ΜΕΘΩΝΗ ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ : ΤΑ ΔΥΟ ΣΜΑΡΑΓΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ !

Η Μεθώνη ή Μοθώνη όπως λεγόταν παλιά, είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας. Ήταν έδρα του ομώνυμου Δήμου, ενώ σήμερα είναι σημαντική

Το Μπούρτζι του Κάστρου (Φωτό Κ.Σμυρλή)

παραθαλάσσια  τουριστική περιοχή και Δδ του Δήμου Πύλου Νέστορος. 

Κατά την απογραφή του 2011 είχε 1.103 κατοίκους . Λεγόταν και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα).  Στην περίοδο των ομηρικών χρόνων λεγόταν Πήδασσος. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της

Κάστρο και Μπούρτζι

στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Άκμασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το μεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονομάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της.    Στον καιρό της Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο με το όνομα Modon. Το 1500 έπεσε στα χέρια των Τούρκων που κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον πληθυσμό της. Το 16ο αιώνα βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι.                      

Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα (εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις). Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα. Η Μεθώνη σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τουριστικός προορισμός της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.

H Μεθώνη έχει μακρά ιστορία. Στην αρχαιότητα η πόλη ονομαζόταν Μοθώνη

Το κάστρο συνολικά, με τη σημερινή πόλη

και οι κάτοικοί της Μοθωναίοι γι' αυτό και οι δυτικοί ονόμασαν την πόλη Modon. Ο Παυσανίας δίνει τη δική του ερμηνεία για το πώς προέκυψε το όνομα αυτό. Δέχεται ότι στη θέση έδωσε το όνομα ο βράχος Μόθων, ο οποίος σχηματίζει και το λιμάνι της πόλης. Ο βράχος Μόθων είναι σήμερα το οχυρωμένο νησάκι με διώροφο οκταγωνικό πύργο ισοδομικής τοιχοποιίας, «το Μπούρτζι», που είναι συνδεδεμένο με μόλο με την πύλη του τείχους η οποία πλαισιώνεται από τους δύο ισχυρότερους πύργους του περιβόλου. Στο νησάκι αυτό, τον Μόθωνα, το 1500 μ.X. εκατοντάδες βενετοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας τους τούρκους του Βαγιαζήτ B´. H επίσκεψη διά μέσου του κάστρου στο οχυρωμένο νησάκι με τον υψηλό οκταγωνικό πύργο είναι συναρπαστική εμπειρία. 

Παραλία Μεθώνης δίπλα στο κάστρο.

Κατά τα ομηρικά χρόνια η Μεθώνη είχε άλλο όνομα. Αναφέρεται ως «Πήδασος αμπελόεσσα» στην Ιλιάδα και ήταν μία από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα ως προίκα για να παντρευτεί τη μεγάλη του κόρη.                                                                                                 
Το όνομα Μεθώνη / Μοθώνη προέκυψε στα αρχαϊκά χρόνια κατά τη διάρκεια των επαχθέστατων για τους Μεσσήνιους πολέμων με τους Λακεδαιμονίους.                                                     
 H οχύρωση Στην κλασική αρχαιότητα φαίνεται πως η Μεθώνη βελτίωσε την οχύρωσή της από τον 4ο αι. π.X. και μετά διότι τον 5ο αι. π.X. ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι τα τείχη της Μεθώνης δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρά. Πάντως οι αρχαίες οχυρώσεις οι οποίες έχουν και σημαντική ρωμαϊκή φάση

Μεθώνη Παραλία

περιλήφθηκαν στη μεγάλη βενετική οχύρωση του 13ου αι. μ.X. και είναι αξιοσημείωτο ότι, εν γένει, το ενετικό κάστρο της Μεθώνης έχει χτιστεί κατά μεγάλο μέρος με αρχαίο υλικό. Μεταξύ της ρωμαϊκής φάσης και της βενετικής οχύρωσης (395 μ.X. - 1204 μ.X.), η Μεθώνη αποτελούσε φρούριο των Βυζαντινών. Μέσα στο κάστρο υπάρχουν τα ερείπια του βυζαντινού ναού Αγίας Σοφίας. Κατόπιν, για πολύ σύντομο διάστημα, κατείχαν τη Μεθώνη οι Φράγκοι ώσπου το 1206 οι Βενετοί κατέλαβαν την περιοχή.     Για τους Βενετούς η Μεθώνη ήταν πολύ σημαντικό σημείο ως το νοτιότερο άκρο του Ιονίου πελάγους και το κάστρο που έχτισαν ήταν το μεγαλύτερο της Πελοποννήσου. Από την πλευρά της θάλασσας διαμόρφωσαν σημαντικό λιμάνι το οποίο επικοινωνεί με το κάστρο μέσω πύλης. Από τη μεριά της ξηράς έχτισαν μεγάλη τάφρο που περιέβαλλε τα τείχη και μία γέφυρα με 14 τόξα που οδηγούσε στην επιβλητική είσοδο του κάστρου.                             
Οταν κανείς φτάσει στο κάστρο και αντικρίσει την πλατιά τάφρο που κάνουν τα τείχη απρόσιτα και την εντυπωσιακή γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο του κάστρου, νιώθει δέος. H τάφρος, βέβαια, σήμερα είναι ξερή και θα πρέπει κανείς να φανταστεί το απίθανο θέαμα όταν κάποτε ήταν γεμάτη θαλάσσιο νερό. (Διερωτώμαι είναι τόσο δύσκολο με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα να ξανασυνδεθεί η τάφρος με τη θάλασσα ώστε το κάστρο να επανακτήσει την παλαιά του ομορφιά; Κάποιος δεν θα πρέπει τουλάχιστον να

Ο Γάμος του Κουτρούλη στην ετήσια αναπαράσταση

μελετήσει το θέμα;) Τα τείχη σε διάφορα σημεία κοσμούνται από μεγάλες ανάγλυφες παραστάσεις του φτερωτού λιονταριού του Αγίου Μάρκου, του πάτρωνα αγίου των Βενετών. H επιβλητική είσοδος αποτελείται από τρεις διαδοχικές πύλες. Οταν κανείς τις περάσει και εισέλθει στο εσωτερικό του κάστρου, εντυπωσιάζεται από τον μεγάλο μονολιθικό κίονα από γρανίτη που ορθώνεται μπροστά στα μάτια του και από την αχανή έκταση την οποία τα τείχη προστατεύουν.                                                                                     
Ο επισκέπτης μπορεί να περάσει αρκετές ώρες εξερευνώντας το κάστρο και παρατηρώντας τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία και την ομορφιά του.         
Το κάστρο είχε και πόσιμο νερό το οποίο έφτανε ως εκεί μέσω του υδραγωγείου που είχαν κατασκευάσει οι Βενετοί.                                                                                                                     Το κάστρο σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, όμως επικρατεί απέραντη ερημιά. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο φιλοξενίας για αυτόν που έχει κάνει τον κόπο να φτάσει ως εκεί. Ούτε καν μία πινακίδα που να ενημερώνει στοιχειωδώς τον επισκέπτη για την ιστορία του μνημείου. Ο επισκέπτης αναγκάζεται να περιφέρεται και να θαυμάζει, ιδιαίτερα όταν περάσει από την

Το μπούρτζι από άλλη όψη

πύλη των τειχών που οδηγεί μέσω του μόλου στο Μπούρτζι χωρίς να γνωρίζει τι είναι όλα αυτά που αντικρίζει, εκτός αν έχει διαβάσει μόνος του από πριν.                                                                                                             

Στα χέρια των Τούρκων. Υστερα από τρεις αιώνες ενετοκρατίας, η Μεθώνη πολιορκείται και παραδίδεται το 1500 μ.X. στους Τούρκους υπό τον Βαγιαζήτ B´ οι οποίοι εξόντωσαν τον πληθυσμό της Μεθώνης. Οι Βενετοί επανήλθαν το 1686, όμως σύντομα αποσύρθηκαν, και από το 1715 ως το 1828 η Μεθώνη βρέθηκε εκ νέου υπό την τουρκική κυριαρχία και μάλιστα αποτέλεσε και το ορμητήριο για τις επιδρομές στην Πελοπόννησο του αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ Πασά.                                                                                       

Είναι βέβαιο πως αξίζει να κάνει κανείς μια εκδρομή στη Μεθώνη και να απολαύσει την ομορφιά του κάστρου αλλά και το μπάνιο στην ωραιότατη αμμουδιά που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα τείχη. Είναι όμως κρίμα να μη δίνεται η ευκαιρία σε αυτούς που θέλουν να μαθαίνουν κάτι παραπάνω για τους τόπους που επισκέπτονται να μην υπάρχει η κατάλληλη μέριμνα εκ μέρους της πολιτείας ώστε να αναδεικνύονται και να ξαναζωντανεύουν στα μάτια των επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, τα υπέροχα αυτά μνημεία.              Πηγή.  http://www.tovima.gr/                                                                                     Στη Μεθώνη θα δείτε αρχοντικά που διατηρούν τα χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής και θα βρείτε πολλά ταβερνάκια και εστιατόρια με παραδοσιακές γεύσεις, αλλά και αρκετά Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και 1-2 camping. Τέλος, μην παραλείψετε να θαυμάσετε το μοναδικό της ηλιοβασίλεμα, με φόντο το κάστρο.                                                                                     

Τα νησιά της περιοχής, Σύμπλεγμα Οινουσσών.
Μία επίσκεψη στης Μεσσηνιακές Οινούσσες αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο σύμπλεγμα που αποτελείται από τρία μικρά

Η Ν. Σχίζα

γραφικά νησάκια: τη Σχίζα που είναι το μεγαλύτερο νησί των Οινουσών που είναι βραχώδες και χρησιμοποιείται ως πεδίο βολής από την Αεροπορία, τη Σαπιέντζα που είναι δεύτερο σε έκταση νησί, και την Αγία Μαρίνα. Τα νησάκια αυτά διακρίνονται για το σπάνιο φυσικό περιβάλλον και την εξωτική ομορφιά τους. Μέσα στην πλούσια βλάστηση φιλοξενούνται άγρια είδη πουλιών και ζώων, όπως αγριοπέρδικες, γίδες, φασιανοί και κρι κρι.

Η Σαπιέντζα είναι το ομορφότερο νησί του συμπλέγματος. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται μόνο αν διαθέτετε δικό σας σκάφος, καθώς δεν υπάρχουν δρομολόγια. Στο βόρειο τμήμα του νησιού, ακριβώς απέναντι από τη Μεθώνη, υπάρχει μία υπέροχη αμμουδιά, η Άμμος. Το νησί αποτελεί σημαντικό βιότοπο και έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα NATURA 2000. Η

Ν. Αγ. Μαρίνα

Σαπιέντζα διαθέτει ένα ασφαλές λιμανάκι, το Πόρτο Λόγγο, και προσφέρεται για εκδρομές. Εδώ θα βρείτε έναν εντυπωσιακό φάρο, στον οποίο μπορείτε να φτάσετε ανεβαίνοντας 75 πέτρινα σκαλοπάτια. Η εκπληκτική θέα του νησιού και της γύρω περιοχής θα σας μαγέψει πραγματικά. Στο βορειότερο άκρο της Σαπιέντζας, στο ακρωτήριο "Καρσή", βρίσκονται σημαντικά ευρήματα ναυαγίων, όπου οι λάτρεις των καταδύσεων θα ζήσουν μοναδικές εμπειρίες.
Η Σχίζα είναι το μεγαλύτερο νησί των Οινουσσών. Αξίζει να επισκεφθείτε το θαυμάσιο σπήλαιο, το οποίο παρουσιάζει αρχαιολογικό, γεωλογικό και τουριστικό ενδιαφέρον. Κοσμείται από εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ έχουν εντοπιστεί και όστρακα προϊστορικών χρόνων.
Το μικρό νησάκι της Αγίας Μαρίνας, που χαρακτηρίζεται από πυκνή θαμνώδη βλάστηση, πήρε το όνομά του από το γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί, και γιορτάζει στις 17 Ιουλίου.                                                                                   Στα νησάκια μπορείτε να φτάσετε με καΐκι από τη Φοινικούντα ή με δικό σας

Σαπιέντζα

σκάφος.   Κοιμητήριο Αγίου Ονουφρίου.                              Tο Καποδιστριακό Σχολείο,Το καθολικού του ΙΝ του Αγίου Λέου, Επίσης υπάρχει ο καταποντισμένος οικισμός της Μέσης Εποχής του Χαλκού στον όρμο της Μεθώνης, το τοξωτό λιθόκτιστο γεφύρι που έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, και δύο ενετικά πηγάδια, ένα στην πλατεία Λιμαρίζι και ένα στην πλατεία Συγγρού, είναι και αυτά αξιοθέατα της περιοχής. 

Η ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ, Φοινικούδα ή Φοινικούς, γνωστή σαν Ταβέρνα μέχρι το 1930, είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Μεσσηνίας γνωστό από την αρχαιότητα ως

Παραλία Φοινικούντας

ο «Φοινικούς λιμήν». Στο νεώτερο παρελθόν ήταν μικρό ψαροχώρι που ιδρύθηκε την δεκαετία του 1840 από κάτοικους της Λαχανάδας, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες από την Κρήτη. Αρχικά ονομάζονταν «Ταβέρνα» λόγω του

Πεζόδρομος Φοινικούντας

εξοχικού κέντρου, ταβέρνας που υπήρχε εκεί. Η επίσημη ονομασία του καθιερώθηκε το 1930.

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μεσσηνίας, καθώς διαθέτει μεγάλες, αμμουδερές παραλίες και πλήρη τουριστική υποδομή, όπως σύγχρονα Ξενοδοχεία, πολλά ενοικιαζόμενα  δωμάτια, κάμπινγκ και έναν μεγάλο αριθμό εστιατορίων, καφέ και τουριστικών καταστημάτων.                                                     
Την επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι της

Παραλία Φοινικούντας

Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, τουρίστες. Διαθέτει εκπληκτικές παραλίες, Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και ταβέρνες. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι η Φοινικούντα κατοικείται από 677 μόνιμους κατοίκους.       Από τα πιο όμορφα μέρη για διακοπές στην Ελλάδα. Η Φοινικούντα (Φοινικούντας) της Μεσσηνίας με τις μαγευτικές ειδυλλιακές παραλίες είναι ένα ξεχωριστό γραφικό ψαροχώρι, στη Μεσσηνία, χτισμένο πάνω στην άμμο. Βρίσκεται ανάμεσα στην Μεθώνη και στην Κορώνη.   Πρόκειται για ένα ξεχωριστό τουριστικό θέρετρο, σε ένα μαγευτικό περιβάλλον με πράσινο και  υπέροχες αμμουδερές παράλιες σε καθαρά

Η Φοινικούντα από τη Θάλασσα

γαλαζοπράσινα νερά, που συνδυάζει το βουνό με τη θάλασσα. Ιδανικός τόπος για χαλαρές διακοπές.                                            Ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε μεγάλη ποικιλία ταβερνών και εστιατορίων για το φαγητό του, ενώ στην περιοχή θα βρει πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζομένων δωματίων, αλλά και κάμπινγκ.                                           Στην οργανωμένη αμμουδιά της Φοινικούντας υπάρχουν καφετέριες, εστιατόρια  και καταστήματα.                                                     

ΠΑΡΑΛΙΕΣ. Πέρα από την κεντρική παραλία υπάρχουν πολλές παραλίες: Aνεμόμυλος, Mακρυνάμμος, Kουμπάρες, Λάμπες, Λούτσα, Kαντούνι, Mικρό και Mεγάλο Mαράθι.                                                                                               Η Φοινικούντα στο παρελθόν ήταν ορμητήριο πειρατών, γνωστή από την αρχαιότητα ως ο «Φοινικούς λιμήν» και βρίσκεται σε απόσταση 70 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα, στον δρόμο προς Μεσσήνη, Πύλο, Μεθώνη. Ο επισκέπτης όμως μπορεί να ακολουθήσει και τη διαδρομή Καλαμάτα, Μεσσήνη, Πεταλίδι, Αγ. Ανδρέα, Κορώνη, Φοινικούντα.