του πρώην Δήμου Ανδανίας και τώρα του Καλλικρατικού Δήμου Οιχαλίας.
254. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ = ΑΡΙΑ. Το Μοναστήρι τεως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.
Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄. Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες. Στον οικισμό αυτό υπάρχει η Μονή Αγ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
255. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου. Ανήκει σήμερα στο Δήμο Μεσσήνης και στην απογραφή του 2001 είχε περί τους 70 κατοίκους.
256. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες.
257. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΙΪΚΑ. Χωριό που βρίσκεται πριν την Πύλο. Το όνομα αυτό το πήρε λόγω του ότι οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν το όνομα Μπαλοδήμας. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
258. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.
259. ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ. Οικισμός της Καλαμάτας με 279 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001, που ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
260. ΝΕΔΑ = ΜΠΕΡΕΚΛΑ. Η Νέδα Μεσσηνίας είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος και ανήκε διοικητικά στο Δήμο Είρας, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Η Νέδα είναι κτισμένη στη νοτιοδυτική παρυφή του Λυκαίου όρους. Βρίσκεται κοντά στην Ανδρίτσαινα Ηλείας και στον Αρχαίο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Παλιότερα το χωριό ονομαζόταν Μπέρεκλα, υποδηλώνοντας τη σλαβική καταγωγή των πρώτων κατοίκων του. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε από τον ποταμό Νέδα, οι πηγές του οποίου βρίσκονται κοντά στο χωριό Πέτρα ενώ οι εκβολές του είναι στον Κυπαρισσιακό κόλπο. Στο ταξίδι τους τα νερά της Νέδας διανύουν διαδρομή 32 χιλιομέτρων. Ήταν έδρα ομωνύμου κοινότητας με δημοτικό σχολείο που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1904.Ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2001 ήταν 210 κάτοικοι.
261. ΝΕΔΟΥΣΑ = ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ Η Νέδουσα είναι ένα χωριό στον Ταϋγετο, πνιγμένο στο πράσινο, σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα. Ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας και στην εποχή των Καποδιστριακών Δήμων και τώρα στον τωρινή εποχή του Καλλικρατικού Δήμου Καλαμάτας. Στη Νέδουσα γεννήθηκε ο ήρωας του 1821 Νικήτας Σταματόπουλος, γνωστός ως Νικηταράς. Τρία χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται η ιστορική Μονή Μαρδακίου που χτίστηκε το 1504.
Κάθε χρόνο την Καθαρή Δευτέρα, γίνεται το Καρναβάλι. Πρόκειται για ένα αυθεντικό αγροτικό δρώμενο παρεμφερές με αυτά που τελούνται κάθε χρόνο την ίδια περίοδο στη Βόρεια Ελλάδα. Το αγροτικό καρναβάλι της Νέδουσας είναι ένα είδος "λαϊκού θεάτρου" και αποτελείται από μια σειρά πράξεων, τις οποίες "πράττει" ένας όμιλος μεταμφιεσμένων, και έχει πρωταρχικό σκοπό την εξασφάλιση της ευετηρίας (καλοχρονιάς) και της γονιμότητας
262. ΝΕΡΑΪΔΟΒΡΥΣΗ = ΚΟΥΤΣΟΜΑΔΙ. Πρόκειται για ένα οικισμό της πρώην κοινότητας Αδριανής, της πρώην επαρχίας Πυλίας. Μετά τη διάλυση της επαρχίας Πυλίας και τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας μέχρι το τέλος του 2010, σήμερα όμως ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.
Δεν μπορέσαμε να βρούμε αν σήμερα το 2011 υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι.
Η Νεραϊδόβρυση που το παλιό της όνομα ήταν Κουτσομάδι, βρίσκεται Νότια του όρους Λυκόδημο σε υψόμετρο 360 μ. Το όνομα Κουτσομάδι προέρχεται από το Τούρκικο κουτσού μέτη που πιθανόν να αναφέρεται σε Τούρκο κάτοικο της περιοχής. Ενώ το εξελληνισμένο όνομα Νεραϊδόβρυση προήλθε από πηγή του οικισμού που οι ντόπιοι νόμιζαν ότι εμφανίζονται νεράιδες.
 |
| Νέα Κορώνη |
264. ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ = ΜΙΣΚΑ. Ένα χωριό του πρώην Δούμου Βουφράδος που σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.
265. NEOΧΩΡΙ = ΝΙΧΩΡΙ. Το Νιοχώρι ή Νιχώρι της Ιθώμης, χτισμένο σε 60 μέτρα υψόμετρο, έχει πολλά που το κάνουν μοναδικό: από την μια μεριά την Ιθώμη (παλιό και νέο μοναστήρι Βουλκάνου) και από την άλλη το τρικέφαλο γεφύρι της προς Μελιγαλά-Νιοχώρι-Σαντάνι. Η λέξη Νεοχώριο σημαίνει ακριβώς το νέο χωριό, διότι το σημερινό χωριό προήλθε, μετά το 1821, από την συνένωση των περιοχών Μπέτσι και Γκολέμι και της περιοχής Βλαχογάλαρα. Στην είσοδο του χωριού από Μελιγαλά, το γεφύρι της Μαυριζούμενας (μνημείο υψηλής τέχνης) περιμένει την αξιοποίησή του. Χτισμένο τον 4ο π.Χ. αιώνα με 16-17 καμάρες (το παλαιότερο της Ελλάδας) είναι σύγχρονο των τειχών της Ιθώμης που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας. Μόλις το 1821 κρίθηκε διατηρητέο. Η ανακατασκευή του έγινε το 12ο ή 13ο αιώνα από τη χήρα του στρατηγού Μαυροζούμη. Ανακαινίστηκε πάνω στις αρχαίες τετραγωνικές βάσεις με 9 καμάρες. Στο υψηλότερο σχεδόν σημείο του χωριού, στέκει ετοιμόρροπο το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλας. Αν και έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο από το 1998, περιμένει ακόμη την φροντίδα της πολιτείας.
Πηγή : www.meligala.gr
266. NEΟΧΩΡΙ ΜΑΝΗΣ. Αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, μαζί με τον οικισμό Λεύκτρο και τη παραλιακή Στούπα. Βρίσκεται τρία χιλιόμετρα από τη διασταύρωση του επαρχιακού δρόμου Καλαμάτα - Αρεόπολη στο ύψος της Στούπας και είναι αμφιθεατρικά κτισμένο πάνω σε λόφο. Είναι από τους νέους οικισμούς της Μάνης που δημιουργήθηκε στο τέλος του 17ου αιώνα (1680 περίπου) όταν η Βενετσιάνικη διοίκηση της περιοχής θέλησε να εποικήσει το χώρο μεταφέροντος κατοίκους από τα νότια χωριά της καπετανίας του Ζυγού, για να καλύψει το πληθυσμιακό κενό. Εποικίστηκε βασικά από κατοίκους του Νομιτσή. Αυτοί εγκαταστάθηκαν και κατασκεύασαν σπίτια οπό υλικά που λήφθηκαν από την κατεδαφισμένη ακρόπολη του κάστρου του Λεύκτρου. Την επόμενη δεκαετία προσήλθαν και λίγοι έποικοι οπό τη Μηλέα, που εγκαταστάθηκαν και έδεσαν με την περιοχή. Η αρχαία ονομασία της περιοχής ήταν Λεύκτρα, που προέρχεται από το γιο του Περιήρη, Λεύκιππο, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει «Πέφνου δε στάδια είκοσιν απέχει Λεύκτρα». Στη προϊστορική πόλη έχουν βρεθεί λίθινη αξίνα πρωτοελλαδικής εποχής, μαρμάρινο κεφάλι Αθηνάς, μαρμάρινο Ιονικό κιονόκρανο, μαρμάρινο κεφάλι γενειοφόρου άντρα ρωμαϊκών χρόνων, πήλινη γυναικεία κεφαλή κλασσικών χρόνων, που βρίσκονται στο Μουσείο της Καλαμάτας, καθώς και Μεσοελλαδικοί και Μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι στη βάση του λόφου. Το γεγονός ότι τιμούσαν τον Ασκληπιό, ως γιο της κόρης του Λεύκιππου, Αρσινόης και του Ιθωμάτα Δία, αναδεικνύει τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τους Μεσσήνιους. Στην Ακρόπολη των αρχαίων Λεύκτρων σώζονται υπολείμματα του φράγκικου κάστρου, που έχτισε ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουινός το 1250 μ.Χ., το οποίο παραχωρήθηκε στους Βυζαντινούς το 1262, ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του αιχμαλώτου Γουλιέλμου και τα ερείπια ναού της Αθηνάς. Στο Λεύκτρο βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Πελαγίας με ωραία λαϊκά ανάγλυφα και στο Νιοχώρι η Παναγίτσα με αγιογραφίες του 1787.
267. ΝΕΡΑΤΖΙΑ = ΠΑΣΑΛΙΝΑ. Έίναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται μεταξύ Αγ. Ανδρέα και Λογγά.
