Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ;

Πόσο σίγουροι είμαστε ότι από πάπου πρός πάπου, είμαστε Μεσσήνιοι ;
Όταν κάνω περιγραφές διαφόρων χωριών της Μεσσηνίας, διαβάζω για
Ηρώο στην Πλ. 23ης Μαρτίου
Αρκάδες που ήλθαν και έμειναν στη Μεσσηνία, διαβάζω για Αρβανίτες της Β. Ηπείρου που εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, για Σλάβους κλπ
Από πού τελικά είμαστε ;
Την απάντηση τη βρήκα σε ένα άλλο blog της Μεσσηνίας το  messiniwn-ithi.blogspot.com

Τη δανείζομαι λοιπόν και τη συμπληρώνω με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη Μεσσηνία και…..απολαύστε το.
Ο ντόπιος, ο γηγενής πληθυσμός της Μεσσηνίας αποτελεί ένα μικρό ποσοστό
Γραφικό δρομάκι στο
Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας
των σημερινών της κατοίκων και βρίσκεται σκορπισμένος σε όλη σχεδόν τη Μεσσηνία και κυρίως στις ορεινές περιοχές της και λιγότερο στα πεδινά. Και αυτό διότι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι Έλληνες προτιμούσαν τις ορεινές περιοχές γιατί τις εύφορες πεδιάδες τις εκμεταλλεύονταν οι Τούρκοι. Αλλά και σε αυτές, έχουμε πληθυσμούς μικρούς μεν σε όγκο αλλά με
Είσοδος Κάστρου Καλαμάτας
μεγάλη οικονομική ισχύ και 
πολιτική επιρροή [Ανδρούσα, Κορώνη, Καλαμάτα, Νησί (Μεσσήνη), Αρκαδιά (Κυπαρισσία) κ.α.]. Οι μεγάλες καταστροφές και σφαγές μετά τα Ορλωφικά στα τέλη του 18ου αιώνα αλλά και αργότερα οι επιδρομές και λεηλασίες του Ιμπραήμ στη Μεσσηνία, ανάγκασε ένα μεγάλο μέρος του
Μια νύχτα στο λιμάνι της Κορώνης
ντόπιου πληθυσμού να εκπατριστεί είτε προσωρινά είτε οριστικά σε άλλες περιοχές του ελληνισμού.
Το κενό αυτό που υπήρχε στις περιοχές κυρίως της νότιας και δυτικής Μεσσηνίας, ήρθαν να το καλύψουν έποικοι που προέρχονταν από χωριά
Το κάστρο της Κορώνης
της ορεινής κυρίως Αρκαδίας και οι οποίοι από τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση άρχισαν μαζικά να μεταναστεύουν προς τη Μεσσηνία, είτε για να εγκατασταθούν μόνιμα σε οργανωμένους οικισμούς, είτε ως ημινομάδες κτηνοτρόφοι που το χειμώνα διαχείμαζαν στη Μεσσηνία και το καλοκαίρι ανέβαιναν στα ορεινά χωριά τους
Παλαιόκαστρου Πύλου
(ανεβοκατεβάτες). Αυτή η ημινομαδική μετακίνηση συνεχιζόταν σε ορισμένα μέρη μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1950 περίπου. Αρκάδες εποίκους προερχομένους και από την περιοχή της Τσακωνιάς, έχουμε μετά
Μπενάκειο Μουσείο Καλαμάτας
την απελευθέρωση λόγω των καταστροφών του Ιμπραήμ στη συγκεκριμένη περιοχή. Επόμενο λοιπόν ήταν ένα μεγάλο μέρος των εθίμων, των τραγουδιών και των χορών να είναι κοινά και στις δύο περιοχές.
Δε μπορούμε να παραβλέψουμε όμως ότι στη γη
Μικροί καταράχτες στη Νέδα
της Μεσσηνίας εγκαταστάθηκαν, από τη βυζαντινή ακόμη εποχή, πολυπληθείς ομάδες προερχόμενες από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, (Αρβανίτες) που εγκαταστάθηκαν γύρω από τα μεγάλα κάστρα της
Επικούρειος Απόλλων
Μεθώνης και της Κορώνης και στην ορεινή περιοχή της Άνω Μεσσηνίας, στα Σουλιμοχώρια (Ντρέδες).     Οι μεν πρώτοι στην πλειοψηφία τους μετανάστευσαν στην Κάτω Ιταλία και Σικελία όταν τα κάστρα της Μεθώνης και της
Αρχαία Μεσσήνη
Κορώνης δόθηκαν στους Τούρκους, οι δε δεύτεροι παρέμειναν στα ορεινά χωριά τους και διατήρησαν σε μεγάλο ποσοστό τόσο την παράδοση τους όσο και τη γλώσσα τους μέσα στην κλειστή ως τα τέλη του 19ου αιώνα αρβανίτικη κοινωνία
Αγ. Ανδρέας Λογγά
τους. Ακόμη, ομάδες Ηπειρωτών (κυρίως σε οικογενειακό επίπεδο και όχι τόσο σε οργανωμένες ευρύτερες ομάδες) εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας και κυρίως στην περιοχή του Ταϋγέτου λόγω των διωγμών του Αλή-Πασά, αλλά και αργότερα μετά την
Πεταλίδι, το λιμανάκι
απελευθέρωση.

Ακόμα κατά τη βυζαντινή περίοδο, στις πλαγιές του Ταϋγέτου εγκαταστάθηκαν ομάδες Σλάβων του γένους των Μελίγκων, που με τον καιρό εκχριστιανίστηκαν και εξελληνίστηκαν. Στην ίδια περιοχή, κατά την κατάληψη της Κρήτης από τους
Κυπαρισσία Κεντρική Πλατεία
Τούρκους, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν οικογένειες Κρητικών , κυρίως από την περιοχή των Χανίων. Κρητικές οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιόδους και κυρίως κατά τη διάρκεια των αποτυχημένων Κρητικών επαναστάσεων, σε
Άνω πόλη Κυπαρισσίας
αρκετές περιοχές της νότιας Μεσσηνίας (περιφέρεια Μεσσήνης) και κυρίως στην περιοχή της Φοινικούντας (Ταβέρνας). Μάλιστα ο πληθυσμός στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν αμιγώς κρητικός έτσι ώστε τα πρώτα χρόνια της


Όλοι αυτοί οι έποικοι στη Μεσσηνιακή γη, έφεραν μαζί τους και τα ιδιαίτερα ήθη και έθιμα τους και τις
Μαρίνα Πύλου
παραδόσεις τους, τα οποία αναμείχθηκαν με αυτά των γηγενών κατοίκων και έτσι αποτελούν σήμερα ένα κοινό σύνολο και την ιδιαίτερη παράδοση αυτής της ελληνικής γωνιάς.
Πηγή : messiniwn-ithi.blogspot.com








4 σχόλια:

  1. Σίγουρα έγιναν πολλοί εποικισμοί από διάφορους πληθυσμούς. Η γιαγιά μου, το χωριό της τη Βέργα, άλλοτε το έλεγε Βέργα και άλλοτε Σέλιτσα (το -ιτσα είναι σλαβική κατάληξη). Όταν όμως ως παιδί είδα τη διαδικασία ταφής του παππού μου, κατέληξα ότι ένα κομμάτι μας -έστω μικρό- έρχεται κατ'ευθείαν από την αρχαία Ελλάδα (είδα να τον ραίνουν με καρπούς...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ta.perisotera.onomata.idios.xorion.alaxtikan.meta.ton.polemo...kapios.tha.ithela.nna.ta.anaferi.me.to.palio.kai.me.to.kainourio.onoma.tous.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ κ. Χρονόπουλε,
    κατ' αρχήν να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας στο blog της παράδοσης, Λαογραφίας και Φυσικής Ομορφιάς της Μεσσηνίας. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι όσα χωριά σε όλη τη Μεσσηνία, έχουν παλιό όνομα τα έχουμε καταγράψει, αν εσείς έχετε κάποια που δεν τα έχουμε γράψει, σας παρακαλούμε να μας τα στείλετε. Έτσι θα βοηθείσετε την έρευνα που κάνουμε για τα χωριά της Μεσσηνίας. Σας ευχαριστούμε πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας ευχαριστώ
    ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΘΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή