O KΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ 143 ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ

Ο Καλλικρατικός Δήμος της Μεσσήνης, αποδεικνύεται ότι είναι ο πολυπληθέστερος Δήμος σε χωριά και οικισμούς. Ο Δήμος έφτασε 143 πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και οικισμούς κατοικημένους και ακατοίκητους.

Ο Δήμος αυτός έχει γίνει ένας Δήμος με πλούσιες φυσικές ομορφιές,

Από το Γαϊτανάκι στην πλατεία της Μεσσήνης

με παραθαλάσσιες περιοχές που έχουν εξαιρετικό τουριστικό ενδιαφέρον, με τουριστική ανάπτυξη που έλκει πολλούς τουρίστες Έλληνες και ξένους.

Ο Δήμος Μεσσήνης βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Παμίσου και η έδρα του Δήμου η Μεσσήνη, απέχει από τη πρωτεύουσα του νομού, την Καλαμάτα, 10 χιλιόμετρα. Η έκταση του νέου Δήμου Μεσσήνης είναι 563,7 τ. χλμ. και ο πληθυσμός του 28.754 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.                                                

Αποτελείται δε, από τα παρακάτω Δημοτικά Διαμερίσματα, πρώην Καποδιστριακούς Δήμους.

1. Δ.Ε. Αίπειας, ο Δήμος Αίπειας περιλαμβάνει την Αρχαία πόλη της Αίπεια. Κατά τους αρχαίους χρόνους, εδώ βρισκόταν η μυκηναϊκή πόλη Αίπεια με 35.000 κατοίκους.
2. Δ.Ε. Ανδρούσας, ο Δήμος Ανδρούσας ήταν Δήμος του νομού Μεσσηνίας. Βρισκόταν στο κεντρικό τμήμα του νομού, στην ενδοχώρα. Έδρα του δήμου ήταν η Ανδρούσα.
3. Δ.Ε. Αριστομένους, ο Δήμος Αριστομένους ήταν Δήμος του νομού Μεσσηνίας έδρα του οποίου ήταν ο Αριστομένης. Η παλιά ονομασία του χωριού Αριστομένη ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871.
4. Δ.Ε. Βουφράδος, ο Δήμος Βουφράδος ήταν ένας ακόμη Δήμος της Μεσσηνίας ο οποίος χαρακτηρίζεται τόσο για το φυσικό του πλούτο όσο και για το ανθρωπογενές περιβάλλον.
5. Δ.Ε. Ιθώμης, ο Δήμος Ιθώμης πήρε το όνομά του από την νύμφη Ιθώμη η οποία μεγάλωσε το Δία. Η Ιθώμη ήταν ένα αρχαίο οχυρό στην περιοχή της Μεσσηνίας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου.
6. Δ.Ε. Μεσσήνης, η πόλη της Μεσσήνης, έδρα του Νέου Δήμου Μεσσήνης πήρε ένα όνομα της το 1867, για να τιμηθεί η πόλη, ταυτισμένη με την αρχαία Μεσσήνη. Η σημερινή Μεσσήνη ονομαζόταν στα μεσαιωνικά χρόνια Νησί, από τα νερά και τα έλη που περίζωναν τον οικισμό δυτικά του Παμίσου.
7. Δ.Ε. Τρικόρφου, το Τρίκορφο, είναι ένα χωριό του Νομού Μεσσηνίας, γνωστό και ως Πεντιάς, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου και φημίζεται για την άριστη ποιότητα βρώσιμης ελιάς.
8.Δ.Ε. Πεταλιδίου, ο  Δήμος Πεταλιδίου, βρισκόνταν στη δυτική ακτή του Μεσσηνιακού Κόλπου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Το Πεταλίδι σήμερα, διαθέτοντας σύγχρονες υποδομές, έχει εξελιχθεί σε τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.

Το αφιέρωμα στο Νέο Δήμο Μεσσήνης όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, που συνολικά περιλαμβάνει 143 πόλεις, κομμωπόλεις, χωριά, και οικισμούς κατοικημένους και ακατοίκητους, θα σας παρουσιάσουμε σε 3 συνεχόμενες αναρτήσεις αποτελούμενες από 41 χωριά η κάθε μία και θα τα παρουσιάσουμε κατ’ αλφαβητική σειρά. 

Τα πρώτα 47 χωριά του Δήμου είναι :

1.ΑΒΡΑΜΙΟΥ. Το Αβραμιού είναι ένα χωριό στην κεντρική Μεσσηνία. Απέχει 10 χλμ. από την Μεσσήνη, 5,5 από την παραλία και 19 χλμ. από την Καλαμάτα. Χτίστηκε γύρω στο 1816 και τότε είχε 32 οικογένειες. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό της επαρχίας Κορώνης. Το 1835 το Αβραμιού έγινε κομάτι της επαρχίας Μεσσήνης και κεφαλοχώρι του Δήμου Λευκοθέας. Τον Αύγουστο του 1840 προσχώρησε στον δήμο Αριστομένους. Το 1846 το Αβραμιού καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από σεισμούς. Λίγα χρόνια μετά, το 1860 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. 10 χρόνια μετά το Αβραμιού εγινε το κεφαλοχώρι του δήμου Αριστομένους. Σήμερα είναι χωριό του δήμου Μεσσήνης. Το δημοτικό διαμέρισμα του Αβραμιού περιλαμβάνει επίσης το Δρακονέρι, τον Αγ. Αυγουστίνο και φυσικά το ίδιο το χωριό. Μαζί με αυτά τα χωριά ο πληθυσμός του Δ.Δ. ανέρχεται σε 334 κατοίκους σύμφωνα  με την απογραφή του 2011.

2. ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ = ΠΕΤΑ. Μικρός οικισμός του Πανιπερίου. Βρίσκεται στις ανατολικές - βορειοανατολικές πλευρές του Λυκόδημου (ή Μαθία), βουνού που δεσπόζει στην Πυλία με 945μ υψόμετρο Είναι οικισμός του Πανιπερίου με 116 μόνιμους κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Παλαιότερα ανήκε στην Κοινότητα Πανιπερίου, στη συνέχεια εντάχθηκε στον Καποδιστριακό Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο

Αγ. Σωτήρα, η βρύση

Μεσσήνης Το χωριό έχει προέλθει, από μετακίνηση των κατοίκων του παλιού χωριού Πέρα, στις πεδινότερες και αρδευόμενες ιδιοκτησίες τους, γύρω από ένα μικρό ξωκλήσι τότε, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος - από εκεί και το σύγχρονο όνομα. Η νέα περιοχή βρισκόταν πιο κοντά στους οδικούς άξονες και στα εμπορικά κέντρα (Μεσσήνη, Πεταλίδι, κλπ.). Το Πέρα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τα τέλη της δεκαετίας του '70, παρόλα αυτά μερικά σπίτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι εξαιρετικής πέτρινης αρχιτεκτονικής. Η μεταφορά του χωριού δεν έγινε μαζικά, αλλά κράτησε αρκετές δεκαετίες. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, τα καλοκαιρινά σπίτια των Περαίων (τα συκόσπιτα) σιγά - σιγά, μετατράπηκαν σε μόνιμες κατοικίες, με αποτέλεσμα, το σημερινό χωριό, να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και διεσπαρμένο, σε όλη σχεδόν την αρδευόμενη Περαίϊκη περιοχή. Τον οικιστικό ιστό της σύγχρονης Αγίας Σωτήρας συμπληρώνουν και ορισμένοι κάτοικοι από το επίσης εγκαταλελειμμένο διπλανό χωριό Πολιστάρι, οι οποίοι για τους ίδιους λόγους με τους Περαίους, εγκατέλειψαν σταδιακά το χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Αγίας Σωτήρας σήμερα είναι εβδομήντα έως ογδόντα άτομα. Οι κατοικίες του χωριού είναι περίπου εβδομήντα πέντε, πρόσφατα ανακατασκευασμένες ή νεόκτιστες οι περισσότερες. Δηλαδή πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι εποχικές ή εξοχικές κατοικίες των Περαίων της Αθήνας, της Καλαμάτας ή του εξωτερικού.
Πηγή : www.pera.gr

3. ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΓΓΑ Η περιοχή του Αγίου Ανδρέα αποτελεί το επίνειο

Αγ. Ανδρέας, λιμανάκι

της Λογγά. Αποτελούσε οικισμό της κοινότητας της Λογγά από το 1908-οπότε και πρωτοαναγνωρίστηκε ως οικισμός- έως και το 1971, όπου καταργήθηκε ως οικισμός και προσαρτήθηκε στη Λογγά. Το όνομα του πιθανολογείται πως προέρχεται από την ομώνυμη βυζαντινή εκκλησία του χωριού.
Το 1700, σύμφωνα με τους Ενετούς, το χωριό φαίνεται να αριθμεί μόλις 50 κατοίκους. Η περιοχή έχει καθιερωθεί πλέον ως τουριστικός προορισμός κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς διαθέτει όμορφες ακρογιαλιές, υποδομές

Αγ, Ανδρέας Λιμανάκι

φιλοξενίας, εστίασης και ψυχαγωγίας καθώς και μία μικρή μαρίνα όπου ελλιμενίζονται μικρά σκάφη. Στον Άγιο Ανδρέα βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου ναού του Απόλλωνα Kορύθου ή Kορύνθου στη θέση του οποίου χτίστηκε η τρίκλιτη παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Πηγή : http://www.messini.gr/

4. ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ. Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, που όμως εκτός από ένα ξενοδοχείο δεν κατοικείτε από κανένα κάτοικο.

5. ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. Μικρός οικισμός των 96 κατοίκων που υπάγεται στην πόλη της Μεσσήνης.

6. ΑΓΝΑΝΤΙΟ = ΔΡΑΓΚΑ ή ΣΟΥΜΠΑΛΙ. Ένας οικισμός που βρίσκεται κάτω από το όρος Λυκόδημο στην κοινότητα Λυκίσσης, στην περιοχή του πρώην Δήμου Πεταλιδίου, του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι οι κάτοικοι του Αγνάντιου ήταν 26

7. ΑΓΡΙΛΙΑ = ΑΪΔΙΝΙ. Ένας μικρός Πεδινός οικισμός κοντά στην Ανδρούσα, σε υψόμετρο 40 μ. Βρίσκεται στην κοιλάδα του Παμίσου, 18χλμ. ΒΔ της Καλαμάτας Διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Ανδρούσας. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και διαθέτει 122 κατοίκους όπως προέκυψαν από την απογραφή του 2011.
8. ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ = ΣΑΜΠΑΚΑΛΦΑ. Η Αετοφωλιά είναι μικρός οικισμός του

Το χωριό της Αετοφωλιάς

χωριού Στέρνας, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Το παλιό όνομα του οικισμού Σαμπάκαλφα, καταργήθηκε το 1927. Η αρχική θέση του οικισμού βρισκόταν περίπου 2 χλμ. βορειοδυτικά της Στέρνας. Μετά από καταστροφικό τυφώνα, ο οποίος δημιούργησε μεγάλες καταστροφές στην Παλαιά Αετοφωλιά, ο οικισμός ξανακτίστηκε το 1967 σε αυτό το σημείο.

9. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΙΤΖΩΡΗ. Η Ανάληψη είναι ένα χωριό που συνδυάζει το γαλάζιο και το πράσινο, την καυτή άμμο και τη δροσιά της θαλάσσιας αύρας,

Η Ανάληψη (Τζιτζώρη)

τον ολόλαμπρο ήλιο και το καθάριο έναστρο ουρανό. Για κάποιους ο κόσμος όλος, για άλλους αγαπημένος προορισμός των καλοκαιρινών διακοπών τους, τόπος ξεγνοιασιάς ξεκούρασης και περισυλλογής ενίοτε ή τόπος νοσταλγίας για τους ξενιτεμένους.

Για τους περισσότερους όμως μια άνευ σημασίας μαύρη κουκίδα στο χάρτη. (Το παραπάνω κείμενο είναι από το βιβλίο του αείμνηστου καθηγητή Ευστάθιου Γ. Σταθόπουλου). Το χωριό μέχρι το 1927 ονομαζόταν Τζιτζιώρι και έχει 408 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011

10. ΑΝΑΛΗΨΗΣ (ΠΑΡΑΛΙΑ). Η παραλία της Ανάληψης που τελευταία έχει

αξιοποιηθεί με Πολυτελέστατα ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ, αποτελεί ξεχωριστό οικισμό με 21 μόνιμους κατοίκους. Στην παραλία βρίσκονται και οι εκβολές του ποταμού Μουρτιά.

11. ΑΝΔΡΟΥΣΑ = ΑΝΔΡΟΥΣΑ. Η Ανδρούσα είναι μια περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, αφού απετέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών, ακόμα και των Ναβαρραίων εξ’

Κάστρο Ανδρούσας

αιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Σε μία ιστορική αναδρομή, η Ανδρούσα φαίνεται να δημιουργήθηκε τον 13ο αιώνα μ.X. Κατά μια παράδοση ιδρύεται από τον τελευταίο Ενετό πρίγκιπα του πριγκιπάτου της Αχαΐας William II Villehardouin και αυτό εξαιτίας του κάστρου της Ανδρούσας που πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκε την ίδια εποχή. Υπάρχουν όμως και θεωρίες που μας οδηγούν σε μία παλαιότερη (Βυζαντινή) κατασκευή του κάστρου, συνεπώς και της Ανδρούσας, που οφείλεται σε ορισμένα στοιχεία του σχεδιασμού των τειχών του φρουρίου. Συγκεκριμένα, η Ανδρούσα αποτέλεσε σημαντικό κέντρο τη Μεσαιωνική περίοδο όντας το προπύργιο Φράγκων - Βένετων, Βυζαντινών  - Παλαιολόγων, Τούρκων, Ισπανών ακόμα και Ναβαρραίων. Η  γεωγραφικής της θέσης άλλωστε  (ούσα χτισμένη σε μικρό οροπέδιο που δεσπόζει στο κέντρο του Μεσσηνιακού κάμπου) προσφερόταν για τον έλεγχο και την εποπτεία της εύφορης πεδιάδας. Από τα τέλη του 13ου αιώνα αποτελεί σημαντικό Βυζαντινό κέντρο με αποκορύφωμα την περίοδο που αυτοκράτορας ήταν ο Ανδρόνικος ο Β΄,  ο Παλαιολόγος και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Αθανάσιος ο Α΄ ο οποίος καταγόταν από την Ανδρούσα. Εκείνη την εποχή κατασκευάζονται στην ευρύτερη περιοχή αρκετοί ναοί και μοναστήρια, ενώ παράλληλα η Ανδρούσα ορίζεται και έδρα Μητρόπολης.                                   

Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το κάστρο της Ανδρούσας (σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινά Μεσσηνιακά μνημεία). Η Ανδρούσα υπήρξε έδρα Μητρόπολης, έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσης με 545 κατοίκους. Ετυμολογικά το όνομά της προκύπτει από το ρήμα "ανδρόω" και σημαίνει η πόλη των ανδρείων.                  

Σήμερα, διοικητικά υπάγεται στο Δημοτικό διαμέρισμα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.

12. ΑΔΡΙΑΝΗ = ΡΕΜΟΥΣΤΑΦΑ & Ν. ΑΔΡΙΑΝΗ. Ημιορεινός οικισμός σε

Ανδριανή τ. Δήμου Αίπειας

υψόμετρο 340μ. 45 ΧΛΜ. Νοτιοδυτικά της Καλαμάτας της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Είναι μέσα στο πράσινο (από ελιές και φυσικό δάσος) με ξηρό κλίμα και απέχει μόνο 5 Χλμ από τη θάλασσα. Βρίσκεται στην περιοχή του τέως Δήμου Αίπειας και του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.   Στην Ανδριανή η απογραφή του 2011, έδειξε ότι κατοικούν 88 κάτοικοι,

13. ΑΔΡΙΑΝΗ ΝΕΑ. Είναι ένας μικρός οικισμός πάρα πολύ κοντά στο κυρίως χωριό  της  Αδριανής οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 10.