268. ΝΟΜΙΤΣΗ. Ανάμεσα στα Δημοτικά Διαμερίσματα Πλάτσας και Θαλαμών του πρώην Δήμου Λεύκτρου βρίσκεται το T.Δ Νομιτσή. Βρίσκεται σε απόσταση μιας και πλέον ώρας από την Καλαμάτα (57 χλμ.) και μισής περίπου ώρας από την Αρεόπολη (25 χλμ.). Το 1928 αριθμούσε 459 κατοίκους, το 1991 162 και σήμερα 116 (απογραφή 2001). Στο T.Δ. Νομιτσή ανήκει ο οικισμός Κούμανης. Ο Νομιτσής ανήκει στον ορεινό όγκο του Ταϋγέτου και παρουσιάζει όπως και όλη η ορεινή ζώνη, πληθυσμιακή και δημογραφική παρακμή
Κτισμένος αμφιθεατρικά στους πρόποδες ενός μικρού λόφου του Γαϊδουροβουνιού έχει θέα το Μεσσηνιακό κόλπο και αγναντεύει την Κορώνη. Τούτος ο τόπος με την άγρια ομορφιά, τις βαθιές νεροσυρμές αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της φύσης και του πολιτισμού. Δύσβατα κορφοβούνια, απότομες ρεματιές, κακοτράχαλες πλαγιές, ορθόστηλοι γλυστεροί βράχοι, γαρδίνες και πετροχώραφα περιφραγμένα με ξερότοιχους, ελάχιστα ισιώματα με λιγοστό χώμα και μερικές ελιές, υπήρξαν οι πηγές που τροφοδότησαν και ανέτρεψαν γενιές και γενιές. Καλντερίμια που συνέδεαν το χωριό με γειτονικά χωριά και οικισμούς (ελάχιστα σώζονται, γιατί με την κατασκευή του αμαξιτού δρόμου δυστυχώς καταστράφηκαν), ξαναζωντανεύουν παλιές μνήμες. Στενά σοκάκια, παραδοσιακά πέτρινα σπίτια με τις κεραμοσκεπείς στέγες τους, προσδίδουν μια γραφικότητα στο χώρο, συμπληρώνοντας το σκηνικό της διατήρησης της αυθεντικότητάς του. Οι γκρεμισμένοι πύργοι από το χρόνο και την εγκατάλειψη αποτελούν μαρτυρίες ενός ένδοξου παρελθόντος. Ερειπωμένες αλλά και καλοδιατηρημένες εκκλησίες μαρτυρούν για το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων. Ο ενοριακός ναός του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο του χωριού. Το κτίσμα εκτιμάται ότι είναι παλιότερο του 1784, χρονολογία που αναγράφεται σε μια πέτρα που κατά πάσα πιθανότητα σηματοδοτεί τη χρονιά της αναπαλαίωσης. Το ψηλό καμπαναριό, ακατασκευασμένο από βυζαντινό υλικό (πωρόλιθους και κεραμίδια) ίσως αποτελεί το παλιότερο μέρος του ναού που σώζεται στην αρχική μορφή του, γι αυτό στα υπόλοιπα τμήματα έχουν υπάρξει μεταγενέστερες παρεμβάσεις. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, λέγεται ότι κατασκευάστηκε από κάποιον που είχε καταφύγει στα μέρη μας, καταδιωκόμενος, με μοναδικό εργαλείο ένα σουγιά και μοναδικό αντάλλαγμα το καθημερινό φαγητό του, που είχαν αναλάβει εναλλάξ οι οικογένειες του χωριού. Ο εσωτερικός χώρος, ολόκληρος, ένα μεγαλείο τέχνης από πλούσιες τοιχογραφίες, με σπάνιες αναπαραστάσεις του θεϊκού μεγαλείου εμπλουτισμένες με τις αυστηρές ασκητικές μορφές Αγίων της εκκλησίας μας. Η υψηλή ακουστική που διαθέτει ο ναός οφείλεται σε εντοιχισμένα πιθάρια στην περιοχή του τρούλου. Η Μεταμόρφωση (11ος αιώνας) εντυπωσιάζει τον επισκέπτη αν και έχει λεηλατηθεί κάμποσες φορές και έχει επισκευασθεί πρόχειρα (καθαρισμός με ασβέστη). Οι Αγιοι Ανάργυροι (12ος αιώνες), η Υπαπαντή (14ος αιώνας) η Παναγία η Γιάτρισσα (Καμπινάρι) (16ος αιώνας) ο Αγιος Ευστράτιος (Πάνω Κούμανη), ο Άγιος Νικόλαος, οι Άγιοι Θεόδωροι κ.α, αποτελούν μερικά δείγματα εκκλησιαστικών μνημείων, που χάρις στην παρέμβαση των κατοίκων αναστηλώθηκαν και συντηρήθηκαν ώστε να μπορούν να λειτουργούν ως χώρα λατρείας και προσευχής. παρόμοιοι χώροι που δεν κατέστη δυνατό να αποκατασταθούν (απαγορεύσεις αρμοδίων υπηρεσιών κ.λπ.) ερειπώθηκαν ή γκρεμίστηκαν.
Η ύδρευση του χωριού γινόταν παλιότερα από τα νερά δύο πηγών, μία στο κύριο χωριό και μία στον οικισμό Κούμανη που διοχετεύονταν σε καλοκτισμένες πέτρινες βρύσες. Στις βρύσες αυτές δεν πήγαιναν μόνο οι γυναίκες για να πάρουν νερό αλλά για να πλύνουν τα υφαντά στρωσίδια και τα ρούχα. Εκεί όμως πότιζαν και τα ζώα τους καλοκαιρινούς μήνες σε μαρμάρινες γούρνες. Στις βρύσες αυτές που δεν γνωρίζουμε πότε κτίστηκαν, υπάρχουν εντοιχισμένα διακοσμητικά ανάγλυφα και αποτελούν μοναδικά αρχιτεκτονικά κτίσματα με έντονο ενδιαφέρον.
Σημαντική προσωπικότητα του χωριού υπήρξε ο Υπουργός και Βουλευτής Γιάννης Ψαρρέας, Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας σε διάφορες περιόδους από το 1956 έως το 1963. Ο δρόμος Καλαμάτα – Αρεόπολη που έβγαλε τη Μάνη από την απομόνωση, υγειονομικοί σταθμοί, τουριστικά περίπτερα και κτίρια δημοτικών σχολείων φέρουν τη σφραγίδα του. Πηγή : www.leftro.gov.gr (Aντ. Ρουμανέα)
269. ΞΑΝΘΙΑΝΙΚΑ. Μικρός οικισμός της παραδοσιακής Μανιάτικης πρώην κοινότητας Μηλέας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης.
270. ΞΑΓΝΑΝΤΟ = ΧΑΤΖΑΛΙ. Ένας οικισμός της περιοχής Μεσσήνης. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.
271. ΞΗΡΟΚΑΜΠΙ. Μικρό χωριό της Καλαμάτας που είναι πλησίον των Λαιίκων. Με την απογραφή του 2001 έχουν 119 κατοίκους.
272. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ = ΜΑΛΕΝΙΤΙ. O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στο Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.
273. ΟΡΟΒΑΣ. Οικισμός του χωριού Κάμπος του πρώην Δήμου Αβίας της Μάνης. Ο οικισμός έχει 39 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
274. ΠΑΛΑΙΑ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Εγκαταλελειμμένο χωριό από το 1967. Το έτος 1957 υπέστη καταστροφές από τυφώνα που το έπληξε. Επίκεντρα ήταν η Χώρα, η Παλαιά Αετοφωλιά και η Ελληνοεκκλησιά (Σιάμαρι). Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια από τα περισσότερα πέτρινα σπίτια. Σώζεται η εκκλησία του, ο Άγιος Γεώργιος (διατηρητέο μνημείο) και δύο πηγάδια του (το ένα έχει κυρηχθεί διατηρητέο μνημείο). Από το σημείο που είναι χτισμένο μπορεί κανείς να δει όλον τον Μεσσηνιακό κάμπο.
Πηγή : http://wikimapia.org/
275. ΠΑΛΑΙΟ ΛΟΥΤΡΟ = ΛΥΚΟΝΤΟΥΖΙ = ΑΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ. Είναι ένα μικρό χωριό πλησίον της Χώρας Τριφυλίας και πιο κοντά στο Παλάτι του Νέστορα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
276. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ Το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά στο Τρίκορφο. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε μάλλον από το Παλιό κάστρο (Σαφλαούρο) που είναι στο βουνό πάνω από το χωριό
277. ΠΑΛΙΟΒΛΑΣΣΑΔΑ. Είναι οικισμός του Τδ Αγαλιανής του πρώην Δήμου Αυλώνας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
278. ΠΑΝΕΪΚΑ = ΑΝΑΖΟΓΛΙ. Το χωριό αυτό είναι χωριό όσων φέρουν το όνομα Πανόπουλος. Βρισκόταν στον τέως Δήμο Αίπειας λίγο πιο ορεινά του χωριού Ανδριανή. Σήμερα το χωριό είναι ακατοίκητο.
279. ΠΑΝΙΠΕΡΙ. Χωριό του τέως Δήμου Πεταλιδίου και νύν Μεσσήνης. Σήμερα έχει περίπου τους 200 κατοίκους.
280. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001
281. ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ = ΠΑΡΑΠΟΥΓΚΙ. Τα ωραία πράγματα και οι όμορφες στιγμές είναι δίπλα μας αλλά συνήθως δεν τα βλέπουμε και δεν τα εκτιμούμε. Από αυτό τον κανόνα, δυστυχώς δεν εξαιρείται κι ένα υπέροχο μέρος στο Παραπούγκι.
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο και ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και αγριολούλουδα, εκατό περίπου μέτρα από τον κεντρικό δρόμο στο Παραπούγκι, ανάμεσα στο Διαβολίτσι και στο Δεσύλλα, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος στην κυριολεξία.
Το όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, οδηγεί στις πηγές και στον μεγάλο καταρράκτη. Αξίζει να ειπωθεί ότι ο καταρράκτης βρίσκεται εντός ενός φυσικού κοιλώματος που μοιάζει με σπηλιά. Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, την άνοιξη και το καλοκαίρι, συγκεντρώνονται εκεί εκατοντάδες αηδόνια που μαζί με τους ήχους του νερού δημιουργούν μια μοναδική παραδείσια ατμόσφαιρα.
Πηγή : meropitopik.blogspot.com
282. ΠΕΔΙΝΟ = ΚΑΤΣΙΜΑΡΕΪΚΑ. Συνοικισμός της πρώην κοινότητας Τσέρια. Η μετονομασία έγινε το 1956. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτ. Μάνης. υψόμετρο 600 μέτρα
Μόνιμοι κάτοικοι σήμερα 14. Στο καμπαναριό της εκκλησίας είναι σκαλισμένη η ανορθόγραφη επιγραφή "1804 Μαρτίου 8 Παναγιώτη Μαυρουδέας κτίτορας" (κτίστης). Σύμφωνα με τα γραμμένα ο συνοικισμός άρχισε να κτίζεται στο τέλος 17ου αιώνα και μετά έκτισαν την εκκλησία. Πηγή : www.lefktro.gov.gr
283. ΠΕΛΕΚΑΝΑΔΑ = ΒΙΑΝΤΟΣ. Η Πελεκανάδα ειναι ενα όμορφο μικρό ημιορεινό χωριό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και ανοίκει στο Δημο Αριστομένους.Υπάρχουν τρείς εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει πως επι τουρκοκρατίας ο φερόμενος ως Πελεκάν-Αγάς έδωσε το όνομά του στο χωριό(Πελεκανάγα) περνόντας απο εκεί.Στην πορεία το όνομά άλλαξε και έμεινε ως Πελεκανάδα Η δεύτερη αναφέρει πως κάθε χρόνο πελεκάνοι έβρισκαν καταφύγιο σε βάλτους και λίμνες της περιοχής καθώς αποδημούσαν. Η Τρίτη που φαίνεται ως η περισσότερο πιστευτή, είναι πως το χωριό πήρε το όνομά του από τους πολλούς πελεκητές πέτρας που κατοικούσαν στο χωριό.
284. ΠΕΛΕΚΗΤΟ. Ένα μικρό χωριό 12 χλμ από τα Αρφαρά που με την απογραφή του 2001 είχε 13 κατοίκους.
285. ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ = ΡΑΔΟΥ. Οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένη του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Είναι πλέον ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους.
286. ΠΕΡΔΙΚΟΝΕΡΙ = ΠΟΔΟΓΟΡΑ Είναι ένα χωριό της Τριφυλίας. Το όνομά του σε Περδικονέρι είναι από το 1916
287. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ. Μικρό χωριό της πρωην κοινότητας ελαιοχωρίου του σημερινού Δήμου Καλαμάτας στις πλαγιές του Ταϋγέτου, όπου ζουν 205 κάτοικοι. Είναι ένα χωριό στο οποίο οι κάτοικοι ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
 |
| Παραλία Πεταλιδίου. |
Η όμορφη κωμόπολη του Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα ιδανικό τρόπο. Διαθέτει δε, σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Ιστορία.Στο Πεταλίδι βρίσκεται η ομηρική Αίπεια, όπου αργότερα (365 π.Χ.) χτίστηκε η Κορώνη. Είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Αρτέμιδα, στον Ασκληπιό και στο Διόνυσο, ενώ το ορειχάλκινο άγαλμα του Διός Σωτήρος κοσμούσε την αγορά του. Βόρεια του Πεταλιδίου, που ανοικοδομήθηκε το 1830, βρίσκεται το ανάκτορο των Νιχωρίων. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα της πρωτοελλαδικής, καθώς και με κτίσματα της μεσοελλαδικής εποχής και των μυκηναϊκών χρόνων.
