NEA ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Β΄ Μέρος)

Σ’ αυτή τη δεύτερη παρουσίαση που κάνουμε για τα χωριά και τους οικισμούς (κατοικημένους και ακατοίκητους), σας παρουσιάζουμε μια νέα σειρά από χωριά του Καλλικρατικού Δήμου Δήμου Μεσσήνης.                                                                               

Εσείς οι απανταχού Μεσσήνιοι, μπορείτε να δείτε το χωριό σας με αυτές τις τρεις αναρτήσεις που κάνουμε.                                                                               Ενημερωθείτε και απολαύστε τα χωριά της Μεσσήνης : 

48. ΚΑΛΟΓΕΡΟΡΑΧΗ. Η Καλογερόραχη είναι ένα χωριό του πρώην Δήμου Ανδρούσας, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στο χωριό διαμένουν 170 κάτοικοι.

Εκεί βρίσκεται και ο Περίφημος Ναός της Αγίας Σαμαρίνας ή Σιαμαρίνας, της πανάρχαιας και διαλυμένης τώρα Μονής της Ζωοδόχου Πηγής Καλογερόρραχης κοντά στην Ανδρούσα είναι από τα πιο παλιά Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας. Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση καθώς και το κωδωνοστάσιο του ναού της που είναι άριστης τέχνης. Η ονομασία Αγία Σαμαρίνα φαίνεται ότι έχει προέλθει από το λατινικό SANTA MARIA ή το SAINT MARIE και κατά παραφθορά SAN MARIE, από το οποίο προκύπτει και η ονομασία του γειτονικού χωριού Σάμαρι (Eλληνοεκκλησιά).                   Η Μονή, σύμφωνα με τη σωζόμενη παράδοση, ήταν γυναικεία. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο ναός είναι κτίσμα του τέλους του 12ου αιώνα και κτήτορας του ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Β΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος λόγω του σεβασμού και της αγάπης που έτρεφε στον Πατριάρχη Αθανάσιο τον Α΄, τίμησε και στόλισε την γενέτειρά του, Ανδρούσα με δυο Πατριαρχικά Μοναστήρια: το ανδρικό, αυτό του Ανδρομονάστηρου και το γυναικείο, αυτό της Σαμαρίνας.  

50. ΚΑΛΟΧΩΡΙ. Ημιορεινή κοινότητα με υψόμετρο 399 μ. και  133 κατοίκων, που βρίσκεται Νότια της Χαραυγής και ΝοτιοΔυτικά του Πανιπερίου

51. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ.. Η Καρποφόρα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πεταλιδίου. Το όνομα της το οφείλει στα έφορα εδάφη της περιοχής εξ’ ού και η οικονομία του χωριού προέρχεται από της καλλιέργειες κύριος της ελιάς, της συκιάς αλλά και των αμπελιών. Μεταξύ Καρποφόρας και Ριζομύλου βρίσκονται τα Νιχώρια, αρχαίος οικισμός που άκμασε από τον 15ο αι. έως τον 13ο  αι.  π.X. Στη θέση Νιχώρια αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο και σημαντικότερο οικιστικό κέντρο της περιοχής με συνεχή διάρκεια ζωής από το 3500π.Χ-750π.Χ., το οποίο και επαναδραστηριοποιείται από τον 4ο αι.  έως τις αρχές του 13ου  αι. μ.Χ. Η μεγάλη ακμή του οικισμού σημειώνεται στα μυκηναϊκά χρόνια (1600π.Χ-1050π.Χ.). Τα σπίτια είναι κυρίως ορθογώνια σε κάτοψη με τρία ή τέσσερα δωμάτια αλλά και αψιδωτά.
Τα ταφικά μνημεία των αλληλοδιάδοχων οικισμών στο λόφο των Νιχωρίων ερευνήθηκαν στις θέσεις Ριζόμυλος (ΒΑ), Τουρκοκίβουρα, Ακόνες και Λακκούλες (Δ) και στο Βαθύρεμα (Ν). Υπάρχει ποικιλία τάφων (θολωτοί, θαλαμωτοί, κιβωτιόσχημοι κτιστοί με αψιδωτή τη μία πλευρά, ταφικοί πίθοι). Ορισμένοι κατασκευάζονται ήδη από το 1600π.Χ. περίπου (τέλη μεσοελλαδικής - αρχές υστεροελλαδικής περιόδου) αλλά και στις επόμενες φάσεις της μυκηναϊκής εποχής, με χρήση κυρίως ως τα τέλη του 12ου π.Χ. αιώνα. Κατά τον 11ο αι. έως και τον 8ο αι π.Χ. χρησιμοποιούνται ακόμη ορισμένοι μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι και γίνονται ταφές σε πίθους και αψιδωτούς κτιστούς τάφους.
Ο μεγαλύτερος και πλουσιότερος σε ευρήματα θολωτός τάφος ιδρύθηκε λίγο μετά το 1400π.Χ. (υπολογιζόμενο ύψος θόλου 5,60μ., διάμετρος θαλάμου 6,60μ. μήκος δρόμου 8,90μ.) και απέδωσε πλούσια και αξιόλογα ευρήματα. Μέχρι το 1927 ονομάζεται Καρακασέλι. Μέχρι το 1978 λειτουργούσε δημοτικό σχολειό. Γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής. Στην κοινότητα ανήκει και ο οικισμός του Ριζομύλου. Μεταξύ καρποφόρας και Ριζομύλου βρίσκονται τα Νιχώρια αρχαίος οικισμός που άκμασε από τον 15ο έως τον 13ο αιώνα π.X. Σήμερα έχει 47 κατοικους.

ΠΗΓΗ : www.messini.gr                

52. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ. Το Καρτερόλι ή Καρτερόλιον είναι χωριό που βρίσκεται στη Δημοτική Ενότητα Μεσσήνης. Σήμερα αποτελεί τον βασικό οικισμό του

Το Καρτερόλι

ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 70 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Αποτελούσε έδρα του δήμου Τρίκκης από το 1835 έως και 1840 και αργότερα έδρα του δήμου Εύας από το 1868 έως και το 1879. Παλαιότερα στην κοινότητα ανήκαν και οι οικισμοί Κούρταλι, Πιπερίτσας, Πιλαλίστρας και Μοσχοχωρίου. Ο τελευταίος αποτελεί οικισμό της κοινότητας μέχρι και σήμερα. Στην περιοχή του λόφου του Αγίου Κωνσταντίνου υπάρχει Μυκηναϊκό νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί 571 κατοίκους όπως απογράφηκαν το 2011.

53. ΚΑΡΥΑ.  Νεοσύστατος οικισμός που αναγνωρίστηκε το 2011, της            τοπ.  κοινότητας Πεταλιδίου στον οποίο  σήμερα διαμένουν 30 κάτοικοι.

54. ΚΑΡΥΟΒΡΥΣΗ = ΖΑΠΑΝΤΙ. Νότια της πρώην κοινότητας Κεφαλόβρυσου (Χαλβάτσου, συναντάμε τον οικισμό της Καρυόβρυσης που παλαιότερα είχε την ονομασία Ζαπάντι. Το όμορφο αυτό χωριό σήμερα είναι ακατοίκητο. Το χωριό μέχρι το 2010 υπαγόταν στο Δήμο Αριστομένους, ενώ σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

55. KAΣΤΑΝΙΑ. Ημιορεινός οικισμός που βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μ. Νότια του Πανιπερίου,  της Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου του σημερινού Δήμου Μεσσήνης και κατοικείται από 36 κατοίκους.

56.  ΚΑΦΟΥ. Το Καφού είναι ένας μικρός οικισμός του τ. Δήμου Αίπειας και νυν Μεσσήνης. Έχει μόνο 6 μόνιμους κατοίκους.

57. ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ = ΔΑΒΙΛΕΪΚΑ. Χωριό της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης, είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Καψάλα κι έχει βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα. Ιδρύθηκε από τους αρχαίους Κεφαλλονίτες οι οποίοι είχαν αναπτύξει έντονες εμπορικές

Κεφαλληνού

συναλλαγές με την Μεσσηνία και ιδίως με την περιοχή της Ιθώμης, μέσω του λιμανιού της Κυπαρισσίας. Μάλιστα ο δρόμος Κεφαλινού-Καλογερέσι που ξεκινούσε από την Κυπαρισσία τοποθετείται σε εκείνη τη χρονική περίοδο. Στις  Ενετικές απογραφές (κατάλογος Pacific) αναφέρεται ως Κεφαλονίτσι. Το χωριό συμμετείχε δυναμικά  δυναμικά σε όλες τις δύσκολες στιγμές του γένους. Αποκορύφωμα υπήρξε ο ηρωικός θάνατος του ήρωα Ηλία Κορμά στο Μανιάκι υπό τον Παπαφλέσσα εναντίον του Ιμπραήμ στις 20/05/1825.

Στην περιοχή υπήρχαν μεταλλεία έως και το 1958. Ωστόσο, τη ζωή του τη γνωρίζουμε από το 1770 και έπειτα. Μπροστά στο χωριό και ανατολικά βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας με την ονομασία «Κατάθεση Τιμίας Ζώνης». Στο χωριό υπάρχουν επίσης αρκετές βρύσες, σημαντικότερη εκ των οποίων είναι η Πέρα βρύση, η ύπαρξη της οποίας ξεπερνά τα 700 έτη.

Στο χωριό διαμένουν 112 κάτοικοι που ανέδειξε η απογραφή του 2011.

58. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟΥ. Το χωριό Κεφαλοβρυσο ή Χαλβατσου βρίσκεται στο βορειότερο προς τα δυτικά άκρο του κεντρικού τμήματος του νομού Μεσσηνιας (πρ. επαρχία Μεσσήνης), σε υψόμετρο 600 μ. στα όρια με την επαρχία Τριφυλίας. Διοικητικά ανήκει στην επαρχία Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας και μαζί με το συνοικισμό Κουλκάδα, που βρίσκεται 2 χμ. δυτικά απ' αυτό, αποτελούσε από το 1912 και ως το 1997 ιδιαίτερη κοινότητα, αρχικά με την επωνυμία «Κοινότητα Χαλβάτσου» και από το 1956 «Κοινότητα Κεφαλόβρυσου». Μέχρι το 2010 ανήκε στον επανασυσταθέντα Δήμο Αριστομένη, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης.  Το «Χαλβάτσου» είναι χτισμένο έτσι ώστε να παρέχει προστασία στους κατοίκους του, καθώς ως τόπος ορεινός με θέα στον κάμπο και κρυμμένο στα πυκνά δάση και τις βουνοπλαγιές γίνεται δύσκολα αντιληπτό από τους εκάστοτε επιδρομείς. Η οικονομία του χωριού βασίζεται στην κτηνοτροφία αλλά και την καλλιέργεια αμπελιών, ελιών και κηπευτικών. Σήμερα το Κεφαλόβρυσο έχει 115 κατοίκους

59. ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ. Η Κλεισούρα είναι χωριό της πρώην κοινότητας Αδριανής που μετέπειτα εντάχθηκε στο Δήμο Αίπειας και από το 2010 υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Οι κάτοικοί της στο σύνολό τους είναι από την Αλωνίσταινα της Αρκαδίας, που έφτασαν εδώ σαν παραχειμάδες, πριν ακόμα από την Ελληνική επανάσταση. Και όπως λέγεται, οι πρώτες οικογένειες ήταν Κοτσάφτης, Γκαρδιακός, Μπουζαλάς, Μάντης, Κουτρουμπής. Το όνομα Κλεισούρα σίγουρα το χρωστάει στο εκεί στενό πέρασμα που σχηματίζουν δυο τεράστιοι δασωμέμνοι λόφοι. Στο καιρό της σκλαβιάς φαίνεται πως η Κλεισούρα είχε επαναστατικά ερεθίσματα. Στο χωριό αυτό λημέριαζε ο Κλεφτοκαπετάνιος Μαντάς, που φύλαγε τα στενά. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παραδοση για τον Μαντά, για τη δράση του γύρω από το Μπογάζι και την Κλεισούρα. Ο Κωνσταντής Μάντης σαν μπουλουξής πήρε μέρος στην πολιορκία της Κορώνης και ο Στάθης Κοτσάφτης, λέει κάποια οικογενειακή παράδοση, το απόκτησε έτσι, για λόγους πατριωτικούς και αντιγνωμίας. Ήρθε σε ρήξη ο Στάθης με τους Τούρκους, έτσι αναγκάστηκε να κρύβεται ψηλά στα μαντριά για πολύ καιρό. Όταν κάποτε τον έπιασαν οι Τούρκοι, του έκοψαν το ένα αυτί. Έκτοτε τον φώναζαν Κοτσάφτη.                                                                                                                Σήμερα στην Κλεισούρα κατοικούν 21 κάτοικοι. 

Επισκέπτεστε καθημερινά το blog της Παράδοσης, της Λαογραφίας και της Φυσικής Ομορφιάς της Μεσσηνίας http://messiniaka.blogspot.com

60. ΚΛΗΜΑ. Αποτελεί τον νεότερο οικισμό της κοινότητας Τρικόρφου, το όνομα του φαίνεται να το πήρε από κάποιο κλήμα σημείο αναφοράς για την

Αγ. Θεόδωροι στο Κλήμα

περιοχή. Εμφανίζεται στα αρχεία του ελληνικού κράτους από την σύσταση του. Η οικονομία του βασίζεται κυρίως στη γεωργία με παραγωγή ελιών, λαδιού, σύκων και κηπευτικών. Πληθυσμιακά παρουσιάζει πτώση αφού σύμφωνα με τις απογραφές από 231 κατοικους που είχε το 1951 τώρα έχει μόλις 97. Το χωριό γιορτάζει στις 26 Ιουλίου της Αγ Παρασκευής.                                  Πηγή : www.messini.gr

62.  ΚΟΓΧΥΛΙ = ΛΑΚΑΚΟΥΚΙΑ. ‘Ενας μικρός οικισμός (ονομαζότανε Λακακούκια μέχρι το 1956) της πρώην κοινότητας Ζερμπισίων του πρώην Δήμου Ιθώμης. Το κογχύλι αποτελεί σχετικά νέο οικισμό στην περιοχή και δημιουργείται το 1889. Σήμερα υπάγεται στο νέο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης, με 28 κατοίκους που καταμετρήθηκαν στην απογραφή του 2011.

63. ΚΟΚΚΙΝΟΥ. ο τελευταίο χωριό στο δρόμο προς την κορυφή του Λυκόδημου... Όσο πιο κοντά στον ουρανό βρίσκεται ένας τόπος, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δανειστεί θεϊκές αρετές, όπως η ομορφιά, η καθαρότητα και η γαλήνη που μπορεί να σου προσφέρει ένας τόπος που συνδυάζει αρμονικά την παλαιότητα με την διαχρονική φιλοξενία των κατοίκων. Φτάνοντας κανείς στου Κόκκινου θα διαπιστώσει την διαφορετικότητά του από τον υπόλοιπο κόσμο. Σαν διαφορετική όψη μιας περιοχής που διατηρεί ακόμα τις φυσικές ομορφιές της. όπως είναι οι καταπράσινες πλαγιές που τους χειμωνιάτικους μήνες βάφονται λευκές και η ξεχασμένη στα χρόνια αρχιτεκτονική των σπιτιών δημιουργούν ένα τόπο μαγευτικό.

Ο οικισμός αυτός υπαγόταν στον πρώην  Δήμο Πεταλιδίου, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Οι διαμένοντες κάτοικοι του χωριού είναι 79, όπως έδειξε η απογραφεί του 2011.

64. ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ ή ΚΑΤΩ ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ. Ορεινός οικισμός κτισμένος στο όρος Κουφιέρος  ( 800 μ.υψομ.) .Η οικονομία του στηρίζεται στην κτηνοτροφία  με φθίνουσα πορεία .Στο παρελθόν υπήρξαν στιγμές άνθησης ,αλλά το μεταναστευτικό κλίμα της δεκαετίας 1950 – 1960 ώθησε το ενεργό εργατικό δυναμικό κυρίως στην Αυστραλία .

Σήμερα η παροικία της Μελβούρνης αριθμεί περισσότερα από 150 μέλη με δυναμική παρουσία στην ελληνική ομογένεια.

Αποτελεί πόλο έλξης λόγω του υγιεινού κλίματος και της μοναδικής θέας που διαθέτει στον μεσσηνιακό κάμπο .Ειναι πόλος έλξης κυρίως σε Γερμανούς επισκέπτες οι οποίοι αυξάνονται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια  και αρκετοί το έχουν επιλέξει σαν τόπο μόνιμης κατοικίας.

Υπαγόταν στο Δήμο Βουφράδος, σημερινό Δήμο Μεσσήνης.

 Πηγή : http://papaflessas.blogdrive.com

65. ΚΟΡΟΜΗΛΕΑ=ΖΑΓΑΡΕΝΑ. Η Κορομηλέα είναι οικισμός της κεντρικής ορεινής μεσσηνίας στην οροσειρά τής Λυκοβούνισσας. Το χωριό αναφέρεται

Η Κορομηλέα Τρικόρφου

στις απογραφές των Ενετών το 1690 με 1700. Πριν το 1927 ονομαζότανε Ζαγάρενα  Διοικητικά ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Τρικόρφου του σημερινού δήμου Μεσσήνης. Κύρια ασχολία των κατοίκων του αποτελεί η κτηνοτροφία και η μεικτή γεωργική παραγωγή. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Πληθυσμιακά το χωριό το 1951 είχε 245 κατοίκους αλλά σταδιακά άρχισε η εγκατάλειψη φτάνοντας το 2011 να έχει μόνο 70.

66. ΚΟΥΚΛΑΔΑ. Οικισμός της πρώην Κοινότητας Κεφαλόβρυσου του Δδ Αριστομένους του Καλικρατικού Δήμου Μεσσήνης. Στον οικισμό διαμένουν 11 κάστοικοι.

67. ΚΟΥΚΟΥΡΑΧΗ. Μικρός οικισμός της Αμφιθέας του πρώην Δήμου Ανδρούσας του σημερινού Δήμου Μεσσήνης.

68. ΚΟΥΡΤΑΚΙ, χωριό της Μεσσηνίας, που ανήκε  μέχρι 31.12.2010,στον Δήμο Βουφράδος και τώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Στοιχεία για

Κουρτάκι 

το χωριό βρίσκουμε από το 1833 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, και ανήκε στον Δήμο Βίαντος, που ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε και τα χωριά του συγχωνεύθηκαν στο τότε Δήμο ΒΟΥΦΡΑΣΟΥ. Το 1912 γίνεται αυτοτελής κοινότητα. Στην απογραφή του Ελληνικού κράτους το 1911  βρίσκουμε τα εξής στοιχεια. 195 κάτοικοι και απείχε από το Χατζή 1 ώρα και 15 λεπτά με τα πόδια. Επίσης υπάρχουν μερικά διάσπαρτα στοιχεία ακόμα για την προ του 1821 εποχή και απ’  το 1912 μέχρι και το 1965. Αξιοσημείωτα είναι τα εκκλησάκια του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Αθανασίου, η κατασκευή των οποίων  ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους. Η οικονομία του χωριού βασίζεται κυρίως στην καλλιέργεια ελιών, συκιών και αμπελιών. Το χωριό γιορτάζει πέντε μέρες μετά το Πάσχα, ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής.                     

69. ΚΟΥΤΗΦΑΡΗ. Είναι ένα όμορφο χωριό του πρώην Δήμου Αριστομένους και σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης με 75 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Το χωριό πρωτοεμφανίζεται το 1835. Το όνομα του οικισμού προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος του οικισμού Κουτήφαρης. Πρόκειται για ορεινό οικισμό που είναι χτισμένος στις παρυφές των βουνών της Κυπαρισσίας. Έγινε ανεξάρτητη κοινότητα το 1919 μετά την απόσπαση του οικισμού από την κοινότητα Αριστομένη. Ενώ από το 1848 έως το 1863 αποτελεί έδρα του τότε δήμου Αριστομένους.

70. ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΪΚΑ. Ένας πολύ μικρός οικισμός των 3 κατοίκων που βρίσκεται στην Τ. κοινότητα Καστανίων της Δημ. Ενότητα Πεταλιδίου του Δήμου Μεσσήνης.

71. ΚΥΝΗΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΣΑΣ. Ένα μικρό χωριό που σήμερα έχει περί τους 45 κατοίκους και είναι μετά την πρώην κοινότητα Τρικόρφου. Οι κάτοικοι του κυνηγού της Πυλίας προέρχονται από αυτό το χωριό αφού ήταν οι πρώτοι κάτοικοί του.

72. ΛΑΪΝΑ. Η Λάϊνα είναι ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, από το 1971 που ήταν ενταγμένο στον πρώην Δήμο Αίπειας, και ρώρα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Συγκεκριμένα βρίσκεται 2 χλμ πριν τον Αγ.Ανδρέα Λογγά.

73. ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ  Η Λάμπαινα είναι χωριό του τέως Δήμου Ιθώμης και νυν Μεσσήνης. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από

Λαμπαινα

την αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 /6/ 1921. Η Λάμπαινα αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιθώμης και διαιρείται σε τρεις μικρότερους οικισμούς: Άνω Χωριό, Μεσαία Λάμπαινα και Χάνια. Απέχει 21 χλμ. από την Καλαμάτα και 10 χλμ. από την Αρχαία Μεσσήνη. Δημιουργήθηκε τον 14ο αιώνα μ.Χ. από Αρβανίτες επήλυδες, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι προερχόμενο πιθανώς από τον Τούρκο τοπάρχη, ονόματι Αλεζ–Αγά. Το 1921 μετονομάστηκε σε Λάμπαινα. Η πρώτη έγγραφη αναφορά στον οικισμό γίνεται το 1625 στον κώδικα της Μονής Βουλκάνου, ενώ κατά το έτος 1700 στην απογραφή του Ενετού Προνοητού Γκριμάνι αριθμούσε μόλις  26 κατοίκους.

Στη Λάμπαινα το 2011 καταμετρήθηκαν 168 κάτοικοι.

74. ΛΕΥΚΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που βρίσκεται πάνω από το Αχλαδοχώρι πριν φτάσουμε στο όρος Λυκόδημο. Ο οικισμός υπαγόταν στον πρώην Δήμο Πεταλιδίου και σήμερα στον Δήμο Μεσσήνης.

75. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΗ. Τον Αύγουστο του 1912 πρωτοσυστάθηκε σαν κοινότητα με την επωνυμία Χάστεμη. Στη συνέχεια το 1927 μετονομάσθηκε σε κοινότητα Λευκοχώρας. Είναι ημιορεινό χωριό με κύρια ασχολία τη γεωργία και βασικές παραγωγές το λάδι και την Κορινθιακή σταφίδα. Στην κοινότητα ανήκει από το 1973 και ο οικισμός της Μυρτοποταμιάς. Σήμερα είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης του Δήμου Μεσσήνης και αριθμεί 201 κατοίκους που απογράφηκαν το 2011

  

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ                   ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ            37 Χρόνια στην Υπηρεσία των Μεσσηνίων                        Ασφαλίσεις Υγείας,                                         Ασφαλίσεις Αυτοκινήτου κλπ   Αριστοδήμου 42, Καλαμάτα, 6977 17 29 42

76. ΛΟΓΓΑ. Η αρχαία πόλη  Αίπεια  ήταν  ένα από τα «ΤΑ ΕΥΝΑΙΟΜΕΝΑ ΠΤΟΛΙΕΘΡΑ» που υποσχόταν  να δώσει ο Αγαμέμνωνας στον Αχιλλέα σε όποια από τις 3 κόρες του εξέλεγε ως σύζυγο.

Εκεί βρισκόταν η Μυκηναϊκή  πόλη ΑΙΠΕΙΑ με 35.000 κατοίκους.

Μέχρι το 2010 η Λογγά ήταν η έδρα του Δήμου Αίπειας.                                                   Η  Λογγά βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσσηνιακής χερσονήσου, 42 χλμ. ΝΔ της Καλαμάτας. Σήμερα, διοικητικά ανήκει στο  Δήμο Μεσσήνης.

Η παραλία της Λογγά είναι ο Αγιος Ανδρέας με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και μια θαυμάσια οργανωμένη παραλία.

Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τους κατοίκους του παραλιακού Αγ. Ανδρέα ανέρχονται στους 742.

Για το όνομα του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές, όπως οι κάτωθι. 
Στην αρχαιότητα το όνομα "Λογγά" δεν απαντάται. Στο Μεσαίωνα η λέξη «λογκά» σημαίνει "τόπος οχυρός". Πιθανώς από τη λατινική λέξη "longus"(=μαύρος) επειδή ήταν μακριά από τη θάλασσα ή από τη λέξη "λόγγος" (δάσος, θαμνώδες, πυκνό). Από το όνομα τούρκου διοικητή της περιοχής Longa ή από την αρχαιοελληνική λέξη "λογγάσιον" (=πέτρα χτυπημένη για να δένουν τα πλοία στο λιμάνι).
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στον πύργο της Λογγάς θέλησαν να οχυρωθούν οι Μανιάτες για να ανακόψουν τον Ιμπραήμ. Στις 21 -22 Φεβρουαρίου 1827 η Λογγά καταστρέφεται τελικά από τον Ιμπραήμ, όταν ο τελευταίος καίει τους ελαιώνες της περιοχής. Κατά την Κρητική επανάσταση εγκαθίστανται στην περιοχή αρκετοί Κρητικοί. 
Στον οικισμό της Λογγά προστέθηκαν σταδιακά οι οικισμοί Αραποχώρι (Λινάρδενα) (1940), Άγιος Ανδρέας(1971), Νεραντζιά (Πασαλίνα ως το 1927) και Λαϊνά(1971). 
Η οικονομία της κοινότητας στηρίζεται στην αλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά και τον τουρισμό καθώς οι περιοχές του Αγίου Ανδρέα και των Χράνων αποτελούν ένα θαυμάσιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Με ορμητήριο το δήμο Αίπειας μπορεί κανείς να μεταβεί στην Κορώνη, τη Μεθώνη, την Πύλο, τον υδροβιότοπο της Γιάλοβας αλλά και στην παραλία του Ρωμανού και της Βοϊδοκοιλιάς.
Στη Λογγά σήμερα διαμένουν 717 κάτοικοι. Από το 2011 η κοινότητα της Λογγά έχει δύο καινούργιους οικισμούς, τον Παλιόκαμπο με 12 κατοίκους και τα Παναμπέλια με 10 κατοίκους.

77. ΛΟΥΤΣΟΥ ΧΑΝΙΑ. Πρόκειται για νεοσύστατο οικισμό που δημιουργήθηκε το 2011 στην πρώην κοινότητα Αβραμιού. Στον οικισμό στην απογραφή του 2011 απογράφηκαν 47 κάτοικοι.

78. ΛΥΚΙΣΣΑ. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό του πρώην Δήμου Πεταλιδίου πλησίον Αχλαδοχωρίου, Καλαμακίου κλπ. Το 1912 έγινε έδρα της νεοσύτατης ομόνυμης κοινότητας, αφού σ’ αυτήν προσαρτήθηκαν οι οικισμοί Σούμπαλι και Γαμβριά. Το 1997 η κοινότητα καταργείται και ενσωματώνεται στο Δήμο Πεταλιδίου. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Μεσσήνης. Σήμερα η Λύκισσα κατοικείται από 27 κατοίκους.

79. ΛΥΚΟΤΡΑΦΟ Το "Λυκότραφο" είναι ένα ημιορεινό χωριό, που ήταν η κοινότητα Λυκότροφου,  ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό "Δήμο

Μια γειτονιά του Λυκότραφου

Μεσσήνης" και απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 3-4 από τη Μεσσήνη .Οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι 197 ντόπιοι και 16 αλλοδαποί, ασχολούνται κυρίως με την γεωργία . Οι βασικές καλλιέργειες των γεωργών είναι το λάδι και η κορινθιακή σταφίδα. 

80. ΜΑΓΓΑΝΙΑΚΟ. Βρίσκεται στον πρώην  Δήμο Ανδρούσας και σημερινό Δήμο Μεσσήνης. Στην απογραφή του 2011 είχε 104 κατοίκους.

Πλησίον του Μαγγανιακού βρίσκεται η  Μονή του Ανδρομονάστηρου ευρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του βουνού Ψωριάρης (ονομάσθηκε ψωριάρης, γιατί εκεί πήγαιναν όσους πρόσβαλε η ασθένεια της ψώρας) και Βόρεια του  χωριού Τρίκορφο  της περιοχής Ανδρούσης.  Το Ανδρομονάστηρο θεωρείται κτίσμα του 13ου αιώνα και έργο του βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ του Παλαιολόγου (1282-1328). Μάλιστα η παράδοση αναφέρει, ότι ο Ανδρόνικος για να τιμήσει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθανάσιο τον Α΄, καταγόμενο από την ιστορική Ανδρούσα, έφτιαξε το μεγαλόπρεπο αυτό μοναστήρι, κοντά στη γενέτειρα

Μαγγανιακό

πόλη του Πατριάρχη και γι' αυτό οφείλει το όνομά του Ἀνδρομονάστηρο ἤ Ἀνδρονικο­μονάστηρο στον Κτήτορά του αυτοκράτορα Ἀνδρόνικου.

Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια μεσαιωνικού κάστρου με το όνομα Παλιόκαστρο, καθώς και ερείπια παλαιών οικισμών κάτω από το κάστρο αλλά και γύρω από το χωριό. Από τη διάλυση αυτών των οικισμών θεωρείται ότι προήλθε το χωριό. Για το όνομα του χωριού υπάρχουν 3 απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη, προέρχεται από το στοιχείο Μαγγάνιο, άποψη που στηρίζεται στο γεγονός ότι σώζονται μέχρι σήμερα στοές από όπου φαίνεται να γινόταν η εξόρυξη του. Κατά τη δεύτερη άποψη, προέρχεται από το μάγγανο, δηλαδή μηχάνημα χειροκίνητο ή ζωοκίνητο, μηχάνημα που σώζεται μέχρι σήμερα στο χωριό. Κατά την τρίτη άποψη, αν ταυτίσουμε το κάστρο που αναγράφεται στο χορογραφικό πινακα του Hopf Croniques Greco –Romanes 1463 ή του J. Μπουχόν - Le livre de la Conqueste de la Moree με τα ερείπια του κάστρου Β.Δ. του χωριού, τότε είναι πολύ πιθανό το χωριό να έλαβε το όνομα του από τις λέξεις "Manconico" ή "Manciniaco" (άποψη που θεωρείται ότι πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα). 

81. ΜΑΔΕΝΑ. Το χωριό είναι σχετικά νέο αφού ιδρύθηκε το 1912 και από οικισμός έγινε κοινότητα. Απλά αρχικά γραφόταν Μάδαινα και στη συνέχεια έγινε Μάδενα. Το 1997 περιήλθε στον Καποδιστριακό Δήμο Μεσσήνης όπου παραμένει και στον Καλλικρατικό Δήμο. Στην απογραφή του 2011 είχε 109 κατοίκους. 

82. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ. Η Μαθία είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Λυκόδημος. Ανήκει στον τέως Δήμο Πεταλιδίου και νύν Δήμο Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας, 7 περίπου χιλιόμετρα από την ακτή της 
 

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ                    ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ                       ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΙΧ ΜΟΤΟ 50 CC                      ΑΠΟ 24 € ! ΤΟ 6ΜΗΝΟ                 ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ 42, ΚΑΛΑΜΑΤΑ                            Κιν. 6977 172 942

θάλασσας. Την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, αναφερόταν με την ονομασία Δράγκα, η ονομασία του οποίου άλλαξε το 1971. Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσσα καταστρέψανε την αρχική τοποθεσία του οικισμού. Στην επανάσταση του 1821, ο θρυλικός Καπετάν Νταβής Τριανταφυλλόπουλος με τα παλικάρια του συνέτριψαν τον Τουρκικό στρατό. Το μνημείο τους βρίσκεται στην είσοδο του χωριού για να θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το γεγονός. Οι κατοικούντες τη Μαθία είναι 26 όπως έδειξε η απογραφή του 2011

83. ΜΑΚΡΑ ΑΜΜΟΣ. Κοντά στους Χράνους βρίσκεται ο μικρός οικισμός Μακρά άμμος, στον οποίο το 2011 διέμεναν 23 κάτοικοι.

84. ΜΑΚΡΕΝΑ. Ένας οικισμός 27 κατοίκων που βρίσκεται σε υψόμετρο 636 μ. Ανήκε στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βούτενας του τέως Δήμου Αριστομένους, του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.

85. ΜΑΝΕΣΙ. το χωριό Μάνεσι, το 1835 με τη δημιουργία των Δήμων, ανήκε στο δήμο Υάμειας, που καταργήθηκε το 1840 και ενσωματώθηκε στον Δημο Ιθώμης. το 1911 είχε 294 κατοίκους, απείχε με τα πόδια από το Μαυρομάττι 2 ώρες και 15 λεπτά. Είχε γραμματοδιδασκαλείο. το 1912 με το φεκ 262 Α /1912,31.8.1912.-ανεγνωρίσθη αυτοτελής Κοινοτητα. Αρχικά η κοινότητα είχε 2 οικισμούς. τον οικισμό Μάνεσι και τον οικισμό Νταλακλή ή Δαλακλή. Ο οικισμός Δαλακλί το 1927 μετονομάσθη σε Πολύλοφο και το 1950 αναγνωρίσθη αυτοτελής Κοινότητα. Το χωριό το 1928 είχε 466 κατ. το 1950 είχε 498 κατ.το 1981 είχε το 477, το 1991 είχε 456 κατ., το 2001 είχε 312 κατ. ανήκε στο Δήμο Αριστομένη και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης. Έχει 2 Βυζαντινές εκκλησίες. τον Αϊγιαννάκη και των Πέτρου και Παύλου. Έχει πλούσια βλάστηση. Οι κάτοικοι του χωριού με την απογραφή του 2011 βρέθηκαν 312.

86. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΙΘΩΜΗΣ = ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ. Η Ιθώμη είναι νύμφη του ομώνυμου όρους της Μεσσηνίας και σύμφωνα τον τοπικό μύθο της είχε ανατεθεί ν’ αναθρέψει τον Δία όταν ήταν μωρό, μαζί με μια άλλη νύμφη ονόματι

Αρχ. Μεσσήνη

Νέδα. Αυτές είχαν την συνήθεια να τον λούζουν στην πηγή κλεψύδρα, που ήταν εκεί κοντά.

Υπήρχε ένα ιερό του Ιθωμάτα Δία μέσα στο οποίο έφερναν για ανάμνηση κάθε μέρα νερό από την κλεψύδρα. Ο Ιθωμάτας Δίας έδινε χρησμούς.

Η Αρχαία Μεσσήνη είναι μία από τις σημαντικές σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές και κατοικίες και ταφικά μνημεία. Διαθέτει, εκτός των άλλων, το σπάνιο προνόμιο να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από νεότερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ' εξοχήν μεσογειακό αλώβητο φυσικό περιβάλλον. Το φυσικό αυτό περιβάλλον συνδυάζει την ορεινή μεγαλοπρέπεια των Δελφών και τη χαμηλή παραποτάμια γαλήνη της Ολυμπίας με τον δεσπόζοντα γυμνό ασβεστολιθικό όγκο της Ιθώμης, την ακρόπολη και τη χαμηλή εύφορη κοιλάδα γύρω από την αρχαία πόλη. Στο χωριό ανήκει διοικητικά ο οικισμός Πετράλωνα (ή Πετράλωνο) και η Μονή Βουλκάνου.
Το χωριό αναφέρεται σε απογραφή του 1689 και φέρεται να είχε 362 κατοίκους. Το  Μαυρομμάτι διέθετε παλαιότερα αγροτική λαϊκή τράπεζα, γεωργικό πιστωτικό κέντρο, γεωργικό προμηθευτικό συνεταιρισμό και σχολαρχείο (1924 - 1938) καθώς και δημοτικό σχολειό(1853). Σήμερα και λίγο έξω από το χωριό λειτουργεί το αρχαιολογικό μουσείο Μεσσήνης με αποκλειστικό σκοπό να στεγάσει τα ευρήματα των ανασκαφών της Αρχαίας Μεσσήνης. Μέσα στο χωριό εικάζεται ότι βρίσκεται και η πηγή κλεψύδρα, όπου σύμφωνα με το μύθο έλουζαν τον Δία οι νύμφες Ιθώμη και Νέδα που είχαν αναλάβει να τον αναθρέψουν όσο ήταν μωρό.

Το χωριό διέθετε Αγροτική Λαϊκή Τράπεζα, Γεωργικό Πιστωτικό κέντρο, Γεωργικό προμηθευτικό συναιτερισμό και Σχολαρχείο (1924 - 1938).

 Το 1689 είχε 362 κατοίκους και το 1853 δημιουργήθηκε το Δημοτικό Σχολείο.

Το Μαυρομάτι ήταν θερινή έδρα του Δήμου Ιθώμης από 20/4 έως 9/11 ενώ χειμερινή έδρα ήταν το Αριστοδήμειο ή Χασάμπασα.

 Το 1836 Δήμαρχος ήταν ο πρόκριτος Γεωργ. Δ. Μπαλόπουλος.

 Το 1855 διορίσθη Δημαρχιακός πρόεδρος Ιθώμης ο Βασίλειος Χριστόπουλος.

Το 1879 Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Πανουσόπουλος Λεωνίδας, το 1866 - 1887 ο Θεοδωρόπουλος Δημήτριος και το 1870, 1874 ο Λυμπερόπουλος Λυμπέρης γιος

 Του Δημάρχου και βουλευτή Κώστα Αναγ. Λυμπερόπουλου.

 Τελευταίος εκλεγμένος Δήμαρχος Ιθώμης ήταν ο Κλεφτόγιαννης Ανδρέας 

87. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΠΑΜΙΣΟΥ. Είναι ένα όμορφο χωριό δίπλα στην πόλη της Μεσσήνης με 388 κατοίκους. Η κύρια εργασία των κατοίκων είναι Αγροτικές εργασίες. Το χωριό ανήκει στο νέο Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

88. ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΧΑΤΖΗ. Όμορφος οικισμός το Ματαράγκα που βρίσκεται κοντά στο Χατζή. Εκεί κάθε χρόνο γίνεται η αναπαράσταση του Αλωνίσματος που τελικά έχει γίνει θεσμός. Μετά την αναπαράσταση συνήθως ακολουθεί γλέντι. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

89. ΜΕΣΣΗΝΗ = ΝΗΣΙ.  Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Παμίσου (ή Πύρνατσα όπως αναφέρεται στο βιβλίο Η Ιστορία της Χερσονήσου του Μωριά κατά το Μεσαίωνα του Ιάκωβου Φαλμεράιερ) και απέχει από τη πρωτεύουσα του νομού, τη Καλαμάτα, 10 χιλιόμετρα. Ο Πληθυσμός της είναι 6.912 κάτοικοι.Ο Παυσανίας το 150 μ.Χ την αναφέρει με το όνομα "Λίμναι". Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας αναφέρθηκε και ως "Νησί", όπου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.                                                      

Η Μεσσήνη (Νησί)  αναφέρεται ως το αγαπημένο μέρος της Βασίλισσας Ισαβέλλας της περισσότερο γνωστής ως «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ».Στα 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορλώφ. Στα 1800 ιδρύεται αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξε ο σοφός κληρικός Καλλίνικος Καστόρχης.                                                                Στην Εθνεγερσία του 1821 η Μεσσήνη μετέχει μεταξύ των πρώτων. Οι ηρωικές οικογένειες των Δαρειώτη και Καλαμαριώτη μετείχαν ενεργά στον αγώνα. Στα 1825 ο Ιμπραήμ ισοπέδωσε τη Μεσσήνη κατακαίοντας τα πάντα.                    

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ                   Ασφαλιστικές Υπηρεσίες           Ασφάλιση Επιβατηγού ΙΧ  1400 cc                       Από 80€ το 6μηνο ! Αριστοδήμου 42, Καλαμάτα Κιν. 6977172942

                                                                                                            

Η Μεσσήνη του μεσοπολέμου γίνεται η μούσα του λογοτέχνη Σωτήρη Πατατζή με το περίφημο μυθιστότημα «Μεθυσμένη πολιτεία»                                                                                                                  Σήμερα, η Μεσσήνη είναι μια σύγχρονη πόλη η οποία μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη της αρκετές εναλλακτικές λύσεις στον τομέα της διαμονής, της εστίασης και της διασκέδασης.                                                                                                            Στη θέση Μπούκα, μόλις 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, υπάρχει μια θαυμάσια παραλία βραβευμένη με την γαλάζια σημαία, συνδυάζοντας το καταπράσινο τοπίο με το απέραντο γαλάζιο.                                                                                                   

Το πάρκο από την πλατεία της Μεσσήνης

Κορυφαίες εκδηλώσεις στη πόλη είναι οι εκδηλώσεις της αποκριάς με τις φωτιές την τελευταία Κυριακή, το Καρναβάλι την Καθαρά Δευτέρα που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο  καθώς και η μεγάλη εμποροπανήγυρη που πραγματοποιείται κάθε 20 Σεπτεμβρίου και συνδυάζεται με την θρησκευτική εορτή της εικόνας της Παναγίας που έρχεται με πομπή από το μοναστήρι του Βουλκάνου. Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων  βρίσκεται η Αρχαία πόλη της Μεσσήνης (Λεπτομέρειες θα βρείτε στο Δήμο Ιθώμης) που σώζεται  σχεδόν άθικτη λόγω της λάσπης που την είχε σκεπάσει και που συναγωνίζεται σε αίγλη και ομορφιά πολλούς απο τους γνωστότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. 

Σήμερα η Μεσσήνη είναι η έδρα του Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης.                                                                        

Πηγή : emessinia.gr & diasnews.com

90. ΜΗΛΙΤΣΑ .  Η Μηλίτσα διοικητικά ανήκε στον πρώην Δήμο Αίπειας, που σήμερα έχει ενταχθεί στο Δήμο Μεσσήνης.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και το χωριά έχει 71 κατοίκους.

Η Μηλίτσα, όπως και το γειτονικό χωριό της Λογγάς, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 αποτέλεσαν οχυρό των επαναστατημένων Ελλήνων που προσπαθούσαν να ανακόψουν την προέλαση του Ιμπραήμ. Στη Μηλίτσα κράτησαν πολύωρες μάχες κατά του Ιμπραήμ που έδωσαν με τα παλικάρια τους ο Ντρίνης, ο Δαρειώτης, ο Πιλάφας. Στην κοινότητα ανήκουν και οι οικισμοί της Ανατολικής Μηλίτσας και των Βλασαίικων.

91. ΜΗΙΤΣΑ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ). Αντίθετα, ο οικισμός της διπλανής Ανατολικής Μηλίτσας έχει 94 κατοίκους, όπως φάνηκε στην απογραφή του 2011,  που ασχολούνται με Αγροτικές κυρίως εργασίες και φυσικά και αυτή διοικητικά ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης.

92. ΜΗΛΙΩΤΙ. Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Βουφράδος και σήμερα Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης. Βρίσκεται πλησίον του χωριού Χατζή, 27 km απο την Καλαμάτα. Είναι ένα πανέμορφο, γραφικό, ορεινό χωριό. χτισμένο πάνω σε λόφο αντικρίζει όλο τον Μεσσηνιακό κόλπο , η θέα που απολαμβάνουν οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες είναι καταπληκτική . Αξίζει κανείς να την επισκεφθεί για να θαυμάσει το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου που από τα θεμέλιά του αναβλύζει το νερό , τα πλακόστρωτα ,τις πέτρινες μάνδρες , τα αιωνόβια πλατάνια αλλά και το πέτρινο καλντερίμι 800 μέτρα περίπου μέσα στη φυσική βλάστηση που συνδέει τον επαρχιακό δρόμο με την πηγή . Θα ήταν παράλειψη για τον επισκέπτη να μην περάσει και από το εξωκκλήσι του Αγ. Δημητρίου χτισμένο μέσα στο δάσος περικυκλωμένο από βελανιδιές και να αναπαυθεί στα πέτρινα παγκάκια & τραπέζια που βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας , καθώς και το εξωκκλήσι του προφήτη Ηλία , χτισμένο στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται βορειότερα του χωριού γνωστό ώς Μαργελοβούνι και να θαυμάσει την καταπληκτική θέα του Μεσσηνιακού κόλπου αλλά και του φυσικού λιμανιού της Πύλου Στην απογραφή του 2001 είχε 80 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι αυξάνονται σε 150 την περίοδο των γιορτών των διακοπών κλπ.  Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης.

Η απογραφή του 2011 κατέγραψε 138 κατοίκους.

93. ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ. Είναι οικισμός του Καρτερολίου,  στην κοινότητα του οποίου υπαγόταν μέχρι το 2010. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Μεσσήνης και στην απογραφή του 2011 είχε  περί τους 58 κατοίκους.

94. ΜΠΟΣΤΑΝΙΑ. Νεοσύστατος οικισμός που αναγνωρίστηκε το 2011, της τοπ. κοινότητας Πεταλιδίου. Στον οικισμό η απογραφή του 2011, έδειξε ότι εκεί ζουν 5 κάτοικοι.

ΣΗΜ. Απαγορεύεται η αντιγραφή όλων αυτών που δημοσιεύονται, χωρίς την έγκριση του υπεύθυνου διαχειριστή αυτού του Blog.