14. ΑΜΜΟΛΑΚΑ. Μικρός οικισμός της κοινότητας Καστανίων με 5 κατοίκους που κατοικούσαν στην απογραφή του 2011.

15. ΑΜΜΟΥΔΕΡΟ = ΧΑΜΟΥΖΑ. Πρόκειται για ερειπωμένο χωριό. Το 1942 αριθμούσε 3 κατοίκους και μετά εγκαταλείφθηκε, έτσι σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Το χωριό βρισκόταν στην περιοχή του Δήμου Αριστομένη. Αν υπήρχε σήμερα θα ήταν στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

16. ΑΜΠΕΛΟΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός πλησίον των χωριών Εύας και Καλαμαρά, του πρώην Δήμου Ανδρούσας, που αναγνωρίσθηκε το 2011 και προσαρτήθηκε στο Δήμο Μεσσήνης στον οποίο υπάγεται διοικητικά..

Στην Αμπελόραχη κατοικούν 23 ντόπιοι κάτοικοι.

17. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΟΜΟΒΡΥΣΗ. Είναι μια πρώην κοινότητα και μετέπειτα Δ.δ του Δήμου Ανδρούσα. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 122 ψυχές.

18. ΑΡΑΠΟΧΩΡΙ = ΛΙΝΑΡΔΕΝΑ. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι στο δρόμο από τον Αγ. Ανδρέα προς τη Λογγά του πρ. Δήμου Αίπειας και του νυν Δήμου Μεσσήνης.

Πηγή : Βικιπαίδεια.

19. ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ = ΜΟΥΣΤΑΦΑΠΑΣΑ. Ημιορεινός οικισμός στη κεντρική Μεσσηνία Ήταν έδρα του Δήμου Αριστομένους με 2459 κατοίκους κατά την απογραφή του 2011. Ο Δήμος περιελάμβανε 11 χωριά Αριστομένης, Βούταινα, Διόδια, Κεφαλόβρυσο, Κουτήφαρη, Μάνεσι, Πελεκανάδα, Πλατανόβρυση, Πουλίτσι, Στέρνα, Στρέφι, (3.413 κάτοικοι). Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάπασα και μετονομάσθηκε το 1871. Την κοινότητα Αριστομένη την αποτελούσαν 4 οικισμοί. Ο οικισμός Αριστομένους, ο οικισμός Ζαπάντι που μετονομάσθηκε σε Καρυόβρυση το 1927 και σήμερα είναι ακατοίκητο, τον οικισμό Κουτήφαρι που έγινε ανεξάρτητη Κοινότητα το 1919, τον οικισμό Χαμούζα-Αμμουδερό. Έδρα του Δήμου ορίσθηκε το 1836 μέχρι το 1842 που η εδρα μεταφέρθηκε στην Πόλαινα μέχρι το 1848. Το 1848 η έδρα μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι μέχρι το 1863 που έγινε πάλι έδρα ο Αριστομένης. Το όνομα του το οφείλει στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άριστος + μένος και σημαίνει "ο ανδρειότατος".
Ο Αριστομένης ήταν ο Ήρωας των Μεσσηνιακών πολέμων, ιδιαίτερα στο Β΄ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 πχ – 668 πχ), το όνομα του χωριού προέρχεται από τον ίδιο τον ήρωα.

 20. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ.  Το Αριστοδήμειο αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης και τωρινό Καλλικρατικό Δήμο

Αριστοδημειο Μεσσήνης

Μεσσήνης. Στην περιοχή του Αριστοδημείου υπάρχουν τρεις τεχνικοί χωματόλοφοι. Πιστεύεται ότι ο ένας από τους τρεις είναι ο τάφος του Αριστοδήμου ο οποίος από απελπισία, τύψεις και πόνο σκότωσε την κόρη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί οι Μεσσήνιοι δεν απελευθερώθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχει διατηρητέο κτίσμα με εντοιχισμένα πιθάρια, πολεμίστρες, καμάρες και θόλους. Ο Ιμπραήμ στο κτίσμα αυτό το 1825 είχε στήσει το στρατηγείο του, που ήταν το κονάκι του τοπάρχη Χασάν πασά.  Το όνομα του προήλθε από τον Μεσσήνιο βασιλιά Αριστόδημο. Στο Αριστοδήμειο εντάχθηκε η κοινότητα Βουρναζίου ή Καλόβρυσης (όπως ονομάστηκε το 1956) μετά την κατάργηση της το 1961. Το χωριό μέχρι το 1919 ονομαζόταν Χασάμπασα, όνομα που είχε πάρει από τον Χασάν πασά που διέμενε στην περιοχή. Στο χωριό σήμερα διαμένουν 238 κάτοικοι που απεγράφησαν το 2011.

21. ΑΡΣΙΝΟΗ.=ΣΙΜΙΖΑ. Από την Αρσινόη κόρη του βασιλιά Λεύκιππου και της Λευκοθέας και γυναίκα του Ασκληπιού, έχει ονομαστεί το χωριό που επί Τουρκοκρατίας είχε λάβει και το όνομα Σιμίζα (στην μύγα) και το οποίο βρίσκεται 28 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καλαμάτας. Βρίσκεται στους πρόποδες των βουνών Αγίου Βασιλείου  και Βουλκάνου, που μαζί και με τα γύρω βουνά αποτελούν το όρος Ιθώμη. Είναι τοπικό διαμέρισμα του πρώην Δήμου Ιθώμης σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.  Έχει δίπλα του τους αρχαιολογικούς χώρους της Αρχαίας Μεσσήνης  και την Ιερά Μονή Βουλκάνου,  γνωστή για το μεγάλο προσκύνημα του Δεκαπεντάυγουστου προς τιμήν της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας.

Το χωριό Αρσινόη έχει  160 μόνιμους κατοίκους, όμως κάθε χρόνο δέχεται  εκατοντάδες επισκέπτες, οι οποίοι περνούν εκεί τις διακοπές τους, στηρίζοντας τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν και απόκτησαν  τις πρώτες τους αναμνήσεις. Πώς άλλωστε να μην γυρίσεις στην πατρίδα σου;

Το χωριό περικλείεται από καταπράσινους λόφους και βουνά, όπως άλλωστε όλη η Μεσσηνία, ενώ χαρακτηρίζεται και από γραφικά σοκάκια.  Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και η προσήλωση στην πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής ενισχύονται από την αγάπη και την φιλοξενία των ανθρώπων της, οι οποίοι στην πλειονότητά τους ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
22. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ = ΣΙΜΟΥ. Είναι χωριό της περιοχής Πεταλιδίου. Αναφέρεται τουλάχιστον 500 πριν, ενώ στις 25 Απριλίου του 1825 έγινε η μάχη του Σίμου. Ημιορεινός οικισμός ο οποίος μέχρι το 1927

Αχλαδοχώρι

ονομαζότανε Χαϊκάλη. Το συναντούμε στην απογραφή των Ενετών το 1700 μ.Χ. με 19 οικογένειες και 92 κατοίκους. Το χωριό αποτέλεσε έδρα του παλιού δήμου Κορώνης από το 1845 ως και το 1855.Η συμμετοχή του χωριού στα οικονομικά της επανάστασης του 1821 ήταν σημαντική. Το 1842 ιδρύεται το πρώτο σχολείο. Την περίοδο 1968 - 1973 λειτούργησε ως 2θέσιο και μετά το σχολείο καταργήθηκε. Το σημερινό χωριό είναι κοντά στη θάλασσα και στην απογραφή του 2011 καταμετρήθηκαν 132 κάτοικοι.

23. ΒΑΛΥΡΑ = (Τζεφερεμίνι)  Η Βαλύρα αποτελεί κωμόπολη της Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ιερού όρους της Ιθώμης, και ήταν  η έδρα του ομώνυμου καποδιστριακού Δήμου, ενώ σήμερα είναι Δς του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε μια παραγωγική κοιλάδα η οποία περιβρέχεται από τους ποταμούς Πάμισο και Μαυροζούμενα, με 843

Η Βαλύρα

κατοίκους στην απογραφή του 2011.Η θέση της Βαλύρας ταυτίζεται με την ιστορία της Αρχαίας Μεσσήνης. Το όνομα δόθηκε από το προ-ομηρικό μουσικό Θάμυρι (Β Ραψωδία Ιλιάδα 594-605) φημισμένο για την ομορφιά, τραγούδι και λύρα του, που θέλησε να ανταγωνιστεί τις μούσες, έχασε όμως τυφλώθηκε και πέταξε τη λύρα του. Έχει γράψει γι αυτό, ο Ιωνάς Κεφαλάς και το αφιερώνει στο Βαλυραίο δάσκαλο Νιφόρο. Το όνομα Τζεφερεμίνι στο γνωστό ενετικό κατάλογο του Pacigico το 1690 και ήταν ένα από τα 68 χωριά της Ανδρούσας.                                                                                                 
Η Βαλύρα με την ενεργή συμμετοχής της στο μεγάλο ξεσηκωμό του 1821 δίνει γενναίο παρόν για την υπόθεση της πολυπόθητης λευτεριάς. Φέρνοντας στη δημοσιότητα για πρώτη φορά τα άγνωστα ντοκουμέντα, από το ΓΑΚ Υπουργείο πολέμου (30 Αυγούστου 1825) ρίχνει φως σε μια άγνωστη για πολλούς σελίδα της Βαλυραίικης ιστορίας. Οι Βαλυραίοι, ανήκαν στο σώμα των οπλαρχηγών Παναγιώτη Κεφάλα από το Δυράχι της Μεγαλόπολης και του Αλέξη Αναστασόπουλου από το Ζευγολατιό Μεσσηνίας. Έλαβαν μέρος στην πολιορκία και την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, στις μάχες του Βαλτετσίου των Δερβενακίων και της Κορίνθου. Συμμετείχαν επίσης το 1824 στις αμυντικές προσπάθειες στα παράλια της Μεσσηνίας, για απόκρουση πιθανής επιδρομής των Αράβων οι οποίοι βοηθούσαν τότε την καταρρέουσα Τουρκική Αυτοκρατορία, στη μάχη στο Μανιάκι, και στη μάχη Βέργας – Αλμυρού στις 22-24/6/1826.

24. ΒΑΣΙΛΑΔΑ. Χωριό  που είναι πλησίον της Ανδρούσας, Μάνεση και Πολύλοφου. Η Βασιλάδα διοικητικά μέχρι το 2010 υπαγόταν στον πρώην Δήμο Ανδρούσας, ενώ σήμερα  στο Δήμο Μεσσήνης και κατοικείται από 83 πολίτες.

25. ΒΕΛΙΚΑ Πεδινός οικισμός (υψομ.35μ.,310 κατ.)που βρισκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, κοντά στην ακτή του Μεσσηνιακού κόλπου, 20 χλμ. νοτιοδυτικά της Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο

Βελίκα

Μεσσήνης. Η Βελίκα δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα κατά την μετακίνηση πληθυσμών από την τοποθεσία Φιλιππάκι. Η μετακίνηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον Β ΠΠ, αλλά υπήρχαν και οικογένειες που διέμεναν στο Φιλιππάκι μέχρι και το 1960. Αρχικά αποτέλεσε οικισμό του δήμου Αριστομένη μέχρι το 1912, οπότε και εντάχθηκε στη κοινότητα Αβραμιού. Από το 1934 αποτελεί αυτόνομη κοινότητα. Ο οποίος καταργείται το 1971. Την ίδια χρονιά αναγνωρίζεται ο οικισμός Παραλία Βελίκας.      Το όνομα της το πήρε από κάποιον Τούρκο στρατηγό που διέμενε εκεί ο οποίος ονομάζονταν Βελίκ Αγάς. 

26. ΒΙΓΛΑ. Μικρός οικισμός πλησίον των Χράνων του πρώην Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Πολύ κοντά στο χωριό περνάει και ένα πανέμορφο φαράγκι που ξεκινάει από το όρος Λυκόδημο και καταλήγει στη θάλασσα πλησίον των Χράνων. Ο οικισμός αυτός έχει ήδη καταργηθεί και είναι ακατοίκητος.

27. ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός της πρ. κοινότητας Μηλίτσας, του πρώην Δήμου Αίπειας και  σημερα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 37 σύμφωνα με την απογραφή του 2001.      

28. ΒΛΑΣΗΣ = ΒΛΑΣΑΙΪΚΑ Το όνομα του το χωριό το  χρωστάει στο Γεροβλάση αρχηγό της μεγάλης Αρκαδικής οικογένειας, ο οποίος ίδρυσε το χωριό αφού έδειρε ένα Τούρκο που προσπάθησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. Επρόκειτο για οικογένεια τσοπαναραίων. Πρωτοεμφανίζεται στην απογραφή τον Ενετών το 1689 με τρεις οικισμούς, το Άνω, Μέσω και Κάτω Βλάση, αριθμώντας 12 κατοίκους.  Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων. Η κύρια ασχολία τον κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και κυρίως η καλλιέργεια της ελιάς, της συκιάς και των αμπελιών.Το χωριό διοικητικά, υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και το χωριό σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 80 κατοίκους.

29. ΒΟΥΤΕΝΑ. (ΑΝΩ) Η Βούτενα απέχει 45 χλμ από την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, Καλαμάτα σε υψόμετρο 650 m βρίσκεται ένα πανέμορφο,

Άνω Βούτενα

γραφικό, ορεινό χωριό, η Άνω Βούταινα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αριστομένους και κατοικείται από 40 μόνιμους κατοίκους, το πλήθος αυξάνεται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών και φυσικά των εκλογών!!

Διαθέτει 2 εξαιρετικά καφενεία του Σωτήρη και του Δήμου. Τα καλύτερα μπορείτε να τα βρείτε εκεί. Πέριξ του χωριού μπορεί να συναντήσετε πανέμορφες πηγές με γάργαρα νερά και πλούσιο βιότοπο. Επίσης προσφέρεται για πεζοπορία σε ένα υπέροχο τοπίο.

Η Άνω Βούτενα της Δημοτικής Ενότητας Αριστομένους, σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 49 κατοίκους.

30. ΒΟΥΤΕΝΑ. (Κάτω) Ημιορεινό χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένη και

Κώτω Βούτενα

σημερινού Δήμου Μεσσήνης., με 12 κατοίκους.

31. ΓΑΜΒΡΙΑ. Ορεινός οικισμός με υψόμετρο 597 μ.του πρώην Δήμου Πεταλιδίου που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό  Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άλλους οικισμούς του Λυκόδημου, το Κόκκινου και τη Λύκισσα στην κοινότητα της οποίας ήταν οικισμός, μένουν δε, 18 κάτοικοι.

32. ΔΑΡΑ. Είναι Δδ του πρώην Δήμου Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης. Μαζί με τη γειτονική Δάφνη απετέλεσαν το Δδ Δάρα. Σήμερα έχει περί τους 174 κατοίκους, όσοι μετρήθηκαν το 2011.
33. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΩΡΙΟ. Η Δάφνη είναι ένα χωριό, που υπαγόταν διοικητικά στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και νυν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Αριθμεί σήμερα περίπου  119 κατοίκους.
Η ονομασία Δάφνη είναι σχετικά νέα και προήλθε μετά από την απόφαση των κατοίκων του χωριού να αλλάξουν το παλιό όνομά του, «Καινούργιο Χωριό», λόγω του ότι στο Νομό υπάρχει και άλλο χωριό με το ίδιο όνομα. Απέχει 9 χλμ. από το Πεταλίδι και 24 χλμ. από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα του Νομού.
34. ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ Το χωριό αυτό υπαγόταν στον πρώην Δήμο Αριστομένους και μέχρι το 1927 ονομαζόταν Λόι . Σήμερα το χωριό, που είναι Νότια της Στέρνας, υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. 

35. ΔΡΑΪΝΑ. Η Δραϊνα είναι τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας  Τρικόρφου, χτισμένη στην πλαγιά του υπερκειμένου βουνού  και σε υψόμετρο 500μ. Υποδεικνύεται ως  ο τόπος όπου ο Παπαφλέσσας σταμάτησε λίγο πριν τη θυσία του στο Μανιάκι. Από εδώ έστειλε επιστολές στου οπλαρχηγούς της Μεσσηνίας αλλά και την κυβέρνηση, καλώντας τους σε βοήθεια. Σώζεται έως σήμερα το σπίτι που διέμεινε, αναμνηστικά κειμήλια  καθώς και οι επιστολές που έγραψε. Η οικονομία του χωριού στηρίζεται κυρίως στις αγροτικές παραγωγές και πιο συγκεκριμένα στις καλλιέργειες ελαιόδεντρων, σταφίδας  και συκεών. Γιορτάζει στις 21 Μαΐου, ανήμερα της εορτής των Αγίου  Κωνσταντίνου και Ελένης. Στη Δράϊνα απογράφηκαν 50 άτομα στην απογραφή του 2011.

36. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ. Το Δρακονέρι που επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Ισμαήλ, βρίσκεται στο Δδ Αβραμιού του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.  Το χωριό από την Τουρκοκρατία μέχρι το 1927 ονομαζόταν Ισμαΐλ. Το 1816 είχε 22 κατοίκους. Για το όνομα Δρακονέρι υπάρχουν 2 εκδοχές: η μια αναφέρεται σ' έναν δράκο που φύλαγε τη μοναδική πηγή νερού στο χωριό και η δεύτερη από παραφθορά του Δακρυνέρι (δηλαδή ότι νερό έπεφτε σαν δάκρυ). Και οι δύο εικασίες δείχνουν ένα πρόβλημα λειψυδρίας που φαίνεται ότι αντιμετώπιζε το χωριό.   Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και λίγη κτηνοτροφία.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 οι κάτοικοι του χωριού είναι 85.

37. ΔΡΟΣΙΑ = ΖΑΪΜΟΓΛΙ. Η Δροσιά αποτελεί τοπική κοινότητα του τεως Δήμου Πεταλιδίου και βρίσκεται Νότια της Πελεκανάδας. Είναι ημιορεινός οικισμός και υπάρχει από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Αποτέλεσε έδρα του παλαιότερου δήμου Βίαντος. Μέχρι το 1959 οναμαζόταν Ζαϊμόγλι. Στην περιοχή Λουτρά υπάρχει η εκκλησία της Αγ. Σοφίας που εικάζεται πως είναι από τα Βυζαντινά χρόνια. Το χωριό γιορτάζει της Αγ. Τριάδος.Η απογραφή του 2011, έδειξε ότι στο χωριό κατοικούν 74 άνθρωποι.

38. ΔΡΟΣΙΑ ΑΝΩ. Η Άνω Δροσιά ήταν ένας οικισμός, ενταγμένος στην κοινότητα Δροσιάς, αλλά σήμερα παραμένει ακατοίκητος.

39. ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Ένα παραθαλάσσιο χωριό στο τουριστικό θέρετρο των Χράνων. Ανήκε στο Δήμο Αίπειας και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης με 140 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ενώ αυτοί αυξάνονται κατά πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες.

40. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ. Ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, και σήμερα του Δήμου Μεσσήνης, με 487 κατοίκους, του οποίου το παλιό όνομα μέχρι το 1927 ήταν Ναζήρι. Στην Εύα υπάρχει και σώζεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θεμελιώθηκε πριν 200 χρόνια, επί Τουρκοκρατίας δηλαδή.    Η ετοιμολογία της λέξης ΕΥΑΝ (α) προέρχεται από την κραυγή των Βακχεόντων ως του ΕΥΑ ΕΥΟΙ. Σχετική μνεία υπάρχει επίσης στις Τρωάδες του Ευριπίδη στ.326.
Κατά τον Ησύχιο (λεξικογράφος) Ινδική λέξη σημαίνουσα των Κισσών όστις ήτο Ιερός τω Βάκχω. 

Αποτελεί τη γενέτειρα των προεστών και οπλαρχηγών Δημήτρη, Παναγιώτη και Ιωάννη Παπατσώνη, του ποιητή μας κι Ακαδημαϊκού Τάκη Παπατσώνη, του ποιητή Χάρη Αλεξίου, του θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και λογοτέχνη Νικολάου Ζακόπουλου καθώς και των παγκοσμίου φήμης σκηνογράφων, ενδυματολόγων  Βασίλη Φωτόπουλου ( Οσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σκηνικών για την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» το 1964) και Διονύση Φωτόπουλου (έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους σκηνογράφους σύμφωνα με την «Ένωση Θεάτρων Ευρώπης» ).
Αξιοθέατα συνιστούν η μεγάλη πλατεία της και ο ιστορικός βυζαντινός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τόξα και τρούλο, με τέμπλο, δεσποτικό και προσκυνητάρι, σκαλιστά αρίστης τέχνης. Ο ναός χτίστηκε το 1811 από την οικογένεια των Παπατσωναίων μέσα σε σαράντα μέρες, σύμφωνα με τους όρους της Σουλτανικής απόφασης (μέσα στην εκκλησία υπάρχει και το αντίγραφο από το συμφωνητικό που έγινε με τους μαστόρους της εποχής εκείνης).     
41. ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ Ονομάσθηκε Σάμαρι από την Αγ. Σαμαρίνα που είναι εκεί κοντά. Η σημερινή ονομασία πιθανόν να προήλθε από το εκκλησάκι του είναι πλησίον της κορυφής του βουνού ψωριάρη. Το χωριό μετονομάσθηκε σε Ελληνοεκκλησιά και σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 204 κατοίκους.

42. ΖΕΡΜΠΙΣΙΑ. Τα Ζερμπίσια αποτελούν τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης. Το όνομα του οικισμού είναι Σλαβικό προέρχεται από τη λέξη δερβίσια ή ντερβίσια που σημαίνει παλικάρια  Υπάρχει από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους.                                                                     

Το χωριό αυτό αποτελούσε Δ.δ. του πρώην Δήμου Ιθώμης, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, έχει δε, περί τους  91 κατοίκους.               

43. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ. Το χωριό αυτό είναι στο δρόμο που μάμε για την Πύλο. Είναι η διασταύρωση που πηγαίνοντας δεξιά μας οδηγεί στα χωριά Χαντζή, Βλαχόπουλο κλπ Ενώ αριστερά μας οδηγεί στη φυσική ομορφιά της Μεσσηνίας το Πολυλήμνιο.                                                                                                              Το 1940 αναγνωρίζεται ως οικισμός της Χαραυγής τα Βουδουραίϊκα, ο οποίος καταργείται το 1951. Η ονομασία προέρχεται από το παλαιό Βενετικό κάστρο. Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν όλα τα σπίτια και οι κάτοικοι μετακόμισαν στην σημερινή θέση του οικισμού. Η Καζάρμα σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και έχει 59 κατοίκους οι οποίοι απογράφηκαν το 2011.

45. ΚΑΛΑΜΑΡΑ. Ο Καλαμαράς ή το Καλαμαρά είναι ένα μικρό χωριό του τέως  Δήμου Ανδρούσας και σημερινού Δήμου Μεσσήνης με 186 κατοίκους, πλησίον του χωριού Εύα ή Ναζήρι.

45. ΚΑΚΟΡΡΕΥΜΑ. Το Κακόρρευμα είναι χωριό του τ.Δήμου Αίπειας και νύν Δήμου Μεσσήνης Μεσσηνίας που βρίσκεται σε ύψος περίπου 300 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση 1.5 χλμ από αυτήν. Υπαγόταν στο δημοτικό διαμέρισμα Χράνων του καποδιστριακού Δήμου Αιπείας, ενώ σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Άγνωστη παραμένει η ημερομηνία ίδρυσής του. Αναφέρεται στα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως μεταξύ των ετών 1840-1842, υπό το όνομα "Κακόρευμα Κορώνης Πυλίας". Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με αυτές η ονομασία προέρχεται από το παρακείμενο φαράγγι, που κατά το παρελθόν σε μεγάλη κακοκαιρία είχε παρασύρει άλογα από τις δυτικές ορεινές περιοχές του όρους Λυκόδημο, ή από τον αρκετά ισχυρό δυτικό άνεμος που φυσά αρκετές ημέρες το χρόνο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοί του προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία περί τους χρόνους της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη δεκαετία του 1970 η πλειονότητα των κατοίκων μετακινήθηκε στον τότε οικισμό Χράνοι που ήταν κοντά στην θάλασσα και τις συγκοινωνίες. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας και έδρα μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που συγκέντρωνε παιδιά και από τα γύρω χωριά πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Το σχολείο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεταφερόμενο στους Χράνους. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα υπολείμματα από χριστιανικούς ναΐσκους που χρησιμοποιούνταν επί τουρκοκρατίας. Μέσα στον οικισμό του χωριού βρίσκονται σήμερα δύο ναοί: ο Άγιος Βασίλειος σε ρυθμό απλής βασιλικής χτισμένος το 1894 από τους κατοίκους του χωριού που είναι η έδρα της ενορίας που καλύπτει το δημοτικό διαμέρισμα Χράνων και ο Άγιος Δημήτριος μικρός ναός σε ρυθμό βασιλικής, χτισμένος κατά την Τουρκοκρατία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοιμητηρίου του χωριού.            Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοι του Κακορρεύματος  προέρχονται από μετακινήσεις πληθυσμού από τα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας και την Αρκαδία κατά την περίοδο της απελευθέρωσης από την οθωμανική κατοχή. Στο χωριό διατηρούν κατοικίες αρκετοί υπήκοοι άλλων χωρών, κυρίως Γερμανοί και Βρετανοί. Σήμερα το Κακόρρευμα αριθμεί 69 κατοίκους.

46. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ. Πρόκειται για ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής του Πεταλιδίου. Είναι παραλιακό με πολύ ωραία παραλία, υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ Και το Καλλαμάκι είναι ένας ακομα τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας.

47. ΚΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΒΟΥΡΝΑΖΙ Είναι ένα χωριό (οικισμός) που το 1961 υπήχθη στην κοινότητα  του Αριστοδημείου του πρ. Δήμου Ιθώμης. Σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.    

Στο 2ο μέρος θα σας παρουσιάσουμε τα επόμενα 47 χωριά !