Εγκατάσταση Μανιατών. Πολλοί από τους κατοίκους του Πεταλιδίου είναι Μανιάτικης καταγωγής.Με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια τον Αύγουστο του 1830, αποφασίστηκε υπό του συνταγματάρχου Νικολάου Πιερράκου - Μαυρομιχάλη εγκατάστασις Μανιατών μετά την δημιουργίαν του νέου Ελληνικού κράτους. Η εγκατάσταση αυτή έγινε για να ευχαριστήση ο Ι. Καποδίστριας τους Μανιάτες, διαθέτοντάς τους δημόσια Γη. Για το λόγο αυτό συναντάμε ονόματα Μανιάτικης καταγωγής όπως πχ Τρουπάκης, Αυγουλέας, Γριβέας, Λιέας, Τσιτομενέας, Γιαννακάκος, Γιδάκος, Κουράκος, Ξαρχάκος, Παρασκευάκος, Στεφανάκος, Δαμήλος, Τσακάκος, Γρουσουζάκος, Δαιμονάκος κ.λπ
Γενικά. Το οδικό δίκτυο από Καλαμάτα είναι άσφαλτος αλλά έχει αρκετές στροφές. Διαθέτει Αστυνομικό τμήμα, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Τραπέζες, 3 ξενοδοχεία,15 μονάδες Ενοικιαζομένων δωματίων - studios, 2 camping. Rent a Car, rent a Bike, ψαροταβέρνες ψησταριές, διάφορα Καφέ. Λιμάνι για κότερα- ιστιοφόρα και ψαροκαίκα , Τεράστιες αμμουδερές παραλίες και πεντακάθαρες ακτές για πολύωρο κολύμπι.και σέρφινκ .
289. ΠΕΤΡΑ. Χωριό του τέως Δήμου Είρας και νυν Τριφυλίας. Κάτω από αυτό το χωριό βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Νέδα. Η απογραφή του 2001 έδειξε ότι το χωριό κατοικούν περίπου 100 κάτοικοι.
290. ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ. Το χωριό Πετράλωνα Ιθώμης ,είναι οικισμός της άλλοτε Κοινότητας Μαυροματίου Ιθώμης στην Επαρχία Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Είναι κτισμένο επάνω σε ένα μικρό λόφο και βρίσκεται Δυτικά - Νοτιοδυτικά της ιστορικής κωμόπολης του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περί τα 350 μ
Ανατολικά βρίσκονται τα βουνά. Ταίτσα και Νοτιοανατολικά ο Ψωριάρης πίσω δε από την Ταίτσα είναι το μεγαλύτερο βουνό της Κεντρικής Μεσσηνίας είναι το όρος Ιθώμη από το οποίο πήρε και το όνομα της η περιοχή , (στα χωριά μας το ονομάζομε Βουλκάνο) Δυτικά του χωριού είναι το βουνό Μικροβουνάκι και πίσω από αυτό το μεγαλύτερο βουνό Ζυγός, Βορειοδυτικά είναι το βουνό Παναγιά και λέγεται έτσι γιατί στην Κορυφή του υπάρχει ένα εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά και γιορτάζει στις 31 Αυγούστου , κατάθεση της τίμιας ζώνης της Παναγιάς. Βόρεια του χωριού είναι ένα μικρό βουνό, ο Αη-Λιας. Στη θέση του σημερινού χωριού και στο ψηλότερο σημείο, για να το πιάνουν οι αέρηδες ,είχαν φτιάξει δύο πέτρινα αλώνια, όπου αλώνιζαν τα δημητριακά ,κυρίως σιτάρι, βρώμη και κριθάρι.
Λόγω του ότι εκεί κοντά υπήρχε και νερό , άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από τη βρύση και τα αλώνια.Έτσι ιδρύθηκε σιγά - σιγά το χωριό, το οποίο ονομάστηκε Πετράλωνα [πληθυντικός και όχι Πετράλωνο όπως και σήμερα το ονομάζουν μερικοί] επειδή στο κέντρο της περιοχής ήταν φτιαγμένα δύο πέτρινα αλώνια και όχι ένα. Πηγή:http://petralona.webnode.com του Γ.Κ. Κρόμπα.
291. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ. Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Αρναούταλη. Αν και υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η περιοχή και ο οικισμός πριν οι Τούρκοι δώσουν το όνομα Αρναούταλη και επί βυζαντινής εποχής λεγόταν και πάλι Πετρίτσι. Μάλιστα ή ονομασία Πετρίτσι είναι βυζαντινή ονομασία. Ο Φ. Α. Κομπορόζος σε άρθρο του με τίτλο "Μεσσηνιακά τοπωνύμια", αναφέρει σχετικά με την ονομασία "Πετρίτσι" ότι το χωριό ονομαζόταν έτσι και είχε πάρει το όνομα Αρναούταλι «Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό επώνυμο Πετρίτζης (Πετρίτσης), που θα ανήκε στον κτήτορα του τόπου. Στου Πετρίτση (το κτήμα) -στο (χωριό) Πετρίτσι -το Πετρίτσι". Το 1927, με το Διάταγμα της 4ης Νοεμβρίου 1927 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 306/1927, το χωριό μετονομάστηκε από Αρναούταλη σε Πετρίτσι. Μέχρι το 2010 το Πετρίτσι ανήκε στον τέως Δήμο Βουφράδος.
292. ΠΕΤΡΟΒΟΥΝΙ. Αποτελεί μικρό οικισμό πλησίον της Καρδαμύλης του Δήμου Δυτικής Μάνης με 26 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001.
293. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.
294. ΠΕΥΚΟ = ΜΠΑΛΑ. Το Πεύκο (πρώην Μπάλα) είναι μικρό ορεινό χωριό (υψ.520μ) του Νομού Μεσσηνίας του Δήμου Οιχαλίας. Πρώτη επίσημη γραπτή μαρτυρία του ονόματος «Μπάλα» υπάρχει στα Οθωμανικά Αρχεία που βρίσκονται στα Πρωθυπουργικά Αρχεία της Κωσταντινούπολης και εμφανίζουν το Μπάλα (Βala)το 1570 περίπου να έχει 3 σπίτια και να πληρώνει φόρο -χαράτσι- 801 άσπρα ( τούρκικο νόμισμα ). Επίσης αργότερα 200 περίπου χρόνια, στην απογραφή των Ενετών στα 1700 μ.χ αναγράφεται ως Βalla με 16 οικογένειες και 53 κατοίκους, ανήκε δε τότε στην επαρχία Λεονταρίου. Στη Γαλλική απογραφή του 1829-30 αναγράφεται επίσης ως Βalla με 85 κατοίκους. Πιθανόν οι πρώτοι κάτοικοι να εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μετά το 1500 μ.χ δηλαδή μετά την πτώση του κάστρου του γαρδικίου ή Κάστρο της Ωριάς ή Κόκκαλα, στους Τούρκους (Μωάμεθ Β΄). Το κάστρο αυτό του οποίου ίχνη υπάρχουν και σήμερα βρίσκεται βόρεια του χωριού Πεύκου (πρώην Μπάλα) και σε απόσταση 5ΚΜ περίπου.
295. ΠΗΓΑΔΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων με 26 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.
296. ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΑΫΓΕΤΟΥ. Ένα όμορφο χωριό του Ταϋγέτου όπου σήμερα είναι ακατοίκητο
297. ΠΗΓΕΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ = ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ. Είναι ένα ορεινό χωριό του Δυτικού Ταϋγέτου, το οποίο ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας.
298. ΠΗΓΗ = ΛΟΣΝΑ. Ήταν συνοικισμός της πρώην κοινότητας Πλάτσας η οποία μετονομάσθηκε το 1912. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
299. ΠΗΓΗ. Οικισμός της Άνω Μέλπειας με 22 κατοίκους, του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
300. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πήδασος είναι γνωστός ένας Τρώας πολεμιστής, γιος του Βουκολίωνα και της Νύμφης Αβαρβαρέας, δίδυμος αδελφός του Αισήπου. Ο Πήδασος αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Ζ, στίχος 21). Ο Πήδασος, όπως και ο αδελφός του, σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο, από τον Ευρύαλο, τον γιο του Μηκιστέως. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 152) και ένα από τα άλογα του Αχιλλέα.
301. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ. O οικισμός Κούρταλι όπως ήταν η αρχική ονομασία του χωριού προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Καρτερολίου, αργότερα το χωριό πήρε το σημερινό όνομά του Πιλαλίστρα και έγινε ανεξάρτητη κοινότητα, μέχρι που ο Καποδιστριακός νόμος το ενέταξη στο Δήμο Μεσσήνης, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Oι κάτοικοι του χωριού φτάνουν τους 196 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
302. ΠΙΠΕΡΙΤΣΑ Τ.δ. του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 143 κατοίκους.
303. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΠΟΛΑΙΝΑ Παλιός οικισμός που βρίσκεται Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσο ή Χαλβάτσου.
304. ΠΛΑΤΑΝΑ. Οικισμός πλησίον του χωριού Κωνσταντίνοι. Του πρώην Δήμου Ανδανίας και σημερινού Δήμου Οιχαλίας, που έχει 17 κατοίκους.
305. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης. «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι
και χαιρετά τα λούλουδα, και παίζει με τη φτέρη
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.» Το χωριό βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.
Πηγή : www.avlona-messinias.gr
306. ΠΛΑΤΑΝΟΣ = ΣΒΙΝΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλάμαι (Κουτήφαρι) του νυν Δήμου Δυτικής Μάνης.
307. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ.. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.
308. ΠΛΑΤΣΑ. Η Πλάτσα είναι ημιορεινό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 370 μ., που με τους οικισμούς Πηγή και Κοτρώνι αποτελούσε κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου. Παρουσιάζει ενδιαφέρον ως χαρακτηριστικός παραδοσιακός οικισμός της Μεσσηνιακής Μάνης με πολλούς οχυρούς πύργους, σε συνδυασμό με το φυσικό της περιβάλλον. Πλάτσα σημαίνει πλάτωμα ή ανοικτή πλατεία και στην αρχαιότητα ήταν ο ορεινός χώρος της αρχαίας Πέφνου, ενώ η παράλια Πέφνος ήταν ο Άγιος Δημήτρης. Οι πανέμορφες εκκλησίες της υποδηλώνουν τη σπουδαιότητα της περιοχής κατά τους Βυζαντινούς και Μεταβυζαντινούς χρόνους. Στην Πλάτσα υπάρχουν αρκετοί ναοί βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Αξιόλογοι είναι οι ναοί του Αγίου Νικολάου, η Αγία Παρασκευή σταυρεπίστεγος ναός με τοιχογραφίες του 15ου αιώνα, ο Άγιος Δημήτριος (11ου-12ου αι.) με εξαίρετες τοιχογραφίες και ανάγλυφα. Ο Άγιος Νικόλαος, που βρίσκεται στο Καμπινάρι της Πλάτσας, είναι τρίκλιτη Βασιλική του 10ου αιώνα, με τρούλο που προστέθηκε το 14ο αι. και ωραία τοιχογράφηση, του 1332. Στο τέμπλο διατηρούνται γλυπτά μεσοβυζαντινών χρόνων, ενώ ο ναός λειτουργείται μία φορά το χρόνο. Πηγή : www.lektro.gov.gr
309. ΠΛΑΤΥ = ΜΠΑΣΤΑ. Χωριό του τ. Δήμου Άριος πλησίον των χωριών Αριοχώρι, Αρις, Ασπροπουλιά Πήδημα κλπ Μετονομάσθηκε το 1927.
310. ΠΛΑΤΩΜΑ = ΠΛΗΡΩΜΑ ή ΚΑΜΙΝΑ ΜΑΛΤΣΙΝΑ. Οικισμός του Κάμπου Αβίας και νυν Δήμου της Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός αυτός έχει 50 κατοίκους.
311. ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους.
Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.
Αλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο.
312. ΠΟΛΙΑΝΗ. Το χωριό του Ήρωα του 1821 Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσα). Βρίσκεται στα ορεινά της Θουρίας, 21 χλμ από την Μεσσηνιακή πρωτεύουσα σε υψόμετρο 680 μ. Σήμερα έχει περίπου 388 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και διοικητικά ανήκει στο Δήμο Καλαμάτας. Υπάρχει ακόμα το ιστορικό σπίτι όπου γεννήθηκε ο Παπαφλέσσας
καθώς και τα ερείπια του πρώτου ελεύθερου Δημοτικού Σχολείου, μετά την Επανάσταση του 1921, που κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση του ίδιου του Γρηγορίου Δίκαιου - Παπαφλέσσα
όταν διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών.
Ο ορεινός όγκος προσφέρεται για δημιουργία καταφυγίου θηραμάτων, έχει αναπτυγμένη κτηνοτροφία γι' αυτό και οι πολλοί βοσκότοποι στους οποίους οδηγούνται οργανωμένα κοπάδια αιγοπροβάτων.
Ιδιαίτερο στοιχείο του χωριού είναι και το γεγονός ότι κατοικείται για περίπου 7 μήνες το χρόνο. Από τον Νοέμβριο έως το Μάρτιο οι περισσότεροι κάτοικοι μετοικούν είτε στην Αμφεία είτε στον Άγριλο του τέως Δήμου Αρφαρών, όπου ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς.
Τους χειμερινούς μήνες το χωριό κατοικείται από 5 περίπου οικογένειες.
313. ΠΟΛΙΧΝΗ 10 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα, δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας. Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το 93 π.Χ.) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των «Καρνασίων Μυστηρίων». Οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν την σημερινή πηγή του Διβαριού (κοντά στην Πολίχνη) με την πηγή πλησίον του αγάλματος εκ της οποίας «ύδωρ αναβλύζει» κατά τον Παυσανία. Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστιανικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν το «Καρνάσιο Δάσος», τόπος εκτελέσεως των «Καρνασίων Μυστηρίων». Σήμερα η Πλύχνη είναι ένα μικρό χωριό, τόσο που δεν έχει ούτε ένα καφενείο. Ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας.
314. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΝΤΑΛΑΚΛΗ. Tο όνομά του οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στους πολλούς λοφίσκους που υπάρχουν στην περιοχή και αντικατέστησε το προηγούμενο Δαλακλή (Νταλακλή) με το Δ. 4-11-1927 (ΦΕΚ Α 306/1927). Η θέση του είναι νοτιότερα των συνοικισμών Πάνω Νταλακλή και Κάτω Νταλακλή για τους οποίους υπάρχουν αναφορές από την περίοδο της Β΄Τουρκοκρατίας (1715-1821), από στοιχεία έρευνας της Γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνα (1829-1830) και από επίσημα έγγραφα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1835, υπάγονται στους δήμους Εύας (Ναζήρι, Καλαμαρά, Ανδρούσα, Αλουποχώρι, Δρουμάσι, Βασιλάδα, Αέζι, Χασάμπασα, Μπουρνάζι, Πάνω Νταλακλή ) και Υάμειας (Πεντιά, Κλήμα, Μαγγανιακό, Δραίνα, Ζαγάραινα, Κυνηγού, Ξεροκάσι, Ράδου, Πουλίτσι, Μάνεσι, Κάτω Νταλακλή).Οι παραπάνω δήμοι ήταν 2 από τους 14 της τότε επαρχίας Μεσσήνης με έδρα την Ανδρούσα. Στα όριά του βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων Πέτρου & Παύλου (κτίστηκε το 1491) στα θεμέλια του οποίου αναβλύζουν οι ομώνυμες πηγές, από όπου υδρεύονται 10 δημοτικά διαμερίσματα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και ο ομώνυμος καταρράκτης. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι λειτούργησε ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας προς το Μανιάκι το 1825. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργική παραγωγή (σύκα, λάδι, ελιές, σταφίδα).
Πηγή : www.polylofos.gr
315. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΝΤΗΛΙΣΚΕΡΙ, Βρίσκεται και ανήκει στην πρώην κοινότητα Χανδρινού Πυλίας, του πρώην Δήμου Χιλιοχωρίων. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος.
316. ΠΟΤΑΜΙΑ = ΚΑΝΤΙΡΟΓΛΙ. Οικισμός της Πυλίας που μετονομάσθηκε το 1956 από την παλιά ονομασία του που ήταν Καντιρόγλι.
317. ΠΟΥΛΙΤΣΙ. Ένας ακόμα οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους και νυν Δήμου Μεσσήνης. Το Πουλίτσι μαζί με την Περδικόβρυση έκαναν την πρώην κοινότητα Πουλιτσίου που αργότερα έγιναν Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αριστομένους. Από την Καλαμάτα απέχει 40 χλμ.
318. ΠΡΟΑΣΤΙΟ = ΠΡΑΣΤΕΙΟ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 230μ., μετά τη Καρδαμύλη, ανατολικά και αριστερά του δρόμου, ενώ απέχει 43 χλμ. από τη Καλαμάτα. Μαζί με τους οικισμούς Λάκκο και το παραθαλάσσιο Νέο Προάστιο (ή Πόρτο Καλαμίτσι), αποτελούσαν κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του τέως Δήμου Λεύκτρου και νυν Δ. Δυτικής Μάνης. Το Προάστιο είναι από τους παλαιότερους και σημαντικότερους οικισμούς της περιοχής. Το 1479 αναφέρονται 4 χωριά της περιφέρειας η Χώρα ή και Ανδρούβιστα, η Καρδαμύλη, το Λεπτίνι και το Προάστιο. Στο Προάστιο βλέπουμε τους πύργους των Περδικέα και Χιουρέα, την ανακαινισμένη Κρήνη των Μελισσηνών του 1643, τον Άγιο Νικόλαο, τη Κοίμηση της Θεοτόκου (1790), το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων (13ος αι.) και ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς είναι και το ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι του Βατσινήδη ή Βοτσινίδη, κοντά στο Προάστιο, που στο εσωτερικό του υπάρχουν ωραιότατες μικρές λίμνες, αλλά είναι αναξιοποίητο.
319. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.
320. ΠΡΟΣΗΛΙΟ = ΛΙΑΣΙΝΟΒΑ Είναι ένα Μανιατοχώρι που είναι το τελευταίο χωριό πριν φτάσουμε στην Καρδαμύλη. Η Λιασίνοβα μετονομάστηκε σε Προσήλιο και βρίσκεται 30 χλμ. δυτικά της Καλαμάτας, ενώ μαζί με τον οικισμό Κάλυβες αποτελούσε Κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στη πλαγιά λόφου, σε υψόμετρο 360 μ., με υπέροχη θέα προς τη Καρδαμύλη και το Μεσσηνιακό κόλπο. Ηλιόλουστο χωριό με το ναό του Αγίου Γεωργίου, που κτίστηκε το 1833 πάνω σε παλαιότερη ερειπωμένη εκκλησία, τον Άη Δημήτρη και το Ταξιάρχη με ωραίες τοιχογραφήσεις και το πύργο του Πατριαρχέα. Το Προσήλιο αντικρίζει τις Κάλυβες με τα πέτρινα σπίτια και τα πολύ στενά δρομάκια, που είναι κτισμένες σε κορυφή κοντινού λόφου, με οικιστή, περί το 1600, το Κατσίρη από τη Χώρα Ανδρουβίστας, πρόγονο των σημερινών Κατσιρέων. 321. ΠΡΩΤΗ. Νησάκι. Ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη των Γαργαλιάνων. Το όνομα της νήσου Πρώτης ή Πρωτής, πιθανόν να οφείλεται στο θαλασσινό θεό Πρωτέα, γιο του Ποσειδώνα. Κατά άλλους, το όνομα πιθανόν να προέρχεται «διότι πρώτη οράται υπό των μακρόθεν προς την Πελοπόννησον πλεόντων, κατά άλλους δε διότι είναι πλωτή πέριξ, ως έχουσα πανταχόθεν βαθέα ύδατα, κατά διαλεκτικήν εναλλαγήν των συμφώνων λ και ρ». Βόρεια της αμμουδιάς Βουρλιά, βρίσκεται το ανδρώο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής. Το όνομα του το πήρε από την ομώνυμη εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του νησιού το 1984 στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Η δίκλιτη εκκλησία του μοναστηριού είναι αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου και στην απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το μοναστήρι εορτάζει στις 23 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου με πλήθος επισκεπτών να έρχονται για να τιμήσουν την ημέρα που βρέθηκε η εικόνα. Τις ημέρες αυτές οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από την Μαραθόπολη και συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι στης Πύλου στην νήσο Σφακτηρία. Η Μονή τις ημέρες του εορτασμού προσφέρει στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα, φιλοξενεί προσκυνητές, αλλά και όσους αποκλειστούν στο Νησί από την κακοκαιρία. Το νησί έχει 4 κατοίκους.
322. ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Ο Προφήτης Ηλίας Καλαμάτας, αποτελεί χωριό – συνοικία με την εκκλησία του προφήτη Ηλία, και ανήκει στο δ.δ. της Καλαμάτας.
Απογραφή. Στην απογραφή του 2001 εμφανίζεται με 62 κατοίκους. Είναι μια περιοχή που αναπτύσσεται μετά τους σεισμούς της Καλαμάτας του 1986.
Γεωγραφική θέση. Ημιορεινή περιοχή βόρεια της Καλαμάτας. Από εκεί φαίνεται ολόκληρη η Καλαμάτα και ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Ανεβαίνοντας στην πλαγιά βορειότερα από την περιοχή Προφήτης Ηλίας πηγαίνουμε στο ορεινό χωριό Κουταλά. Και αυτή η περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Δυτικός Ταΰγετος. Προς τα Δυτικά βρίσκεται το Ασπρόχωμα και προς τα Ανατολικά τα Λέικα και το μοναστήρι της Βελανιδιάς.
Ιστορία Η περιοχή είναι πολύ γνωστή από το άσυλο ανιάτων, σανατόρειο ή "τρελάδικο", όπως το λέγανε οι Καλαματιανοί. Αποτελεί σταθμό της διαδρομής για το χωριό Κουταλά και για τα βουνά της Ρογκοζωνίτσας που ανήκουν στην Αρτεμισία. Πηγή : www.hellenica.de
323. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Πηγή : http://www.avlona-messinias.gr/
324. ΠΥΛΑ. Είναι χωριό που βρίσκεται στην «είσοδο» της Πύλου. Το χωριό υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικό χρόνια. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο με την ίδια ονομασία: Pila ή και Pilla.
 |
| ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΥΛΟΥ |
326. ΠΥΡΓΑΚΙ = ΡΑΧΗ ΣΚΕΦΕΡΗ. Ένα χωριό της Τριφυλίας και συγκεκριμένα του Δωρίου το οποίο μετά τη μετονομασία του Κάτω Σουλιμά σε Δώριο, πολλοί οικισμοί ανάμεσά τους και το Πυργάκι δημιούργησαν ξεχωριστή κοινότητα με έδρα τον Άγιο Γεώργιο, από το 1927 μέχρι το 1939. Στη συνέχεια το 1998 ο Καποδιστριακός νόμος έκανε το Δώριο Δήμο και όλοι αυτοί οι οικισμοί ενταχθηκαν στο Δήμο Δωρίου, για να έλθει το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης και να ενταχθούν στο Δήμο Τριφυλίας.
327. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.
Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.
328. ΠΥΡΓΟΣ ΛΕΥΚΤΡΟΥ ΜΑΝΗΣ. Ο Πύργος ή Πυργάκι βρίσκεται σε λόφο πάνω από τη Στούπα, μετά το Νιοχώρι σε υψόμετρο 360 μ. Το όνομά του προήλθε από το κτίσιμο του πρώτου πύργου στη περιοχή από την οικογένεια Μανολίτση, που προερχόταν από τη Κωνσταντινούπολη και από την οποία προέρχονται πολλές σημερινές οικογένειες. Η ιστορία του χωριού αρχίζει το 15ο αιώνα και ήταν παρατηρητήριο, τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, των καπεταναίων που έδρευαν σε Μηλιά, Καστάνια κ.λ.π. Ο Πύργος διαθέτει αρκετές Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες, όπως η Παναγία με αγιογραφίες και παλαιό καμπαναριό, με πιο αξιόλογη του Αγίου Γεωργίου. Είναι κτισμένη επάνω σε παλαιότερη, έχει αγιογραφίες και κιονόκρανα, ενώ διαθέτει επιβλητικό καμπαναριό και πανοραμική θέα από το προαύλιο χώρο της. Αναλυτικά στοιχεία περιλαμβάνονται στο παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στη περιοδική έκδοση με τίτλο «Ο ΠΥΡΓΟΣ ΛΕΥΚΤΡΟΥ», του Συλλόγου Πυργιανών Μεσσηνιακής Μάνης «Ο Άγιος Γεώργιος», Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 1989, έτος Η’, αρ.φ. 20. Πύργος Λεύκτρου
Ο Πύργος Λεύκτρου της Έξω Μάνης (Μεσσηνιακής) είναι κτισμένος στην περιοχή όπου τα Λεύκτρα κατά τον Παυσανία, πάνω σε ένα λόφο, σε απόσταση 5 χιλιόμετρα από τα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου.Βρίσκεται πάνω στο δρόμο που οδηγεί από την παραλιακή Στούπα στα διάφορα χωριά που είναι κτισμένα σ' αυτή την πλαγιά του Ταΰγετου. Κατά την ανηφορική διαδρομή, αφήνοντας πίσω μας τη Στούπα, το πρώτο χωριό που συναντάμε είναι το Νεοχώρι κατέστη συνέχεια ο Πύργος. Το χωριό από το Δημόσιο δρόμο έχει δύο εισόδους. Φυσικό παρατηρητήριο η θέση του. Από τη Δυτική πλατεία «Παλιόπυργα» απολαμβάνει κανείς την Ανατολική ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου και τα παραθαλάσσια χωριά τοποθεσίες, Άγιο Δημήτριο, Άγιο Νικόλαο, Στούπα, Καλόγρια Λεύκτρο. Από τις άλλες πλευρές το χωριό έχει θέα προς το Κοτρώνι, Πηγή (παλ. Λοζνά), Πλάτσα, Ρίγκλια, Ελαιοχώριο, Πλάτσα.Η ιστορία του Πύργου, από τα στοιχεία που υπάρχουν, αρχίζει το 1565 μ.Χ. περίπου. Την εποχή αυτή φθάνει στην περιοχή Σκαφίδι η πρώτη οικογένεια με το όνομα Μανολίτση ή Μάνος. Η οικογένεια αυτή προερχόταν από την Κων/πολη, όπου ακόμα υπάρχει το όνομα Μάνος, κατ' άλλους από τα παράλια της Β. Ηπείρου. Το σίγουρο είναι ότι στο μέρος μας ήρθε από τα χωριά Νομιτσή και Κουτήφαρη. Στην αρχή εγκαταστάθηκαν στο Μαύρο Σπήλαιο. Το σπήλαιο είναι μεγάλο και σημάδια που υπάρχουν ακόμα μαρτυρούν ότι έζησαν εκεί άνθρωποι (διαρρύθμιση χώρου). Η επιλογή του σπηλαίου δεν ήταν τυχαία, γιατί κοντά σ' αυτό υπάρχει άλλο μικρότερο με μια μικροπηγή (σκαφίδι), από εκεί και η ονομασία της περιοχής. Από τις πρώτες εργασίες της οικογένειας ήταν η κατασκευή της εκκλησούλας του 'Αη Δημήτρη, που διατηρείται μέχρι σήμερα αφού αναστηλώθηκε. Η περιοχή του χωριού ανήκε στη Μηλιά (το αρχαιότερο χωριό της περιοχής). Έτσι άρχισαν διάφορες προστριβές, γιατί κάτοικοι που έρχονταν από τη Μηλιά στα χωράφια που ήταν στη σημερινή τοποθεσία του χωριού, κατοίκους του Σκαφιδιού, πετώντας πέτρες απειλώντας, φωνάζοντας. Έτσι οι Σκαφιδιώτες (οι από κάτω όπως τους έλεγαν) αναγκάστηκαν να ανέβουν επάνω (στο λόφο). Δεν είναι εξακριβωμένο αν αυτή η μετακίνηση έγινε με τη βία ή με χρηματική ή άλλου είδους ανταλλαγή. Το σίγουρο είναι ότι έκτισαν τον πρώτο Πύργο στη θέση όπου η σημερινή πλατεία «Παλιόπυργας». Ο πρώτος αυτός Πύργος έδωσε το όνομα στο χωριό. Η οικογένεια Μανολίτση ή Μάνος που εγκαταστάθηκε στον Πύργο, είχε πέντε παιδιά. Ήταν και τα πέντε αγόρια. Τον πρώτο γιο τον έλεγαν Γιάννη, αλλά επειδή είχε μεγάλο κεφάλι τον φώναζαν κεφάλα. Από αυτόν προήλθε η οικογένεια Κεφαλέα (επικράτησε το παρατσούκλι). Το δεύτερο γιο τον έλεγαν Πέτρο. Από αυτόν η οικογένεια Πετρέα. Τον τρίτο έλεγαν Στρατή, απ’ όπου η οικογένεια Στρατέα. Ο τέταρτος γιος άκουγε στο όνομα Ηλίας, αλλά επειδή ήταν ψηλός, μακρύς τον φώναζαν Μακρυλιά, απ' αυτόν η οικογένεια Μακρυαλέα. Τον τελευταίο γιο τον έλεγαν Σπύρο, αλλά επειδή ήταν βαρήκοος, τον φώναζαν Κουφό - Κουφάκο, απ' αυτόν η οικογένεια Κουφακέα. Ο Πύργος με πολιούχο τον 'Αη Γιώργη, Βυζαντινή εκκλησία, με όμορφες τοιχογραφίες (όσες βέβαια έχουν απομείνει από την αλόγιστη χρήση ασβέστη), έχει και άλλα εκκλησάκια ανάμεσα στα σπίτια, που μερικά μάλιστα δύσκολα διακρίνονται, γιατί είναι μικρά και σχεδόν όμοια με τα σπίτια, εξωτερικά. Τα εκκλησάκια είναι ο 'Αη Στράτηγας, ο 'Αη Σπυρίδωνας, η Κοίμηση της Θεοτόκου (Παναγίτσα), τα Εισόδια της Θεοτόκου (με καμπαναριό Γοτθικού ρυθμού), ο Προφήτης Ηλίας, στην καρδιά του χωριού και όχι σε κάποιο λόφο ή βουνό όπως το θέλει η παράδοση.
Πηγή : www.lefktro.gov.gr
 |
| Ραφτόπουλο |
Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας.
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Πηγή : www.tripilis.gr
330. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.
331. ΡΕΥΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ. Η Ρευματιά είναι ένα χωριό που ανήκει στον πρήν δήμο Ιθώμης και
και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. αποτελούσε έδρα του δημοτικού
Στο διαμέρισμα ανήκει και ο οικισμός Χρυσότοπος (Χρύσοβα).
Η Ρευματιά είναι παλαιός οικισμός. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα (μεταξύ 1348-1405) στη θέση που
ήταν η αρχαία Είρα του Αριστομένη. Στην απογραφή του 2001 είχε 102 κατοίκους.
332. ΡΙΓΚΛΙΑ. Αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, με τους οικισμούς Ελαιοχώρι, Άνω και Κάτω Ρίγκλια και βρίσκεται μετά τη Στούπα και αριστερά του δρόμου προς Αρεόπολη. Η περιοχή κατοικήθηκε περί το 1800 από τις οικογένειες των Γεννηματέων, Χρηστέων και Κυβελέων και το χωριό πήρε τη σημερινή του μορφή, μετά τη δημιουργία του Ι.Ν. της Παναγίας, από Ιερομόναχο που ήλθε από το Άγιο Όρος. Οι τρεις οικισμοί είναι κτισμένοι σε μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο χειμάρρους που ξεκινούν από τα βουνά της Μηλέας και καταλήγουν στην όμορφη αμμουδιά Πανταζί. Στα Ρίγκλια συναντάμε το ναό του Αγίου Γεωργίου με αξιόλογο καμπαναριό, την Αγία Παρασκευή σε σπήλαιο με μικρό καμπαναριό, τους Αγίους Αποστόλους και το Σωτήρα, ενώ διατηρούνται ορισμένα προεπαναστατικά κτίσματα και δροσερές κρήνες. Τα Ρίγκια αποτελούνται από 3 οικισμούς, τα Άνω Ρίγκλια, με 122 κατοίκους, Κάτω Ρίγκλια 39 κατοίκους και το Ελαιοχώριο (Ίζινα) με 28 κατοίκους. Πηγή : www.lefktro.gov.gr
333. ΡΙΖΑΝΑ. Είναι ένας οικισμός του Τ.δ. Πηγαδίων σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ταϋγέτου κοντά στο χωριό Πηγάδια. Οι κάτοικοι είναι περι τους 65 με την απογραφή του 2001.
334. ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΛΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό πλησίον του Κοπανακίου, που ανήκε στο Δήμο Αετού, ενώ σήμερα ανήκει στο Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας
335. ΡΙΚΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Η αγροτική περιοχή Ρίκια ευρίσκεται στα δυτικά ηλιόλουστα παράλια της Μεσσηνίας, μεταξύ Γαργαλιάνων και του ιστορικού Ναυαρίνου, της Πύλου δηλαδή. Τα Ρίκια είναι μια από τις τελευταίες φυσικές παράλιες περιοχές της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μεσσηνίας. Στον οικισμό αυτό μένουν 99 κάτοικοι.
336. ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr
 |
| Σάνταβα |
338. ΣΑΪΔΟΝΑ. Η Σαϊδόνα είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης που απέχει 54 χλμ από την Καλαμάτα, 13 χλμ. από τη Στούπα, και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 600 μ περίπου στη ΝΔ πλευρά του όρους Σωτηρίτσα. Διοικητικά υπαγόταν στο Δήμο Λεύκτρου μέχρι και το 2010. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μανης ή έξω Μάνης ή Μεσσηνιακής Μάνης. Οι πρώτοι κάτοικοι υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Τούρκους. Αυτό αποδεικνύεται από ερείπια σπιτιών και κυρίως από την ύπαρξη δύο μοναστηριών. Το πρώτο χτίστηκε από το μοναχό Σαμουήλ που κατά την παράδοση είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και είναι γνωστό ως Σαμουήλι. Το δεύτερο χτίστηκε την ίδια περίπου χρονική περίοδο, όπως φαίνεται από εικόνες και κειμήλια που σώζονται, γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και λέγεται Βαϊδενίτσα. Το 1829 στην εκλογή αντιπροσώπου για τη Δ΄ Εθοσυνέλευση που έγινε στην Ανδρούβιστα υπήρχε εκπρόσωπος της Σαϊδόνας. Το χωριό πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη άποψη, από την ομορφιά του τοπίου και από την ύπαρξη πολλών αηδονιών (Αϊδόνα- Σαν αϊδόνα-Σαϊδόνα). Οι Σαϊδονίτες, όπως αναφέρει η παράδοση αλλά και όπως φαίνεται από γραπτά κείμενα, ήταν προοδευτικοί άνθρωποι που αγωνίζονταν για το γενικό συμφέρον και συμμετείχαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία, Εμφύλιος, Δικτατορία). Αποκορύφωμα της συμμετοχής της Σαϊδόνας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αποτελεί το έπος του 1940. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντίστασης, ένα από τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκαν οι εισβολείς του Μουσολίνι προέρχεται από το μικρό αυτό ορεινό χωριό (1942). Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Σαϊδονίτες συνέχισαν τον αγώνα από τις γραμμές του ΕΑΜ μέχρι και τη λήξη της κατοχής. Συγκυρίες όμως αρνητικές τους υποχρέωσαν να επιστρέψουν στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μετά τον εμφύλιο, οι Σαϊδονίτες επέστρεψαν στο χωριό τους και όταν η πολιτεία το 1984 αναγνώρισε την αντιστασιακή τους δράση ανήγειραν στη είσοδο του χωριού μνημείο για τα θύματα τους. Αργότερα στα ονόματα αυτά προστέθηκαν και τα ονόματα θυμάτων της ευρύτερης περιοχής και κάθε χρόνο, την Κυριακή πριν το Δεκαπενταύγουστο, τελείται στο χώρο αυτό μνημόσυνο.
339. ΣΒΙΝΑ = ΠΛΑΤΑΝΟΣ. Η Σβίνα είναι ένας οικισμός του χωριού Θαλάμαι της Μάνης. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν αρχαία όπως ψευδόστομοι αμφορείς Μυκηναϊκής εποχής, λίθινες αξίνες και εργαλεία κλπ που μαρτυρούν ότι εκεί υπήρχε αρχαίος πολιτισμός.
340. ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ . Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει 7 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Μεθώνης και νυν Δήμο Πύλου Νέστορος. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885
341. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.
342. ΣΕΚΟΥΡΙΑΝΙΚΑ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Μελέας που βρίσκεται στη Μεσσηνιακή Μάνη, νύν Δήμος Δυτικής Μάνης.
343. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 150 περίπου κατοίκους, έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος. Αφού σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.
Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών.
344. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιως με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου.
345. ΣΚΑΛΑ = ΠΑΛΟΥΚΟΡΑΧΗ Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Άνω Μεσσηνίας, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας. Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700. Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.
346. ΣΚΛΗΡΟΥ = ΣΚΛΗΡΟ Σκληρού Μεσσηνίας 890 υψόμετρο στις ρίζες των βουνών κατσικόποδα, πυργάκι, ράχη. Είναι χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκε στο Δήμο Είρας ενώ τώρα ανήκει στο νεοσυσταθέντα Δήμο Τριφυλίας.
 |
| Σουληνάρι |
 |
| Πλ. Σπερχογείας |
349. ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΛΕΪΚΩΝ. Αποτελεί μικρό οικισμό 68 κατοίκων που βρίσκεται κοντά στα Λέϊκα.
350. ΣΠΙΤΑΛΙ. Το Σπιτάλι βρίσκεται 17 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και 6,5 βόρεια από τη Μεσσήνη. Το χωριό αυτό έχει περί τους 120 κατοίκους και κατά βάση ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Ησημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ιταλική λέξη Οspitale. Το χωριό σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οι κάτοικοι έχουν δημοπυργήσει πολιτιστικό σύλλογο και προσπαθούν να αναδείξουν το χωριό τους.
351. ΣΤΑΜΑΤΙΝΟΥ. Είναι ένα μικρό χωριό των 105 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα Αρφαρά και ανήκε στον τέως Δήμο Αρφαρών και νυν Δήμο Καλαμάτας
 |
| ΠΛ.ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΟΥ |
353. ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟΣ = ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ. Η Στενύκλαρος, το γνωστό μας Αλιτούρι, στο μέσω των όμορφων κοιλάδων του Αη Γιάννη και του Αγίου Πέτρου, από τα ωραιότερα μέρη της Μεσσηνίας και τα πρώτα στις προτιμήσεις των σχολικών εξορμήσεων, βρίσκεται ΒΔ και σε απόσταση 4χιλ. από τον Μελιγαλά και έχει πληθυσμό 124 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή.
Έχει υψόμετρο 90μ. και έκταση 5τ.χιλ. με έδαφος πεδινό που καλύπτεται : 2200 στρέμματα καλλιεργήσιμα, 2700 βοσκότοποι και 200 στρέμματα σπίτια κτλ. Δυστυχώς αναξιοποίητη. Πρόσφατα μιστέρεψε η ατελείωτη πηγή του Αη Γιάννη και ένας φοίνικας στο κέντρο της πλατείας τσακίστηκε από κάποιον προφανώς βιαστικό οδηγό, πριν προλάβει να μεγαλώσει. Παράγει λάδι, καλαμπόκι, κηπευτικά και κριθάρι.
354. ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ. Άλλο ένα χωριό της Πυλίας που είναι μετά το Χανδρινού και πρίν την Πύλο. Έχει περί τους 400 κατοίκους και λέγεται ότι οι κάτοικοι προέρχονται είτε από τους Τσιγγάνους, είτε είναι Αραβικής καταγωγής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι απορρίπτουν και τις 2 εκδοχές και υποστηρίζουν ότι απλά είναι μελαμψοί.
355. ΣΤΕΡΝΑ. Η Στέρνα βρίσκεται στην κεντρική Μεσσηνία. δεν έχει παλαιότερο όνομα.
Το σημερινό του όνομα το χωριό το έχει πάρει από τη μεγάλη πηγή που δημιουργούσε στέρνα στο κέντρο του σημερινού χωριού. Είναι σχετικά νέο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στην περιοχή δεσπόζει παλιόπυργα (συνδετικό παρατηριτήριο, βάρδια, της Πύλου με την αρχαία Μεσσήνη). Στο κέντρο του χωριού περνάει ποτάμι και υπάρχει λειτουργικό Ενετικό γεφύρι.
 |
| ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΤΟΥΠΑΣ |
357. ΣΤΡΕΦΙ. Το Στρέφι είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι,27 χλμ μακριά από την Καλαμάτα, κτισμένο πάνω σε λόφους, διαμορφωμένο σε γειτονιές με πληθυσμό 557 κατοίκων και περικλείεται από δύο ποτάμια, που μετά από μικρή διαδρομή ενώνονται και καταλήγουν στην παραλία της Βελίκας. Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή αυτή ιδιαίτερα συναρπαστική και προκλητική για κάθε πεζοπόρο κ όχι μόνο. Ο κόσμος είναι πρόθυμος, φιλικός κ γελαστός με τον εκάστοτε ταξιδιώτη. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του χωριού διαδραματίζουν οι νέοι του οι οποίοι είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι με όραμα και φιλοδοξίες για το τόπο τους. Σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Στρέφι είναι, το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστο μετά την λειτουργία στο Ιερό Εξωκλήσσι της Παναγίας( Παναγίτσα), καθώς και κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνεται χορός στις αποθήκες του χωριού.
358. ΣΥΡΡΙΖΟΝ. Τo ΣΥΡΡΙΖΟ είναι ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Τριφυλίας. Ανήκει στο Δήμο Είρας του Νομού Μεσσηνίας. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περί τους 25. Τα καλοκαίρια το χωριό αποκτά εξαιρετική κίνηση και οι κάτοικοι φτάνουν τους 100 και πλέον. Το χωριό είναι χτισμένο σύρριζα στους πρόποδες του όρους "ΤΕΤΡΑΖΙΟ" και γι’ αυτό ονομάσθηκε ΣΥΡΡΙΖΟ. Βρίσκεται επάνω στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει το Διαβολίτσι με την Ανδρίτσαινα. Οι επισκέπτες για τον Επικούρρειο Απόλλωνα και το φαράγγι της Νέδας μπορούν να κάνουν μια στάση στο χωριό όπου και υπάρχουν καφέ και ταβέρνες. Το χωριό είναι πνιγμένο στο πράσινο (Πλατάνια, Μηλιές αφθονούν).
359. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, κάνοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο) ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
 |
| ΝΗΣΟΣ ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ |
Αλλος ένας σταθμός στην ιστορία της, είναι η σφαγή των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ, μεταξύ των οποίων και ο φιλέλληνας Σανταρόζα το 1825, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Στη συνέχεια το 1827 στα νερά του κόλπου και δύο χρόνια μετά την προηγούμενη νίκη του ο Ιμπραήμ θα χάσει μαζί με τον στόλο του και τις ελπίδες του να καταπνίξει την Επανάσταση, όταν θα αποκλεισθεί από τον στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά χάσει 60 από τα 89 πλοία του και πλήθος στρατιωτών.
Στην Σφακτηρία υπάρχουν το μνημείο των πεσόντων Ελλήνων, το μνημείο του Σανταρόζα, και το μνημείο των Ρώσων μαζί με το παρεκκλήσι του, τα οποία είναι αφιερωμένα προς τιμή των νεκρών. Στη νότια πλευρά της Σφακτηρίας φτιάχτηκε το 1959 ένα μνημείο για τους Ελληνες πεσόντες της μάχης της Σφακτηρίας που πάνω του έχει τα ονόματα των Τσαμαδού, Σαχίνη και Αναγνωσταρά. [Μνημείο] Βορειότερα βρίσκεται ο τάφος του Παύλου Βοναπάρτη, ανηψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε το 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του πάνω στη φρεγάτα Ελλάς. Η σωρός του θάφτηκε, τελικά, στη Σφακτηρία το 1832 αφού παρέμεινε για πέντε χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι. Βορειότερα, πάνω, στην ακτή, βρίσκεται το μνημείο του φιλέλληνα κόμη Σανταρόζα, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη της Σφακτηρίας στις 26/4/1825. Το μνημείο φτιάχτηκε το 1926 από το Ιταλικό κράτος. Πηγή : hotelsline.gr & pylos.gr
360. ΣΩΜΑΤΙΑΝΑ. Μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Θαλαμών, που στη συνέχεια εντάχθηκε στο Δήμο Λεύκτρο και σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
361. ΣΩΤΗΡΙΑΝΙΚΑ = Είναι χωριό της Μεσσηνιακής (Δυτικής) Μάνης. Κατά την παράδοση, το
χωριό πήρε την ονομασία του από τον Σωτήρη Μενούση, τον πρώτο οικιστή του, ο οποίος
καταγόταν από τα Ανώγεια της Σπάρτης.
Η περιοχή Μαυρινίτσα, σύμφωνα με το θρύλο, ονομάστηκε έτσι από την βασιλοπούλα
Μαυρινίτσα , η οποία δημιούργησε εκεί έναν ολόκληρο οικισμό και παράλληλα έχτισε τον ναό της
Αγίας Κυριάκης περί τα τέλη του 13ου αιώνα. Στα Σωτηριάνικα παρατηρήθηκε Μυκηναϊκή κατοίκηση. Το 1938 βρέθηκαν τυχαία χρυσά κτερίσματα σε λάρνακα, σκαλισμένη σε βράχο, δηλαδή: δίωτο κύπελλο (δακρυχόος) ολόχρυσο βάρους 338 γρ., που έφερε στο πλάϊ ανάγλυφες παραστάσεις δέντρων, άλλο δίωτο, ολόχρυσο κύπελλο με έκτυπες παραστάσεις, χρυσός αμφορέας, χρυσός δίσκος, ένα ολόχρυσο ημικυκλικό διάδημα κ.α. Πηγή: mani.org.gr
362. ΤΑΠΙΑ. Μικρός οικισμός της Μεθώνης με 37 κατοίκους από την απογραφή του 2001.
363. ΤΟΥΜΠΙΑ. Μικρός οικισμός του Κάμπου την έδρα του πρώην Δήμου Αβίας, του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης. Ο οικισμός έχει 4 κατοίκους.
364. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπ’εροχο χωριό με θέα κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει περί τους 110 κατοίκους.
365. ΤΡΑΧΗΛΑ ΜΑΝΗΣ. Το όνομά της το πήρε από το σχήμα του κάβου που βρίσκεται δίπλα της και έχει σχήμα τραχήλου. Πρωτοαναφέρεται σε ένα έγγραφο του 1700 ,ότι απ αυτή επιβιβάστηκε ένα μέρος από τους Μανιάτες που πήγαν στην Κορσική ,ύστερα από σύγκρουση στο Οίτυλο με τον Λυμπεράκη Γερακάρη. Σήμερα κατοικείτε κυρίως από συνταξιούχους και το Καλοκαίρι προσθέτονται και οι μετανάστες που επιστρέφουν στην γενέτειρά τους. Σημείο αναφοράς για τον τόπο αυτό είναι το τριώροφο σπήλαιο Καταφύγγι με μεγαλόπρεπο στολισμό και τεράστιες κολώνες από σταλαγμικό υλικό. Υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν ότι το σπήλαιο κατοικείτο. Η εξερεύνησή του έγινε από τον Γιάννη και την Αννα Πετρόχειλου. Ιδιαίτερη κίνηση έχει το χωριό το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα που γίνεται με φαντασμαγορικό τρόπο το κάψιμο του Ιούδα στο τοπικό πανηγύρι του Αη Γιαννιού το Σεπτέμβριο.
366. ΤΡΙΚΗ = ΤΟΣΚΕΣΙ. Είναι ένας οικισμός πλησίον της Μερόπης του σημερινού Δήμου Οιχαλίας.
367. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ. Το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας. Γνωστό και ως Πεντιάς, που αποτελούσε μια από τις λίγες εναπομείνουσες κοινότητες στη χώρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Καποδίστριας. Μετά τον Καποδίστρια όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα ελαιοκάρπων. Επίσης, λαμβάνει χώρα παραγωγή ελαιόλαδου και σύκων. Από την πρώην κοινότητα Τρίκορφου καταγόταν ο πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος, Λεωνίδας Δαμουράς,απο τους ιδρυτες της Συκικης.
Το Τρίκορφο είναι ένα από τα πιο παραγωγικά χωριά της Μεσσηνίας με εργατικούς κατοίκους, αποτελούν δε πάνω από το 50% της παραγωγής της βρώσιμης ελιάς στη Μεσσηνία. Είναι άλλωστε γνωστή σε όλη τη Μεσσηνία η γιορτή της ελιάς που γίνεται στο χωριό κάθε Αύγουστο.
368. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ. Το χωριό μετονομάσθηκε από Αλή Τσελεπή σε Τρίοδο το 1927. Βρίσκεται πλησίον της Αμφιθέας στην πρώην επαρχία Μεσσήνης, ενώ σήμερα ανήκει στον ευρύτερο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην Τρίοδο υπάρχει παλιό αεροδρόμιο το οποίο σήμερα αξιοποιείται και αγώνες αυτοκινήτων, μοτο και αερομοντελισμού.
369. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της Κοινότητας Τριπύλης.
Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης.
370.ΤΣΕΡΙΑ ΜΑΝΗΣ. Βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο (600- 750 μ.) από τα κατοικήσιμα χωριά της Μάνης και αποτελούνται από 6 οικισμούς ,τα Τσέρια, τα Γιατρέϊκα, τον Ζαχαριά, το Καταφύγγιο, το Πεδινό και το Λεπτίνι. Στο σύνολό τους κατοικού 190 άτομα μόνομα. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι προέρχεται από τα τσεράτσια ,δηλαδή τα ξυλοκέρατα, που αφθονούν εκεί. Ηταν κέντρο φημισμένων πετρομαστόρων γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία. Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη των οικισμών για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολη η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Μελανό σημείο του χωριού αυτού, ήταν η δολοφονία του κορυφαίου κλεφταρματωλού Ζαχαρία Μπαρμπιτσιώτη στον Πύργο του κουμπάρου του Κουγέα. Σήμερα διασώζεται ο Πύργος και έξω βρίσκεται η προτομή του ήρωα. Η λέξη Τσέρια είναι Σλάβικη και σημαίνει «συνοικισμοί»
371. ΤΣΕΡΙΑ ΑΝΩ. υψόμετρο 700-750 μέτρα
Είναι ο μεγαλύτερος συνοικισμός με 56 μόνιμους κατοίκους σήμερα. Στο σπίτι του Ευστρατίου Ευαγ. Τζαννετέα αναγράφεται η χρονολογία κτισίματος του 1826.
372. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού. Στον οικισμό αυτό κατοικούν 39 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
373.ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ = ΣΚΑΛΟΡΙΖΑ. Ή αλλιώς το μικρό Παρίσι όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συνδυάζει βουνό αλλά και κάμπο και είναι εύκολα προσβάσιμο στον επισκέπτη, λόγω της θέσης του επί του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας-Αθηνών. Βρίσκεται 6 χλμ. ΝΑ του Μελιγαλά και 24 από Καλαμάτα, σε υψόμετρο 100 μέτρων. Υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης (οχυρό τείχος, όστρακα). Κατά πάσα πιθανότητα πήραν το όνομα τους από τους πρώτους οικιστές, ονόματι Τσουκαλά. Οι πρώτοι οικιστές έφτιαξαν τα παλιά Τσουκαλαίικα πάνω στο βουνό Τρύπες. Από εκεί κατέβηκαν στην σημερινή θέση τους το 1800.
374. ΥΑΜΕΙΑ = ΤΖΑΪΖΙ Κοντά στην Κορώνη βρίσκεται το χωριό Υάμεια, με 136 κατοίκους. Κι εδώ οι παλιοί απόγονοι Αρκάδων, ασχολούνται με τη καλλιέργεια της ελιάς, σταφίδας και τη κτηνοτροφία. Η ονομασία του χωριού, είναι αρχαία, πρόσφατα, όμως οι αποκαλύψεις μυκηναϊκών τάφων, αλλά κι άλλων ευρημάτων στη θέση Βίγγλα στο Καπλάνι, εξαγγέλλουν ίσως επεξήγηση κι επίλυση του μυστηρίου της αρχαίας Υάμειας που ίσως να βρίσκονται σ' αυτή την περιοχή.
375. ΦΑΓΡΙΑΝΙΚΑ. Είναι ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Μηλέας του σημερινού Δήμου Δυτικής Μάνης.
376.ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ. Ένα από τα χωριά του τ. Δήμου Κορώνης, του σημερινού Δήμου Πύλου Νέστορος. Η Φαλάνθη με δύο οικισμούς το Χώμα τερό και το μικρό Μυστράκι ελκτική δύναμη συνοχής 352 κατοίκων. Απόδη μοι Αρκάδες μετά την απελευθέρωση, με ζήλο και φιλοπονία γονιμοποίησαν τη γεωφυσική αφθονία και πρόκοψαν στην καλλιέργεια ελιάς, σταφίδας και θερμοκηπίων. Στο Μυστράκι, παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί ρεμβάζουν πανόραμα κι ανα πολούν αίγλη και θρύλους. Και στο μικρό χείμαρρο της Φαλάνθης ο ναΐσκος της Αγίας Πελαγίας με τα σκιερά πλα τάνια του και τις πηγές της διηγείται την ιστορία της. Ενώ στο Χωματερό, Φύση, Θρησκεία κι Ιστορία ενσάρκωσαν μες στη μοναστική ρεματιά τη βυζαντινή Μονή Αγ. Θεοδώρων, που άνθισε παλιά και φαντάζει σήμερα.
377. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.
378. ΦΙΛΙΑ = ΔΟΓΑΤΖΗΔΕΣ Η πρώην κοινότητα Φίλια που το 1927 μετονομάσθηκε από Δογατζήδες σε φίλια. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Οιχαλίας.
 |
| Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΪΦΕΛ ΣΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ |
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr
380. ΦΙΛΙΠΠΑΚΙ. Το Φιλιππάκι ήταν ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου μετακινήθηκαν σιγά - σιγά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960.
381. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και Πύργου Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλιας.
382. ΦΟΙΝΙΚΗ = ΑΓΑΤΖΙΚΙ. Ένα χωριό της Πυλίας που βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη. Η παλιά ονομασία Αγατζίκι ήταν μέχρι το Νοέμβρη του 1927. Τότε μετονομάσθηκε σε Φοινίκη και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτό το όνομα. Μέχρι 31/12 του 2010 ανήκε στο Δήμο Μεθώνης, ενώ σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Πύλου Νέστορος.
 |
| Η ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑΣ |
Σήμερα η Φοινικούντα είναι ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας.
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της Κεντρικής και Βόρειας
Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια,
εστιατόρια και ταβέρνες.
384. ΦΟΝΙΣΣΑ. Οικισμός του Τδ Ελαίας του πρώην Δήμου Αυλώνος, με 28 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.
385. ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ = ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ Ήταν η έδρα του τέως Καποδιστριακού Δήμου Χιλιοχωρίων
Σήμερα ανήκει στο Δήμο Πύλου – Νέστορος. Το Χανδρινού βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό Καλαμάτας – Πύλου και είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο.
386. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΓΡΟΥΣΤΕΣΙ . Η Χαραυγή βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και το
όνομα Χαραυγή το πήρε το 1957. Και νύν Πύλου-Νέστορος. Στο χωριό αυτό βρίσκεται και το
περίφημο Πολυλίμνιο μια από τις σπάνιες ομορφιές της Μεσσηνίας, όπου υπάρχουν πολλές
λίμνες που λόγω του ανώμαλου εδάφους δημιουργούν καταράχτες.
387. ΧΑΡΑΥΓΗ = ΤΡΙΚΟΤΣΟΒΑ. Οικισμός της πρώην κοινότητας Σωτηριάνικων, του πρώην Δήμου Αβίας που σήμερα ανήκει στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Χαρακτηριστικό του οικισμού ο Πύργος Καπετανάκη.
388. ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ. Μετά τους Κόμπους σε μικρή απόσταση συναντάμε το κεφαλοχώρι
 |
| ΧΑΡΑΚΟΠΙΟ |
αρχοντόσπιτα, μετα¬δίδουν παρελθόν και παρουσία.
Το Χαρακοπιό κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι,
αρχαιολογικά ευρήματα, και το περίφημο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό της Βίλλας στην Αγία Τριάδα.
Γύρω στα 1860 ήταν ακμαίο σταυροδρόμι Πύλου - Μεθώνης - Κορώνης με Βιοτεχνίες και εμπόριο.
Με ιδιαίτερο τόνο στα φημισμένα του καμίνια, για πιθάρια, τις περίφημες τζάρες που οι κάτοικοι του χωριού πουλούσαν σε όλη την Ελλάδα, και πλίθες.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αιώνιος αυτός παραδοσιακός ρυθμός σβήνο¬ ντας τη
παλιά φιγούρα του χωριού. Σήμερα με τους οικισμούς Αγ. Ισίδωρο, Ποταμιά, Αγ. Τριάδα,
Αρμενίους, Κατινιάδες και Γαργαρού αριθμεί 949 κατοίκους.
389. ΧΑΤΖΗ = ΧΑΤΖΗ. Το Χατζή ήταν η πρωτεύουσα του Καποδιστριακού Δήμου Βουφράδος, ο οποίος όπως είναι γνωστό καταργήθηκε και σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου. Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836. Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων.
Πηγή : Τα πιο πάνω τα βρήκαμε από την ιστοσελίδα xatzi-messinias.gr
390. ΧΟΡΕΥΤΡΑ. Οικισμός των 89 κατοίκων, του τ.δ. Αριστομένη Μεσσήνης.
391. ΧΟΧΛΑΣΤΗ. Οικισμός του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων και νύν Δήμου Τριφυλίας με 75 κατοίκους.
392. ΧΡΑΝΟΙ. Οι Χράνοι - Μεσσηνίας βρίσκονται νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας και είναι μόλις 35
χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Είναι ένα μικρό ονειρεμένο
παραθαλάσσιο χωριό με υπέροχες παραλίες, καθαρή θάλασσα και φιλόξενους
κατοίκους. Αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας
που επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες.
393. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12
χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
394. ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΙΪΚΑ. Μικρό χωριό των 49 κατοίκων που παλιά ανήκε στην κοινότητα Αγίου Φλώρου και το οποίο συναντάμε στη σημερινή Εθνική Οδό λίγο πριν φτάσουμε στον Αγιο Φλώρο.
395. ΧΡΥΣΟΚΕΛΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Πυλίας,
πλησίον της Κορώνης. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή ανάμεσα σε δύο λόφους κι η θέα
του προς την θάλασσα ανεπανά¬ληπτη. Μοναδικές παραλίες το Τσαπί, το μικρό και μεγάλο
Μαράθι καθώς και η Γλυφάδα. Η κάθε μια με τις δικές της ξεχωριστές δαντελένιες παραλίες
κερδίζουν μονομιάς τους επισκέπτες που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότεροι.
Το Σαρατσά χτίστηκε γύρω στα 750 μ.Χ. από Σλάβους νομάδες αλλά και από Έλληνες άλλων
περιοχών που ήρθαν στα μέρη μας με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Βυζαντινών
αυτοκρατόρων επειδή ο αγροτικός πληθυσμός είχε αραιώσει επικίνδυνα από διάφορες
αρρώστιες, μετακινήσεις ή από εχθρικές επιδρο¬μές. Λίγα χρόνια αργότερα έχουμε τη
μετακίνηση των "Βλάχων" φυλής ελληνικής καταγωγής από τα ορεινά της Πίνδου ενώ γύρω στα 1420 φτάνουν στην περιοχή μη οργανωμένες ομάδες Αρβανιτών από την Αιτωλία της Ηπείρου που στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης τους ήρθαν σε σύγκρουση με τους πρώτους κατοίκους και με τους Ενετούς ακόμα, που ήταν κυρίαρχοι της περιοχής μας.
Από την Χρυσοκελλαριά πέρασε κι ο Κολοκοτρώνης για να φύγει από το Μαράθι για Ζάκυνθο.
Αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Σαρατσά κτίστηκε κι εποικίστηκε από τις παραπάνω
αναφερόμενες φυλές και ειδικά από την πρώτη των Σλάβων είναι το ίδιο το όνομα του
Σαρατσά, τα διάφορα γύρω τοπωνύμια και η πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούμε ακόμη και
σήμερα.
Το όνομα Σαρατσά διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Τότε με υπουργική απόφαση μετονομάστηκε σε Χρυσοκελλαριά από την ομώνυμη μονή που βρίσκε¬ται μόλις 2 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού χωμένη μέσα στο κοίλωμα ενός λόφου και σήμερα δεν λειτουργεί.
396. ΧΡΥΣΟΤΟΠΟΣ = ΧΡΥΣΟΒ0. Ο οικισμός αυτός ανήκει στην πρώην κοινότητα της Ρευματιάς, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2001 είχε 19 κατοίκους.,
397. ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ. Η χρυσοφόρα είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Αριστομένους που μαζί με το Στρέφι αποτελούσαν την πρώην κοινότητα Στρφίου και μετά έκαναν το Δημ. Διαμέρισμα Στρεφίου. Η Χρυσοφόρα έχει 30 κατοίκους με την απογραφή του 2001.
398. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ. Ένα αντιπροσωπευτικό χωριό της Άνω Μεσσηνίας της τ.
Δήμου Δωρίου. Το Χρυσοχώρι το οποίο και απαντάται πρώτο στη διαδρομή από
το κεφαλοχώρι Ψάρι προς Κούβελα διακρίνεται για τα πολλά και παλιά σπίτια του. Σπίτια με
πέτρινους τοίχους και κεραμιδένιες στέγες που είναι καλοδιατηρημένα. Το χωριό έχει πολλά
νερά για αυτό και λεγόταν «Βλάκα».
 |
| ΠΛ.ΧΩΡΑΣ |
400. ΧΩΜΑΤΑΔΑ Η Χωματάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τέως Δήμου Πύλου
και του νύν Δήμου Πύλου Νέστορος. Απέχει 10 λεπτά περίπου από την Πύλο.
401. ΨΑΡΙ ΑΝΩ ΨΑΡΙ. Το Ψάρι είναι ένα από τα περίφημα Σουλιμοχώρια ή
Αρβανιτοχώρια της ορεινής Τριφυλίας που πρωτοκατοικήθηκαν από τους περίφημους Ντρέδες, απογόνους των πανάρχαιων Ιλλυριών Ελλήνων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 220 μ. με ωραία θέα και ήπιο κλίμα και απέχει 5 περίπου χιλιόμετρα από το Δώριο. Η αρχική του θέση ήταν στο "Άνω Ψάρι", που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί του κατέβηκαν 4 χιλιόμετρα πιο κάτω στα πεδινά και δημιούργησαν το ''Κάτω Ψάρι".Κατά τον ιστορικό Κ. Σάθα (Μνημεία Ελληνικής ιστορίας) το χωριό Ψάρι, είναι από εκείνα τα οποία φέρουν το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη του.
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
402. ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ = ΜΟΥΣΟΥΛΗ
403. ΑΣΙΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΙ
404. ΑΡΣΙΝΟΗ = ΣΙMΙΖΑ
405. ΔΑΟΥΤΗ (ΝΤΑΟΥΤΙ) ΠΕΡΙΒΟΛΆΚΙΑ Πυλίας
406. ΚΑΛΟΧΩΡΙ (Οικισμός Πυλίας) = ΧΑΛΑΜΠΡΑΖΑ
407. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ ή ΚΑΡΑΚΑΒΕΛΙ
408. ΚΟΓΧΥΛΗ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ (Μεσσήνης)
409. ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ = ΖΑΓΟΡΑΙΝΑ ή ΤΑΓΑΡΑΙΝΑ
410. MANTZAΡΙ = ΜΑΝΤΖΑΡΙ
411. ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΙΑ
412. ΟΙΧΑΛΙΑ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ - ΤΟΣΚΕΣΙ
413. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ = ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ
Πολύ ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ είμαι από ένα από αυτά τα χωριά της Μεσσηνίας.
Σ' ευχαριστώ Giwta για το καλό σχόλιό σου. Αν μπορείς να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για το χωριό σου, θα τισ δεχόμαστε με ευχαρίστηση. Ακόμα θα θέλαμε από όλους να μας στείλετε ήθη και έθιμα του χωριού σας τώρα για τα Χριστούγεννα θα είμαστε υποχρεωμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αναφέρεται το χωριό Άνω Βούταινα, Δημ. Διαμ. το οποίο διοικητικα ανήκει στο Δ. Αριστομένους ή πλέον στο Δ. Μεσσήνης. Μπορώ να σας αποστείλλω πληροφορίες καθως κ φωτογραφία του χωριου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή φίλη Αλεξάνδρα, ειλικρινά ευχαριστώ που επισκεύθηκες το blog της Παράδοσης και της Λαογραφίας της Μεσσηνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνουμε μια προσπάθεια αναβίωσης όλων των παλιών συνηθειών της Μεσσηνίας.
Όσον αφορά τα χωριά και οικισμούς έχουμε ερευνήσει και έχουμε βρει περί τα 420 από τα οποία αυτή τη στιγμή δημοσιεύουμε τα 413.
Όμως επειδή η χωρητικότητα του blog δεν τα χωράει όλα, γι' αυτό το λόγο τα βάλαμε κατ' αλφαβητικά σειρά ξαι τα δημοσιεύουμε μισά - μισά. Η Άνω Βούτενα είναι στην προηγούμενη ανάρτηση στο Νο 51 και επί λέξη γράφουμε τα παρακάτω :
51. ΑΝΩ ΒΟΥΤΕΝΑ. 45 km απο την Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!
Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία, του Σωτήρη και του Δήμου. Ότι καλό μπορείτε να το βρείτε εκεί.
Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.
Αν είναι σωστά, πάει καλά, αν όχι σε παρακαλώ θερμά γράψε μου ότι θέλεις και όσα θέλεις και εγώ θα τα προσαρτήσω σε ένα νέο κείμενο. Ειλικρινά ζητάω τη βοήθεια όλων και σε ευχαριστώ γι' αυτό. Σήμερα αναρτήσαμε ένα νέο θέμα που έχει σχέση με τις Παραδοσιακές Μεσσηνιακές γεύσεις, ότι ξέρεις από συνταγές ευχαρίστως να μας τις στείλεις να τις δημοσιεύσουμε και αυτές.
Αν σε διευκολύνει περισσότερο στείλτες μου στο mail : agsaouti@gmail.com
Και πάλι ευχαριστώ
Αντώνης
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΑΣ.ΤΑ ΠΡΩΤΑ 250 ΧΩΡΙΑ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΘΑ ΤΑ ΒΡΩ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφή